Ένα κείμενο του δημοσιογράφου Γιώργου Κράλογλου που δημοσιεύθηκε πριν τρεις μήνες (Δευτέρα, 25 Ιανουαρίου 2010) στο http://www.capital.gr/Articles.asp?id=893915 και είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε...
ΔΕΕ Νομάρχης της Ευρώπης ο Έλληνας πρωθυπουργός
Όποιος ισχυρίζεται ότι δεν το έχει αντιληφθεί, απλώς δεν θέλει να το πιστέψει. Η αλήθεια όμως είναι αυτή. Όσο πικρή και αν ακούγεται. Καταντήσαμε τελικά μια φτωχή Νομαρχία της Ευρώπης. Μια μικρή Νομαρχία άτακτη, απείθαρχη και κουτοπόνηρη. Όπως ακριβώς «φιγουράρει» και η κλασσική φύση του νεοέλληνα. Συνεπώς ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα Νομάρχη. Ένα Νομάρχη που περιμένει την έγκριση των Βρυξελλών ακόμη και για το πώς θα διαθέσει τα σκουπίδια της χώρας του...
Ασφαλώς η κατάντια της χώρας δεν έχει να κάνει καθόλου με τα πολιτικά οράματα για ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά στη ζώνη του ευρώ. Τα συγκεκριμένα οράματα ήταν απολύτως ορθά αλλά και σωτήρια για την Ελλάδα. Επίσης δεν ευθύνεται (ακόμη) για την κατάσταση αυτή ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου. Ευθύνεται όμως σε πολύ μεγάλο βαθμό ο προηγούμενος πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής που (όπως φάνηκε) θεώρησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ευρωπαϊκό καφενείο ή σουβλατζίδικο όπου μέσα εκεί μπορείς να λες ό,τι θέλεις χωρίς να έχεις την παραμικρή ευθύνη. Θεώρησε (όπως ακόμη φάνηκε) ότι έχουμε να κάνουμε με ευρωπαίους «μπουνταλάδες» που εμείς οι Ελληνάρες μπορούμε να τους φουμάρουμε όπως και όποτε θέλουμε.
Ευθύνεται και γιατί δεν κατάλαβε ότι μας άφηναν να κάνουμε τις «εξυπνάδες» μας με τα διάφορα σταθεροποιητικά προγράμματα και την δήθεν περικοπή της κρατικής σπατάλης απλώς για να φθάσουμε στο σημείο να τους ζητήσουμε να μας σώσουνε. Και να που φθάσαμε σε σημείο που σχεδόν να τους εκλιπαρούμε να μας «σώσουνε». Γιατί έτσι ακριβώς έχει η πραγματικότητα.
Δεν μπορούμε πλέον να ασκήσουμε καμία πολιτική στην οικονομία αν δεν περάσει από τα μικροσκόπια των Βρυξελλών. Δεν είμαστε σε θέση όχι να απαιτήσουμε (αυτό θα ήταν σκέψη μόνο για υστερικούς) αλλά ούτε να ζητήσουμε διευκολύνσεις και χάρες. Και εδώ είναι μεγάλη η ευθύνη των πολιτικών κομμάτων που κατεβάζουν κοινωνικές ομάδες (όπως τους αγρότες, τους κρατικούς υπαλλήλους, και τους βολεμένους σε διάφορα πόστα του κράτους) με αιτήματα για πόρους, χρηματοδοτήσεις και αμοιβές που είναι αδύνατο να μας επιτρέψει η Ευρωπαϊκή Έξωση.
Τα είδατε με τις «μαγκιές» της προηγούμενης κυβέρνησης και τα λεφτά που υποσχέθηκε στους αγρότες. Σήμερα μας σέρνουν στα δικαστήρια και μας απειλούν με περικοπές πόρων από τα προγράμματα. Τα είδατε και με τους Βούλγαρους γείτονές μας που επίσης θα μας σύρουν στα δικαστήρια για τα προβλήματα που τους δημιουργούμε στα σύνορα. Τα είδατε και με τις «μαγκιές» στη διατήρηση των κλειστών επαγγελμάτων και των μονοπωλίων στην ενέργεια, στις μεταφορές. Τον άλλο μήνα τα κρατικά μονοπώλια θα κοσκινιστούν από ομάδες τεχνοκρατών των Βρυξελλών.
Τα είδατε και με τις ταχυδακτυλουργίες μας με τα στατιστικά στοιχεία. Φθάσαμε στο ρεζιλίκι (ασφαλώς και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά ο κ. Γ. Παπακωσταντίνου) να υποχρεωθούμε σε συμμετοχή Ευρωπαίων ειδικών στη Διοίκηση της Στατιστικής.
Με άλλα λόγια η Ελλάδα ξαναζεί τις εποχές του Σχεδίου Μάρσαλ όπου Αμερικανοί κομισάριοι ήταν εγκατεστημένοι στο «προτεκτοράτο» της Αθήνας για να επιτηρούν τη διάθεση των χρημάτων του Σχεδίου.
Και στο σημείο αυτό είναι που ξεκινάνε οι ευθύνες του κ. Γ. Παπανδρεόυ. Ευθύνες πολιτικές, κοινωνικές αλλά πάνω απ΄ όλα ιστορικές.
Γιατί ή θα αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια της χώρας και θα φθάσει τουλάχιστον στο επίπεδο π.χ. του Βελγίου όπου έχει μεν πολύ μεγάλα προβλήματα με ελλείμματα και με το χρέος του, αλλά ξεκαθάρισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε και αφήστε μας ήσυχους». Τελεία και παύλα. Γιατί όμως αυτό; Γιατί το Βέλγιο κάνει πράγματι ό,τι μπορεί και ενημερώνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με αδιάψευστα στοιχεία και με πειστικά χρονοδιαγράμματα. Τα οποία ασφαλώς τηρεί στο ακέραιο. Όπως κάνουν και όλα τα άλλα κράτη-μέλη.
Είναι λοιπόν, ιστορικά, κυριολεκτικά στα χέρια του κ. Παπανδρέου η εικόνα της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι συνεπώς ο μοναδικός υπεύθυνος για τους από εδώ και στο εξής χειρισμούς μας προς την Ε.Ε. Κανείς δεν έχει λόγο να αμφιβάλει για την πολιτική του ικανότητα να τα καταφέρει. Μόνο ο ίδιος γνωρίζει αν μπορεί να έχει αποτέλεσμα ή αν η κυβέρνησή του δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την ιστορική ευθύνη που έχει επωμισθεί από τις εκλογές και μετά.
Εάν ο ίδιος πιστεύει ότι δεν μπορεί, τότε κάτι θεματικό και τολμηρό πρέπει να κάνει. Εμείς του προτείνουμε να κάνει πραγματική αποκρατικοποίηση και όχι τις κρατικίστικες αλχημείες που του προτείνουν. Και αυτό σύντομα, γιατί η Ευρώπη έχει ανάψει προβολείς επάνω στην Ελλάδα και όλες οι κινήσεις είναι ορατές. Οπότε προσχήματα αδυναμιών εντός της κυβερνήσεως ή παρεμβάσεων των κρατιστών (δηλαδή δικαιολογίες τύπου Αλογοσκούφη). Αλλά και τυχόν σκέψεις για εκλογές λόγω κινδύνων χρεοκοπίας (δηλαδή πολιτικά προσχήματα τύπου Καραμανλή) θα κάνουν όλη την Ευρώπη να γελάει μαζί με όλους εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου