Μεγαλοδημοσιογράφοι

Και τώρα τι θα γενούμε

χωρίς τον Νίκο Χατζηνικολάου;

Οι μέρες κυλούσαν αργά. Ο χρόνος ήταν σαν να σταμάτησε. Οι νύχτες μας πια άδειες, οι μέρες μας χωρίς νόημα. Έφτανε 8.00 το βράδυ και το κενό ήταν δυσβάσταχτο. Ο εθνικός μας παρουσιαστής, ο αντικειμενικός και μέγας δημοσιογράφος, ο απολαμβάνων ετησίως και ενός τουλάχιστον βραβείου καλυτέρου δημοσιογράφου δεν ήταν μαζί μας! Τι συμφορά! Τι κατάρα ήταν αυτή!

Ευτυχώς όμως οι προσευχές μας εισακούσθηκαν. Ο γίγαντας της δημοσιογραφίας, ο φόβος και τρόμος όλων των πολιτικών, ο τιμωρός των διεφθαρμένων επέστρεψε! Ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι και πάλι μαζί μας! Ο προστάτης της Δημοκρατίας, ο θεματοφύλακας της αλήθειας και των αποκαλύψεων είναι και πάλι στον θρόνο του! Τι ευτυχία θεέ μου!

Ο άνθρωπος πού δεκαετίες τώρα ξεμπροστιάζει το κομματικό σύστημα διεξάγοντας συζητήσεις υψηλού νοήματος και προπαντός αφήνοντας να εκφραστούν όλες οι απόψεις επέστρεψε δριμύτερος!

Οι παραπάνω σκέψεις είναι των εκατομμυρίων υγιώς σκεπτομένων πολιτών. Αυτές που ακολουθούν είναι μίας ασημάντου μειοψηφίας οι οποίες μόνο ως υστερόβουλες και κακεντρεχείς μπορούν να εκληφθούν. Είμαστε αναγκασμένοι να τις αναρτήσουμε για να ακουστεί και η άλλη άποψη. Είναι εξάλλου κάτι πού μας το έμαθε αυτός ο δάσκαλος της δημοσιογραφίας, ο αξιότιμος κ. Χατζηνικολάου. Σύμφωνα λοιπόν με αυτές τις γελοίες και αναξίου σχολιασμού απόψεις, ο Ν. Χατζηνικολάου είναι το συντηρητικό του συστήματος, το Ε213 του κομματικού συστήματος πού διασφαλίζει την διαιώνιση του σαθρού κατεστημένου. Είναι αυτός που εδώ και δεκαετίες διεξάγει συζητήσεις με τα ίδια και ίδια πρόσωπα μην αφήνοντας ποτέ να ακουστεί η άλλη άποψη. Διεξάγει πάντα συζητήσεις όπου κυριαρχούν οι φωνές και οι αντιδικίες, όπου όλα είναι μία καλά σκηνοθετημένη παράσταση όπου πάντα το αποτέλεσμα και η ουσία είναι μηδέν.

Είναι αυτός όπου συνεχώς διερωτάται ποιά άλλη επιλογή είχαμε πέραν του μνημονίου όταν όλος ο κόσμος έχει βουήξει για λύσεις τύπου Ισημερινού, Αργεντινής, Ελλάδος (το 1936), λύσεις δηλαδή αρνήσεως αποπληρωμής των τοκογλύφων. Για τον ‘δημοσιογράφο’ αυτές οι απόψεις δεν υπάρχουν γιατί απλά κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος του αθλίου κομματικού-ΜΜΕ κατεστημένου άρα και το τέλος το δικό του.

Αρνείται να καλέσει στις εκπομπές του ώστε να ακουστούν απόψεις όπως των οικονομολόγων κ. Καζάκη, του κ. Λαπαβίτσα. Αρνείται να μιλήσει για το εκπληκτικό ντοκυμαντέρ του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ δημοσιογράφου Άρη Χατζηστεφάνου. Τέτοιες κινήσεις θα σήμαναν το τέλος της κομματικής δικτατορίας πού έχουμε και φυσικά και το τέλος το δικό του.

Μία συζήτηση όπου θα καλέσει και τις δύο πλευρές δεν τού έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του! Να καλέσει από την μία έναν οικονομολόγο πού είναι υπέρ του μνημονίου και έναν πού είναι υπέρμαχος της παύσης πληρωμών και της διαγραφής του χρέους ως επαχθούς και μη νομίμου. Φανταστικά βέβαια πράγματα όπου το Ε213 του συστήματος δεν τολμά να πράξει.

Έχει καταφέρει, σύμφωνα πάντα με αυτές τις κακόβουλες απόψεις, να περάσει ένα προφίλ σοβαρού δημοσιογράφου με όπλο την στεντόρεια και σταθερή φωνή του ενώ παράλληλα σφάζει διαρκώς την ελληνική γλώσσα! Την κλητική πτώση την έχει καταργήσει προ πολλού. Τα παραδείγματα πλείστα: ‘Κύριε Πάγκαλο’ αντί για ‘Κύριε Πάγκαλε’, ‘Κύριε Λοβέρδο’ αντί για ‘Κύριε Λοβέρδε’ κοκ. Να μη πούμε για τον περίφημο κανόνα πού έχει τελείως καταστρατηγήσει: ‘Όταν η λήγουσα είναι μακρά, η προπαραλήγουσα δεν τονίζεται’. Έτσι λέει ‘ του κυρίου Πάγκαλου’ αντί για ‘του κυρίου Παγκάλου’, ‘των εργαζόμενων’ αντί για ‘των εργαζομένων’ κοκ. Βέβαια όταν αναφέρεται στην γυναίκα του συγκεκριμένου ‘πολιτικού’ λέει ‘της κυρίας Παγκάλου!’. Είναι ο κανόνας γραμματικής πού έχει εφεύρει ο ίδιος σύμφωνα με τον οποίον ‘όταν το όνομα είναι γένος θηλυκού τότε η γενική τονίζεται στην παραλήγουσα!’ Κανόνας γραμματικής ‘Νίκος Χατζηνικολάου’. Θα πρέπει ήδη να αρχίσει να διδάσκεται στα σχολεία μας. Βέβαια η αγάπη του για την Ελληνική γλώσσα φαίνεται και από τους τίτλους της εφημερίδος και του ραδιοφώνου πού έχει: Real news και Real radio. Τόσος είναι ο σεβασμός του για την Ελληνική μας γλώσσα (*). Ποιος ξέρει, ίσως πιστεύει ότι η εφημερίδα του και το ραδιόφωνο του διαβάζονται και ακούγονται διεθνώς…

Ο μάχιμος αυτός δημοσιογράφος, συνεχίζουν οι κομπλεξικές φωνές πού είναι φυσικά όπως είπαμε μία ελαχίστη μειονότητα, τα έχει βάλει με ένα απολίθωμα της πολιτικής, τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Έχει καταλάβει ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να βγει στους δρόμους, ότι η οργή είναι έτοιμη να τους πάρει όλους σαν ποτάμι, και σου λέει ας προσπαθήσω λίγο να τους ηρεμήσω, να τους δείξω ότι παλεύω να βάλω φυλακή έναν πολιτικό. Ότι και εγώ είμαι οργισμένος! Εννοείται ότι και ο συγκεκριμένος πολιτικός θα πρέπει να πληρώσει για ότι έκανε, ότι συγχωροχάρτι δεν παίρνει κανείς, αλλά όταν το 99% των καλεσμένων αυτού του δημοσιογράφου είναι μέρος της κομματικής σαπίλας και διαφθοράς, είναι κάπως ειρωνικό να ασχολείται ΜΟΝΟ με ένα πολιτικό ζόμπι. Όταν έχει την ευκαιρία να τους κάνει ερωτήσεις και να τους κολλήσει στον τοίχο, αυτός επιλέγει να ‘πάμε σε ένα σύντομο διαφημιστικό διάλειμμα και αμέσως μετά και πάλι μαζί ‘ τότε είναι πραγματικά ειρωνεία και γελοίο να τα βάζει ΜΟΝΟ με τον τελειωμένο Άκη για τα μάτια του κόσμου.

Για την αγάπη του για την υπουργό παιδείας τι να πει κανείς; Η έντιμη, η σοβαρή κύρια Διαμαντοπούλου είναι μόνο από τα επίθετα που χρησιμοποιεί για να την χαρακτηρίσει. Το ότι είναι γνωστό τοις πάσι ότι είναι μέλος της λέσχης Bildeberg, ότι θέλει να κάνει την αγγλική επίσημη γλώσσα της Ελλάδος, ότι κυνηγάει τους Πομάκους, ότι έχει βάλει την αγγλική από την 1η Δημοτικού είναι για το Ε213 του συστήματος ανούσιες λεπτομέρειες.

Κάπου εδώ κλείνουμε αυτήν την μικρή παρένθεση των απαισίων αυτών σχολίων και καλωσορίζουμε για μία ακόμη φορά τον μέγιστο αυτό δημοσιογράφο. Γιατί με την επιστροφή του θα αποφύγουμε και το ερώτημα πού έθεσε ο ποιητής:

"Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς τον Νίκο Χατζηνικολάου…"

http://olympia.gr/2011/04/13/%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%bf-%cf%87%ce%b1/

(*) Σημ. ΔΕΕ:
ΠΟΣΕΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ;

Ακούω πολύ συχνά στις περισπούδαστες και βαρύγδουπες αναλύσεις πολιτικών και δημοσιογράφων να πιπιλίζουν μια ανόητη έκφραση, που πιθανότατα θεωρούν ότι είναι «κουλτουριάρικη» και πνευματώδης. Αναφέρομαι στο φαιδρότατο «Έχω την αίσθηση…», που εκφωνούν βαθυστόχαστα «ενώπιος ενωπίω» πριν μας λούσουν με το απαύγασμα της σκέψης τους.

Ερώτημα πρώτον: Ποια ακριβώς αίσθηση έχετε αγαπητοί; Την αφή, την γεύση, την όραση, την ακοή ή την όσφρηση; Προφανώς καμιά από αυτές. Μάλλον θα αναφέρεστε σε κάποια έκτη αίσθηση ή όχι;

Ερώτημα δεύτερον: Μια και κάθε φυσιολογικός άνθρωπος διαθέτει μόνον πέντε αισθήσεις, μήπως αγαπητοί θέλετε να μας πείσετε ότι διαθέτετε κάτι παραπάνω από τον μέσο πολίτη εσείς οι επώνυμοι και συνήθεις φιλοξενούμενοι της μικρής οθόνης;

Ερώτημα τρίτον: Μήπως δεν ξέρετε τι λέτε;

Η έκφραση αυτή μας προέκυψε από τα πρώτα χρόνια της Πασοκοκρατίας, τότε που ο Αντρέας είχε την έμπνευση να μας κουβαλήσει δεκάδες και εκατοντάδες αμερικανοσπουδαγμένους για να μας εκπολιτίσουν. Οι περισσότεροι από αυτούς ήσαν μάλλον «κουμπούρες» στα ελληνικά, αλλά με τις τότε συνθήκες του γλωσσοπολιτικού φανατισμού, τα λεγόμενά τους αποτελούσαν ιερές φράσεις για τους κεχηνότες οπαδούς τους, που τις αναπαρήγαγαν αφειδώς. Λόγω λοιπόν αυτής της αδυναμίας τους, μετέφραζαν με μεγάλη ευκολία λέξεις και εκφράσεις από τα αγγλικά και μας τις πετούσαν κατάμουτρα.

Στα αγγλικά (ή σωστότερα στα αμερικάνικα, για να ακολουθήσω τον Όσκαρ Ουάϊλντ που είχε δηλώσει ότι «με τους Αμερικανούς, εμείς οι Βρετανοί έχουμε πολλά κοινά, αλλά μας χωρίζει ένα βασικό: Η γλώσσα»!) υπάρχει η έκφραση “I have the feeling”, που λέγεται με την έννοια: νομίζω, μου φαίνεται, πιθανολογώ κ.λπ. Στα ελληνικά υπάρχει η ωραιότατη έκφραση «Έχω την εντύπωση», που αποδίδει ακριβώς αυτήν την αμερικανιά. Προφανώς όμως θεωρείται οπισθοδρομική, ξεπερασμένη, χωριάτικη, κατινίστικη και δεν ξέρω τι άλλο. Στο κάτω-κάτω πώς θα δείξουμε ότι ξέρουμε και τα αγγλικούλια μας!

ΔΕΕ