Ένας χρόνος χωρίς τον Σπύρο Σταθόπουλο...

Ένας χρόνος χωρίς 

τον Σπύρο Σταθόπουλο...

Πριν από έναν χρόνο, στις 3 Δεκεμβρίου 2012 ο σπουδαίος εθνικιστής διανοητής και αγωνιστής Σπύρος Σταθόπουλος, ένας δάσκαλος των εθνικών ιδεών, έφυγε από τη ζωή. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος και ηγέτης του κινήματος ΕΣΕΣΙ κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων στην Ιταλία. Το ΕΣΕΣΙ που επέκτεινε τη δράση του και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες συγκέντρωσε χιλιάδες έλληνες φοιτητές σε ένα μεγάλο πατριωτικό μέτωπο, κατά τη διάρκεια των ταραγμένων χρόνων της δεκαετίας του ’70.

Ο Σπύρος Σταθόπουλος είχε πρωτοστατήσει σε όλες τις προσπάθειες των Ελλήνων Εθνικιστών κάτω από αντίξοες συνθήκες και συνεισέφερε τα μέγιστα στην ιδεολογική έκφραση και εκπαίδευση καθώς και στις πολιτικές πρωτοβουλίες. Ήταν διδάκτορας των Πολιτικών Επιστημών και στα χρόνια της δράσης του στην Ιταλία είχε συνδεθεί με εξέχουσες προσωπικότητες του Ευρωπαϊκού Εθνικιστικού κινήματος. Γνώριζε και μετέδιδε τη σκέψη μεγάλων διανοητών και είχε πάντα διάθεση νεολαίου. Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν θα τον θυμούνται πάντα με μεγάλη αγάπη και σεβασμό. 

Βιογραφικό

Ο καθηγητής και Δρ. Σπύρος Λ. Σταθόπουλος γεννήθηκε στο Αγρίνιο στις 29/06/1940, όπου περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές παράλληλα με εκδοτικές, συγγραφικές και δημοσιογραφικές δραστηριότητες.

Ήταν παντρεμένος με την Συλβάνα - Εκλαντίνα Τσερούλο και πατέρας δύο τέκνων, του Αθανάσιου, ελεύθερου επαγγελματία και του Λεωνίδα, Δρ. Νομικής και Δικηγόρο. Σπούδασε στην Ιταλία (Ρώμη - Παλέρμο- Νάπολη) και ήταν Διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νεαπόλεως. Καθηγητής στο "European University" (Montraux - Ελβετίας - Αθηνών 1992 - 2003). Με πλούσια διδακτορική και επιστημονική έρευνα και δράση, και συγχρόνως δημοσιογραφική στην Ευρώπη και στηνΕλλάδα. Ήταν ακόμη τακτικό μέλος της Ολομέλειας του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας.

Στην Ευρώπη ανέλαβε πολλαπλές πολιτικο-κοινωνικές πρωτοβουλίες στα πλαίσια του φοιτητικού κινήματος που ταρακούνησε τη Γηραιά Ήπειρο τη δεκαετία του 1960-70. Υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος το 1962 στην Ιταλική ΕΦΕΕ, στη FUAN και στο Μέτωπο Ευρωπαϊκής Νεολαίας.

Συνδέθηκε και αγωνίσθηκε με τα σημαντικότερα στελέχη των Ιταλικών, Γαλλικών, Βελγικών, Ιρλανδικών, Πορτογαλικών, Δανέζικων κ.α. Εθνικο-Κοινωνικών και Λαϊκών κινημάτων, με τους οποίους διατηρεί άρρηκτους δεσμούς φιλίας και συναγωνιστικότητας.

Επί εικοσαετία στέλεχος του M.S.I. (Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα) και της "Alleanza Nazionale",. Μαθήτευσε μαζί με τον Fini (Αντιπρόεδρο και Υπουργό Εξωτερικών της Ιταλικής κυβέρνησης), δίπλα στον μεγάλο Giorgio Almirante και τη Λαϊκή Εθνικοκοινωνική Τάση (Ordine Nuovo) του Pino Rauti. Από τα ιδρυτικά στελέχη της Costituente Europea (Ιταλία - Γαλλία - Ισπανία - Ελλάδα) που αργότερα οδήγησε στο Ευρωκοινοβούλιο. Ιδρυτικό στέλεχος και στην Κ.Δ. της Ο.Ε.Φ.Σ.Ι. (Ομοσπονδία Ελληνικών Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας). Ιδρυτής και Πρόεδρος (1967-1971) της θρυλικής LEGA- Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών και Νέων Επιστημόνων Ιταλίας - Δυτ. Ευρώπης (με 15.000 και πλέον μέλη) που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη φοιτητική εξέγερση στην Ευρώπη τον περίφημο "Μάη" του 1968. Δημοσιογράφος σε πολλές Ιταλικές και Ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά όπως η "Νέα Δεξιά", ο "Ελεύθερος Κόσμος" και ο "Ελληνικός Κόσμος" από το 1974 κ.α. Εκ των Ιδρυτών και Πρώτος Πρόεδρος των Πατριωτικών Συνδέσμων "Ι. Καποδίστριας" και στη συνέχεια Ιδρυτικό Στέλεχος του Κ.Ε.ΜΕ. (Κίνημα Ελλήνων Μεταρρυθμιστών). Αργότερα Ιδρυτικό Στέλεχος και στην Κεντρική Διοίκηση της ΕΠΕΝ, όπως και προηγουμένως της "Εθνικής Παρατάξεως".