Εκκολαπτήρια ανομίας

Άρθρο του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΝΟΥ    Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artid=325133&dt=11/04/2010

Αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση που τα άρθρα μου για τα χάλια και τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει το εκπαιδευτικό μας σύστημα ελάχιστες αρνητικές αντιδράσεις προκάλεσαν μεταξύ δασκάλων και καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης. Αντίθετα, ενθάρρυναν πολλούς ευαίσθητους και καταπιεσμένους παιδαγωγούς, που είναι ταγμένοι με την ψυχή τους στο ύψιστο λειτούργημά τους, να μου επισημάνουν μερικά από τα όσα δεινά πλήττουν την εκτροχιασθείσα Παιδεία μας. Μία ημέρα πριν από την επιστροφή των μαθητών στα σχολεία φιλοξενώ (δυστυχώς με περικοπές) κείμενο που μου απέστειλε ο κ. Δημήτρης Χορόσκελης, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο 2ο Γυμνάσιο Λαγκαδά:

«Πέρα από τα διάφορα άλλα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, πιστεύω ότι το βασικότερο είναι το θέμα της συμπεριφοράς των μαθητών. Δεν είναι δυνατόν να γίνουν διδασκαλία και μετάδοση της γνώσης όταν απουσιάζουν η απαραίτητη ησυχία και ο σεβασμός των μαθητών προς τους διδάσκοντες. Οταν διορίστηκα, προ δεκαετίας, έμεινα έκπληκτος διαπιστώνοντας ότι από το παλιό σχολείο-στρατώνα (όπου οι μαθητές είχαν μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα) περάσαμε στο σχολείο-παιδική χαρά (όπου οι μαθητές έχουν μόνο δικαιώματα και σχεδόν καμία υποχρέωση)!

Πιστεύω ότι οι βασικές αιτίες αυτής της απαράδεκτης κατάστασης είναι οι εξής:

1) Η γενικότερη φιλελευθεροποίηση της κοινωνικής ζωήςαπό το 1974 και μετά.

2) Η μετάθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα φροντιστήρια. Πολλοί μαθητές δεν προσέχουν στο μάθημα του σχολείου επειδή “θα τα κάνουν μετά στο φροντιστήριο”,με αποτέλεσμα να ενοχλούν την ομαλή διεξαγωγή του.

3) Η εισαγωγή του συνδικαλισμού σε χώρους με παιδιά 13-15 ετών. Ολοι γνωρίζουμε ότι στα πενταμελή και στα δεκαπενταμελή μαθητικά συμβούλια εκλέγονται (συχνά με βία και νοθεία) οι χειρότεροι μαθητές,οι οποίοι στη συνέχεια χειραγωγούν τους υπολοίπους, πρωτοστατούν σε καταλήψεις που έχουν ως μοναδικό σκοπό την “ηγετική προβολή” των οργανωτών τους, το χάσιμο μαθημάτωνκαι την καταστροφική εκτόνωση.

4) Η καταστροφική επήρεια της τηλεόρασης. Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας έχει υποκατασταθεί από την τηλεόραση,η οποία προβάλλει συνεχώς το τρίπτυχο “σεξ- βία-θάνατος”.

5)Η αρνητική εμπειρία των παλαιότερων γενεών από το σχολείο-στρατώνα. Οι σημερινοί γονείς των 40-50 ετών, έχοντας ζήσει την παλιά αυταρχική εκπαίδευση,δεν θέλουν καν να ακούσουν για οποιοδήποτε μέτρο που επιχειρεί να επιβάλει μια στοιχειώδη τάξη στη χαοτική κατάσταση που επικρατεί πλέον στα σχολεία.

6) Η αίσθηση του Ελληνα-γονέα ότι το παιδί του είναι το κέντρο του κόσμου. Αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας είναι να παίρνουν συστηματικά οι γονείς το μέρος των μαθητών,ακόμη και σε περιπτώσεις που αυτοί έχουν πασιφανώς άδικο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα:τηλεφωνεί η διευθύντρια σε γονέα για να τον ενημερώσει ότι το παιδί του καπνίζεικαι εκείνος απαντάει:“Ε, τι έγινε; Και οι καθηγητές δεν καπνίζουν;”!

Είναι φανερό ότι οι τέσσερις πρώτες παράμετροι του προβλήματος είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξουν. Πρέπει οι γονείς να πειστούν ότι η παρούσα κατάσταση δεν συμφέρει κανέναν και κυρίως ότι η Παιδεία αρχίζει από το σπίτι. Οταν στέλνουν τα παιδιά τους σε ημιάγρια κατάσταση στο σχολείο και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να κάνουν την παραμικρή παρέμβαση, στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης ελευθερίας και δημοκρατίας,τότε το παιχνίδι είναι χαμένο για όλους.

Νομίζω ότι περιέγραψα το πρόβλημα με τον πλέον σύντομο και περιεκτικό τρόπο προτείνοντας και το βασικό περίγραμμα της αντιμετώπισής του. Είναι πλέον στην αρμοδιότητα της υπουργού Παιδείας ο διαδικαστικός τρόπος εφαρμογής του. Το συγκεκριμένο πρόβλημα απασχολεί πλέον τη συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών, δεδομένου ότι από χρονιά σε χρονιά η κατάσταση (δυστυχώς) επιδεινώνεται».

Επ΄ αυτών έχει γνώση και άποψη η κυρία Διαμαντοπούλου;


Μεταφέρω σχόλιο αναγνώστη:

Μα...αν δε γίνονταν όλα αυτά πως θα μπορούσε έπειτα το ΣΥΡΙΖΑ του Alexis να κατεβάζει στο δρόμο 10χρονα και 12χρονα για να πετάνε πέτρες στους αστυνομικούς;

Η ελληνική οικογένεια ανέχθηκε τον εκβαρβαρισμό των παιδιών της στα πλαίσια κάποιας βλακώδους αντίληψης εκδημοκρατισμού των σχολείων. Οι Έλληνες γονείς πίστεψαν πως το να πετάει πέτρες, αλεύρι και μολότωφ το παιδί τους στους αστυνομικούς είναι σημάδι ότι "συκώθηκε από τον καναπέ" κλπ κλπ.
Ε σε όλα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου.