Περί διεθνών τοκογλύφων και συναφών αερολογιών…
«Εχθρός της χώρας δεν είναι μόνον οι
δανειστές. Ο χειρότερος εχθρός της είναι ο χυδαίος λαϊκισμός, που της τρώει τα
σωθικά και αποβλακώνει τους πολίτες της…»
ΔΕΕ
Ένα
από τα πλέον διαδεδομένα συνθήματα και καθημερινές εκφράσεις που ακούγονται και
διαβάζονται σχεδόν παντού είναι και τα περί «διεθνών τοκογλύφων». Ακούγονται
ωραία, προσφέρουν μια εύκολη και φθηνή δικαιολογία για την κατάντια της χώρας
και κυρίως μας απαλλάσσουν ατομικά και
συλλογικά από την ευθύνη των επιλογών μας, στις οποίες οδηγηθήκαμε διότι αυτοί
που κυβέρνησαν τις προηγούμενες δεκαετίες επέφεραν ανήκεστη βλάβη στο
διανοητικό και μορφωτικό επίπεδο των νεοελλήνων, μετατρέποντάς τους σε έναν
ισοπεδωμένο κοινωνικό πολτό, έναν εκδικητικό όχλο, που άγεται και φέρεται από κάθε λογής δημαγωγούς και ανεγκέφαλους
λαοπλάνους.
Στόχος
αυτού του άρθρου είναι να εξετάσει με απλή λογική και τεκμηριωμένα στοιχεία και
δεδομένα κατά πόσον ευσταθεί αυτός ο ισχυρισμός και εάν υπάρχουν έστω και
ψήγματα αλήθειας που να τον δικαιολογούν.
Θα
πρέπει να επιστρέψουμε μερικές δεκαετίες πίσω για να αντιληφθούμε πότε
εκκολάφθηκε το «αυγό του φιδιού» και ποιος ήταν ο βασικός υπεύθυνος που
ξεκίνησε την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και της χώρας γενικότερα.
Η θλιβερή δεκαετία του ‘80
Την
περίοδο 1981-1985, όπως αποκαλύπτουν άρθρα και έρευνες έγκυρων αναλυτών (1), «…εισρέουν
στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές,
και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της “καμένης γης”, για να εκκολαφθεί η πασοκική
εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την
προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισεκατ. δολλάρια, παράλληλα δε
εισέπραξε και άλλα 26 δισεκατ. δολλάρια
κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί
το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο
χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε
εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί
χωρίς να γίνει στην χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο
του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να
αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον
κόσμο!
Στο
επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της
παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται…».
Άλλοι
ερευνητές (2) αποκαλύπτουν ότι τα πρώτα χρόνια
μετά το 1981 (ένταξη στην ΕΟΚ), η Ελλάδα εισέπραξε συνολικά από τα πλαίσια
στήριξης της ΕΕ δωρεάν πάνω από 60
δις ευρώ. Την περίοδο 1985-1987 η Ελλάδα έλαβε 1,2 δις εκιού (Σημ. ΔΕΕ: ECU =
Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα, ο πρόδρομος του Ευρώ) για τα Μεσογειακά
Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Μετά το 1988 είχαμε το πρώτο και το δεύτερο
πακέτο Ντελόρ. Το πρώτο υλοποιήθηκε την περίοδο 1988-1993, ήταν 8 δις εκιού και
επρόκειτο για γερή ενίσχυση από τα διαρθρωτικά ταμεία της τότε ΕΟΚ. Το δεύτερο
πακέτο Ντελόρ (1994-1999) πρόσφερε ακόμη γενναιότερη ενίσχυση: 17,5 δις εκιού
και αποσκοπούσε στην οικονομική και κοινωνική συνοχή, κυρίως των ασθενεστέρων
οικονομικά περιφερειών. Μετά ήλθε το τρίτο πακέτο (2000-2006), με 25 δις ευρώ.
Και το 2010 είχαμε το τέταρτο (το ΕΣΠΑ) με πάνω από 22,5 δις ευρώ.
Στο
μεταξύ, άλλα χρήματα έρχονταν για επιμέρους δράσεις από τα λεγόμενα Διαρθρωτικά
Ταμεία, όπως η αγροτική οικονομία (με τις περίφημες επιδοτήσεις), για την
ανάπτυξη της οποίας η Ελλάδα εισέπραξε πάνω από 40 δις ευρώ (τα περισσότερα από κάθε άλλη χώρα).
