Για την ΑΟΖ και πάλι...

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύθηκε στην κυπριακή έκδοση της εφημερίδας "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", που πρέπει να διαβαστεί σε συνδυασμό με την προηγούμενη ανάρτηση.

ΔΕΕ

Η συζήτηση για την κυπριακή ΑΟΖ αλλάζει χαρακτήρα

Του Νίκου Στέλγια

Η δυναμική της νέας εξωτερικής πολιτικής γραμμής της Κύπρου ξεπερνά τα πλαίσια της συζήτησης για την κυπριακή ΑΟΖ και εντάσσεται στον ευρύτερο ανταγωνισμό στον υπό διαμόρφωση γεωστρατηγικό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου.

Στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας η ιρανική κυβέρνηση, η οποία υποστηρίζει τη συριακή κυβέρνηση στη μάχη της για κατάπνιξη των αντιπολιτευόμενων φωνών, προειδοποίησε ότι εάν καταρρεύσει η κυβέρνηση της Δαμασκού, τότε το κενό εξουσίας που θα δημιουργηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο θα είναι πολύ μεγάλο. Κατά την άποψη των Ιρανών αξιωματούχων αυτό το κενό εξουσίας μπορεί να απελευθερώσει επικίνδυνες δυναμικές, οι οποίες ενδέχεται να παρασύρουν ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε έναν γενικευμένο περιφερειακό πόλεμο.

Η προειδοποίηση της Τεχεράνης μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Ιστορικά η Συρία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον χάρτη των ανατολικών παραλίων της Μέσης Ανατολής. Η μοίρα αυτής της χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μοίρα του Λιβάνου, της Παλαιστίνης, της Υπεριορδανίας και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής. Για τους τελευταίους Οθωμανούς στρατηγούς, η Συρία υπήρξε η χώρα η οποία έκρινε, το 1917, την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε ήταν που ο Μουσταφά Κεμάλ, επιστρέφοντας ηττημένος από τη Συρία, κατέφυγε στην ανατολική ενδοχώρα όπου χάραξε τη νέα πολιτική γραμμή που οδήγησε στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Μερικές δεκαετίες μετά, η Συρία εμπόδισε και πάλι τα σχέδια της Τουρκίας, η οποία είχε συμφωνήσει τότε την ένωσή της με την Αίγυπτο.

Σήμερα, η Συρία διαδραματίζει ρόλο-κλειδί στον γεωστρατηγικό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου. Επωφελούμενη από τη συνεργασία τους, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, η οποία μετρά 31 χρόνια ζωής, στέλνει σαφή μηνύματα στην Άγκυρα, την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και όλους τους συμμάχους: Η σφαίρα επιρροής της Τεχεράνης στη Μέση Ανατολή, η οποία απλώνεται από το σύνορα του Ιράν με το Πακιστάν μέχρι την Παλαιστίνη, αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα, την οποία η Δύση πρέπει να λαμβάνει υπόψη στη χάραξη της δικής της πολιτικής γραμμής. Επικυρώνοντας στην πράξη τη σφαίρα επιρροής του, το Ιράν ανακοίνωσε πριν λίγες εβδομάδες τη δημιουργία ενός νέου αγωγού πετρελαίου, ο οποίος θα ξεκινά από το Ιράν, θα διαπερνά τα εδάφη του Ιράκ και θα καταλήγει στη Μεσόγειο διά μέσου των εδαφών και των λιμανιών της γειτονικής Συρίας. Παράλληλα, λαμβάνοντας ανεξάρτητες στρατιωτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες είχαν στο στόχαστρο τις δυνάμεις του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ), η Τεχεράνη έστειλε προειδοποιητικά μηνύματα στην Άγκυρα και υπογράμμισε ότι είναι έτοιμη να υπερασπιστεί την ιρανική σφαίρα επιρροής στη Μέση Ανατολή με κάθε μέσο που διαθέτει.

Απέναντι στις νέες κινήσεις του Ιράν, το μπλοκ ΗΠΑ – Δύση – Τουρκία – Σαουδική Αραβία, το οποίο αυτό το διάστημα στηρίζει τις ελπίδες του όλο και περισσότερο στη δημιουργία μιας νέας “ισλαμιστικής” πολιτικής γραμμής, η οποία θα συνεργάζεται με τα δυτικά συμφέροντα, τήρησε στάση σιωπής και παρέμεινε απλός θεατής των παρασκηνιακών κινήσεων των μυστικών υπηρεσιών σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Εν μέσω αυτών των εξελίξεων, τα όσα διαδραματίστηκαν και συζητήθηκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψη της Κύπριας υπουργού Εξωτερικών κ. Μαρκουλλή στο Ισραήλ, τέθηκαν μεταξύ άλλων στο προσκήνιο της επικαιρότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το περιεχόμενο των νέων συμφωνιών της Κύπρου με το Ισραήλ στα πεδία της ενέργειας και της υπεράσπισης των οικονομικών συμφερόντων των δύο χωρών στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, απασχόλησε την προηγούμενη εβδομάδα τόσο τα κυπριακά όσο και τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης. Χωρίς να ξεχνάμε αυτό που επισημάναμε την προηγούμενη εβδομάδα, το γεγονός δηλαδή ότι η Κύπρος ως κυρίαρχο κράτος έχει κάθε δικαίωμα να κατοχυρώνει τα συμφέροντά της στο διεθνές πολιτικό πεδίο, υπογραμμίζουμε ότι τα όσα ειπώθηκαν και συζητήθηκαν κατά την επίσκεψη της κ. Μαρκουλλή στη γειτονική χώρα, δίνουν διαστάσεις στους προβληματισμούς μας για τη νέα εξωτερική πολιτική γραμμή της Κύπρου.

Οι σκέψεις για την υπεράσπιση των κυπριακών ενεργειακών κοιτασμάτων από τον ισραηλινό στρατό υπό τη μορφή της παροχής ισραηλινής βοήθειας στην Κύπρο στο πεδίο των θαλάσσιων ερευνών, δείχνουν ότι η δυναμική της νέας εξωτερικής πολιτικής γραμμής της Κύπρου ξεπερνά τα πλαίσια της συζήτησης για την κυπριακή ΑΟΖ και εντάσσεται στον ευρύτερο ανταγωνισμό για τον έλεγχο του υπό διαμόρφωση γεωστρατηγικού χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου: Σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους βρίσκονται σε αντιπαράθεση με το Ιράν για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, η Ελλάδα υπό την απειλή μιας οικονομικής καταστροφής και η Κύπρος με ανοιχτές ακόμη τις πληγές από την έκρηξη στο Μαρί, ενώνουν τις δυνάμεις τους με την πυρηνική δύναμη της Μέσης Ανατολής, το Ισραήλ, σε μια ξέφρενη ενεργειακή και πολιτική κούρσα με την Τουρκία και το Ιράν.

Ίσως κάποιοι στη Λευκωσία να μην το έχουν κατανοήσει, όμως η Κύπρος διαλέγει σήμερα στρατόπεδο στο μεγάλο “παιχνίδι” της Μέσης Ανατολής. Υπογραμμίζουμε χαρακτηριστικά τις δηλώσεις στην “Κ” μιας ιρανικής πηγής με έδρα την Κωνσταντινούπολη: “Η ορθόδοξη συμμαχία συναντά το Ισραήλ μέσα από τα εδάφη και τα χωρικά ύδατα της Κύπρου στην καρδιά της Μεσογείου”. Ταυτόχρονα οι δηλώσεις τουρκικών στρατιωτικών πηγών στην “Κ” κινούνται στο ίδιο πνεύμα αναφέροντας ότι: “Η Κύπρος επιλέγει να βρεθεί στην καρδιά μιας τρελής ενεργειακής και διπλωματικής κούρσας, η οποία θα στιγματίσει τη Μέση Ανατολή για αρκετές δεκαετίες. Η πολλά υποσχόμενη συμμαχία της Κύπρου με το Ισραήλ και την Ελλάδα ανταγωνίζεται τόσο την πανίσχυρη Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, όσο και την Τουρκία, για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής. Σε ένα τέτοιο παιχνίδι όλες οι πιθανότητες -στρατιωτικές ή διπλωματικές- είναι ανοιχτές”.

Δεν γνωρίζω αν έχουν κατανοήσει οι αξιωματούχοι, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές τη σοβαρότητα της όλης κατάστασης. Ωστόσο τα γεγονότα και οι εξελίξεις από μόνες τους τείνουν να ξεπεράσουν και να επισκιάσουν την όλη συζήτηση για την κυπριακή ΑΟΖ...

Η πραγματικότητα είναι μία και μοναδική: Τα ιμπεριαλιστικά όνειρα στη Μεσόγειο δεν πρόκειται να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα των ανθρώπων, των εργαζομένων, των καταπιεσμένων της Μέσης Ανατολής... Στην περίπτωση της Κύπρου, το υποτιθέμενο άφθονο φυσικό αέριο δεν πρόκειται να καλύψει την ανευθυνότητα που οδήγησε 13 ανθρώπους στον θάνατο...

http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=56199