Λαϊκισμός και οικονομία

Λαϊκισμός και οικονομία

Του Πάμπου Χαραλάμπους

Τα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα έχουν γονατίσει τους Έλληνες πολλοί από τους οποίους καλούνται, τώρα, να ζήσουν με συντάξεις των 250 και 300 ευρώ και με μισθούς των 500 και 600 ευρώ. Κοντά σ’ αυτούς κι οι πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι μεγάλο μέρος των οποίων μένουν χωρίς επίδομα ανεργίας, χωρίς κανένα εισόδημα. Το δράμα των Ελλήνων δικαιολογημένα προκάλεσε ένα κύμα αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο. Ο διευθυντής της γαλλικής εφημερίδας Humanité απηύθυνε κάλεσμα στους λαούς της Ευρώπης και στους εργαζόμενους να στηρίξουν τον ελληνικό λαό, ενώ η εκπρόσωπος του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έκανε λόγο για «πολύ δύσκολες θυσίες» του ελληνικού λαού. «Είναι απαράδεκτο ότι στον 21 αιώνα, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο λαός που κληροδότησε στον κόσμο τις αρχές της δημοκρατίας, ποδοπατείται σήμερα από τις ευρωπαϊκές αρχές», αναφέρει ο διευθυντής της Humanité, Πατρίκ Γιαρίκ.

Πιο χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Πρόντι που στην ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (16/2/2012) χαρακτήρισε υπερβολική τη σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται σήμερα η Ελλάδα, απορρίπτοντας έναν αποκλεισμό της χώρας από την ευρωζώνη.

Εμείς στην Κύπρο, συναισθανόμαστε το ελληνικό δράμα, όχι μόνο γιατί ο ελληνικός λαός μάς κληροδότησε τις αρχές της δημοκρατίας, αλλά γιατί νοιώθουμε ένα με αυτόν και συμπάσχουμε την τραγωδία του. «Όμως», αναφέρει ο κ. Μάριο Πρόντι, «δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις πολιτικές που ακολουθούνταν στην Ελλάδα για πολλά χρόνια, οι οποίες κατάρτιζαν έναν πλήρη κατάλογο των χειρότερων πρακτικών στην Ευρώπη. Διαφθορά, νεποτισμός, έλλειψη ανταγωνισμού, παρατυπίες σε κρατικές συμβάσεις, φοροδιαφυγή», επεσήμανε ο Ιταλός πρωθυπουργός.

Η Ελλάδα δεν έφτασε τυχαία στο σημερινό κατάντημα. Δεν ευθύνονται οι δανειστές τους οποίους σήμερα κατακρίνουμε για τους επαχθείς όρους του δανείου των 130 δισεκατομμυρίων που θα παραχωρήσουν στη χώρα. Η Ελλάδα είχε τις ευκαιρίες της, όχι με δανεικά. Να θυμηθούμε ότι μετά το 1981 (ένταξη στην ΕΟΚ), η Ελλάδα εισέπραξε από τα πλαίσια στήριξης της ΕΕ πάνω από 60 δις ευρώ. Την περίοδο 1985-1987 η Ελλάδα έλαβε 1,2 δις εκιού για τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Μετά το 1988 είχαμε το πρώτο και το δεύτερο πακέτο Ντελόρ. Το πρώτο υλοποιήθηκε την περίοδο 1988-1993, ήταν 8 δις εκιού και επρόκειτο για γερή ενίσχυση από τα διαρθρωτικά ταμεία της τότε ΕΟΚ. Το δεύτερο πακέτο Ντελόρ (1994-1999) πρόσφερε ακόμη γενναιότερη ενίσχυση: 17,5 δις εκιού και αποσκοπούσε στην οικονομική και κοινωνική συνοχή, κυρίως των ασθενεστέρων οικονομικά περιφερειών. Μετά ήλθε το τρίτο πακέτο (2000-2006), με 25 δις ευρώ. Και το 2010 είχαμε το τέταρτο (το ΕΣΠΑ) με πάνω από 22,5 δις ευρώ.

Στο μεταξύ, άλλα χρήματα έρχονταν για επιμέρους δράσεις, όπως η αγροτική οικονομία (με τις περίφημες επιδοτήσεις), για την ανάπτυξη της οποίας η Ελλάδα εισέπραξε πάνω από 40 δις ευρώ (τα περισσότερα από κάθε άλλη χώρα), αλλά παρ’ όλα αυτά οι αγρότες βρίσκονταν σταθερά στις αρχές κάθε χρόνου στα οδικά μπλόκα. Αν τα συνυπολογίσουμε όλα αυτά, μιλούμε για ποσά μεγαλύτερα από το ύψος του επαχθούς δανείου από τον Μηχανισμό Στήριξης. Και μάλιστα για ποσά που δεν αποτελούσαν δάνειο, αλλά μοναδική προϋπόθεση για την εκταμίευσή τους ήταν η εθνική συμμετοχή και η χρηστή διαχείριση.

Τι έγιναν όλ’ αυτά τα κονδύλια στήριξης; Τα έφαγε ο λαϊκισμός, η εξαγορά ψήφων, ο νεποτισμός και βεβαίως και η διαφθορά. Μαζικότερη σπατάλη αφορούσε την εξαγορά ψήφων δια του λαϊκισμού. Τα κονδύλια για την ανάπτυξη της Ελλάδας έγιναν ΔΕΚΟ, ΚΑΠΗ, αντιστασιακές συντάξεις, επιδόματα. ΔΕΚΟ είναι οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί, στις οποίες η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου ενέτασσε κάθε χρεοκοπημένη ιδιωτική επιχείρηση. Την ώρα που τα πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα της Ευρώπης αποκρατικοποιούσαν τα πάντα η ελληνική κυβέρνηση κρατικοποιούσε ζημιογόνες ιδιωτικές επιχειρήσεις, μετατρέποντας τους παρ’ ολίγον άνεργους σε δημόσιους υπαλλήλους και φυσικά σε ψηφοφόρους. ΚΑΠΗ είναι τα κέντρα ηλικιωμένων που πρόσφεραν στους ηλικιωμένους (ψηφοφόρους) ψυχαγωγία και τζάμπα εκδρομές και διακοπές στα καλύτερα ξενοδοχεία της χώρας. Αντιστασιακές συντάξεις προσφέρονταν (ακόμα και το 2011) σε 260.000 δήθεν αντιστασιακούς (ψηφοφόρους), πολλοί από τους οποίους στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ήταν ούτε 15 χρονών.

Ακολούθησαν και άλλοι τον Α. Παπανδρέου, όπως ο Καραμανλής ο νεώτερος που μέσα μερικές ώρες μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο αποφάσισε να διανέμει επίδομα τριών χιλιάδων ευρώ στον κάθε κάτοικο της περιοχής είτε υπέστη ζημιά είτε όχι. Εφτάμισι χιλιάδες άνθρωποι σχημάτισαν ουρές στην Αγροτική Τράπεζα για να πάρουν το τριχίλιαρο τους.

Κέρδιζαν ψηφοφόρους και εκλογές. Απαραίτητη η στήριξη και των ηλικιωμένων και των ανέργων, και των πυροπλήκτων, αλλά η στήριξη δεν προσφέρεται με ψηφοθηρικά επιδόματα. Η χώρα χρειαζόταν ανάπτυξη και σωστή διαχείριση των πόρων της. Αντί τούτων η πολιτική ηγεσία θα μείνει στην ιστορία με το αμίμητο «Τσοβόλα δώστα όλα». Τα έδωσαν όλα.

http://exantas.org/index.php/epikairotita/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/46014-%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1.html