Μετά τις εκλογές τι;

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΙ ;

«Εάν κοράκι σ’ οδηγεί, σε ψοφίμι θα σε πάει»

του Γιώργου Σκλαβούνου, Κοινωνιολόγου,
υποψηφίου Περιφ. Συμβούλου στην Περιφέρεια Ιονίου

Ο Τόπος δεν είχε και δεν έχει ανάγκη, απλά και μόνο, από μία οργανωτική αναδιάρθρωση. Ο Καλλικράτης δεν στόχευε απλά να αλλάξει τα γεωγραφικά όρια των Δήμων. Δεν στόχευε να περιορίσει τους πολλούς μικρούς ΄΄Βεζίρηδες΄΄ και να τους αντικαταστήσει από λιγότερους. Ο Τόπος έχει ανάγκη από: Ριζική ανασυγκρότηση, από πραγματική αναγέννηση. Έχει ανάγκη από αξιόπιστη ΚΑΙ αποτελεσματική ηγεσία, ικανή να εμπνέει την κοινωνία στο σύνολό της αλλά και τη νέα γενιά ειδικότερα. Έχει ανάγκη από πραγματικά συμμετοχικό και διαφανή ,τρόπο λήψης αποφάσεων, διακυβέρνησης, διαχείρισης εσόδων, διαχείρισης εξόδων, διαχείρισης δημοτικής και δημόσιας περιουσίας, άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής.

Ο τόπος έχει ανάγκη από οργανωμένους φορείς που συμμετέχουν στα κοινά ουσιαστικά, αποφασιστικά, έχοντας τεκμηριωμένες θέσεις. Από φορείς που δεν εξαντλούν τη δράση τους σε δελτία τύπου, διαμαρτυρίες καταγγελίες και διεκδίκηση, αλλά αριστοποιούν την οργανωτική αποτελεσματικότητα τους, την χρησιμότητα τους στα μέλη τους, και την συνεργασία τους, για κοινούς στόχους, με άλλους φορείς της κοινωνίας και της οικονομίας.

Ενώ αυτά έχει ανάγκη ο τόπος,

Όλα δείχνουν ότι, κάνουμε τα πάντα, ώστε μετά τις εκλογές, να μην έχει αλλάξει τίποτα, εκτός από τον …΄΄ Βεζίρη΄΄

Όλα δείχνουν ότι η επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι τραγικότερη από την προηγούμενη, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών

κι αυτό γιατί:

Αντί να συγκεντρώνουμε κοινωνικές δυνάμεις γύρω από τα τραγικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος και η χώρα, συγκεντρώνουμε ψηφοφόρους (αναγκαιότατο μεν, αλλά όχι αρκετό)

Αντί να δεσμεύουμε κοινωνικές δυνάμεις και φορείς σε προγραμματικές συμφωνίες και δράσεις, τοπικής ανασυγκρότησης, προσπαθούμε να αναπαράγουμε οπαδούς, μόνο για να ψηφίσουν.

Αντί να συναγωνιζόμαστε, ποιος θα προσφέρει περισσότερα, στην προσπάθεια θεσμοθέτησης, ενός τοπικού συμφώνου ανάπτυξης , κάνουμε συναγωνισμούς προγραμματικών ιδεών.

Προσπαθούμε να αναπαράγουμε οπαδούς στο όνομα της καταδίκης του μνημονίου, αντί να ετοιμάζουμε τις τοπικές ηγεσίες, τοπικές συμμαχίες, που θα καταδικάσουν το μνημόνιο, μέσα από την τοπική ανάπτυξη, μέσα από την αναγέννηση της τοπικής και περιφερειακής οικονομίας.

Συζητάμε αν η ψήφος θα είναι ψήφος τιμωρίας στον Παπανδρέου ή ψήφος για να χρωματιστεί ο χάρτης της χώρας, μπλε, πράσινος, ροζέ, το βράδυ των εκλογών. Με αυτό το πνεύμα ο Καλλικράτης, έχει ήδη καταδικαστεί.

Οι εκλογές αντί να καταστούν ευκαιρία τοπικής και εθνικής αναγέννησης, μετατρέπονται έτσι, (για μία ακόμα φορά), σε εκλογές αναδιάρθρωσης μηχανισμών νομής της εξουσίας. Με τις ίδιες ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ πολιτικές πρακτικές και νοοτροπίες και εκτός μερικών σημαντικών εξαιρέσεων, με τα ίδια πρόσωπα, ζούμε τον κίνδυνο να επαναλάβουμε ακριβώς τα ίδια σενάρια και να καταλήξουμε στα προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα.

Αντί δημιουργικής ανατροπής του αποτυχημένου τρόπου –μοντέλου λειτουργίας της τοπικής ηγεσίας και της τοπικής διακυβέρνησης και της παταγωδώς αποτυχημένης αναπτυξιακής πολιτικής, προσπαθούμε είτε να καρπωθούμε τη διαμαρτυρία, την αγωνία, την οικονομική κρίση, είτε να ρίξουμε ο ένας τα βάρη στον άλλο...

Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ

Έχει καταστεί καθημερινό ‘τροπάρι’, ότι η κρίση είναι βαθιά, κρίση ηθική, κρίση θεσμών, κρίση συμμετοχής…

είναι κρίση ανάπτυξης, κρίση ανταγωνιστικότητας κρίση χρέους και διαχείρισης του. Όλες αυτές οι εκδοχές της κρίσης χαρακτηρίζουν και την Κέρκυρα.

Εάν πραγματικά συμφωνούμε στη φύση της κρίσης, την ταυτότητα, το βάθος, την έκτασή της (εθνική, κοινωνική, πολιτισμική, οικονομική, αλλά και τοπική) τότε θα πρέπει να καταθέτουμε προτάσεις , να καλλιεργούμε δυνάμεις για την αντιμετώπισή της, όποια κι αν είναι η φύση της. Εφ’ όσον το μνημόνιο υπήρξε καρπός της κρίσης, είναι υποκρισία να καταδικάζουμε το μνημόνιο και να μην ανταγωνιζόμαστε στο ποιος προσφέρει στην θεωρία και την πράξη τις καλύτερες προτάσεις εξόδου από την κρίση.

Οι δυνάμεις της Αλλαγής, οι δυνάμεις της εξόδου από το τέλμα και την κρίση, για να είναι νικηφόρες, πρέπει να είναι αντίστοιχες της κρίσης. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε η μάχη είναι χαμένη πριν ακόμα αρχίσει. Τότε το αποτέλεσμα της μάχης θα είναι το βάθεμα της κρίσης, βάθεμα της απογοήτευσης της κοινωνίας.

Ο Καλλικράτης μπορεί να αναγεννήσει, όχι απλά να αναδομήσει, τις κατεστημένες τοπικές ηγεσίες, τις ηγεσίες της εθνικής, κοινωνικής, οικονομικής παρακμής.

Ο Καλλικράτης θα μπορέσει μέσα από τις αναγεννημένες και ισχυρές τοπικές ηγεσίες, να τροφοδοτήσει, να ανατρέψει, όταν χρειαστεί, να στηρίξει ουσιαστικά, όταν το απαιτήσουν οι καιροί, τις εθνικές ηγεσίες.

Ο Καλλικράτης ίσως ακόμα δεν χάθηκε.

Και από δεξιά και από ζερβά και από το κέντρο, ας αναδείξουμε ότι καλύτερο, ως ήθος, ως πρακτική, ως νοοτροπία, ως προοπτική μπορούμε να αναδείξουμε σε αυτές τι εκλογές.

Ως κοινωνία, ως τοπικές ΤΕΔΚ δεν προετοιμάσαμε τον Καλλικράτη. Ας προετοιμάσουμε την επόμενη μέρα. Είναι ανάγκη τοπική, ανάγκη εθνική. Ας αναδείξουμε ανθρώπους που αποδεδειγμένα μπορούν να συνεργάζονται να μονιάζουν, να συνθέτουν δημιουργικά, να μεγιστοποιούν και να αριστοποιούν την κοινωνική συμμετοχή, την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα.

Γ.Κ.

 

Επιφυλάσσομαι να σχολιάσω τις παραπάνω απόψεις και διαπιστώσεις του αγαπητού μου φίλου Γιώργου Σκλαβούνου, μετά τις εκλογές.

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης