Παπατζιλίκια

Τσιφτετέλληνες...

Πριν από ένα μήνα περίπου είχαμε αναρτήσει ένα κείμενο με τον τίτλο Η λύση των προβλημάτων της χώρας και η νεοελληνική ευήθεια και στην συνέχεια την ανάρτηση με τίτλο Πασοκιστάν. Και οι δύο αναφέρονται σε κάποιες δήθεν επενδύσεις από την Κίνα, την Ρωσσία, τα Αραβικά Εμιράτα και άλλα τέτοια φαιδρά. Όλα αυτά τα γελοία, είτε προέρχονται από κυβερνητικές πηγές που θέλουν να μας παραμυθιάσουν, ώστε να μη βγούμε στους δρόμους, είτε από αμετανόητους "Ξεφτέλληνες" (Homo neohellenicus catafertzicus...), που δεν λένε να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν και περιμένουν να βρέξει δολλάρια ή πετροδολλάρια ώστε να αρχίσουν πάλι τις λαμογιές. Στο ίδιο θέμα και το κείμενο που ακολουθεί.

ΔΕΕ

"...Από την αρχαιότατη Ελληνική μας παράδοση και τον πλούτο της, ελάχιστα έχουν παραμείνει ζωντανά και αποτελούν μέρος της δημιουργικής φαντασίας των νέων Ελλήνων. Η φιλοσοφία, η επιστημονική σκέψη, η λογική, ο Σωκρατικός έλεγχος και ηθική, η στωική θεώρηση της ζωής, η θεολογία των πατέρων, η πνευματική ζωή του Βυζαντίου, η διπλωματία του, όλα αυτά δεν αποτελούν μέρος της δικής μας παράδοσης και πρακτικής, όλα αυτά χάθηκαν. Απομένουν όμως η πανάρχαια σχέση μας με την ποίηση, την σοφιστική, και την μυθοπλασία. Θέλω να ασχοληθώ με την τελευταία γιατί ακόμα αποτελεί μέρος του νοητικού μας τοπίου. Δυστυχώς η σύγχρονη μυθοπλαστική μας ικανότητα δεν έχει την κοσμολογική χροιά της ερμηνείας του κόσμου μέσα από την δημιουργική μεταμόρφωση του σε ανθρωπομορφικό ή υπαρξιακό σημαινόμενο. Μιλώ για την μυθοπλαστική μας ικανότητα να κατασκευάζουμε μύθους για τις κατά καιρούς δύσκολες καταστάσεις στις οποίες έχουμε βρεθεί ως έθνος.
Θα επικεντρωθώ στους μύθους οι οποίοι παρουσιάστηκαν τον τελευταίο καιρό σε σχέση με την οικονομική καταστροφή η οποία έχει επέλθει στην πατρίδα μας.
Ως πρώτο παράδειγμα θα αναφέρω τους μύθους για τις πιθανές λύσεις οι οποίες υπήρχαν για το δημόσιο χρέος εκτός ΕΕ, ΔΝΤ και πτώχευσης. Οι μύθοι αυτοί δημιουργήθηκαν ως λύσεις χωρίς κόστος, δηλαδή ως λύσεις χωρίς επώδυνα μέτρα εις βάρος μισθωτών και συνταξιούχων.
Ο πρώτος Μύθος είναι ότι οι Κινέζοι θα μπορούσαν να μας δανείσουν για να πληρώσουμε το χρέος. Θα έπρεπε δηλαδή η Κινέζική κυβέρνηση να μας δώσει όσα μας έδωσε η ΕΕ και το ΔΝΤ, 110 δισεκατομμύρια σε τρία χρόνια. Αν η Κίνα μας προσέφερε μόνο ένα ποσό των 30 δισεκατομμυρίων για να αντιμετωπίσουμε τις αγορές τον Ιανουάριο, τότε θα έπρεπε να αργότερα να δανειστούμε από τις αγορές. Κανείς όμως δεν θα μας δάνειζε με τόσο χρέος και έλλειμμα με όρους 2008-9. Τα επιτόκια θα ήταν μεγάλα αν δεν είχαμε πάρει ουσιαστικά μέτρα για να βελτιώσουμε τα δημοσιονομικά μας. Σε τί θα μας βοηθούσε μια τέτοια κίνηση;
Οι Κινέζοι δεν κάνουν ποτέ κινήσεις οι οποίες δεν έχουν κάποιο εμπορικό όφελος για αυτούς. Ένας δανεισμός 30 δισεκατομμυρίων δεν θα έσωζε την οικονομία, ούτε την σταθερότητα της χώρα. Άρα μια τέτοια χρηματοδότηση θα ήταν αναποτελεσματική. Αν από την άλλη μεριά ανελάμβαναν να χρηματοδοτήσουν ολόκληρο το χρέος μας τότε θα ήταν σαν να ανελάμβαναν μια πολιτική υποθήκη για τη χώρα, πέραν της οικονομικής υποθήκης την οποίαν θα έπρεπε να εγγράψουμε εμείς υπέρ των Κινέζων. Κάτι τέτοιο θα ήταν ασυμβίβαστο με την πολιτική του Πεκίνου και τις σχέσεις του με την ΕΕ. Θα έπρεπε να αναλάβουν να στηρίξουν μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτό δεν είχε ούτε πολιτική, ούτε οικονομική αξία για αυτούς.
Από όλα τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να συνάγει κανείς ότι η περίπτωση να μας δάνειζαν οι Κινέζοι και να αποφεύγαμε το ΔΝΤ και την ΕΕ είναι ένας μύθος. Αλλά πέραν αυτού, και εάν μας δάνειζαν οι Κινέζοι, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να μην πάρουμε μέτρα για την δημοσιονομική εξυγίανση μας; Αυτό θα ήταν αδύνατον όποιος και αν μας δάνειζε.
Δεύτερος Μύθος. Υπήρξε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο με παρουσίαση ενός εγγράφου από μεγάλο Fund για συμφωνία να μας δανείσει 20 δισεκατομμύρια. Θα θεωρήσω ότι αυτή η περίπτωση είναι αληθινή. Και πάλι θα ίσχυε το ερώτημα, και με τα υπόλοιπα τι θα γινόταν;
Υπήρξε και η πρόταση να ενοικιάσουμε κάποιο νησί η κάποια ναυτική βάση στους Ρώσους και να πληρώσουν αυτοί το χρέος. Οι Ρώσοι δεν είναι Κινέζοι, δεν διαθέτουν τέτοια ρευστότητα. Επίσης η κίνηση αυτή θα είχε πολιτικές συνέπειες τις οποίες οι Ρώσοι δεν είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν. Η Ρωσία έχει ήδη έρθει σε μια κάποια συμφωνία με τις ΗΠΑ. Έχει πάρει τον έλεγχο της Ουκρανίας. Ήδη, έχει κάνει μια γιγαντιαία συμφωνία με την Τουρκία όπου ανέλαβε να χτίσει πέντε πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ένα σταθμό εμπλουτισμού ουρανίου.
Όλα όσα γράφτηκαν και προτάθηκαν δυστυχώς ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας και του μύθου σε σχέση με την δυνατότητα μας να αντιμετωπίζαμε το πρόβλημά μας. Ως αντίλογος θα μπορούσε να ειπωθεί ότι με μια δανειοδότηση πέραν της επίσημης αγοράς, τα διαφορικά επιτόκια ίσως ήταν χαμηλότερα και οι αγορές ίσως είχαν αποκτήσει μια κάποια εμπιστοσύνη στη δυνατότητα μας να δανειστούμε. Ίσως, αλλά στην πραγματικότητα τί θα είχαμε γλυτώσει; Το σπρώξιμο κάτω από το χαλί των προβλημάτων για λίγο χρόνο. Χωρίς πραγματικά μέτρα καμία αγορά δεν θα είχε πειστεί για την φερεγγυότητα μας.
Το αντεπιχείρημα εδώ από όσους θεωρούν ότι αυτά τα σενάρια ήταν ρεαλιστικά εδράζεται στο ότι ένα από αυτά είχε πραγματοποιηθεί δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε τόσο σκληρά μέτρα και να βρισκόμαστε υπό την εποπτεία της τριμερούς επιτροπής. Δυστυχώς μπορεί να μην είμαστε υπό την εποπτεία της τριμερούς αλλά θα είμαστε υπό την εποπτεία των αγορών και των οποιονδήποτε δανειστών. Μέτρα θα παίρναμε, ίσως πιο ήπια αλλά σε σχέση με την ΕΕ τα πάντα θα ήταν ανοιχτά, ακόμα και επιβολή κυρώσεων. Όλοι αυτοί οι μύθοι είναι δημιουργήματα της απόλυτης απέχθειας μας προς τα μέτρα και την εποπτεία. Ήταν η αποφυγή των ευθυνών του πολιτικού μας κατεστημένου.
Και εγώ δεν εγκρίνω τα μέτρα ούτε την εποπτεία, αλλά ταυτόχρονα αναρωτιέμαι, γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είπε την αλήθεια και δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο; Γιατί το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν»; Αναρωτιέμαι, και η απάντηση είναι δυστυχώς μία. Καμία κυβέρνηση δεν είπε την αλήθεια και καμία δεν θα έπαιρνε μέτρα. Καμιά Κυβέρνηση δεν θα είχε επιβάλει την εντιμότητα και την αξιοκρατία. Καμιά δεν θα είχε συμπεριφερθεί με αξιοπρέπεια. Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές συγγενείς και φίλοι πολιτικών διορίζονται στο δημόσιο και σπατάλες γίνονται χωρίς σταματημό. Κλοπές και ρεμούλες διαπράττονται και θα διαπράττονται μέχρις ότου απατεώνες όλων των ειδών και θέσεων στην ιεραρχία αρχίσουν να περνούν την πόρτα της φυλακής. Το πολιτικό παιγνίδι της εξουσίας είχε και έχει ακόμα εθίσει τους πολιτικούς και τα κόμματα σε απίστευτη ψευδολογία, παραπληροφόρηση και διαπλοκή με την ελίτ αλλά και με τα ισχυρά συνδικάτα.
Θα συνεχίσω με άλλους μύθους. Οι λιμενεργάτες έκαναν απεργία για να μας σώσουν από την αποικιοκρατική σύμβαση της COSCO. Ανεπτύχθη μια μυθολογία των κακών Κινέζων με τους οποίους η προηγούμενη κυβέρνηση υπέγραψε μια αποικιοκρατική και παράνομη σύμβαση. Αυτά έλεγαν φωνές από την αριστερά, ακόμα και μέσα από την νυν κυβέρνηση πριν από τις εκλογές. Θα την καταργήσουν έλεγαν. Θα μας έσωζαν από την κακή σύμβαση με τους Κινέζους έλεγαν. Τώρα δεν ακούω καμιά τέτοια φωνή. Οι Κινέζοι ήρθαν και τους δέχτηκαν όλοι ως σωτήρες. Ο μύθος του κακού Κινέζου έδωσε τη θέση του στον μύθο του καλού επενδυτή Κινέζου.
Ένας άλλος μύθος ο οποίος είχε αναπτυχθεί από την αριστερά ήταν γύρω από τον Τσάβεζ. Θα έφερναν φτηνό πετρέλαιο για τους φτωχούς από την Βενεζουέλα. Εδώ συνέβησαν κωμικοτραγικά γεγονότα τα οποία αμαυρώνουν την φερεγγυότητα και την αξιοπιστία της αριστεράς στην Ελλάδα ως σοβαρής πολιτικής πρότασης.
Κατ’ αρχάς η αριστερά αρέσκεται στο να θεοποιεί και να αποδέχεται ότι είναι αντί-Αμερικανικό. Ο Τσάβεζ είναι αντί-Αμερικανός, άρα ο Τσάβεζ είναι καλός για μας. Αρχίζω από αυτό το σημείο. Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας είναι αντί-Αμερικανός και καλά κάνει. Ολόκληρη η κεντρική και νότια Αμερική είναι αντί-Αμερικανική. Υπάρχουν ιστορικοί λόγοι για αυτό. Το ερώτημα είναι τι είδους πολιτικός είναι και τι είδους πολιτική ασκεί και διακηρύττει για την Βενεζουέλα;
Ο Τσάβεζ είναι ο άνθρωπος ο οποίος προωθεί και εκπροσωπεί την ιδέα του «μεγάλου ηγέτη», του ηγέτη με ειδικές και σπάνιες ικανότητες, ο ηγέτης ο οποίος μπορεί να απελευθερώσει τον λαό από οποιοδήποτε άγος. Μπορεί να βοήθησε τους φτωχούς και καλά έκανε αλλά αυτό δεν τον κάνει σοσιαλιστή, ούτε υπέρμαχο των ελευθεριών των πολιτών. Όλοι η «μεγάλοι ηγέτες» ήταν υπέρμαχοι των φτωχών. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ο Τσάβεζ είναι ένας κλασσικός τύπος λατινοαμερικάνου δικτάτορα. Ο Μπολιβαρισμός τον οποίον επικαλείται είναι μια πολιτική θέση την οποίαν έχει σχολιάσει ο ίδιος ο Μαρξ και την έχει σχολιάσει αρνητικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι o Τσάβεζ έχει πτωχεύσει την Βενεζουέλα και έχει υποθηκεύσει τα νέα κοιτάσματα πετρελαίου της χώρας στους Κινέζους οι οποίοι της δάνεισαν 20 δισεκατομμύρια δολάρια.
Υπάρχει ακόμα ένας πολύ πρόσφατός αλλά και θανάσιμος μύθος. Ό μύθος ότι με το πακέτο σωτηρίας από την ΕΕ και το ΔΝΤ έχουμε σωθεί. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Θα έχουμε σωθεί αν έχουμε τη θέληση, πολιτική και συλλογική να εφαρμόσουμε τα μέτρα. Ως γνωστόν στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι για όλα, και για την φοροδιαφυγή και για την διαφθορά, και για την λειτουργία του κράτους. Οι νόμοι απλά δεν εφαρμόζονται. Τα μέτρα, αν εφαρμοστούν και αν αποδώσουν, τότε θα έχουμε προχωρήσει προς την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Επί του πιεστηρίου: η επιτροπή θα αξιολογήσει την εφαρμογή των μέτρων αρχές Ιουλίου αρνητικά. Αυτό σημαίνει ότι η δεύτερη δόση του δανείου αρχές Σεπτεμβρίου είναι αμφίβολη. Η είδηση μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό Flash 96 στις δώδεκα μμ σήμερα.

Θα έχουμε προχωρήσει προς ένα είδους επιβίωσης αν ταυτόχρονα βρούμε τρόπο να βοηθήσουμε την παραγωγή, την δημιουργία θέσεων εργασίας, και εφαρμόσουμε τους κανόνες για την φοροδιαφυγή. Ο Πρωθυπουργός τρέχει ανά τον κόσμο προσκαλώντας επενδυτές. Καλά κάνει, αλλά θα πρέπει να ξέρει ότι κανείς δεν θα επενδύσει, ούτε και εγώ αν μπορούσα. Δεν θα επενδύσει κανείς γιατί το ισχύον σύστημα της Ελληνικής γραφειοκρατίας είναι εναντίον των επενδύσεων, εναντίον του κέρδους, εναντίον της παραγωγικής εργασίας. Το ισχύον νοητικό τοπίο είναι αντιπαραγωγικό, αντί-αναπτυξιακό, υπέρ της φοροδιαφυγής και υπέρ της ραστώνης. Ακόμη και η μεσαία τάξη, ένα αναλυτικό εργαλείο κοινωνικής έρευνας, το οποίο δεν ξέρω ακριβώς σε ποιους αναφέρεται, έχει αποποιηθεί το έθος της εργασίας και της παραγωγής.
Κάποτε η λαϊκή δεξιά είχε αναπτύξει τον μύθο της «μικρής αλλά έντιμης Ελλάδος». Ο μύθος αυτός περιέκλειε μια φιλοσοφία η οποία είχε ως αντίκρισμα την φοβία ως προς τα εξωτερικά θέματα, την αντιπαράθεση με την Τουρκία, την αποφυγή δανεισμού για έργα ανάπτυξης και την εσωστρέφεια. Εμείς σε αντιδιαστολή με εκείνη τη θέση πρόσφατα είχαμε αναπτύξει τον μύθο της ισχυρής αλλά...ποιου είδους Ελλάδα; Της Ελλάδας της αρπαχτής και της απάτης;
Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας. Οφείλουμε να σκεφτούμε καλά ποιοι είμαστε, να συνειδητοποιήσουμε κα την ταυτότητα μας και τις φιλοδοξίες μας, τους στόχους μας. Οι μύθοι των προγόνων μας θρέφουν την δημιουργική φαντασία ολόκληρών λαών για εκατοντάδες χρόνια. Οι δικοί μας μύθοι δεν μπορούν να θρέψουν κυριολεκτικά ούτε εμάς τους ίδιους.

Επί του πιεστηρίου: Υπάρχει πρόβλημα στις περιφερειακές τράπεζες της Ισπανίας ύψους 300 δισεκατομμυρίων από δάνεια σε οικοδομές, ξενοδοχεία και κατοικίες. Η Ισπανία είχε ξεκινήσει ένα ευρύ πρόγραμμα κατοικιών για τους συνταξιούχους της βόρειας Ευρώπης, αλλά σήμερα ο κλάδος βρίσκεται σε απόλυτη ύφεση. Έχουμε μια νέα τραπεζική κρίση η οποία προσθέτει νέα ανασφάλεια στην ανασφάλεια του Ευρώ.

Υ. Γ. Αυτές οι έκτακτες ανακοινώσεις μπορεί να θεωρηθούν φοβικές. Δεν είναι. Είναι η περιγραφή εξελίξεων οι οποίες εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο της οικονομίας της Ευρώπης, πέραν της δικής μας θέσεως. Και η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή κατάσταση δεν είναι θαλερή. Αυτό κάνει την δική μας θέση ακόμη δυσκολότερη.