Στον ΑΠΟΕΛ των Θαυμάτων και της Καρδιάς Μας
-Σε μία χώρα με όσους σχεδόν κατοίκους έχει ολόκληρη η Λυών, ένας σύλλογος με ετήσιο μπάτζετ στα 12 εκατ. ευρώ, με το 1/10 του μπάτζετ της γαλλικής ομάδας, διεκδικεί το όνειρο της πρόκρισης στα προημιτελικά»...
- Κάποτε, ένας Ελληνας πολιτικός που δεν ζει εδώ και χρόνια, είχε συμβουλέψει ένα νεόκοπο σπουδαστή με λαμπρό μέλλον (όπως τουλάχιστον μαρτυρούσαν οι βαθμοί του στη Νομική των Αθηνών): «Στην Ελλάδα ευδοκιμεί ένα αυτοφυές φυτό που λέγεται φθόνος. Η προτροπή μου είναι να φύγεις, να πας στο εξωτερικό για να προκόψεις», του είχε πει φιλικά.Ο νέος αυτός, πράγματι, έφυγε. Πάλεψε σκληρά και στο τέλος κατάφερε να αποκτήσει τον τίτλο του Σερ! Προσθέτοντας με την πορεία του ένα ακόμη τρανό παράδειγμα ότι σε αυτή τη δύσμοιρη και ταυτόχρονα ευλογημένη χώρα, ο φθόνος, η ζήλια, το προσωπικό όφελος εις βάρος του άλλου, η «λασπολογία» για να ανέβεις εσύ δίχως πολύ κόπο και υγιή μέσα, λειτουργούν αποτρεπτικά για το σύνολο, γκρεμίζοντας τη σκάλα της ανάβασης προς την επιτυχία. Που και που, όμως, εμφανίζονται κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις για να μας δείξουν το δρόμο. Και για να μας γεμίσουν μελαγχολία, όλους όσοι είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτά μας ενώνουν είναι περισσότερα απ' αυτά που μας χωρίζουν...
Ο ΑΠΟΕΛ, το μπάτζετ και οι υπερβάσεις...
Η μαγκιά, η παλικαριά και η αυταπάρνηση του ΑΠΟΕΛ συγκλόνισε την Ευρώπη. Απογείωσε τον κυπριακό ελληνισμό και έκανε τους απανταχού Ελληνες υπερήφανους. Οσοι χλεύαζαν, λοιδορούσαν και απαξίωναν, υιοθετώντας την ευδοκιμούσα τακτική του μηδενισμού, την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια και κατάπιαν τη γλώσσα τους.
Πέραν ωστόσο των συναισθημάτων και των... επικολυρικών προλόγων, ο ΑΠΟΕΛ δεν έφτασε στο «έπος» αυτό μόνο επειδή έδειξε... μαγκιά και αυταπάρνηση.
Δεν σμπαράλιασε μπάτζετ εκατομμυρίων επειδή είχε έντεκα παλικάρια και έναν ικανό προπονητή στο γήπεδο. Το έκανε διότι είχε πλάνο, στόχο, ενότητα και ποδοσφαιρικό ρεαλισμό. Ουδείς γκρίνιαξε που αποκτήθηκε ο Πάρντο, αλλά βασικός ήταν και πάλι ο Χιώτης. Απαντες αγκάλιασαν τον Πουρσαϊτίδη, ή τον Κόντη, ή δεν ξέρω εγώ ποιον άλλον ήρθε χωρίς πολλά «γαλόνια» και «φανφάρες».
Κανείς δεν στράβωσε που κλείνει τους χώρους και περιμένει τον αντίπαλο. Δεν διάβασα πουθενά στην Κύπρο για «τσούκου τσούκου μπολ», ούτε για «νίκες που δεν είναι στα... ίσια επειδή δεν παίζει... επιθετικά».
Σύμφωνοι. Το ποδόσφαιρο που παίζει δεν είναι αυτό που δημιουργεί επιφωνήματα θαυμασμού. Και προσωπικά δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι προτιμώ να δω τον ΑΠΟΕΛ απ' την Αρσεναλ, ούτε απ' την Πόρτο. Θα ήμουν ψεύτης και δεν είμαι. Όμως η Πόρτο είναι... σπίτι της και ο ΑΠΟΕΛ συνεχίζει το ταξίδι...
Οι υπερβάσεις γίνονται όταν ξέρεις τα «όπλα» σου και πως να τα εκμεταλλευθείς. Οταν γνωρίζεις τις αδυναμίες σου και πως να τις κρύψεις. Και φυσικά όταν είσαι «μια γροθιά» μέσα και έξω απ' το γήπεδο, όταν κοιτάζεις στα μάτια τους Γολιάθ που συναντάς και πιστεύεις, έχεις όραμα...
Με την ευκαιρία καλό θα είναι όλοι μας να αναλογιστούμε ποιο είναι το μπάτζετ του ΑΠΟΕΛ.
Τι μπάτζετ είχε απέναντί του και πόσοι παικταράδες ήρθαν αντιμέτωποι με τους:
Χιώτη (στον ΑΠΟΕΛ από την... Κέρκυρα, όπου είχε μεταβεί μετά την ΑΕΚ).
Πάουλο Ζόρζε (από την Μπράγκα στην οποία είχε μία συμμετοχή την αμέσως προηγούμενη χρονιά που αποκτήθηκε).
Ολιβέιρα (από τον Ατρόμητο, απ' όπου έμεινε ελεύθερος).
Πουρσαϊτίδη (από την Ξάνθη στον... Διγενή Μόρφου και από εκεί στον Εθνικό Αχνας, την Ανόρθωση και κατόπιν τον ΑΠΟΕΛ).
Μποαβεντούρα (ελεύθερο από τη Μέταλουργκ Ντόνετσκ).
Νούνο Μοράις (ανήκε στην Τσέλσι αλλά ήταν δανεικός στην Μαρίτιμο και ήρθε ως ελεύθερος).
Ελντερ Σόουζα (από τον... Ολυμπιακό Λευκωσίας).
Χαραλαμπίδη (από την... Ιένα της Γερμανίας όπου είχε πάει μετά τον Παναθηναϊκό).
Μαντούκα (από την ΑΕΚ, απ' όπου έμεινε ελεύθερος...).
Αϊλτον (από... αλλαγή στην Κοπεγχάγη).
Και... Σολάρι (με... δέκα συμμετοχές σε δύο χρόνια στην Αλμερία). Αυτή ήταν η ενδεκάδα του ΑΠΟΕΛ στον αγώνα με τη Λιόν, με τη FIFA να τονίζει πριν τις αναμετρήσεις: «Σε μία χώρα με όσους σχεδόν κατοίκους έχει ολόκληρο το Λιόν, ένας σύλλογος με ετήσιο μπάτζετ στα 12 εκατ. ευρώ, με το 1/10 του μπάτζετ της γαλλικής ομάδας, διεκδικεί το όνειρο της πρόκρισης στα προημιτελικά»...
Υ.Γ.1: Θεώρησα προτιμότερο να ασχοληθώ με την τεράστια αυτή επιτυχία του ΑΠΟΕΛ απ' το να αναφερθώ εκ νέου σε θέματα που άπτονται του ρεπορτάζ. Θα έχουμε άλλωστε όλο το χρόνο μπροστά ματς για να σχολιάσουμε τα καθέκαστα στον Παναθηναϊκό. Τα κρίσιμα άλλωστε είναι μπροστά ματς. Ελπίζω να δείξετε κατανόηση σε αυτήν την επιλογή μου...
Άρθρο του Κώστα Μανωλιουδάκη στο onsports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου