Mega-αθλιότητες

Όταν ο Μεγκακαψής επιχειρεί

 να «κοντύνει» τον Μαρκεζίνη

Η εκπομπή έγινε στις αρχές του μηνός, αλλά η επικαιρότητά της θα μένει ακεραία με τη μακρόσυρτη χρεωκοπία των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εξαθλίωσης), την οποία συμβολίζει και εξηγεί. Προσφέρεται πάντοτε άλλωστε από το Youtube και μπορείτε να εντρυφήσετε, εισάγοντας τις λέξεις Καψής και Μαρκεζίνης.

Είναι η εκπομπή στην οποία ο Μέγκακαψής ανέλαβε να συντρίψει τον διακεκριμένο καθηγητή του Δικαίου σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια, ακαδημαϊκό και πολυγραφότατο συγγραφέα Βασίλη Μαρκεζίνη, του οποίου οι ανυπόταχτες πατριωτικές θέσεις και το επιβλητικό επιστημονικό, κοινωνικό και ηθικό οπλοστάσιο που θέτει στην υπηρεσία τους προκαλούν αποστροφή με γέμιση ανησυχίας στην «ελίτ» του αθηναϊκού γραικυλισμού.

Κάποια καγχαστικά μειδιάματα τηλεπαρουσιαστών με την εσκεμμένη χρήση του τίτλου του Σερ και διάφορα υποβολιμαία παραπολιτικά εφευρήματα δεν κρίθηκαν φαίνεται αρκετά. Κιʼ έτσι ανάλαβε ο Καψής τον ρόλο του killer. Αλλά, καλού-κακού, όρισε το ραντεβού της μονομαχίας για τα μεσάνυχτα, εκεί που η και η μαδημένη πελατεία του καναλιού πλησιάζει την πλήρη αποψίλωση. Φόρεσε το καινούργιο γκριζοπράσινο κοστουμάκι, την κόκκινη γραβάτα, πόζαρε στον καθρέφτη τις ειρωνικές γκριμάτσες –υψωμένο φρύδι, σουρωμένα χείλια, υπεροπτικό υπομειδίαμα συγκατάβασης– και όρμησε στην αρένα...

Θέμα (δηλαδή πρόσχημα) της υποτίθεται συνέντευξης ήταν το πέμπτο ή έκτο βιβλίο του κ. Μαρκεζίνη στα ελληνικά, που αυτήν τη φορά δεν αφορά τη γεωπολιτική και την οικονομία, αλλά είναι αυτοβιογραφικό και φέρει τον τίτλο «Γράφοντας για τον εαυτό μου». Ο Καψής είπε ότι το ʼχε διαβάσει «πολύ προσεκτικά αυτήν τη φορά», και από τη συνέχεια φάνηκε το γιατί. Όχι για να παρωθήσει τον συγγραφέα να μιλήσει για το θέμα του βιβλίου του, δηλαδή τη ζωή ενός διακεκριμένου Έλληνα πού έφυγε πολύ νέος και κατέκτησε επίζηλη διεθνή επιστημονική και κοινωνική καταξίωση στο εξωτερικό. Το διάβασε με τη μανιώδη αναζήτηση πατημάτων για τις επιθέσεις του, με ετοιμοπαράδοτα κλισέ. Από τα 43 λεπτά της εκπομπής, είναι ζήτημα αν ο Καψής αναφέρθηκε –όλως παρεμπιπτόντως– στη ζωή του φιλοξενουμένου του επί 2 λεπτά το πολύ! Άλλη ήταν η αποστολή του.

Αρχισε την επίθεση, με το καλησπέρα, από τον τίτλο του βιβλίου: «Δεν φοβάστε μην κατηγορηθείτε για υπερτροφικό εγώ;».

Πρώτη αποστομωτική απάντηση: «Ο τίτλος προέρχεται από δοκίμιο του Κωνσταντίνου Τσάτσου, του πιο μορφωμένου Προέδρου Δημοκρατίας», για ένα βιβλίο αυτοεξέτασης.

• Τους δημοσιογράφους δεν τους πολυσυμπαθείτε, έτσι;

• Λάθος κάνετε. Αν μʼ έχετε διαβάσει θα δείτε ότι τους επαινώ για το ωραίο τους στυλ…

• Εγώ είδα ότι τους εμφανίζετε δεμένους με την εξουσία, υπαλλήλους της εξουσίας. (Και το κτύπημα κάτω από τη μέση): Θα πρέπει να έχετε δεχτεί πολύ σκληρή κριτική (;) από τους δημοσιογράφους…

• Καταφέρομαι όχι κατά δημοσιογράφων, αλλά κατά ορισμένων ΜΜΕ για το πόσο έχουν συντρέξει στην παραπληροφόρηση που δεσπόζει στη γενική πολιτική ζωή.

• Ο Καψής παραδέχεται ότι δεν υπάρχει επίθεση κατά δημοσιογράφων, αλλά «δυσπιστία προς τον δημοσιογραφικό κόσμο». Δυσπιστία που συμμερίζεται το ευρύ κοινό «και που πρέπει να αντιμετωπίσουμε…»

Και πάει έτσι η «συνέντευξη», επί 43 λεπτά. Το πράσινο πτηνό επιτίθεται, συχνά χειρονομεί σαν ανεμόμυλος, προσπαθεί να υποσκάψει την ψυχολογική κατάσταση και τον λόγο του «φιλοξενουμένου του» με ειρωνικές γκριμάτσες και υπομειδιάματα, προβαίνει και σε χαρακτηρισμούς στα όρια της ύβρεως, αλλά συχνά βεβαιώνει ότι «προσπαθεί να είναι ευγενής στις διατυπώσεις» του…

Κάποτε –σε οίστρο οίησης ή αυτο-ενθάρρυνσης;– ρωτάει υποκριτικά: «Είμαι πολύ σκληρός μαζί σας;» Για να πάρει την απάντηση: «Όχι, συνεχίστε έτσι, το γλεντάω…»

Κάθε απόπειρα «λαβής» του μονομάχου σκοντάφτει σʼ ένα άθραυστο κρύσταλλο χαμογελαστής ευγένειας και σε μια στοιχειοθετημένη κι απρόσβλητη αποστόμωση. Ο επιτιθέμενος «παραδέχεται», «δεν μπορεί να διαφωνήσει», λέει «ας το αφήσουμε αυτό, το θέμα μας είναι το βιβλίο», ή χάνει τον έλεγχο και αποκαλύπτεται: «Εγώ θα σας ονόμαζα τουρκοφάγο».

Εγκαλεί τον συγγραφέα γιατί στοχοποιεί την «αριστεροδεξιά ιντελιγκέντζια που αναδείχθηκε επί Σημίτη» που «όπως λέτε περίπου, δρουν αντεθνικά, υποσκάπτοντας τους παραδοσιακούς στυλοβάτες του έθνους, τη φιλοπατρία, τον πολιτισμό, την εθνική παιδεία, την εκκλησία.» Τον καλεί να δηλώσει ποιοι είναι αυτοί που δρουν έτσι.

Και εισπράττει την απάντηση ότι είναι όσοι δρουν στην αντίθετη κατεύθυνση από την Τουρκία, η οποία αγωνίζεται να εξωραΐσει το παρελθόν της και το χρησιμοποιεί στην προπαγάνδα της υπέρ των γεωπολιτικών της επιδιώξεων. Αυτοί που θέλουν να εμφανίζουν τον οθωμανό κατακτητή ως αγαθόν αφέντη και αρνούνται το κρυφό σκολειό. Που πράττουν το αντίθετο από την Τουρκία. «Και αυτό δεν μου αρέσει.»

Εδώ ανακαλύπτουμε μιαν άγνωστη ιδιότητα του Καψή. «Εγώ –λέει– είμαι ιστορικός. Άσχετο αν στη διαδρομή έγινα δημοσιογράφος. Και το κρυφό σκολειό δεν υπάρχει. Δεν αναφέρεται πουθενά. Είναι επινόηση του 19ου αιώνα…»

Παίρνει την απάντηση πως είναι υπό έκδοση στις εκδόσεις Λιβάνη ένα βιβλίο με πλήθος ντοκουμέντα και μαρτυρίες, εκτός των γνωστών, για το κρυφό σκολειό. Με υψωμένο το φρύδι της δυσπιστίας, ο Καψής «θα περιμένει να δει τα ντοκουμέντα». Και επιχειρεί άλλη λαβή:

Εγκαλεί τον συνομιλητή γιατί αντιτίθεται στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και τον ρωτά γιατί η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα και πού σταματούν τα όρια της Ευρώπης. Και παίρνει την απάντηση ότι οι Τούρκοι με την Ευρώπη είχαν μια σχέση κατακτητική, δεν ανήκουν σʼ αυτήν ούτε εθνικά, ούτε πολιτισμικά ούτε θρησκευτικά. Η ένταξή τους θα δημιουργούσε πρόβλημα πολιτικής ανισορροπίας με τον πληθυσμό τους των 70 εκατομμυρίων.

• «Ναι αυτό είναι ένα επιχείρημα», παραδέχεται ο Μεγκακαψής

• Και επιπλέον και ο ίδιος ο Νταβούτογλου έχει γράψει για την αδυναμία αποδοχής και συμμόρφωσης στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

• «Γράφετε και ότι οι Τούρκοι ήσαν άγνωστοι στη Μέση Ανατολή μέχρι τον 10ο αιώνα και ότι ζούσαν στις στέπες και στους ερημότοπους της Ασίας. Αυτό μου θυμίζει εκείνο το όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί κατέβαιναν από τα δέντρα τους. Σας αντιμετωπίζω πολύ αυστηρά;»

• Όχι, καθόλου, με διασκεδάζει... Αλλά τα απλοποιείτε τα πράγματα…

• Έτσι είναι οι δημοσιογράφοι…

• Εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, είμαι σκεπτόμενος άνθρωπος…

• Και οι δημοσιογράφοι σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι (ξαναμμένος χειρονομεί σαν ανεμόμυλος). Εγώ θα σας ονόμαζα τουρκοφάγο δηλαδή»… (Αυτό προφανώς σε απόδειξη ότι είναι σκεπτόμενος άνθρωπος.)

• Αυτές είναι απλοποιήσεις που δεν ταιριάζουν στη συζήτηση ούτε..

• Καλά δεν θα το κάνω και τίτλο…

• Δεν είμαι τουρκοφάγος, είμαι ακριβολόγος. Δεν είπα ότι ήταν στα δέντρα. Αλλά όταν γράφεις τουριστικά βιβλία και ξεναγείς τον κόσμο στην Έφεσσο και λες ότι αυτά είναι μνημεία του αρχαίου τουρκικού πολιτισμού τι θέλετε να πω, ότι κάνεις λάθος ή ψεύδεσαι; Η Τουρκία εμφανίσθηκε στον χώρο αυτό με τους Σελτζούκους στη μάχη του Ματζικέρτ και οι Τούρκοι έναν αιώνα μετά. Αρα έχω λάθος ότι εμφανίσθηκαν τον 10ον αιώνα;

• Κανείς δεν μπορεί να το ισχυρισθεί. Αλλά όταν λέτε στις στέπες και στους ερημότοπους…

• Ε, τι είναι οι στέπες, εύφοροι λειμώνες;

• Ας μην μπούμε τώρα σε μάθημα γεωγραφίας. (Ήττα, υποχώρηση, ανασύνταξη στις σημειώσεις…)

Μαρκεζίνης: Καταλαβαίνω γιατί το κάνετε…

Καψής, διακόπτει: «Υποδηλώνω, με πολύ ευγενικό τρόπο (!) ότι διαφωνώ με τις διαπιστώσεις σας.» (Σκέψου αν έβγαζε τα γάντια αυτής της ευγένειας…)

Μαρκεζίνης: Όμως εγώ πολύ γλεντάω τη συζήτηση την οποία έχουμε και στην οποία, για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή έκφραση, μου κολλάτε, μου κολλάτε. Και αυτό πολύ με διασκεδάζει.

Μετά τις απόπειρες με τα κλισέ «εγωκεντρικός» και «τουρκοφάγος» ο Καψής δοκιμάζει τους υπαινιγμούς για «αμφίβολος δημοκράτης», αφού ο συγγραφέας εξαίρει την ηγετική προσωπικότητα του Πούτιν και αμφισβητεί το τουρκικό μοντέλο για τον εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής. Παίρνει αποστομωτικές και εδώ απαντήσεις, για τον Πούτιν ότι ανόρθωσε την πατρίδα του, ανέκτησε απολεσθέντα ζωτικό χώρο στον περίγυρο, αξιοποίησε επιτυχώς το πετρέλαιο για γεωπολιτικούς στόχους και βαρύνει και πάλι στους διεθνείς συσχετισμούς. Για την Τουρκία ότι είναι αφερέγγυος για τη Δύση εταίρος και ότι το τουρκικό μοντέλο είναι αμφίβολης δημοκρατικής γνησιότητας, όπως προκύπτει από τις διώξεις δημοσιογράφων και τις επεμβάσεις στον στρατό και στη Δικαιοσύνη, όπου αύριο ως πρόεδρος ο Ερντογάν θα θέλει να διορίζει και τους δικαστές.

Καψής: «Αυτό δεν γίνεται στη Δημοκρατία; Ο πρωθυπουργός δεν διορίζει τους δικαστές;» (!)

Ευγενής και μεγαλόψυχος –όπως αποδεικνύεται κάποιος σε τέτοιες στιγμές– ο σεβάσμιος καθηγητής άφησε τον αυθάδη και αμαθή να απομακρυνθεί, αμαστίγωτος αλλά και αδιόρθωτος, σε άλλη γωνία του ρινγκ:

• «Γράφετε για αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο, στην Ανατ. Μεσόγειο και στην Κύπρο. Πρέπει να σας πω ότι τα τελευταία χρόνια ζούμε μια περίοδο απόλυτης ηρεμίας με την Τουρκία. Άρχισε η εξόρυξη αερίου στην Κύπρο και δεν άνοιξε μύτη. Ακόμη και οι παραβιάσεις έχουν μειωθεί στο ελάχιστο.»

(Να ένας δημοσιογράφος που έρχεται από τη Νιρβάνα της άγνοιας. Τίποτα δεν άκουσε για εικονικούς βομβαρδισμούς τρομοκράτησης σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου, για καθημερινούς καλοκαιρινούς περιπάτους πολεμικών σε Κυκλάδες και Εύβοια, για τις τελευταίες νυχτερινές παραβιάσεις εξοπλισμένων μαχητικών, για τουρκικές έρευνες σε κυπριακή ΑΟΖ και σχέδια για την Αμμόχωστο).

Ο συνομιλητής του τον παρέπεμψε επιπλέον στις προκλητικότατες δηλώσεις Νταβούτογλου στην Κύπρο αλλά και στα Αριανά της Ροδόπης όπου, ενώπιον του Δρούτσα, κάλεσε τους «Τούρκους» της περιοχής να γίνουν η πύλη για την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη.

«Είσθε από τους λίγους –είπε στον Καψή ο συνομιλητής του– που βλέπουν αυτήν την «απόλυτη ηρεμία». Κι αν υπάρχει κατά περιόδους ύφεση στις προκλήσεις, αυτή οφείλεται στην υποτακτικότητα της ελληνικής στάσης από την εποχή Μολυβιάτη και έπειτα και στο γεγονός ότι όπως φαίνεται, στις μυστικές συνομιλίες Αποστολίδη με τους Τούρκους, υπήρξε συμφωνία να διαχωριστεί το Καστελλόριζο από την περιοχή του Αιγαίου, πράγμα άκρως επιζήμιο για τα εθνικά συμφέροντα, όπως επεσήμαινε έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών, που απεκάλυψαν οι Λυγερός και Κωνσταντακόπουλος.»

Κάπου στη διαδρομή αυτής της περίεργης «συνέντευξης», ο Μεγκακαψής ήρθε και στο θέμα-κίνητρο της «επιχείρησης αποδόμηση Μαρκεζίνη»:

• «Είστε βέβαιος ότι δεν θέλετε να γίνετε πολιτικός;»

• «Με 100 άρθρα και 5 βιβλία δεν αρνήθηκα ότι έχω αναμειχθεί στην πολιτική. Αυτό που είπα είναι ότι δε είμαι διατεθειμένος να αναμειχθώ στην κομματική πολιτική κάτι που δεν έκανα ποτέ.»

• «Όταν λέτε ότι πρέπει να έλθει το τέλος του πολιτικού κόσμου που έχει επιβιώσει χάρις στις εξυπηρετήσεις μοιάζει να αυτοπροτείνεσθε.»

• Εδώ όλοι ασχολούνται με τίτλους και με θέσεις. Και μόλις χάσουν τον τίτλο και την καρέκλα χάνουν τον κόσμο και μαραίνονται. Το έχω παρατηρήσει και στο εξωτερικό. Έτσι που έχουν έρθει τα πράγματα εμένα δεν με ελκύει καθόλου ο τίτλος κ. Πρόεδρε, κ. υπουργέ. Ο τίτλος κ. Βασίλη Μαρκεζίνη μου αρκεί.

Για το περιεχόμενο του βιβλίου του κ. Βασίλη Μαρκεζίνη «Γράφοντας για τον εαυτό μου» στα τελευταία δευτερόλεπτα της εκπομπής ο εμβληματικός Μεγκαδημοσιογράφος της εποχής παρέπεμψε τους τηλεθεατές του στο ίδιο το βιβλίο.

Υπόδειγμα συνέντευξης για διδασκαλία της δημοσιογραφίας της συμφοράς.

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=73137&colid=37&catid=34&dt=2012-01-01%200:0:0