Διαφορετικές εκτιμήσεις
υπολογίζουν τα χρήματα διαφόρων διαρθρωτικών Ταμείων που εισέρρευσαν ως ΔΩΡΕΑΝ ενισχύσεις
στην Ελλάδα από την ΕΟΚ και την διάδοχό της ΕΕ, σε 400 με 550 δις Ευρώ, συνυπολογίζοντας και τις συνέργειες
στην ελληνική οικονομία!
Επαναλαμβάνω για να το εμπεδώσουμε: ΔΩΡΕΑΝ!
Εάν
λάβουμε υπόψη ότι στα τέλη του 2011 το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης είχε
ανέλθει στα 368 δις Ευρώ περίπου
σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠ.ΟΙΚ. όπως εμφανίζονται στον παρακάτω Πίνακα 1 αυτό
σημαίνει ότι η Ελλάδα πήρε, εκτός από τα προαναφερθέντα δωρεάν ποσά και επί
πλέον δάνεια (τα οποία βεβαίως δεν μας
τα έδωσαν οι «ξένοι τοκογλύφοι» με το ζόρι) με αποτέλεσμα να εισπράξουμε
συνολικά το δυσθεώρατο ποσό του 1 τρις
Ευρώ περίπου! Θεωρητικά θα έπρεπε,
όπως λέει και ο λαός, «να τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια». Προφανώς όχι μόνον
δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά προχωράμε με ταχείς ρυθμούς να μεταβληθούμε στην
φτωχότερη χώρα της Ευρώπης!
Πίνακας 1
Αξίζει
να σημειωθεί ότι το συνολικό χρέος
(Δημόσιο και Ιδιωτικό) της χώρας μας είναι τρομακτικά μεγαλύτερο, όπως μας
δείχνει ο Πίνακας 2 και σήμερα έχει ξεπεράσει τα 750 δις Ευρώ:
Πίνακας 2
Πού κατέληξαν όλα αυτά τα
τεράστια ποσά;
Μια ερμηνεία περιγράφεται γλαφυρά στο
προαναφερθέν άρθρο (1) όπου αναφέρονται οι
καταστροφές της οικονομίας από τα όργια
σπατάλης των διαφόρων κυβερνήσεων, αλλά και οι ευθύνες από τις πράξεις των συνδικάτων, των αριστερών κομμάτων και
οργανώσεων κλπ:
«…Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και
το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96%
του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά
ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί
σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο
55% των
χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν
προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος
της τελευταίας - και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί.
Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια
δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι περισσότερες από τις
προαναφερθείσες απεργίες - ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του
αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής
Ενώσεως (ΕΕ) - είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων
προνομίων επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας
κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική
οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και
σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα
πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά
επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται
σε άλλα 120 δισ. ευρώ.
Επίσης, από το 1993, μετά την
πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν
στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του
δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το
απίστευτο ποσόν των 150 δισ. ευρώ -κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις
ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό
αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ
ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών
ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου
δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.
Στις παραπάνω αδιανόητες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000
συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το
υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια από τα εφάπαξ.
Την περίοδο 1990-2009
καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες
κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες
πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας.
Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές
που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30
εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού.
Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες
δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου
10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων…».
Για
τα δις που χάθηκαν στον τομέα της Γεωργίας και μετατράπηκαν σε βίλες, σε
υπερπολυτελή τζιπ και λιμουζίνες ή απλώς φαγώθηκαν στα σκυλάδικα θα απαιτηθούν
πολλές σελίδες και απλώς τα αναφέρω.
Τα σκάνδαλα ΠΑΣΟΚ (3) και ΝΔ (4)
Ενδεικτικά
αναφέρουμε μερικά από τα πλέον κραυγαλέα σκάνδαλα που καταγράφηκαν από την
δεκαετία του ’80 και μετά:
1.
Το περίφημο σκάνδαλο «καλαμποκιού» ήταν από τα πιο ηχηρά της πρώτης οκταετίας
του ΠΑΣΟΚ, με λαθραία εισαγωγή χιλιάδων τόνων γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού από
κρατική εταιρία και εξαγωγή του ακολούθως σε ευρωπαϊκές χώρες ως ελληνικό. Τα
κέρδη υπερέβησαν τα 1.500.000 δολάρια, ενώ στα παραστατικά εμφανίστηκε μόνο 1.000.000
δρχ.!
2.
Σκάνδαλο 1,5 δισ. ει βάρος της ΕΤΒΑ και δύο θυγατρικών ναυτιλιακών εταιριών
της, με την αγορά πλοίων από άγνωστες κυπριακές εταιρίες, οι οποίες
εμφανίζονταν χωρίς κεφάλαια και χωρίς μετόχους.
3.
Διασπάθιση δημόσιου χρήματος στην Αγροτική Ασφαλιστική. Πέρα από τις άλλες
παρανομίες, εξασφάλιζε στα διευθυντικά στελέχη της μισθούς από 25.000.000 - 33.000.000
δρχ. μηνιαίως.
4.
Σκάνδαλο πλαστογραφίας στο υπουργικό συμβούλιο, με παράνομη παράταση νομικών
συμβούλων της Τραπέζης της Ελλάδος.
5.
Στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων «πράσινο» στέλεχος ζήτησε από ιδιώτη 15.000.000
δραχμές για να συμπεριληφθεί το οικόπεδό του στους σχεδιασμούς του οργανισμού.
6.
ΠΡΟΜΕΤ 1: Ενώ η επίσημη τιμή του εισαγόμενου καφέ ανά τόνο ήταν 1500 δολάρια, η
κρατική ΠΡΟΜΕΤ τον εισήγε λαθραία, υπερτιμολογώντας στα 2.000 δολάρια τον τόνο.
7.
ΠΡΟΜΕΤ 2: Αγόρασε από φιλανδική εταιρία εξαγωγών ξυλείας ποσότητες καυσόξυλων
αντί του ποσού των 250.000.000 δρχ., τα οποία μάλιστα κρίθηκαν ακατάλληλα από
τους Ελληνες ξυλουργούς και τελικά σάπισαν στο λιμάνι της Ελευσίνας.
8.
Σειρά από υπεξαιρέσεις Αγροτικών Εξαγωγών στην ΑΓΡΕΞ.
9.
Στην Εθνική Τράπεζα σκάνδαλο κατάχρησης 47.000.000 δρχ.
10.
Στα τέλη του 1985 ξέσπασε το σκάνδαλο με τον εκδότη φιλοπασοκικών εφημερίδων
Αθανάσιο Πόπωτα, που οδηγήθηκε στη φυλακή για κατάχρηση 57.000.000 δρχ. από την
Εθνική Τράπεζα. Οι ηθικοί αυτουργοί όμως δεν τιμωρήθηκαν…
11.
Πυρκάλ 1: Πουλούσε στο Ιράκ 112 δολάρια την οβίδα και στον Ελληνικό Στρατό 201
δολάρια!
12.
Πυρκάλ 2: Αγόρασε το άχρηστο ναυπηγείο πλαστικών σκαφών στο Λαύριο αντί
370.000.000 δρχ.
13.
Στη ΔΕΗ δύο υποθέσεις είδαν το φως της δημοσιότητας. Η πρώτη αφορούσε
υπεξαίρεση 500.000.000 δρχ. και η δεύτερη συμφωνία για αγορά ηλεκτρικής
ενέργειας από την Αλβανία, προκαλώντας ζημιά 120.000.000 δρχ. στη ΔΕΗ.
14.
Η αγορά των προβληματικών αεροσκαφών MIRAGE. Ο Ανδρέας Παπανδρέου όρισε
υπεύθυνο για την αγορά τους τον Γιώργο Λούβαρη. Το κόστος τους ήταν διπλάσιο
από τις τρέχουσες τιμές.
15.
ΚΥΔΕΠ: «Το σκάνδαλο του σταριού». Ζημίωσε τους Ελληνες αγρότες 910.000.000 δρχ.
Χρησιμοποιήθηκαν δύο εταιρίες, ως μεσάζοντες, για το ξεπούλημα των προϊόντων
της, με αποτέλεσμα να κερδίσουν δισεκατομμύρια οι εταιρίες αυτές εις βάρος του
Ελληνικού Δημοσίου.
16.
«Σκάνδαλο Κοσκωτά»: Το σχέδιο για την οικονομική επικράτηση «νέων τζακιών»,
προσαρμοσμένων στις πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ, με πολιτικές, οικονομικές και
ποινικές προεκτάσεις.
17.
Ελληνική Βιομηχανία Όπλων: Ο ίδιος ο τότε υφυπουργός Εθνικής Αμύνης Στάθης
Γιώτας, προτού παραιτηθεί, υπέβαλε μηνυτήριες αναφορές για επιζήμιες πράξεις
και παραλείψεις και για μίζες δισεκατομμυρίων μέσω εταιριών «φαντασμάτων».
20.
Η εμπλοκή του στελέχους του ΠΑΣΟΚ -του τότε δημάρχου Χαλκηδόνας Χρήστου
Παπαδόπουλου- ακόμη και στην «εταιρία δολοφόνων».
Για
το τρομακτικό σκάνδαλο του
Χρηματιστηρίου, τα λαδώματα των εξοπλιστικών
«προγραμμάτων», τα διασπαθισμένα τεράστια ποσά των Ολυμπιακών Αγώνων και τέλος το
μεγάλο έγκλημα της προσφυγής στο ΔΝΤ και στα Μνημόνια που ακολούθησαν και
που υπήρξαν τα μεγαλύτερα από τα «σύγχρονα κακουργήματα» του ΠΑΣΟΚ έχουν
γραφτεί χιλιάδες σελίδες και θεωρώ περιττή την επανάληψή τους.
Φυσικά
η ΝΔ δεν υστέρησε στην εξαντλητική προσπάθεια κατασπατάλησης του δημοσίου
χρήματος (4):
1.
Εξαγορά
Γερμανός από Cosmote. «Η διοίκηση της Cosmote ενήργησε δολίως και με
σκοπιμότητα, προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων και δη να ωφελήσει τον
Πάνο Γερμανό». Σε αυτό συνηγορούν, ανάμεσα σε άλλα, οι ποινικές διώξεις που
ασκήθηκαν - με αφορμή την εξαγορά της Γερμανός από την Cosmote – για τα εξής
αδικήματα: Απιστία που στρέφεται κατά υψηλόβαθμων στελεχών της Cosmote, ηθική
αυτουργία σε απιστία που στρέφεται κατά του επιχειρηματία, νομιμοποίηση εσόδων
από παράνομη δραστηριότητα, χειραγώγηση αγοράς από κοινού και κατ' εξακολούθηση
κατ' επάγγελμα και συνήθεια που στρέφεται κατά επτά προσώπων αντικριστών και
ατόμων που εμπλέκονται με την επιχείρηση και ηθική αυτουργία στη χειραγώγηση.
2.
Το
σκάνδαλο των ομολόγων. Μία υπόθεση η οποία έφερε στην επιφάνεια
το ζήτημα της διαχείρισης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Βασικός
στόχος του Υπουργείου Απασχόλησης ήταν να γίνονται αγορές σύνθετων και μη
ομολόγων, χωρίς να υπάρχουν τα κατάλληλα πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν να
ελέγξουν πιθανές έκνομες ενέργειες, οι οποίες σημειώνονταν, σε βάρος των
οικονομικών του ελληνικού Δημοσίου. Παρά τις πιέσεις της αντιπολίτευσης και της
κοινής γνώμης, ο τότε Υπουργός Απασχόλησης, Σάββας Τσιτουρίδης, δεν
απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση για το ζήτημα των ομολόγων αλλά εξαιτίας της
υπόθεσης στην οποία εμπλέκονταν ο στενός του συνεργάτης Ευγένιος Παπαδόπουλος.
3.
Η
εξαγορά του ΟΤΕ από τη Deutsche Telekom. Χωρίς να έχουν αξιολογηθεί
όλα τα περιουσιακά του στοιχεία, ο ΟΤΕ «περνάει» στα χέρια της γερμανικής
Deutsche Telekom. Εργαζόμενοι και αντιπολίτευση μιλούν για «ξεπούλημα» του
κερδοφόρου ΟΤΕ και θέτουν ακόμη και ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
4.
Το
κορυφαίο Σκάνδαλο της Siemens. H γερμανική εταιρεία Siemens
δωροδοκούσε κρατικούς λειτουργούς για να επικρατήσει σε δημόσιους διαγωνισμούς.
Ιδιωτικά κέντρα οικονομικής ισχύος, κοινοβουλευτικά κόμματα και παντελής
έλλειψη διαφάνειας συνθέτουν το μωσαϊκό της υπόθεσης Siemens.
5.
Σκάνδαλο
ΟΣΕ.
Υπέρβαρες αμαξοστοιχίες με παραποιημένα παραστατικά επιφέρουν οικονομική ζημία
ύψους 1.300.000 ευρώ στον OΣE. H τιμή στην οποία αγόραζαν οι έμποροι τα παλαιά
σίδερα (σκραπ) ήταν πάνω από 200 ευρώ τον τόνο. Η εταιρεία στην οποία έγινε η
ανάθεση καταβάλλει μόλις 57 ευρώ ανά τόνο... Υπάλληλοι του ΟΣΕ πλαστογραφούσαν
τις σχετικές συμβάσεις με στόχο το κέρδος από την παράνομη μεταφορά σκραπ.
Δεκάδες άλλα σκάνδαλα επί ΝΔ
έχουν επίσης καταγραφεί, αλλά αφορούν κυρίως περιπτώσεις ατομικού πλουτισμού
εις βάρος του Δημοσίου [Χρηματισμός στο υπουργείο Τουρισμού, Ο στενός
συνεργάτης του υπουργού Εσωτερικών, Πρ.
Παυλόπουλου, Α. Χούπης, είχε αναλάβει επ' αμοιβή μέσω εταιρείας να
διαμορφώσει τους όρους προκήρυξης και αξιολόγησης αιτήσεων για προσλήψεις στο
Δημόσιο εκτός ΑΣΕΠ, και συγκεκριμένα την πρόσληψη 300 υπαλλήλων στο Ταχυδρομικό
Ταμιευτήριο, τα γλυκά του κ. Γιακουμάτου, οι κουμπάροι και το καρτέλ του γάλακτος
(ΜΕΒΓΑΛ), παροχή κρατικής διαφήμισης σε υπόδικο και παραίτηση του υφυπουργού
Οικονομικών Αδάμ Ρεγκούζα, Μιλτ. Βαρβιτσιώτης και οικόπεδα στην Μύκονο κλπ] και
συγκριτικά αποτελούν δραστηριότητες
κλεφτοκοτάδων σε αντιδιαστολή με μια τεράστια εγκληματική οργάνωση επιπέδου
Μαφίας.
Ανάλογη υπήρξε και η εκτόξευση του δημοσίου
χρέους επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας όπως φαίνεται από τους
παρακάτω Πίνακες 3 και 4. Παρατηρούμε τα άλματα του Δημοσίου Χρέους την περίοδο
Ανδρέα, την άτυχη περίοδο Μητσοτάκη και το τελικό άλμα στο κενό που
πραγματοποιήθηκε την διετία 2008-2010 και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον
ΓΑΠ. Ο Πίνακας 4 είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα διότι εμφανίζει τις
διακυμάνσεις του Δημοσίου Χρέους σε σχέση με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΕΑΠ).
Πίνακας 3
Πίνακας 4
Μια
επίσης ενδιαφέρουσα απάντηση στο αρχικό ερώτημα υπάρχει σε σημερινό άρθρο της
εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ όπου αναφέρονται τα εξής:
«…η άνοδος και παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία συνέπεσε με
το ξεκίνημα της πορείας της χώρας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και
μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση. Με απλά λόγια, το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία μαζί με τα
χρήματα από την Ευρώπη. Εκεί, χάθηκε μια τεράστια, μοναδική, ιστορική ευκαιρία
για τη χώρα. Διότι τα χρήματα αυτά, οι
κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου ούτε που διανοήθηκαν να τα διανείμουν σε
παραγωγή, ανάπτυξη και επενδύσεις. Με τα έτοιμα, και ξένα, εκείνα χρήματα
πληρώθηκαν μισθοί και συντάξεις του Δημοσίου, έγιναν αυξήσεις και προστέθηκαν
και άλλοι δημόσιοι οργανισμοί, περιττοί και άχρηστοι πολλές φορές, για να
εξασφαλιστούν ακόμα περισσότερες δεξαμενές ψηφοφόρων. Με τα έτοιμα, και ξένα,
χρήματα βολεύτηκαν αγρότες χωρίς να χρειάζεται να εργάζονται όπως εργάζονταν.
Οι τότε κυβερνήσεις κατέστησαν σαφές σε γενιές της ελληνικής κοινωνίας ότι δεν
χρειάζεται να δουλεύεις σκληρά για να αμείβεσαι καλά. Στην πραγματικότητα, τα
χρήματα, τα προνόμια, οι απολαβές που χάθηκαν από το 2009 και μετά ήταν χρήματα
που εν πολλοίς δεν μας ανήκαν ποτέ. Βεβαίως, η μέγιστη αδικία εδώ είναι ότι,
κυρίως στον μαρτυρικό ιδιωτικό τομέα, έχασαν και άνθρωποι που κέρδισαν χρήματα
με τον ιδρώτα και τη δημιουργικότητά τους. Και σε αυτή την αδικία συνέβαλαν τα
μέγιστα οι λεγόμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. για να μην πειράξουν το
αγαπημένο τους Δημόσιο...». (15)
Τελικά ποιοι είναι αυτοί οι «διεθνείς
τοκογλύφοι»;
Οι
ισχυρισμοί περί «διεθνών τοκογλύφων» προέκυψαν αρχικά ως συνέχεια της γνωστής
μαρξιστικής ρητορικής περί «κεφαλαιοκρατών που πίνουν το αίμα των λαών» («με
μπουρί»! όπως κραύγαζε σε πρωτοσέλιδα της αλήστου μνήμης ΑΥΡΙΑΝΗΣ ο χυδαίος
λαϊκιστής και μεγαλοαπατεών Κουρής) και στην συνέχεια διαδόθηκε στον χώρο που
εκπροσωπείται σήμερα πολιτικά από τους ΑΝΕΛΛ, τον κατ’ εξοχή χώρο της
συνωμοσιολογίας, του ανορθολογισμού, των αστικών μύθων, των «μη-συμβατικών»
θεωριών, της στείρας αερολογίας και της απωθητικής ψευτοπατριωτικής
μεγαλοστομίας.
Αναφέρονται
γενικά και αόριστα κάποια ονόματα διεθνών επιχειρηματιών, Τραπεζών,
χρηματο-οικονομικών ιδρυμάτων (πάντα και κατά προτίμηση Εβραίων, λες και αν
ήσαν π.χ. Αρμένιοι το θέμα δεν θα μας απασχολούσε) τα οποία οδήγησαν την Ελλάδα
στην καταστροφή με στόχο να αποκτήσουν τα «αμύθητα πλούτη που κρύβει στα
σπλάχνα της η ελληνική γη».
Χαρακτηριστικό
και εξ ίσου αποκαλυπτικό είναι ένα άρθρο που αναρτήθηκε εδώ: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/08/blog-post_1985.html
(το
ιστολόγιο ονομάζεται the
secret real truth = η κρυφή πραγματική αλήθεια) και το οποίο
αναπαράχθηκε στην συνέχεια ευρύτατα στο Διαδίκτυο.
Όπως
αναφέρει: «Έξι ήταν τα εργαλεία με
τα οποία κατασκευάστηκε … εργαστηριακά η κρίση και ο ιός απελευθερώθηκε στην
Ευρώπη! Επιλογή; Τα «κράτη-γουρούνια» (PIGS, από τα αρχικά των λέξεων, Portugal
Ireland, Greek, Spain) είχαν προεπιλεγεί και στα «εργαστήρια» των τοκογλύφων
είχαν γίνει οι απαραίτητες «προσομοιώσεις» με αποτέλεσμα να επιλεγεί ως
καλύτερος στόχος, η Ελλάδα, για την τελική επίθεση κατά του Ευρώ, η οποία δεν
έχει γίνει ακόμη! Ποια ήταν λοιπόν τα εργαλεία αυτά;
Το
πρώτο εργαλείο ήταν τα «ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) που ενώ σχεδιάστηκε για
την ασφάλεια των ομολόγων, εντούτοις χρησιμοποιήθηκε ανεξέλεγκτα και χωρίς
εποπτικό μηχανισμό, Πουθενά!».
Στην
συνέχεια, ο αναγνώστης επιδιώκοντας να πληροφορηθεί ποια ήσαν τα άλλα πέντε
«εργαλεία», διαβάζει τα εξής: «Πέραν των CDS, ΤΑ
ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ήταν τρεις επενδυτικές τράπεζες και
τρεις οίκοι αξιολόγησης:Τράπεζες – Επενδ. Εταιρίες:
GOLDMAN SACHS, NEUBERGER BERMAN (συμφερόντων Rotschild), BLACKROCK, U.K. (συμφερόντων Rotschild)
Οίκοι Πιστοληπτικής
Αξιολόγησης:
FITCH, MOODY’s,
STANDARD & POOR (S&P)» δηλαδή σύνολο επτά!
Ενδεικτικό
της προχειρότητας και της ελαφρότητας αυτού του κειμένου.
Το
υπόλοιπο άρθρο αναλίσκεται σε εξ ίσου αναξιόπιστες και άχρηστες πληροφορίες για
την οικογένεια Ρότσιλντ, διάφορους Τραπεζίτες, σε αφελείς συλλογισμούς και τελικά
επικεντρώνεται στις σχέσεις των Ελλήνων πολιτικών με οικονομικά κέντρα,
Ιδρύματα, τον Σόρος και την γνωστή παραφιλολογία των συνωμοσιολογούντων. Στο άρθρο
αυτό ταιριάζει απόλυτα η γνωστή ρήση για το δέντρο που κρύβει το δάσος.
