Γιατί αποτυγχάνει η Εκπαίδευση...

Γιατί αποτυγχάνει η Εκπαίδευση

του Τάσου Ανθουλιά

Κάποιος φίλος με ρώτησε γιατί είναι εντελώς αδύνατο να υπάρξει (στο ορατό μέλλον ή ακόμα και μέχρι το τέλος της ζωής μου) μια καλή γενική εκπαίδευση (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) στην Ελλάδα. Για τους εξής λόγους:

(1) Η γενική εκπαίδευση είναι απολύτως ανάλογη της κοινωνίας μέσα στην οποία αυτή λειτουργεί. Δεν μπορεί να πάει κόντρα στις γενικές αντιλήψεις. Έχετε δει τις μανάδες που επισκέπτονται τους δασκάλους του δημοτικού; Τι λένε, τι ζητούν από τους δασκάλους, ποιες είναι οι επιθυμίες τους; Τι ζητούν από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι γονείς των μαθητών, εκτός από βαθμούς και προετοιμασία για να μπουν τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο και να πάρουν ένα «χρήσιμο» χαρτί; Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού μετά το πάρτι δεν έχει κανένα απολύτως πραγματικό ενδιαφέρον για την Παιδεία.

(2) Η ελληνική κοινωνία δεν θεωρεί πως η εκπαίδευση είναι μια επιστήμη, όπως ας πούμε, η ιατρική. Έτσι ο καθένας μπορεί να έχει «άποψη» και να λέει ό,τι του κατεβαίνει. (Θα μου πείτε πως ακόμα και στη θεραπεία του καρκίνου αρχίσαμε να θεωρούμε πως ο καθένας μπορεί να έχει την «άποψή» του).

(3) Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δεν έχει ιδέα για τον ρόλο και τη σημασία της εκπαίδευσης. Αγνοεί τι πρέπει να διδάξει, γιατί να το διδάξει και πώς να το διδάξει – είναι πράγματα που δεν έμαθε ποτέ (και δεν ενδιαφέρεται να τα μάθει, αφού βολεύεται στη σημερινή κατάσταση με τα δεδομένα από το υπουργείο αναλυτικά προγράμματα και βιβλία).

(4) Τα πανεπιστημιακά τμήματα που προετοιμάζουν τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης «διδάσκουν» άλλα αντ’ άλλων. Από μαρξισμό μέχρι ολοκληρώματα! Αλλά η πειραματική παιδαγωγική, η γενετική (ή αναπτυξιακή) ψυχολογία και η γενική και ειδική διδακτική (οι βάσεις της εκπαίδευσης) είναι στα αζήτητα. Απλώς οι καθηγητές «διδάσκουν» κάποιο διδακτορικό που κατάφεραν να πάρουν. Μη με αναγκάσετε να φέρω αμέτρητα συγκεκριμένα παραδείγματα και να τρέχω μετά στα δικαστήρια.

(5) Τα πανεπιστημιακά τμήματα που προετοιμάζουν τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν ασχολούνται με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση – ασχολούνται με τις επιστήμες τους. Εξάλλου, η μεγάλη πλειοψηφία των καθηγητών αυτών των πανεπιστημιακών τμημάτων (ιδιαίτερα των φυσικομαθηματικών) θεωρούν υποτιμητικό να ασχοληθούν με τόσο «χαμηλά» ζητήματα σε σχέση με την επιστήμη τους…

(6) Την περίοδο 1964-65 έγινε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για τη γενική εκπαίδευση. [...] Την περίοδο 1975-1979 έγινε η δεύτερη σοβαρή προσπάθεια μεταρρύθμισης. Ακολούθησε, όμως, η λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ. Μέχρι το 1981 υπήρξε το ΚΕΜΕ, ένα ολιγάριθμο (αλλά με αξιόλογους ανθρώπους) όργανο του υπουργείου Παιδείας που προωθούσε τις μεταρρυθμίσεις στη γενική εκπαίδευση. Το ΠΑΣΟΚ το κατάργησε (για να απολύσει όλους όσοι ήταν στο ΚΕΜΕ) και έφτιαξε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο – ένα καθαρά κομματικό όργανο με μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους-συμβούλους που διορίζονταν από το κόμμα, άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από εκπαίδευση. Το υπουργείο Παιδείας νομικά έχει μόνο το δικαίωμα να αλλάζει τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Μια προσπάθεια κάποιας αλλαγής της κατάστασης έγινε από τον Ι. Παρασκευόπουλο (πρόεδρο του Π.Ι.) επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Αλλά αυτή η προσπάθεια τέλειωσε άδοξα πολύ σύντομα.

(7) Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι (όπως και η κοινωνία μας) επηρεασμένη από την «αριστερή» νοοτροπία (που υποστηρίζεται σήμερα και από την ακροδεξιά) και, φυσικά, δεν ανέχεται την ελεύθερη, κριτική και ανατρεπτική (στην τρέχουσα «λογική») σκέψη. Οι λίγοι εκπαιδευτικοί, που προσπαθούν να κάνουν κάτι ενδιαφέρον με τους μαθητές, χαλάνε την πιάτσα και γι’ αυτό απομονώνονται από την πλειοψηφία.

(8) Μέσα σε αυτό το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον των 35 τελευταίων χρόνων ήταν φυσικό να μην υπάρξουν (εκτός από κάποιες ασήμαντες εξαιρέσεις) επιστήμονες που να θελήσουν να ασχοληθούν με την ουσία της εκπαίδευσης που δεν ενδιαφέρει κανέναν (και να βρεθούν στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο, όπως, ας πούμε, την έπαθα εγώ που είχα ξεκινήσει λίγο νωρίτερα, σε μια διαφορετική εποχή, σε άλλες συνθήκες και με άλλα όνειρα). Επιστήμονες που να μελετήσουν τι πρέπει να διδάσκει το σχολείο (καμιά γνώση δεν είναι γνώση αν δεν οδηγεί σε άλλη γνώση – Bruner). Να μελετήσουν πώς θα πρέπει να το διδάξει (η γνώση μέσα από την ανακάλυψη – Piaget). Και να δουν πώς θα προκύψει το ενδιαφέρον για μάθηση μέσα από τη μελέτη του περιβάλλοντος του παιδιού (Decroly).

– Για μένα το μεγαλύτερο έγκλημα που έκανε στη χώρα μας ο Ανδρέας (με το ΠΑΣΟΚ) ήταν να καταστρέψει ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ την ελληνική εκπαίδευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του τόπου μας.

http://mhmadas.blogspot.gr/

Η μεγάλη απόδραση: Εκλογές Σεπτεμβρίου 2015

Η μεγάλη απόδραση: 

Εκλογές Σεπτεμβρίου 2015

Του Γιώργου Καραμπελιά*

Εν τέλει αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά, κατόρθωσαν να κερδίσουν το στοίχημα που έθεσαν με το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015: Και να εξαπατήσουν τους Έλληνες αντιμνημονιακούς μέσα από ένα ψευδεπίγραφο δίλημμα, αλλά και να τους μεταβάλουν σε μνημονιακούς, οδηγώντας τους σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο μια και η εμμονή στην αντιμνημονιακή ρητορεία οδηγούσε στον… Βαρουφάκη, τη Ραχήλ και τη Ζωή.

Η δυναμική του δημοψηφίσματος, αυτού του 62% των Ελλήνων που συντάχθηκε με το ΟΧΙ, ήταν αρκετή ώστε στον απόηχό του, μέσα σε μόλις δύο μήνες –και πριν αρχίσουν οι Έλληνες να καταβάλουν το πανάκριβο κόστος του μνημονίου–, να προσφέρει στον Τσίπρα ένα σημαντικό προβάδισμα έναντι των παλαιο-μνημονιακών αντιπάλων του. Διότι εάν όλες οι μείζονες επιλογές ήταν εξ ίσου μνημονιακές, για ποιο λόγο να επιλέξει κανείς τους φθαρμένους παλαιο-μνημονιακούς και όχι τους νεο-μνημονιακούς; Εξάλλου ο Τσίπρας προσέφερε ένα άλλοθι σε όλους εκείνους τους υποστηρικτές του ΟΧΙ που ανακάλυψαν ότι προτιμούν το… ΝΑΙ! Η πιθανή επιστροφή τους στον Μεϊμαράκη θα έμοιαζε με «φτύσιμο» στον ίδιο τον εαυτό τους. Προτιμότερος λοιπόν ένας «αντιμνημονιακός» όπως ο Τσίπρας, που «υποχρεώθηκε να λυγίσει», όπως και οι ίδιοι(!), παρά ένας πατενταρισμένος μνημονιακός. Ο Λογαριασμός εξάλλου δεν έχει έλθει ακόμα. Κατά συνέπεια λοιπόν «Τσίπρας χωρίς αυταπάτες».

Επειδή πολλοί, πριν τρεις μήνες, έθεταν το δίλημμα: ή εκλογές ή δημοψήφισμα, είχαμε εν τέλει και δημοψήφισμα και εκλογές, και μάλιστα στη «σωστή αλληλο-διαδοχή», ώστε η δυναμική ενός ψευδεπίγραφου δημοψηφίσματος να οδηγεί και στην ανάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Γι’ αυτό, εξάλλου, όλες τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας του ο Τσίπρας στράφηκε εκ νέου προνομιακά στη ρητορική του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Ιδιαίτερα μάλιστα, από τη στιγμή και πέρα που διαπίστωσε ότι η ψήφος του ΟΧΙ έμενε ορφανή εξ αιτίας της διαφαινόμενης αποτυχίας της ΛΑΕ και των λοιπών διεκδικητών του ΟΧΙ και δεν κινδύνευε πλέον να του υπενθυμίσει κάποιος τη μεγάλη απάτη που είχε διαπράξει. (Ίσως τώρα πολλοί φίλοι να κατανοούν για ποιο λόγο είχαμε ταχθεί τόσο κάθετα ενάντια στην επιλογή της συμμετοχής στο ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα, διότι σαν ουρά της είχε τον εξαγνισμό των Τσίπρα-Καμμένου – και εν τέλει, όπως απεδείχθη, και την επανεκλογή τους).

Απολύτως χαρακτηριστική υπήρξε η παταγώδης αποτυχία της ΛΑΕ, παρά την παρουσία του Γλέζου, της Κωνσταντοπούλου και του Λαφαζάνη, καθώς και ενός μεγάλου μέρους του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και το ΚΚΕ έχασε πάνω από 30.000 ψήφους συγκριτικά με τις εκλογές του Ιανουαρίου. Η παλαιοκομουνιστική φρασεολογία και ιδεολογία της «συνεπούς αριστεράς» όπως και η δραχμολαγνεία, δεν συνεγείρουν πλέον την ελληνική κοινωνία. Εν τέλει ο Τσίπρας είχε ως αντίπαλό του μόνο την αποχή ενός σημαντικού μέρους των οπαδών του ΟΧΙ. Μόνο που, ευτυχώς γι’ αυτόν, η αποχή δεν περιορίστηκε στους δικούς του ψηφοφόρους, αλλά επεκτάθηκε και σε όλους τους άλλους. Για ποιο λόγο άραγε να ψηφίσει ο νεοδημοκράτης τον Μεϊμαράκη, όταν τον θεωρεί μία από τα ίδια, ενώ ο ίδιος, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, καλούσε τον Τσίπρα να συγκυβερνήσουν;! Επιπλέον λειτούργησε και το επιχείρημα: «ας κυβερνήσει ο Τσίπρας για να εφαρμόσει το μνημόνιο και να μη δραπετεύσει στην αντιπολίτευση.»

Εν τέλει λοιπόν η μεταπολίτευση εξεμέτρησε το ζην δια της δραπετεύσεως των πολιτών από τις κάλπες. Ο ελληνικός λαός δεν τιμώρησε στην κάλπη την προηγούμενη κυβέρνηση για τις επτάμηνες πομπές της, αλλά η τιμωρητική ψήφος αναδιπλώθηκε έξω από την εκλογική διαδικασία, διαμορφώνοντας το ποσοστό ρεκόρ της αποχής, 45%,– μεγαλύτερο και από εκείνο των εκλογών του 1946!. Πάνω από 700.000, από τους ήδη μειωμένους ψηφοφόρους του Ιανουαρίου, προτίμησαν την αποχή. Γεγονός που καταδεικνύει σαφώς ότι τα υπόλοιπα κόμματα, απέτυχαν να ασκήσουν πειστική αντιπολίτευση αρχών, οράματος και προγράμματος, το δε αντιμνημονιακό αφήγημα όχι μόνο έχει εξαντληθεί αλλά οδήγησε αντίθετα και σε υπερψήφιση των νέο-μνημονιακών κομμάτων, όπως ο Σύριζα και οι Ανέλ!

Έτσι, ο εκλεκτός της Μέρκελ, του Ομπάμα, αλλά και της τουρκικής κυβέρνησης πέτυχε μια καθαρή νίκη – η Ουάσιγκτον, το Βερολίνο, και η Άγκυρα έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν. Εκείνος που έχασε, αντίθετα, είναι ο ελληνικός λαός ο οποίος στάθηκε ανίκανος να αντιδράσει στην υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου, και οδηγείται εκών ή άκων στην υποταγή. Διότι βέβαια η αποχή μπορεί να καταδεικνύει την απομάκρυνση από το πολιτικό σύστημα, αλλά δείχνει ταυτόχρονα και την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να προτείνει κάποια σοβαρή εναλλακτική πρόταση απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε να δώσει τίποτε σοβαρότερο από τον Βασίλη Λεβέντη ως «νέα» εναλλακτική πρόταση. Παρακμή η οποία καταδεικνύεται περίτρανα και από το γεγονός ότι εν τέλει οι εκλογές πέραν της αποχής και της ήττας, πριμοδότησαν μόνο το «ένστικτο του θανάτου» των Νεοναζί.

Ως συνέπεια όλων αυτών, ο αντίκτυπος των αρνητικών εξελίξεων του προηγούμενου επταμήνου θα πολλαπλασιαστεί. Αφού η προηγούμενη κυβέρνηση δεν τιμωρήθηκε στις κάλπες, θα τιμωρήσει τώρα αυτή τον ελληνικό λαό! Το έλλειμμα κυβερνησιμότητας  και πατριωτικής ευθύνης που χαρακτηρίζει το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελ., θα επιτείνει το κοινωνικό κόστος της εφαρμοζόμενης πολιτικής, ενώ θα απουσιάζει από τη Βουλή οποιαδήποτε αντιμνημονιακή φωνή εκτός ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής, ώστε να μετριάζονται οι αρνητικές εξελίξεις. Παράλληλα, η επιβράβευση των Φλαμπουράρηδων και των Καμμένων προδιαγράφει ότι ακόμα και αυτό το “αναπτυξιακό πακέτο” θα απορροφηθεί με τον ίδιο παρασιτικό τρόπο που απορροφήθηκαν και τα προηγούμενα. Η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί σε μια μόνιμη παρακμιακή καθοδική σπείρα και προφανώς δεν έχουμε τελειώσει ούτε με το μνημόνιο ούτε με τον Σόϊμπλε και το grexit του.

Το μεταναστευτικό/προσφυγικό αδιέξοδο θα επιταθεί δραματικά, μια και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν στην Ελλάδα, ενισχύοντας την κρίση κοινωνικής και πολιτισμικής συνοχής της χώρας –δεδομένα τα οποία τροφοδοτούν τον χρυσαυγιτισμό.

Η Παιδεία θα συνεχίσει να αποτελεί “μαύρη τρύπα” για την ελληνική κοινωνία, καθώς η πολιτική αυτής της αριστεράς συμβάλει στον εκφυλισμό της δημόσιας εκπαίδευσης σε χείριστη κρατική παιδεία, που παράγει τους αμόρφωτους φτωχούς του αύριο – στον 21ο αιώνα οι κοινωνικές ανισότητες είναι κατ’ εξοχήν μορφωτικές ανισότητες.

Και πρέπει να μας ζώνουν τα φίδια όταν ο Αναστασιάδης ζητάει από τον Τσίπρα να εκπροσωπήσει και την Κύπρο στην διάσκεψη για το μεταναστευτικό, καθώς αυτό αποτελεί ένδειξη των άριστων σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ τους, υπό τις ευλογίες Αμερικανών και Εγγλέζων – γεγονός που θα πληρώσουμε πολύ ακριβά στη νέα προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού διά της… διαλύσεως της κυπριακής δημοκρατίας. Πραγματικά, ο κατάλογος δεν έχει τέλος φέροντας ante portas το φάσμα μιας μεγάλης εθνικής και κοινωνικής καταστροφής. Καθόλου τυχαία βέβαια στο νομό Ροδόπης εξελέγησαν τρεις μουσουλμάνοι και τουρκόφρονες βουλευτές και κανένας χριστιανός.

Η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 20ης του Σεπτέμβρη, κατέδειξε περίτρανα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος. Πολλαπλασιάζει, επομένως, τις ευθύνες όσων βρίσκονται έξω από αυτό, να ασκήσουν την μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση στον νέο-αυριανισμό που χτίστηκε μεθοδικά πάνω στα ψέματα, τις απάτες, και την διγλωσσία της προεκλογικές περιόδου. Είτε οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας θα πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από ένα τέτοιο σχέδιο, είτε η ελληνική κοινωνία θα γονατίσει μπροστά στην παρακμή της.

Και επειδή κανένα κακό δεν έρχεται χωρίς και κάποιες θετικές πλευρές, εμείς θα επιμένουμε να υπενθυμίζουμε πως ζητήματα όπως η γενικευμένη παρακμή, το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, άρχισαν σταδιακώς να σπάνε το φράγμα της σιωπής και να εγκαθίστανται στο κέντρο του δημόσιου προβληματισμού, ξεπερνώντας επί τέλους τη μονοδιάστατη επικέντρωση στο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο».

Για να θάψουμε τα κάθε είδους μνημόνια θα πρέπει να οικοδομήσουμε ένα νέο όραμα για την Ελλάδα. Και για κάτι τέτοιο θα πρέπει να απευθυνθούμε προνομιακά σε εκείνους που αρνήθηκαν να επιλέξουν τον «καλύτερο» εντολοδόχο του μνημονίου. Εκεί, σε αυτό το διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που αρνείται το πολιτικό σύστημα, καθώς και σε όσους αποφασίσουν να εγκαταλείψουν τελεσίδικα και οριστικά τις ιδεοληψίες τους, κυρίως της Αριστεράς, που τόσο δραματικά χαντάκωσαν τη ΛΑΕ, μπορεί να ανεβρεθεί ίσως μια μαγιά για το αύριο. Απόδραση λοιπόν επιτέλους από το σύστημα/μεταπολίτευση, για να επιστρέψουμε στα πραγματικά διακυβεύματα και προτάγματα για τη χώρα. Διαφορετικά η μεγάλη απόδραση των πολιτών από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα κινδυνεύσει να μεταβληθεί σε απόδραση/εγκατάλειψη της ίδιας της χώρας, σε ένα θανάσιμο no future.

*Ένα αρχικό σχεδίασμα του κειμένου έγινε από τον Γιώργο Ρακκά.

http://ardin-rixi.gr/archives/195066

Πρόβλεψη εκλογικού αποτελέσματος

Πρόβλεψη εκλογικού αποτελέσματος

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Έχω τονίσει κατ’ επανάληψη ότι θεωρώ παντελώς αναξιόπιστες τις κάθε είδους «δημοσκοπήσεις» που κυκλοφορούν προεκλογικά και τούτο λόγω του γεγονότος ότι γίνονται «κατά παραγγελίαν» και επομένως στοχεύουν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες κομματικές επιδιώξεις εκείνων που πληρώνουν και όχι βέβαια να ενημερώσουν τους αφελείς πολίτες αυτής της χώρας.

Όπως υποσχέθηκα, θα δώσω τις προβλέψεις μου λίγο πριν από τις εκλογές, ώστε να έχω μια κατά το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα, σύμφωνα με την ενημέρωση και τις πληροφορίες που κατάφερα να συγκεντρώσω. Θα ήθελα να τονίσω ότι μια πρόβλεψη που θα γινόταν το μεσημέρι των εκλογών θα ήταν ίσως πιο ασφαλής δεδομένου ότι το αποκορύφωμα της δραστηριότητας των κομματικών μηχανισμών σημειώνεται πάντα το Σάββατο και το πρωί της Κυριακής παραδοσιακά, μια και έχει αποδειχθεί ότι τότε είναι πιο αποτελεσματική και κυρίως χωρίς δυνατότητα αντίδρασης των αντιπάλων. Σε κρίσιμες εκλογικές μάχες και με οριακές διαφορές ποσοστών, όπως στην παρούσα εκλογική μάχη, ο εμπειρότερος και πειστικότερος σε υποσχέσεις και «παραμύθιασμα» μηχανισμός κερδίζει την μάχη.

 Υπενθυμίζω ότι ο  Άρειος Πάγος επέτρεψε να συμμετάσχουν στις βουλευτικές εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου 2015 τα εξής κόμματα:

·       Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΣΥΡΙΖΑ (Αλέξης Τσίπρας).

·       Νέα Δημοκρατία - Ν.Δ. (Ευάγγελος Μεϊμαράκης).

·       Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή (Νικόλαος Μιχαλολιάκος).

·       Το Ποτάμι (Σταύρος Θεοδωράκης).

·       Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - ΚΚΕ (Δημήτρης Κουτσούμπας).

·       Ανεξάρτητοι Έλληνες - Εθνική Πατριωτική Δημοκρατική Συμμαχία (Πάνος Καμμένος).

·       Ένωση Κεντρώων (Βασίλης Λεβέντης).

·       Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος  - ΟΚΔΕ (Διοικούσα επιτροπή: Σωφρόνιος Παπαδόπουλος, Σοφία Θεοδωροπούλου και Χρήστος Ζάκας).

·       Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Απελευθέρωση - ΕΛ.ΛΑ.ΔΑ (Κων. Παπανικόλας).

·       Κοινωνία - Πολιτική Παράταξη Συνεχιστών Καποδίστρια (Μιχαήλ Ηλιάδης).

·       Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ - ΟΑΚΚΕ (Διοικούσα επιτροπή: Ηλίας Σαφειρόπουλος, Διονύσιος Γούρνας και Ελένη Κωνσταντινοπούλου).

·       Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο - Ε.ΠΑ.Μ. (Δημήτριος Καζάκης).

·       Λαϊκή Ενότητα (Παναγιώτης Λαφαζάνης).

·       Δημιουργία, ξανά! Θάνος Τζήμερος.

Επίσης, θα συμμετέχουν και οι εξής συνασπισμοί κομμάτων:

·         Δημοκρατική Συμπαράταξη, αποτελούμενος από τα κόμματα: α) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα - ΠΑΣΟΚ και β) Δημοκρατική Αριστερά - ΔΗΜΑΡ (Φωτεινή Γεννήματα και Αθανάσιος Θεοχαρόπουλος).

·         Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) - Μέτωπο της Αντικαπιταλιστικής, Επαναστατικής, Κομμουνιστικής Αριστεράς και της Ριζοσπαστικής Οικολογίας και Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα ΕΕΚ - Τροτσκιστές (17μελής κεντρική συντονιστική επιτροπή).

·         Κ.Κ.Ε. (μ - λ) και Μ - Λ Κ.Κ.Ε. - Εκλογική Συνεργασία (Διευθύνουσα επιτροπή: Κωνσταντίνος Μπεκιάρης, Αντώνιος Παπαδόπουλος, Δημήτριος Μπαμπίλης και Πέτρος Κουφοβασίλης).

