ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Στη πολυσυμμετοχική δημοκρατία, απ' όλα έχει το πανέρι. Κόμματα, κινήματα, σχηματισμούς. Τη δόξα δεν εμίσησε κανείς. Και όλοι, μα όλοι τους, θέλουν να μας πουν κάτι, χωρίς όμως να μπορούν.

Κάτι θέλουν να προτείνουν, αλλά προτάσεις δεν ακούγονται. Και αναζητούν ούλοι τους το καλό μας, αλλά δεν ξέρω αν το θέλουν.

Να σας τους επανασυστήσω. Μη μας διαφύγει και κανείς! Και δεν είναι παναθεμάτους και λίγοι! Από εδώ οι πρώην πατριώτες που έχασαν στον δρόμο λίγο από τον πατριωτισμό τους.

Από εκεί οι πρώην ξεπουλημένοι ή ξεπουλητάδες που μπερδεύτηκαν με τους μη ξεπουλημένους ή ξεπουλητάδες και έγιναν ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ρόζ.

Και στη μέση... Καλέ πόσοι είναι τούτοι; Και έχουν και μία μεγάλη αγωνία για το πώς θα μας σώσουν.

Καφενείο η ΕΛΛΑΣ. Περάστε κόσμε. Ένας, ένας και μη σπρώχνεστε. Και αριστεροί και δεξιοί. Και λίγο ή πολύ αριστεροί και δεξιοί. Και σοσιαλιστές και κεντρώοι. Και σοσιαλοκεντροαριστεροί. Και κεντροδεξιοί και ακροδεξιοί. Δεν νομίζω να αφήσαμε κανέναν έξω;

Πολιτικοί αλλάζουν θέσεις γραμμές και παρατάξεις και τα κόμματα ψάχνουν να βρουν μια από δω και μια από εκεί βολικές θέσεις για τις απόψεις τους. Αποφάσεις παίρνονται ή δεν παίρνονται και πάντα ερήμην μας. Πρόσωπα που πριν δυό χρόνια συμφωνούσαν, συνέπρατταν και συνενούσαν στα πάντα, ξαφνικά μας προέκυψαν αθώα! Λέτε αυτό να λέγεται παρθενογέννηση;

Και τελικά ποιος φταίει; Φταίει κάποιος ή για όλα φταίει ο Ανδρέας που δεν φόρεσε προφυλακτικό;

Μήπως είναι καλύτερα να πιστέψουμε πως όλοι οι άλλοι είναι ένοχοι εκτός από αυτούς που μετανόησαν και αναγεννήθηκαν ... σε αθώους;

Γι αυτό μήπως φοριέται τόσο η συγγνώμη τις τελευταίες μέρες;

Πείτε μου όμως κάτι. Όταν κάποιος γαλουχηθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, πόσο εύκολα μπορεί να τον αλλάξει;

Πείτε και κάτι άλλο. Πόσο μπορεί να πονάει ο Κουβέλης για τα εθνικά μας θέματα, αγκαζέ με τη Ρεπούση κι τη Δραγώνα και να μην ξεκαθαρίζει τη θέση του στα περί Μακεδονίας; Πως μπορεί η Κατσέλη και ο Κατσανίδης να μας σώσουν ; Και ο Καμένος τελικά είναι καμένος ή καϋμένος; Δεν έχω να πω λόγο άλλον κανένα για τον Βαγγέλη, για τον Αντώνη, για τη Ντόρα ή τον Καρατζαφέρη. Πιάσε τον έναν και βάρα τον άλλον.

Κάπως έτσι, φτάσαμε να μετράμε 10 κόμματα να διεκδικούν κομμάτι της πίτας στη βουλή. Ούτε φλουρί να είχε αυτή ή πίτα.

Και καλά. Άντε και φθάνουν στη βουλή. Από πού που, ποιος και πως τα έστησε αυτά τα κόμματα;

Ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη του λαού; Ή μήπως τόση μεγάλη ήταν η φτώχεια του πολιτικού συστήματος;

Κάποιοι, ένα σιχτίρισμα το έχουν φάει μέχρι και χθες απ’ όλους εμάς. Κάποιοι άλλοι που δεν τα βρήκανε με τους αρχηγούς, αυτοανακηρύχτηκαν αρχηγοί και σωτήρες, αφού πρώτα φρόντισαν να μας ρημάξουν.

Τα μεγάλα κόμματα έχασαν και τον μπούσουλα – ποτέ δεν τον είχαν- αλλά και την οικονομική δύναμη για να συντηρήσουν το σύστημα. Και έτσι βρήκαν τις έσχατες εναλλακτικές λύσεις για να μην κινδυνεύσει το σύστημα. Τα κόμματα, αποκόμματα ή αναχώματα.

Για να ξεσπάσει σε μαλακό μαξιλάρι η οργή του λαού και προπαντός, να μη χαθεί το σύστημα. Δηλαδή μία από τα ίδια, αλλά να μην φαίνεται το ίδιο, ίδια. Στα απελπισμένα μας αυτιά, δεν ξέρω πως σας ακούγονται όλα αυτά. Φοβερά, ή μήπως φοβερά καλά;

Για τους ψύχραιμους της κοινωνικοπολιτικής κρίσης που έχει ξεσπάσει, το θέμα είναι πιο απλό. Πιο ξεκάθαρο.

Το σύστημα καταρρέει. Τελειώνει.

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ. Η μεταπολίτευση χρεωκόπησε.

Τα αποκόμματα είναι το κύκνειο άσμα του συστήματος.

Γι αυτό μετά από τα κόμματα, βάλτε τελεία. Είναι καιρός.

Κρουά-κρουά

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Ν. ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Απρίλιος 2012