Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Έμφυλες Ταυτότητες στα Γυμνάσια!


Έμφυλες Ταυτότητες στα Γυμνάσια, 
αντί για Πλάτωνα, Μακρυγιάννη, Παπαδιαμάντη


«Θ-εμετική» Εβδομάδα με τίτλο: «Σώμα και Ταυτότητα», πρόκειται να υλοποιηθεί μέσα στο δεύτερο τετράμηνο του σχολικού έτους 2017 στα Γυμνάσια όλης της χώρας, και βεβαίως του Νομού Κορινθίας.
Με την υπ.αρ.πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2/ της 23-12-2016 «εξαιρετικά επείγουσα» εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας διακόπτεται υποχρεωτικά για μια ολόκληρη εβδομάδα η ροή του Ωρολογίου Προγράμματος και υποχρεούνται καθηγητές των σχολείων ή συνεργαζόμενοι εξωσχολικοί φορείς να εφαρμόσουν τρεις επιμέρους θεματικές ενότητες με  ζητήματα: Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων.
Για τους δυο πρώτους άξονες (δηλ. τη διατροφή και τις εξαρτήσεις) δεν υπάρχει σοβαρή αντίρρηση, εν αντιθέσει με τον τρίτο άξονα  της λεγόμενης «Έμφυλης Ταυτότητας», ο οποίος εμφανώς προσβάλλει βάναυσα κάθε άνθρωπο ως πρόσωπο και υπόσταση.
Συγκεκριμένα εισάγει σε ανήλικους μαθητές Γυμνασίου πρωτοφανείς ιδέες και προβληματισμούς και αξίες και έννοιες ξένες στην ελληνική πολιτιστική πραγματικότητα, ανεξαρτήτως και αντιθέτως της θελήσεως γονέων και εκπαιδευτικών αλλά και του ήθους της ελληνικής κοινωνίας. Το υλικό που υποχρεούνται να εφαρμόσουν οι καθηγητές  εντός και εκτός τάξης, προέρχεται από διάφορους φορείς και Μ.Κ.Ο (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις), η αξιοπιστία των οποίων προκαλεί πολλά ερωτηματικά, αν και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας  το έχει ήδη εγκρίνει ως εφαρμοστέα ύλη στα Γυμνάσια της χώρας και το έχει εσπευσμένα αναρτήσει στην επίσημη ιστοσελίδα του (http://www.iep.edu.gr/index.php/el/fakelos-ekpaideftikoy-ylikoy-2016-2017/).
Στις υποενότητες του αμφιλεγόμενου τρίτου άξονα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλωνκεφάλαια όπως «Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο» και «Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα». Με άλλα λόγια, γονείς, παιδιά και καθηγητές θα πρέπει να ασχοληθούν μέσω αυτού του προγράμματος, με τις νέες επιταγές και νόρμες που επιβάλλονται παγκοσμίως για την προώθηση της ύπαρξης και …«Κοινωνικού Φύλου».  Αυτό σημαίνει ότι στην τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία της προεφηβείας τα παιδιά θα πρέπει να προβληματίζονται, ώστε να μπορούν να  επιλέγουν το κοινωνικό τους φύλο ανεξάρτητα από το βιολογικό τους. Αν κάποιο παιδί δηλαδή, δεν αισθάνεται ή νομίζει ότι δεν αισθάνεται καλά με το ότι γεννήθηκε αγόρι ή κορίτσι, θα μπορεί να δηλώνει το αντίθετο και μάλιστα να το αλλάζει με τη βοήθεια παρεμβάσεων της ιατρικής επιστήμης. (βλέπε NATIONAL GEOGRAFIC, Iανουάριος 2017).  Στο σκοπό της Θεματικής Εβδομάδας αναφέρεται σαφώς ότι: «...τα θέματα που διαμορφώνουν στάσεις είναι χρήσιμο να γίνονται αντικείμενα μιας όσο το δυνατόν πιο «ολιστικής» προσέγγισης και μιας βιωματικής επεξεργασίας, καθώς δεν επιδιώκεται μόνο η απόκτηση πληροφοριών ή γνώσεων αλλά και η αλλαγή αντιλήψεων και συμπεριφορών»!
Ανακύπτει λοιπόν  ένα πλήθος ερωτημάτων : Αλήθεια, πάνω σε ποια έγκυρη επιστημονική βάση κινούνται αυτές οι πρωτοβουλίες; Από πότε μια θεωρία περί διαφοράς μεταξύ βιολογικού και κοινωνικού φύλου είναι ευρύτερα επιστημονικά  αποδεδειγμένη ώστε να τη διδάσκεται ο ανήλικος μαθητής; Πού είναι οι αρμόδιοι επιστήμονες, παιδοψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, κ.λ.π. να πιστοποιήσουν τον τρόπο, το περιεχόμενο  και τη διαδικασία; Ποιοι θα τα διδάξουν αυτά και με ποια κριτήρια στα παιδιά; Τι είδους πειράματα είναι αυτά σε βάρος ανήλικων μαθητών; Ρωτήθηκαν μήπως οι υπεύθυνοι γονείς, αν θέλουν τα ανήλικα παιδιά τους να αποδομήσουν τις «έμφυλες ταυτότητες» και ποιοι είναι αυτοί που θα τους τις αποδομήσουν; Με τι θα τις αντικαταστήσουν; Με «διεμφυλικές»;  Γιατί κι αυτό το προβλέπει η Εγκύκλιος…. τουλάχιστον για γονείς και εκπαιδευτικούς: Να ενημερωθούν δηλαδή για «Ομοφοβία και Τρανσφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο»!!! (σελ. 3 της Εγκυκλίου). Ρωτήθηκαν έγκυροι γιατροί και επιστήμονες ποιες συνέπειες θα έχει μια τέτοια δράση «αποδόμησης» στις ψυχές και στη μετέπειτα συναισθηματική πορεία των παιδιών;
Έχομε ως Ορθόδοξοι Έλληνες, κληρονομιά και παρακαταθήκη μια στιβαρή και δοκιμασμένη διαχρονικά στάση ζωής η οποία εμπνέεται από το Ευαγγέλιο και σέβεται την οποιαδήποτε διαφορετικότητα «του άλλου» ως «εικόνας του Θεού», ως «πλησίον» ως «αδελφού μας» ανεξαρτήτως αν συμφωνούμε ή όχι με τις ατομικές επιλογές του.
Ως εκπαιδευτικοί και γονείς έχουμε την ιερή υποχρέωση  να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από κάθε τι που μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα τη φυσική και την ηθική τους υπόσταση. Ο καθένας ας αναλάβει την συνειδησιακή του ευθύνη.
Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης μπήκε ήδη και σε διαδικασία συστηματικής πνευματικής  και ηθικής γενοκτονίας.
Κάνουμε έκκληση σε γονείς, εκπαιδευτικούς, Διοικούσα Εκκλησία, Αρχές, Τοπική Αυτοδιοίκηση, και κάθε υγιή φορέα της ελληνικής κοινωνίας, να εκφράσουν με ευπρέπεια, αλλά και με κάθε νόμιμο τρόπο  και μέσον την αντίθεσή τους στον επιχειρούμενο εκμαυλισμό της προσωπικότητας και  στην έντεχνα συγκεκαλυμμένη επιχείρηση «μετάλλαξης» της φύσης των παιδιών και μαθητών της πατρίδας μας.
Για τη διοικούσα επιτροπή της ΠΕΘ Ν. Κορινθίας
                                       Ο Πρόεδρος                            Η Γραμματέας                                                                          
ΜΕΤΖΑΚΗΣ  ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ       ΤΟΓΙΑ  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
Για τους γονείς που ενδιαφέρονται υπάρχει το παρακάτω έντυπο απαλλαγής:


Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Το αδιέξοδο σύστημα και η ανάγκη παραγωγικού οράματος


Το αδιέξοδο σύστημα και η ανάγκη 
παραγωγικού οράματος
Του Γιώργου Καραμπελιά*

Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, από την κυβερνητική κοροϊδία για το πλεόνασμα, που κατέληξε σε φιάσκο και τροφοδότησε τη νέα διαιώνιση της αξιολόγησης, τα καραγκιοζιλίκια γύρω από τον ΔΟΛ και τον έλεγχό του από την κυβέρνηση, την «επιστροφή» του παρακλήτου ΓΑΠ στο ΠΑΣΟΚ, μέχρι το φαινόμενο Σώρρα, υπογραμμίζουν το αδιέξοδο και την κρίση –μέχρι γελοιοποίησης– του πολιτικού σκηνικού και εν πολλοίς της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.
Η κατάσταση θα ανήκε στη δικαιοδοσία των γελοιογράφων αποκλειστικά αν δεν αφορούσε πολύ σοβαρά θέματα. Διότι όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια εξελίσσονται πάνω σε έναν καμβά αυξανόμενων κινδύνων για την επιβίωση της χώρας, με τη συνεχιζόμενη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, την απειλή κυριολεκτικού εξανδραποδισμού του κυπριακού ελληνισμού και, προπαντός, τη γενικευμένη απογοήτευση και τη συλλογική κατάθλιψη της πλειοψηφίας των Ελλήνων, που τους κάνει ανίκανους να αντιδράσουν θετικά μπροστά στην παρακμή της χώρας.
Αυτή η γενικευμένη ανημποριά, που έχει σκεπάζει σαν μολυβένιο πέπλο την ελληνική κοινωνία –ιδιαίτερα μετά την (καταστροφική) απάτη του δημοψηφίσματος και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015–, δεν δείχνει ακόμα σημεία αναστροφής διότι οι Έλληνες, μέσα σε έξι ή εφτά χρόνια, νιώθουν πως οι προσπάθειές τους είναι απελπισμένες «σαν των Τρώων» και δεν υπάρχει διέξοδος.
Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία της τελευταίας δημοσκόπησης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (19 Ιανουαρίου 2017). Παρότι όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι πολύ αρνητικά για την κυβέρνηση, και το 72% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι το 2017 θα είναι χειρότερο από το 2016, το 86,5% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο από τις επιδόσεις της κυβέρνησης και μόνο το 6% δηλώνει ικανοποιημένο, εντούτοις δεν εμφανίζεται κάποια ανάλογη αλλαγή στις πολιτικές επιλογές των ερωτώμενων. Ο Σύριζα διατηρεί 16,5% και η Ν.Δ. πέφτει κατά 1,5% μονάδα, στο 30,5%. Ο «Κυριάκος», έχοντας απέναντί του την πιο ανίκανη και καταστροφική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, και ενώ θα έπρεπε δημοσκοπικά να καλπάζει, είναι αδύνατο να εκφράσει τις αγωνίες της κοινωνίας – απολύτως δε χαρακτηριστικό του αδιεξόδου που νιώθουν οι πολίτες είναι το ότι μόλις 40% επιθυμούν εκλογές!
Και αυτή η ανημποριά εδράζεται σε πραγματικά αδιέξοδα – όχι απλώς πολιτικά αλλά δομικά, βαθύτερα. Η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας, και κοινωνίας, ήταν και παραμένει η παρασιτική συμμετοχή και ένταξή της στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία, η οποία έχει περιορίσει δραματικά τις δυνατότητες των επιλογών της.
Διότι οι Έλληνες αντιλαμβάνονται στην πλειοψηφία τους, έστω και διαισθητικά, πως μία διάρρηξη του ομφάλιου λώρου με την ευρωζώνη, την ΕΕ ή τη δυτική οικονομία συνολικότερα θα προκαλούσε άμεσα πολύ μεγαλύτερες καταστροφές από εκείνες που θα θεράπευε – και όχι μόνο από γεωπολιτική άποψη αλλά και οικονομική. Μια οικονομία «junkie», εξαρτημένη από τις διεθνείς κινήσεις των κεφαλαίων, τον υψηλό δανεισμό, με κατεστραμμένη παραγωγική βάση, και δύο εξαιρετικά διεθνοποιημένους οικονομικούς τομείς, τη ναυτιλία και τον τουρισμό, είναι αδύνατο να απεξαρτηθεί αιφνίδια από τα βαριά ναρκωτικά στα οποία είχε εθιστεί, με κίνδυνο θανάτου, αν δεν ακολουθήσει μια στρατηγική σταδιακής αλλά στέρεης απεξάρτησης. Δηλαδή μια αναπροσαρμογή της ελληνικής οικονομίας προς την κατεύθυνση μιας παραγωγικής αναγέννησης και απομείωσης των παρασιτικών της χαρακτηριστικών.
Εξάλλου, όταν η οικονομία και η ευημερία είναι παρασιτική είναι αδύνατο να αντισταθείς τελεσφόρα και στη σταδιακή απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Πράγματι, για να συνεχίσεις να επιβιώνεις παρασιτικά, θα πρέπει να κάνεις τα χατίρια των μεγάλων δυνάμεων και να υποτάσσεσαι στον νεο-οθωμανισμό. Πώς να απορρίψουν, π.χ., οι Κύπριοι, σε μόνιμη βάση, τις θελήσεις των Αγγλοαμερικάνων και τους ωμούς εκβιασμούς των Τούρκων όταν η οικονομία και η ευημερία τους στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον τουρισμό και τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες; Γι’ αυτό, ενώ καταψήφισαν με 76% το σχέδιο Ανάν, σήμερα επανέρχονται σε μια νέα εκδοχή του!
Όμως, αυτή η συζήτηση ουδέποτε διεξήχθη στην Ελλάδα – με την τιμητική αλλά ισχνή εξαίρεση του Άρδην και ελάχιστων άλλων. Αντίθετα, η συζήτηση εγκλωβίστηκε στο δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», με επιφανειακούς όρους, και τελικά κατέληξε –όπως και ήταν αναμενόμενο– στη συντριπτική κατίσχυση των «μνημονιακών» και τη μετάλλαξη των περισσότερων αντιμνημονιακών σε μνημονιακούς.
Και δυστυχώς, «μνημονιακοί» και αντιμνημονιακοί δεν επέμειναν ποτέ στη δομική μετατροπή του παραγωγικού μοντέλου... Οι μνημονιακοί επέμεναν στον τουρισμό, σχεδόν αποκλειστικά, δηλαδή σε «επενδύσεις» που, παρότι αναγκαίες, ενισχύουν περαιτέρω –και αποκλειστικά– την παρασιτική δομή της οικονομίας, καθώς και στις ιδιωτικοποιήσεις των μεταφορών, των επικοινωνιών, της ενέργειας, ώστε απλώς να περιοριστεί το «σπάταλο κράτος». Οι δε «αντιμνημονιακοί», από την πλευρά τους, πρότειναν να παραμείνουν όλα ως είχαν και να αποκατασταθεί ως δια μαγείας η αγοραστική και καταναλωτική δυνατότητα των πολιτών στην προτέρα –προ μνημονίων– κατάσταση.
Και επειδή κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο, όταν ανήλθαν στην εξουσία –αρχικώς οι «αντιμνημονιακοί» της Δεξιάς, με τον Αντώνη Σαμαρά, και προπαντός εκείνοι της Αριστεράς, με τον Σύριζα και το δεξιό προσάρτημα τους, τους ΑΝΕΛ–, αντί να στραφούν στην ταχύτερη δυνατή απαγκίστρωση από τα μνημόνια και την έναρξη μιας πανελλαδικής προσπάθειας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, έπεσαν στην απλή εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, συχνά μάλιστα επιδεινώνοντάς την, όπως συνέβη κατεξοχήν με τον Σύριζα, την πλέον καταστροφική μνημονιακή κυβέρνηση.
Και όσοι δεν τους ακολούθησαν, όπως η Ζωή ή ο Λαφαζάνης, υποστηρίζουν πως η απαγκίστρωση από τα μνημόνια θα καθίστατο δυνατή με την καθολική άρνηση του χρέους, την έξοδο από την ευρωζώνη και εν τέλει την υιοθέτηση της δραχμής. Χωρίς να αλλάξει τίποτε, το κοντέρ θα είχε μηδενιστεί και όλα θα μπορούσαν να ξαναρχίσουν από την αφετηρία τους!
Για όλα αυτά, όμως, εν τέλει, η πλειοψηφία των πρώην αντιμνημονιακών δεν τους ακολούθησε και έμεινε προσκολλημένη στον Τσίπρα, η ΛΑΕ δεν εξελέγη καν στο Κοινοβούλιο, διότι όλοι γνωρίζουν κατά βάθος πως και αυτό ακόμα το σημερινό συρρικνωμένο βιοτικό επίπεδο μπορεί να καταβαραθρωθεί ακόμα περισσότερο, εξ αιτίας των ελλειμμάτων της παραγωγικής βάσης της χώρας.
Δύο λύσεις εμφανίζονται μπροστά στα μάτια των Ελλήνων. Η μία είναι η βίαιη καταστροφή του παλιού μοντέλου, με την έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αρχίζοντας κυριολεκτικά από το μηδέν, με μια τεράστια περαιτέρω συρρίκνωση του ΑΕΠ της χώρας, μεγάλες συγκρούσεις με όλους τους δανειστές και άδηλες συνέπειες στα γεωπολιτικά δεδομένα της χώρας – με την Τουρκία, τα Σκόπια την Αλβανία. Απέναντι σε αυτή την επιλογή, που φαίνεται αυτοκτονική, οι περισσότεροι κάνουν την επιλογή του Μητσοτάκη, της Γεννηματά ή και του Τσίπρα ακόμα, παρότι γνωρίζουν «τι ψάρια πιάνουν» – και γι’ αυτό η καταβύθιση στην κατάθλιψη και η αποστράτευση, γιατί εν πολλοίς ντρέπονται για την ίδια την επιλογή τους!
Η άλλη είναι η σταδιακή απεμπλοκή από τα μνημόνια, επιμένοντας, ήδη από σήμερα, στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, με παράλληλη στροφή των προσπαθειών της χώρας στην παιδεία, την έρευνα και την τεχνολογία, την άμυνα, τη δημογραφική ανάκαμψη. Ως προς την ενίσχυση της παραγωγής, ακόμα και η διασύνδεση των παραδοσιακών εξωστρεφών οικονομικών δραστηριοτήτων με την εγχώρια παραγωγή μπορεί να αποτελέσει μια σημαντική διέξοδο παραγωγικής αναβάθμισης. Η ενίσχυση των προμηθειών του τουριστικού τομέα από την εγχώρια αγροτική και μεταποιητική παραγωγή μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην ενίσχυση της παραγωγής και την «ελληνοποίηση» του τουριστικού τομέα. Κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει με τη ναυτιλία, τουλάχιστον στον τομέα των προμηθειών και των επισκευών, ήδη από σήμερα.
Η επιλογή αυτού του δρόμου είναι και η μόνη που μπορεί σταδιακά να αλλάξει τα δεδομένα στην οικονομία, να περιορίσει τις τεράστιες ζημιές και ταυτόχρονα να προσφέρει ένα όραμα στην ελληνική κοινωνία. Επιμένουμε, από τη δεκαετία του 1990 και ιδιαίτερα μετά το 2010, πως το παρασιτικό μοντέλο της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δεν είναι βιώσιμο, αλλά η έξοδος από αυτό μπορεί να γίνει είτε με μια καθολική καταστροφή των προϋπαρχουσών δομών –τον δρόμο της οποίας άνοιξε ο ΓΑΠ και στην οποία μας ξαναβύθισε ο Σύριζα–, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ίδια την εθνική επιβίωση, είτε μέσα από έναν μετασχηματισμό που θα επιφέρει τις μικρότερες δυνατές συνέπειες στη χώρα, το έθνος και το λαό.
Μόνο η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας μπορεί να αποτελέσει αφετηρία ανάκαμψης, στράτευσης και αισιοδοξίας. Διότι ακόμα και τα μικρά, αλλά σημαντικά, που μπορούν να γίνουν μπορούν να ενταχθούν σε ένα όραμα εξόδου και σωτηρίας, διαφορετικά οδηγούν τους λιγότερους στα νύχια δραχμολάγνων, αφελών ή απατεώνων αλά Σώρρα και κομπανία, και τους περισσότερους, με βαριά καρδιά, στην αποδοχή ενός ανίκανου πολιτικού κατεστημένου.

* Ο Γ. Καραμπελιάς είναι συγγραφέας και επικεφαλής του Κινήματος Άρδην.


Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Πραγματοποιήθηκε το 1ο Συμπόσιο Μακεδονικής Παράδοσης στην Σκύδρα


1ο Συμπόσιο Μακεδονικής Παράδοσης 
και Ιστορίας

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σκύδρας το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017 το 1ο Συμπόσιο Μακεδονικής Παράδοσης και Ιστορίας για τους Πολιτιστικούς Συλλόγους του Νομού (Περιφερειακής Ενότητας) Πέλλας. 

Πρόκειται για μια σειρά εκδηλώσεων ενημέρωσης και προβληματισμού γύρω από την διαφύλαξη της αυθεντικής Μακεδονικής Παράδοσης, που ξεκίνησε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (ΠΟΠΣΜ) από τον Δεκέμβριο του 2016 με αντίστοιχες εκδηλώσεις στους Νομούς Σερρών και Δράμας και οι οποίες ακολουθούν μια συγκεκριμένη διαδικασία και θεματολογία σ’ αυτόν τον πρώτο κύκλο. Την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017 ακολούθησε η εκδήλωση του Νομού Ημαθίας και τα Συμπόσια θα συνεχιστούν και στους υπόλοιπους Νομούς της Μακεδονίας.

Στην εκδήλωση της Σκύδρας παραβρέθηκαν οι Δήμαρχοι: Σκύδρας κα Κατερ. Ιγνατιάδου, Έδεσσας κος Δημ. Γιάννου και Αριδαίας κος Δημ. Μπίνος, που χαιρέτησαν με επαινετικά λόγια αυτήν την πρωτοβουλία της ΠΟΠΣΜ, καθώς και η περιφερειακή σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας κα Μαρ. Ζωγράφου. 

Στην υπερπλήρη αίθουσα της εκδήλωσης συμμετείχαν δεκάδες εκπρόσωποι Πολιτιστικών Συλλόγων, χοροδιδάσκαλοι, αλλά και απλοί πολίτες με πολιτισμικά ενδιαφέροντα. 

Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο Αντιπρόεδρος της ΠΟΠΣΜ κος Δημ. Ευαγγελίδης, ο οποίος κάλεσε τον Πρόεδρο της ΠΟΠΣΜ κο Γιώργο Τάτσιο να λάβει τον λόγο με την εισήγηση «Η ΠΟΠΣΜ ως θεματοφύλακας της γνήσιας Μακεδονικής Παράδοσης». 

Ο κ. Τάτσιος αναφέρθηκε στο ιστορικό της ίδρυσης και της πορείας της ΠΟΠΣΜ μέχρι σήμερα, η οποία ξεκίνησε το 2014 με 21 Συλλόγους και αριθμεί πλέον 70 μέλη, ενώ συνεχίζονται η εισροή και νέων αιτήσεων, ποιοι Σύλλογοι μπορούν να γίνουν μέλη της, στην διοικητική της διάρθρωση, στην υπογραφή πρωτοκόλλου συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και την επιδίωξη ίδρυσης Έδρας Μακεδονικής Παράδοσης και Ιστορίας, στην μεγαλειώδη εκδήλωση στο Καυτανζόγλειο με την συμμετοχή 145 Συλλόγων και 3200 χορευτών τον Απρίλιο του 2016, καθώς και στις προγραμματισμένες εκδηλώσεις για το 2017. 

Δήλωσε κατηγορηματικά αντίθετος σε θέματα ξενόφερτων στοιχείων στη Μακεδονική Παράδοση, αναφέροντας ως παράδειγμα το ανύπαρκτο «έθιμο» ΜΕΤΣΚΕΣ (αρκούδες), το οποίο εμφανίστηκε πριν μερικά χρόνια ξαφνικά στην Έδεσσα και για το οποίο ουδεμία μαρτυρία υπήρχε, αλλά και ουδείς ηλικιωμένος κάτοικος της Έδεσσας θυμόταν. 

Καυτηρίασε τα εισαγόμενα τραγούδια που παίζουν και τραγουδούν κάποια συγκροτήματα νεαρών μουσικών στην κατασκευασμένη Σκοπιανή γλώσσα, τα οποία ΔΕΝ καταλαβαίνουν οι παλαιότεροι ομιλητές και καλοί γνώστες των τοπικών ιδιωμάτων διότι είναι εντελώς διαφορετικά. Τόνισε ότι η γλώσσα δεν αποτελεί κριτήριο που προσδιορίζει την εθνική συνείδηση και κάλεσε τους γηγενείς Μακεδόνες να μην παρασύρονται από τα ξένα κέντρα που επιδιώκουν να διαχωρίσουν τη Μακεδονική από την ευρύτερη Ελληνική Παράδοση. Τέλος απηύθυνε γενικό κάλεσμα προς τους χοροδιδασκάλους, αλλά και προς τους Πολιτιστικούς Συλλόγους Μακεδόνων να συστρατευτούν με την ΠΟΠΣΜ στην προσπάθεια διατήρησης της γνήσιας Μακεδονικής Παράδοσης.

Μετά την ολοκλήρωση της εξαιρετικά διαφωτιστικής ομιλίας του Προέδρου, ζητήθηκε από όσες/όσους επιθυμούν από το ακροατήριο να τοποθετηθούν. Αξίζει να σημειωθεί η παρέμβαση μιας χοροδιδασκάλου, εκπροσώπου Συλλόγου, η οποία αφού κατανάλωσε αρκετό χρόνο αναφερόμενη στην προσφορά της και το έργο της, υποστήριξε κάποιες θέσεις που προκάλεσαν τον εκνευρισμό των ακροατών, αλλά οι απαντήσεις των κ.κ. Καργατζή, Μήτσκα και Παπαλαζάρου υπήρξαν αποστομωτικές, όπως και η συναισθηματικά φορτισμένη τοποθέτηση του Προέδρου της ΠΟΠΣΜ, ο οποίος έθεσε τα πράγματα στην σωστή τους βάση.

Ακολούθησε η κα Καλλ. Πανοπούλου, επίκουρος Καθηγήτρια στο ΤΕΦΑΑ Σερρών, η οποία διάβασε την εισήγησή της με θέμα «Παράλληλες Παραδόσεις: από τη βίωση στη διδασκαλία του χορού» θέτοντας πολλούς προβληματισμούς και ακολούθησε η εισήγηση της κας Στ. Δούκα, αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο ΤΕΦΑΑ του ΑΠΘ με το ενδιαφέρον και πρωτότυπο θέμα «Η συνεισφορά του ελληνικού παραδοσιακού χορού ως δραστηριότητα αναψυχής στην ποιότητα ζωής ατόμων ειδικών πληθυσμών», παρουσιάζοντας τα ερευνητικά αποτελέσματα που αποδεικνύουν τις θετικές επιπτώσεις των παραδοσιακών ελληνικών χορών σε ένα πλήθος παθήσεων. 

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την εξαιρετική παρουσίαση από τον κο Ηλία Ιακωβάκη, υπεύθυνου του Τμ. Λαογραφίας του Φ.Σ. Έδεσσας «Μέγας Αλέξανδρος» και τις κυρίες του Συλλόγου, της αστικής φορεσιάς της Έδεσσας, με το ιστορικό της, τις ονομασίες των διαφόρων μερών της φορεσιάς κλπ και η οποία καταχειροκροτήθηκε από όλους τους παρισταμένους, που ευχήθηκαν αυτές οι πρωτοβουλίες της ΠΟΠΣΜ να συνεχιστούν.

Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε μακεδονικό γλέντι στα Σεβαστιανά, με την παρουσία της Βουλευτού Πέλλας κα Θεοδώρας Τζάκρη, όπου η ορχήστρα Γρηγόρη Σταφυλά, σε μεγάλη φόρμα, παρέσερνε διαρκώς τους συμμετέχοντες στην πίστα και μεταξύ αυτών την κα Τζάκρη, η οποία επέδειξε εξαιρετικές χορευτικές ικανότητες, δηλώνοντας μάλιστα χαρακτηριστικά: «επιτέλους ένα σπουδαίο μακεδονικό γλέντι».




Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Εκδηλώσεις ΠΟΠΣΜ



ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (ΠΟΠΣΜ) σας προσκαλεί στο Συμπόσιο Μακεδονικής Παράδοσης & Ιστορίας που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017 και ώρα 18:00 στο Πνευματικό Κέντρο Σκύδρας, καθώς και την Κυριακή την ίδια ώρα στην Βέροια. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί αντίστοιχα Συμπόσια στη Δράμα και στις Σέρρες, ενώ δρομολογείται η πραγματοποίησή τους και στους λοιπούς Νομούς της Μακεδονίας. Στόχος τους είναι η ενημέρωση των γηγενών Μακεδόνων για θέματα που αφορούν στη γνήσια Μακεδονική Παράδοση, αλλά και η παρουσίαση του έργου και των δράσεων που προγραμματίζει η ΠΟΠΣΜ.
Στη διάρκειά τους θα παρουσιαστούν εισηγήσεις σχετικές με την Παράδοση, θα αναπτυχθούν θέματα που αφορούν στη λειτουργία των Πολιτιστικών Συλλόγων στο πλαίσιο τήρησης της Παράδοσης και θα εμβαθύνουν στα οφέλη που προκύπτουν από το σεβασμό στην τήρηση της Παράδοσης. Ο πρόεδρος της ΠΟΠΣΜ κ. Γεώργιος Τάτσιος θα παρουσιάσει το έργο και τους στόχους της Ομοσπονδίας. Θα αναπτύξει ιδιαίτερα το σημαντικό από κάθε πλευρά εγχείρημα για ίδρυση Έδρας Μακεδονικής Παράδοσης & Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και από την επιστημονική τεκμηρίωση της Μακεδονικής Παράδοσης ως καίριο τμήμα της Ελληνικής Παράδοσης.
Τέλος, μια σπουδαία παράμετρος και εμπειρία από τη διεξαγωγή αυτών των Συμποσίων είναι η ανοικτή διαβούλευση που πραγματοποιείται μετά το πέρας των εισηγήσεων, όπου δίνεται η ευκαιρία για γνωριμία με τη νεοσύστατη Ομοσπονδία (ΠΟΠΣΜ) και για διάλογο σε θέματα που απασχολούν τους γηγενείς Μακεδόνες.


Από το Δ.Σ.


Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

Επιστροφή στην δραχμή = εθνική αυτοκτονία για 16 λόγους


Επιστροφή στην δραχμή θα σήμαινε 
εθνική αυτοκτονία για 16 λόγους

Με αφορμή την δήλωση της ταλαντούχου Marine Le Pen του Εθνικού Μετώπου στην Γαλλία που προηγείται ως κόμμα στις δημοσκοπήσεις, να προτείνει επιστροφή στο φράγκο και σύνδεση με το ευρώ, τίθεται το ερώτημα μπορεί η Ελλάδα να επιστρέψει στην δραχμή; 

Η Γαλλία έχει εθνική παραγωγή δηλαδή έχει μηχανισμό που θα μπορούσε να στηρίξει το εθνικό νόμισμα, οπότε επιστροφή στο φράγκο θα μπορούσε να λειτουργήσει στην Γαλλία... 
Η Ελλάδα είναι ένας μακροχρόνιος ασθενής που δεν μπορεί να δεχθεί νομισματικά σοκ όπως επιστροφή στην νέα δραχμή καθώς απουσιάζει το πιο ουσιώδες: η Εθνική Παραγωγή. 
Κατά καιρούς, πολιτικοί, οικονομολόγοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, επιχειρηματολογούν αναφέροντας ορισμένα πλεονεκτήματα που θα είχε η Ελλάδα αν διέθετε εθνικό νόμισμα δηλαδή δραχμή και όχι υπερεθνικό νόμισμα δηλαδή ευρώ, αποφεύγοντας ωστόσο σκόπιμα ή από άγνοια να παρουσιάσουν τα τεράστια μειονεκτήματα μιας τέτοιας ιστορικά επιζήμιας απόφασης.
Πρωτίστως να αναφέρουμε ότι η Ελλάδα περίπου πριν 16 χρόνια εγκατέλειψε την δραχμή για να ενταχθεί στο ευρώ στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα δυστυχώς με μια λάθος συναλλαγματική ισοτιμία. 
Προφανώς η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να ενταχθεί στο ευρώ, επικράτησε ελλείψει ελέγχων μια ακραία ανατίμηση των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών δυσανάλογη της πραγματικής δυναμικής της οικονομίας και ταυτόχρονα υπήρξε ακραία ανατιμητική κερδοσκοπία.
Η είσοδος της Ελλάδος στο ευρώ αποκάλυψε το τραγικό πρόσωπο πολλών νεοελλήνων, κοινών απατεώνων, κερδοσκόπων της μιζέριας και της εύκολης καλοπέρασης. 
Αυτά συνέβησαν και δεν έχει νόημα να επεκταθούμε πολύ.

Θα θυμίσουμε όμως σε όσους έχουν επιλεκτική μνήμη τι σημαίνει επιστροφή στην νέα δραχμή ή στην παλαιά δραχμή.
Η επιστροφή στην δραχμή αποτελεί μια διαχρονική ανοησία όσων υποστηρίζουν ότι αν φύγουμε από το ευρώ και επιστρέψουμε στην δραχμή θα είμαστε καλύτερα. 
Η επιστροφή στην δραχμή τι σημαίνει;
Ας δώσουμε 16 παραδείγματα
1)Η διαδικασία μετάβασης της Ελλάδος από το ευρώ στην δραχμή (και δεν αναφερόμαστε μόνο στο σκέλος της εκτύπωσης των νέων δραχμών) θα είναι η περίοδος της απόλυτης φτωχοποίησης του Έλληνα. 
Ξαφνικά η χρηματοδότηση από το εξωτερικό θα μηδενιστεί και η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να δεσμεύσει καταθέσεις για να πληρώσει μισθούς συντάξεις ή να επιβάλλει έκτακτο φόρο στις καταθέσεις. 
2)Η επιστροφή της Ελλάδος στην δραχμή και η αποχώρηση από το ευρώ θα οδηγήσει σε μια μαζική έξοδο των ξένων από το ελληνικό χρηματιστήριο. 
Το χρηματιστήριο, οι μετοχές των τραπεζών και των εταιριών θα καταρρεύσουν. 
Οι τιμές των ομολόγων θα πέσουν στα επίπεδα χρεοκοπίας και οι αποδόσεις θα εκτιναχθούν σε επίπεδα χρεοκοπίας. 
3)Η Ελλάδα θα υποβαθμιστεί σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας από όλους τους οίκους πιστοληπτικής διαβάθμισης. 
4)Η Ελλάδα θα δεχόταν δύο ισχυρότατα σοκ της άμεσης αποεπένδυσης, της μαζικής και καθολικής αποχώρησης των ξένων και ταυτόχρονα η νέα δραχμή – με όποια συναλλαγματική ισοτιμία εμφανιζόταν έναντι του ευρώ και του δολαρίου – θα δεχόταν ακραίες κερδοσκοπικές πιέσεις ιστορικών διαστάσεων. 
Η συναλλαγματική ισοτιμία δεν θα ήταν προφανώς 1 ευρώ προς 340,75 δραχμές αλλά 1 ευρώ προς 600 ή 800 δραχμές. 
Η ΤτΕ χωρίς να διαθέτει συναλλαγματικά διαθέσιμα θα ήταν πανεύκολος στόχος.
Η χώρα θα ζούσε σκηνές πανικού καθώς οι επιθετικές υποτιμήσεις της νέας δραχμής θα μηδένιζαν το όφελος της εκτύπωσης νέου χρήματος.
Ότι θα κέρδιζε η Ελλάδα από την νέα δραχμή θα το έχανε από τις επιθετικές υποτιμήσεις. 
5)Η ΕΚΤ ακόμη και αν αποδεχόταν μια κλειδωμένη συναλλαγματική ισοτιμία με την νέα δραχμή….η ΤτΕ δεν θα μπορούσε να αποκρούσει τις κερδοσκοπικές πιέσεις (βλέπε Pesos Αργεντινής στο παρελθόν). 
6)Τα επιτόκια της νέας δραχμής θα εκτοξεύονταν στο 20% με 30%.
Η Ελλάδα δεν θα ήταν απλά απομονωμένη από τις αγορές θα αντιμετώπιζε συνθήκες μεσοπολέμου λόγω του πληθωρισμού που θα εκτοξευόταν. 
7)Ο βασικός μισθός των ελλήνων θα ήταν αποτιμημένος σε ευρώ στα 180 ευρώ από 586 ευρώ σήμερα. 
8)Η Ελλάδα θα διαθέτει χρέος το οποίο είναι σε αγγλικό δίκαιο που σημαίνει τεράστιες υποχρεώσεις.
Το χρέος δεν θα μπορούσε να διαγραφεί.... αμέσως όλα τα διεθνή δικαστήρια θα δέσμευαν την περιουσία του ελληνικού κράτους στο εξωτερικό. 
Τα συναλλαγματικά αποθέματα θα έχουν καταστραφεί από την προσπάθεια της ΤτΕ να αποκρούσει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις. 
9)Οι τράπεζες θα καταστρέφονταν και με όρους ρευστότητας και με όρους κεφαλαίων. 
Τα NPLs θα έφθαναν σε επίπεδα ρεκόρ, το σύστημα θα δεχόταν ένα κραχ ιστορικών διαστάσεων. 
10)Οι πολίτες θα προσπαθούσαν άρον άρον να διαφυλάξουν τα ευρώ τους σκληρό νόμισμα έναντι του ασθενικού και αδύναμου ελληνικού της νέας δραχμής. 
11)Τα ελληνικά προϊόντα θα αποκτούσαν μια αυξημένη ανταγωνιστικότητα σε σχέση με το σήμερα αλλά το όφελος από αυτό θα ήταν πενιχρό εμπρός στην ζημία που θα προκαλούσε η επιστροφή στην νέα δραχμή. 
12)Με όρους ΑΕΠ θα μειωνόταν έως 20% που σημαίνει θα χανόταν σε ελάχιστους μήνες 36 δισεκ. ευρώ αξίας εθνικού πλούτου. 
13) Ο πληθωρισμός θα εκτόξευε στα ύψη τιμές και επιτόκια. 
Ο τραπεζικός δανεισμός απλά θα ήταν μια ιστορία που θα δίδασκαν οι γονείς στα παιδιά τους. 
14)Η αγορά ακινήτων θα κατέρρεε.
Με βάση ορισμένα στατιστικά μοντέλα που προσομοιάζουν της Αργεντινής μια πρόσθετη πτώση στις τιμές των ακινήτων περίπου 35% με 40% από τις υφιστάμενες τιμές δεν θα αποτελούσε έκπληξη. 
15)Το χρέος ως προς το ΑΕΠ λόγω της μεγάλης μείωσης του ΑΕΠ και της δραματικής υποτίμησης της περιουσίας της Ελλάδος από 178% του ΑΕΠ θα εκτοξευόταν στο 230% με 240%. 
16) Η Ελλάδα με την νέα δραχμή τουλάχιστον για τα πρώτα δύο χρόνια δεν θα ήταν γη της επαγγελίας αλλά ένα απολειφάδι μιζέριας, φτώχειας και κακομοιριάς. 
Η έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ θα είχε συνέπειες στην ελληνική κοινωνία όσο ακόμη 3-4 ακραίας λιτότητας μνημόνια μαζί.

Το διπλό νόμισμα θα ήταν εθνική τραγωδία 
Κατά καιρούς αρχής γενόμενης από το 2011 έχουν αναφερθεί σενάρια, σχέδια και σκέψεις για το διπλό νόμισμα δηλαδή και ευρώ και δραχμή. 
Το διπλό νόμισμα ήταν δημιούργημα της εναλλακτικής γερμανικής σκέψης ώστε να αντιμετωπιστεί το ελληνικό πρόβλημα. 
Το σχέδιο ήταν όλες οι συναλλαγές με το εξωτερικό να πραγματοποιούνται με το ευρώ και η νέα δραχμή για καθαρά εσωτερική κατανάλωση για πληρωμές μισθών και συντάξεων και συναλλαγές εντός της χώρας.
Το σενάριο του διπλού νομίσματος θα ήταν εθνική αυτοκτονία, εθνική τραγωδία, εθνική δολοφονία. 
Γιατί; 
Αν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα υποχρεωνόταν στην λύση του εθνικού νομίσματος. 
Η νέα δραχμή το νέο νόμισμα στο εσωτερικό της Ελλάδος υποχρεωτικά και βίαια θα οδηγείτο σε υποτίμηση περίπου 50% με 60% είχε προβλέψει πριν χρόνια η Deutsche bank. 
Η Ευρώπη θα χωριζόταν σε δύο ζώνες, στην ζώνη του ευρώ των πλούσιων και ισχυρών χωρών και της Ελλάδος που θα ήταν ο παρίας της Ευρώπης η φτωχή και χρεοκοπημένη Ελλάδα. 
Η νέα δραχμή δεν θα ήταν η ελπίδα αλλά η θύμηση της χρεοκοπίας, της μιζέριας, του πισωγυρίσματος, του εθνικού διασυρμού, της εθνικής τραγωδίας. 
Το κυριότερο πρόβλημα όμως θα ήταν οι επιλογές των πολιτών. 
Το ευρώ θα ήταν το ισχυρό νόμισμα, κάθε εισαγόμενο προϊόν θα ήταν αποτιμημένο σε ευρώ. 
Ο έλληνας θα πληρωνόταν σε νέες δραχμές που θα είχαν υποτιμηθεί 50% με 60% αυτό σημαίνει ότι οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων θα ήταν απαγορευτικές με μισθούς των 180 ευρώ (αποτιμημένη μισθοδοσία σε ευρώ).
Οι κατέχοντες ρευστότητα δεν θα δεχόντουσαν να ανταλλάξουν το ισχυρό νόμισμα σε ευρώ με δραχμές αλλά ακόμη και αν αυτό ήταν υποχρεωτικά π.χ. για τις καταθέσεις αμέσως θα προσπαθούσαν να μετατρέψουν τις νέες δραχμές σε ευρώ. 
Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε σε κατάρρευση το εθνικό νόμισμα την νέα δραχμή και σε απαξίωση. 
Στο καταστροφικό σενάριο του παράλληλου νομίσματος θα σημειώνονταν 
Α)δραματική διολίσθηση και υποτίμηση του εθνικού νομίσματος της νέας δραχμής. 
Αν μάλιστα η Ελλάδα επέλεγε την λύση της διασύνδεσης της νέας δραχμής με μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρώ τότε θα καταδικάζονταν οι φτωχοί έλληνες. 
Ιστορικά όπου υπήρξαν ανάλογες περιπτώσεις, σημειώθηκε δραματική αύξηση της φτώχειας. 
Β)Το παράλληλο νόμισμα θα καταδίκαζε την Ελλάδα.
Το χρέος σε ευρώ δηλαδή οι υποχρεώσεις και μισθοί συντάξεις σε δραχμή. 
Όποιος θέλει να αυτοκτονήσει ας επιλέξει αυτή την λύση. 
Γ)Στο μεταβατικό στάδιο των δύο νομισμάτων θα σημειωνόταν μαζική φυγή κεφαλαίων και για να αποτραπεί αυτό το σενάριο οι τράπεζες θα επέβαλλαν capital controls. 
Υπό τον φόβο των καταθέσεων οι πολίτες σχεδόν όλοι θα ήθελαν καταθέσεις σε ευρώ.
Σκεφθείτε μια χώρα που μετατρέπει σχεδόν αυτομάτως το εθνικό νόμισμα την νέα δραχμή στο υπερεθνικό νόμισμα το ευρώ. 
Η νέα δραχμή θα κατέρρεε εν τη γενέσει της.

Γιατί το διπλό νόμισμα είναι ανοησία χειρίστου είδους.
Ας υποθέσουμε ότι ξημερώνει μια μέρα και η Ελλάδα βρίσκεται με ευρώ για το χρέος και τις συναλλαγές της στο εξωτερικό ενώ μισθοί και συντάξεις το νόμισμα εσωτερικής κυκλοφορίας θα είναι η νέα δραχμή. 
Οι καταθέσεις θα μετατραπούν σε δραχμές ή θα είναι επιλογή του κάθε καταθέτη τι νόμισμα θα θέλει να έχει τις καταθέσεις του. 
Δύο παράλληλα νομίσματα θα προκαλέσουν χάος, σύγχυση και στο τέλος όλοι θα στραφούν στο σκληρό και δυνατό νόμισμα το ευρώ μετατρέποντας την νέα δραχμή σε νόμισμα παρία. 
Ας πούμε ορισμένα παραδείγματα; 
1)Οι καταθέτες θα μετατρέψουν τις καταθέσεις τους σε ευρώ αμέσως στις τράπεζες αν αυτές έχουν μετατραπεί σε νέες δραχμές ναι ή όχι; 
2)Οι πολίτες θα στρέψουν τον πλούτο τους στο ευρώ, ξεπουλώντας την νέα δραχμή; 
3)Το εσωτερικό εθνικό νόμισμα η νέα δραχμή μέσα στην πρώτη εβδομάδα θα καταρρεύσει θα υποτιμηθεί δραματικά και θα χάσει το 80% με 90% της αξίας του. 
4)Η Ελλάδα θα έχει ευρώ και θα έχει την νέα δραχμούλα… 
Θα εμφανιστούν 3-4 hedge funds και θα ξεκινήσουν μια άγρια υποτιμητική κερδοσκοπία υποχρεώνοντας την ΤτΕ σε συνεχείς παρεμβάσεις.
Αν η ισοτιμία ευρώ – δραχμής είναι κλειδωμένη όπως είναι και το πιθανότερο τότε μπορεί να μην εκδηλωθεί υποτιμητική κερδοσκοπία από έξω αλλά θα δεχθεί πλήγμα εκ των έσω καθώς οι έλληνες πολίτες θα εγκαταλείψουν το εσωτερικό νόμισμα την νέα δραχμή. 
5)Θα φθάσουμε στο σημείο μισθοί και συντάξεις να καταβάλλονται σε νέα δραχμή και αμέσως να μετατρέπονται σε ευρώ καθώς όλες οι συναλλαγές στο εμπόριο θα πραγματοποιούνται με ευρώ. 
6)Η ανεξαρτησία της Ελλάδος με την νέα δραχμή θα είναι ανοησία. 
Αν είναι κλειδωμένη η ισοτιμία ευρώ – νέας δραχμής οι παρεμβάσεις της ΤτΕ θα είναι άνευ ουσίας. 
Αν δεν είναι κλειδωμένη η ισοτιμία, η νέα δραχμή θα είναι έρμαιο των κερδοσκόπων και της ακραίας υποτιμητικής κερδοσκοπίας. 
7)Οι αξίες π.χ. ακινήτων αποτιμημένες στην νέα δραχμή θα δεχθούν ένα ακραίο σοκ υποτίμησης και μια τέτοια εξέλιξη δεν θα αφορά μόνο τα ακίνητα αλλά όλα τα βασικά περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος. 
Για τους λόγους αυτούς και πολλούς άλλους π.χ. τράπεζες που άμεσα θα χρεοκοπήσουν.....η νέα δραχμή, το παράλληλο νόμισμα είναι μια ανοησία. 
Είναι προτιμότερο να χρεοκοπήσουμε παρά να πάμε σε διπλό νόμισμα το διπλό νόμισμα είναι πεθάναμε λίγο ή πεθάναμε πολύ όταν όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει ποσοτικός προσδιορισμός στον θάνατο. 
Στο θάνατο πεθαίνεις. 
Τέλος.



Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

Η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική


Η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τ​​ι εννοούμε όταν λέμε πολυπολιτισμική κοινωνία, ή πολυπολιτισμική πόλη; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη Γαλλία. Εκεί η σύνθεση που οδήγησε στη θεωρία της πολυπολιτισμικότητας στηρίχθηκε στο αποικιοκρατικό της παρελθόν. Πληθυσμοί της πρώην αυτοκρατορίας, από το Βιετνάμ ακόμη έως την Αλγερία, πληθυσμοί που μιλούσαν γαλλικά ως επί το πλείστον, συνέρρευσαν στο πρώην μητροπολιτικό κέντρο για να ενταχθούν στην κοινωνία του. Το πρώτο και βασικό στοιχείο της ένταξης ήταν η προσφορά εργασίας. Υπήρχε η άποψη πως αν η κοινωνία εξασφαλίσει ένα στοιχειώδες επίπεδο ευημερίας η ένταξη θα λειτουργούσε παραμερίζοντας τα όποια χάσματα, κυρίως τα θρησκευτικά. Είναι μάλλον προφανές ότι η θεωρία αποδείχθηκε φενάκη. Τα παρισινά προάστια, που μετατράπηκαν σε γκέτο, έγιναν καύσιμη ύλη για το επιθετικό Ισλάμ και τον πόλεμο που κήρυξε κατά του Δυτικού Πολιτισμού.
Η πολιτική συζήτηση που ξέσπασε το καλοκαίρι γύρω από το «μπουρκίνι» είναι η απόδειξη πως τα ρήγματα παραμένουν ενεργά ακόμη και στο εσωτερικό μιας κοινωνίας που επαίρεται πως είναι πολυπολιτισμική. Η στρατολόγηση Γάλλων πολιτών από το Ισλαμικό Κράτος αποδεικνύει ότι ο ιμάμης της γειτονιάς μπορεί να είναι ισχυρότερος από τον δάσκαλο του εκκοσμικευμένου σχολείου. Και το Κοράνι υπερισχύει του Μπαλζάκ. Η γαλλική ταυτότητα, «ευτυχής» κατά τον Αλέν Ζιπέ ή «όχι», υπονομεύεται από τις ενοχές που καλλιεργεί ο πολιτισμικός σχετικισμός στην ψυχή του Δυτικού ανθρώπου. Ας μην ξεχνάμε πως επί μερικές δεκαετίες η ίδια η έννοια της «εθνικής ή πολιτισμικής ταυτότητας» ήταν απαγορευμένη για τον κυρίαρχο στην Ευρώπη προοδευτικό λυρισμό. Η Ελλάδα δεν είχε αποικίες. Είχε ελληνικές κοινότητες εκτός συνόρων, οι οποίες αναγκάστηκαν να ενταχθούν βιαίως στην ελληνική επικράτεια. «Βιαίως», κοινώς με τις χειρότερες δυνατές προϋποθέσεις. Παρ’ όλ’ αυτά, αποδέχθηκαν την ένταξή τους στους κανόνες μιας πολιτείας η οποία τους χρωστούσε, εν πολλοίς, τον ξεριζωμό τους. Μιλούσαν την ίδια γλώσσα, μοιράζονταν την ίδια Ιστορία και πίστευαν στον ίδιο Θεό. Γι’ αυτό όταν ακούω ότι οι κάτοικοι της Λέσβου περιέθαλψαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες επειδή είχαν κι αυτοί εμπειρία της προσφυγιάς το ακούω ως ιστορικό ανέκδοτο. Όμως λέγεται στα σοβαρά. Ο δημοσιογραφικός λυρισμός ταυτίζεται στις επιδόσεις του με τον προοδευτικό.
Όσοι ήρθαν στη χώρα μας με το πρώτο κύμα μετανάστευσης, εξόριστοι του σοσιαλιστικού παραδείσου, εντάχθηκαν στην ελληνική κοινωνία, παρά την απειρία της και τις δικαιολογημένες έως ένα σημείο αντιστάσεις της. Εργάστηκαν, έκαναν περιουσίες, αγόρασαν διαμερίσματα και έστειλαν τα παιδιά τους σχολείο. Ο φίλος μου ο Γιάννης, όταν του είπα ότι τον είδα στον ΣΚΑΪ επειδή το περίπτερό του είναι δίπλα στο Everest όπου έγινε η έκρηξη, με ρώτησε μόνον αν τα ελληνικά του είναι καλά, κι αν έκανε κανένα λάθος. Θυμάμαι ακόμη τη δεκαεξάχρονη τότε Ντίνα, σε ένα σχολείο στην Καλαμάτα, που είχε γεννηθεί στην Αλβανία, ήταν η πρώτη μαθήτρια και ο πατέρας της παραπονιόταν στην καθηγήτρια ότι δεν διαβάζει αρκετά. Ήθελε να σπουδάσει φυσικομαθηματική και της άρεσε η ποίηση του Καββαδία.
Ανάμεσά τους υπήρχε και υπόκοσμος; Μαφίες και πορνεία; Ελάτε τώρα. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.
Η μετανάστευση από τις πρώην χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος δεν έκανε την ελληνική κοινωνία πολυπολιτισμική, εν πάση περιπτώσει όπως αντιλαμβάνεται την πολυπολιτισμικότητα η Δυτική Ευρώπη. Δεν κάνουν την ελληνική κοινωνία πολυπολιτισμική ούτε τα κύματα των προσφύγων και οικονομικών μεταναστών που την έχουν πλημμυρίσει τα τελευταία χρόνια. Το εστιατόριο «Cabul» που άνοιξε απέναντι ακριβώς από τη βίλα Αμαλία, για την οποία ξοδεύτηκαν εκατομμύρια, έχει την ίδια σχέση με την πολυπολιτισμικότητα όση έχει ένα μιούζικαλ του Δαλιανίδη με τον Gene Kelly. Αλλο πολυπολιτισμική πόλη, όπως το Παρίσι ή το Λονδίνο, και άλλο πόλη όπου έχουν συρρεύσει πολλοί μετανάστες οι οποίοι ούτε να αποδεχθούν τους κανόνες της θέλουν, ούτε να ενταχθούν στη ζωή της μπορούν. Ευλόγως θα απορήσετε: μα για ποιους κανόνες μιλάς; Αυτούς που πρώτοι εμείς γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας;
Η πέραν της πλατείας Αμερικής περιοχή είναι γεμάτη από Αφρικανούς της υποσαχαρίου Αφρικής. Πώς ζουν όλοι αυτοί; Πού εργάζονται; Πορνεία και ναρκωτικά, σου λένε οι κάτοικοι. Όλη μέρα τους βλέπεις να συνομιλούν ή να καβγαδίζουν μεταξύ τους. Γύρω από την πλατεία Βικτωρίας έχουν ανοίξει καταστήματα «μεταναστευτικού ενδιαφέροντος» – κινητά μεταχειρισμένα, ψιλικατζίδικα με δύο πορτοκαλάδες, καφενεία. Ποια είναι η πελατεία τους; Οι 300.000 αδήλωτοι μετανάστες του κ. Μουζάλα;
Φίλε, Γιώργο Καμίνη. Σε άκουσα να αποκαλείς την Αθήνα «πολυπολιτισμική πόλη». Λυπάμαι πολύ, αλλά η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική. Είναι μια πόλη με πολλούς μετανάστες, περισσότερους από όσο μπορούν να αντέξουν οι χαλαρές δομές της και οι ανύπαρκτοι κανόνες τους. Και όσο κι αν σου συμπαρίσταμαι στη διένεξή σου με τον ανεκδιήγητο Τόσκα –επιτέλους άκουσα τη φωνή σου–, το πρόβλημα της Αθήνας δεν είναι μόνον πρόβλημα αστυνομίας.
Η υπερκατανάλωση της πολιτικής ορθότητας βλάπτει σοβαρά την κοινωνική υγεία. Ας αφήσουμε για λίγο κατά μέρος τα ανθρωπιστικά δάκρυα που μας φέρνει ο αδέσποτος Αφγανός και ας αναρωτηθούμε ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, πού κοιμάται τη νύχτα και πού βρίσκει φαγητό. Κι ας μην ξεχνάμε ότι πολλά άτυπα κύτταρα κάνουν έναν βαρβάτο καρκίνο.