·         Δημοκρατικοί - Κοινωνία Αξιών - Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (Ευγένιος Καλαϊτζόπουλος, Στυλιανός Φενέκος και Αθανάσιος Γούναρης) και

·         Πατριωτική Ένωση - Ελληνική Λαϊκή Συσπείρωση «ΕΛΑΣ», αποτελούμενος από τα κόμματα: α) Εθνεγερσία, β) Ανατολή της Ρωμιοσύνης και γ) Εθνικός Λαϊκός Σχηματισμός - ΕΛΑΣ (Γεώργιος Αϋφαντής, Παναγιώτης Ξανθόπουλος και Οδυσσέας Τηλιγάδας).

Μερικές παρατηρήσεις και σκέψεις για την γενικότερη εικόνα της πολιτικής κατάστασης της χώρας και των κομματικών σχηματισμών που συμμετέχουν στην εκλογική μάχη.

Σε οποιοδήποτε κράτος με σοβαρούς και υπεύθυνους πολίτες το εκλογικό αποτέλεσμα, μετά από την εγκληματική διαχείριση των πολιτικών και οικονομικών πραγμάτων του επταμήνου που πέρασε, θα ήταν περίπατος για τον βασικό αντίπαλο του μορφώματος που αυτοδιαφημίστηκε ως «πρώτη φορά αριστερά». Παρατηρούμε όμως ότι δίνεται μια μάχη στήθος με στήθος, γεγονός που αποδεικνύει το πόσο φθαρμένη και αναξιόπιστη είναι πλέον η ΝΔ, η οποία θα είχε την τύχη του ΠΑΣΟΚ εάν υπήρχε ένας στοιχειωδώς σοβαρός και αξιόπιστος πολιτικός σχηματισμός εντός του Συστήματος.

Εδώ προκύπτει ένα ακόμη συμπέρασμα: 

Φαίνεται ότι φθάνουμε αργά και βασανιστικά στο τέλος ενός καθεστώτος που γεννήθηκε μέσα σε ψέμματα και μύθους, κατέστρεψε την χώρα και εξάντλησε πια τις δυνατότητές του. Ενός καθεστώτος που χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πλέον διεφθαρμένα του πλανήτη. Οι εκπρόσωποί του αποτελούν ο,τι χειρότερο κυκλοφορεί στην πιάτσα, προϊόντα συναλλαγής, εξαπάτησης και απαξίωσης. Έτσι σήμερα διαθέτουμε:

Έναν γλοιώδη πολιτικάντη ως ΠτΔ, 

Μια θείτσα συνδικαλίστρια ως πρωθυπουργό,

Μια ψυχοπαθή με Ναπολεόντειο σύμπλεγμα ως ΠτΒ.

Τυπικά δείγματα του καθεστώτος...

Μερικές ακόμη παρατηρήσεις:

Όσον αφορά την Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΔΗ.ΣΥ.), προϊόν συνεργασίας των απελπισμένων του ΠΑΣΟΚ και των υπολειμμάτων της φιλόδοξης ΔΗΜΑΡ του σοβαροφανούς πολιτικάντη Κουβέλη (γνωστού και ως μπαρμπα-Κουρέλης), που την μετέτρεψε σε ΡΗΜΑΔ, με εντυπωσιάζει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά. Αυτή η ασήμαντη, βολεμένη νοικοκυρούλα, η οποία επωφελήθηκε πολλαπλώς καπηλευόμενη το όνομα του πατέρα της, φαίνεται ότι ευνοείται από τις συγκυρίες και κυρίως από την παταγώδη διάψευση των προσδοκιών για διορισμούς και ρουσφέτια εκείνης της μάζας των εθισμένων σ’ αυτά πασόκων που μεταλλάχθηκαν σε συριζαίους και επιστρέφουν πλέον σιγά-σιγά σαν βρεγμένες γάτες στο παλιό τους κόμμα. Ενώ λοιπόν πολλοί είχαν προεξοφλήσει την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ οι εξελίξεις δείχνουν ότι πηγαίνει πολύ καλύτερα εκλογικά από ότι θα περίμεναν και οι ίδιοι. Ασφαλώς σ’ αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η απόφαση του θλιβερού ΓΑΠ να μη συμμετάσχει στις εκλογές προφασιζόμενος ότι δεν έχει χρήματα!

Το κόμμα που φυλλορροεί, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, είναι το κόμμα του (μέτριου και καθεστωτικού) δημοσιογράφου Θεοδωράκη, κάτι που ήταν ίσως αναμενόμενο, μια και υπήρξε ένα πυροτέχνημα του Συστήματος, όπως και το δημιούργημα του Ψεκασμένου (που παρέσυρε αρκετούς σοβαρούς και καλούς πατριώτες να το στηρίξουν). Κόμματα που δημιουργήθηκαν μέσω του …φέησμπουκ, χωρίς σοβαρή οργανωτική υποδομή και δραστηριότητα, χωρίς περιφερειακά Γραφεία, χωρίς στελέχη με πολιτική εμπειρία και ανεμομαζώματα τύπου Χαϊκάλη, Ραχήλ Μακρή και …Ξουλίδου, το τέλος τους είναι προδιαγεγραμμένο. Βεβαίως, «Το Ποτάμι» είναι απείρως σοβαρότερο συγκρινόμενο με το τσίρκο των ΑΝΕΛΛ και διασώζεται προς το παρόν από το γεγονός ότι δεν διαθέτει …ψεκασμένους στις τάξεις του και από το γεγονός ότι λειτουργεί ως χώρος υποδοχής απογοητευμένων τέως ψηφοφόρων του Σύριζα, που σε ουδεμία περίπτωση θα ψήφιζαν την …δεξιά ΝΔ.

Ένα ακόμη εντυπωσιακό γεγονός είναι και η συνεχιζόμενη άνοδος της ΧΑ παρά τις διώξεις, τις φυλακίσεις ολόκληρης της ηγετικής της ομάδας, της διακοπής κάθε είδους κρατικής επιχορήγησης και τον ορυμαγδό των ΜΜΕ εναντίον της επί μήνες, κάτι που αποδεικνύει το πόσο σάπιο και ευάλωτο είναι πλέον το καθεστώς της μεταπολίτευσης. Δεν μπορεί να πείσει ούτε για τα αυτονόητα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την ανάδυση στην επιφάνεια εκείνου του γραφικού μεταμεσονύκτιου τύπου, ο οποίος εμφανίζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ περίπου ως ο παραγνωρισμένος πολιτικός, στις προφητείες του οποίου κακώς δεν δώσαμε σημασία. Θεωρώ ότι εάν τελικά καταφέρει να μπεί στην Βουλή θα αποτελεί μια ακόμη απόδειξη του ευτελισμού του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, αλλά και της κατάρρευσης ενός ακόμη μύθου της μεταπολίτευσης, αυτού που μας τόνιζαν μονίμως τις τελευταίες δεκαετίες, για το πόσο σοφός και ώριμος πολιτικά λαός είμαστε.

Τέλος, για το ΚΚΕ, ένα ακόμα στήριγμα του Συστήματος, με την τεράστια οικονομική του επιφάνεια, τις εκατοντάδες και χιλιάδες επαγγελματικά του στελέχη, με την εντυπωσιακή οργανωτική του υποδομή και κυρίως την συσσωρευμένη πολιτική του εμπειρία ενός και πλέον αιώνα, θα ανέμενε κάποιος να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις και ο στόχος του να είναι ένα υψηλό διψήφιο ποσοστό και όχι να παλεύει για ένα θλιβερό 6-7%! Προφανώς είτε η ιδεολογία και η πολιτική του είναι για τα σκουπίδια είτε η ηγετική του ομάδα έχει βολευτεί θαυμάσια στον ρόλο της. Με τους Λαφαζανοστρατούληδες και τις Ραχηλοζωίτσες απαξιώ να ασχοληθώ. Ζουν στο δικό τους όνειρο και δεν τους ξυπνάω.

Σύμφωνα λοιπόν με την μέχρι στιγμής πολιτική κατάσταση και την πληροφόρηση που διαθέτω, οι προβλέψεις μου για την Κυριακή των εκλογών διαμορφώθηκαν ως εξής:

1.      ΝΔ                    28-30%

2.    ΣΥΡΙΖΑ           25-28%

3.    ΧΑ                  8-10%

4.    ΚΚΕ                 6-7%                        

5.     ΔΗ.ΣΥ.            5-6%

6.    Ποτάμι            4-5%

7.     ΛΕ (Λαφαζ)     3-5%                       

8.    ΕΚ (Λεβ)         3-4%                       

9.    ΑΝΕΛΛ           2-3%                       

10.    ΑΝΤΑΡΣΥΑ  1-2%                        

11.  Δημιουργία Ξανά, ΟΑΚΚΕ,

ΟΚΔΕ, Μ-Λ/μ-λ, ΕΠΑΜ,

Πειρατές, κλπ  2-3%   

Κλείνοντας, υπενθυμίζω ότι με τα σημερινά δεδομένα αυτή είναι η πρόβλεψή μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αδύνατον να μεταβληθεί το τελευταίο 24ωρο. Όσοι/όσες έχουν διαφορετική εκτίμηση ας την δημοσιοποιήσουν με την σχετική τεκμηρίωση. Για εκείνους που θέλουν να μάθουν τα ακριβή τελικά αποτελέσματα, μπορούν να απευθυνθούν στην χαρτορίχτρα ή την καφετζού της γειτονιάς τους. Καλό βόλι! 

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης, 18-9-2015     

Υ.Γ. Αναδημοσιεύω τις προβλέψεις μου για τις προηγούμενες εκλογές:

Η τελική μου

πρόβλεψη: 22-1-15                               (25-1-15)

ΣΥΡΙΖΑ 36%                                               36.34            
ΝΔ          29%                                               27.81
ΧΑ         6,5%                                              6.28
Ποτάμι 6,0%                                              6.05
ΚΚΕ      5,5%                                               5.47
ΠΑΣΟΚ 4,5%                                             4.68
ΑΝΕΛ    3,5%                                              4.75
ΓΑΠ       2,5%                                              2.46
ΛΑΟΣ    2,0%                                              1.03
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,5%                                      0.64
ΔΗΜΑΡ 1,0%                                             0.49
Λοιπά 2,0%

                                  Ένωση Κεντρώων 1.79

Περιθώριο στατιστικού λάθους: +/-  1%

Ποτέ πια (τέτοια) αριστερά!

Ποτέ πια (τέτοια) αριστερά!

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΠΑΣ

Ήδη από τα τέλη Απριλίου, πριν ακόμη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξεδιπλώσει την ανικανότητά της, την ασυναρτησία της και τις ιδεοληψίες της σε όλο τους το μεγαλείο, τα ανά δεκαπενθήμερο κείμενά μου στην Α.V. έκλειναν με την Κατώνειας έμπνευσης επωδό: «Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο». Ποιος να το ’λεγε ότι η έκκληση/ευχή μου θα γινόταν τόσο σύντομα πραγματικότητα;

Να, λοιπόν, που αυτή η τόσο ισχυρή –όπως φαινόταν– κυβέρνηση, με την τόσο νωπή λαϊκή εντολή, κατέρρευσε σε μόλις έξι μήνες. Όχι βέβαια γιατί αντιμετώπισε κάποιο ισχυρό και καλά οργανωμένο κίνημα αμφισβήτησής της (κάθε άλλο: η αντιπολίτευση ήταν από υποτονική έως ανύπαρκτη όλο αυτό το διάστημα), αλλά γιατί απλούστατα έπεσε θύμα των εγγενών αντιφάσεών της, για να θυμηθούμε και το μαρξισμό που μάθαμε στα νιάτα μας. Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα, επί το λαϊκότερον. Ίσως, μάλιστα, να έπεται και συνέχεια ως προς τα διαβολοσκορπίσματα, ιδιαίτερα αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει καν να κόψει πρώτος το νήμα στις επικείμενες εκλογές.

Το θέαμα που παρουσιάζουν οι πρώην «σύντροφοι» είναι αξιοθρήνητο. Αρκεί να ακούσει κανείς πώς μιλάνε για τον Τσίπρα το «κοριτσάκι με τις επιτροπές» και η φίλη της η Ραχήλ, πώς σκυλοκαβγαδίζουν στα κανάλια οι μέχρι χτες «συναγωνιστές», για να καταλάβει ποιο μπουλούκι πεινασμένων για εξουσία ερασιτεχνών αλλά και ιδεοληπτικών νεομπολσεβίκων μάς κυβερνούσε τους προηγούμενους μήνες. Σαν εφιάλτη και μόνο ελπίζω ότι θα θυμόμαστε κάποτε την περίοδο όπου την Ελλάδα κυβερνούσαν ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης, ο Βαρουφάκης και ο Κοτζιάς, η Νάντια με τη διορατική μαμά και η κυρα-Θεανώ με τις μαρμελάδες της. Άσε πια τους διανοούμενους της κυβέρνησης, τους Μπαλτάδες και τους Ξυδάκηδες, θλιβερούς νεομπολσεβίκους, που ήξεραν να συνδυάζουν μια χαρά τον Αλτουσέρ με τους διορισμούς ημετέρων.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, είχαμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση βαζιβουζούκων. Μπορεί ο όρος να ακούγεται λίγο βαρύς ή υπερβολικός, αλλά πάντως δεν είναι αυθαίρετος. Για του λόγου το αληθές, και επειδή πάντοτε προσέχω τους όρους που χρησιμοποιώ, όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στις πηγές και να διαπιστώσει τι ακριβώς ήταν οι βαζιβουζούκοι: σώματα ατάκτων ετερόκλητης προέλευσης (Κούρδοι, Αλβανοί, Κιρκάσιοι, και άλλοι), τα οποία, στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα κυρίως, πολεμούσαν για λογαριασμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα σώματα αυτά, που επιδίδονταν κατά κανόνα σε πλιάτσικο, με την πρώτη ευκαιρία διαλύονταν. Η διαφορά με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ότι ετούτοι εδώ το ρεσάλτο τους το επιφύλασσαν για την… εξουσία.

Αλλά και οι αποσκιρτήσαντες σύντροφοι του κ. Τσίπρα δεν φαίνεται να έχουν πολύν αέρα στα πανιά τους. Το πρόγραμμά τους (έξοδος από το ευρώ, δραχμή, συμμαχία με τη Ρωσία, κρατικοποίηση των τραπεζών, κ.λπ.) δεν δείχνει να έλκει ιδιαίτερα τους συμπολίτες μας. Άλλωστε, πόσο πειστικό μπορεί να είναι ένα κόμμα με επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας κάποιον που κλείνει το μήνυμά του προς τους πολίτες με τον ύμνο του ΕΛΑΣ, καλώντας παράλληλα το λαό να ψηφίσει (και) άλλο κόμμα εκτός από εκείνο με το οποίο είναι υποψήφιος! Θλίψη για όσους δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους, ούτε πότε να αποτραβηχτούν από την πολιτική σκηνή. Θλίψη, όμως, και για όσους χρησιμοποιούν τα τοτέμ και τις εμμονές τους προκειμένου να μαζέψουν λίγα ψηφαλάκια ακόμα. Βέβαια, την ημέρα που σύρονται αυτές οι γραμμές, είδα ότι η γνωστή μας ΑΚΕΠ γέμισε το κέντρο της Αθήνας με αφίσες, οι οποίες καλούν να ψηφίσουμε Λαϊκή Ενότητα. Μάλιστα, το κάλεσμα αυτό συνοδεύεται από την εσπεραντική(;) φράση: Marchons, marchons, we shall overcome! Ακόμα και ο πιο ρηξικέλευθος ντανταϊστής θα υποκλινόταν μπροστά στους συντρόφους της ΑΚΕΠ. 

Και κάτι ακόμα. Στη Βενεζουέλα, ο Μαδούρο, σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης των Λαφαζανοτσιπραίων, καταδίκασε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε 14 χρόνια φυλακή για «ανατρεπτική δραστηριότητα». Σήκω, Μπέρια, να δεις και να καμαρώσεις τα παιδιά σου!

Ψήφισε ό,τι θέλεις, συμπολίτη. Έλεος όμως, λυπήσου μας. Μη μας ξανακαταδικάσεις να ζήσουμε με υπουργούς τον Καμμένο και τον Χαϊκάλη, τον Κατρούγκαλο και την Τασία.

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD-%CF%80%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC

Δουβλίνο 2

Δουβλίνο 2 

Βασίλειος Μακρυπούλιας

Ας αρχίσουμε από το αυτονόητο. Τι είναι και τι λέει και αναφέρει το Δουβλίνο 2. Πολύ απλά η συνθήκη αυτή προβλέπει την επιστροφή και την παραμονή των παρανόμων μεταναστών στη χώρα εισόδου, η οποία σε συντριπτικό ποσοστό δυστυχώς είναι η Ελλάδα.

Ποιό είναι το πνεύμα της συνθήκης, η οποία γράφει στα παλαιά της υποδήματα νόμους και συνθήκες; Πολύ απλά ότι η Ευρώπη εισέρχεται σε ένα πειραματικό στάδιο αλλαγής ταυτότητας. Προκειμένου να μην χαθεί το παιχνίδι όμως θα πρέπει προσεκτικά να γίνει ανακατανομή ρόλων ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Εννοείται ότι οι βασικοί παίκτες που θα υποδυθούν τους ρόλους είναι οι delecti (=οι εκλεγμένοι). Οι λαοί, άρα και ο Ελληνικός λαός, θα πρέπει να πληροφορηθεί τον τρόπο που ενεργοποιείται η σύγχρονος θεατρική πολιτική σκηνή. Ο σκηνοθέτης είναι αόρατος, μόνο αυτός γνωρίζει τον εαυτό του και οι υποτακτικοί του. Ούτε στα κανάλια εμφανίζονται, στο δρόμο περνάνε δίπλα μας και κανείς δεν τους γνωρίζει, εκτός και αν βρίσκονται σε πανάκριβες λιμουζίνες. Οι ηθοποιοί είναι οι εκλεγμένοι, οι οποίοι δήθεν και πώς, διαγράφουν τις πολιτειακές πορείες, ενώ το μόνο που κάνουν είναι να προωθούν τα σχέδια του αόρατου σκηνοθέτη.

Τα θέματα δεν είναι ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά, αυτό είναι το περιτύλιγμα. Είναι βαθύτατα εσχατολογικά, ο σκηνοθέτης, ο αόρατος σκηνοθέτης εξουσιαστής του κόσμου, κόπτεται να εφαρμόσει τη θρησκευτική κοσμοθεωρία που ευρίσκεται σε γνωστά θρησκευτικά βιβλία στο σύγχρονο κόσμο. Απλά αντί για ιδέες και αξίες έχουμε χρήμα και life style. 

Το Δουβλίνο ΙΙ είναι ένα ακόμη όπλο του αόρατου σκηνοθέτη το οποίο υπερψηφίσθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία (και τον κ.Καμμένο). Ας δούμε το όλο θέμα λίγο αφαιρετικά. Υπερψηφίσθηκε από δύο κόμματα που κυβέρνησαν διαδοχικά τη χώρα από το 1974 έως το 2012 (38 χρόνια) και μαζί 2 χρόνια. Δηλαδή από δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα μαζί 40 χρόνια. Άρα ως καλοί ηθοποιοί τα δύο αυτά κόμματα υπακούουν στο κοινό σενάριο του Δουβλίνο 2, του αόρατου σκηνοθέτη που τους ενώνει. Το υπόβαθρο των δύο αυτών κομμάτων είναι κοινό. Η Ελλάδα πρέπει να ενταχθεί στο σενάριο του αόρατου σκηνοθέτη. Μαλώνοντας οι δύο ηθοποιοί (σοσιαλιστές και αστοί δεξιοί) επί της σκηνής, απλά ολοκληρώνουν το παίξιμο του έργου, το τέλος του οποίου είναι γνωστό. Η Ελλάδα χάνεται στον κόσμο της μάζας που απλώνεται ορατά πλέον μπροστά μας. Ο τρίτος ηθοποιός που πρωταγωνιστεί τώρα είναι απλά μία καινούργια πράξη στο όλο έργο.

Τι ταυτότητα χρειάζεται η Ευρώπη εν έτει 2015; Από εκεί αρχίζει και θα πρέπει να αρχίζει κάθε έρευνα για το Δουβλίνο 2. Το Δουβλίνο 2 επανακαθορίζει το βασικότερο στοιχείο του κάθε κράτους. Ποιό είναι αυτό; Πολύ απλά ποιοι θα κατοικούν και θα εργάζονται στην νέα Ευρώπη που γεννάται. Την ταυτότητα που ονειρεύθηκε η καντιανή κατηγορική προσταγή, αυτή –τελείως αντεστραμμένα -υλοποιεί το Δουβλίνο 2: «Ο άνθρωπος ένα ηθικό κριτήριο καθολικό θα πρέπει να έχει,την απλή επιβίωση και τίποτε άλλο». 

Η ποίηση του Χαίντερλιν, η θεωρία περί του Είναι του Χαϊντεγγερ, το Ελληνορωμαϊκό ιδεώδες του χαρισματικού ανθρώπου δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που θέλουν οι σύγχρονοι εξουσιαστές να κατοικεί στη νέα Ευρώπη. 

Το Δουβλίνο 2 επανατοποθετεί τον τύπο αυτό σε νέες βάσεις.Οι κάτοικοι της νέας Ευρώπης θα πρέπει να προέρχονται από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς να υπολογίζεται το πολιτισμικό υπόβαθρό τους, η σχέση τους με τις ιδέες, με την ηθική, με τη φιλοσοφία και με τη σκέψη. Για αιώνες ολόκληρους όλα τα κράτη του κόσμου προσδιορίσθηκαν μέσα από τον πολιτισμό τους και την πνευματική και ηθική τους ανάπτυξη. Ο σκοπός ήταν όλα τα κράτη της Γης όταν θα έφθαναν σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο πολιτιστικής ανάπτυξης θα μπορούσαν και θα ήταν ικανά να οδηγηθούν σε μία παγκόσμια πολιτιστική και πνευματική κοινότητα, ενωμένα μπροστά σε κοινές ιδέες και αγαθά, τέτοια όπως διατυπώθηκαν από τον Κομφούκιο έως τον Πλάτωνα,τον Ιησού και το Νίτσε.

Ο σύγχρονος όμως σκηνοθέτης και οι υποτακτικοί του έγραψαν και εφαρμόζουν ένα άλλο παρενθετικό σενάριο. Αυτό το σενάριο βέβαια έχει αρκετά κεφάλαια και το Δουβλίνο 2 είναι ένα από τα τελευταία. Όταν η Ευρώπη έγινε το κέντρο του κόσμου-πτώση ελληνικής αυτοκρατορίας της Πόλης το 1453, μεταφορά του πολιτιστικού και εμπορικού κέντρου στη Δύση, βιομηχανική επανάσταση, πνευματική επανάσταση του διαφωτισμού, χρήμα και πρώτες ύλες και φθηνό εργατικό δυναμικό από τις χώρες που ανακαλύφθηκαν-τότε η γηραιά ήπειρος έγινε η θεατρική σκηνή όπου παίζεται το πιο σατανικό πραγματικά έργο. Αυτό της ανθρώπινης εξαθλίωσης, μαζοποίησης, υποταγής και σαλατοποίησης, καθώς και της τελικής λύσης που δεν είναι άλλη από το να ενωθεί η Γη ηλεκτρονικά, ο άνθρωπος να είναι ένα τσιπάκι και οι εξουσιαστές να πραγματοποιήσουν όλα όσα αναγράφονται σε συγκεκριμένα θρησκευτικά βιβλία. Τα ζητήματα είναι εσχατολογικά, όχι οικονομικά, οι εκλεγμένοι είναι όργανα στα χέρια των αοράτων σκηνοθετών.

Σε πρώτη πράξη όλες οι πατρίδες ελέγχθηκαν οικονομικά διότι οι σκηνοθέτες έφεραν το όπλο της βιομηχανικής ανάπτυξης. Η Νιγηρία π.χ έχει παραδοθεί σε ξένες πετρελαιοεταιρείες και οι ντόπιοι μεταναστεύουν για να ζήσουν έχοντας παραδώσει τα πετρέλαιά τους σε ξένους επενδυτές. Σιγά-σιγά οι άνθρωποι έγιναν απάτριδες διότι οι πατρίδες σκλαβώθηκαν σε έχοντες. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπώντας την πατρίδα τους άντεχαν ακόμα. Δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα των προγόνων τους. Τότε τέθηκε σε εφαρμογή το δεύτερο σχέδιο. Αν προσέξουμε θα δούμε κάτι που ο Φουκώ ονόμασε «ιστορική συνέχεια». Οι τρείς θρησκείες του μονοθεϊσμού-ιουδαϊσμός, μωαμεθανισμός, χριστιανισμός –δημιούργησαν το μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων στις χώρες που παρουσιάζουν γεωπολιτικό ενδιαφέρον.

Σε πάμπολλες από αυτές τις χώρες (Σαουδική Αραβία π.χ.) πρώτα είσαι μουσουλμάνος και μετά Άραβας. Στον 21ο αι. όμως, στον αιώνα της τεχνολογίας-ας σκεφθούμε και μόνο ότι μετά τον μεγάλο Ηράκλειτο τα πάντα κινούνται στους ρυθμούς της διαλεκτικής –αναπτύσσεται μία πολύ αξιοσημείωτη διαλεκτική την οποία πραγματικά λίγοι δείχνουν να την προσέχουν. Από την μία πλευρά ευρίσκεται η Ευρώπη, η οποία μετά το «θάνατο του θεού» και το προτεσταντικό κίνημα έχει μεταλλάξει το χριστιανισμό σε μία ζωή μηχανής και τεχνολογίας. Ο άνθρωπος της Δύσης μέσα από την επιστήμη και την τεχνολογία και την αποθέωση του λόγου νοιώθει θεός, έχει δημιουργήσει ένα τρόπο ζωής ύλης και απόλαυσης επίγειας.

Από την άλλη πλευρά ο άνθρωπος της Ανατολής λόγω του αλόγου Ισλάμ έχει παραμείνει σε παραδοσιακές νόρμες ζωής, γνωρίζει όμως τι συμβαίνει στη Δύση μέσα από την απίστευτη ανάπτυξη της τεχνολογίας. Το θέμα είναι ότι ο αόρατος σκηνοθέτης θέλει να ανακατέψει την τράπουλα. Τα μέρη της Εγγύς Ανατολής, που μεταφέρουν απίστευτη παράδοση και πολιτισμό, πρέπει να ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο έθνος και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές πρέπει να ελέγχονται από συγκεκριμένους ανθρώπους. Εάν κυβερνηθεί από τους συγχρόνους εξουσιαστές η περιοχή του κόλπου τότε όλος ο κόσμος θα κυβερνηθεί από τον αόρατο σκηνοθέτη της συνθήκης του Δουβλίνου 2. Το σατανικό σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή. Η τεχνολογία έχει αλώσει μυαλά και συνειδήσεις. Όλοι θέλουν το life style της Δύσης. Ιδρύονται ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις με μοναδικό σκοπό να διώξουν τον ισλαμικό κόσμο προς τη Δύση. Όλοι βοηθούν. Οι τσέπες γεμίζουν πετροδόλαρα-ας σταματήσει η καραμέλα τα πούλησα όλα και βρήκα χρήματα, τόσα εκατομμύρια παρατύπων μεταναστών (η συγχρονικότητα του φαινομένου φανερώνει ότι κάποιος το δημιουργεί εν στιγμή) είναι αδύνατο να βρήκαν χρήματα μετανάστευσης-και «με ένα σμπάρο δύο τρυγώνια». Η Ευρώπη ισλαμοποιείται, ο κόσμος μαζοποιείται, τα μεροκάματα εξαφανίζονται στο ¼, ο ανώτερος άνθρωπος του πνεύματος καταργείται,η Γη ανήκει πλέον στον αόρατο σκηνοθέτη που επέβαλε μέσα από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ το Δουβλίνο 2 στην Ελλάδα.

Ο καημένος ο Μάρξ τα είχε δεί όλα αυτά. Γι΄αυτό και έγραψε κατά της λαθρομετανάστευσης, η οποία είναι το έσχατο όπλο του αόρατου σκηνοθέτη στην επανασχεδίαση του κόσμου της μάζας και της πτώσης. Οι προλετάριοι όμως συνεργαζόμενοι άψογα με τους αστούς διαμορφωτές του νέου κόσμου-έχουμε αποδείξει αλλού ότι είναι οι δύο πλευρές της μιάς υλικής δύναμης που κυβερνά τον κόσμο-στηρίζουν την «παράτυπη μετανάστευση»,δηλαδή τη διάλυση και την εξαφάνιση των ημερομισθίων και της εργατικής αξιοπρέπειας. 

Τη στιγμή που όλοι θα έπρεπε να φωνάξουμε όλες οι πατρίδες να αναπτύσσονται υλικά και πνευματικά και να φθάσουμε σε μία πνευματική παγκοσμιοποίηση αξιών και εννοιών. Τη στιγμή βέβαια που κανείς δεν ασχολείται με το γεγονός ότι οι χριστιανοί στην εγγύς ανατολή σφαγιάζονται, συζητάμε για γενοκτονία, μόνον οι ισλαμιστές μεταναστεύουν γιατί το σχέδιο συζητεί για ισλαμοποίηση του πολιτισμένοι κόσμου (π.χ από την πολύπαθη Αιθιοπία πόσοι χριστιανοί μεταναστεύουν;). Αν και πολύ θα ήθελα να πληροφορηθώ πόσοι ορθόδοξοι ιερείς που κόπτονται για τα δικαιώματα των «παρατύπων μεταναστών» θυσιάσθηκαν προστατεύοντας τα ανάλογα δικαιώματα των σφαγιαζομένων χριστιανών της Συρίας και των άλλων μουσουλμανικών χωρών που στενάζουν κάτω από το μαχαίρι του ισλάμ-το οποίο ξαφνικά προωθείται ως η θρησκεία της αγάπης (!!!).

Το Δουβλίνο 2 λοιπόν είναι η συνθήκη της πειραματικής φάσης μετάλλαξης της Ευρώπης. Αν κάτι δεν πάει καλά επιστρέφουμε τα πειραματόζωα στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνούμε ποιοι ψήφισαν αυτό το πείραμα. Επίσης ας μην ξεχνούμε ότι σε κάθε περίπτωση οφείλουμε ως Έλληνες να αρχίσουμε να επισκεπτόμαστε βιβλιοθήκες και να διαβάζουμε και να ενημερωνόμαστε για το τι γίνεται γύρω μας. Η άγνοια πλέον δεν συγχωρείται.

Βασίλειος Μακρυπούλιας.

Για όσους δεν ξεχνάνε...

ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ 

ΚΑΙ 100 ΗΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Τι έκανε και τι δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και τι είπαν τα στελέχη του στις πρώτες 100 μέρες της «πρώτης φοράς αριστεράς» Κυβέρνησης.

(Σημ.: Οποιαδήποτε προσθήκη, καλόδεχτη)

1. Δεν διέγραψε το χρέος

2. Δεν κατάργησε το Μνημόνιο

3. Δεν κατάργησε την Τρόικα

4. Δεν κατάργησε τον ΕΝΦΙΑ

5. Δεν έδωσε τη 13η σύνταξη 

6. Δεν αύξησε τον κατώτατο μισθό

7. Ισχύουν οι εφαρμοστικοί νόμοι του Μνημονίου, που θα καταργούσε μ’ ένα νόμο

8. Θα αυξήσει τον ΦΠΑ

9. Θα αυξήσει τους φόρους πολυτελείας και την εισφορά αλληλεγγύης

10. Αποτρέπει τις ιδιωτικοποιήσεις

11. Η οικογενειοκρατία κι οι ΣΥΡΙΖΟΦΡΟΥΡΟΙ καταλαμβάνουν το Κράτος

12. Η Πρόεδρος της Βουλής, κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, λειτουργεί εξωθεσμικά, αντιπολιτεύεται ανοιχτά την Κυβέρνηση και ιδρύει δική της «Επικράτεια»

13. Τη μια μέρα κάποιοι προτείνουν «ρήξη» με την ΕΕ κι επιστροφή στη δραχμή.

14. Την άλλη μέρα κάποιοι προτείνουν δημοψήφισμα και κάποιοι άλλοι εκλογές, ενώ ο Αλ. Τσίπρας διατυμπανίζει την παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ.

15. Κάθε μέρα υπουργοί «αλληλομαχαιρώνονται»

16. Η Υπουργός Οικονομικών, κ. Βαλαβάνη, δηλώνει ότι δεν ξέρει να συμπληρώσει τη φορολογική δήλωσή της

17. Έκανε εχθρούς (επιεικώς αντιπάλους) και τα 18 κράτη της ΟΝΕ 

18. Άνοιξε διάπλατες τις πόρτες της χώρας στους λαθρομετανάστες, που «λιάζοντια στην Ομόνοια και μετά εξαφανίζονται» σύμφωνα με την αρμόδια υπουργό.

19. Θα έπαιρνε λεφτά χωρίς μνημόνιο και πήρε μνημόνιο, χωρίς λεφτά, τα οποία, όπως είχε δηλώσει ο "Γιάνης" δεν τα χρειαζόταν ο λαός μας, που ήθελε μόνο δουλειά κι αξιοπρέπεια.

20. Γίναμε χλεύη διεθνώς, με τη δημιουργική ασάφεια, την αοριστία μας, την άρνησή μας να δώσουμε συγκεκριμένα στοιχεία, τις παλινωδίες, τις αντιφατικές δηλώσεις υπουργών, τα Κούγκια, την αποστολή τζιχαντιστών στο Βερολίνο, την εκ μέρους μας εκτύπωση Ευρώ, τις αήθεις και αγενείς ενδυματολογικές επιλογές κι εδώ και στο εξωτερικό και τα παλιμπαιδικά «ουάου»! 

21. Από το πλεόνασμα, μπήκαμε σε έλλειμμα

22. Από το 0,4% ανάπτυξης, προχωρήσαμε στο 0,4% ύφεσης κι η αγορά μπήκε στην κατάψυξη 

23. Η Κυβέρνηση, για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της εδώ και στο εξωτερικό «λήστευσε» κυριολεκτικά όποια αποθεματικά υπήρχαν οπουδήποτε, ακόμη και το ποσόν «ασφάλειας έσχατης ανάγκης» της Τράπεζας της Ελλάδας.

24. Χτυπάνε τα νταούλια, αλλά αντί να χορεύουν οι αγορές, χορεύουμε εμείς στο ταψί της οικονομικής ασφυξίας

25. Επανέφερε το πιο ισχυρά από ποτέ το φάσμα του Grexit

26. Έσπειρε την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, παράγοντες καταστρεπτικούς για την οικονομία

27. Το Κράτος χρωστάει στον ιδιωτικό τομέα € 4,4 δις (από 3)

28. Υπονομεύεται η εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα, με τον αφορισμό της αριστείας, την κατάργηση της αξιολόγησης, των Συμβουλίων Διοίκησης των ΑΕΙ και των Προτύπων Σχολείων, τους αιώνιους φοιτητές κ.λπ.

29. Η Κυβέρνηση δια στόματος Ι. Πανούση καλεί τα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα να προστατεύσουν μόνα τους τη Δημόσια Περιουσία και τη λειτουργία τους, από τους αναρχοαριστερούς κουκουλοφόρους.

30. Παράλληλα οι τραμπούκοι μπαίνουν και βγαίνουν καταστρέφοντας, όπου και όποτε θέλουν, με την ΕΛ.ΑΣ. παθητικό θεατή των τεκταινομένων, όμηρος υπουργικών εντολών.

31. Ελευθερώνεται ο τρομοκράτης Ξηρός και μαζί του πολλοί ποινικοί κατάδικοι και καταργούνται οι φυλακές υψίστης ασφαλείας

32. Η εικόνα της σημερινής οικονομίας, σύμφωνα με ανακοίνωση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, έχει ως εξής:

1. ♦ Η φυγή καταθέσεων που κινήθηκε σε ομόλογα του εξωτερικού ή προς τα στρώματα ανέρχεται σε 30 με 35 δισ.

2. ♦ 20 με 30 δισ. η πτώση αξιών προς εισηγμένες και μη.

3. ♦ 10 δισ. τα ρέπος.

4. ♦ 3 δισ. οι παγωμένες πιστώσεις του ΕΣΠΑ. Έπρεπε να έχουμε πάρει 4 δισ. και πήραμε μόλις 1.

5. ♦ 20 δισ. λείπουν από τα χαρτονομίσματα σε κυκλοφορία.

6. ♦ Δεν μπορεί να υπολογιστεί η απώλεια στα χρεόγραφα που έχουν οι ξένοι επενδυτές. Έχουν 70 δισ. στα χέρια τους.

7. ♦ Απαξίωση των ακινήτων.

8. ♦ 3 δισ. λιγότερα στην αγορά από τη μη εξόφληση των υποχρεώσεων του Δημοσίου προς ιδιώτες.

9. ♦ Στη ζημιά πρέπει να προστεθεί η στάση πληρωμών των ιδιωτών προς τις τράπεζες που αύξησαν τα «κόκκινα» δάνεια. Οι τράπεζες απέκτησαν επιπλέον πρόβλημα και ίσως χρειαστούν επιπλέον ανακεφαλαιοποίηση.

10. Και φυσικά για όλα αυτά φταίει ο Στουρνάρας, που τα γνωστοποίησε όπως είχε καθήκον κι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, που τα προκάλεσε, γι αυτό και αξιώνουν να παραιτηθεί!

33. Υπονομεύεται με πράξεις και παραλείψεις το ασφαλιστικό σύστημα.

34. Με τις τρισκατάρατες και αντιδημοκρατικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου προχωράει η κυβέρνηση

35. Κουβέντα για το πράγματι αντιδημοκρατικό δώρο των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα

36. Κιχ για το εκλογικό σύστημα απλής αναλογικής

37. Ούτε ψίθυρος για την αναθεώρηση του Συντάγματος

38. «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ALERT» και «Συμμαχία του Νότου ALERT» – Όποιος τα δει κάπου να ειδοποιήσει τον Αλέξη.

39. Χυλόπιτες από Ρωσία, Κίνα και ΗΠΑ

40. Σε έγγραφο του Γ. Βαρουφάκη αναγνωρίζονται όλα τα θετικά επιτεύγματα των προηγουμένων κυβερνήσεων και ιδίως του Σαμαρά, το λοιδορούμενο δηλαδή success story, ενώ κατά επίσημη δήλωση του ιδίου «τα λεφτά τελειώνουν στο τέλος Μαΐου»!

41. Όλα αυτά όμως είναι παρωνυχίδα, μπροστά στο μέγιστο επίτευγμα της επαναπρόσληψης των 200 καθαριστριών, της επανασύστασης της ΣΥΡΙΖΑΙΑΣ ΕΡΤ και του επιδόματος των € 200.000.000, που θα δοθεί σε φτωχούς. (Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε δώσει € 500.000.000).