Δουβλίνο 2

Δουβλίνο 2 

Βασίλειος Μακρυπούλιας

Ας αρχίσουμε από το αυτονόητο. Τι είναι και τι λέει και αναφέρει το Δουβλίνο 2. Πολύ απλά η συνθήκη αυτή προβλέπει την επιστροφή και την παραμονή των παρανόμων μεταναστών στη χώρα εισόδου, η οποία σε συντριπτικό ποσοστό δυστυχώς είναι η Ελλάδα.

Ποιό είναι το πνεύμα της συνθήκης, η οποία γράφει στα παλαιά της υποδήματα νόμους και συνθήκες; Πολύ απλά ότι η Ευρώπη εισέρχεται σε ένα πειραματικό στάδιο αλλαγής ταυτότητας. Προκειμένου να μην χαθεί το παιχνίδι όμως θα πρέπει προσεκτικά να γίνει ανακατανομή ρόλων ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Εννοείται ότι οι βασικοί παίκτες που θα υποδυθούν τους ρόλους είναι οι delecti (=οι εκλεγμένοι). Οι λαοί, άρα και ο Ελληνικός λαός, θα πρέπει να πληροφορηθεί τον τρόπο που ενεργοποιείται η σύγχρονος θεατρική πολιτική σκηνή. Ο σκηνοθέτης είναι αόρατος, μόνο αυτός γνωρίζει τον εαυτό του και οι υποτακτικοί του. Ούτε στα κανάλια εμφανίζονται, στο δρόμο περνάνε δίπλα μας και κανείς δεν τους γνωρίζει, εκτός και αν βρίσκονται σε πανάκριβες λιμουζίνες. Οι ηθοποιοί είναι οι εκλεγμένοι, οι οποίοι δήθεν και πώς, διαγράφουν τις πολιτειακές πορείες, ενώ το μόνο που κάνουν είναι να προωθούν τα σχέδια του αόρατου σκηνοθέτη.

Τα θέματα δεν είναι ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά, αυτό είναι το περιτύλιγμα. Είναι βαθύτατα εσχατολογικά, ο σκηνοθέτης, ο αόρατος σκηνοθέτης εξουσιαστής του κόσμου, κόπτεται να εφαρμόσει τη θρησκευτική κοσμοθεωρία που ευρίσκεται σε γνωστά θρησκευτικά βιβλία στο σύγχρονο κόσμο. Απλά αντί για ιδέες και αξίες έχουμε χρήμα και life style. 

Το Δουβλίνο ΙΙ είναι ένα ακόμη όπλο του αόρατου σκηνοθέτη το οποίο υπερψηφίσθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία (και τον κ.Καμμένο). Ας δούμε το όλο θέμα λίγο αφαιρετικά. Υπερψηφίσθηκε από δύο κόμματα που κυβέρνησαν διαδοχικά τη χώρα από το 1974 έως το 2012 (38 χρόνια) και μαζί 2 χρόνια. Δηλαδή από δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα μαζί 40 χρόνια. Άρα ως καλοί ηθοποιοί τα δύο αυτά κόμματα υπακούουν στο κοινό σενάριο του Δουβλίνο 2, του αόρατου σκηνοθέτη που τους ενώνει. Το υπόβαθρο των δύο αυτών κομμάτων είναι κοινό. Η Ελλάδα πρέπει να ενταχθεί στο σενάριο του αόρατου σκηνοθέτη. Μαλώνοντας οι δύο ηθοποιοί (σοσιαλιστές και αστοί δεξιοί) επί της σκηνής, απλά ολοκληρώνουν το παίξιμο του έργου, το τέλος του οποίου είναι γνωστό. Η Ελλάδα χάνεται στον κόσμο της μάζας που απλώνεται ορατά πλέον μπροστά μας. Ο τρίτος ηθοποιός που πρωταγωνιστεί τώρα είναι απλά μία καινούργια πράξη στο όλο έργο.

Τι ταυτότητα χρειάζεται η Ευρώπη εν έτει 2015; Από εκεί αρχίζει και θα πρέπει να αρχίζει κάθε έρευνα για το Δουβλίνο 2. Το Δουβλίνο 2 επανακαθορίζει το βασικότερο στοιχείο του κάθε κράτους. Ποιό είναι αυτό; Πολύ απλά ποιοι θα κατοικούν και θα εργάζονται στην νέα Ευρώπη που γεννάται. Την ταυτότητα που ονειρεύθηκε η καντιανή κατηγορική προσταγή, αυτή –τελείως αντεστραμμένα -υλοποιεί το Δουβλίνο 2: «Ο άνθρωπος ένα ηθικό κριτήριο καθολικό θα πρέπει να έχει,την απλή επιβίωση και τίποτε άλλο». 

Η ποίηση του Χαίντερλιν, η θεωρία περί του Είναι του Χαϊντεγγερ, το Ελληνορωμαϊκό ιδεώδες του χαρισματικού ανθρώπου δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που θέλουν οι σύγχρονοι εξουσιαστές να κατοικεί στη νέα Ευρώπη. 

Το Δουβλίνο 2 επανατοποθετεί τον τύπο αυτό σε νέες βάσεις.Οι κάτοικοι της νέας Ευρώπης θα πρέπει να προέρχονται από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς να υπολογίζεται το πολιτισμικό υπόβαθρό τους, η σχέση τους με τις ιδέες, με την ηθική, με τη φιλοσοφία και με τη σκέψη. Για αιώνες ολόκληρους όλα τα κράτη του κόσμου προσδιορίσθηκαν μέσα από τον πολιτισμό τους και την πνευματική και ηθική τους ανάπτυξη. Ο σκοπός ήταν όλα τα κράτη της Γης όταν θα έφθαναν σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο πολιτιστικής ανάπτυξης θα μπορούσαν και θα ήταν ικανά να οδηγηθούν σε μία παγκόσμια πολιτιστική και πνευματική κοινότητα, ενωμένα μπροστά σε κοινές ιδέες και αγαθά, τέτοια όπως διατυπώθηκαν από τον Κομφούκιο έως τον Πλάτωνα,τον Ιησού και το Νίτσε.

Ο σύγχρονος όμως σκηνοθέτης και οι υποτακτικοί του έγραψαν και εφαρμόζουν ένα άλλο παρενθετικό σενάριο. Αυτό το σενάριο βέβαια έχει αρκετά κεφάλαια και το Δουβλίνο 2 είναι ένα από τα τελευταία. Όταν η Ευρώπη έγινε το κέντρο του κόσμου-πτώση ελληνικής αυτοκρατορίας της Πόλης το 1453, μεταφορά του πολιτιστικού και εμπορικού κέντρου στη Δύση, βιομηχανική επανάσταση, πνευματική επανάσταση του διαφωτισμού, χρήμα και πρώτες ύλες και φθηνό εργατικό δυναμικό από τις χώρες που ανακαλύφθηκαν-τότε η γηραιά ήπειρος έγινε η θεατρική σκηνή όπου παίζεται το πιο σατανικό πραγματικά έργο. Αυτό της ανθρώπινης εξαθλίωσης, μαζοποίησης, υποταγής και σαλατοποίησης, καθώς και της τελικής λύσης που δεν είναι άλλη από το να ενωθεί η Γη ηλεκτρονικά, ο άνθρωπος να είναι ένα τσιπάκι και οι εξουσιαστές να πραγματοποιήσουν όλα όσα αναγράφονται σε συγκεκριμένα θρησκευτικά βιβλία. Τα ζητήματα είναι εσχατολογικά, όχι οικονομικά, οι εκλεγμένοι είναι όργανα στα χέρια των αοράτων σκηνοθετών.

Σε πρώτη πράξη όλες οι πατρίδες ελέγχθηκαν οικονομικά διότι οι σκηνοθέτες έφεραν το όπλο της βιομηχανικής ανάπτυξης. Η Νιγηρία π.χ έχει παραδοθεί σε ξένες πετρελαιοεταιρείες και οι ντόπιοι μεταναστεύουν για να ζήσουν έχοντας παραδώσει τα πετρέλαιά τους σε ξένους επενδυτές. Σιγά-σιγά οι άνθρωποι έγιναν απάτριδες διότι οι πατρίδες σκλαβώθηκαν σε έχοντες. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπώντας την πατρίδα τους άντεχαν ακόμα. Δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα των προγόνων τους. Τότε τέθηκε σε εφαρμογή το δεύτερο σχέδιο. Αν προσέξουμε θα δούμε κάτι που ο Φουκώ ονόμασε «ιστορική συνέχεια». Οι τρείς θρησκείες του μονοθεϊσμού-ιουδαϊσμός, μωαμεθανισμός, χριστιανισμός –δημιούργησαν το μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων στις χώρες που παρουσιάζουν γεωπολιτικό ενδιαφέρον.

Σε πάμπολλες από αυτές τις χώρες (Σαουδική Αραβία π.χ.) πρώτα είσαι μουσουλμάνος και μετά Άραβας. Στον 21ο αι. όμως, στον αιώνα της τεχνολογίας-ας σκεφθούμε και μόνο ότι μετά τον μεγάλο Ηράκλειτο τα πάντα κινούνται στους ρυθμούς της διαλεκτικής –αναπτύσσεται μία πολύ αξιοσημείωτη διαλεκτική την οποία πραγματικά λίγοι δείχνουν να την προσέχουν. Από την μία πλευρά ευρίσκεται η Ευρώπη, η οποία μετά το «θάνατο του θεού» και το προτεσταντικό κίνημα έχει μεταλλάξει το χριστιανισμό σε μία ζωή μηχανής και τεχνολογίας. Ο άνθρωπος της Δύσης μέσα από την επιστήμη και την τεχνολογία και την αποθέωση του λόγου νοιώθει θεός, έχει δημιουργήσει ένα τρόπο ζωής ύλης και απόλαυσης επίγειας.

Από την άλλη πλευρά ο άνθρωπος της Ανατολής λόγω του αλόγου Ισλάμ έχει παραμείνει σε παραδοσιακές νόρμες ζωής, γνωρίζει όμως τι συμβαίνει στη Δύση μέσα από την απίστευτη ανάπτυξη της τεχνολογίας. Το θέμα είναι ότι ο αόρατος σκηνοθέτης θέλει να ανακατέψει την τράπουλα. Τα μέρη της Εγγύς Ανατολής, που μεταφέρουν απίστευτη παράδοση και πολιτισμό, πρέπει να ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο έθνος και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές πρέπει να ελέγχονται από συγκεκριμένους ανθρώπους. Εάν κυβερνηθεί από τους συγχρόνους εξουσιαστές η περιοχή του κόλπου τότε όλος ο κόσμος θα κυβερνηθεί από τον αόρατο σκηνοθέτη της συνθήκης του Δουβλίνου 2. Το σατανικό σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή. Η τεχνολογία έχει αλώσει μυαλά και συνειδήσεις. Όλοι θέλουν το life style της Δύσης. Ιδρύονται ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις με μοναδικό σκοπό να διώξουν τον ισλαμικό κόσμο προς τη Δύση. Όλοι βοηθούν. Οι τσέπες γεμίζουν πετροδόλαρα-ας σταματήσει η καραμέλα τα πούλησα όλα και βρήκα χρήματα, τόσα εκατομμύρια παρατύπων μεταναστών (η συγχρονικότητα του φαινομένου φανερώνει ότι κάποιος το δημιουργεί εν στιγμή) είναι αδύνατο να βρήκαν χρήματα μετανάστευσης-και «με ένα σμπάρο δύο τρυγώνια». Η Ευρώπη ισλαμοποιείται, ο κόσμος μαζοποιείται, τα μεροκάματα εξαφανίζονται στο ¼, ο ανώτερος άνθρωπος του πνεύματος καταργείται,η Γη ανήκει πλέον στον αόρατο σκηνοθέτη που επέβαλε μέσα από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ το Δουβλίνο 2 στην Ελλάδα.

Ο καημένος ο Μάρξ τα είχε δεί όλα αυτά. Γι΄αυτό και έγραψε κατά της λαθρομετανάστευσης, η οποία είναι το έσχατο όπλο του αόρατου σκηνοθέτη στην επανασχεδίαση του κόσμου της μάζας και της πτώσης. Οι προλετάριοι όμως συνεργαζόμενοι άψογα με τους αστούς διαμορφωτές του νέου κόσμου-έχουμε αποδείξει αλλού ότι είναι οι δύο πλευρές της μιάς υλικής δύναμης που κυβερνά τον κόσμο-στηρίζουν την «παράτυπη μετανάστευση»,δηλαδή τη διάλυση και την εξαφάνιση των ημερομισθίων και της εργατικής αξιοπρέπειας. 

Τη στιγμή που όλοι θα έπρεπε να φωνάξουμε όλες οι πατρίδες να αναπτύσσονται υλικά και πνευματικά και να φθάσουμε σε μία πνευματική παγκοσμιοποίηση αξιών και εννοιών. Τη στιγμή βέβαια που κανείς δεν ασχολείται με το γεγονός ότι οι χριστιανοί στην εγγύς ανατολή σφαγιάζονται, συζητάμε για γενοκτονία, μόνον οι ισλαμιστές μεταναστεύουν γιατί το σχέδιο συζητεί για ισλαμοποίηση του πολιτισμένοι κόσμου (π.χ από την πολύπαθη Αιθιοπία πόσοι χριστιανοί μεταναστεύουν;). Αν και πολύ θα ήθελα να πληροφορηθώ πόσοι ορθόδοξοι ιερείς που κόπτονται για τα δικαιώματα των «παρατύπων μεταναστών» θυσιάσθηκαν προστατεύοντας τα ανάλογα δικαιώματα των σφαγιαζομένων χριστιανών της Συρίας και των άλλων μουσουλμανικών χωρών που στενάζουν κάτω από το μαχαίρι του ισλάμ-το οποίο ξαφνικά προωθείται ως η θρησκεία της αγάπης (!!!).

Το Δουβλίνο 2 λοιπόν είναι η συνθήκη της πειραματικής φάσης μετάλλαξης της Ευρώπης. Αν κάτι δεν πάει καλά επιστρέφουμε τα πειραματόζωα στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνούμε ποιοι ψήφισαν αυτό το πείραμα. Επίσης ας μην ξεχνούμε ότι σε κάθε περίπτωση οφείλουμε ως Έλληνες να αρχίσουμε να επισκεπτόμαστε βιβλιοθήκες και να διαβάζουμε και να ενημερωνόμαστε για το τι γίνεται γύρω μας. Η άγνοια πλέον δεν συγχωρείται.

Βασίλειος Μακρυπούλιας.