Αντεστραμμένοι Έλληνες

Αντεστραμμένοι Έλληνες

του Β. Δ. Μακρυπούλια

Δρ. φιλοσοφίας

Όταν ο περσικός στόλος έφυγε από την Ελλάδα οι κάτοικοι των Ελληνικών πόλεων γύρισαν στα σπίτια τους. Οι Αθηναίοι οι οποίοι βρίσκονταν στην Τροιζηνία, Αίγινα και Σαλαμίνα, μετά την μάχη των Πλαταιών γύρισαν και βρήκαν την πόλη τους τελείως κατεστραμμένη και την ύπαιθρο  ερημωμένη. Άρχισαν αμέσως να ξαναχτίζουν  την πόλη τους και να υψώνουν τείχη (478 η χρονιά). Οι Αιγινήτες αμέσως ειδοποίησαν τους Σπαρτιάτες οι οποίοι με το πρόσχημα ότι οι οχυρώσεις θα βοηθούσαν τους Πέρσες σε μία άλλη τους εκστρατεία πρότειναν στους Αθηναίους να γκρεμίσουν τα τείχη. Tότε και σε αυτή την περίπτωση ο Θεμιστοκλής ανέλαβε δράση. Επωμίσθηκε για μία ακόμη φορά το βάρος για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Με δόλο παρέκαμψε τις σπαρτιατικές αντιδράσεις, διέμεινε στη Σπάρτη, ξεγέλασε τους Λάκωνες με δήθεν διαπραγματεύσεις τη στιγμή κατά την οποία οι Αθηναίοι έχτιζαν τα μακρά τείχη. Τα οποία ήταν ουσιώδη για την ασφάλειά τους. Όταν ολοκληρώθηκε το όλο έργο μόνο τότε οι Λακεδαιμόνιοι κατενόησαν το πανέξυπνο κόλπο του Θεμιστοκλή.

Το κόλπο λοιπόν της διαπραγμάτευσης που ξεγελά  είναι παλαιό. Το θέμα είναι ότι ο Ελληνικός λαός δικαιούται να γνωρίζει όλες τις παραμέτρους της διαπραγμάτευσης καθώς και όλα τα πεδία αυτής, φανερά και κρυφά. Όσο λοιπόν κάποιοι διαπραγματεύονται δήθεν στην Ευρώπη για το «καλό» των Ελλήνων, η Ελλάδα κατακτάται από τα στίφη των εξ ανατολής μεταναστοπροσφύγων, οι οποίοι σε καμμία των περιπτώσεων δεν είναι ό,τι δείχνουν. Όταν άραγε τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις πόσα και ποια μακρά τείχη θα ιδούν οι Έλληνες να ορθώνονται έξω και μέσα στο σπίτι τους και στη γή των πατέρων τους; Ας θυμηθούμε και μόνο το τρομερό ποίημα του Καβάφη: «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω». 

Οι Έλληνες οφείλουν να γνωρίζουν γιατί συντηρείται τεχνηέντως ο μύθος της διαλυμένης Ευρώπης, ο μύθος της σαλατοποιημένης Ευρώπης. Οφείλουν να γνωρίζουν ποιος επωφελείται από την δήθεν και συνεχή διάλυση της Ευρώπης. Το έχουμε πεί άπειρες φορές, ότι το όλο θέμα δεν είναι οικονομικό, είναι βαθύτατα εσχατολογικό .Η πραγματική κυβέρνηση του κόσμου αυτού θέλει τους Έλληνες εξαλλοιωμένους και ευρισκομένους σε βαθύτατο σκοτάδι, μακριά από τη γνώση και τις αξίες της φυλής τους και του έθνους τους. Όταν λοιπόν τελειώσουν οι θεμιστόκλειες διαπραγματεύσεις στην Ευρώπη οι Έλληνες θα βρεθούν χωρίς πατρίδα, πολίτες ενός διαλυμένου και πλήρως απροσώπου ευρωπαϊκού υποκράτους.

         Οι Έλληνες για μία ακόμη φορά δεν εκτιμώμεν το όλον και χάνουμε το μέρος. Το μέρος είναι οι πονηρές  και παραπλανητικές διαπραγματεύσεις οι οποίες δήθεν γίνονται για το καλό των Ελλήνων. Τη στιγμή κατά την οποία η Ευρώπη έχει διασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο των οικονομικών τής κάθε χώρας μέλους, εμείς πιστεύουμε ότι μπορούμε να κινηθούμε όπως μας καπνίσει. Τη στιγμή κατά την οποία τα μνημόνια είναι σε ξένα δίκαια γραμμένα εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να βγούμε από το ευρώ και να χάσουν τα λεφτά τους οι διεθνείς τοκογλύφοι. Ας θυμηθούμε τη συνθήκη της Λισσαβώνας και τα βασικά της στοιχεία: Ευρωπαϊκή Τελωνειακή Ένωση, περιοχή ελεύθερης αγοράς η ίδρυση κανόνων ανταγωνισμού που είναι απαραίτητοι για την λειτουργία της εσωτερικής αγοράς νομισματική πολιτική για τα κράτη μέλη των οποίων το νόμισμά τους είναι το ευρώ η διατήρηση των θαλάσσιων βιολογικών πηγών υπό την Κοινή αγροτική πολιτική κοινή εμπορική πολιτική. Όλα προχωρούν βάσει οργανωμένου σχεδίου-μέρος του οποίου είναι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί, εμείς όμως συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε σωτήρες.

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ήξερε την κοινή μοίρα της μεγάλης και ένδοξης Ελληνικής αυτοκρατορίας. Η Πόλις εάλω, συγχρόνως και η χιλιόχρονη και πλέον Βασιλεία των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι δημιούργησαν μέρος του κόσμου όπως σήμερα τον ξέρουμε. Διότι ο Ελληνισμός και μέσα από τη ρωμαϊκή και  μέσα από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία είναι ο πατήρ του κόσμου μας. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δεν διαπραγματεύθηκε με τους Οθωμανούς του Μωάμεθ. Αντιθέτως όταν εκείνος του  εζήτησε να εγκαταλείψει την Πόλη και ουσιαστικά να παραδώσει τα πάντα στους Οθωμανούς, ο τελευταίος αυτοκράτωρ απήντησε αυτό το οποίο ώφειλαν και οι σημερινοί κρατούντες να απαντήσουν στους συγχρόνους εχθρούς του Ελληνισμού: «Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της. Γιατί όλοι με μία ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας». 

Ποια κυβέρνηση άραγε έχει καλέσει σε ένα τέτοιο πανεθνικό κάλεσμα σωτηρίας; Ποια εξουσία σήμερα εκλεγμένη από τον Ελληνικό λαό έχει προσκαλέσει πραγματικά τους Έλληνες και τις Ελληνίδες σε μία πανστρατιά ώστε να σωθεί το κοινό και εθνικό συμφέρον του Ελληνικού κράτους; Έχουν  κληθεί οι επιστήμονες να συντάξουν κείμενα και πράξεις σωτηρίας; Έχουν κληθεί οι άνεργοι να δουλέψουν για τον ουρανό και τη γή και τη θάλασσα της Ελλάδας που θα μπορούσαν να κάνουν την πατρίδα μας την πλουσιωτέρα χώρα του κόσμου; Έχουν κληθεί από κοινού οι εκπαιδευτικοί να μεταδώσουν στα Ελληνόπουλα τις αξίες και τις ιδέες όλων αυτών που είπαν τον τρόπο ώστε η Ελλάδα να είναι το λίκνο του παγκοσμίου γίγνεσθαι; Έχουν κληθεί οι Έλληνες και οι  Ελληνίδες σε μία πολιτιστική επανάσταση που θα αφυπνίσει την κοινή προσπάθεια και θα αρχίσει η εθνική και κοινωνική ανάπτυξη;

Η απάντηση είναι όχι. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες όπως βλέπουν τον τελικό του ποδοσφαίρου βλέπουν και τον τελικό των διαπραγματεύσεων. Η Ελληνική ύπαιθρος μαραζώνει, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας πωλούνται, οι Έλληνες παραμένουν αμαθείς, χωρίς βιομηχανία, χωρίς εξειδικευμένους εργάτες ,αλλά όλοι είμαστε ευχαριστημένοι επειδή κάποιοι δεν καλούν σε μία πραγματική πολιτιστική και οικονομική επανάσταση αφυπνίζοντας τους Έλληνες και τις δυνάμεις τους αλλά απλά  διαπραγματεύονται τους νέους όρους μιάς νέας σκλαβιάς. Η οποία είναι και γεωπολιτική διότι όπως είπε ο μεγάλος Δημοσθένης όποιος χάνει τον πλούτο χάνει και τη γή του.

Ο Ρήγας Φεραίος στο «νέο Ανάχαρσι»(και όχι μόνο) ξεκινά την επαναστατική του πορεία από ένα σημείο για το οποίο καμμία σημερινή Ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται-ίσως διότι σήμερα κανένας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για μία πραγματική Ελληνική αφύπνιση και Ελεύθερη πορεία. Ξεκινά λοιπόν από τη διανοητική και ιδεολογική προπαρασκευή των υποδούλων πληθυσμών διαμέσου της εξοικείωσής των με τα αρχέγονα πολιτισμικά πρότυπα και τις ιδεολογικές καταβολές. Ο στόχος του είναι η σφυρηλάτηση της εθνικής συνείδησης και η προετοιμασία μιάς πραγματικά εθνικής και πολιτικής συνείδησης. Ο Ρήγας οραματιζόταν μία Βαλκανική όπου η θεσμική κατοχύρωση της ιδιότητας του πολίτη για όλους τους κατοίκους της Ελληνικής Δημοκρατίας θα ένωνε όλους τους κατοίκους μπροστά σε ένα πολιτικό κράτος ανάπτυξης και προόδου. Ποια σημερινή Ελληνική κυβέρνηση ενώνει τους Έλληνες εθνικά, πολιτικά και παιδευτικά; Ποια αφυπνίζει τους Έλληνες ώστε να αναζητήσουν την κοινή τους μοίρα και τύχη; Ποια δίδει το όνειρο μιάς σύγχρονης πολιτισμικής και ευδαίμονος Πατρίδος; Ποια ενώνει όλους κάτω από ένα κοινό μέλλον όπως ο Ρήγας και η μετακένωση του Κοραή; Ποια πραγματικά κόβει τις σχέσεις με συγχρόνους κατακτητές και ξεκινά την πορεία αυτοανάπτυξης και εθνικής και πολιτιστικής εξέλιξης; Ποια έχει πραγματικά το όνειρο να ξανακάνει την Ελλάδα όπως της αξίζει;

Ας υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο τα λόγια του Ισχόμαχου από τον Οικονομικό του Ξενοφώντος (προς το Σωκράτη): «τα παπούτσια Σωκράτη προς τους εργάτες δεν τα παίρνω ίδια, αλλοίμονο εάν ιδούν και οι καλοί και οι κακοί εργάτες ίδια αμοιβή και ίδια δώρα από εμένα. Οι καλοί πρέπει να ιδούν ότι τους προμηθεύω με τα καλύτερα παπούτσια». Οι υπερήφανοι Έλληνες (προσπαθούμε σήμερα να ανακαλύψουμε σε ποια κατηγορία είμαστε στους καλούς ή στους κακούς) περιμένουν να ζήσουν από τα αποφάγια των ευρωπαίων αφεντικών, περιμένουν τις αποφάσεις άλλων για το μέλλον τους, αυτοί που έδειξαν το δρόμο στο σημερινό κόσμο. Αυτοί που δεν περίμεναν «παπούτσια από τα ευρωπαϊκά αφεντικά τους» αλλά μοίρασαν τα δώρα της φιλοσοφίας και στην πολιτειολογίας αλλά και της επιστήμης αφειδώς σε όλον τον κόσμο. Μία όμως πραγματικά Ελληνική κυβέρνηση θα χαράξει έναν αληθινά Ελληνικό δρόμο προς ένα κοινό αύριο.

Βασίλειος Μακρυπούλιας