Φυγόστρατοι

Ένας από τους χαρακτηριστικούς δείκτες της παρακμής ενός λαού και μιας χώρας είναι ασφαλώς το ποσοστό των πολιτών της που αρνούνται να την υπηρετήσουν. Από την στιγμή που οι πολίτες, αντί να θεωρούν βασικό δικαίωμά τους (και όχι επαχθές καθήκον) την στρατιωτική θητεία,  προσπαθούν να την αποφύγουν, με πρωταγωνιστές την τάξη των πολιτικών, τότε αυτή η χώρα είναι έτοιμη να ναυαγήσει πολλαπλώς. Το θέμα είναι τεράστιο και πιθανότατα θα επανέλθουμε. Το κείμενο που ακολουθεί το επέλεξα για το πικρόχολο χιούμορ και τον σαρκασμό που περιέχει.

ΔΕΕ

ΣΩΘΗΚΕ Η ΧΩΡΑ !!!

Διάβασα στις ειδήσεις για την κοινή απόφαση των Υπουργών Άμυνας και Οικονομικών σχετική με την τακτοποίηση των ανυποτάκτων, των αντιρρησιών συνείδησης και των λιποτακτών και ανέπνευσα. Επί τέλους η χώρα μας έχει γλυτώσει τα χειρότερα.

Λίγα σχόλια μόνο κάνω μετά την παράθεση παρακάτω της σχετικής είδησης:

«Πρόστιμα 6.000 ευρώ για ανυπότακτους και λιποτάκτες προβλέπει κοινή κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Άμυνας, κ. Ευ.Βενιζέλου και Οικονομικών, κ. Γ.Παπακωνσταντίνου, η οποία φέρνει και αλλαγές και για τους αντιρρησίες συνείδησης.

Σύμφωνα με την απόφαση, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Β' 517/2011), οι ανυπότακτοι καλούνται να καταβάλλουν πρόστιμο 6.000 ευρώ, οι έφεδροι ανυπότακτοι - δηλαδή όσοι κληθούν σε άσκηση και δεν μεταβούν- 1.000 ευρώ, ενώ οι λιποτάκτες θα πληρώνουν 1.000 ευρώ για κάθε μήνα λιποταξίας, έως το ποσό των 6.000 ευρώ.

Επίσης, με άλλη απόφαση ορίζεται πρόστιμο 90 ευρώ για εφέδρους που δεν τηρούν ελάσσονες στρατιωτικές υποχρεώσεις.

Σύμφωνα με τρίτη απόφαση των δύο υπουργών, οι αντιρρησίες συνείδησης που κάνουν εναλλακτική θητεία και έχουν συμπληρώσει το 35ο έτος της ηλικίας τους, για να εξαγοράσουν το υπόλοιπο του χρόνου τους, θα καταβάλλουν 810 ευρώ για κάθε μήνα.

Τυχόν πρόσθετες στρατιωτικές υποχρεώσεις εξαγοράζονται εφάπαξ πριν ή ταυτόχρονα με την καταβολή της πρώτης δόσης (εάν πρόκειται για τμηματική εξαγορά του υπόλοιπου χρόνου) ή με την καταβολή ολόκληρου του ποσού, εάν πρόκειται για εφάπαξ εξαγορά.»

Η απόφαση εξηγεί κατωτέρω τις λεπτομέρειες της εφαρμογής της αλλά το βασικό παραμένει ότι επι τέλους η χώρα μας βρήκε την λύση στα προβλήματά της – οικονομικά και εθνικά ταυτόχρονα.

Συγκεκριμένα:

Επί τέλους απαλλαχθήκαμε από την καθυστερημένη ιδεοληψία ότι ο λιποτάκτης είναι προδότης του όρκου που έδωσε στην πατρίδα και αξίζει τιμωρίας. Απλώς αποκαθίσταται με ένα πρόστιμο ανάλογο του χρόνου της λιποταξίας του.

Όσο περισσότερους μήνες λιποτακτεί ένας στρατιώτης τόσο περισσότερα θα εισπράξει η πατρίδα προς όφελος της οικονομίας αλλά και για την αντιμετώπιση της φοβερής κρίσης που διέρχεται.

Οι λιποτάκτες πρέπει συνεπώς να θεωρηθούν πρόσωπα που προσφέρουν στην πατρίδα πολύ περισσότερα από όσο θα την ωφελούσαν παραμένοντας πιστοί στον άχρηστο ούτως ή άλλως όρκο που έδωσαν κατά την κατάταξή τους.

Όσο περισσότεροι είναι οι μήνες της λιποταξίας τόσο περισσότερο θα είναι το όφελος της χώρας διότι, πλην των άλλων, θα εξοικονομηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό η δαπάνη της σίτισης, ένδυσης και εκπαίδευσής των λιποτακτών.

Όσο περισσότεροι είναι οι λιποτάκτες τόσο λιγότερες βάσεις, κέντρα και έδρες μονάδων θα χρειάζονται με το ευεργετικό αποτέλεσμα να μειώνονται οι σχετικές δαπάνες του κράτους. Φυσικά ο αυξημένος αριθμός των λιποτακτών μαζί με στον αριθμό των χιλιάδων ανυποτάκτων που αριθμούνται ετησίως θα δημιουργήσει επί πλέον πρόσθετη αξία για την επίτευξη του παραπάνω αποτελέσματος.

Όσο περισσότερο θα ανεβαίνει η ένταση των σχέσεων με τους ιδιαίτερα φιλικούς μας γείτονες τόσο περισσότερα θα κερδίζει η χώρα επειδή, αντιμετωπίζοντας το δίλημμα να εμπλακούν σε δυσάρεστες περιπέτειες ή να αντιμετωπίσουν μιά λογική μηνιαία δαπάνη, οι υποψήφιοι λιποτάκτες θα αποφασίζουν να λιποτακτούν με περισσότερη προθυμία. Επομένως οι χρεώστες προς την πολιτεία θα αυξάνονται και ανάλογες θα είναι οι σχετικές εισπράξεις.

Η Ελλάδα έτσι θα σωθεί οικονομικά αλλά και ηθικά, αφού δεν θα αντιμετωπίζονται πλέον μεσαιωνικές τιμωρίες για τους επιόρκους και στον στρατό θα παραμένουν μόνο όσοι δεν έχουν να πληρώσουν.

Επειδή προσωπικά δεν πίστεψα ποτέ στην υποκρισία ή στην κακή πρόθεση των ταγών μας, δεν μου μένει παρά να μένω άφωνος μπροστά στο υψηλό βαθμό επινοητικότητας των στην προσπάθειά να ωφελήσουν την πατρίδα.

Μ.Μ.