Δύο κείμενα και μια απάντηση

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ...

Φίλες και Φίλοι,

Με το θαρρος της ανοχής σας, σας στέλνω κάποιες σκέψεις, για τυχόν συζήτηση και προβληματισμό. Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά υποθέτω ότι έχω κοινόν νου. Σίγουρα μέσα από τον κατακλυσμό δηλώσεων αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων και αλληλοκατηγοριών δεν θα λυθεί το οικονομικό πρόβλημα στο οποίο κατέληξε η πατρίδα μας με τεράστιες ευθύνες , φυσικά των κυβερνώντων- διαχρονικά - [και όχι μόνον τα τελευταία 5χρονια...]οι οποίοι βέβαια, δεν κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία. Εμείς τους ψηφίσαμε από το 1974 που αυτοδιαλύθηκε η χούντα μετά την καταστροφή που οδήγησε την πατρίδα μας στην Κύπρο.

Σας επισυνάπτω το κείμενο του Παναγιώτη Κρητικού, για να τονίσω κυρίως τον τίτλο "ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ".

Διερωτώμαι λοιπόν. Δεν μπορεί η Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συγκεντρώσουν όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και όλες τις κορυφές της Οικονομίας να πάρουν μια από κοινού απόφαση;

Η απόφαση αυτή δεν είναι δυνατόν να ικανοποιήσει όλους μας και τον κάθε έναν ξεχωριστά, αλλά ο Λαός διαισθάνεται τι είναι επί τέλους το σωστό. Δεν είναι δυνατόν να λυθεί η οικονομική κρίση με τον κάθε κλάδο και τον κάθε έναν από μας, να μην θέλει να θιγεί από αυτήν. Ας λύσουμε το πρόβλημα και κατόπιν να δούμε τις ευθύνες οι οποίες είναι τεράστιες και εγκληματικές. Τα λέω αυτά εγώ που από εποχής Σημίτη ["η μεγάλη και ισχυρή Ελλάδα...."] κατακρίνω όλες τις αντιπατριωτικές και υποτελείς ενέργειες που μας έφεραν σε αυτή την τραγική αδυναμία. Υπάρχει ορατός κίνδυνος να χάσουμε μέρος της Πατρίδας μας, αρχής γενομένης από την Κύπρο και τότε δεν θα έχουμε ούτε τη δυνατότητα να μαλώνουμε μεταξύ μας.

Μακάρι να υπήρχε ένας πολιτικός φορέας που να μπορούσε χωρίς εκτροπές να μας εκπροσωπήσει. Αυτό θα ήταν μια καλή κίνηση. Δυστυχώς δεν υπάρχει και κάθε υπάρχων πολιτικός φορέας είναι λίγο καλύτερος ή χειρότερος από τον άλλον.

Προτείνω λοιπόν και, νομίζω το σκέπτονται πολλοί, να γίνει μια ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΉ συνάντηση και συναπόφαση. Άλλως θα μας έρθουν ή οι Γερμανοί ή οι Αμερικάνοι και θα μας διαλύσουν. Ο Ελληνικός Λαός αντιστάθηκε μονός του σε δυο φασιστικές υπερδυνάμεις και έδωσε πολύ αίμα και για τη δική του, αλλά και για την παγκόσμια Ειρήνη και Ελευθερία, τελείως άοπλος και ξυπόλυτος. Οι Έλληνες ομογενείς ήταν και είναι πάντοτε στο πλευρό μας για να σωθεί αυτός ο υπέροχος ελληνικός τόπος και κόσμος. Ας συστρατευθουμε όλοι και τότε θα νικήσουμε. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να σταματήσει η Κυβέρνηση [και όχι μόνον] κυρίως να μας κοροϊδεύει με Βατοπέδια, Ζήμενς και εξεταστικές για τα 5 τελευταία χρόνια......

Άλλως τη βλέπω την Κυβέρνηση να φεύγει νύχτα και μετά "γαία πυρι μiχθητω".

Όμως είμαι αισιόδοξος, Αυτή τη φορά οι πολιτικές μας ελίτ ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να ακούσουν τον Λαό, έστω να τον αφουγκρασθούν. Ο Λαός ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΥΣΤΈΡΗΜΑ ΤΟΥ. Εδώ σωθήκαμε μετά από την 4ετη κατοχή και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο που κατάστρεψε ότι είχε απομείνει από την οικονομική και ανθρώπινη καταστροφή της κατοχής. Γιατί τώρα δεν μπορούμε;

Ελπίζω στον πατριωτισμό του Πρόεδρου της Δημοκρατίας και όλων των πολιτικών κομμάτων και ας τα έχουμε όλοι με όλα τα κόμματα.[ο καθένας για δικούς του λόγους ]. Απλή και "αφελής" [;] σκέψη, Συμμάζεμα οικονομικό και ενίσχυση της ανάπτυξης -όχι των λίγων επιτήδειων- ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟΥ ΚΑΙ ΜΟΧΘΟΥΝΤΟΣ ΛΑΟΥ.

