Ξεπουλιέται η Α.Ο.Ζ.;

Η αποτυχημένη και ενδοτική (και φοβική, για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της μόδας από κάποιους φαιδρούς πασόκους και συριζαίους)  κυβέρνηση του "Γιωργάκη" απεμπολεί κυριαρχικά μας δικαιώματα για να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία! Δύο κείμενα [του Κ. Χολέβα-εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (10.5.2011) και ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη (11.5.11)], από διαφορετικούς πολιτικοϊδεολογικούς χώρους επιβεβαιώνουν το ξεπούλημα...

ΔΕΕ

Η ΑΟΖ ΕΓΙΝΕ ΡΟΖ

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Ώστε έτσι, λοιπόν! Ο Υπουργός των Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας δήλωσε δημοσίως ότι η Ελλάς δεν θα ανακηρύξει, όπως θα εδικαιούτο να το κάνει με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της, και τούτο για να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία. Δεν εκπλήσσομαι, προσωπικώς, διότι από τα πρώτα βήματά του στον χώρο της εξωτερικής πολιτικής ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου ήταν οπαδός των συνεχών υποχωρήσεων και της ηττοπάθειας. Αυτό το κάνει λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων, όχι από σκοπιμότητα. Όλα δε αυτά καμουφλάρονται με λεκτικά περιτυλίγματα, όπως εκσυγχρονιστική πολιτική, φιλειρηνική διπλωματία, καταπολέμηση του εθνικισμού (πάντα του ελληνικού και ποτέ του τουρκικού) και άλλα παρεμφερή.

Ο κ. Δρούτσας έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Αυστρία και όφειλε να γνωρίζει ότι η χώρα αυτή γέννησε τον Καγκελλάριο Μέτερνιχ, φανατικό αντίπαλο της Ελληνικής Επαναστάσεως. Όμως ο Μέτερνιχ είχε απέναντί του σε κάθε διπλωματική μάχη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Κερκυραίος διπλωμάτης και επί έτη σύμβουλος του Τσάρου της Ρωσίας, εφοδιασμένος με μία στέρεα ελληνορθόδοξη παιδεία, αντιμετώπισε με επιτυχία τον Μέτερνιχ, Ο Χένρυ Κίσσιντζερ στη διδακτορική διατριβή του για την εποχή εκείνη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στην Ιστορία υπάρχουν δύο είδη πολιτικών και διπλωματών: Οι Μέτερνιχ και οι Καποδίστριες. Οι πρώτοι αγωνίζονται να καταπνίξουν τα δικαιώματα των μικρότερων λαών και υπερασπίζονται παλαιολιθικές αυτοκρατορίες. Οι δεύτεροι αρθρώνουν λόγο πατριωτισμού, εθνικής αξιοπρέπειας και στηρίζουν τα δικαιώματα και των αριθμητικά μικρότερων λαών. Ο κ. Δρούτσας παραμένει οπαδός του Μέτερνιχ, ο οποίος πίστευε στη διατήρηση της Αυστρουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ενώ όσοι προτείνουμε την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ διδασκόμαστε από τη συγκρατημένη αισιοδοξία και τη μαχητικότητα του Καποδίστρια. Οι κ.κ. Παπανδρέου και Δρούτσας γοητεύονται από το νεο-οθωμανικό πρότυπο του Αχμέτ Νταβουτογλου, γι’ αυτό και τον αφήνουν να αλωνίζει προκλητικά στη Θράκη. Όσοι πιστεύουμε στη γραμμή Καποδίστρια χαρακτηριζόμαστε από τον κ. Δρούτσα ότι απλώς ακολουθούμε μια μόδα. Καλύτερα να είσαι του συρμού (της μόδας) παρά να είσαι του διασυρμού, όπως κατήντησε η εξωτερική πολιτική μας.

Ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου ως Υπουργός ή Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών έχει συνδέσει τα βήματά του με .....επιτεύγματα του νεοελληνικού εκσυγχρονισμού όπως η υποχώρηση στα Ίμια, η Μαδρίτη του 1997 με αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων της Άγκυρας στο Αιγαίο, η παράδοση του Οτσαλάν, τα ζεϊμπέκικα με τον μακαρίτη Τζεμ, η υπογραφή συμφωνίας με την Τουρκία για περικοπή από τα σχολικά μας βιβλία των σημείων που ενοχλούν την Άγκυρα. Η γραμμή του κ Παπανδρέου δεν απαντά στο ερώτημα «πώς θα αναβαθμίσουμε τον γεωπολιτικό μας ρόλο», αλλά διέπεται από το φοβικό σύνδρομο «μην ενοχληθεί η Τουρκία». Η λογική Παπανδρέου- Δρούτσα εντάσσει την Ελλάδα στη ζώνη επιρροής της Τουρκίας και φοβούμαι ότι κάθε υποχώρησή μας δίνει γενικότερα μηνύματα υποχωρητικότητας προς κάθε ξένη χώρα. Ακόμη και προς το υπό διάλυσιν κράτος των Σκοπίων.

Τον Απρίλιο του 2000, λίγες ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές που κερδήθηκαν οριακά από τον Κώστα Σημίτη, ο κ. Γ. Παπανδρέου εγκαινίασε μία ηλεκτρονική πύλη του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών με τον τίτλο http://www.greece.gr/. Υποτίθεται ότι αυτός ο αγγλόφωνος ιστότοπος θα προέβαλλε τις εθνικές μας θέσεις διεθνώς. Από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του -ευτυχώς σταμάτησε μετά από λίγους μήνες- η άποψη του κ. Παπανδρέου κατέστη εμφανής. Δημοσιεύθηκε, λοιπόν, ως κύριο άρθρο της πρώτης εβδομάδας ένα κείμενο στα αγγλικά με ελληνική υπογραφή, το οποίο κατηγορούσε τα ... ελληνικά σχολικά βιβλία ότι καλλιεργούν μίσος κατά των Τούρκων. Άρα η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα αρχίσει από την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας των δύο χωρών. Κατέληγε μάλιστα ο αρθρογράφος με την πρόταση προς εμάς τους Έλληνες να υιοθετήσουμε μία νέα εθνική ταυτότητα για ... να μάς αγαπήσουν οι Τούρκοι. Έκτοτε έχουν γίνει πολυάριθμα εθνικώς απαράδεκτα ψαλιδίσματα ηρώων, μαρτύρων, μαχών και γενοκτονιών από τα ελληνικά εγχειρίδια, ενώ οι Τούρκοι καλλιεργούν μέσω της παιδείας τον νεο-οθωμανισμό και τον επεκτατισμό. Στην προσπάθεια των κ. Παπανδρέου και Δρούτσα να μας πείσουν πόσο καλοί γείτονες είναι οι Τούρκοι ήλθαν ως αρωγοί και οι ανιστόρητοι «ιστορικοί» που επιχείρησαν μέσω τηλεοπτικών ντοκυμανταίρ να υπονομεύσουν το κύρος της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 και των πρωταγωνιστών της.

Με τη λογική του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών ότι δεν ασκούμε νόμιμα δικαιώματα για να μη χαλάσουμε την καρδιά των Τούρκων η Ελλάς δορυφοροποιείται. Με πρόσχημα μάλιστα το ανεκδιήγητο Μνημόνιο οδηγούμαστε σε πλήρη απεμπόληση και απάρνηση καιρίων εθνικών συμφερόντων. Από τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο προχωρούμε προς τις ροζ ζώνες των ελληνικών υποχωρήσεων. Η ελληνική ΑΟΖ ουσιαστικά παραχωρείται στην Τουρκία και αποκτά ροζ χρώμα από την ανάμιξη της λευκής πετσέτας που πετάξαμε και της κόκκινης τουρκικής σημαίας. Αντί για το γαλάζιο της σημαίας μας και της θάλασσάς μας οι χειριζόμενοι τα εθνικά μας θέματα προτίμησαν το ροζ. Αντί του δυναμισμού προτίμησαν την υποταγή. Αντί της αξιοπρέπειας την υποτέλεια.

Στο Αιγαίο, στη Θράκη, στην Κύπρο διακυβεύεται η ασφάλεια, η άμυνα, η εθνική αξιοπρέπεια και η οικονομική και ενεργειακή επιβίωση του Ελληνισμού. Δυστυχώς οι θαυμαστές του Τζεμ και του Νταβούτογλου υποθηκεύουν το μέλλον όλων μας και κυρίως των παιδιών μας.

Κ.Χ. 8.5.2011

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Χαράζει «θαλάσσια στρατηγική» χωρίς πρόβλεψη ΑΟΖ

Τετάρτη 11 Μάη 2011

Κατατέθηκε χτες στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη «Θαλάσσια στρατηγική για την προστασία και διαχείριση των θαλάσσιων υδάτων» στο οποίο σκόπιμα παραλείπεται ο προσδιορισμός της «Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης» (ΑΟΖ). Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία την οδηγία 2008/56 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη θαλάσσια στρατηγική.

Η συγκεκριμένη οδηγία, που αποτελεί τη μελλοντική θαλάσσια πολιτική για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ για την προστασία των θαλασσών (νερών, υπεδάφους κλπ.), αφήνει έωλο τον προσδιορισμό της ΑΟΖ. Η κυβερνητική απόφαση για επικύρωση από τη Βουλή της εν λόγω οδηγίας, χωρίς στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο να γίνεται σαφής προσδιορισμός της ΑΟΖ και με δεδομένο ότι η ελληνική κυβέρνηση, λόγω τουρκικών διεκδικήσεων, δεν ασκεί τα δικαιώματα που απορρέουν από τις διατάξεις της Σύμβασης του ΟΗΕ του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας, τόσο όσον αφορά το πλάτος των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όσο και στην κήρυξη της ΑΟΖ, δημιουργεί ένα καθεστώς «ρευστότητας» για τη θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Το ίδιο ισχύει και στα θαλάσσια σύνορα της χώρας με τη Λιβύη, την Αλβανία και την Αίγυπτο. Πολλά ερωτήματα επίσης προκαλεί το γεγονός ότι από το Παράρτημα ΙΙ του νομοσχεδίου που κατατέθηκε τελικά στη Βουλή, αφαιρέθηκε χάρτης ο οποίος υπήρχε όταν αυτό τέθηκε σε διαβούλευση και περιείχε οριοθετημένες κάποιες θαλάσσιες υποπεριοχές της χώρας, ενώ τώρα αυτός αντικαταστάθηκε με ένα χάρτη όπου δε διευκρινίζεται απολύτως τίποτε...

Κατά τα άλλα, τίθενται για την επίτευξη του στόχου της διατήρησης ή επίτευξης της καλής περιβαλλοντικής κατάστασης του θαλάσσιου περιβάλλοντος έως το έτος 2020, τα εξής χρονοδιαγράμματα:

Εως το 2012, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί α) η αρχική αξιολόγηση της περιβαλλοντικής κατάστασης των θαλάσσιων υδάτων, β) ο προσδιορισμός της καλής περιβαλλοντικής κατάστασης των θαλάσσιων υδάτων και γ) ο καθορισμός των περιβαλλοντικών στόχων και δεικτών.

 Εως το 2013, θα πρέπει να έχουν οριοθετηθεί οι προστατευόμενες περιοχές για κάθε θαλάσσια περιοχή ή υποπεριοχή, με στόχο τη δημιουργία ενός συνεκτικού και αντιπροσωπευτικού δικτύου θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών.

Εως το 2014, θα πρέπει να έχουν θεσπιστεί τα προγράμματα παρακολούθησης της περιβαλλοντικής κατάστασης των υδάτων τους.

Τέλος,το 2015, θα πρέπει να έχουν διαμορφωθεί τα προγράμματα μέτρων για την εξασφάλιση καλής περιβαλλοντικής κατάστασης των υδάτων μέχρι το έτος 2020. Η θέση των μέτρων σε λειτουργία προβλέπεται το αργότερο έως το έτος 2016.

Για την εφαρμογή του νόμου προβλέπεται η σύσταση Εθνικής Επιτροπής Θαλάσσιας Στρατηγικής με συμμετοχή όλων των συναρμόδιων υπουργών, ενώ ως Αρμόδια Αρχή ορίζεται η Ειδική Γραμματεία Υδάτων του ΥΠΕΚΑ.

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6240321&publDate=11/5/2011