Αστειότητες…
Συμπεράσματα
Όπως
προκύπτει από αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά και όπως ισχυρίζομαι, είναι καιρός
πια να εγκαταλείψουμε τις βολικές λύσεις, τις μισές αλήθειες και τα ολόκληρα
ψέμματα. Επί τέλους ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα και ας προχωρήσουμε στην απαραίτητη και
αναγκαία αυτοκριτική μας. «Διεθνείς τοκογλύφοι» υπήρχαν πάντα και μπορούμε
να εφεύρουμε άλλους τόσους. Την δουλειά
τους κάνουν και πουθενά δεν πήγαν απρόσκλητοι!
Το ζήτημα ήταν και είναι
πάντα το τι κάνουμε εμείς. Να συνειδητοποιήσουμε ότι οι δικές μας λανθασμένες και εγκληματικές πολιτικές επιλογές, μας
οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε.
Η
αλλοίωση της ελληνικής οικονομίας, κοινωνίας, η έκπτωση των αξιών, ο άκρατος
καταναλωτισμός, η ασυδοσία του πολιτικού προσωπικού, η διαφθορά και η ατιμωρησία,
ο εκμαυλισμός των πολιτών, η λογική της αντιπαροχής και ανταλλαγής της ψήφου με
παροχές και ρουσφέτια ήσαν φαινόμενα που καλλιεργήθηκαν και εξαπλώθηκαν σαν
επιδημία με την κατάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του, τον
χαρισματικό δημαγωγό και πολιτικό απατεώνα, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Τα
παρασκήνια των όσων συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες είναι σε μεγάλο βαθμό
άγνωστο και μόνον κάποια ψήγματα αλήθειας έρχονται στο φως της δημοσιότητας από
άτομα που έζησαν από κοντά τα γεγονότα (5) ή από πρώην συνεργάτες των
πρωταγωνιστών, των οποίων η συνείδηση δεν τους επέτρεψε να ακολουθήσουν τον
κατήφορο.
Όπως
μάλιστα έχει υποστηριχθεί από ένα τέτοιο πρόσωπο την ακεραιότητα του οποίου
ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει (6):
«Η σημερινή δραματική κατάσταση
της πατρίδας μας είναι άμεσα συνυφασμένη με την πολιτική που εφάρμοσε ο Ανδρέας
Παπανδρέου, όσο απίστευτο και αν φαίνεται αυτό. Έχω γράψει πολλά βιβλία και
πολλές αναλύσεις για να εξηγήσω το φαινόμενο αυτό, αλλά συνήθως βρίσκομαι
μπροστά σε ένα απροσπέλαστο τείχος, που έχτισαν οι διαπλεκόμενοι εξωθεσμικοί
παράγοντες (οι λεγόμενοι κατά το λαϊκόν «νταβατζήδες», εντός και εκτός
Ελλάδας). Όμως χωρίς την αποκαθήλωση από το βάθρο του, δεν πρόκειται η Ελλάδα
να βγει από την βαθιά και πολυποίκιλη κρίση που την διαπερνά σ’ όλους τους
τομείς και σ’ όλα τα επίπεδα. Γιατί σε τελευταία ανάλυση η κρίση δεν είναι πρωταρχικά οικονομική και πολιτική, ή μάλλον δεν
είναι καν οικονομική ή πολιτική, αλλά
καθαρά πολιτισμική και ακούει στο όνομα «δ ι α φ θ ο ρ ά», δηλαδή κατάπτωση των
ηθικών αξιών μιας κοινωνίας. Αυτήν την διαφθορά καλλιέργησε συνειδητά και
επέβαλε πανούργα ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να πετύχει την κατάκτηση και τη νομή
της εξουσίας, ως αυτοσκοπού…».
Ο
«σοφός» ελληνικός λαός έφερε στην εξουσία έναν μιμητή του Ανδρέα εξ ίσου
επικίνδυνο, πιθανόν και περισσότερο, διότι η αρχομανία του συνδυάζεται με
ημιμάθεια και ιδεοληψία. Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε και τα ζούμε. Σε ένα
σημαντικό και ιδιαίτερα τεκμηριωμένο άρθρο με τίτλο «Στα 170 δισ. η ζημία της
Ελλάδος στους 6 μήνες παταγώδους αποτυχίας της αριστεράς» που αναρτήθηκε εδώ: http://bankingnews.gr στις 19/07/2015
περιγράφεται λεπτομερώς η διάλυση της Οικονομίας από τις εγκληματικές ενέργειες
μιας ομάδας θλιβερών ερασιτεχνών, που ολοκλήρωσαν την καταστροφή της χώρας.
Πίνακας 5
Υπενθυμίζω
ότι η αρχαιοελληνική παράδοση μας διδάσκει ότι όταν κάποιος (ή κάποιοι),
υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του, σωματική (7), αλλά κυρίως
πολιτική (8), στρατιωτική (9) και οικονομική (10), συμπεριφερόταν με
βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους Νόμους της
Πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο
θεϊκό νόμο -που επέβαλλε όρια στην ανθρώπινη δράση-, διέπραττε «ὕβριν», δηλ.
παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του
και να εξομοιωθεί με τους θεούς (11), με συνέπεια την προσβολή και τον
εξοργισμό τους και την επέμβαση κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἄτην»
(12),
δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με την σειρά της οδηγούσε τον
υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη «α-νοησία», να
υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν» (13), την οργή και
εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν» (14),
δηλ. την τιμωρία και την συντριβή/καταστροφή του.
Το δυστύχημα είναι
ότι την συντριβή των υβριστών θα την πληρώσουμε (μεταφορικά και κυριολεκτικά)
όλοι εμείς…
Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης, 21 Ιουλίου 2015
Σημειώσεις
(1)
Βλ. το αναλυτικό άρθρο του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου
2011 της Athens Review of Books με τίτλο «Η μεγάλη
ληστεία»
(2)
Βλ. «Λαϊκισμός και οικονομία» του Πάμπου
Χαραλάμπους εδώ:
(5) Βλ. για
παράδειγμα: Στάμος
Ζούλας, Όσα δεν έγραψα, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2003 - Δημήτρης Λ. Στεργίου,
Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2005 - Νικόλαος
Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.
(6) Βλ. το αποκαλυπτικό
κείμενο του Δαμιανού
Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, ιδρυτικού, πρώην ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του
ΠΑΣΟΚ με τίτλο: «ΤΟ
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΙΔΡΑΣΗ»
Αθήνα, 14.1.2011
(7)
«…ἄνασσα, τοῖς ἄλλοισιν Ἀργείων πέλας ἵστω, καθ᾽ ἡμᾶς δ᾽ οὔποτ᾽ ἐκρήξει μάχη…» Σοφοκλέους, Αίας,
774-775
(8)
«…οὒ τοῦ κρατοῦντος ἡ πόλις νομίζεται;» Σοφοκλέους, Αντιγόνη, 738
(9)
«…εἰ δέ κε μὴ δώωσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος ἄξω ἑλών· ὃ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι…» Ομήρου Ιλιάς,
Oxford University Press, Α 137-139
(10) Ηρόδοτος, Ιστοριών
α΄ (Κλειώ), 30, 34.1
(11) «…ὅστις ἀνθρώπου φύσιν βλαστὼν ἔπειτα μὴ κατ᾽ ἄνθρωπον φρονῇ…» Σοφοκλέους, Αίας, 760-761
(12) «…ὓβρις γὰρ ἐξανθοῦσ’ ἐκάρπωσε στάχυν ἂτης…» Αισχύλου, Πέρσαι,
821-822 και «…πρέσβα Διὸς θυγάτηρ Ἄτη, ἣ πάντας ἀᾶται, οὐλομένη· τῇ μέν θ᾽ ἁπαλοὶ πόδες· οὐ γὰρ ἐπ᾽ οὔδει πίλναται, ἀλλ᾽ ἄρα ἥ γε κατ᾽ ἀνδρῶν κράατα βαίνει
βλάπτουσ᾽ ἀνθρώπους…» Ομήρου Ιλιάς, Oxford University Press, Τ 91-94
(13) «...τοιοῖσδέ τοι λόγοισιν ἀστεργῆ θεᾶς ἐκτήσατ᾽ ὀργήν, οὐ κατ᾽ ἄνθρωπον φρονῶν…» Σοφοκλέους, Αίας,
776-777
(14) «…Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥα ἔτ᾽ ἔστε
θεοὶ κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον, εἰ ἐτεὸν μνηστῆρες ἀτάσθαλον ὕβριν ἔτισαν…» Ομήρου Οδύσσεια,
Oxford University Press, ω 351-352
(15) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ηλία
Μαγκλίνη: 18 Οκτωβρίου 1981 http://www.kathimerini.gr/824454/opinion/epikairothta/politikh/18-oktwvrioy-1981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου