« 2 0 χ ρ ό ν ι α Μ Ε G A »

Ένα εξαιρετικό κείμενο από την μαχητική θρακιώτικη εφημερίδα "Αντιφωνητής", που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 16-1-2010 http://antifonitis.gr/online/wp-content/uploads/2010/02/287.pdf

«20 χρόνια MEGA» πανηγυρίζει τό βοθροκάναλο μέσα στά μοῦτρα μας, καί εἴπαμε νά τοῦ ἀφιερώσουμε λίγες ἀράδες πού ἀφοροῦν, βεβαίως, σύμπασα τήν ἰδιωτική τηλεόραση στήν πατρίδα μας. Τί ἀκριβῶς λοιπόν εἶναι αὐτό πού γιορτάζει τά εἰκοστά γενέθλιά του; Θά προσπαθήσουμε νά εἴμαστε μετριοπαθεῖς καί σαφεῖς, ὅπως πάντα ἄλλωστε. Αὐτό λοιπόν πού κλείνει μιά εἰκοσαετία ζωῆς στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ ἔκπτωση τοῦ ἀνθρώπου στό ἐπίπεδο τοῦ ἀνθρωποει- δοῦς. Ἐκεῖ ἀκριβῶς ὁδηγεῖ ἡ τηλεθέαση τῶν κοπρογραμμάτων τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης καί δυστυχῶς ἡ πλειοψηφία τοῦ κόσμου ὑποκύπτει στίς σειρῆνες τῆς Κυβερνητικῆς, μετατρεπόμενη βαθμηδόν σέ ἐνεργούμενο. Ποιῶν; Τῶν διαφημιστῶν, τῶν σχεδιαστῶν τοῦ μετανθρώπου, τῶν εἰδικῶν τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς. Ἕνα ἄλλο εἶδος γεννιέται χάρη στίς Μεγάλες Ἀντένες τοῦ συστήματος καί ὅλα τ’ ἄλλα (ἐκπόρνευση τῶν πάντων, διάλυση τῶν ταυτοτήτων, πολιτική χειραγώγηση...) εἶναι ἁπλῶς λεπτομέρειες. Ἐμεῖς δέν διαθέτουμε οὔτε τήν ἐπιστημονική έπάρκεια ἀλλά οὔτε καί τήν χωροχρονική εὐχέρεια γιά νά ἀποδείξουμε τήν ἀλήθεια τῶν ἀνωτέρω κρίσεων, ὑπάρχει ὅμως ἡ βιβλιογραφία γιά ὅποιον ἐνδιαφέρεται νά κοιτάξει πίσω ἀπό τό βρακί τῆς κάθε χαρωπῆς Πορνούλας καί τή γραβάτα τοῦ κάθε χαμογελάτου Κουραδάκη. Τό ἄρθρο αὐτό τό ξεκίνησα βασικά γιά νά βρίσω. Νά βρίσω αὐτά τά σιχάματα πού ἅρπαξαν τίς ἐθνικές συχνότητες μέ τό «ἔτσι θέλω» πρίν 20 χρόνια κι ἀπό τότε λειτουργοῦν πειρατικά, ὑπεράνω κάθε νόμου. αὐτά τά μηδενικά πού γίνανε τάχαμου κι «ἐπώνυμοι» - μή χέσω - ἐπειδή ἀφοδεύουν καθημερινά τίς ἀνοησίες τους στά κεφάλια μας. αὐτές τίς φιλιππινέζες τῶν ἀφεντικῶν πού ἔχουν πλημμυρίσει μέ εὐτέλεια τή χώρα ἡ ὁποία κρατᾶ ἀκόμα μέσα της τούς ἥρωες καί τούς ἁγίους μας. Εἶχα σκοπό νά πῶ τήν ἀθυρόστομη ἄποψή μου γιά τή λέπρα αὐτή πού μηδένισε κάθε ἔννοια πολιτισμοῦ, πού πατρονάρησε κάθε ἐθνομηδενιστικό πέλεθο, πού χάιδεψε κάθε κατινιά, πού μετέτρεψε τίς είδήσεις σέ ἐνημερωτικό σώου. Πρίν ὅμως ἀκόμη ξεκινήσω τά μπινελίκια, ἔπεσε στά χέρια μου ἕνα ἄρθρο τῆς ...ἄλλης πλευρᾶς: Ἡ ἄποψη τοῦ κ. Ι. Ἀναστασάκου, προέδρου τῆς AGB, πού γράφοντας στό «Βῆμα» ἐκστασιάζεται ἀπό τίς ἀλλαγές πού ἐπέφερε ἡ ἰδιωτική τηλεόραση. Εἶπα λοιπόν νά ψάξω τό δίκιο τῶν ἐναντιοφρόνων - καί νά τί βρῆκα:

«...Ἀξίες καί συνήθειες, αἰσθητική καί πρότυπα μετασχηματίζονται», γράφει γιά τήν τελευταία 20ετία, πού πολιτικά ὁριοθετεῖται (συμπτωματικά;) ἀπό τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ. Ναί, ἀλλά αὐτοί οἱ μετασχηματισμοί δέν γίνονται ἀπό μόνοι τους. Κάποιοι τούς ἑτοιμάζουν καί τούς μεθοδεύουν, μέ βασικό ἐργαλεῖο τήν ἰδιωτική τηλεόραση. Ὅταν λοιπόν ἀνεβάζεις ἕνα σήριαλ μέ θετικούς πρωταγωνιστές π.χ. ἕνα ἀξιολάτρευτο πρεζόνι ἤ μία εὐφυέστατη λούγκρα, δέν πουλᾶς κάτι πού ἔχει πέραση ἀλλά φτιάχνεις τό ἦθος καί τίς ἀξίες πού ἐπιθυμεῖς. Πόσο μᾶλλον ὅταν δέν ἀνεβάζεις μόνον ἕνα τέτοιο σήριαλ ἀλλά ἀμέτρητα παρόμοια καί οὔτε ἕνα μέ ἀντίθετα μηνύματα!

«Ἔτσι ἁπλᾶ, χωρίς σχέδιο, ἡ τηλεόραση προχώρησε σάν ἕνα παιδί χωρίς θεσμούς κοινωνικοποίησης, χωρίς δηλαδή σχολεῖο καί οἰκογένεια». Ἐδῶ ὁ Ι.Α. ὁμολογεῖ τήν ἀδιαμφισβήτητη ἀπουσία θεσμικοῦ πλαισίου, κι ἄς συμπληρώνει ὅτι «ἡ tv μας μεγάλωσε καί μέ σωστά καί μέ λάθη».

«Οἱ δύο μεγαλύτερες ἀλλαγές πού ἐπέφερε στή ζωή μας εἶναι ὁ μετασχηματισμός καί ὁ ἐμπλουτισμός τοῦ τί εἶναι σημαντικό καί τοῦ τί εἶναι βίωμα». Συμφωνοῦμε στή διαπίστωση ἀλλά τί νά πεῖς γιά τήν ἐκτίμηση πώς «τό lifestyle δέν εἶναι παρά αὐτό, ἡ εἰσαγωγή τῆς ἔννοιας τῆς ἀπόλαυσης, τό δικαίωμα τοῦ νά ἀποδέχεσαι, νά λές τά μικρά σου ὄνειρα καί κυρίως νά τά βλέπεις χωρίς ἐνοχές καί περιστολές»; Μά τό λάιφσταϊλ εἶναι ἀκριβῶς νά περιορίσεις «τά μικρά σου ὄνειρα» στίς ἐπιθυμίες τῆς ἀγορᾶς καί τῶν κυριάρχων της, νά ἀδειάσεις τήν ὕπαρξή σου ἀπό κάθε περιεχόμενο καί τή ζωή σου ἀπό κάθε νόημα! Αὐτή ἡ ἀπενοχοποίηση τῆς ἀερολογίας καί τοῦ «ἐφήμερου», κατ’ ἐξοχήν γνώρισμα τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης, εἶναι πού συνέτριψε κάθε ἀξιολογία καί συγκρότηση στόν καθημερινό μας βίο. Κι οὔτε χρειάζεται νά εἶναι κάποιος μέλος «ἱερατείου» γιά νά ἐναντιώνεται στήν ἀποβλάκωση καί στήν τηλεοπτική ἀπάτη, ἡ κοινή λογική φτάνει καί περισσεύει.

Ἄς σημειώσουμε ὅμως ἐδῶ ὅτι τό μεγαλύτερο πρόβλημα δέν εἶναι ἡ κυριαρχία τοῦ λάιφσταιλ στά πρωινάδικα καί στά μεσημεριανά κουτσομπολάδικα. Ἀπείρως μεγαλύτερη ζημιά κάνει ἡ ἀνομολόγητη ἐπιβολή του στίς δῆθεν σοβαρές ἐκπομπές - καί μέ τήν ἔννοια αὐτή τό STAR εἶναι ἀπείρως προτιμότερο ἀπό τό MEGA.

Ὁ Ι.Α. γράφει γιά τή νομιμοποίηση τῶν «δῆθεν παρακατιανῶν μά χρήσιμων καί ἀπαραίτητων συμεριφορῶν», ἀναφέροντας τό παράδειγμα τῶν «Ἀπαράδεκτων» πού «ἐπέτρεψαν στή γενιά τοῦ Πολυτεχνείου νά φέρεται ἀνθρώπινα κι ὄχι ὡς σύμβολο ἡρωισμοῦ». Ἐδῶ κάτι ἀληθινό ὑποβόσκει, ἡ ἀνάγκη τῆς (ὑπερ)πολιτικοποιημένης γενιᾶς νά βγεῖ ἀπό τή νεύρωση καί τό ζιβάγκο της. Γιά ποῦ ὅμως; Πέρα ἀπό τήν κνίτισσα μέ τό ταγάρι καί τήν ξέκωλη γλάστρα ὑπάρχουν κι ἄλλες ἐπιλογές, πιστεύω...

Τέλος, ὁ πρόεδρος τῆς AGB μιλᾶ γιά τήν «ριζική μεταβολή τῆς ἀντίληψής μας γιά τόν χῶρο καί τόν χρόνο». Ἐδῶ πράγματι ἀγγίζει τίς βαθύτερες ἐπιπτώσεις στόν τηλεθεατή, ὅμως ἀποφεύγει νά τίς ἀναλύσει καί νά ἐκφέρει γνώμη. Λογικόν, γιατί ἀκόμη καί ὁ φανατικότερος χούλιγκαν τοῦ νεοεποχίτικου καταναλωτισμοῦ θά δυσκολευόταν νά δικαιώσει τήν κατάθλιψη τοῦ ἀνέστιου ἀτόμου.

Ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς, ἐρωτηθείς γιά τό ποιά θά ἦταν ἡ πρώτη του ἐνέργεια ἄν εἶχε μιά μέρα τήν ἐξουσία στή χώρα, ἀπάντησε ὅτι θά ἔφτιαχνε ἕνα δρακόντειο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο. Δέν ὑπάρχει, κατά τή γνώμη μας, πιό σοφή προτεραιότητα καί ἡ ἐπέτειος τῆς τηλεοπτικῆς ἰδιωτείας τήν καθιστᾶ ἐξόχως ἐπίκαιρη.

Κώστας Καραΐσκος