Α, ρε Παπαχελά τι μου ’κανες!

Α, ρε Παπαχελά τι μου ’κανες!

του Άρη Δαβαράκη 25/09/2011

Να σας πω κάτι; Μας βαρέθηκα. Είμαστε αφόρητα πληκτικοί και συγχρόνως κακοήθεις, αρνητικοί, γρουσούζηδες και rien ne va plus. Γυρίζει η μπίλια ωραία-ωραία ακόμα και χοροπηδάει, θα μπορούσε να σταματήσει σε οποιονδήποτε αριθμό, ο γκρουπιέρης όμως έχει πιτυρίδα και χασμουριέται και σου κόβει το κέφι και λες κι εσύ από μέσα σου «ε, δεν θα ποντάρω κι εγώ για να μάθεις μαλακισμένο, ε μαλακισμένο». Πας να μουρμουρίσεις ένα ωραίο τραγούδι, σου την κόβει τη φόρα αυτή η ξερακιανή με τις κόκκινες γόβες, χύνοντας εν ανάγκη το υπόλοιπο του φριχτού κολλώδους της κοκτέιλ επάνω στο πεντακάθαρο blue-jean σου μόνο και μόνο για να σου χαλάσει τη βραδιά. Γουρούνια bro, και δεν εννοώ PIGS, τους άλλους εννοώ που θα τους βρεις όπου κι αν πάς μπροστά σου – φτου σας ρε βρωμιάρηδες αξύριστοι ιδρωμένοι χωρίς αποσμητικό και με βρώμικα νύχια, χτικιάρηδες που θέλετε και να μας γαμήσετε κιόλας. Τι; Τυρί και ψωμί. Ότι ιδέα σας έρθει φτιάχνετε ιστορίες μες’ στις φαλάκρες σας και μετά πάτε και εκβιάζετε καταστάσεις για να βγει ορτανσία στον αγρό του εγκεφάλου σας, υπολογίζοντας στο πολύ σκατό που του ρίχνετε μέσα κάθε μέρα για λίπασμα.

Πάτε και για μπάνιο σιχαμένοι. Μπλιάχ. Κατουράτε (οι καλές γριούλες πρώτες-πρώτες) μόλις βραχεί το απ ’αυτό σας απ’ την Μεσόγειο και μετά εμείς και τα παιδιά μας παίζουμε κουβαδάκια με εκατομμύρια τριχομονάδες να μας κατακλύζουν και να τις καταπίνουμε κιόλας. Ναι, βέβαια. Έχουμε πάθει ανοσία, δεν μας πιάνει τίποτα. Και η κουράδα εκεί, δύο βήματα πιο βαθειά, μόλις το κυματάκι βρέξει το αλεξίσφαιρο σουτιέν σας ή τις πυκνές λευκές τρίχες του στιβαρού σας στέρνου μπαμπόγεροι, αναίσθητοι, που του χρόνου λέει θα πάτε Ψαρού με την κόρη σας τη μεγάλη που πήρε χρηματιστή λαμόγιο Νεοδημοκράτη πολύ μπασμένο και θάχει βγει πια ο Σαμαράς οπότε ούτε ξενοδοχείο δεν θα πληρώσετε απέναντι ακριβώς από το Άκουα Μαρίνα – εκεί θα την ξαμολήσετε του χρόνου την κουράδα. Τ’ ακούς Μαρίνα, τ ’ακούω να λες. Τσάμπα όλα. Γιατί –η Δήμητρα Λιάνη πως νοίκιαζε καμπάνα στο Lagonissi Resort, καλύτερη είναι; Και όλα included – από χαμάμ μέχρι κομμώτρια μέχρι κι αυτός που θα σου πετάξει τα μάτια έξω, Monty python μεταλλαγμένο, παλιόγρια πατσαβούρα που μου θες και μαύρο, άκου μαύρο, που τα ήξερες μωρή γελοία εσύ αυτά με τους μαύρους –αλλά, θα μου πεις, κι αυτός με έξοδα του κράτους θα αποζημιωθεί ο μαύρος, το κράτος στην Ελλάδα βαστάει ακόμα γερά και μην ακούς αυτά που σου λένε, ούτε στη Σοβιετία δεν πρόλαβε να ριζώσει τέτοιο πονόψυχο κοινωνικό κράτος με επανάσταση μιλάμε τώρα και 72 χρόνια γεμάτα στην εξουσία: Εδώ τα σοβιέτ μέσα σε 30 χρόνια πιάσανε ρίζα που τ’ αλμυρίκι θέλει σου λέει πενήντα χρόνια να βρει την άκρη του –αν είναι τυχερό και δεν το πλακώσει το αυθαίρετο.

Είναι πάρα πολύ βαρετά όλα αυτά πια, δεν αντέχεται τόση πλήξη και τόση αδιαλλαξία στο μπλέντερ με άλλη τόση αδιαφορία και κουτοπονηριά και πείσμα και μνησικακία και τόσες αναλύσεις και άρθρα και αφιερώματα, θα τα καταφέρουμε, δεν θα τα καταφέρουμε, η 6η δόση, η 21η Ιουλίου, το άλλο δάνειο του Δεκεμβρίου, ο Σόϊμπλε, οι απολύσεις, δουλειές κλείνουν, μαγαζιά κατεβάζουν ρολά, οι τράπεζες δεν έχουνε λεφτά, εγώ που σας μιλάω πληρώθηκα Παρασκευή απόγευμα για μια δουλειά στιχουργική το εξτραδάκι μου και το καταχώνιασα κάπου (δεν σας λέω πού) παρ’ ότι τις προλάβαινα και την Alpha και την Eurobank του Κολωνακίου που μένουνε ανοιχτές και τ ’απογεύματα. Λέω, άσε καλύτερα, ολόκληρο Σαββατοκύριακο, ξέρω εγώ τι θ’ αποφασίσει αυτή η ταλαίπωρη κυβέρνηση του Βαγγέλη, η άχρηστη, μέσ’ στο Σαββατοκύριακο; Για τον ΓΑΠ δεν λέω κουβέντα, το έχω αποδεχθεί : ή πράκτορας σε εντεταλμένη υπηρεσία είναι ή ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι που είναι ο αγαπημένος μου ήρωας αλλά δεν απέφυγε την τραγωδία και την καταστροφή –απ’ την καλή του την καρδιά και μόνο.

Παραληρώ το ξέρω. Συγχωράτε με, είμαι υπο καταστολήν. Με ξαποστείλανε ευγενικά-ευγενικά και τα παλληκάρια του Καμίνη (και της Lady Dora-Mητσοback μαθαίνω) από τον 98,4 (γιατί διάβαζα, λέει, πολύ Παπαχελά από την «Καθημερινή» και δεν τους πάει η γραμμή του), οπότε ανήκω πιά δικαιωματικά στην γενιά των 700 ευρώ –γιατί τόσα παίρνω τώρα συνολικά το μήνα.

Μην κολλάτε, διασκεδάζω – έχω τραγούδια αυτόν τον καιρό και ανοιχτούς ορίζοντες για δημιουργικά πράγματα – μακριά από δεσμεύσεις οιουδήποτε είδους. Είναι παράξενο, τόσο παράξενο που καταντάει μεταφυσικά μυστηριώδες: Μόλις με «ξεφορτωθούνε» οι «σε διατεταγμένη» γενικώς (τριάντα πέντε χρόνια τώρα), με αρπάζουνε απ’ το σβέρκο τα τραγούδια και τα άλλα projects, της τέχνης και της συνεργασίας με το αόρατο και έρχομαι στα ίσα μου. Γι’ αυτό τώρα που το σκέφτομαι – οφείλω ένα ευχαριστώ στον Παπαχελά που έγινε αιτία να μου δείξουνε την έξοδο από τον 98,4!

Αυτο που θά θελα να ερευνήσω λίγο καλύτερα είναι η καλή σχέση της κ. Μπακογιάννη με το team του Καμίνη. Έχει (ένα κάποιο, αν και όχι σοβαρά μετρήσιμο) ενδιαφέρον! Αν εχετε καμμία πληροφορία σχετικά, please mail me. Έχει γούστο.