Η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική ΙΙ
29.12.2016

Επειδή το κυριακάτικο σημείωμά μου για την Αθήνα ξεσήκωσε τις συνήθεις αντιδράσεις ενθουσιασμού στην προοδευτική κοινή γνώμη αισθάνθηκα την ανάγκη, ημέρες που είναι, να μην τους αφήσω μόνους τους. Η μελίρρυτος σκέψη τους κινδυνεύει να τους λιγώσει σαν υπερκατανάλωση μελομακάρονων.

Πρώτον: Η σχέση της Αθήνας με τις πολυπολιτισμικές πόλεις που γνωρίζω είναι ίδια με τη σχέση του χριστουγεννιάτικου στολισμού της πλατείας Εξαρχείων με τον στολισμό του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης. Βέβαια, αν η μόνη εμπειρία του σύγχρονου κόσμου που διαθέτεις είναι η ζωή στην πλατεία Εξαρχείων είναι φυσικό να θεωρείς πως αυτό είναι το φυσιολογικό. Εντέλει είναι ζήτημα παιδείας.

Δεύτερον: Ρατσιστής είναι όποιος κρίνει τους ανθρώπους βάσει της φυλής στην οποίαν ανήκουν ή βάσει του χρώματος του δέρματός τους, άντε και σε ακραίες περιπτώσεις βάσει του φύλου τους – σεξορατσισμός. Ρατσιστής δεν είναι όποιος ενοχλείται από τον γείτονά του επειδή πετάει τα σκουπίδια από το μπαλκόνι και είναι μαύρος. Δεν πάει να είναι μαύρος, άσπρος ή ριγέ. Το θέμα είναι ότι πετάει τα σκουπίδια από το παράθυρο. Το πρόβλημα με τον πληθυσμό των αδήλωτων, κοινώς παράνομων μεταναστών, είναι ότι είναι αδήλωτοι, κοινώς παράνομοι, άρα δεν μπορούν να ενταχθούν στους κανόνες της δικής μας ζωής – σιγά τους κανόνες θα μου πείτε. Είναι Αφγανοί, Πακιστανοί; Αδιάφορο. Ας είναι και Καλαματιανοί – φιλιά στην ωραία Καλαμάτα. Αν κυκλοφορούν χωρίς στοιχεία ταυτότητας είναι «άτυπα» κύτταρα. Αν όμως θεωρείται φυσιολογικό να κυκλοφορούν στους δρόμους οχήματα χωρίς πινακίδες και να πετάς τα σκουπίδια από το παράθυρο τότε γιατί να σε ενοχλήσει ο πληθυσμός των αδήλωτων; Εντέλει είναι ζήτημα κοινωνικής παιδείας.

Τρίτον: Δεν είναι όλες οι θρησκείες ίδιες, όπως δεν είναι και όλοι οι πολιτισμοί ίδιοι. Μπορεί ο Χριστιανισμός να πέρασε από την Ιερά Εξέταση όμως την έχει αφήσει στα ντουλάπια της Ιστορίας του. Το Ισλάμ όμως, φανατικό ή λιγότερο φανατικό, δεν ανέχεται καμία θρησκεία και κανέναν πολιτισμό που δεν αποδέχεται τις αρχές του. Κι αυτό τον 21ο αιώνα όταν η Δύση υπερασπίζεται την ανεξιθρησκεία και την πολιτισμική ανοχή. Oταν οι δυτικές κοινωνίες μιλούν για πολυπολιτισμική σύνθεση δεν εννοούν τον Πολωνό ή τον Ελληνα που μπορεί μεν να προέρχονται από άλλα έθνη αλλά είναι παιδιά του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εννοούν κατά κύριο λόγο τους μουσουλμάνους. Oταν όμως έχεις μάθει να παπαγαλίζεις ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, φυσικό είναι να μην καταλαβαίνεις ούτε λέξη από όλα αυτά. Εντέλει είναι ζήτημα γενικής παιδείας, ή κοινής αγραμματοσύνης.

Τέταρτον: Η τρομοκρατία δεν είναι τηλεοπτική σειρά. Κάποιοι οργανώνουν μαζικές δολοφονίες και κάποιοι τις εκτελούν. Ποια είναι τα κίνητρά τους; Η εκδίκηση; Ο θρησκευτικός φανατισμός; Σημασία έχει ότι τα θύματά τους είναι άνθρωποι και το μόνο έγκλημα που έκαναν είναι ότι θέλουν να ζήσουν με τον τρόπο που επέλεξαν εκείνοι και όχι με τον τρόπο που θέλουν να τους επιβάλουν οι δολοφόνοι τους. Δεν θέλουν να προσκυνήσουν στο τέμενος. Θέλουν μουσική στο Bataclan. Oποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό είναι απλώς βλαξ – με την πολιτική σημασία του όρου που λένε, η οποία συνήθως ταυτίζεται με την απλή καθημερινή.

Υπάρχουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι. Υπάρχουν κι οι άχρηστοι. Oταν σου λείπει η γενική και η κοινωνική παιδεία τότε συγκαταλέγεσαι στους δεύτερους.