Δ. Ν. Τ.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του μαχητικού δικηγόρου και αγωνιστή πατριώτη Φαήλου Κρανιδιώτη για τον ερχομό των ελεγκτων του ΔΝΤ στην χώρά μας.

ΔΕΕ

Διαίρει και εξαθλίωνε

Χαχόλοι και φαφλατάδες. Και τώρα σαν βρεμένες γάτες. Μήνες ολόκληρους σπεκουλάρανε, όταν δεν τα ξύνανε. Παρέλαβαν το «αλογοσκούφειο» μπορντέλο, με τις πολύχρονες πασοκ-μπαρόκ βάσεις κι άρχισαν τις αλχημείες. Χρόνια και ζαμάνια συνεχούς δανεισμού, διορισμών ημετέρων με το φτυάρι, διάλυσης της παραγωγικής βάσης και πλιάτσικο των δανεικών από τις συμμορίες των εργολάβων – προμηθευτών – εκδοτών – κομματικών, ακολουθήθηκαν από ξεκατίνιασμα, παρόλες για τιτανικούς, πιστόλια, εντατική. Ότι μπορεί να κάνει κανείς για να πείσει ότι είναι αναξιόχρεος, το κάνανε. Αντί να το βουλώσουν, κατάφεραν να πάρουν τα επιτόκια (βαρβαριστί spreads) από τις 140 και να τα εξακοντίσουν στις 1000 μονάδες. Ένα σοβαρό πρόβλημα ελλείμματος το μετέτρεψαν σε κρίση δανεισμού. Και τελικά σε πανωλεθρία της βλακώδους κι ερασιτεχνικής πολιτικής τους. Ή μήπως δεν είναι και τόσο ερασιτεχνικό αυτό το σπρώξιμο στην κατρακύλα;

Όλα τελικά είναι απλώς αμερικανιές του Γιώργου ή και μια θεραπεία – σοκ στους απείθαρχους Απάτσι – Ρουμ; Λέω, μήπως μας μαλακώνουν όπως τα χταπόδια, ώστε να είμαστε έτοιμοι για τον δορυφορικό ρόλο που μας ετοιμάζουν γύρω από το Νέο Οθωμανικό Ράϊχ. Μην ξεχνάτε ποιοι έρχονται την άλλη βδομάδα. Κρύψτε τ’ ασημικά, κρατείστε τα παιδιά σας απ’ το χέρι και κρατάτε πίσω από την πλάτη ένα κομμάτι ξύλο. Κατευθείαν από τη στέπα, ο Αρχηγός των Λύκων και των Πλιατσικολόγων, ο αρνητής και δικαιολογητής Γενοκτονιών, ο ακούραστος συνεχιστής του κεμαλισμού στους τραμπουκισμούς κατά της Πατρίδας μας, ο συνεχιστής της κατοχής της Κύπρου, η αυτού εξοχότης ο Φύρερ του ισλαμοφασισμού έρχεται με τον Φον Ρίμπεντροπ κι όλα τα τσανάκια τους. Θα βρουν όμως απέναντι τους τον βράχο Δρούτσα. Ποιος φοβάται όταν ο Δρούτσας αγρυπνά; Α, ρε Τάσσο, πόσο δίκιο είχες.

Έρχεται λοιπόν σήμερα ο Γιώργος και τα ζεματισμένα γκρίζα κουστουμάκια της κυβέρνησης του και μαγκωμένοι μας μιλούν για νέο Πατριωτισμό, χωρίς να κοκκινίζουν. Πότε; Όταν εξαγγέλλουν τον θάνατο της μεσαίας τάξης και τον απηνή διωγμό των φτωχών. ΔΕΝ ΕΞΗΓΓΕΙΛΕ ΟΥΤΕ ΜΙΣΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΜΕΤΡΟ. Τίποτα που να αποκαθιστά έστω τόσο δα την παραγωγική βάση της χώρας. Ένα σάλτο μορτάλε στην ύφεση. Η αγορά πέθανε, αδέρφια. Γκούντ μπάϊ μικρομεσαία επιχείρηση, καλή ψυχή μισθωτέ μου είλωτα ή όπως λένε και στη Μινεσότα: Die you son of a bitch, damn Greek!

Θα σταματάει ο άλλος στο φανάρι και θα λέει στον Πακιστανό με την πατσαβούρα, πριν ακουμπήσει το τζάμι: «φιλαράκι, μήπως σου περισσεύουν 2 ευρώ;». Τι κάνουν δε οι πονηροί μαδημένοι σοσιαλιστές, που την κοινωνική τους συνείδηση την έχασαν κάπου έξω απ’ το Da Capo και την πατριωτική τους την πήρε ο αέρας μαζί με τη σημαία στα Ίμια; Πονηρά στρέφουν τους ιδιωτικούς ενάντια στους δημόσιους. Χαίρεται ο ιδιωτικός που γλύτωσε τον 13ο και 14ο και σιχτιρίζει χαιρέκακα τον ως τότε βολεμένο του δημοσίου. Όποιοι όμως χαίρονται με την συμφορά του γείτονα, να πάρουν κι αυτοί μαύρο πουκάμισο. Αφού ο «ελληνικός σοσιαλισμός» καταπιεί τους δημόσιους θα ξεσκίσει και τους ιδιωτικούς. Διαίρει κι εξαθλίωνε.

Πλην όμως η αφραγκία, η βενζίνη που θα πουλιέται σε λίγο σε μπουκαλάκια γαλλικών αρωμάτων, η νέκρα στην αγορά, θα στείλει εκατοντάδες χιλιάδες απ’ τον ιδιωτικό τομέα, να λιάζονται στις πλατείες ή να ιδρώνουν στις πορείες μαζί με τους μπατιρημένους δημοσίους υπαλλήλους και τις στρατιές των απολυμένων συμβασιούχων. Η φτώχεια θα ενώσει αυτούς που προσπαθεί να διαιρέσει το σκοτεινό αμέρικαν λίμπεραλ κογκλάβιο του Γιώργου. Και θυμηθείτε το, οι νοικοκυραίοι έχουν βαρύ χέρι.

Πείτε μου, για ποιό απ’ όλα αυτά πήραν λαϊκή εντολή; Ήδη είμαστε στα όρια της εκτροπής. Πήραν την εξουσία με ενσυνείδητα ψεύδη. Κοινοί πολιτικοί απατεώνες και τώρα φονιάδες της κοινωνικής συνοχής. Το ψηλό παιδί από τη Μινεσότα θα φέρει το κατόρθωμα του στην Βουλή: το παλούκι των μέτρων και τη συμφωνία στήριξης. Μόνος του τα περνάει, μόνος του τα εφαρμόζει, μόνος του θα εισπράξει τα «συχαρίκια» από το λαό, μαζί βέβαια με κάτι αλογοσκούφηδες κλπ.

Λένε μερικοί, πως μπορεί η κυβέρνηση να ζητήσει αυξημένη πλειοψηφία, 181, για την έγκριση των μέτρων και της συμφωνίας, ώστε να φέρει σε εκβιαστικό δίλημμα την Ν.Δ. Ε, και; Η ευθύνη πάλι δική τους είναι. Μόνο δική τους. Ας μην αναζητούν άλλοθι και συνεργούς. Αυτοί κυβερνούν, αυτοί που έλεγαν πως υπάρχουν λεφτά. Έτσι είναι, τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν τις εκλογές και μετά το κυνήγι. Οι εκλογές τέλειωσαν, τώρα αρχίζει το κυνήγι του μισθωτού.

Τα μέτρα θα περάσουν. Το ΠΑΣΟΚ έχει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Θα υπερψηφίσει τα μέτρα, θα τα εφαρμόσει και θα αποτύχει. Θα ‘θελα να πετύχουν, να πετύχει η χώρα μου, να γίνει πλούσια, δυνατή. Αλλά δυστυχώς ισχύει γι’ αυτούς η άλλη ρήση του Γκρούτσο Μαρξ: «Πρόσεξε, μοιάζει βλάκας, μιλάει σαν βλάκας αλλά μην σε ξεγελάει, είναι στ’ αλήθεια βλάκας».

Θ’ αποτύχουν λοιπόν κι ύστερα θα φύγουν ανώμαλα, ατιμασμένοι, σκοντάφτοντας στα ερείπια. Γιατί ξέρετε, ο Πατριωτισμός δεν είναι νέος ή παλιός. Ή είναι ή δεν είναι. Θα σας πω ένα σύντομο ανέκδοτο: «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ». Χαίρε βάθος αμέτρητο. Δείτε τους. Στρατιωτάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα. Κάνουν μονίμως ασκήσεις αφωνίας.

Και θα σας πω και μερικές «κακές λέξεις»: Γιάννος, Σημίτης, Άκης, Μαντέλης. Σας θυμίζουν κάτι;

Και άντε, μας γδάρανε, μας στίψανε, πάρουνε κανά φράγκο και πάνε να ρίξουν λίγο χρήμα στην αγορά. Ποιος θα τα πάρει τα έργα, ποιος και πως θα κάνει τις επενδύσεις; Οι σεσημασμένοι των Ολυμπιακών; Οι γνωστοί προμηθευτές;

Μιλούν οι επίδοξοι οσποδάροι της Υψηλής Πύλης για «κλειστά επαγγέλματα». Τους φταίνε οι συμβολαιογράφοι, οι φαρμακοποιοί κλπ. Εδώ τόσες δεκαετίες έχουν ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΗ την επιχειρηματικότητα σε πέντε (5) οικογένειες. Πέντε, ούτε καν έξι. Για ρωτήστε τους υπεργολάβους στα έργα. Για ρωτήστε όσους αποπειράθηκαν να πάρουν διαγωνισμό από τα σαγόνια των πέντε (5) οικογενειών.

Το κλειδί είναι το φρόνημα, να ‘χει ο κόσμος κουράγιο και στόχο κι η τιμωρία των υπαιτίων, έστω η ηθική τους διαπόμπευση. Να βγει κάποιος και να πει, ποιος δεν είχε μαντήλι να κλάψει κι έκανε γάμο σαν εφοπλιστής; Ποιανού μύριζε το χνώτο απ’ την πείνα και τώρα μένει στην Ηρώδου Αττικού ή στην Πολιτεία; Ποιος αποφάσισε και ποτέ όλα αυτά τα δάνεια, ποιοι διόρισαν 4.000 στην ΕΡΤ, ενώ το BBC έχει 900; Ποιος διόρισε 32 κηπουρούς σε νοσοκομείο με 2 παρτέρια; Ποιος έδωσε τα έργα των Ολυμπιακών; Πόσες φορές πάνω από το πραγματικό κόστισαν; Ποιοι τα ‘δωσαν και ποιοι τα πήραν;

Ποιος μπορεί να τα κάνει αυτά; Μόνο αυτός που δεν χρωστάει. Ένας είναι. Το ίδιο διακομματικό σύστημα που λεηλάτησε την χώρα, το ίδιο τον πολέμησε κι ακόμη αγωνιούν να τον κάνουν ντε και καλά συνένοχο, για να μπορούν να λένε «έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είναι». Ε, δεν είναι.

Κάποιες σπάνιες φορές το Έθνος μας ευτύχησε να έχει Ηγεσία τολμηρή κι ικανή. Καιρός ν’ αποκτήσει πάλι, γιατί δυστυχώς «εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα, τώρα κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια».

Φαήλος Κρανιδιώτης