Το παραισθησιογόνο της... ανανέωσης

Το παραισθησιογόνο της... ανανέωσης

της Ελίνας Γαληνού

Αλλαγή ηγεσίας ενός κόμματος, λογικά σημαίνει έλευση μιας νέας εποχής γι΄αυτό. Αυτά τα δεδομένα (πάντα σύμφωνα με την κοινή λογική), υπαγορεύουν ότι μια ομάδα εξυγιαίνεται και ανασυγκροτείται, ασκώντας αυτοκριτική ρεαλιστικά. Με απλά λόγια, η καινούρια σελίδα, προυποθέτει νέο βηματισμό, νέες αρχές και νέους στόχους.

Καλά όλα αυτά, αλλά δυστυχώς εδώ σ΄αυτή τη χρονική φάση που βρισκόμαστε, κανένας ρεαλιστικά σκεπτόμενος δεν θα μπορέσει να πιστέψει ότι είναι εφικτά. Ιδίως όταν έχει να κάνει με μια συγκεκριμένη περίπτωση, όπως το ΠΑΣΟΚ, που μας κυβέρνησε από το 2009. Σημαδιακό γαρ χρονικό ορόσημο το μοιραίο αυτό έτος για την Ελλάδα, και όποιος το ξεχάσει, θα διαπράξει ολέθριο σφάλμα για τον εαυτό του και όχι μόνον...

Εδώ που φτάσαμε τώρα, έχουν βγεί στο φώς πολλά στοιχεία που ενισχύουν ολοένα τις απαίσιες υποψίες για τον ρόλο της κυβέρνησης από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά. Και ίσως, προχωρώντας ο καιρός να ανακύψουν ακόμα πιο ενισχυτικά και ενδεχομένως, αδιαμφισβήτητα για τις ενοχές ορισμένων προσώπων. Αλλά και ως εδώ, αυτά που έχει ο ελληνικός λαός στην διάθεσή του, αρκούν. Η ολέθρια κίνηση να εκτεθεί η χώρα ως διεφθαρμένη, να τροποποιηθεί το μέγεθος το ελλείμματος συμπεριλαμβάνοντας και δαπάνες του επομένου έτους (2010) στον προυπολογισμό, και τα ελεεινά σχόλια για τα "greek statistics", σαφώς ήταν κινήσεις προερχόμενες από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Κανένα άλλο κόμμα δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή σ΄αυτά τα "ανδραγαθήματα", για τα οποία επαίρεται σήμερα περήφανος ο απελθών πρόεδρός του! Είναι σίγουρα πολύ σκληροί και πικροί οι χαρακτηρισμοί που ταιριάζουν σε κάτι τέτοια, οπότε ας τα αποφύγουμε καλύτερα. Αλλά η αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι, δικαιούμαστε να την αναγνωρίζουμε και να την λέμε!

Η Ελλάδα, από το φθινόπωρο του 2009 λόγω κάποιων ολέθριων χειρισμών της κυβέρνησής της, βρέθηκε στο στόμα του λύκου, βαλλόμενη πανταχόθεν. Μια μεγάλη περιπέτεια άρχισε τότε για την χώρα μας, αλλά όχι μόνο γι΄αυτήν. Στο χορό μπήκε μαζί μας και η Ευρώπη, κυρίως οι χώρες του ευρώ... Διότι όπως αποδείχτηκε, όλες οι χώρες της Ευρωζώνης μετά την αναθεώρηση υπολογισμού του δικού μας ελλείμματος, αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν κι΄αυτές, αναθεωρώντας προς τα πάνω τα δικά τους ελλείμματα. Ο δανεισμός τότε ακρίβηνε για τις χώρες του ευρώ, ενώ η Ελλάδα σε λίγο αποκλείστηκε από τις αγορές. Η περιπέτεια στην οποία μας έριξε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ τότε, επέφερε στην Ευρώπη μια μεγάλη τρικυμία που δύσκολα θα κοπάσει. Οι λεπτομέρειες και τα επί μέρους σενάρια, είναι πλέον γνωστά σε όλους...

Όσο για την χώρα μας, αυτή πλήρωσε το μεγαλύτερο και ακριβότερο τίμημα, γιατί ουσιαστικά καταστράφηκε. Χωρίς να κρύβουμε το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε υψηλό χρέος και πριν την ανάληψη διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ το 2009, ο δανεισμός της ήταν "ελευθέρας βοσκής". Διότι άλλο είναι να διαπραγματεύται μια χώρα κατά περίπτωση με μερικές τράπεζες, και άλλο να βρεθεί δέσμια ορισμένων πιστωτών και υπό τις προσταγές μιας τρόικας, η οποία ζητάει πλέον απεριόριστες θυσίες. Μέσα σε δύο χρόνια, η κοινωνία μας είναι καραβοτσακισμένη, το ηθικό του λαού μας στο ναδίρ, η νέα μας γενιά απελπισμένη και η ύφεση κατατρώει σαν σαράκι τα εναπομείναντα αποθέματά μας. Παράλληλα, οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις μοιάζουν να στροβιλίζονται, αναζητώντας έναν σταθερό προσανατολισμό, πράγμα πολύ δύσκολο στην παρούσα συγκυρία. Κατά βάθος όλοι ξέρουμε ότι ελάχιστα πράγματα μπορούμε πια να προσδοκούμε την επαύριο των επικειμένων εκλογών, οι οποίες προφανώς θα διεξαχθούν υπό το πρίσμα σκληρότατων διλημμάτων.

Όλα αυτά, η ελληνική κοινωνία και η Ελλάδα ολόκληρη, τα οφείλει στο κόμμα το οποίο σήμερα, ευαγγελίζεται "νέα εποχή και νέα σελίδα", προβάλλοντας εαυτόν σαν "μεγάλη δημοκρατική παράταξη". Ποιά αλήθεια θα είναι η νέα εποχή και σε τι υποσχέσεις βασίζεται; Μήπως μας περιμένουν και άλλες καταστροφές, που δεν έχουμε ακόμα φανταστεί; Η θα γίνουν ξαφνικά αντιμνημονιακοί και θα βρίζουν την τρόικα για τα δεινά του λαού μας; Αργά, πολύ αργά, γιατί τις μοιραίες υπογραφές, αυτοί τις έχουν βάλει πρώτοι!

Ε.Γ.