Χάσαμε τον μπαρμπα-Φώτη και την Ρεπουσοπαρέα! Α, και το αχτύπητο δίδυμο Ρουπακιώτη-Μανιτάκη! Και κλάααμα ο ελληνικός λαός...
ΔΕΕ
Το θολό ποταμάκι της ΔΗΜΑΡ
Όλο και περισσότερο η ΔΗΜΑΡ μετά την συμφωνία για την σύσταση της τρικομματικής κυβέρνησης άρχισε να θυμίζει το θολό ποτάμι της ελληνικής μεταπολιτευτικής αριστεράς. Ένα ποτάμι φουσκωμένο και άναρχο, με βρώμικα νερά, που κουβαλάει εμφυλιοπολεμικές πέτρες, σάπιους σταλινικούς κορμούς και λάσπες ωραίων, αλλά κούφιων ευχολογίων και εύηχων αλλά δίχως πρακτικό αντίκρισμα λέξεων, όπως «δημοκρατία», «ισότητα», «σοσιαλισμός», «κομμουνισμός», «λαϊκή κυριαρχία», «κοινωνικοποίηση», «κοινωνικός έλεγχος», «εργασία για όλους», «αύξηση των μισθών και των συντάξεων», «να πληρώσει η πλουτοκρατία», «Ευρώπη των λαών» και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.
Ο σφετεριστής των αριστερών συνθημάτων και εκμαυλιστής των αριστερών συνειδήσεων Ανδρέας, ευτύχησε να μορφοποιήσει αυτόν τον «αριστερό» πολτό, αυτήν την λάσπη ευχών, τσιτάτων, ιδεών και προσδοκιών σε αυτό που ονομάζουμε πια «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Ένα σύστημα, που με ξένα κόλλυβα (δανεικά, επιδοτήσεις, προγράμματα σύγκλισης, ΜΟΠ, κλπ), κατάφερε να αλώσει τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και να γεμίσει την χώρα «αριστερούς με δεξιές τσέπες». Έτσι όπως συνήθως κυβερνά η αριστερά παντού στον κόσμο, μοιράζοντας ήδη συσσωρευμένο ή προεξοφλώντας και υποθηκεύοντας μελλοντικό πλούτο. Μανούλα η αριστερά στην «κλειστή», εσωτερική μοιρασιά, και μάλιστα με ξένα λεφτά, μοιάζει με ανεμοδούρα που στριφογυρίζει ανεξέλεγκτα χωρίς φρένο, όταν το ρευστό τελειώσει.
Δυστυχώς για τον κ. Φώτη και την ΔΗΜΑΡ, δεν έλαβαν υπόψη τους όταν ανέλαβαν να συμμετάσχουν στην τρικομματική, αλλά και αργότερα, όταν υπέγραφαν φαρδιά-πλατιά υποσχετικές και μελλοντικά μέτρα για λογαριασμό της χώρας μαζί με τους άλλους δύο συγκυβερνώντες, αφ’ ενός πως «δεν υπήρχε σάλιο» κατά το κοινώς λεγόμενο, αφ’ ετέρου πως θα χρειαζόταν δυστυχώς, κάτω από αυτήν την τόσο δύσκολη και αντίξοη συνθήκη (της κρατικής φτώχειας δηλαδή), να συν-ΠΡΑΞΟΥΝ σε συγκεκριμένες πολιτικές, να συν-ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ συγκεκριμένα μέτρα, να συν-ΦΩΝΗΣΟΥΝ συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις. Προσπάθησαν όσο τους έπαιρνε να πάρουν αποστάσεις από οποιαδήποτε κυβερνητική ευθύνη που συνεπάγονταν πολιτικό κόστος. Με περίτεχνους ελιγμούς, με εντυπωσιακές κυβιστήσεις, με απίστευτα πήγαινε – έλα και γελοία νάζια μυξοπαρθένας που σύρεται δήθεν στον ηθικό βούρκο, επιχειρούσαν επί έναν χρόνο να διατηρήσουν αλώβητη την αριστερή λασπουριά ιδεών, ευχών και όμορφων λέξεων που κατέβαζε το θολό ποταμάκι της αριστερής ορθοφροσύνης τους. Εκείνο όμως που λυσσασμένα κυνήγησαν, εκείνο που ούτε λεπτό δεν απεμπόλησαν, εκείνο που ευλαβικά θέσμισαν και πεισματικά διεκδίκησαν, ήταν ο κανόνας του 4-2-1. Ο άθλιος κανόνας δηλαδή, της μοιρασιάς του λαφύρου της δημόσιας διοίκησης, του οποίου υπήρξαν και ακόμη είναι, οι δυναμικότεροι εκφραστές και οι σκληρότεροι διεκδικητές.
Αλλά, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας «πολλές φορές θα πάει η στάμνα στην βρύση, μία όμως θα σπάσει». Το θολό «αριστερό» ποταμάκι της ΔΗΜΑΡ έχει σταματήσει τον ρου του προσωρινά, πάνω στο φράγμα της απόφασης για κλείσιμο της ΕΡΤ. Εκεί, ατάκα κι επιτόπου, το λασπωμένο ρέμα άρχισε να στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό του, να αφρίζει, να χτυπιέται στα τοιχώματα της κοίτης προσπαθώντας να βρει διέξοδο. Στην μέση της δίνης, ο κυρ-Φώτης, που δέχεται από χθες το βράδυ τα πυρά κάποιων από τα κορυφαία του στελέχη για τον τρόπο που χειρίστηκε την ενδοκυβερνητική κρίση. Όσο περισσότερο μένει στην δίνη αυτή ο κυρ-Φώτης, τόσο περισσότερο αποπροσανατολίζεται το θολό ποταμάκι που λέγεται ΔΗΜΑΡ και τόσο και κοντύτερα έρχεται η τελική λύση. Να χωριστεί το ρεματάκι στα δύο, το πιο θολό και αφρισμένο κομμάτι να τραβήξει να ενωθεί με το υπόλοιπο θολό «αριστερό» ρέμα του ΣΥΡΙΖΑ, το άλλο, το ηρεμότερο, να εκβάλλει στην σχεδόν ξεραμένη κοίτη του ΠΑΣΟΚ. Η άλλη λύση, είναι να βάλει απορρυπαντικό στην αριστερή θολούρα, να καθαρίσει λιγάκι τα νερά του και να συνεχίσει να κυλάει στην πλατιά κοίτη της τρικομματικής κυβέρνησης, που έτσι κι αλλιώς φαίνεται πως δεν αλλάζει ρότα.
Η απόφαση είναι δική τους, αλλά θα πρέπει έτσι κι αλλιώς να προσπαθήσουν να καθαρίσουν τα θολά νερά τους αν θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν. Η εποχή απαιτεί ξεκάθαρες απόψεις, ιδέες και προτάσεις που να μπορούν αν χρειαστεί να μετουσιώνονται σε πολιτικές πράξεις και πρακτικές κυβερνητικές αποφάσεις. Η εποχή των ευχολογίων και των όμορφων λέξεων έχει περάσει ανεπιστρεπτί για την χώρα.
Akenaton
Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις δικές μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου