Οι πολίτες έχουν τώρα το λόγο

Οι πολίτες έχουν τώρα το λόγο

Θεόδωρος Ζαρέτος

Το 2010 το ελληνικό κράτος χρειαζόταν κάθε χρόνο 24 δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω από τα έσοδά του για να αντιμετωπίσει τα έξοδά του.

Οι αγορές κεφαλαίων αρνήθηκαν την ανατροφοδότηση του κρατικού χρέους φοβούμενες στάση πληρωμών και άτακτη χρεοκοπία.

Με την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε η Τρόικα που αποφάσισε να δανείσει τη χώρα με λεφτά όχι πια ιδιωτών επενδυτών, αλλά φορολογουμένων πολιτών, μετατρέποντας την κρατική χρεοκοπία σε ελεγχόμενη και περιορίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο πάρα πολύ τις ολέθριες επιπτώσεις που θα είχε πάνω στα πιο αδύναμα στρώματα του πληθυσμού

Τόσο η ΕΚΤ όσο και το ΔΝΤ διαχειρίζονται χρήματα που έχουν καταβάλλει φορολογούμενοι πολίτες. Πολίτες κρατών που έχουν καλύτερο ή ίδιο ή χειρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από το δικό μας, σήμερα.

Οι όροι του δανεισμού ήταν τα δύο μνημόνια.

Αυτά προέβλεπαν κατ’ αρχήν το αυτονόητο:

Ότι το κράτος θα έπρεπε να προσαρμόσει τα έξοδά του με τα έσοδά του ώστε να μπορέσει να αποπληρώνει με βιώσιμο τρόπο τα νέα δάνεια από τους φορολογούμενους πολίτες των κρατών που μέσω της ΕΚΤ και του ΔΝΤ χορηγήθηκαν στο Ελληνικό κράτος ώστε να αποκαταστήσει σταδιακά την εμπιστοσύνη των αγορών κεφαλαίων, που είναι ο μόνος τρόπος που έχουν όλα τα κράτη να δανείζονται για να μπορούν να υλοποιούν πολιτικές υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, κορυφαίας έννοιας στο δυτικό κόσμο της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Και ενώ θα έπρεπε το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του να είχε χρόνια πριν σταματήσει τον υπερδανεισμό του κράτους με παράλληλη φροντίδα να οργανώσει το καλύτερο δυνατόν επενδυτικό κλίμα ώστε να μεγαλώσει τον παραγόμενο πλούτο και μέσα από αυτή τη μεγέθυνση και τα έσοδα του κράτους, συνέχισε τον υπερδανεισμό του αδιαφορώντας για τις τελικές συνέπειες.

Η παγκόσμια κρίση απλά επέσπευσε τον χρόνο εμφάνισης των συνεπειών, την έντασή τους και περιόρισε ασφυκτικά τις δυνατότητες του συστήματος παραγωγής και αναδιανομής του πλούτου στη χώρα μας να προσαρμοσθεί χωρίς σφοδρή λιτότητα.

Παρ όλα αυτά η προσαρμογή θα ήταν βίαια αλλά λιγότερο οδυνηρή αν αφενός οι κομματικές ελίτ έδειχναν μεγαλύτερη υπευθυνότητα και έλεγαν από την αρχή στους πολίτες όλη την αλήθεια και αν αφετέρου αποφάσιζαν να αναλάβουν συναινετικά την ευθύνη να εργασθούν με συνέπεια και διαφάνεια, ώστε η αναπόφευκτη λιτότητα, αντί να εξελιχθεί σε καταστροφή του παραγωγικού αλλά και του ίδιου του κοινωνικού ιστού της χώρας μας, να αποτελέσει τον πυρήνα της γενικής αναδιοργάνωσης της κοινωνίας στα πρότυπα ενός βιώσιμου δυτικού μοντέλου.

Οι τεράστιες αντιστάσεις οργανωμένων ομάδων συμφερόντων σε αυτήν την επιλογή, η ενδοτικότητα των κυβερνήσεων στις οποίες συμμετείχαν το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία και η ΔΗΜ.ΑΡ. καθώς και η αισχρή στάση της νεοκομμουνιστικής και παλαιοκομμουνιστικής αριστεράς, στρέβλωσαν τόσο πολύ την εφαρμογή των μνημονίων, ώστε να βυθίσουν τη χώρα σε ένα υφεσιακό σπιράλ με συνεχή καταστροφή του ιδιωτικού τομέα, εκτόξευση της ανεργίας στο πρωτοφανές επίπεδο του 28% και πτώση του ΑΕΠ κατά 25%.

Η ανηλεής προπαγανδιστική μηχανή κοινών συνθημάτων, στερεότυπων, κοινής επιδίωξης αποπροσανατολισμού των πολιτών, με έναν ακραίο διχαστικό και εκμαυλισμένο λόγο, που στήθηκε με μία φαινομενικά παρά φύσιν συμμαχία ακροδεξιών πατριδοκάπηλων του κόμματος των ΑΝΕΛ, του απολιθωμένου Σταλινικού ΚΚΕ, της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν θα είχε καμία τύχη. Δεν θα μπορούσε ποτέ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση της χώρας.

Και εδώ υπάρχουν οι τεράστιες ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ.

Ενός κόμματος του 4% που παρ’ όλη την καταγωγή του από την μετριοπαθή αριστερά είχε μετεξελιχθεί σταδιακά σε φέουδο κομμουνιστών που είχαν αποχωρήσει από το ΚΚΕ. Σ’ αυτό το εν υπνώσει νεοκομμουνιστικό μόρφωμα προσχώρησαν (κυριολεκτικά ως τρωκτικά που εγκατέλειπαν το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ) εκατοντάδες κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του που λειτουργούσαν ως θεματοφύλακες και εντολοδόχοι των κλειστών ομάδων συμφερόντων που δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στα βάρη της προσαρμογής.

Όλες αυτές οι ομάδες και ομαδούλες του ΣΥΡΙΖΑ, προσχωρώντας στην κοινή γραμμή προπαγάνδας των ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, κατάφεραν στην ουσία ένα και μόνο πράγμα:

Να βοηθήσουν όσες ομάδες συμφερόντων είχαν μάθει κυριολεκτικά να αρπάζουν μέσω του κράτους τον πλούτο που άλλες ομάδες παρήγαγαν, να στρεβλώσουν την εφαρμογή των μνημονίων προς όφελός τους, να πληρώσουν δηλαδή λιγότερο ή καθόλου, ή (σε μερικές περιπτώσεις) ακόμα και να ωφεληθούν από την κρίση.

Ούτε η κοινή λογική ούτε και το παράδειγμα χωρών όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος που εφαρμόζοντας τα δικά τους μνημόνια βγήκαν από την κρίση, κατάφεραν να σταθούν εμπόδιο στον οδοστρωτήρα της αντιμνημονιακής προπαγάνδας που έφερε στην κυβέρνηση το ΣΥΡΙΖΑ.

Το κόμμα αυτό έγινε κυβέρνηση έχοντας ήδη αυτοϋπονομευθεί σε μία λαίλαπα προεκλογικών υποσχέσεων και μία ακραία αντιευρωπαϊκή ρητορική, που για κάποιους όπως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν σημαία ευκαιρίας, ενώ για κάποιους άλλους ήταν και είναι ο δρόμος για να πάρει η ιδεοληπτική κομμουνιστική αριστερά τη ρεβάνς του εμφυλίου.

Η ρήξη με την Ευρώπη προβλήθηκε από το κοινό μέτωπο Σταλινικών, Ακροδεξιών και Νεοναζί όπως πολύ πειστικά απεικονίζεται στο παρακάτω γράφημα παλιότερης έρευνας και «έπεισε» σε συνθήκες μιας καθ ημάς Βαϊμάρης, σπεκουλάροντας πάνω στα πραγματικά προβλήματα της κρίσης που έγιναν ακόμη μεγαλύτερα με την στρεβλή και ατελή εφαρμογή των μνημονίων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την αρχή της θητείας της είχε μόνο ένα πλάνο: Την οριστική ρήξη με την Ευρώπη και σε πρώτη φάση την αποχώρηση από το ευρώ που συνεπάγεται επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Το σχέδιο αυτό υποχρεωτικά περνούσε μέσα από την υπονόμευση κάθε προσπάθειας των Ευρωπαϊκών θεσμών να προσφέρουν στον Ελληνικό λαό μία βιώσιμη συμφωνία βασισμένη στους κοινούς κανόνες λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με πλήρη συνείδηση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εδώ και πέντε μήνες εξαπατά τους Έλληνες ότι διαπραγματεύεται κάποια συμφωνία.

Ποτέ δεν διαπραγματεύθηκε τίποτα.

Η μόνη της έγνοια ήτανε από την αρχή να δημιουργήσει πλήρες αδιέξοδο χρησιμοποιώντας στο εσωτερικό της χώρας έναν λόγο που ο αντιευρωπαϊσμός του δεν έχει καμία διαφορά από τον λόγο της Λεπέν στη Γαλλία, του Φάρατζ στη Μεγάλη Βρετανία, του Βίλντερς στην Ολλανδία και του πατριδοκάπηλου ακροδεξιού εθνικιστή Παναγιώτη Καμένου τον οποίο διάλεξε για κυβερνητικό εταίρο. 

Αγαπητοί φίλοι.

Η αντιευρωπαϊκή ακροδεξιά κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου έχει σαφή σκοπό την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση ολοκληρωτικού αντικοινοβουλευτικού καθεστώτος. Οι πράξεις και οι συμπεριφορές της Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως αποτελέσματα μιας ψυχοπαθολογικής προσωπικότητας αλλά ως συνειδητή ανάληψη της ευθύνης προσεταιρισμού των πιο ακραίων αντιευρωπαϊκών φωνών υπό την σκέπη του ΣΥΡΙΖΑ και ενός βαθύτατου εμφυλιοπολεμικού διχασμού του λαού.

Για να πετύχει όμως τα σχέδιά της η κυβέρνηση  χρειάζεται περισσότερα.

Χρειάζεται υποχρεωτικά την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια, την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος και την εξαθλίωση του λαού. Μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να υλοποιήσει το ολοκληρωτικό νεο-περονικό σχέδιό της.

Το δημοψήφισμα που εξάγγειλε ο Τσίπρας έχει ένα και μόνο στόχο.

Να νομιμοποιήσει ο ίδιος ο λαός τις ενέργειες που έχουν προσχεδιάσει για αποχώρηση από την Ευρώπη, από το ΝΑΤΟ και από το ίδιο το αξιακό σύστημα του δυτικού κόσμου της Ελευθερίας, της ευημερίας, των ατομικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών.

 Τα δημοκρατικά κόμματα, όλες οι δυνάμεις και οι θεσμοί της κοινωνίας μας θα είναι συνένοχοι σε ό,τι πρόκειται ν’ ακολουθήσει αν συνεχίσουν να υπεκφεύγουν αμήχανα από τη μάχη της Δημοκρατίας, την εβδομάδα μέχρι το δημοψήφισμα της Κυριακής. Με όποιο φτιασίδωμα κι αν τεθεί το δημοψήφισμα Τσίπρα-Καμένου μας ζητά στην ουσία να διαλέξουμε ανάμεσα στην Ευρώπη και στον Όλεθρο.

Ο Τσίπρας με την τοποθέτησή του έδειξε και την πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει κάθε μέσον που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση για να υφαρπάξει τη συναίνεση του λαού σε μία πορεία δήθεν εθνικής αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας.

Η ίδια η φρασεολογία του, φρασεολογία δικτατορικών καθεστώτων, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για τα πραγματικά σχέδια της νεοκομμουνιστικής λίγκας που κυβερνά υπό τον κυβερνητικό μανδύα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. 

Ακόμα και αν υπό το καθεστώς οργιώδους στρέβλωσης της πραγματικότητας κατορθώσουν να υφαρπάξουν την συναίνεση του Ελληνικού λαού για ρήξη με την Ευρώπη θα έχουν τελικά την τύχη όλων όσων τόλμησαν να προσβάλλουν, να υπονομεύσουν ή να ανατρέψουν το Δημοκρατικό μας πολίτευμα.

http://metarithmisi.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF/