Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Μισθοί Βουλευτών



Περικοπές - χάδι στη Βουλή
Οι βουλευτές αναβάθμισαν τον εξοπλισμό του γραφείου τους έως €5.500 !!!

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Νταλιάνη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Κράτος εν κράτει εξακολουθεί να είναι η Βουλή των Ελλήνων, καθώς ενώ ανακοινώνονται αιματηρές περικοπές στις συντάξεις των 500 και 1.000 ευρώ και στους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων των 1.500 ευρώ τον μήνα, οι βουλευτές αναβάθμισαν κανονικά τον εξοπλισμό του γραφείου τους έως το ποσό των 5.500 ευρώ.
Την ίδια στιγμή περικόπτεται κατά μόλις 20%-25% ο περίφημος «15ος και 16ος» μισθός των υπαλλήλων της Βουλής και συνεχίζεται επίσης κανονικά η υλοποίηση των (απ' το παράθυρο) διακομματικών προσλήψεων που είχαν αποφασιστεί επί προεδρίας Δημ. Σιούφα.
Οπως ανακοίνωσε χθες ο ίδιος ο Πρωθυπουργός διακόπτεται η καταβολή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας των βουλευτών, ενώ όπως έγινε γνωστό λίγο αργότερα περικόπτεται και κατά 8% το επίδομα κίνησης και οργάνωσης γραφείου του βουλευτή.

Με... ανακοίνωση
Κι επειδή εξαιτίας μιας διάταξης στο Σύνταγμα της οποίας ουδείς θέλησε καν να ζητήσει την αναθεώρηση, η Βουλή «ρυθμίζει μόνη τα του οίκου της» και γι΄ αυτή δεν ισχύουν οι νόμοι αλλά ο Κανονισμός, χρειάστηκε να εκδοθεί ειδική ανακοίνωση λίγο αργότερα από το Κοινοβούλιο για να γίνει γνωστό πως ό,τι ισχύσει για τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους θα ισχύσει και για τους υπαλλήλους της Βουλής. Ακόμα ανακοινώθηκε επιπλέον 8% περικοπή στην περίφημη «έκτακτη αποζημίωση» που λαμβάνουν περίπου ως 15ο-16ο μισθό οι υπάλληλοι της Βουλής, γεγονός που ανεβάζει τη συνολική περικοπή στο 20% με 25%, αλλά και άλλο 8% στα υπόλοιπα επιδόματα που είναι κοινά στον δημόσιο τομέα.

Αύξησαν τις συνεδριάσεις
Παρά τις περικοπές στα επιδόματα όμως, ήδη οι βουλευτές- προφανώς σε συνεννόηση με τον πρόεδρο της Βουλής και τα κόμματα- έχουν βρει έναν τρόπο για να «πονέσουν» λίγο λιγότερο, καθώς από την τελευταία φορά που ανακοινώθηκε περικοπή της αποζημίωσης που λαμβάνουν για τη συμμετοχή τους στις διάφορες Επιτροπές της Βουλής κατά 15%, έχει... αυξηθεί ραγδαία ο αριθμός συνεδριάσεων των Επιτροπών! Εκεί που στην ημερήσια διάταξη της Βουλής συνήθως γράφονταν δυο-τρεις Επιτροπές, τον τελευταίο μήνα υπάρχουν και 8 και παραπάνω συνεδριάσεις Επιτροπών καθημερινά, όπως και τη Δευτέρα και την Παρασκευή (ημέρες που παραδοσιακά σπάνια έμπαιναν Επιτροπές) και μάλιστα χωρίς να αφορούν πάντα συζητήσεις νέων νομοσχεδίων που εισέρχονται στο Κοινοβούλιο, και θα μπορούσαν να αιτιολογηθούν από την ταχύτερη ψήφιση νομοσχεδίων εξαιτίας της κρίσης. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν βουλευτές οι οποίοι γράφουν στο προσωπικό τους «κοντέρ» από 10-14 Επιτροπές την εβδομάδα, γεγονός που προσθέτει στα περίπου 5.700 ευρώ που είναι ο βασικός μισθός και άλλα 3.000-4.000 ευρώ μηνιαίως, πλέον των επιδομάτων.

ΚΑΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ!
Μόλις 20%- 25% περικόπτονται ο 15ος και ο 16ος μισθός των υπαλλήλων της Βουλής και συνεχίζονται οι διακομματικές προσλήψεις


Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4572655

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Έκρηξη στο σπίτι του Δημάρχου της Χιμάρρας

Μετά την έκρηξη...

Η Ένωση Χειμαρριωτών εξέδωσε το ακόλουθο Δελτίο Τύπου σχετικά με την έκρηξη βόμβας στο σπίτι του Δημάρχου της Χιμάρας, Βασίλη Μπολάνου (Τρίτη, 25 Μάιος 2010 - 13:14).

Αδιάκοπες προκλήσεις κατά του ελληνισμού από την Αλβανία

Τα μεσάνυχτα της 23ης προς 24η Μαϊου, άλλη μια πράξη βίας προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των διώξεων που δέχεται ο ελληνισμός στην Αλβανία: Εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη στην είσοδο του σπιτιού του δημάρχου της Χιμάρας και προέδρου της μειονοτικής οργάνωσης ΔΕΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ», Βασίλη Μπολάνου χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν θύματα παρά μόνο υλικές ζημιές στο σπίτι του ιδίου καθώς και σε γειτονικά σπίτια και σταθμευμένα αυτοκίνητα. Δυστυχώς το γεγονός αυτό δεν μας προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Κανείς γνωρίζων δεν μπορεί να πει πως δεν ήταν αναμενόμενη μια τέτοια πράξη έχοντας υπ’ όψιν το κλίμα που καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα από αλβανικούς κύκλους:
Σε συνεδρίαση της Αλβανικής Βουλής στις 23 Δεκεμβρίου, Τσάμηδες βουλευτές επετέθησαν κατά του προέδρου του ΚΕΑΔ (Κόμμα Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα), Βαγγέλη Ντούλε. Μετά την χυδαία φραστική επίθεση του βουλευτή Ιντρίζι, ο έταιρος τσάμης κύριος Ταχίρι κινήθηκε απειλητικά εναντίον του προέδρου του ΚΕΑΔ και χρειάστηκε παρέμβαση τρίτων για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Τις απειλές εντός του κοινοβουλίου, ακολούθησαν απειλητικά τηλεφωνήματα τις επόμενες ημέρες. Πριν από λίγες εβδομάδες το «Αλβανικό Μέτωπο για την Εθνική Ολοκλήρωση» με συμμετέχοντες Αλβανούς από τα Σκόπια, το Μαυροβούνιο, το Κόσσοβο και την Αλβανία συνεδρίασε στην Χιμάρα και εξέδωσε ψήφισμα υπέρ της «Μεγάλης Αλβανίας» σε μια συνέλευση που πραγματοποιήθηκε από οπλισμένους άνδρες οι οποίοι δεν παρέλειψαν να προκαλέσουν τους κατοίκους της Χιμάρας επιδεικνύοντας τα όπλα και γράφοντας συνθήματα. Συχνές είναι οι εκδηλώσεις οργανώσεων Τσάμηδων με θέμα τις διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδος στις οποίες συμμετέχουν μέλη του αλβανικού κοινοβουλίου και τυγχάνουν μεγάλης προβολής από τα αλβανικά ΜΜΕ. Σε πολιτικό επίπεδο, το ανθελληνικό μένος συντηρείται και προάγεται από την πολιτική ηγεσία τόσο της εκάστοτε κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης. Θέματα όπως η συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, τα νεκροταφεία των Ελλήνων πεσόντων του 1940, οι διεκδικήσεις των Τσάμηδων καθώς και οι «απάνθρωπες» συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα, βρίσκονται συνεχώς στην επικαιρότητα και ο κάθε πολιτικός προσπαθεί να τα εκμεταλλευτεί κάνοντας χρήση της κατάλληλης εθνικιστικής ρητορείας.
Το κλίμα αυτό σε συνδυασμό με την αδιάφορη στάση της Ελλάδας, παρά τα διαβήματα και τις διαμαρτυρίες των Βορειοηπειρωτών, ενθαρρύνουν ενέργειες όπως η χθεσινή. Ενέργειες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της χώρας και τις προσπάθειες διατήρησης των καλών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Περιμένουμε από την ελληνική πολιτική ηγεσία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβει τις πρέπουσες πρωτοβουλίες.
Το αλβανικό κράτος πρέπει να αναλογισθεί τις ευθύνες του και να προασπίσει τα μειονοτικά δικαιώματα όπως ορίζουν οι συμβάσεις που έχει υπογράψει. Η Ένωση Χειμαρριωτών, ούσα αδιάκοπα παρούσα στις εξελίξεις που αφορούν τον τόπο μας τα τελευταία 20 χρόνια, δεν θα μείνει άπραγη στις προκλήσεις.

Πηγή: http://www.himaraunion.com/2009-07-15-19-02-56/300-ekrixibollanos.html

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Εάλω η Πόλις...




Περισσότεροι ἀπό πεντέμιση αἰώνες πέρασαν ἀπό τήν ἀποφράδα ἐκείνη ἡμέρα τῆς 29ης Μαΐου 1453. Τότε πού ἀκούστηκε ἡ κραυγή "Ἑάλω ἡ Πόλις" καί ἡ Βασιλεύουσα, ἡ Πόλη τῶν Ἁγίων, τῶν Αὐτοκρατόρων καί τῶν θρύλων, πέρασε ὑπό τήν κατοχή τοῦ Ὀθωμανοῦ δυνάστη. Ἔτσι ἄρχισε ἡ Τουρκοκρατία. Τό Γένος ἐπεβίωσε, ἀλλά ἡ Κωνσταντινούπολις καί ἡ Ἁγιά Σοφιά παραμένουν σέ ξένα χέρια. Σήμερα τιμοῦμε τούς πεσόντες κατά τήν πολιορκία καί κατά τήν Ἅλωση, διαβάζουμε τούς θρήνους καί τούς θρύλους, συγκινούμεθα καί διδασκόμεθα. Διότι αὐτή εἶναι ἡ ἀξία τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Νά ἀποτελεῖ μάθημα ἐς ἀεί γιά τίς νεώτερες καί τίς ἐπερχόμενες γενιές.

1) Πρέπει νά θυμόμαστε τήν Ἅλωση γιά νά ἀποτίουμε ἕνα διαρκῆ καί μεγάλο φόρο τιμῆς στό Βυζαντινό κράτος, τήν Ρωμανία ὅπως τήν ἀναφέρουν τά κείμενα τῆς ἐποχῆς, τό ἐκχριστιανισθέν ρωμαϊκό κράτος τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους , ὅπως τό χαρακτηρίζει ὁ νεώτερος βυζαντινολόγος Διονύσιος Ζακυθηνός. Ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία μέ πρωτεύουσα τήν Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη ἄντεξε ἐπί 11 αἰῶνες. Μετά τήν ἅλωση ἀπό τούς Σταυροφόρους τό 1204 ἡ ἐδαφική της ἔκταση καί τό σφρίγος της περιορίσθηκαν σημαντικά.Παρέμεινε ὅμως καθ' ὅλην τήν διάρκεια τοῦ βίου της τό κράτος στό ὁποῖο πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπιτυχής καί δημιουργική συνάντηση Χριστιανισμοῦ καί Ἑλληνισμοῦ. Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση ὑπῆρξε τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς συναντήσεως καί τό Βυζάντιο τήν διέδωσε μέ εἰρηνικό τρόπο στούς γειτονικούς λαούς. Αὐτήν τήν ἱεραποστολική δράση τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας καταδεικνύουν καί μαρτυροῦν οἱ πολιτισμοί τῶν σημερινῶν λαῶν τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Ὁ Ρῶσος Πατριάρχης Ἀλέξιος παραδέχθηκε, ὅταν βρέθηκε τό 1992 στήν Ἀθήνα, ὅτι ἡ Ρωσία εἶναι πνευματικό τέκνο τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ τοῦ Βυζαντίου. Ὁ Ρουμάνος ἱστορικός καί πολιτικός τοῦ 20οῦ αἰῶνος Νικολάϊ Γιόργκα χαρακτήρισε τήν Μολδοβλαχία μετά τήν Ἅλωση ὡς "τό Βυζάντιο μετά τό Βυζάντιο". Καί τό κυριλλικό ἑλληνογενές ἀλφάβητο πού χρησιμοποιοῦν πολλοί σλαβικοί λαοί ἀποτελεῖ ἔμπρακτη ἐπιβίωση τῆς ἀκτινοβολίας τοῦ Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ. Αὐτόν, λοιπόν, τόν πολιτισμό πρέπει νά διδάσκουμε καί νά διδασκόμαστε ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες.

2) Πρέπει νά θυμόμαστε τήν Ἅλωση, διότι μέσα ἀπό τίς διηγήσεις τῶν ἱστορικῶν τῆς ἐποχῆς ξετυλίγεται ἡ Ἑλληνική Διάρκεια, ἡ διαχρονική πορεία τῶν ἀξιῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ συγκλονιστική ὁμιλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στίς 28 Μαΐου πρίν ἀπό τήν τελική ἐπίθεση τῶν Ὀθωμανῶν μᾶς διδάσκει γιατί ἀγωνιζόμαστε: Γιά τήν Πίστη, γιά τήν Πατρίδα, γιά τούς συγγενεῖς μας. Προσθέτει καί τόν βασιλέα, διότι ἐκεῖνο ἦταν τό πολίτευμα τῆς ἐποχῆς. Ὅμως τό τρίπτυχο Πίστη, Πατρίδα, συγγενεῖς, πού ἀναφέρει ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας, μᾶς συνδέει μέ τόν ὅρκο τῶν ἀρχαίων Ἀθηναίων Ἐφήβων καί μέ τόν παιᾶνα τῶν Σαλαμινομάχων, τό "ἴτε παῖδες Ἑλήνων" . καί φθάνει αὐτή ἡ Ἑλληνική Διάρκεια μέχρι τήν προκήρυξη τοῦ Ἀλεξάνδρου Ὑψηλάντη, πού ἔγραφε τόν Φεβρουάριο τοῦ 1821 "Μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος" , καί μέχρι τά λόγια τοῦ Κολοκοτρώνη πρός τούς μαθητές τοῦ πρώτου Γυμνασίου τῆς ἐλεύθερης πλέον Ἀθήνας: "Ὅταν πιάσαμε τ' ἄρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος" . Αὐτές εἶναι οἱ διαχρονικές ἀξίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Αὐτός ὁ ἠθικός δεσμός ἑνώνει τόν Παλιολόγο μέ τούς Σαλαμινομάχους καί μέ τόν Κολοκοτρώνη καί μέ τό 1940. Μαχόμεθα γιά τήν Πίστη, τήν Πατρίδα, τήν Οἰκογένεια. Ὅσο κι ἄν κάποιοι μᾶς χαρακτηρίζουν ....ἀναχρονιστικούς. Τιμῶντας τήν μνήμη τῶν προδρόμων καί τῶν μαρτύρων τῆς Ἑλληνικῆς Διάρκειας ἐμεῖς γι' αὐτά θά συνεχίζουμε νά ἀγωνιζόμαστε!
 
3) Θυμόμαστε τά γεγονότα τῆς ἐποχῆς πρίν καί γύρω ἀπό τήν Ἅλωση, διότι μᾶς διδάσκουν τήν πολύτιμη συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στήν ἐπιβίωση τοῦ Γένους μας. Λίγες δεκαετίες πρό τῆς Ἁλώσεως εἴχαμε μία ἔντονη καί αὐταρχική παρέμβαση τῆς τότε Πολιτείας πρός τήν Ἐκκλησία. Ἡ αὐτοκρατορική ἐξουσία πίστεψε -φεῦ!- ὅτι ἄν ὑπογράψουμε τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν Πάπα, θά ἔχουμε μεγάλη βοήθεια ἀπό τήν Δύση κατά τῶν Ὀθωμανῶν. Τό 1438 -39 στήν Φερράρα καί στήν Φλωρεντία σύρθηκαν μέ πιέσεις καί ἐξευτελισμούς οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες στήν ὑπογραφή τῆς ψευδοενώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὁ Μάρκος ὁ Εὐγενικός, Ἐπίσκοπος Ἐφέσου, ἀρνήθηκε νά ὑπογράψει καί ἔσωσε τήν τιμή τῆς Ἐκκλησίας. Προσέξτε: Δέν ἀρνήθηκε νά συζητήσει, διότι ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἀρνεῖται τόν διάλογο. Ἀρνεῖται τήν ὑποταγή. Καί ἀπό αὐτούς πού ὑπέγραψαν μία μεγάλη μορφή ἀπέσυρε τήν ὑπογραφή της μόλις ἐπέστεψε στήν Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται γιά τόν Γεώργιο Σχολάριο, τόν μετέπειτα Γεννάδιο, πρῶτο Πατριάρχη μετά τήν Ἅλωση. Ὁ λαός ἀκολούθησε τόν Μάρκο καί τόν Σχολάριο. Οἰ ἀνθενωτικοί εἶχαν δίκαιο, διότι παρά τήν ὑπογραφή τῆς ψευδοενώσεως τά καράβια τοῦ Πάπα δέν φάνηκαν ποτέ στήν μαχόμενη Βασιλεύουσα. Ὁ Βρετανός ἱστορικός Στῆβεν Ράνσιμαν στό περισπούδαστο ἔργο του "Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐν Αἰχμαλωσίᾳ" δικαιώνει τούς ἀνθενωτικούς λέγοντας ὅτι διέσωσαν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί μόνον ἔτσι ἐπεβίωσε ὁ Ἑλληνισμός. Καί στό ἄλλο σπουδαῖο ἔργο του, τήν "Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλως" διαψεύδει ὅλους τούς ἐπικριτές τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ μοναχισμοῦ τονίζοντας ὅτι στά θαλάσσια τείχη τῆς Βασιλεύουσας ἕναν ἀπό τούς πύργους τόν ὑπερήσπιζαν Ἕλληνες μοναχοί.
 
4) Θυμόμαστε τήν Ἅλωση, διότι ἡ Ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι ὅταν οἱ λίγοι ἀποφασίσουν νά ἀντισταθοῦν κατά τῶν πολλῶν, μπορεῖ νά ἡττηθοῦν πρόσκαιρα, ἀλλά τελικά σέ βάθος χρόνου κερδίζουν. Ἡ ἀντίσταση στά τείχη τῆς Βασιλεύουσας τῶν 5000 χιλιάδων Ἑλλήνων καί τῶν 2000 ξένων συμμάχων τους ἔμεινε στίς ψυχές τῶν ὑποδούλων ὡς τίτλος τιμῆς καί δέσμευση γιά νέους ἀγῶνες. Ἡ θυσία τοῦ Κωνσταντίνου Παλιολόγου στή πύλη τοῦ Ρωμανοῦ ἔθεσε τίς βάσεις γιά τό 1821. Τά δεκάδες κινήματα τῶν ὑποδούλων ἐτράφησαν ἀπό τούς θρύλους τοπυ Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ καί τῆς Κόκκινης Μηλιᾶς. Ἄν εἶχαν παραδοθεῖ τήν 29η Μαΐου 1453, δέν θά ὑπῆρχε ἀντίσταση καί Ἐθνεγερσία. Ἡ συνθηκολόγηση θά ἦταν ἀνεξίτηλη ντροπή.Ἐνῷ ἡ ἡρωϊκή ἄμυνα γέννησε τήν ὑπομονή, τήν ἐλπίδα, τήν προσδοκία. Αὐτή τήν ἐλπίδα ἐκφράζει καί ὁ Ποντιακός θρῆνος: "...Ἡ Ρωμανία πέρασεν, ἡ Ρωμανία πάρθεν, Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο..." Ἄλλωστε καί ὁ Θ. Κολοκοτρώνης ἔλεγε πρός τούς ξένους συνομιλητές του: "Ὁ βασιλεύς μας συνθήκην δέν ἔκαμε, ἡ φρουρά του πολεμᾶ ἀκόμη καί τά φρούριά του ἀντιστέκονται". Καί ἐξηγοῦσε ὅτι ἀναφερόταν στόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, στούς κλεφταρματολούς, στό Σοῦλι καί στήν Μάνη. Οἱ πεσόντες κατά τήν Ἅλωση μᾶς δώρησαν τό δικαίωμα στήν Μεγάλη Ἰδέα. Καί χωρίς Μεγάλες Ἰδέες τά Ἔθνη δέν πᾶνε μπροστά.

5) Ἡ ἀντίσταση τῶν τελευταίων μαχητῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τό "πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν" ἐμπνέει ἔκτοτε τά ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό 1940 κατά τοῦ Μουσσολίνι, τό 1941 κατά τοῦ Χίτλερ, τό 1955 στήν Κύπρο κατά τῆς ἀποικιοκρατίας καί τοῦ ἀφελληνισμοῦ. Σήμερα ὀφείλουμε νά συνεχίζουμε νά ἀντιστεκόμαστε μέ κάθε τρόπο. Οἱ σημερινές ἁλώσεις εἶναι μικρές καί καθημερινές. Ἄρα ὕπουλες καί ἐξίσου ἐπικίνδυνες. Ἡ ὑπονόμευση τῆς γλώσσας μας, ἡ ἄγνοια τῆς ἱστορίας μας, ἡ ξενομανία, οἱ συκοφαντίες κατά τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεώς μας, οἱ ὑποχωρήσεις ἀπέναντι σέ Τούρκους, Σκοπιανούς καί Ἀλβανούς, ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα ἀποτελοῦν μικρές ἁλώσεις πού ἀπαιτοῦν γνώση, ἀντίσταση καί μαχητικότητα. Δέν ἀρνούμαστε τήν ἐπικοινωνία καί τήν συνεργασία μέ ἄλλους λαούς καί πολιτισμούς. Ὁ Ἑλληνισμός ποτέ δέν κλείστηκε στό καβοῦκι του. Θά ἀρνηθοῦμε ὅμως τήν ἀφομοίωση, τήν ἀλλοτρίωση, τίς γκρίζες ζῶνες στά ἐδάφη μας, στά πελάγη μας , στήν Ταυτότητά μας καί στίς ταυτότητές μας. Θά ἀγωνισθοῦμε μέ ὅπλα πρωτίστως πνευματικά καί ἠθικά. Καί θά διδασκόμαστε ἀπό τήν Παράδοση καί τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ἅλωση καί οἱ μετέπειτα ἐξελίξεις μᾶς διδάσκουν ὅτι τελικά ἐπιβιώσαμε μέχρι σήμερα χάρις στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Διότι ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι Σταυροαναστάσιμη. Μᾶς θυμίζει ὅτι μετά τήν κάθε Σταύρωση τοῦ Γένους ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση. Ἀρκεῖ νά τό πιστέψουμε!

Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Φωνή βοώντος...


Με θλίψη, αλλά και θαυμασμό, παρακολουθούμε τις συνεχείς προσπάθειες που καταβάλλουν οι ομογενείς μας στο εξωτερικό για το θέμα της Μακεδονίας. Θλίψη, γιατί εδώ στην Ψωροκώσταινα ασχολούμαστε με την κα Μαντέλη, τον κο Μαντέλη και για το ποιός έκλεψε τα περισσότερα. Στην εξωτερική πολιτική (ποιά;) αλωνίζουν οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί και το κακό συναπάντημα, αλλά για την πανίσχυρη και εθνικά υπερήφανη κυβέρνηση του Γιωργάκη, του Πάγκαλου, της Διαμαντοπούλου και των λοιπών πατριωτικών δυνάμεων "πέρα βρέχει". Θαυμασμός, γιατί οι άνθρωποι αυτοί παλεύουν μόνοι τους με κρατικές πολιτικές των αντιπάλων μας, με πανίσχυρα ανθελληνικά συμφέροντα, στο εχθρικό περιβάλλον των διαφόρων "Διεθνών" οργανισμών, με αντίξοες συνθήκες και δεν χάνουν το κουράγιο τους και ας αποτελούν "φωνές βοώντων εν τη ερήμω". Ως πότε όμως θα αντέχουν;
ΔΕΕ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ



Προς κ. Γεώργιο Παπανδρέου Υπουργό Εξωτερικών και Πρωθυπουργό της Ελλάδας

Εξοχότατε κ. Πρωθυπουργέ,

Αυτή η επιστολή αποστέλλεται λόγω των πολύ αρνητικών εξελίξεων όσο αφορά το Σκοπιανό θέμα κατά την ανάληψη της προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρώπης από την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ).
Όπως διαπιστώνετε η ΠΓΔΜ χρησιμοποιεί τον όρο «Μακεδονική» Προεδρία στο λογότυπο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ανά την Υφήλιο παρακολουθούν τις συστηματικές διαχρονικές ενέργειες των Σκοπιανών για τη δημιουργία της μόνης «Μακεδονικής» εθνότητας, μεθοδικά αποκλείοντας τη χρήση του επιθέτου Μακεδονικός/ή/ό από την Ελλάδα. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις φαίνεται να έχουν αποδεχθεί αυτή την κατάσταση με τη διαρκή ανεκτικότητα, απουσία και ενδοτικότητα στις Σκοπιανές επιδιώξεις. Η απομάκρυνση από το διεθνές φόρουμ του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων και η διάλυση του Υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης συνέβαλλε στη δημιουργία de facto προϋποθέσεων.
Μέσω του προγράμματος της «Μακεδονικής» Προεδρίας που έθεσε η ΠΓΔΜ, αναμφισβήτητα στο μέλλον θα θέσει και ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οπωσδήποτε θα προωθήσουν το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της «υφιστάμενης» δήθεν μειονότητας στη Δυτική Μακεδονία και το δικαίωμά τους να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» στην Ελλάδα, ιδρύοντας άμεσα την «Μακεδονική εθνικότητά» τους και έτσι αποκλείοντας εμάς τους Μακεδόνες να διατηρήσουμε την ιστορία μας και την κληρονομιά μας.
Πιστεύουμε πως πρέπει να υπάρξει μεθοδικότητα και εκ μέρους της Ελληνικής πλευράς. Έχουμε επανειλημμένως ζητήσει να περάσει ψήφισμα με ονομαστική ψηφοφορία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο το οποίο θα τονίζει πως η Ελλάδα αναγνωρίζει ως Μακεδονική ταυτότητα αποκλειστικά και μόνον την ταυτότητα του Ελληνισμού της Μακεδονίας και ότι δεν αποδέχεται επ' ουδενί λόγω την χρήση του επιθέτου Μακεδονικός-ή-ό ή οποιαδήποτε παρόμοιο όρο από τους Σλάβους της ΠΓΔΜ.
Ζητούμε επίσης το ψήφισμα αυτό να σταλεί σε όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου, στον OΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και να δημοσιευτεί στον Παγκόσμιο Τύπο και να γίνει επίσημη καταγγελία στη Γραμματεία του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη χρήση του αρχαίου Ελληνικού ονόματος της Μακεδονίας από τους Σλάβους των Σκοπίων. Ζητούμε όπως η Ελλάδα απαιτήσει την χρήση του όρου «Προεδρία της ΠΓΔΜ». Πιστεύομε ότι πρέπει επιτέλους να σταματήσει η ολιγωρία του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας ο οποίος πρέπει να καταλάβει την δραματική κατάσταση στην οποία μας έφερε η ολιγωρία αυτή, η αδράνεια και ο εφησυχασμός.

Με εκτίμηση,

Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής-Νίνα Γκατζούλη, Ύπατη Πρόεδρος-Πρόεδρος Επιτροπής των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου


Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας-Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος


Παμμακεδονική Ένωση Καναδά-Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος


Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, Πρόεδρος


Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής-Αμύντας Παπαθανασίου, Πρόεδρος


Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών-Δημήτρης Μποζιρικίδης, Πρόεδρος


Διεθνές Ίδρυμα Μνημείου Μεγάλου Αλεξάνδρου-Πάνος Δ. Σπηλιάκος, Πρόεδρος


Μακεδονικές οργανώσεις και τμήματα Ελλάδας-επικοινωνία Αντώνης Δασκόπουλος

Κοινοποίηση: Μέλη της Βουλής των Ελλήνων

*******
 
INTERNATIONAL PAN-MACEDONIAN ASSOCIATIONS


18 Μαΐου 2010

Mr. Thorbjorn Jagland, Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης

Θέμα: Το λογότυπο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας


Αξιότιμε Γενικέ Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης ,
Είμαστε οι ηγέτες των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου και αντιπροσωπεύουμε εκατομμύρια Ελλήνων που προέρχονται από την Ελληνική επαρχία της Μακεδονίας, αποκαλώντας τους εαυτούς μας πολιτιστικά και ιστορικά Μακεδόνες.
Δεν δεχόμαστε σε καμία περίπτωση τους Σλάβους κατοίκους της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) να χρησιμοποιούν τον ίδιο όρο και να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» με εθνική έννοια. Θεωρούμε ότι οποιαδήποτε εθνολογική χρήση του επιθέτου «Μακεδονικός/ή/ό» από τη σλαβική πλειοψηφία της ΠΓΔΜ πως είναι επίθεση εναντίον της πολιτιστικής Μακεδονικής μας ταυτότητας, η οποία είναι η ταυτότητά μας εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Απογοητευτήκαμε από το γεγονός πως η Οργάνωσή σας επέτρεψε τη χρήση του επιθέτου «Μακεδονική» ως το λογότυπο της ΠΓΔΜ στην Προεδρία του ΣτΕ. Είμαστε προβληματισμένοι και αναρωτιόμαστε με ποια λογική το Συμβούλιο της Ευρώπης επέτρεψε σε μέλος κράτος τη χρήση του όρου «Μακεδονική» Προεδρία, γνωρίζοντας πολύ καλά τη διαφωνία μεταξύ ΠΓΔΜ και Ελλάδας; Δεδομένου ότι το όνομα της χώρας είναι επίσημα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το λογότυπο θα έπρεπε να ήταν το ίδιο.
Το λογότυπο «Μακεδονική» Προεδρία αποκλείει το ένα τρίτο των πολιτών της ΠΓΔΜ. Στην απογραφή του 2006, μόνο το 62% των κατοίκων της ΠΓΔΜ αυτοπροσδιορίζονται ως «Μακεδόνες» αν και η Προεδρία υποτίθεται πως εκπροσωπεί όλους τους πολίτες της χώρας. Αυτό και μόνο, θέτει σε κίνδυνο την αξιοπιστία της Οργάνωσής σας, διότι δέχεται μόνο την εκπροσώπηση της πλειοψηφίας και αποκλείει τις μειονότητες, οι οποίες αποτελούν το 38% των κατοίκων. Εξάλλου το 38% του πληθυσμού της χώρας δεν μπορεί ακριβώς να θεωρηθεί μειονότητα.
Η μονοπώληση και η ανάδειξη του γεωγραφικού όρου «Μακεδονικός/ή/ό» σε εθνικό επίπεδο ο οποίος έχει γίνει αποδεκτός από την Οργάνωσής σας, στερεί από εμάς το θεμελιώδες δικαίωμα να λεγόμαστε «Μακεδόνες» χωρίς προσάρτηση Σλαβικής ταυτότητας. Τέτοιες ενέργειες από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ και της Οργάνωσής σας παραβιάζουν τα δικά μας ανθρώπινα δικαιώματά και είναι εναντίον των υφισταμένων διεθνών κανόνων και δικαίου. Έχουμε ήδη κάνει κατάθεση σε αρκετές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά για το σφετερισμό της Μακεδονικής πολιτιστικής και ιστορικής ταυτότητάς μας από τους εθνολογικά Σλάβους κατοίκους της ΠΓΔΜ, την οποία επισυνάπτομε για δική σας πληροφόρηση.

Με εκτίμηση,

Παμμακεδονική Ενωση ΗΠΑ - Νίνα Γκατζούλη, Ύπατη Πρόεδρος και Πρόεδρος Επιτροπής Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου


Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας - Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος


Παμμακεδονική Ένωση Καναδά - Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος


Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης - Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, Πρόεδρος


Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής - Αμύντας Παπαθανασίου


Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών- Δημήτριος Μποζιρικίδης, Πρόεδρος


Διεθνές Ίδρυμα Μεγάλου Αλεξάνδρου- Πάνος Δ. Σπηλιάκος, Πρόεδρος


Μακεδονικές Οργανώσεις και Ομοσπονδίες στην Ελλάδα- Επικοινωνία: Αντώνης Δασκόπουλος

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Δημοκρατικά μαθήματα τουρκοπρακτόρων…

   Σας τα έχουμε βεβαίως πει (και δείξει) πολλές φορές. Μια φωτογραφία ωστόσο, ως γνωστόν, αξίζει (πάντα) όσο και χίλιες λέξεις, οπότε σας την παρουσιάζουμε. Τι βλέπουμε λοιπόν στη συγκεκριμένη φωτογραφία; Μα ένα στιγμιότυπο βέβαια από εκδήλωση με τίτλο «Η Ελλάδα και το μάθημα δημοκρατίας της Ε.Ε.» που διοργανώθηκε πριν από μερικούς μήνες στο Πανεπιστήμιο Bilkent της Άγκυρας.

Στο πάνελ της εκδήλωσης (που ήταν ασφαλώς μία συνεχής επίθεση κατά της…αντιδημοκρατικής Ελλάδας, η οποία καταπιέζει την…Τουρκική Μειονότητα της Δ.Θράκης) συναντούμε όλους τους γνωστούς…

Παπατζιλίκια

Τσιφτετέλληνες...

Πριν από ένα μήνα περίπου είχαμε αναρτήσει ένα κείμενο με τον τίτλο Η λύση των προβλημάτων της χώρας και η νεοελληνική ευήθεια και στην συνέχεια την ανάρτηση με τίτλο Πασοκιστάν. Και οι δύο αναφέρονται σε κάποιες δήθεν επενδύσεις από την Κίνα, την Ρωσσία, τα Αραβικά Εμιράτα και άλλα τέτοια φαιδρά. Όλα αυτά τα γελοία, είτε προέρχονται από κυβερνητικές πηγές που θέλουν να μας παραμυθιάσουν, ώστε να μη βγούμε στους δρόμους, είτε από αμετανόητους "Ξεφτέλληνες" (Homo neohellenicus catafertzicus...), που δεν λένε να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν και περιμένουν να βρέξει δολλάρια ή πετροδολλάρια ώστε να αρχίσουν πάλι τις λαμογιές. Στο ίδιο θέμα και το κείμενο που ακολουθεί.
ΔΕΕ


"...Από την αρχαιότατη Ελληνική μας παράδοση και τον πλούτο της, ελάχιστα έχουν παραμείνει ζωντανά και αποτελούν μέρος της δημιουργικής φαντασίας των νέων Ελλήνων. Η φιλοσοφία, η επιστημονική σκέψη, η λογική, ο Σωκρατικός έλεγχος και ηθική, η στωική θεώρηση της ζωής, η θεολογία των πατέρων, η πνευματική ζωή του Βυζαντίου, η διπλωματία του, όλα αυτά δεν αποτελούν μέρος της δικής μας παράδοσης και πρακτικής, όλα αυτά χάθηκαν. Απομένουν όμως η πανάρχαια σχέση μας με την ποίηση, την σοφιστική, και την μυθοπλασία. Θέλω να ασχοληθώ με την τελευταία γιατί ακόμα αποτελεί μέρος του νοητικού μας τοπίου. Δυστυχώς η σύγχρονη μυθοπλαστική μας ικανότητα δεν έχει την κοσμολογική χροιά της ερμηνείας του κόσμου μέσα από την δημιουργική μεταμόρφωση του σε ανθρωπομορφικό ή υπαρξιακό σημαινόμενο. Μιλώ για την μυθοπλαστική μας ικανότητα να κατασκευάζουμε μύθους για τις κατά καιρούς δύσκολες καταστάσεις στις οποίες έχουμε βρεθεί ως έθνος.
Θα επικεντρωθώ στους μύθους οι οποίοι παρουσιάστηκαν τον τελευταίο καιρό σε σχέση με την οικονομική καταστροφή η οποία έχει επέλθει στην πατρίδα μας.
Ως πρώτο παράδειγμα θα αναφέρω τους μύθους για τις πιθανές λύσεις οι οποίες υπήρχαν για το δημόσιο χρέος εκτός ΕΕ, ΔΝΤ και πτώχευσης. Οι μύθοι αυτοί δημιουργήθηκαν ως λύσεις χωρίς κόστος, δηλαδή ως λύσεις χωρίς επώδυνα μέτρα εις βάρος μισθωτών και συνταξιούχων.
Ο πρώτος Μύθος είναι ότι οι Κινέζοι θα μπορούσαν να μας δανείσουν για να πληρώσουμε το χρέος. Θα έπρεπε δηλαδή η Κινέζική κυβέρνηση να μας δώσει όσα μας έδωσε η ΕΕ και το ΔΝΤ, 110 δισεκατομμύρια σε τρία χρόνια. Αν η Κίνα μας προσέφερε μόνο ένα ποσό των 30 δισεκατομμυρίων για να αντιμετωπίσουμε τις αγορές τον Ιανουάριο, τότε θα έπρεπε να αργότερα να δανειστούμε από τις αγορές. Κανείς όμως δεν θα μας δάνειζε με τόσο χρέος και έλλειμμα με όρους 2008-9. Τα επιτόκια θα ήταν μεγάλα αν δεν είχαμε πάρει ουσιαστικά μέτρα για να βελτιώσουμε τα δημοσιονομικά μας. Σε τί θα μας βοηθούσε μια τέτοια κίνηση;
Οι Κινέζοι δεν κάνουν ποτέ κινήσεις οι οποίες δεν έχουν κάποιο εμπορικό όφελος για αυτούς. Ένας δανεισμός 30 δισεκατομμυρίων δεν θα έσωζε την οικονομία, ούτε την σταθερότητα της χώρα. Άρα μια τέτοια χρηματοδότηση θα ήταν αναποτελεσματική. Αν από την άλλη μεριά ανελάμβαναν να χρηματοδοτήσουν ολόκληρο το χρέος μας τότε θα ήταν σαν να ανελάμβαναν μια πολιτική υποθήκη για τη χώρα, πέραν της οικονομικής υποθήκης την οποίαν θα έπρεπε να εγγράψουμε εμείς υπέρ των Κινέζων. Κάτι τέτοιο θα ήταν ασυμβίβαστο με την πολιτική του Πεκίνου και τις σχέσεις του με την ΕΕ. Θα έπρεπε να αναλάβουν να στηρίξουν μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτό δεν είχε ούτε πολιτική, ούτε οικονομική αξία για αυτούς.
Από όλα τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να συνάγει κανείς ότι η περίπτωση να μας δάνειζαν οι Κινέζοι και να αποφεύγαμε το ΔΝΤ και την ΕΕ είναι ένας μύθος. Αλλά πέραν αυτού, και εάν μας δάνειζαν οι Κινέζοι, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να μην πάρουμε μέτρα για την δημοσιονομική εξυγίανση μας; Αυτό θα ήταν αδύνατον όποιος και αν μας δάνειζε.
Δεύτερος Μύθος. Υπήρξε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο με παρουσίαση ενός εγγράφου από μεγάλο Fund για συμφωνία να μας δανείσει 20 δισεκατομμύρια. Θα θεωρήσω ότι αυτή η περίπτωση είναι αληθινή. Και πάλι θα ίσχυε το ερώτημα, και με τα υπόλοιπα τι θα γινόταν;
Υπήρξε και η πρόταση να ενοικιάσουμε κάποιο νησί η κάποια ναυτική βάση στους Ρώσους και να πληρώσουν αυτοί το χρέος. Οι Ρώσοι δεν είναι Κινέζοι, δεν διαθέτουν τέτοια ρευστότητα. Επίσης η κίνηση αυτή θα είχε πολιτικές συνέπειες τις οποίες οι Ρώσοι δεν είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν. Η Ρωσία έχει ήδη έρθει σε μια κάποια συμφωνία με τις ΗΠΑ. Έχει πάρει τον έλεγχο της Ουκρανίας. Ήδη, έχει κάνει μια γιγαντιαία συμφωνία με την Τουρκία όπου ανέλαβε να χτίσει πέντε πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ένα σταθμό εμπλουτισμού ουρανίου.
Όλα όσα γράφτηκαν και προτάθηκαν δυστυχώς ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας και του μύθου σε σχέση με την δυνατότητα μας να αντιμετωπίζαμε το πρόβλημά μας. Ως αντίλογος θα μπορούσε να ειπωθεί ότι με μια δανειοδότηση πέραν της επίσημης αγοράς, τα διαφορικά επιτόκια ίσως ήταν χαμηλότερα και οι αγορές ίσως είχαν αποκτήσει μια κάποια εμπιστοσύνη στη δυνατότητα μας να δανειστούμε. Ίσως, αλλά στην πραγματικότητα τί θα είχαμε γλυτώσει; Το σπρώξιμο κάτω από το χαλί των προβλημάτων για λίγο χρόνο. Χωρίς πραγματικά μέτρα καμία αγορά δεν θα είχε πειστεί για την φερεγγυότητα μας.
Το αντεπιχείρημα εδώ από όσους θεωρούν ότι αυτά τα σενάρια ήταν ρεαλιστικά εδράζεται στο ότι ένα από αυτά είχε πραγματοποιηθεί δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε τόσο σκληρά μέτρα και να βρισκόμαστε υπό την εποπτεία της τριμερούς επιτροπής. Δυστυχώς μπορεί να μην είμαστε υπό την εποπτεία της τριμερούς αλλά θα είμαστε υπό την εποπτεία των αγορών και των οποιονδήποτε δανειστών. Μέτρα θα παίρναμε, ίσως πιο ήπια αλλά σε σχέση με την ΕΕ τα πάντα θα ήταν ανοιχτά, ακόμα και επιβολή κυρώσεων. Όλοι αυτοί οι μύθοι είναι δημιουργήματα της απόλυτης απέχθειας μας προς τα μέτρα και την εποπτεία. Ήταν η αποφυγή των ευθυνών του πολιτικού μας κατεστημένου.
Και εγώ δεν εγκρίνω τα μέτρα ούτε την εποπτεία, αλλά ταυτόχρονα αναρωτιέμαι, γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είπε την αλήθεια και δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο; Γιατί το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν»; Αναρωτιέμαι, και η απάντηση είναι δυστυχώς μία. Καμία κυβέρνηση δεν είπε την αλήθεια και καμία δεν θα έπαιρνε μέτρα. Καμιά Κυβέρνηση δεν θα είχε επιβάλει την εντιμότητα και την αξιοκρατία. Καμιά δεν θα είχε συμπεριφερθεί με αξιοπρέπεια. Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές συγγενείς και φίλοι πολιτικών διορίζονται στο δημόσιο και σπατάλες γίνονται χωρίς σταματημό. Κλοπές και ρεμούλες διαπράττονται και θα διαπράττονται μέχρις ότου απατεώνες όλων των ειδών και θέσεων στην ιεραρχία αρχίσουν να περνούν την πόρτα της φυλακής. Το πολιτικό παιγνίδι της εξουσίας είχε και έχει ακόμα εθίσει τους πολιτικούς και τα κόμματα σε απίστευτη ψευδολογία, παραπληροφόρηση και διαπλοκή με την ελίτ αλλά και με τα ισχυρά συνδικάτα.
Θα συνεχίσω με άλλους μύθους. Οι λιμενεργάτες έκαναν απεργία για να μας σώσουν από την αποικιοκρατική σύμβαση της COSCO. Ανεπτύχθη μια μυθολογία των κακών Κινέζων με τους οποίους η προηγούμενη κυβέρνηση υπέγραψε μια αποικιοκρατική και παράνομη σύμβαση. Αυτά έλεγαν φωνές από την αριστερά, ακόμα και μέσα από την νυν κυβέρνηση πριν από τις εκλογές. Θα την καταργήσουν έλεγαν. Θα μας έσωζαν από την κακή σύμβαση με τους Κινέζους έλεγαν. Τώρα δεν ακούω καμιά τέτοια φωνή. Οι Κινέζοι ήρθαν και τους δέχτηκαν όλοι ως σωτήρες. Ο μύθος του κακού Κινέζου έδωσε τη θέση του στον μύθο του καλού επενδυτή Κινέζου.
Ένας άλλος μύθος ο οποίος είχε αναπτυχθεί από την αριστερά ήταν γύρω από τον Τσάβεζ. Θα έφερναν φτηνό πετρέλαιο για τους φτωχούς από την Βενεζουέλα. Εδώ συνέβησαν κωμικοτραγικά γεγονότα τα οποία αμαυρώνουν την φερεγγυότητα και την αξιοπιστία της αριστεράς στην Ελλάδα ως σοβαρής πολιτικής πρότασης.
Κατ’ αρχάς η αριστερά αρέσκεται στο να θεοποιεί και να αποδέχεται ότι είναι αντί-Αμερικανικό. Ο Τσάβεζ είναι αντί-Αμερικανός, άρα ο Τσάβεζ είναι καλός για μας. Αρχίζω από αυτό το σημείο. Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας είναι αντί-Αμερικανός και καλά κάνει. Ολόκληρη η κεντρική και νότια Αμερική είναι αντί-Αμερικανική. Υπάρχουν ιστορικοί λόγοι για αυτό. Το ερώτημα είναι τι είδους πολιτικός είναι και τι είδους πολιτική ασκεί και διακηρύττει για την Βενεζουέλα;
Ο Τσάβεζ είναι ο άνθρωπος ο οποίος προωθεί και εκπροσωπεί την ιδέα του «μεγάλου ηγέτη», του ηγέτη με ειδικές και σπάνιες ικανότητες, ο ηγέτης ο οποίος μπορεί να απελευθερώσει τον λαό από οποιοδήποτε άγος. Μπορεί να βοήθησε τους φτωχούς και καλά έκανε αλλά αυτό δεν τον κάνει σοσιαλιστή, ούτε υπέρμαχο των ελευθεριών των πολιτών. Όλοι η «μεγάλοι ηγέτες» ήταν υπέρμαχοι των φτωχών. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ο Τσάβεζ είναι ένας κλασσικός τύπος λατινοαμερικάνου δικτάτορα. Ο Μπολιβαρισμός τον οποίον επικαλείται είναι μια πολιτική θέση την οποίαν έχει σχολιάσει ο ίδιος ο Μαρξ και την έχει σχολιάσει αρνητικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι o Τσάβεζ έχει πτωχεύσει την Βενεζουέλα και έχει υποθηκεύσει τα νέα κοιτάσματα πετρελαίου της χώρας στους Κινέζους οι οποίοι της δάνεισαν 20 δισεκατομμύρια δολάρια.
Υπάρχει ακόμα ένας πολύ πρόσφατός αλλά και θανάσιμος μύθος. Ό μύθος ότι με το πακέτο σωτηρίας από την ΕΕ και το ΔΝΤ έχουμε σωθεί. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Θα έχουμε σωθεί αν έχουμε τη θέληση, πολιτική και συλλογική να εφαρμόσουμε τα μέτρα. Ως γνωστόν στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι για όλα, και για την φοροδιαφυγή και για την διαφθορά, και για την λειτουργία του κράτους. Οι νόμοι απλά δεν εφαρμόζονται. Τα μέτρα, αν εφαρμοστούν και αν αποδώσουν, τότε θα έχουμε προχωρήσει προς την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Επί του πιεστηρίου: η επιτροπή θα αξιολογήσει την εφαρμογή των μέτρων αρχές Ιουλίου αρνητικά. Αυτό σημαίνει ότι η δεύτερη δόση του δανείου αρχές Σεπτεμβρίου είναι αμφίβολη. Η είδηση μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό Flash 96 στις δώδεκα μμ σήμερα.

Θα έχουμε προχωρήσει προς ένα είδους επιβίωσης αν ταυτόχρονα βρούμε τρόπο να βοηθήσουμε την παραγωγή, την δημιουργία θέσεων εργασίας, και εφαρμόσουμε τους κανόνες για την φοροδιαφυγή. Ο Πρωθυπουργός τρέχει ανά τον κόσμο προσκαλώντας επενδυτές. Καλά κάνει, αλλά θα πρέπει να ξέρει ότι κανείς δεν θα επενδύσει, ούτε και εγώ αν μπορούσα. Δεν θα επενδύσει κανείς γιατί το ισχύον σύστημα της Ελληνικής γραφειοκρατίας είναι εναντίον των επενδύσεων, εναντίον του κέρδους, εναντίον της παραγωγικής εργασίας. Το ισχύον νοητικό τοπίο είναι αντιπαραγωγικό, αντί-αναπτυξιακό, υπέρ της φοροδιαφυγής και υπέρ της ραστώνης. Ακόμη και η μεσαία τάξη, ένα αναλυτικό εργαλείο κοινωνικής έρευνας, το οποίο δεν ξέρω ακριβώς σε ποιους αναφέρεται, έχει αποποιηθεί το έθος της εργασίας και της παραγωγής.
Κάποτε η λαϊκή δεξιά είχε αναπτύξει τον μύθο της «μικρής αλλά έντιμης Ελλάδος». Ο μύθος αυτός περιέκλειε μια φιλοσοφία η οποία είχε ως αντίκρισμα την φοβία ως προς τα εξωτερικά θέματα, την αντιπαράθεση με την Τουρκία, την αποφυγή δανεισμού για έργα ανάπτυξης και την εσωστρέφεια. Εμείς σε αντιδιαστολή με εκείνη τη θέση πρόσφατα είχαμε αναπτύξει τον μύθο της ισχυρής αλλά...ποιου είδους Ελλάδα; Της Ελλάδας της αρπαχτής και της απάτης;
Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας. Οφείλουμε να σκεφτούμε καλά ποιοι είμαστε, να συνειδητοποιήσουμε κα την ταυτότητα μας και τις φιλοδοξίες μας, τους στόχους μας. Οι μύθοι των προγόνων μας θρέφουν την δημιουργική φαντασία ολόκληρών λαών για εκατοντάδες χρόνια. Οι δικοί μας μύθοι δεν μπορούν να θρέψουν κυριολεκτικά ούτε εμάς τους ίδιους.

Επί του πιεστηρίου: Υπάρχει πρόβλημα στις περιφερειακές τράπεζες της Ισπανίας ύψους 300 δισεκατομμυρίων από δάνεια σε οικοδομές, ξενοδοχεία και κατοικίες. Η Ισπανία είχε ξεκινήσει ένα ευρύ πρόγραμμα κατοικιών για τους συνταξιούχους της βόρειας Ευρώπης, αλλά σήμερα ο κλάδος βρίσκεται σε απόλυτη ύφεση. Έχουμε μια νέα τραπεζική κρίση η οποία προσθέτει νέα ανασφάλεια στην ανασφάλεια του Ευρώ.

Υ. Γ. Αυτές οι έκτακτες ανακοινώσεις μπορεί να θεωρηθούν φοβικές. Δεν είναι. Είναι η περιγραφή εξελίξεων οι οποίες εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο της οικονομίας της Ευρώπης, πέραν της δικής μας θέσεως. Και η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή κατάσταση δεν είναι θαλερή. Αυτό κάνει την δική μας θέση ακόμη δυσκολότερη.

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Παραίτηση Διαμαντοπούλου

Ένα καταπληκτικό ταινιάκι από τους "Αδέσμευτους Bloggers" που κυριολεκτικά "σπάει κόκκαλα" με την απίθανη Υπουργό "Παιδείας" που είχε την αναίδεια να βγεί και στο γνωστό βοθροκάναλο για να καταγγείλει με θράσος χιλίων πιθήκων όλους εκείνους "που διακινούν ανεύθυνα ανυπόστατες φήμες για την παραίτησή της" (!!!), αλλά και το "ιερό μένος¨ της εναντίον των bloggers.
ΔΕΕ

Βατράχια στην Εγνατία!

Βατράχια σε δρόμο της Κίνας λίγο πριν τον μεγάλο σεισμό

Έκλεισε για δύο ώρες η Εγνατία Οδός
λόγω εμφάνισης χιλιάδων βατράχων στο οδόστρωμα


Για περίπου δύο ώρες η Τροχαία διέκοψε την κυκλοφορία όλων των οχημάτων στην Εγνατία Οδό, λόγω «εισβολής» χιλιάδων βατράχων στο οδόστρωμα, λίγο πριν από τον οδικό κόμβο Προφήτη Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.
Η εμφάνιση των αμφίβιων στο οδόστρωμα προκάλεσε έκπληξη και πανικό σε οδηγούς διερχόμενων οχημάτων, με αποτέλεσμα να σημειωθούν τρία τροχαία ατυχήματα, με υλικές ζημίες εξαιτίας της ολισθηρότητας. Όπως ανακοίνωσε η Αστυνομία, οι τρεις οδηγοί αιφνιδιάστηκαν και έχασαν τον έλεγχο των αυτοκινήτων τους, τα οποία προσέκρουσαν στις προστατευτικές μπάρες του αυτοκινητόδρομου.
Η Τροχαία διέκοψε την κυκλοφορία των οχημάτων για περίπου δύο ώρες μέχρι να απομακρυνθούν από το οδόστρωμα όλα τα βατράχια, ενώ επιστήμονες εξετάζουν και προσπαθούν να δώσουν εξηγήσεις για το ασυνήθιστο αυτό φαινόμενο.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Προβοκάτορες...



Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από την δημοσιογράφο Αφροδίτη Πολίτη (politi@enet.gr) δίνει αφορμή για πολλές σκέψεις και προβληματισμό, με την προϋπόθεση να αφαιρεθούν κάποιες ψευτοαριστερές "σάλτσες". Αξίζει πάντως να προσεχθεί για άλλους λόγους.
ΔΕΕ

 Προβοκάτορας - Όσα δεν φτάνει η εξουσία, βάζει άλλους να τα φτάσουν...
Κυριακή, 23 Μαΐου 2010

Η κατάχρηση του όρου «προβοκάτορας» ειδικά από την Αριστερά, ώστε να ερμηνεύει λάθη, ήττες και αδυναμίες, αποφεύγοντας την αυτοκριτική, αλλά και η συστημική προβοκατορολογία της αντικατασκοπίας και των μυστικών υπηρεσιών, κάνει ακόμα πιο δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος, ευφάνταστου αστυνομικού σεναρίου και υλοποιήσιμου σεναρίου της αστυνομίας.

ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΪΧΣΤΑΓΚ ΩΣ ΤΗ MARFIN
«Ανεγκέφαλοι τραμπούκοι», «προβοκάτορες», «ηλίθιοι που το σύστημα θα τους πλήρωνε για τις υπηρεσίες τους», αλλά και «ψευτοεπαναστάτες χούλιγκαν», «φετιχιστές της βίας, που δρουν με την ανοχή των διαδηλωτών»...
Δεκάδες εκδοχές, κάποιες αντικρουόμενες, ακούστηκαν για τον εμπρησμό της Marfin στις 5 Μαΐου, που προκάλεσε το θάνατο τριών εργαζομένων και «καπέλωσε» με τον πιο μακάβριο τρόπο μία από τις μαζικότερες εργατικές πορείες των τελευταίων χρόνων.
Ανάμεσα στα ρεπορτάζ των ΜΜΕ και στις ανακοινώσεις των κομμάτων, ανάμεσα στα χειρόγραφα σημειώματα στο σημείο του εμπρησμού, αλλά και στα σχόλια στο ίντερνετ, στις επιστολές ατόμων και συλλογικοτήτων, στις κουβέντες των φίλων και στα πηγαδάκια των παγωμένων διαδηλωτών, πολλές ερμηνείες και ερωτήματα διατυπώνονται για τις συλλογικές και ατομικές ευθύνες, για τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, για την οδύνη και την αδυναμία να αποτραπεί ένας εμπρησμός που δεν σκότωσε μόνο τρεις αθώους αλλά επιχείρησε να βάλει την ταφόπλακα στις λαϊκές αντιδράσεις, να στοχοποιήσει τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές ως δυνάμει συνενόχους. Μαζί με την αυτονόητη καταδίκη του τριπλού φονικού, την επίρριψη ευθυνών και την αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, πέρα από τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει (δυστυχώς όχι κατόπιν εορτής, αλλά κατόπιν κηδείας) στην Αριστερά και στον αντιεξουσιαστικό χώρο για τη στάση απέναντι σε πράξεις τυφλής βίας, κάποιες λέξεις ακούγονται πιο συχνά από άλλες: «προβοκάτορες», «προβοκάτσια», «αντικειμενικά προβοκατόρικη ενέργεια».
Συνώνυμη, σχεδόν, της συνωμοσιολογίας, η προβοκατορολογία, η τάση να ερμηνεύει κανείς τα ιστορικά γεγονότα επικαλούμενος αποκλειστικά μυστικούς πράκτορες, σκοτεινούς συνωμότες και «μαύρες χείρες» που κινούν παρασκηνιακά τα νήματα προς χάριν κάποιων «πεφωτισμένων», είναι στην ουσία μία μεταφυσική και ελιτίστικη θεώρηση της ιστορικής κίνησης, που υποτιμά (αν δεν εκμηδενίζει) την πάλη των τάξεων και αναπαράγει το κυρίαρχο μοντέλο ότι η Ιστορία γράφεται από τα άτομα και όχι από τη δράση των μαζών. Η κατάχρηση του όρου «προβοκάτορας» ειδικά από την Αριστερά, ώστε να ερμηνεύει λάθη, ήττες και αδυναμίες, αποφεύγοντας την αυτοκριτική, αλλά και η συστημική προβοκατορολογία της αντικατασκοπίας και των μυστικών υπηρεσιών κάνει ακόμα πιο δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος, ευφάνταστου αστυνομικού σεναρίου και υλοποιήσιμου σεναρίου της αστυνομίας. Το αν ευθύνονταν ή όχι προβοκάτορες για όσα τραγικά συνέβησαν την 5η Μαΐου είναι ένα ερώτημα που, ακόμα και αν απαντηθεί, δεν μπορεί να φέρει πίσω στη ζωή τους αδικοχαμένους, ούτε απαλλάσσει από τις ευθύνες τους όσους θέλουν έμπρακτα να υπερασπίζονται τις ανθρώπινες ζωές όταν άλλοι μιλάνε για κέρδη και ζημιές. Χωρίς να σπεύδουμε να επιβεβαιώσουμε ή να αρνηθούμε τον προβοκατόρικο χαρακτήρα του εμπρησμού (κάτι που πιθανότατα να μη μάθουμε ποτέ, όπως ποτέ δεν εξιχνιάστηκαν αντίστοιχες ενέργειες στο παρελθόν), έχει ενδιαφέρον να δούμε πότε χρησιμοποιήθηκε ξανά ο χαρακτηρισμός «προβοκάτσια», ποιες είναι οι ετυμολογικές και ιστορικές ρίζες αυτού του τόσο παρεξηγημένου και φθαρμένου όρου, που όμως δεν λέει να εγκαταλείψει το πολιτικό λεξιλόγιο.

1. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ;

«Άτομο που με εντολή τρίτων διεισδύει λαθραία σε μια ομάδα, σε έναν πολιτικό χώρο, σε μια συγκέντρωση, διαδήλωση ή άλλη εκδήλωση, για να προκαλέσει σύγχυση, ταραχή και να υποκινήσει τους συμμετέχοντες να υιοθετήσουν απόψεις ακραίες ή να εκτραπούν σε ενέργειες βίαιες ή παράνομες, με στόχο τη δυσφήμιση, την ενοχοποίησή τους ή την πρόκληση αντιποίνων εναντίον τους. π.χ.: Αποκαλύφθηκε η δράση προβοκατόρων σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς» (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, Ιδρ. Μαν. Τριανταφυλλίδη).

2. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ;
«Το να προκαλεί κανείς σκόπιμα αναταραχή, δυσαρέσκεια ή βίαιες ενέργειες, από άτομο ή ομάδα, με σκοπό την πραγματοποίηση των επιδιώξεων και των συμφερόντων του ή κάποιου τρίτου» (Νέο Ελληνικό Λεξικό Εμμ. Κριαρά). Στο λεξικό του Δημητράκου η λέξη «προβοκάτσια» δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η λέξη «προβοκάτωρ» ως «ο προκαλών εις μάχην» - από το λατινικό provocator. Ως πηγή της λέξης «προβοκάτσια» αναφέρεται η ρώσικη λέξη provokatsija, από το λατινικό provocatio (πρόκληση) και το γαλλικό provocateur.

3. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο «AGENT PROVOCATEUR»;
Σήμερα η διασημότερη χρήση της φράσης είναι η ομώνυμη εταιρεία σέξι εσωρούχων. Στα γαλλικά ο προβοκάτορας εμφανίζεται ως «agent provocateur», πράκτορας πιθανότατα σε διατεταγμένη υπηρεσία της αστυνομίας, που διεισδύει σε πολιτικές οργανώσεις με σκοπό να ωθήσει τα μέλη τους σε πράξεις που θα τα παγιδεύσουν και θα τα ενοχοποιήσουν - στη Δικαιοσύνη ή στην κοινή γνώμη. Η δράση προβοκατόρων του κράτους έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν, από την τσαρική Ρωσία ώς την Αμερική του Ψυχρού Πολέμου και το πρόγραμμα CointelPro του FBI ενάντια στους Yippies και τη Νέα Αριστερά, με πρόσφατο κρούσμα τη χρήση προβοκατόρων στις περσινές διαδηλώσεις στο Λονδίνο ενάντια στους G20.

4. ΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ;
Σικάγο, πλατεία Χέιμαρκετ 1886: Η βομβιστική ενέργεια στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγου, στις 4 Μαΐου του 1886, λειτούργησε ως προβοκάτσια, ενοχοποιώντας τους ηγέτες του αναρχο-συνδικαλισμού, παρόλο που ποτέ δεν αποδείχθηκε στο δικαστήριο αν πράγματι την προκάλεσαν προβοκάτορες ή όχι. Οι πυροβολισμοί που ακολούθησαν προκάλεσαν το θάνατο αδιευκρίνιστου αριθμού πολιτών και οχτώ αστυνομικών, κυρίως από φίλια πυρά. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει μία κοινά αποδεκτή ερμηνεία για την ταυτότητα του βομβιστή, έχει όμως επισημανθεί ο ρόλος της ιδιωτικής αστυνομίας των Pinkertons που δρούσαν ως απεργοσπάστες και χαφιέδες. Αρκετοί αναρχοσυνδικαλιστές οδηγήθηκαν στην αγχόνη.

Βερολίνο, εμπρησμός του Ράιχσταγκ, 1933: Η πιο διάσημη φασιστική προβοκάτσια, που ενορχήστρωσαν τα πρωτοπαλίκαρα των Χίτλερ, Γκέρινγκ και Γκέμπελς για να ενοχοποιήσουν τους κομμουνιστές. 27 Φεβρουαρίου του 1933 το γερμανικό κοινοβούλιο τυλίγεται στις φλόγες. Συλλαμβάνεται ένας ολλανδός εργάτης, που πάνω του βρίσκεται βιβλιάριο του Κ.Κ. Στο εδώλιο ως συνωμότες οδηγούνται και οι βούλγαροι ηγέτες της Κομιντέρν, Διμιτρόφ, Ποπόφ και Τάνεφ. Στη δίκη της Λειψίας η σκευωρία ξεσκεπάζεται και οι κομμουνιστές ηγέτες απελευθερώνονται. Ο ολλανδός Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε εκτελείται.

Μιλάνο, πιάτσα Φοντάνα, 1969: Ισχυρή έκρηξη στην Αγροτική Τράπεζα, στην πλατεία Φοντάνα του Μιλάνου, 12 Δεκεμβρίου 1969, σκοτώνει 17 άτομα και τραυματίζει 88. Συλλαμβάνονται αναρχικοί ως ύποπτοι και ένας απ' αυτούς πέφτει νεκρός από τον 4ο όροφο της Ασφάλειας, ο αναρχικός Τζιουζέπε Πινέλι. Γι' αυτόν αργότερα θα γράψει ο Ντάριο Φο τον «Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού». Οπως αποδείχθηκε -χρόνια αργότερα-, η βομβιστική ενέργεια έγινε από ακροδεξιούς, με τη συνεργασία πρακτόρων της νατοϊκής αντικομμουνιστικής οργάνωσης GLADIO.

Βαρκελώνη, «Scala» (κέντρο διασκέδασης), 1978: Τρία χρόνια μετά το θάνατο του δικτάτορα Φράνκο και την αποκατάσταση της ισπανικής δημοκρατίας, οι αναρχοσυνδικαλιστές της CNT έχουν μεγάλη δύναμη στα εργατικά συνδικάτα και είναι οι μόνοι που αντιτίθενται στο Σύμφωνο της Μονκλόα, που επιχειρεί μία συναινετική μετάβαση χωρίς να θίγει το συνδικαλισμό του φρανκισμού. Τη νύχτα της 15ης Ιανουαρίου του 1978, ύστερα από την πιο πετυχημένη πορεία ενάντια στο Σύμφωνο της Μονκλόα στη Βαρκελώνη, κοκτέιλ εκρηκτικών τυλίγει στις φλόγες το πολυτελές κέντρο διασκέδασης «Scala» και σκοτώνει τέσσερεις εργαζομένους. Η αστυνομία συλλαμβάνει αναρχικούς και ελευθεριακούς και η CNT δυσφημίζεται και διασπάται. Από τα 120.000 μέλη απομένουν μόλις 6.000. Ο φάκελος της υπόθεσης κλείνει ως απόρρητος ίσαμε το 2035. Λίγα χρόνια μετά τον εμπρησμό, ένας από τους υπόπτους, ο Χοακίν Γκαμπίν Χερνάντεζ, παραδέχεται ότι ήταν πληρωμένος προβοκάτορας της Ασφάλειας.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Χρήμα και αγορές


Χρήμα και αγορές

Η υπερβολική απληστία, τα «παιχνίδια» των τραπεζών, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνων, η σκόπιμη δημιουργία κρίσεων, η απορρύθμιση της οικονομίας, οι κίνδυνοι ύφεσης και η αναγκαιότητα της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης.

*********************

Αναμφίβολα βιώνουμε μία εποχή, στην οποία επικρατεί η απόλυτη αστάθεια – μία κατάσταση που, αν και φαινομενικά δεν επιθυμούμε, ουσιαστικά επιδιώκουμε αφού, μέσα από αυτήν, επιτυγχάνεται η «άμετρη» υπερβολή (μαξιμαλισμός) σε όλες τις επί μέρους «περιοχές» της ζωής μας. Ανατρέποντας τις αξίες του παρελθόντος, σύμφωνα με τις οποίες η ποιότητα της ζωής, καθώς επίσης η συνετή «διαχείριση» της, οδηγούσε στην ανθρώπινη ευτυχία, δημιουργήσαμε απεριόριστες ανάγκες, η λογική συνέπεια των οποίων δεν είναι άλλη από την απληστία – η οποία «μετουσιώνεται» κυρίως μέσα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων - θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας. Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων. Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου. Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχει δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσει περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας.
Αυτό λοιπόν που βιώνουμε σήμερα, ο κόσμος στον οποίο κινούμαστε, είναι η κορυφή του «εναλλακτικού» σεναρίου του Αριστοτέλη - αφού η «ιδέα» του μαξιμαλισμού έχει επικρατήσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Η «ιδέα» αυτή έχει «παγιωθεί» καταναγκαστικά, επειδή ο ανταγωνισμός έχει «παγκοσμιοποιηθεί», με αποτέλεσμα να γίνει πολύ πιο «ανελέητος». Εάν λοιπόν δεν θέλει κανείς να ανήκει στους «χαμένους» του αύριο, οφείλει να συγκεντρώνει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί, έτσι ώστε να νοιώθει ασφαλής απέναντι στον συνεχώς αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το γεγονός αυτό οδηγεί τόσο τον ίδιο, όσο και το «σύστημα» γενικά, σε αστάθεια – σε συνθήκες δηλαδή «μακράν» του σημείου ισορροπίας.
Έχοντας τώρα την άποψη ότι, το κέντρο βάρους του σημερινού «γίγνεσθαι» είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο πλέον παρομοιάζεται από πολλούς σαν μία γιγαντιαία, τύπου Madoff «πυραμίδα», αφού οι λειτουργίες του είναι όλο και περισσότερο «εικονικές» (virtual), θεωρούμε ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα βίαιο τέλος, το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με την εκπλήρωση και την ευτυχία. Δυστυχώς, αν και αρκετοί «προέτρεπαν» τον πλανήτη να μην οδηγηθεί στην παγκοσμιοποίηση, πριν ακόμη η Κίνα επιτύχει ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα ύψους 7.000 $, όπως επίσης όχι στην οικονομική ένωση της Ευρώπης, πριν από την πολιτική, κανένας δεν έδωσε σημασία στις «συμβουλές» τους. Ατυχώς, δεν δόθηκε έγκαιρα σημασία, ούτε στις συνεχείς «προτροπές» για μεγαλύτερο έλεγχο του χρηματοπιστωτικού κλάδου - τόσο όσον αφορά το κυκλοφοριακό του σύστημα (τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες, hedge funds), όσο και τα καταστροφικά εργαλεία που έχει στη διάθεση του (CDO’s, CDS, ανοιχτές πωλήσεις κλπ).

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Επιθυμώντας να τεκμηριώσουμε τη θέση μας, αναλύοντας κάποιους τομείς της γιγαντιαίας «χρηματοπιστωτικής πυραμίδας», σημειώνουμε ότι στο παρελθόν, όταν κάποιος κατέθετε στο λογαριασμό του 1.000 €, η τράπεζα είχε στη διάθεση της αυτό ακριβώς το ποσόν, για να το δανείσει – κερδίζοντας τη διαφορά, μεταξύ των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων. Σήμερα, σύμφωνα με ειδικούς, από τα 1.000 € «δημιουργούνται» άμεσα, με τη βοήθεια διαφόρων «τεχνασμάτων», 5.000 € - ή ακόμη περισσότερα. Επί πλέον, αρκετές φορές τα 1.000 αυτά Ευρώ εμφανίζονται στους επόμενους ισολογισμούς των τραπεζών, σαν καθαρό κέρδος – ενάντια σε κάθε οικονομική λογική. Αν και έχουμε περιγράψει ένα μέρος αυτής της λειτουργίας στο παρελθόν (άρθρο μας: Ετεροβαρές ρίσκο: Τα τρία βασικά στάδια του σπειροειδούς κύκλου των χρηματοπιστωτικών κρίσεων και η γενεσιουργός αιτία τους - Έφτασε αλήθεια το τέλος της κρίσης; 26/4/2009), είναι ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε τη σημερινή εξέλιξη της, η οποία έχει ως εξής:
Η τράπεζα χρησιμοποιεί τα 1.000 € σαν εγγύηση, με στόχο να δανείσει 5.000 €. Όταν παρέχει στη συνέχεια ένα δάνειο των 5.000 €, «κλείνει» μία ασφάλεια τυχόν απώλειας του (Credit Default Swap, CDS) - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεται τον πελάτη της. Ο σκοπός για το οποίο ασφαλίζει το δάνειο της, παρά το ότι κοστίζει (ασφάλιστρα), είναι η «ωραιοποίηση» του Ισολογισμού της αφού, τη στιγμή που κλείνει το συμβόλαιο, «απομακρύνει» το ποσόν από τα λογιστικά της βιβλία (άρθρο μας: Η μεγαλύτερη και μάλιστα νόμιμη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας: Είναι αλήθεια οι τράπεζες, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, βιώσιμες επιχειρήσεις; 17/2/2009).Ακριβώς για το λόγο αυτό, οι τράπεζες σήμερα είναι σε συνεχή αναζήτηση collaterals– όπως λέγονται οι εγγυήσεις στη γλώσσα τους. Η ενέργεια της τράπεζας είναι όχι μόνο νόμιμη, αλλά και απολύτως «συμβατή» με τη λογική επειδή, στην περίπτωση που ο οφειλέτης της δεν επιστρέψει το δάνειο του, θα το πληρώσει στη θέση του η ασφάλεια (εάν οι ασφαλιστικές εταιρείες παγκοσμίως, είναι σε θέση να πληρώσουν τα ποσά που ασφαλίζουν, αποτελεί ένα αναπάντητο ερώτημα). Επομένως, είναι σαν να το έχει ήδη εισπράξει - οπότε δεν απαιτείται να «επιβαρύνει» πλέον το ποσόν του δανείου τα λογιστικά της βιβλία. «Τυπικά» λοιπόν, έχει τη δυνατότητα να δανείσει ξανά τα 1.000 € της αρχικής κατάθεσης – επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία από την αρχή, ανάλογα με τις διαθέσεις της (με την «τρέλα» της, κατά πολλούς). Σε τελική ανάλυση, η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να «τυπώνει» χρήματα «κατά το δοκούν» - αφού από μία κατάθεση 1.000 €, μπορεί να συνάψει πολλαπλά δάνεια, ασφαλίζοντας τα κάθε φορά.
Γνωρίζοντας λοιπόν αυτήν τη διαδικασία, αλλά και πολλές άλλες «μεθόδους» που έχουν σήμερα στη διάθεση τους οι τράπεζες (τιτλοποιήσεις δανείων κλπ - άρθρο μας: Παγκόσμια οικονομική κρίση: Χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής και αδικαιολόγητες αμοιβές υψηλόβαθμων στελεχών 23/11/2008), είναι πολύ δύσκολο να αξιολογήσει κανείς μία τέτοια επιχείρηση, αναλύοντας τα διάφορα στοιχεία του Ισολογισμού της. Είναι επίσης αδύνατον να συγκεκριμενοποιήσει το ύψος των χρημάτων που διακινούνται (εικονική πραγματικότητα), όπως και τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας αφού, όπως ακριβώς συμβαίνει στις τύπου Madoff «πυραμίδες», τα αποτελέσματα εμφανίζονται, όλα μαζί, τη στιγμή που κάποιος «κρίκος» παύει να ενώνει την αλυσίδα.

Συμπερασματικά λοιπόν, στις «απειλές» του παρελθόντος, σημαντικότερη των οποίων ήταν η μαζική απόσυρση χρημάτων από τους καταθέτες, έχουν προστεθεί τόσες πολλές άλλες, που καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνη, μάλλον ανεξέλεγκτη και εντελώς ασταθή την όλη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος (άρθρο μας: ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ: Η επίθεση των κερδοσκόπων στο «σύστημα», η τεράστια απειλή που «ελλοχεύει» για τον πλανήτη, καθώς επίσης η πιθανότητα να εξέλθει η χώρα μας από τη μεγαλύτερη κρίση της Ιστορίας της, χωρίς να υποχρεωθεί σε συμβιβασμό 28/4/2010).
Εάν βέβαια κανείς συμπεριλάβει τα διάφορα νέα «εργαλεία» που έχει στη διάθεση του το σύστημα, όπως για παράδειγμα τα δομημένα προϊόντα «νέας εποχής» (άρθρο μας: RE-REMICS: Η εγκληματική συνταγή που σταμάτησε δραστικά την κεφαλαιακή «αιμορραγία» των τραπεζών, αύξησε ως δια μαγείας την κερδοφορία τους και τοποθέτησε ακόμη μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος. 24/11/2009), είναι μάλλον αδύνατον να προβλέψει τις εξελίξεις.
Φυσικά, όταν η παραπάνω «πιστωτική επέκταση» σταματήσει, πόσο μάλλον όταν ακολουθήσει η «πιστωτική συρρίκνωση», γεγονός που συνήθως συνοδεύει τις έντονες υφέσεις ή τις αργοπορημένες προσπάθειες χρηματοπιστωτικού ελέγχου (σήμερα συμβαίνουν πιθανότατα και τα δύο, μετά τις προτροπές της Γερμανίας για μείωση των χρεών, καθώς επίσης την απαγόρευση των ανοιχτών πωλήσεων), η διαδικασία αντιστρέφεται - με ανυπολόγιστες συνέπειες για το «σύστημα».

Ολοκληρώνοντας, ας μην ξεχνάμε ότι, το πιθανότερο ενδεχόμενο στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι να βοηθήθηκαν ακόμη μία φορά οι τράπεζες από τα υπερχρεωμένα δυτικά κράτη, παρά η χώρα μας - αφού μία ενδεχόμενη στάση ή αναδιάρθρωση πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, θα είχε καταστροφικές συνέπειες για το σύνολο σχεδόν του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι Η.Π.Α. δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιλύσει τα προβλήματα τους (άρθρο μας: Αμερικανικές τράπεζες: Η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη, όταν πλησιάσει στην «ακτή» το «τρίτο κύμα» των κατασχέσεων 26/5/2009), έχοντας τα μεταθέσει απλώς στο μέλλον, ενώ η Ευρώπη αμύνεται «σθεναρά», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει μία ενδεχόμενη Ελληνική «επιπλοκή».

ΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

Τα ταμεία αυτά είναι οι κυριότεροι «συντελεστές» των χρηματαγορών, αφού διαθέτουν κεφάλαια υψηλότερα των 100-200 δις $ το κάθε ένα, τα οποία επενδύουν σε σταθερή βάση. Η συνολική τους δυναμικότητα, τα κεφάλαια καλύτερα που επενδύουν διεθνώς, υπολογίζονται στα 20 τρις $ (πηγή: Morgan Stanley) - ένα ποσόν δηλαδή που ξεπερνάει το σύνολο αυτού που διαθέτουν όλοι οι υπόλοιποι επενδυτές μαζί, όπως οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι συναλλαγματικές ρεζέρβες των κρατών και τα Hedge Funds. Ίσως το ύψος αυτού και μόνο του ποσού που διαθέτουν τα ταμεία, το οποίο πλησιάζει το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ (περίπου 54 τρις $), να δίνει απάντηση σε αυτούς που αναρωτούνται, ποιοι είναι οι δανειστές όλων αυτών των υπερχρεωμένων κρατών. Περαιτέρω, τα ταμεία είναι κυρίως κρατικές ή ημικρατικές οργανώσεις, οι οποίες διαχειρίζονται τα χρήματα των συντάξεων των εργαζομένων (ουσιαστικά δηλαδή οι εργαζόμενοι, οι οποίοι κατηγορούν συνεχώς το Κεφάλαιο, απειλούνται από τα ίδια τους τα χρήματα, τα οποία το «συνθέτουν»). Η περιουσία των ταμείων μπορεί να είναι στην ιδιοκτησία του εργοδότη, ή να έχει δική της νομική υπόσταση. Στην περίπτωση που το συνταξιοδοτικό ταμείο έχει δική του νομική υπόσταση, μπορεί να «χρησιμοποιείται» από πολλούς εργοδότες μαζί. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα ταμεία ευρίσκονται δυστυχώς σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλες επενδυτικές εταιρείες. Έτσι, παρατηρείται συχνά το γεγονός να αποσύρει ένας εργοδότης την περιουσία των εργαζομένων του από ένα συνταξιοδοτικό ταμείο, τοποθετώντας την σε κάποιο άλλο – από το οποίο αναμένει υψηλότερες αποδόσεις. Κάποιες φορές βέβαια χάνονται χρήματα - όπως διαπιστώσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, με τις γνωστές μας «επενδύσεις» των συνταξιοδοτικών ταμείων, σε δομημένα προϊόντα.
Τα συνταξιοδοτικά ταμεία αποτελούν τους μεγαλύτερους επενδυτές παγκοσμίως, λόγω του μεγέθους τους, αλλά και της μακροπρόθεσμης συσσώρευσης κεφαλαίου εκ μέρους τους. Ο υφιστάμενος μεταξύ τους ανταγωνισμός τα υποχρεώνει στην αναζήτηση βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας - ενώ μέσω αυτών οδηγούνται όλο και περισσότερες αποταμιεύσεις των εργαζομένων, στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ουσιαστικά λοιπόν συνιστούν τους κυριότερους «αιμοδότες» του «κτήνους», όπως συνηθίζεται να αποκαλείται πλέον το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο, ενώ η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Καλιφόρνια, διαθέτουν τα μεγαλύτερα συνταξιοδοτικά ταμεία παγκοσμίως.
Ολοκληρώνοντας το θέμα των «ταμείων», θεωρούμε ότι η μεγαλύτερη «πληγή» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είναι η αναζήτηση διαρκώς μεγαλύτερης, καθώς επίσης βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας. Μέσα από αυτήν την «αντίληψη», τα χρήματα δεν επενδύονται, όπως οφείλουν, στην πραγματική οικονομία - οπότε όχι μόνο δεν δημιουργείται «θεμελιώδης» ανάπτυξη, ταυτόχρονα με νέες θέσεις εργασίας, αλλά αποσταθεροποιείται εντελώς το σύστημα.

ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ

Τα hedge funds αποτελούν ένα ιδιαίτερο είδος επενδυτικών κεφαλαίων, τα οποία διακρίνονται από έντονα κερδοσκοπικές τοποθετήσεις – προσφέροντας μεγάλες ευκαιρίες, σε συνδυασμό με εξ ίσου μεγάλους κινδύνους. Το τυπικό χαρακτηριστικό ενός hedge fund είναι η χρήση παραγώγων προϊόντων, καθώς επίσης ανοιχτών πωλήσεων. Ακριβώς εδώ οφείλεται η «παραπλανητική» ονομασία τους, αφού η ύπαρξη των συγκεκριμένων χρηματοπιστωτικών προϊόντων, επιτρέπει την ασφάλιση (hedging) των επενδύσεων σε μετοχές ή σε άλλα αξιόγραφα. Για παράδειγμα, εάν αγοράσει κάποιος μετοχές, ευελπιστώντας στην άνοδο της τιμής τους, έχει τη δυνατότητα να ασφαλισθεί απέναντι σε ενδεχόμενη πτώση τους - εάν ταυτόχρονα συνάψει ένα «πτωτικό» συμβόλαιο παραγώγων ή πουλήσει κάποιες άλλες, αφού προηγουμένως τις δανειστεί από τον ιδιοκτήτη τους.
Το πρώτο επενδυτικό κεφάλαιο αυτού του είδους ιδρύθηκε το 1949 από τον κ. W. Jones, ο οποίος πούλησε «ανοιχτά» μετοχές που δανείσθηκε από τους ιδιοκτήτες τους (επιβαρυνόμενος με τόκους), για να τις αγοράσει αργότερα σε χαμηλότερη τιμή (προφανώς, περίμενε πτώση της τιμής τους) και να τις επιστρέψει – κερδίζοντας τη διαφορά. Ο Jones, με τα χρήματα που εισέπραξε από τις μετοχές που πούλησε, αγόρασε άλλες, για τις οποίες ανέμενε άνοδο της τιμής τους. Έτσι «εφευρέθηκε» η πρώτη στρατηγική των επενδυτικών κεφαλαίων (Long-Short), για την οποία δεν απαιτούνταν ουσιαστικά κεφάλαια, αλλά «εμπορική πίστη». Εάν δηλαδή ο ιδιοκτήτης των μετοχών τις δάνειζε στον αγοραστή, εμπιστευόμενος ότι θα του τις επέστρεφε αργότερα, οι κεφαλαιακές ανάγκες του αγοραστή θα ήταν μηδενικές. Για την «εκπλήρωση» αυτής της στρατηγικής απαιτείται η εύρεση μετοχών, η τιμή των οποίων θα μειωθεί εντός ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος, καθώς επίσης άλλων αξιών (εμπορευμάτων, μετοχών κλπ), η τιμή των οποίων θα αυξηθεί εντός του ιδίου χρονικού διαστήματος. Η διπλή αυτή δυνατότητα επίτευξης κέρδους, η οποία δεν απαιτεί ουσιαστικά κεφάλαια, εφόσον επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, είχε σαν αποτέλεσμα το να αναπτυχθεί ο συγκεκριμένος τομέας, ο οποίος τα τελευταία χρόνια άνθισε σε μεγάλο βαθμό.
Έτσι, στα τέλη του 2006, ο συνολικός αριθμός των hedge funds ανήλθε στα 9.000 - με ίδια κεφάλαια ύψους περί το 1,5 τρις $. Γνωρίζοντας βέβαια πως αυτά τα κεφάλαια είναι ουσιαστικά εγγυήσεις για τις αγοραπωλησίες εκ μέρους τους, καθώς επίσης ότι οι επενδύσεις των hedge funds είναι πολλαπλάσιες των χρημάτων που διαθέτουν, καταλήγουμε πραγματικά σε ένα τεράστιο ποσόν, το οποίο κινείται σχεδόν καθημερινά, με απίστευτες ταχύτητες, αλλάζοντας συνεχώς την εικόνα ολόκληρου του πλανήτη (στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος, διακινούνται σε καθημερινή βάση 3,5 τρις $ - κυρίως στις ισοτιμίες δολαρίου και ευρώ). Τα Hedge funds έχουν συνήθως έδρα σε φορολογικούς παραδείσους (το 63% στις νήσους Cayman), πληρώνοντας (εάν) μηδαμινούς φόρους, ενώ οι διαχειριστές τους στεγάζονται κυρίως στη Νέα Υόρκη (το 36%) και στο Λονδίνο (το 21%). Η αμοιβή των διαχειριστών ακολουθεί τον κανόνα 2/20, ο οποίος σημαίνει ότι εισπράττουν 2% σταθερά επί των συνολικών κεφαλαίων που «εποπτεύουν», συν 20% μερίδιο επί των ετησίων κερδών.
Σήμερα τα κεφάλαια αυτά έχουν αναπτύξει τις στρατηγικές τους σε μεγάλο βαθμό, κυρίως με τη βοήθεια μαθηματικών προγραμμάτων και Η/Υ - θεωρείται ότι, το 95% των «συναλλαγών» διευθετείται αυτόματα, από τους Η/Υ. Επίσης, επενδύουν σε αξίες κάθε είδους, όπως στις αγορές συναλλάγματος, σε εμπορεύματα, σε επιτόκια, σε μετοχές, σε ομόλογα κλπ, τα οποία διαπραγματεύονται με απίστευτες μεθόδους (άρθρο μας: ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΚΑΖΙΝΟ: Μία νέα ωρολογιακή βόμβα τεράστιας καταστροφικής ισχύος, στην καρδιά του χρηματοπιστωτικού συστήματος - Updated Bloomberg 22/9/2009).

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΡΙΣΕΩΝ

Μέχρι μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, η οποία ουσιαστικά «οροθετείται» από την «επίθεση» του επενδυτικού κεφαλαίου του Soros στη βρετανική στερλίνα (1992), τα hedge funds προσπαθούσαν να προβλέψουν την αγορά, επενδύοντας στις «τάσεις» της. Αφού λοιπόν προέβλεπαν κάποιες αδυναμίες της «αγοράς» (κρατών, επιχειρήσεων κλπ), ακολουθούσαν μία μέθοδο, η οποία ήταν απλή μεν στη σύλληψη, αλλά εξαιρετικά πολύπλοκη στην εκτέλεση της. Για παράδειγμα, όταν η Μ. Βρετανία είχε ενταχθεί, το 1990, στον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, σε έναν ενδιάμεσο σταθμό δηλαδή της πορείας προς το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, ο οποίος απαιτούσε σταθερές ισοτιμίες, διαπιστώθηκε βαθειά ύφεση στην οικονομία της (οφειλόμενη πιθανότατα στα υψηλά επιτόκια της Γερμανίας). Τότε ο G.Soros, προβλέποντας την έξοδο της από το μηχανισμό, σαν αποτέλεσμα αφενός μεν της ένταξης της με υψηλή ισοτιμία, αφετέρου της λαϊκής δυσαρέσκειας, εξασφάλισε μυστικά πιστωτικά όρια, τα οποία του επέτρεπαν να δανεισθεί 15 δις στερλίνες, μετατρέποντας τες σε δολάρια κατά βούληση. Αφού λοιπόν έλαβε ανατιμητικές θέσεις στο δολάριο και υποτιμητικές στη στερλίνα, προέβαλλε επιδεικτικά, με συνεντεύξεις και άλλους τρόπους, το ότι είχε «στοιχηματίσει» στην πτώση του βρετανικού νομίσματος - συμπαρασύροντας σε αντίστοιχες ενέργειες πολλούς άλλους επενδυτές. Τελικά, παρά το ότι η βρετανική κεντρική τράπεζα διέθεσε άμεσα 50 δις $ για τη στήριξη της ισοτιμίας του νομίσματος της, αυξάνοντας ταυτόχρονα τα επιτόκια δανεισμού, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το μηχανισμό και να αφήσει ελεύθερη τη διακύμανση της τιμής της στερλίνας - η οποία φυσικά υποτιμήθηκε, ενώ ο Sorosκέρδισε περί το 1 δις $ (αργότερα, επαναλήφθηκε το ίδιο στην Ταϊλάνδη (μπατ), προκαλώντας την ασιατική κρίση και διευκολύνοντας την καταστροφική έλευση του ΔΝΤ στην ευρύτερη περιοχή – τόσο η «κρίση», όσο και το ΔΝΤ, «επεκτάθηκαν» στη Ρωσία και στη Ν. Αμερική).
Έκτοτε όμως, γεγονός που είναι πλέον ολοφάνερο σήμερα, έχουν πάψει να αρκούνται στις προβλέψεις, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με μεγάλο ρίσκο. Κατά την άποψη πολλών ειδικών του χώρου, τα hedge funds, σε συνεργασία μεταξύ τους (καρτέλ), λειτουργούν άκρως επιθετικά, δημιουργώντας κρίσεις. Επειδή δε η κερδοφορία τους προέρχεται κυρίως από τις συνεχείς διακυμάνσεις (volatility) της αγοράς, είτε ανοδικές, είτε καθοδικές, επιδιώκουν με κάθε τρόπο την αστάθεια του συστήματος - σε όλο και περισσότερους τομείς. Έτσι, δεν αρκούνται πλέον μόνο στα χρηματιστήρια μετοχών και εμπορευμάτων, αλλά επεκτείνονται ραγδαία σε πολλές άλλες «περιοχές» - όπως στα ομόλογα των κρατών.
Στην προσπάθεια τους αυτή, φαίνεται ότι συμβάλλουν οι μεγάλες τράπεζες, αλλά και πολλοί άλλοι «οργανισμοί» (άρθρο μας: ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch Rating - ένα απίστευτα ισχυρό ολιγοπώλιο αξιολογεί αυθαίρετα, βαθμολογεί ανεξέλεγκτα και κυβερνάει απολυταρχικά, με έδρα την πρωτεύουσα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, την παγκόσμια οικονομία 7/12/2009), είτε προκαταρκτικά με τη βοήθεια διαφόρων ΜΜΕ, οικονομολόγων διεθνούς κύρους κλπ, είτε εκ των υστέρων (άρθρο μας: ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Το κυριαρχικό δόγμα του αμερικανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ΔΝΤ, οι κρυφές «παγίδες» του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα 14/3/2010).
Ειδικά σήμερα, όπου η πραγματική οικονομία στις δυτικές χώρες υποχωρεί ασταμάτητα, ενώ διευρύνονται οι οικονομικές συρράξεις μεταξύ των κρατών (άρθρο μας: ΣΚΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ: Τα όπλα «αιχμής» της αμερικανικής υπερδύναμης, η «επέλαση» στην Ευρώπη, το «ημερολόγιο» της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, τα «παιχνίδια εξουσίας», το «εξιλαστήριο θύμα», ο ύπατος αρμοστής και τα συμπεράσματα 21/4/2010), οι οποίες συμβάλλουν τα μέγιστα στην προωθούμενη διαρκή αστάθεια του συστήματος, τα hedge funds, «συνεπικουρούμενα» πάντοτε από τις υπερτράπεζες και τα ταμεία, φαίνεται να διαδραματίζουν επιπροσθέτως έναν «εθνικό» ρόλο. Μεταφορικά, θα τα παρομοίαζε κανείς με τα καταδιωκτικά αεροπλάνα του 2ου παγκοσμίου πολέμου, τα οποία συνοδεύουν τα βομβαρδιστικά (τράπεζες) στις επιθέσεις τους εναντίον του εχθρού, οι οποίες ξεκινούν από τα τεράστια αεροπλανοφόρα (συνταξιοδοτικά ταμεία) που είναι σταθμευμένα σε απόσταση ασφαλείας. Ακολουθούνται δε από τις δυνάμεις κατοχής (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ), οι οποίες εγκαθίστανται στα εδάφη των ηττημένων, εξαθλιώνοντας τους Πολίτες τους – «απορροφώντας» τόσο τη δημόσια, όσο και την ιδιωτική τους περιουσία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η απληστία, η οποία έχει κυριεύσει τουλάχιστον αυτούς που διαχειρίζονται «απολυταρχικά» το «δυτικό» κόσμο, κατακτώντας την πρώτη θέση στην πυραμίδα των ανθρωπίνων αξιών, «εξωτερικεύεται
(β) είτε με την υποδούλωση των Πολιτών, «δια της μεθόδου» του υπερδανεισμού, ο οποίος ισχυροποιεί τα μέγιστα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – έτσι όπως αυτό λειτουργεί σήμερα με τη βοήθεια των υπερμεγεθών τραπεζών, των συνταξιοδοτικών ταμείων, των ανεξέλεγκτων hedge funds κλπ.
Η Ευρωζώνη βρίσκεται σήμερα στο μάτι του κυκλώνα (άρθρο μας: Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ: Η μαζική επίθεση των κερδοσκόπων στην Ελλάδα, οι δέκα μεγαλύτεροι πιστωτές της, καθώς επίσης αναφορές στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία, στη Γερμανία και στη Γαλλία 4/3/2010), υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει όχι μόνο τη Γερμανία ή τις Η.Π.Α., αλλά ταυτόχρονα τις επιθέσεις του πανίσχυρου, κερδοσκοπικού κεφαλαίου – κατ’ αρχήν στα πλέον αδύναμα κράτη-μέλη της, τα οποία θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα (πιθανόν με απώτερο, κεντρικό στόχο την ίδια τη Γερμανία). Ενδεχομένως δε, ολόκληρη η ΕΕ ευρίσκεται στα πρόθυρα μίας τρομακτικής ύφεσης, η οποία απειλεί να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των Οικονομιών της – εξαγωγικών και εισαγωγικών. Τεκμηριώνοντας το θέμα της ύφεσης, το οποίο φαίνεται παράδοξο, αφού έχουν προηγηθεί απίστευτα μεγάλες «ενέσεις ρευστότητας» στο σύστημα εκ μέρους της ΕΚΤ, θα αναφέρουμε απλά ότι, οι τιμές αυξάνονται, όταν τα νοικοκυριά καταναλώνουν περισσότερο, οι επιχειρήσεις επενδύουν, η απασχόληση αναπτύσσεται και οι μισθοί την ακολουθούν, με ανοδική πορεία. Τότε και μόνο τότε, η υπερβάλλουσα ρευστότητα καταλήγει σε έναν ανοδικό σπειροειδή πληθωριστικό κύκλο.
Σήμερα όμως, το παραγωγικό επίπεδο στην ΕΕ ευρίσκεται πολύ χαμηλότερα από αυτό πριν από την κρίση, η «κενή» παραγωγική δυναμικότητα είναι μεγάλη και η ανεργία παραμένει υψηλή - ενώ συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Σε μία τέτοια κατάσταση, οι επιχειρήσεις δεν αυξάνουν τις τιμές τους, ενώ τα συνδικάτα δεν ζητούν άνοδο των μισθών. Επομένως, ακόμη και αν δεν έχει απορροφηθεί η υπερβάλλουσα ρευστότητα από την ΕΚΤ, ενώ τα επιτόκια παραμένουν χαμηλά, το υφιστάμενο έδαφος μπορεί να «εκθρέψει» μόνο την ύφεση – πόσο μάλλον όταν ανακοινώνονται μέτρα μείωσης του δανεισμού των κρατών, καθώς επίσης αύξησης της άμεσης φορολογίας.
Επίσης, ο οικονομικός πόλεμος δεν καταστρέφει βιομηχανικές εγκαταστάσεις και δεν μειώνει τον ενεργό πληθυσμό – γεγονότα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πληθωρισμό, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη ρευστότητα στο σύστημα. Εκτός αυτού, η ρευστότητα δεν οδηγείται στις επενδύσεις ή στην κατανάλωση, αλλά παραμένει στις «αγορές», με κίνδυνο πρόκλησης διαδοχικών υπερβολών (φούσκες), εν μέσω μίας καταστροφικής ύφεσης. «Κυοφορείται» όμως πάντοτε «υπερπληθωρισμός», εάν κάποια στιγμή αντιστραφεί απότομα η τάση και οδηγηθεί ξαφνικά η υπερβάλλουσα ρευστότητα «μαζικά» στην πραγματική αγορά – πριν ακόμη προλάβουν να αντιδράσουν οι κεντρικές τράπεζες.
Συνεχίζοντας, κατά την άποψη μας οι μοναδικές δυνατότητες «αντίστασης» απέναντι στο «μοιραίο», είναι η σταδιακή, η «ελεγχόμενη» καλύτερα επιστροφή στις προηγούμενες αξίες (ήθος, ποιότητα ζωής, πολιτισμός κλπ), σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη (άρθρο μας: ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ: Μία διακρατική, προοδευτική «φορολογική» κλίμακα, θα ήταν ίσως η ιδανική «κοινωνική» λύση για την εξομάλυνση των ανισορροπιών και την επίτευξη της ισότητας εντός της Ε.Ε. 16/10/2009), η οποία θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μία πολιτική ένωση – στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δηλαδή, ακόμη και χωρίς τη Γερμανία, η οποία συνεχώς εμποδίζει τις προσπάθειες ένωσης όλων των υπολοίπων Ευρωπαίων.
Εάν δεν βαδίσουμε άμεσα στο συγκεκριμένο δρόμο, τότε η κατάληξη της Ευρώπης θα είναι εξαιρετικά «βίαιη» - είτε προηγηθεί η Ελλάδα, είτε όχι. Απλά και μόνο οι μεμονωμένες προσπάθειες ελέγχου των αγορών, όπως οι πρόσφατες της Γερμανίας, καθώς επίσης τα «αδιαφανή», πρόχειρα μέτρα στήριξης (άρθρο μας: ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Η χαμένη μάχη, το πρόβλημα της υπερχρέωσης, η επίθεση μέσω ομολόγων, η αδυναμία χρεοκοπίας των Η.Π.Α., η Ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα και η ευρηματική «επέλαση» του ΔΝΤ 15/5/2010), δεν πρόκειται να φέρουν ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα – ενώ θα αποδυναμώσουν εντελώς την ΕΕ, μηδενίζοντας τις υγιείς αντιστάσεις τόσο των κρατών, όσο της ίδιας της «Ένωσης» και των Πολιτών της, «καταβαραθρώνοντας» το κοινό νόμισμα.

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 20. Μαΐου 2010
viliardos@kbanalysis.com

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

“Πράσινη Ανάπτυξη”



“Πράσινη Ανάπτυξη”: Η νέα Πολιτική Απάτη
του Καπιταλισμού

Τις τελευταίες ημέρες λαμβάνουμε μηνύματα εναντίον των “Οικολόγων” Πρασίνων που περιλαμβάνουν μάλιστα και δικά μας άρθρα. Το ότι πρώτοι αποκαλύψαμε τη σήψη που τους δημιούργησε και τους διατηρεί αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνουμε θεραπαινίδες πολιτικών παιχνιδιών. Τα μηνύματα αυτά δυστυχώς προέρχονται από τον “ανταγωνιστικό” χώρο της πράσινης ανάπτυξης που με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να ανακόψουν διαρροή ψήφων προς το κομματικό μόρφωμα των “πρασίνων”. Αυτά τα κομματικά παιχνίδια αποδομούνται μόνο με την αποκάλυψη των δημιουργών αυτής της φαρσοκωμωδίας που λέγεται “ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ”. Ταφόπλακα χρώματος Πρασίνου για Γη και κοινωνία. Διαβάστε:

Η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι κάποια αυτοφυής μπαρούφα του Γιώργου Παπανδρέου ή του Τρεμόπουλου. Το κακό σ’ αυτή τη χώρα είναι η προσκόλληση σε στερεότυπα που μας κάνουν να θεωρούμε φυσιολογική μια εγκληματική ενέργεια και να υποτιμούμε τον κίνδυνο ανάγοντας τον σε γραφικότητα. Έτσι όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έστησε το πρόγραμμα διακυβέρνησης του πάνω σ’ αυτή, εχθροί και φίλοι γέλασαν θεωρώντας ότι είναι “άλλη μια ασυναρτησία του ΓΑΠ”. Κανείς δεν έκανε τον κόπο να μπει στην ουσία τον πραγμάτων και να αναλύσει τον όρο Πράσινη Ανάπτυξη που απετέλεσε έναν από τους πυλώνες της πρόσφατης νίκης Ομπάμα. Σωστά κάποιοι υπέθεσαν ότι σαν “Democrat” ο Γιώργος αντέγραψε το ίδιο σύστημα, κανείς δεν έκρινε σκόπιμο να το ερευνήσει βαθύτερα. Η “Πράσινη Ανάπτυξη” είναι ένα σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης με ένα σαφές νομικό πλαίσιο λειτουργίας που προωθεί, περικλείει και προστατεύει τους 7 βασικούς οικονομοτεχνικούς τομείς εφαρμογής. Ξεκίνησε σαν ένα αποσπασματικό πλάνο της διακυβέρνησης Κλίντον πριν πάρει τη σημερινή μορφή της. Σήμερα, αποκαλύπτουμε τους δημιουργούς και βασικούς συντελεστές της Πράσινης Ανάπτυξης. Διαχρονικές, υπερκομματικές μορφές που εργάσθηκαν μεθοδικά επί χρόνια για τη δημιουργία αυτού του τερατουργήματος το οποίο ήλθε στην εξουσία μέσω ενός Γκαιμπελικού συστήματος προπαγάνδας. Ενδεικτική είναι η μαρτυρία του Dan Glickman, ΓΓ αγροτικής ανάπτυξης επί Clinton, που έζησε τον ιδιότυπο φασισμό από πρώτο χέρι: “Εάν τολμούσες να το αμφισβητήσεις (αυτό το σύστημα ανάπτυξης), όχι απλά σε θεωρούσαν “ανήθικο” αλλά σε βάφτιζαν Γελοίο, Ηλίθιο και εχθρό του κόμματος” αναφέρει μεταξύ άλλων αποκαλύψεων που παρατίθενται αναλυτικά στο βιβλίο “Dinner at the New Gene Cafe: How Genetic Engineering Is Changing What We Eat, How We Live, and the Global Politics of Food του Bill Lambrecht”.
O Michael Taylor είναι ο πρώτος στυλοβάτης του εγχειρήματος. Στον σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του Obama, νομικός και γραφειοκράτης, έχει αναλάβει όλο το νομικό πλαίσιο που θα αγκαλιάζει την επιβολή της “Πράσινης Ανάπτυξης” εντός των ΗΠΑ για κάθε μια πολιτεία ξεχωριστά. Επίσης συντονίζει ένα ανεξάρτητο όργανο που ασχολείται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις δυσκολίες εξαγωγής αυτού του σύγχρονου θαύματος, θα δούμε λεπτομέρειες στη συνέχεια. Ποιός είναι όμως ο Michael Taylor;
Ο Taylor υπήρξε επί σειρά ετών νομικός σύμβουλος του κολοσσού της Βιοτεχνολογίας που λέγεται Monsanto, φτάνοντας μάλιστα στη θέση του αντιπροέδρου. Όλοι λίγο εως πολύ γνωρίζουμε την Monsanto ως την εταιρεία με τα περιβόητα “μεταλλαγμένα”. Αυτό που αγνοούμε είναι ότι η Monsanto υπάγεται σε μια πρωτοφανή κρατική στήριξη, στα πρότυπα της Αμερικάνικης Βιομηχανίας Όπλων, όχι μόνο επί καθεστώς Bush. Ο Taylor ήταν ο άνθρωπος που εξοβέλισε μια προς μια τις νομικές αντιστάσεις των διαφόρων πολιτειών αλλά κυρίως (επί πατρός Bush το 1992) ανέλαβε επιτελική θέση στον περίφημο FDA (οργανισμό τροφίμων και φαρμάκων) με σκοπό να συντάξει την πολιτική του οργανισμού έναντι στη Βιοτεχνολογία! Τα κατάφερε περίφημα συντελώντας δύο εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με απίστευτα τεχνάσματα, απόκρυψη στοιχείων αλλά και ολόκληρων μελετών που στοιχειοθετούσαν την επικινδυνότητα αυτής της νέας μορφής ανάπτυξης:

1. Η πολιτική διακήρυξη του FDA και η απόκρυψη στοιχείων: Το 1992 με τις παρασκηνιακές ενέργειες του Taylor βγήκε η επίσημη θέση: ” Ο Οργανισμός δεν διαθέτει οποιοδήποτε στοιχείο ή πληροφορία που να δείχνει ότι τα παραγόμενα με αυτό τον τρόπο τρόφιμα διαφέρουν από τα υπόλοιπα”. Με αυτές τις απλές κουβέντες ξεκίνησε η βαριά βιομηχανία να αναπτύσσεται με σκοπό να γίνει κύρια εξαγωγική δύναμη. Το 1999 όμως, μετά από τον αδυσώπητο αγώνα του εισαγγελέα Steven Druker ήλθαν στο φως της δημοσιότητας 44,000 σελίδες επίσημα κατατεθημένων (στον FDA) μελετών που αποδείκνυαν την επικινδυνότητα και είχαν σκοπίμως “αγνοηθεί”. Για την ιστορία, η Αμερικάνικη δικαιοσύνη πήρε κάποιες σκληρές αποφάσεις που ακυρώθηκαν από το εμπορικό δίκαιο (!) όπως ακριβώς έγινε με τα καρκινογόνα συστατικά στα βρεφικά προϊόντα.

2. Η εγκληματική νομιμοποίηση της ορμόνης rbGH. Πρόκειται για μια ισχυρότατη, γενετικά τροποποιημένη ορμόνη που παράγεται από τη Monsanto (!) και σύμφωνα με μελέτες ευθύνεται για αρκετές μορφές καρκίνου (χρησιμοποιείται στα γαλακτοκομικά προϊόντα). Αυτή η ορμόνη απαγορεύεται σε όλες τις βιομηχανικές χώρες ακόμα και στον Καναδά. Το οξύμωρο είναι ότι μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε με τη νομιμοποίηση, αρκετές εταιρείες που δεν τη χρησιμοποιούσαν το ανέγραφαν στη συσκευασία (rbGH Free). Γι’ αυτό το “πρόβλημα” φρόντισε πάλι ο Taylor, χρησιμοποιώντας τον αχυράνθρωπο ΓΓ Γεωργίας της Πενσυλβάνια Dennis Wolff, όπου απαγόρευσε την αναγραφή του rbGH Free για την πολιτεία. Έκπληξη, ο Dennis Wolff μετέχει τώρα στο επιτελείο του Obama για την “Πράσινη ανάπτυξη”! Προοριζόταν μάλιστα για το ύπατο αξίωμα στο USDA το οποίο όμως κέρδισε με το σπαθί του ο Tom Vilsack, ο άνθρωπος της δράσης και της εφαρμογής, ο έτερος κινητήριος μοχλός του project.


Obama-Tom Vilsack

Ο περιβόητος Tom Vilsack είναι η κεφαλή του υπουργείου Γεωργίας (USDA), αντάξιος εκτελεστής των σχεδιασμών του Taylor. Πρώην κυβερνήτης της Iowa, παρουσιάστηκε μετά την εκλογή Obama ως υποψήφιος για τη θέση επισύροντας τη μήνι οικολογικών οργανώσεων και ακτιβιστών ως η πρώτη απάτη του Obama. Αυτός ο Democrat έχει βαρύ βιογραφικό που θα το δούμε βήμα – βήμα από τη δράση του στους 6 από τους 7 βασικούς άξονες της πράσινης ανάπτυξης:

1. Ίδρυση ταμείου έρευνας για επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη: Ο Vilsack έγραψε ιστορία αφού ήταν ο πρώτος που το κατάφερε στην Iowa και επένδυσε σε… εταιρεία με βασικό αντικείμενο την κλωνοποίηση της Αγελάδας! (Trans Ova)

2. Ενίσχυση της έρευνας για “πράσινα” Φαρμακευτικά σκευάσματα. Ο Vilsack θεώρησε πρέπον να χρησιμοποιήσει τους πόρους της Iowa για καλλιέργεια γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων και ιδιαίτερα καλαμποκιού για φαρμακευτική χρήση! Το γιατί θα το δείτε παρακάτω.

3. Διάθεση Εδαφών για “Πράσινες” εφαρμογές (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κλπ). Ο Vilsack εκμεταλλεύθηκε πλήρως την παρόμοια τρίπλα που είχε κάνει ως κυβερνήτης αφού άφησε ανεξέλεγκτες τις καλλιέργειες Γενετικά Μεταλλαγμένων σπόρων (!) άροντας όλους τους υφιστάμενους περιορισμούς (με την αμέριστη στήριξη της Ρεπουμπλικάνας Sandy Greiner για να είμαστε ακριβοδίκαιοι).

4. Ενίσχυση των κονσόρτσιουμ εταιρειών “πράσινου” αντικειμένου. Εδώ ο Vilsack θα αποδειχθεί μανούλα έχοντας ψηφιστεί ως “Κυβερνήτης της χρονιάς” από την Ένωση Βιομηχανιών Βιοτεχνολογίας (Biotechnology Industry Organization) ενώ διετέλεσε ιδρυτής και πρόεδρος της αντίστοιχης Biotechnology Partnership.

5. Επενδύσεις στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Μαντέψτε, ο Vilsack είναι φανατικός θιασώτης των βιοκαυσίμων, ιδιαίτερα αυτών που παράγονται από Σόγια και Καλαμπόκι (!) παρ’ ότι έχει αποδειχθεί πως η καλλιέργεια τους απαιτεί περισσότερη ενέργεια από το εξαγώγιμο, ενώ οδηγούν τις τιμές των βρώσιμων προϊόντων στα ύψη οδηγώντας τον τρίτο κόσμο στη λιμοκτονία.

6. Για την “πράσινη” αγροτική ανάπτυξη περιττεύει να μιλήσουμε αφού ο Vilsack είναι το αγαπημένο παιδί της Monsanto που του διαθέτει και ιδιωτικό αεροσκάφος για τις μετακινήσεις του! Taylor – made στην κυριολεξία.

Η “Πράσινη Ανάπτυξη” είναι απλώς ένα νέο, εξ ίσου επικίνδυνο με τα οπλικά, τέχνασμα για να καταστήσει τις ΗΠΑ ως παραγωγό χώρα μιας νέας μορφής οικονομίας. Ένα νέο μονοπώλιο το οποίο αποτυγχάνει οικτρά και εντός των ΗΠΑ αφού δεν έχουν καταφέρει ακόμα να το καταστήσουν εξαγώγιμο. Τα στοιχεία είναι καταλυτικά:

• Οι υποσχέσεις προς τους αγρότες για μεγάλη κερδοφορία από τις μεταλλαγμένες καλλιέργειες πήγαν περίπατο και η Αμερική πριμοδοτεί με 5 δις δολλάρια ετησίως το αγροτικό εισόδημα για να διατηρήσει τις εκτάσεις!

• Η “Πράσινη Ανάπτυξη” ως όπλο για την καταπολέμηση της φτώχιας καταρρίπτεται σε όλα τα επίπεδα, οικονομοτεχνικά, επιστημονικά και αγροτικά: International Assessment of Agricultural Knowledge, Science and Technology for Development

 

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η προσπάθεια εξαγωγής αυτού του νέου καπιταλιστικού προϊόντος με το “φιλάνθρωπο και οικολογικό” brand απαιτεί μια γλυκιά εναλλακτική προσωπικότητα (Obama) αλλά κυρίως Κυβερνήσεις μαριονέτες που θα απαρτίζονται από δύο ειδών πολιτικούς: Χαζοχαρούμενους και Απατεώνες. Μόνο έτσι θα πουληθεί το προϊόν. Στη συγκεκριμένη συγκυρία, οι Έλληνες πολιτικοί αγοραστές και πλασιέ της “Πράσινης Ανάπτυξης” έχουν βρεθεί. Χαρακτηρισμούς και πρόσωπα μπορείτε εύκολα να ταιριάξετε.
Η μάχη για τη Μητέρα Γη δεν έχει χρώμα ούτε εμπορική διαχείριση. Είναι μια εύκολη επανάσταση που ξεκινά από την καθημερινότητα μας. Γι’ αυτό θα ξεκινήσουμε μια νέα ενότητα. Είναι καιρός να αντιδράσουμε χωρίς αυτόκλητους σωτήρες και σπόνσορες.

Πηγή: http://olympia.gr/2009/05/17/green-fraud/