Τώρα πριν είναι αργά.

Δ. Αλευρομάγειρος
[υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό;]

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΡΗΤΙΚΟΥ

Από κοινού και αποφασιστικά

Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*

Οι ενδογενείς αιτίες της οικονομικής κρίσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, επισημάνθηκαν σε προηγούμενα άρθρα μας. Παρέχεται τώρα η ευκαιρία να προσεγγίσουμε και τις εξωγενείς αιτίες της, καθώς και επί άλλων επερχόμενων κρίσεων, κυρίως στο μεσογειακά κράτη μέλη της Ευρωζώνης.

Είναι προφανές ότι η επίθεση κατά του ασθενέστερου κρίκου της Ευρωζώνης, δηλαδή της Ελλάδας, στοχεύει όχι μόνο στον θρυμματισμό αυτού καθεαυτού του κρίκου, αλλά και άλλων συνεχόμενων κρίκων με τελικό στόχο το σμπαράλιασμα αυτού τούτου του ευρώ. Και είναι επίσης προφανές ότι η όλη επίθεση εκπορεύεται από συγκεκριμένα εξωευρωπαϊκά κέντρα που θέλουν την αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ακύρωση του τελικού στόχου της που είναι η Πολιτική Ένωση με μια κοινή και ενιαία αμυντική και εξωτερική πολιτική.

Σε ανύποπτο χρόνο, ήτοι το 1999, με αφορμή τότε τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, διαβλέπαμε τις αντιευρωπαϊκές επιλογές της υπερδύναμης και επισημαίναμε τις αδυναμίες, τις παθογένειες και ταυτόχρονα καταγγέλλαμε τις πολιτικές ορισμένων ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες συνέπραξαν στη στήριξη των επιλογών αυτών οι οποίες, στο όνομα των στρατηγικών συμφερόντων της υπερδύναμης, έβλαπταν τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε επίρρωση αυτών θα σταχυολογήσω ορισμένα αποσπάσματα από το βιβλίο μου «Η Απειλή», (εκδόσεις Καλέντης 1999). Αναλύοντας, τότε, τους λόγους που προκάλεσαν τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, τόνιζα: «Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας έχει βασικό στόχο να αποδυναμώσει οικονομικά και πολιτικά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ρωσία. Γνωρίζουν άριστα οι ΗΠΑ τη γαιοστρατηγική και γεωπολιτική σημασία της περιοχής» (σελ.51). Και σε άλλο σημείο: «Η Ευρώπη πρέπει να αντιληφθεί ότι σε αυτόν τον πόλεμο «σύρθηκε» άκριτα. Η Ευρώπη πρέπει να διδαχτεί από αυτόν τον πόλεμο ότι στον ευρύτερο χώρο της δε μπορούν να δημιουργούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κρίσεις, αλλά και όταν δημιουργούνται από άλλες αιτίες, δε μπορεί το ΝΑΤΟ να τις αντιμετωπίζει εις βάρος των συμφερόντων της Ευρώπης. Πρέπει να αποφασίσει η Ευρώπη ότι στα του οίκου της, στα της Ηπείρου της δικαιούται να έχει τουλάχιστον τον πρώτο λόγο. Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσει και δεν το κάνει έγκαιρα, δεν θα μπορέσει ποτέ να καθορίσει το μέλλον της. Η Ευρώπη, τέλος, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αν θέλει να έχει προοπτική, πρέπει να αποκτήσει ρόλο στη διαμόρφωση της Νέας Εποχής» (σελ.56-57).

Η στρατιωτική χειραγώγηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ αναβαθμίστηκε και με την υπογραφή των Ευρωπαίων ηγετών των χωρών μελών του ΝΑΤΟ με την οποία νέα δομή του ΝΑΤΟ στη Διάσκεψη Κορυφής στην Ουάσινγκτον στις 20-4-1999. Αντί να απαιτήσουν η νέα δομή της συμμαχίας να αποκτήσει ευρωατλαντικό χαρακτήρα, συνήργησαν στην περαιτέρω ενίσχυση του ατλαντισμού του. Ειδικότερα, για το ζήτημα αυτό, τονίζαμε: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη Διάσκεψη Κορυφής της Ουάσινγκτον, αντί να προσδιορίσουν το νέο περιεχόμενο του ΝΑΤΟ με στόχο τον αμυντικό του χαρακτήρα, επικύρωσαν την κατάλυση της αυτονομίας των κρατών, αλλά και την αυτονομία της Ευρώπης απέναντι στις ΗΠΑ, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τους διαμορφούμενους, αλλά και μέλλει να εκφραστεί –μέλλει άραγε;- μέσα από τους υπό διαμόρφωση θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τη νέα συνθήκη, η Ευρώπη δεν παρέμεινε μόνο στο ρόλο του υποτελούς της υπερδύναμης, αλλά και αποδέχθηκε έναν κίνδυνο: τον κίνδυνο να καταστεί περιφέρεια των ΗΠΑ. Με αναπόφευκτη συνέπεια να υποβαθμιστεί ως ιστορική, πολιτική, οικονομική και θεσμική οντότητα» (σελ. 39).

Όμως, η Ευρώπη είχε και αχίλλειο πτέρνα την οποία δεν φρόντισε να θεραπεύσει με όρους ενισχυτικούς της οικονομικής ανάπτυξης. Την αχίλλειο πτέρνα αποτελούσαν και αποτελούν τα κράτη μέλη της νότιας ζώνης, στην οποία εντάσσονται τα κράτη μέλη Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, τα οποία τελούν υπό την αυξημένη επιρροή των ΗΠΑ. Την αδυναμία αυτή επισημάναμε από τότε, αναλύοντας την αρχή της Ευρωπαϊκής αυτονομίας. Γράφαμε στο εν λόγω βιβλίο: «Η Νότια Ευρώπη, δηλαδή ο άξονας Πορτογαλία-Ισπανία-Ιταλία-Ελλάδα-Τουρκία, δέχεται και αποδέχεται σημαντικά αυξημένη την αμερικανική επιρροή. Θα λέγαμε ότι ο άξονας αυτός είναι κυρίως αμερικανικός και ελάχιστα ευρωπαϊκός. Αποτελεί τη βεβαρημένη περίπτωση της αμερικανικής επιρροής στην Ευρώπη. Και είναι άξονας, ο οποίος διεμβολίζει ευθέως ζωτικούς γεωπολιτικούς χώρους για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ προς μέγιστη ζημιά των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’αυτό επισημαίνουμε την ανάγκη να αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση την αυτονομία της έναντι των ΗΠΑ στο σύνολό της, ώστε να διαμορφώνει εκείνη πλέον μια δική της ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική» (σελ.84). Όφειλαν από τότε τα ισχυρά οικονομικά κράτη της Ε.Ε. να είχαν σπεύσει έγκαιρα στην υποβοήθηση των ασθενών οικονομιών τους.

Αυτή η αχίλλειος πτέρνα είναι εκείνη που πλήττεται τώρα, με πρώτο θύμα την Ελλάδα, από τα κερδοσκοπικά συμφέροντα, τα οποία είναι εξωευρωπαϊκά και διεξάγουν μεθοδευμένο οικονομικό πόλεμο εναντίον του ευρώ, τον οποίο η Ευρωζώνη οφείλει, υποχρεούται να αντιμετωπίσει από κοινού και με αποφασιστικότητα.

*Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι Πρόεδρος του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής.
e-mail pkritikos14@yahoo.gr

ΚΙ ΟΜΩΣ… ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΕ!!!

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι περπατησιές που συνήθισαν να κάνουν εδώ και 36 χρόνια, όλοι τούτοι που γατζώθηκαν από το πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι δημιούργησαν, δεν αλλάζουν. Δείχνουν να είναι καρφωμένες με πείσμα και μανία στη γη. ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ...

Ζητάς με σαπισμένα υλικά να φτιάξουμε το τραπέζι της Ανάστασης. Ποια νοικοκυρά θα ρισκάριζε τη μαγειρίτσα της και κυρίως την αγάπη για την οικογένειά της, χρησιμοποιώντας γι’ αυτή χαλασμένα υλικά; ΚΑΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΕ!!! Γιατί όλες ξέρουν ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα.

Ζητάς στρατηγέ εθνική συνεννόηση…
Από ποιες πολιτικές δυνάμεις στρατηγέ;

Από κείνες που έχουν το μισό τους πολιτικό προσωπικό βουτηγμένο ως το λαιμό στη βρωμιά και τη ρεμούλα, και το άλλο μισό, πρόθυμο να αναζητά εναγωνίως τρόπους συγκάλυψης, ελπίζοντας και περιμένοντας κάποια σε κάποια επόμενη ευκαιρία, προκειμένου να καταστεί αυτό χαλίφης στη θέση του χαλίφη;

Θεωρείς στρατηγέ ότι με μοχλό την οικονομία, η εθνική συνεννόηση θα ανοίξει δρόμους για μια άλλη Ελλάδα…

Μα η οικονομική έκφραση του ελληνικού προβλήματος στρατηγέ, είναι συνέπεια της γενικότερης πολιτικής που ασκήθηκε, και γνήσιο τέκνο του πολιτικού συστήματος το οποίο εξέθρεψε αυτή η πολιτική. Από την άλλη μεριά, το ίδιο το οικονομικό πρόβλημα επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι, για σοβαρές και ανεπίτρεπτες εθνικές παραχωρήσεις που θα αλλάξουν δραστικά ακόμα και τον ίδιο το χάρτη της χώρας.

Έχοντας λοιπόν δεδομένο πως οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, δεν εμφανίζουν σοβαρές αντιστάσεις στην επιχειρούμενη αλλαγή ακόμα και αυτού του γεωγραφικού χάρτη της χώρας...

Τι είδους εθνική συνεννόηση μπορεί κανείς να περιμένει στρατηγέ και κυρίως σε ποια βάση να τοποθετήσει αυτή τη συνεννόηση;

Ο απαιτούμενος αναπροσανατολισμός της συνολικής πολιτικής σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, δεν είναι δυνατόν να προκύψει με τους ίδιους πρωταγωνιστές στρατηγέ. Κάθε τέτοιο εγχείρημα, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένο στη μονομέρεια ή στην αποτυχία. Θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι περαιτέρω αποπροσανατολισμού του λαού και σε τελευταία ανάλυση θα νομιμοποιήσει ακόμα πιο αντιδραστικά και αντιλαϊκά αλλά και αντεθνικά μέτρα και πολιτικές.

Ελπίζεις στρατηγέ στον πατριωτισμό του προέδρου της Δημοκρατίας…

Σε βρίσκω ευγενικό μαζί του στρατηγέ, αλλά ταυτόχρονα εξοπλισμένο με μια λαθεμένη ελπίδα. Αν αυτός ο πατριωτισμός στρατηγέ ήταν εξ ορισμού δεδομένος, θα έπρεπε να λειτουργήσει ως αποτελεσματικό αντιστάθμισμα, στις επιχειρούμενες αντιπατριωτικές, ανθελληνικές και εθνοκτόνες μεθοδεύσεις. Αυτός ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα έπρεπε να πιέσει για πολιτικές σε μια κατεύθυνση διαφορετική και όχι να ενταχθεί αναντίρρητα στη φιλολογία του «νέου πατριωτισμού» και στο πολιτικό φρασεολόγιο της Νέας Τάξης. Στη χειρότερη περίπτωση είχε υποχρέωση να παραιτηθεί και να μη συνδέσει το όνομα του με υπογραφές και εγχειρήματα που οδηγούν στην κατάλυση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όφειλε να αρνηθεί το ρόλο του τελευταίου ίσως προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, και να μη συνδέσει την πολιτική του παρουσία με την πλέον κατάπτυστη, προκλητική και ανερυθρίαστη εθνοκτόνο πολιτική.

Υπάρχει λύση;
Φυσικά και υπάρχει στρατηγέ.
Κάνε την ευχή σου ελπίδα.
Μετουσίωσέ την σε πρωτοβουλία πολιτική.

Πάρε την πρωτοβουλία με το Μίκη, αλλά και άλλους αγνούς και έντιμους πατριώτες και ελάτε να καταδικάσουμε αποφασιστικά το πολιτικό σύστημα της πολιτικής και εθνικής αποσύνθεσης.

Ηγήσου της προσπάθειας για τη συγκρότηση μιας πρωτοβουλίας πολιτικής, δημοκρατικής και ανένδοτης, ικανής να εμπνεύσει το λαό, να τον βγάλει στους δρόμους, να πάρει στα χέρια του τις τύχες του και να αλλάξουμε την Ελλάδα.

Πάρε την πρωτοβουλία να στήσουμε την πολιτική δύναμη που ονειρεύεσαι, στην οποία ο λαός θα βρεί όχι μόνο αποκούμπι, αλλά κυρίως έμπνευση…

Να τη χτίσουμε...
- με νέα, και άφθαρτα υλικά,
- με ψυχή και αλήθειες,
- με στόχους ανατροπής και δημιουργίας,
- με ελπίδα και αποφασιστικότητα.
Τίποτε στρατηγέ δε θα προκύψει από μόνο του αν δε το δημιουργήσουμε εμείς.

Αλλά και τίποτε δε θα γκρεμοτσακιστεί να μας απαλλάξει από τη θλιβερή του παρουσία, όσο επιμένουμε να το ανεχόμαστε και βγάζουμε τον καημό μας αρκούμενοι σε μια κριτική για τα πεπραγμένα του.

Αυτοί που αγαπούν αυτό το λαό και τον τόπο είναι πολλοί.
Μια σπίθα χρειάζεται για να στήσουν όρθια με τα χέρια τους μια άλλη Ελλάδα.
Βάλτε λοιπόν ένα χεράκι να την ανάψουμε…

Με σεβασμό και εκτίμηση
Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις στα παραπάνω κείμενα είναι δικές μου και δεν υπήρχαν στα πρωτότυπα.