Για τις παρελάσεις (1)

Από το μαχητικό κυπριακό ιστολόγιο "Εμπροσθοφύλακας" αναδημοσιεύουμε μια παλαιότερη, αλλά ενδιαφέρουσα ανάρτηση για το ζήτημα των παρελάσεων στρατιωτικών τμημάτων, καθώς και μαθητών, στις εθνικές επετείους, που κάποιοι νεο-αριστεροί ψευτο-προοδευτικοί φέρνουν στο προσκήνιο με κάθε ευκαιρία.

ΔΕΕ

«Ναι στις παρελάσεις: Απάντηση

του ‘Εμπροσθοφύλακα’ στον κ. Γεράσιμο Βέβη»

27 Ιανουαρίου 2010
Συντακτική Ομάδα

Με μεγάλη μας λύπη διαβάσαμε την είδηση κατάργησης της παρέλασης των μηχανοκίνητων τμημάτων. Αν και προσφάτως είχε γίνει προσπάθεια να ανακινηθεί, για πολλοστή φορά, το θέμα της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων [ερώτηση Τάσου Κουράκη, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Α' Αθήνας 29/10/2009], είδαμε πως οι πιέσεις εναντίον των παρελάσεων, είχαν τελικά αποτέλεσμα προς μια διαφορετική κατεύθυνση: Την κατάργηση των μηχανοκίνητων παρελάσεων. Οι περισσότεροι, διαβάζοντας την είδηση αιφνιδιάστηκαν και προβληματίστηκαν, όχι τόσο για την ίδια την απόφαση αυτή καθεαυτή, όσο για τον διάχυτο πλέον φόβο πως αυτή η υπουργική απόφαση είναι μόνο ένα ενδιάμεσο βήμα μέχρι την ολοκληρωτική κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων. Έχοντας σαν κύριο επικοινωνιακό στόχο τις μαθητικές παρελάσεις εδώ και χρόνια, οι στρατιωτικές μοιάζουν σαν ώριμο φρούτο για κατάργηση, αφού έχουν επιπλέον και την κατηγορία του στρατοκρατικού, της προβολής χρήσης βίας (μοιάζει τόσο αστεία στις μέρες μας μια τέτοια κατηγορία) και φυσικά, των εξόδων.

Προσφάτως, σε ένα άρθρο του περιοδικού ‘Πτήση’, [20/12/2009, τ.290, σελ. 5], δημοσιευμένο πριν την απόφαση του Υ.ΕΘ.Α., ο κ. Γεράσιμος Βέβης αναπτύσει τη θέση του για ολοκληρωτική κατάργηση ενός εκ των δύο μεγάλων παρελάσεων στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε, παράγραφο-παράγραφο.

«Στις 28 Οκτωβρίου που μας πέρασε παρακολούθησα την 71η «εθνική παρέλαση» της ζωής μου, στην οποία, κατά τα ειωθότα, η Ελλάδα «καμάρωσε τα εθνικά της νιάτα» και συνάμα «επιβεβαίωσε την πίστη της για το αξιόμαχο, το υψηλό εθνικό φρόνημα και την αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων». Ουφ πια!»

Δεν καταλαβαίνουμε τα εισαγωγικά στην φράση εθνική παρέλαση. Είναι ή δεν είναι η παρέλαση της 28ης (και της 25ης) εθνική παρέλαση κ.Βέβη; Μα και ως προς τι το ξεφύσημα; Σας φαίνεται τόσο παράξενο που κάποιοι, ακόμα και σήμερα, καμαρώνουν τα παιδιά τους στις παρελάσεις;

«Τη μορφή και το χαρακτήρα που έχουν σήμερα τον πήραν σχετικά πρόσφατα, μετά τη συγκρότηση των εθνικών κρατών και τη συγκρότηση αντίστοιχα, των εθνικών στρατών. Όταν οι λαοί απέκτησαν εθνική συνείδηση, άρχισαν να καμαρώνουν τον «εθνικό εαυτό» τους, αυτό που ένιωθαν τους ενώνει και τους αντπροσωπεύει.»

Είναι άστοχη αυτή η ταύτιση του χαρακτήρα των σύγχρονων παρελάσεων με το έθνος-κράτος και ό,τι σχετικό με το έθνος. Στα κομμουνιστικά κράτη δεν γινόταν στρατιωτικές παρελάσεις; Ο χαρακτήρας αυτών των παρελάσεων είχε να κάνει με την εθνική αυτοσυνειδησία των εθνών αυτών ή με την επικράτηση της κομμουνιστικής επανάστασης; (ή σοβιετικού πραξικοπήματος σε μερικές περιπτώσεις). Είναι υπεραπλουστευτικό να μιλάμε πως ο χαρακτήρας των στρατιωτικών παρελάσεων προσδιορίζεται αποκλειστικά από εθνικά χαρακτηριστικά. Η πολιτειακή δομή μιας χώρας, η πολιτική ιδεολογία της εκάστοτε εξουσίας-καθεστώτος, οι κοινωνικές πραγματικότητες, οι πολιτιστικές παραδόσεις, το επικρατών θρήσκευμα (ή η απουσία επίσημου θρησκεύματος), οι οικονομικές δυνατότητες, η παρουσία ή μη εξωτερικής απειλής, όλα αυτά είναι παράγοντες που καθορίζουν τον χαρακτήρα μιας παρέλασης.

«Η πορεία της συγκρότησης των εθνικών κρατών τις περισσότερες φορές περιελάμβανε πολέμους, επαναστάσεις και αιματηρές συγκρούσεις, η ανάμνηση των οποίων προσέδωσε ιδιαίτερο «εθνικό φορτίο» στις παρελάσεις, οι οποίες συμπίπτουν κατά κανόνα με την εθνική επέτειο.»

Δηλαδή η πορεία συγκρότησης μη-εθνικών κρατών πως έγινε; Με αγάπες και λουλούδια; Τα μη εθνικά κράτη, τα οποία πολύ συχνά στην ιστορία κατασκευάστηκαν με στρατιωτικές κατακτήσεις, προφανώς δημιουργήθηκαν αναίμακτα και με την σύμφωνη γνώμη των κατακτημένων. Συγγνώμη κ. Βέβη, μάλλον δεν έχετε καταλάβει πως απευθύνεστε σε Έλληνες και όχι Ισλανδούς. Και ευτυχώς, εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε ξεχάσει πως με τη βία, άρα και αιματηρές συγκρούσεις, κατακτηθήκαμε από τους Τούρκους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και άλλους…

«Κάθε μικρή η μεγάλη πόλη βορειότερη της Λάρισας (και κάμποσες νοτιότερες) που είχε το «προνόμιο» να απελευθερωθεί από τους Τούρκους κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, έχει τη δική της παρέλαση.»

Δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να ενοχλεί αυτό. Αυτοί οι ανθρώποι δεν πρέπει να γιορτάσουν τις εθνικες επετείους; Ποια είναι η λογική αντίρρησης σ’αυτό; Τα έξοδα; Πόσο κοστίζουν αυτές οι παρελάσεις; Τις βενζίνες των οχημάτων που μεταφέρουν τους στρατευμένους στο σημείο παρέλασης; Και γιατί η λέξη προνόμιο είναι σε εισαγωγικά; Έχετε υπόψη σας πόσοι (προ-παππούδες μας) σκοτώθηκαν το ‘12-’13 για να έχουμε τη δυνατότητα σ’αυτές τις πόλεις σήμερα να κυματίζει η Ελληνική σημαία;

«Και, βέβαια, είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που διοργανώνουμε δύο παρελάσεις «μεγάλης κλίμακας». Μήπως είναι καιρός να το ξανασκεφτούμε;»

Δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, μεγαλύτερες από μία παρελάσεις «μεγάλης κλίμακας» διοργανώνει το Πακιστάν (23 Μαρτίου & 14 Αυγούστου), η Πολωνία (3 Μαίου & 11 Νοεμβρίου) αλλά και η …Τουρκία! (30 Αυγούστου & 29 Οκτωβρίου). Αλλά και να ήταν έτσι, είναι επιχείρημα αυτό; Επειδή το κάνουν οι άλλοι, πρέπει να το κάνουμε κι εμείς;

«Είναι σαφές πως οι παρελάσες έχουν χάσει το νόημα που είχαν παλιότερα, κι έχουν μετατραπεί σε πανηγύρι. Δεν είναι τίποτα άλλο από ευκαιρία προβολής κάθε λογής πολιτικών και πολιτικάντηδων, μια ευκαιρία για λεζάντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη στη Θεσσαλονίκη, όπου στις θέσεις των επισήμων είχαν «παραταχθεί» χαμογελαστοί (πριν βγουν τα μαχαίρια της διαδοχής!) οι τέσσερις (ακόμη, τότε) υποψήφιοι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας.»

Και αυτό θα σταματήσει με την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων; Οι εκάστοτε πολιτικάντηδες πηγαίνουν εκεί για προβολή λόγω του εορτασμού των Εθνικών επετείων, κι όχι επειδή ο εορτασμός έχει την δείνα ή την τάδε μορφή. Για να σταματήσει η προσπάθεια αυτοπροβολής τους και τα χαμόγελα μπροστά στις κάμερες, θα πρέπει να καταργηθούν εντελώς οι εορτασμοί. Τα ίδια δεν κάνουν και στην γιορτή αποκατάστασης της δημοκρατίας; Τα ίδια δεν κάνουν παντού; Να καταργήσουμε μήπως κάθε μορφή δημόσιου εορτασμού για να μην έχουν καμία ευκαιρία για προβολή; Επειδή η ευτελής κομματοκρατία ξεφτιλίζει το νόημα των παρελάσεων, πρέπει να μην έχουμε κι εμείς, οι υπόλοιποι, την ευκαιρία να γιορτάσουμε την απελευθέρωση της χώρας μας;

«Οι τηλεοπτικοί σχολιαστές καταβάλλουν αγωνιώδη προσπάθεια να μεταδώσουν το θαυμασμό τους για την απόλυτη προστασία της αντιεροπορικής μας άμυνας (τους S300 ακόμα περιμένουμε να τους δούμε σε παρέλαση…), το θαυμασμό τους για το μηχανοκίνητο πεζικό μας (τα «υπερσύγχρονα» Μ113 δίνουν την ίδια αίσθηση που δίνουν και τα κλασσικά ταξί της Αβάνας…), το θαυμασμό τους για τα «ευέλικτα» VBL, με τα οποία συμμετέχουμε σε ειρηνευτικές αποστολές (όπου δεν τολμάμε να ξεμυτίσουμε από το στρατόπεδο, γιατί τα οχηματά μας προσφέρουν την ίδια ασφάλεια όσο ένα ΙΧ πόλης), το θαυμασμό για την ακρίβεια και την ταχυβολία των Leopard, (βέβαια, η «ταχυβολία» προυποθέτει πως κάτι «βάλλεται», πυρομαχικά όμως δεν έχουμε….), το θαυμασμό για τα μαχητικά που σκίζουν τους αιθέρες (ευτυχώς που για την παρέλαση δεν χρειάζονται Link 16 και συστήματα αυτοπροστασιας…) το θαυμασμό για τα υπόλοιπα εναέρια μέσα (ειδικά τα νέα ΑΦΝΣ φέτος ήταν εντυπωσιακά…) να μη μιλήσουμε δε για την υπερηφάνεια με την οποία γεμίζουμε βλεποντας τα Zubr και τα νέα υποβρύχια (με πρώτο τον Παπανικολή…) στο Θερμαικό!»

Εδώ αναδεικνύεται η ανεπάρκεια των τηλεοπτικών σχολιαστών, ανεπάρκεια για την οποία συμφωνούμε. Αναδεικνύεται όμως και η ανεπάρκεια, παλαιότητα και ακαταλληλότητα πολεμικού υλικού των ενόπλων δυνάμεων, κάτι για το οποίο επίσης συμφωνούμε. Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, είναι τι σχέση έχουν αυτά με την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων. Κάποιοι μερικές φορές ενοχλούνται με τα σχόλια αθλητικών δημοσιογράφων τη στιγμή μετάδοσης αθλητικών γεγονότων. Σκέφτηκε ποτέ κανένας να …καταργήσει τα πρωταθλήματα έτσι ώστε να μην ακούει τους τηλεσχολιαστές; Και αν οι ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν κάτι νέο να δείξουν, πρέπει να καταργήσουμε τις παρελάσεις; Μόνο που ο σκοπός δεν είναι μόνο η επίδειξη των οχημάτων/αρμάτων, αλλά και των ανθρώπων που τα κινούν και των μονάδων που ανήκουν. Προτιμούμε να αναδείξουμε το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η εγκατάλειψη των ενόπλων δυνάμεων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, παρά να το χρησημοποιούμε ως δικαιολογία κατάργησης των παρελάσεων.

«Μήπως στο πλαίσιο μιας πιο συνετής, αποτελεσματικής και ουσιαστικής λειτουργίας των ενόπλων δυνάμεων, θα πρέπει να τις απαλλάξουμε από ένα μέρος των καθηκόντων «δημοσίων σχέσεων» που υποχρεώνονται να εκτελούν για λογαριασμό των πολιτικών μας;»

Μήπως τις ρώτησες αν θέλουν να απαλλαγούν οι ίδιες; Είναι λάθος, και πρωτοφανή διαστρέβλωση, η άποψη πως οι στρατιωτικές παρελάσεις γίνονται για να κάνουν δημόσιες σχέσεις οι - όποιοι- πολιτικοί «μας». Οι στρατιωτικές παρελάσεις γίνονται πρωτίστως για να εορταστούν οι θυσίες των ηρώων που θεμελίωσαν (ή διατήρησαν) με το αίμα τους το Ελληνικό κράτος. Οι ένοπλες μας δυνάμεις είναι ο φυσικός και νόμιμος συνεχιστής τους. Είναι παντελώς αστείο να απέχουν. Έπειτα, οι στρατιωτικές παρελάσεις είναι κι ένας τρόπος αναγνώρισης του θεσμικού ρόλου των ενόπλων δυνάμεων στην Ελληνική δημοκρατία. Αυτοί οι ανθρώποι, η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, που μένει μακρυά από τις κάμερες 363 μέρες το χρόνο, έχει την μοναδική ευκαιρία να δείξει με την σιωπηλή παρουσία της την θεσμική της θέση, κατοχυρώνοντας τη θέση των ενόπλων δύνάμεων στη συνείδηση του λαού. Δεν είναι τα πρόσωπα, είναι η στολή που φορούν και ο θεσμός που αντιπροσωπεύουν.

http://www.efylakas.com/archives/4827