Να λοιπόν που και η υπόλοιπη Ελλάδα ανακάλυψε την κ. Δραγώνα. Κάποιοι εξεπλάγησαν από τις εθνομηδενιστικές της απόψεις και κάποιοι θυμήθηκαν την ακαδημαϊκή ελευθερία των κρατούντων για να την υπερασπίσουν. Εμείς που τα γράφαμε χρόνια τώρα, με αφορμή το πολύχρυσο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων, τα είχαμε πρωτοεπισημάνει όταν είχε βγει το βιβλίο «Τι είναι η πατρίδα μας;» από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Είχαμε γράψει για την μισελληνική προσέγγιση των «επιστημονισσών» τύπου Φραγκουδάκη, στην «Ενδοχώρα» (Γενάρης 1998) αφού ακόμη δεν είχαμε ξεκινήσει τον «Αντιφωνητή». Λέξη προς λέξη είχαμε δείξει την επιχειρούμενη αποδόμηση της συλλογικής μας ταυτότητας μα και κάθε βεβαιότητας που έχει ο σύγχρονος Έλληνας για το εθνικό μας παρελθόν. Έτσι, σήμερα που τον λόγο τον έχουν πάρει άλλοι δεν χρειάζεται να ξαναπούμε τα αυτονόητα. Επισημαίνουμε μόνο ότι το πρόσφατο δικό μας κείμενο για τα εκατομμύρια ευρώ που ώς τώρα διαχειριζόταν η σεσημασμένη ομάδα - και στο εξής θα τα διακινεί κιόλας (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει!) - παρότι κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο, δεν ετέθη στο κέντρο της συζήτησης. Κι όμως, όταν βάλει κανείς τα πακέτα των χρημάτων δίπλα στα επιχειρήματα, τότε αυτά τα τελευταία φωτίζονται με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο...
Δεν ήταν βεβαίως έκπληξη οι αθλιότητες του «Ιού» που έγραφε (10/1) γιά ..... πρωτοφανή συκοφαντική εκστρατεία», «κακογραμμένο πλαστογράφημα» κτλ, πασχίζοντας να πει ότι την παρεξηγήσαμε την καημένη την θεραπαινίδα της Επιστήμης. Πιάστηκε από κάποιες ασήμαντες παραναγνώσεις, από την αδυναμία τεκμηρίωσης μερικών προφορικών δηλώσεων της Θ.Δ. και προσπάθησε να αποδείξει ότι όλοι οι εναντιόφρονες είναι ανόητοι, πλαστογράφοι ή/και φασίστες. Παραθέτει μάλιστα και τις δηλώσεις του Καρατζαφέρη στη Βουλή, λες και οι θέσεις μας έχουν ανάγκη τις παρόλες του λεγάμενου.
Μία άλλη φωνή υποστήριξης (από τις πολλές) για την κ. Δραγώνα ήταν κάποιας κ. Κατερίνας Μαντούβαλου στην «Καθημερινή» (13/1). Εκεί, υπό τον τίτλο «Παιδεία ελληνική ή πολυπολιτισμική;», η αρθρογράφος υποστήριξε ότι η πολυπολιτισμική εκπαίδευση «όχι μόνο δεν απειλεί τη χώρα αλλά αντιθέτως έχει επιφέρει θετικά αποτελέσματα, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο». Επιχείρημά της τα «θετικά αποτελέσματα» του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων (ΠΕΜ) της Θράκης σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο. Αφορμής δοθείσης λοιπόν ας παραθέσουμε τις αντιρρήσεις μας στην διαδεδομένη (ιδίως εν Αθήναις) αυτή αντίληψη:
1) Η μουσουλμανική μειονότητα δεν στράφηκε στην Τουρκία λόγω της παλαιωμένης, κακής εκπαίδευσης που παρείχε η Ελλάδα μέχρι προ 20ετίας. Στράφηκε για λόγους πολιτικούς, πολιτι-σμικούς, ιστορικούς και πολύ δευτερευόντως εκπαιδευτικούς. Και κανείς φυσικά δεν βεβαιώνει ότι οι εξτρεμισμοί του παρελθόντος έχουν εκλείψει οριστικά.
2) Αληθεύει ότι οι μειονοτικοί μαθητές στρέφονται όλο και περισσότερο προς το δημόσιο σχολείο. Αυτό όμως δεν συμβαίνει επειδή ...σάρωσε το ΠΕΜ αλλά γιατί ήρθησαν όλοι οι περιορισμοί και, κυρίως, άνοιξαν τα ελληνικά ΑΕΙ τις πόρτες τους με την ποσόστωση του 0,5%. Αυτό έφερε τον μουσουλμάνο μαθητή κι όχι οι όποιες βελτιώσεις σε βιβλία και διδάσκοντες.
3) Καμμία γλωσσοπολιτισμική ιδιαιτερότητα των μαθητών δεν λήφθηκε υπ’ όψιν, όπως ισχυρίζεται η Κ.Μ. Αντιθέτως, τσουβαλιάστηκαν όλοι μαζί, Πομάκοι, Ρομά και Τούρκοι και η μοναδική προσπάθεια του ΠΕΜ να εντάξει σε ένα εγχειρίδιο ελληνικής γλώσσας 2-3 πομάκικες λέξεις κατέληξε σε οικτρή αποτυχία. Δεν λέμε ότι φταίνε οι υπεύθυνες του ΠΕΜ, αφού η τουρκική ισχύς είναι γνωστή. Μην μας λέτε όμως κι ότι σώσανε κάποιαν κατάσταση!
Και το κυριότερο: Το παράδειγμα της Κ.Μ. είναι απολύτως ατυχές γιατί αναφέρεται σε πληθυσμό της χώρας αλλογενή κι αλλόθρησκο. Τι σχέση έχει η εκπαίδευση αυτού με την εκπαίδευση των Ελλήνων; Κι αν ακόμη τα αποτελέσματα στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης ήταν περιφανή (που δεν ήταν, για τον πακτωλό των δαπανηθέντων χρημάτων), τι θα σήμαινε αυτό για τη χώρα;
Βεβαίως ο Μίκης Θεοδωράκης έδωσε στην ίδια τη Δραγώνα την πρέπουσα απάντηση (όταν αυτή του έστειλε μία κωμικοτραγική επιστολή), αναλυτικά και αποστομωτικά. Μεταξύ άλλων γράφει ο μέγας Μίκης: «...Αυτή υπήρξε ως σήμερα η γνήσια και μοναδική Αριστερά, όπου οι λέξεις «έθνος» και «πατρίδα» ήταν για μας δόξα και τιμή και όχι ντροπή όπως τις κατάντησαν χτες και σήμερα ορισμένα γκρουπούσκουλα και ομάδες «διανοουμένων» που στο όνομα της Αριστεράς ντροπιάζουν με τις «ιδέες» και τα καμώματά τους, τους αγώνες και τις θυσίες μας
(...) Η ακτινοβολία εκείνων των ηρωικών χρόνων αψηφώντας όλα τα εμπόδια εξακολουθεί να εμπνέει το λαό μας, γι’ αυτό και η αντίθεση στην συστηματική απόπειρα που επιχειρείται εδώ και καιρό με στόχο την ουσιαστική ανατροπή της ελληνικής ιστορίας, είναι καθολική και δεν συνδέεται με την α΄ ή την β΄ πολιτική παράταξη αλλά με το σύνολο των Ελλήνων, που γαλουχήθηκε με μια συγκεκριμένη και βαθειά ριζωμένη άποψη για το τι είναι πατρίδα, τι είναι Ελλάδα, τι είναι ιστορία, τι είναι ελληνικός λαός και ελληνικό έθνος.
(...) Αρνούμενοι και κατεδαφίζοντας όλα αυτά που μας έκαναν αυτούς που είμαστε χτες, προχτές και σήμερα,με το πρόσχημα μιας δήθεν επιστημονικής αναθεώρησης της ιστορικής πραγματικότητας, όπως αποδεικνύεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας «Τι είν’ η Πατρίδα μας;» στην ουσία αμφισβητείτε ο,τιδήποτε θετικό έπραξε ο λαός αυτός σε όλους τους τομείς του εθνικού μας βίου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων.
(...) Όπως ασφαλώς καταλαβαίνετε, για μένα προσωπικά δεν υπάρχει καν ερώτημα «Τι είν’ η πατρίδα μας;». Για όλους όσους αφιέρωσαν το έργο και κυρίως τη ζωή τους ολόκληρη σ’ αυτή την πατρίδα - και είναι χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες, επώνυμοι ή ανώνυμοι, νεκροί ή ζωντανοί, δεν υπάρχουν τέτοια ερωτήματα, γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι η πατρίδα…»
ΠΗΓΗ:Εφημερίδα Αντιφωνητής, 16-1-2010, σελ 7-8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου