Κοινοί απατεώνες πίσω από τους λεγόμενους Τσάμηδες

Παρουσιάζουν τις σφαγές των Ελλήνων της Σμύρνης, ως εγκλήματα του ελληνικού στρατού εναντίον των Αλβανοτσάμηδων

Εδώ και αρκετά χρόνια, οι απόγονοι των φυγόδικων αλβανοτσάμηδων, χρησιμοποιούνται από ύποπτα και σκοτεινά κέντρα, ως αντίβαρο στην βορειοηπειρωτική πραγματικότητα. Τα κέντρα αυτά είναι αντίθετα με τη φιλία των λαών και την καλή γειτονία. Οι δομές του αλβανικού κράτους, τα αλβανικά ΜΜΕ, η διαβόητη αλβανική Ακαδημία, οι γνωστές και μη εξαιρετέες  «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» κλπ. διοργανώνουν εκδηλώσεις «μνήμης» στις 25 Ιουνίου, κάθε έτους. Σκοπός τους είναι να πείσουν διαφόρους αφελείς (;) ότι εναντίον των αλβανοτσάμηδων διοργανώθηκε μια γενοκτονία που είχε ως αποτέλεσμα την εκδίωξη από την Ελλάδα ενός γηγενούς, αλλά μη ελληνικού, πληθυσμού.

Σήμερα, ακόμα και εντός της Ελληνικής Δημοκρατίας, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες και άλλοι αμέσως ή εμμέσως αμειβόμενοι από τον έλληνα φορολογούμενο ψευτοδιανοούμενοι, αμόρφωτοι και αναίσθητοι, είναι έτοιμοι να αποδεχθούν και να επιβάλλουν τέτοιες αισχρές απόψεις. Βέβαια αποκρύπτονται ή παραποιούνται τα γεγονότα:....

"Κατορθώματα" Λοβέρδου

Ποιόν υπηρετεί ο κ. Λοβέρδος;

Ο κ. Λοβέρδος, αφού (απο)τελείωσε τους Έλληνες συνταξιούχους, αποφάσισε να τελειώσει και το ενημερωτικό internet στην Ελλάδα. Επιβάλλει φόρο 21% σε κάθε διαφήμιση των ενημερωτικών sites υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσιογράφων, φέρνει το αγγελιόσημο και στο internet.

Αντί να καταργηθεί ένας νόμος υπέρ τρίτων, ο οποίος στρεβλώνει την αγορά και δεν ισχύει σε άλλη χώρα της Ευρώπης, τον επεκτείνει και στο Internet. Τώρα αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Παπανδρέου, όταν προεκλογικά έλεγε ότι η κυβέρνησή του θα ασχολείτο με τις νέες τεχνολογίες και το Internet. Αλίμονο στο περιβάλλον, αν είναι να ασχοληθούν στα σοβαρά και με την πράσινη ενέργεια...

Να πούμε ορισμένα πράγματα ανοικτά και με το όνομά τους. Η πρόθεση του κ. Λοβέρδου είναι να εξυπηρετήσει προφανώς την ΕΣΗΕΑ, η οποία ανησυχεί (και δικαιολογημένα) για την πτώση των διαφημιστικών εσόδων και την αντίστοιχη μείωση των εσόδων για τα ασφαλιστικά ταμεία των δημοσιογράφων. Ίσως ο κ. Λοβέρδος να πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει την εύνοια του Τύπου. Ίσως να μην κατάλαβε καλά – καλά τι σημαίνει η απόφασή του. Ίσως να θέλησε να κάνει και το χατίρι κάποιων παραδοσιακών που βλέπουν με δέος και τρόμο την άνοδο του internet. Όπως και να έχει, ο κ. Λοβέρδος έκανε ένα τεράστιο σφάλμα.

Σε κάθε διαφήμιση στην τηλεόραση, στις εφημερίδες και στα περιοδικά επιβάλλεται το αγγελιόσημο, μέσω του οποίου εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε ένα πανίσχυρο ασφαλιστικό ταμείο. Το καθεστώς αυτό δεν ισχύει σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι βέβαιο ότι αν κάποιος προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια θα στείλει αυτή τη ρύθμιση στα αζήτητα, όπως έγινε στο παρελθόν και με τον «βασικό μέτοχο». ‘Όπως πρέπει να γίνει και με την υποχρέωση των επιχειρήσεων να δημοσιεύουν υποχρεωτικά τον ισολογισμό τους στον οικονομικό και πολιτικό Τύπο.

Προσέξτε! Μιλάνε ως οσίες για τα θέματα της διαπλοκής, όταν οι ίδιοι ευνοούν το περιβάλλον για τη διαπλοκή. Ο οικονομικός Τύπος στην Ελλάδα εξαρτάται από την δημοσίευση των ισολογισμών. Τα ταμεία των δημοσιογράφων από το αγγελιόσημο. Και κάποιοι δεινόσαυροι που φοβούνται το Internet επιχειρούν να βάλουν τρικλοποδιές προς μέσα ενημέρωσης, όπως είναι και το Capital.gr, τα οποία έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού και έχουν προσπαθήσει ιδιαίτερα για την ανάπτυξη του internet στην Ελλάδα.

Στο μέλλον ο κ. Λοβέρδος δεν δικαιούται να μιλήσει για διαπλοκή. Δεν δικαιούται να δηλώσει αθώος. Ξέρουμε ότι με την απόφασή που έχει πάρει θα κερδίσει μερικές συμμετοχές σε τηλεοπτικά παράθυρα. Αλλά ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος και καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει...

Ηλίθιοι, μάλλον, είμαστε όλοι εμείς που προσπαθούμε να αναπτύξουμε την ενημέρωση στην Ελλάδα μέσω του internet. Έχουμε επενδύσει χρήματα και χρόνο σε αυτήν την προσπάθεια και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού. Ένα ξένο μέσο ενημέρωσης στο internet που φιλοξενεί διαφήμιση ελληνικής εταιρείας θα έχει 21% περισσότερα έσοδα από το αντίστοιχο ελληνικό μέσο. Ίσως θα έπρεπε να έχουμε μεταφέρει τις έδρες των εταιρειών μας στο εξωτερικό. Ίσως δεν θα έπρεπε να έχουμε προσπαθήσει καν. Έτσι, όμως, θα αφήναμε ελεύθερο το πεδίο δράσης σε παίκτες γνωστούς που αντιλαμβάνονται την ενημέρωση ως αντικείμενο συνδιαλλαγής με την εξουσία. Ή μήπως αυτός είναι ο στόχος κύριε Λοβέρδο; Ή μήπως αυτό εννοούσατε, κύριε Παπανδρέου, ότι δεν χρωστάτε σε κανέναν. Εμείς βλέπουμε ότι σε κάποιους πρέπει να χρωστάτε. Διαφορετικά δεν δικαιολογείται αυτή η απόφαση της κυβέρνησή σας.

Κάποιοι αναγνώστες μπορεί να σκεφτούν και δικαιολογημένα ότι η αντίδρασή μας στην επιβολή του αγγελιοσήμου στο Internet έχει κίνητρο το γεγονός ότι θίγεται η βιωσιμότητα της επιχείρησή μας. Έχουν κάθε δικαίωμα να το σκεφτούν. Την ώρα που θα διαβάζουν αυτές τις γραμμές, ας σκεφτούν αν θέλουν να έχουν μία πλουραλιστική ενημέρωση ή αν θέλουν την ενημέρωση εγκλωβισμένη στα στενά όρια των πέντε έξι οικογενειών που ελέγχουν σχεδόν τα πάντα σε αυτή την χώρα. Προσωπικά αν θα ήθελα να είμαι υπάλληλός τους θα ήμουν και δεν θα ξεκινούσα την προσπάθεια του Capital.gr. Ο κ. Λοβέρδος, αλήθεια, ποιόν υπηρετεί...

Θανάσης Μαυρίδης    Δευτέρα, 28 Ιουνίου 2010 - 00:54
thanasis.mavridis@capital.gr

http://www.capital.gr/News.asp?id=999611

Νεο-Οθωμανισμός και Βαλκάνια

Ένα αξιολογότατο άρθρο του Κωνσταντίνου Χολέβα, το οποίο θα δημοσιευθεί στο περιοδικό ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ τεύχος Ιουλίου 2010.

ΔΕΕ

Ο ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Όσοι γράψαμε και μιλήσαμε κατά τη δεκαετία του 1990 για το μουσουλμανικό τόξο που επιδιώκει η Τουρκία, χλευασθήκαμε υπερβολικά από τους οπαδούς των εθνικών υποχωρήσεων. Και όσοι προτείναμε την ενίσχυση των αμυντικών και διπλωματικών δεσμών με τις γειτονικές Ορθόδοξες χώρες κατηγορηθήκαμε ότι κατασκευάζουμε Ορθόδοξα τόξα με επιθετική διάθεση προς τους ...καλούς γείτονες. Τώρα που διαβάζουμε τη στρατηγική σκέψη του Αχμέτ Νταβούτογλου, Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας και Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων, νιώθουμε δικαιωμένοι. Τα νεο-οθωμανικά και άλλα οράματα του Νταβούτογλου αναλύονται εκτενώς στο ογκώδες βιβλίο του με τίτλο «Στρατηγικό Βάθος - Η Διεθνής θέση της Τουρκίας», το οποίο ορθώς έπραξε και εξέδωσε στην Ελλάδα ο εκδοτικός οίκος ΠΟΙΟΤΗΤΑ. Η μετάφραση είναι του πανεπιστημιακού Ν. Ραπτόπουλου και η επιστημονική επιμέλεια του γνωστού και ρεαλιστή Τουρκολόγου καθηγητή Νεοκλή Σαρρή.

Στις σελίδες 440-485 (αλλά και σε άλλα σημεία) ο συγγραφεύς αναφέρεται ειδικότερα στα Βαλκάνια και μιλά ξεκάθαρα για την ανάγκη της Τουρκίας να περικυκλώσει την περιοχή χρησιμοποιώντας τις μουσουλμανικές χώρες και μειονότητες. Το μουσουλμανικό τόξο που πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία του νεο-οθωμανισμού περιγράφεται αυτολεξεί στη σελίδα 477 ως εξής: «Η ζώνη που εξικνείται βορειοδυτικά και μέσω του άξονα Μπίχατς-Κεντρική Βοσνία-Ανατολική Βοσνία-Σαντζάκ (σ.σ. Νοτίου Σερβίας) -Κόσσοβο-Αλβανία-Μακεδονία-Κίρτζαλι (σ.σ. Βουλγαρίας) -Δυτική Θράκη καταλήγει στην Ανατολική Θράκη, έχει από τη σκοπιά της Τουρκίας τον χαρακτήρα ζωτικής αρτηρίας για τη βαλκανική γεωπολιτική και τον γεωπολιτισμό της». Ενώ σε πολλά σημεία παραδέχεται ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα τουρκικά συμφέροντα είναι η δημιουργία ενός Σερβοελληνικού συνασπισμού (σελ. 365) και ομολογεί ότι «ένας ενδεχόμενος Σερβοελληνικοβουλγαρικός συνασπισμός θα έχει ως συνέπεια την αύξηση των πιέσεων επί της στρατηγικής ζώνης, ζωτικής αρτηρίας της Τουρκίας στην περιοχή, στη διάλυση της Μακεδονίας (σ.σ. έτσι ονομάζει την ΠΓΔΜ) και στην κατάρρευση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Βοσνία και την Αλβανία» (σελ. 481-482).

Αν θέλουμε ψύχραιμα να δούμε τη σκέψη του Νταβούτογλου με μία πρώτη ανάγνωση παρατηρούμε μία καλή γνώση της Ιστορίας και των γεωπολιτικών θεωριών που αναπτύχθηκαν στη δυτική επιστήμη, αλλά με μία βαθύτερη ανάγνωση που επιβάλλεται-- καταλήγουμε ότι πρόκειται για μία επιστημονικοφανή κάλυψη των επεκτατικών και αυτοκρατορικών διαθέσεων της Ισλαμοδημοκρατικής Τουρκίας των Ερντογάν –Νταβούτογλου κ.ά. Στον Επίλογο με τα συμπεράσματά του ο Τούρκος υπουργός προτείνει την αξιοποίηση της διπλωματικής και στρατιωτικής εμπειρίας των Σελτζούκων και Οθωμανών Τούρκων, αλλά με ειρηνικό τρόπο και προτείνει τη Διεθνή οικονομία ως μέσο προβολής της τουρκικής ισχύος. Όμως η ευρύτερη ανάλυση των απόψεών του δείχνει ότι πιστεύει ακράδαντα στον ρόλο των ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων και της Αμυντικής Βιομηχανίας. Για την περίπτωση της Βοσνίας γράφει (σελ. 364-365) κάτι πολύ διδακτικό και για όσους συζητούν τον αφοπλισμό της Κύπρου: «Το σημαντικότερο στοιχείο που θα διασφαλίσει την ύπαρξη της Βοσνίας είναι [...] η έμπρακτη επιβεβαίωση της εν λόγω βούλησης δια της στρατιωτικής ισχύος. Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας κανένα έθνος δεν κατόρθωσε να εγγυηθεί την ανεξαρτησία του με τη συγκατάβαση και κηδεμονία άλλου έθνους»!

Ο νεο-οθωμανισμός στα Βαλκάνια θεμελιώνεται στις εξής κυρίαρχες απόψεις του Νταβούτογλου: 1) Πρέπει η Τουρκία ή οι σύμμαχοί της να ελέγχουν τους άξονες των συγκοινωνιών και των ποταμίων μεταφορών. 2) Η Οθωμανική κληρονομιά πρέπει να προβληθεί ως ιστορική ρίζα των βαλκανικών λαών και κυρίως των Αλβανών και Βοσνιομουσουλμάνων. 3) Η Αλβανία θα παίξει τον ρόλο της συμμάχου, μέσω της οποίας η Τουρκία θα βρει διέξοδο προς την Αδριατική. 4) Ο θρησκευτικός παράγοντας είναι απαραίτητο εργαλείο στρατηγικής σκέψης και διαμόρφωσης συμμαχιών. Κατά τον Νταβούτογλου οι Γερμανοί επηρεάζουν τους Καθολικούς Σλοβένους, Κροάτες και Ούγγρους, η Ορθόδοξη Ρωσία επηρεάζει τους Σέρβους και προσεγγίζει Έλληνες, Βουλγάρους και Ρουμάνους, οι ΗΠΑ αναγκαστικά θα στηριχθούν στους Αλβανούς και Βοσνίους που είναι Μουσουλμάνοι. Άρα ο νεο-οθωμανισμός συμπίπτει –έστω πρόσκαιρα- με τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. 5) Οι μουσουλμανικές μειονότητες ανά τα Βαλκάνια πρέπει να αξιοποιηθούν ως εφαλτήρια προωθήσεως των τουρκικών συμφερόντων Γράφει χαρακτηριστικά στη σελίδα 482: «Η Τουρκία [...] οφείλει να δώσει βάρος σε πολιτικές που περικυκλώνουν την περιοχή στο σύνολό της [...] Μπορεί να προταθεί επίσης μία συνεργασία για την εξασφάλιση των πολιτισμικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των εθνικών κοινοτήτων, που διαθέτουν διαφορετικές κουλτούρες στους κόλπους των βαλκανικών κρατών. Μία τέτοια συμφωνία μπορεί να διαμορφώσει ένα κατάλληλο έδαφος κυρίως για το Κόσσοβο και τη Δυτική Θράκη». Σημειώνω με ανησυχία την σύνδεση Κοσσόβου και ελληνικής Θράκης στο φάσμα των νεο-οθωμανικών επιδιώξεων. Ο Νταβούτογλου με χειρουργικό νυστέρι αναδιανέμει σύνορα, λαούς και εθνότητες και ξαναβαπτίζει Οθωμανικά τα Βαλκάνια ενώ εμείς ασχολούμαστε μόνο με τα οικονομικά μας προβλήματα και αδιαφορούμε για όσα εξυφαίνονται εις βάρος μας και μάλιστα δημοσιοποιούμενα μέσω βιβλίων. Το πρώτο ζητούμενο είναι να αποκτήσουμε γραπτό και επίσημο Εθνικό Δόγμα όπως έχει η Τουρκία του Νταβούτογλου, αλλά και η Αλβανία και η Βουλγαρία (δημοσιεύθηκαν το 1997-1998). Επιπλέον νομίζω ότι πρέπει να αντιδράσουμε και εμπράκτως και μάλιστα διδασκόμενοι από ...τον Νταβούτογλου. Να ενδυναμώσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, να ενισχύσουμε πολύπλευρα την ελληνοσερβική συνεργασία, να αξιοποιήσουμε ειρηνικά την πολιτιστική και θρησκευτική διάσταση της διπλωματίας μας και να εμποδίσουμε κάθε τάση αφελληνισμού της μειονοτικής παιδείας στη Θράκη.

Κ.Χ. 19-6-2010

Κορυφαίο!

Πού βρίσκεται το οργανωμένο έγκλημα;

Ένα εκπληκτικό σκίτσο από αμερικάνικη εφημερίδα που μου έστειλε ένας φίλος. Όσοι γνωρίζουν αγγλικά θα το απολαύσουν περισσότερο, γιατί η μετάφραση ασφαλώς δεν μπορεί να αποδώσει τις λεπτές αποχρώσεις ορολογίας, σαρκασμού, ειρωνίας και θλιβερής πραγματικότητας που υπονοείται στον διάλογο πατέρα και γιου. Δηλώνει λοιπόν ο μικρός στον πατέρα του (στο στυλ "αποφάσισα να γίνω αστροναύτης, γιατρός κλπ"):

-Μπαμπά, σκέφτομαι να κάνω καριέρα στο οργανωμένο έγκλημα.

Και ο πατέρας ρωτάει:

-Στην Κυβέρνηση (στην Ελλάδα θα λέγαμε στον Δημόσιο) ή στον Ιδιωτικό τομέα;
Με άλλα λόγια, οι εποχές που ακούγοντας "οργανωμένο έγκλημα" το μυαλό μας πήγαινε στην μαφία, στους γκάγκστερ κλπ έχουν παρέλθει και σήμερα το οργανωμένο έγκλημα υπάρχει και μέσα στις κυβερνήσεις και τον κρατικό μηχανισμό.
Ελπίζω να χαμογελάσατε λιγάκι. Καλό Σαββατοκύριακο λοιπόν, όσο καλό μπορεί να είναι αυτήν την περίοδο σε ένα μέσο Έλληνα!

ΔΕΕ

Το τέλος της Ελλάδας

Το τέλος της Ελλάδας που ξέραμε θα είναι οδυνηρό...

Πέμπτη 24/06/2010 07:01                      Κώστας Στούπας

Το τέλος του Οττο για την Εθνική σηματοδοτεί με έναν άλλο τρόπο το τέλος μιας περιόδου που μας επεφύλασσε για φινάλε πολλά καλά και άσχημα. Μια επεφύλασσε μια Ολυμπιάδα, πολλά χρυσά μετάλλια στο στίβο, ένα πρωτάθλημα Ευρώπης και κυρίως την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη...

Πρόκειται για το τέλος της μεταπολίτευσης από μια άλλη οπτική γωνία. Η χρεοκοπία του ελληνικού κράτους είναι η κορυφή του παγόβουνου, το βυθισμένο κομμάτι του παγόβουνου είναι η πολιτισμική μας κρίση. Το τέλος της μεταπολίτευσης το ορίζει πλέον η επί της ουσίας χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Η επίλυση του προβλήματος όμως απαιτεί πολιτισμικό μετασχηματισμό...

Οι τελευταίοι που έχουν καταλάβει αυτή την ανάγκη είναι το σύμπλεγμα πολιτικών με τους πελατειακούς τους στρατούς. Η μεταπολίτευση είχε δυο πτυχές για την Ελλάδα.

Η μία είναι η Ελλάδα που ανέπτυξε τα φοβικά και ενοχικά σύνδρομα για το επιχειρείν, την νοοτροπία της δημοσιοϋπαλληλίας, της αρπαχτής, της κοινωνικής αποδοχής της διαφθοράς, των διάφορων εκτάκτων που απεργούν αιτώντας τακτοποίηση κλπ.

Η άλλη είναι η Ελλάδα της προσπάθειας που κατέληξε στην είσοδο στην ευρωζώνη, της Ολυμπιάδας του 2004, της ομάδας που σκηνοθέτησε την ασύλληπτη έναρξη της Ολυμπιάδας, του πανευρωπαϊκού στο ποδόσφαιρο, η Ελλάδα των πολυεθνικών που έχουν κατακλύσει με την παρουσία του τις βαλκανικές αγορές, των μεγάλων έργων που αποτελούν τα πάγια αυτής της χώρας αν τη δούμε σαν επιχείρηση...

Η Ελλάδα των Μαντέληδων, των Τσουκάτων, των Παυλίδιδων, των βατοπεδινών, των δομημένων και της Siemens αλλά και η Ελλάδα της Apivita, του Κορρέ, της Follli-Follie, των τσιμέντων (που όχι άντεξαν τον πόλεμο του καρτέλ αλλά επεκτάθηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα...), της μεγαλύτερης εξαγωγικής δύναμης ψαριών στη Μεσόγειο, της παρέας από την Κοζάνη που έχει γεμίσει τα σούπερ μάρκετ με φακές, των χιλιάδων οικοτουριστικών μονάδων και πάει λέγοντας...

Οι Έλληνες είμαστε κυκλοθυμικός λαός...

Μετά τον αγώνα της εθνικής ομάδας με τη Νότια Κορέα άπαντες είχαν στείλει στον πυρ το εξώτερον και την ομάδα και κυρίως τον προπονητή. Λίγοι απ’ όσους άκουσα δεν είχαν μια άποψη για τι ακριβώς έπρεπε να κάνει ο Οττο Ρεχάγκελ για να μη χάσει. Στον επόμενο αγώνα το 75% των Ελλήνων πόνταρε στην ήττα της εθνικής ομάδας και πάλι έχασε...

Μια μεγάλη μερίδα των συμπατριωτών μας πιστεύει στα χειρότερα για το μέλλον. Αυτό δεν είναι έκπληξη καθώς είμαστε κυκλοθυμικός λαός, αλλά είναι χρησιμότερο αντί να κλαίμε τη μοίρα μας περιμένοντας το μοιραίο να κάνουμε το ελάχιστο από αυτό που αναλογεί στον καθένα για να το αποφύγουμε.

Δεν περιμένω από τους πελάτες που βρήκαν μια πλεονασματική θέση στο Μετρό Αθηνών, τον χρεοκοπημένο ΟΣΕ, την ΕΡΤ ή τα μέλη του ΠΑΜΕ που συνεχίζουν να κλείνουν λιμάνια, να αλλάξουν συμπεριφορά. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι δεμένοι σε ένα πελατειακό σύμπαν που βυθίζεται πλέον και παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Απλά επειδή ο παλιός κόσμος βυθίζεται στα επόμενα 2-3 χρόνια οι περισσότεροι θα βρεθούμε κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τότε δεν θάχουμε άλλη επιλογή από το κουνήσουμε τα χέρια για να βγούμε στην επιφάνεια...

Πηγή: http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=997339

H εκδίκηση των χρυσοθήρων

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας στις 15 Ιουνίου 2010  (http://hellenicinterest.blogspot.com/2010/06/blog-post_15.html) είχαμε αναφερθεί στην πώληση μεγάλης ποσότητας χρυσών νομισμάτων και χρυσού που έγινε κάτω από μάλλον ύποπτες συνθήκες τον Αύγουστο του 2003 επί Σημίτη και μάλιστα αντί "πινακίου φακής". Το άρθρο που ακολουθεί αναφέρεται και στο θέμα αυτό.

ΔΕΕ

H εκδίκηση των χρυσοθήρων

Θανάσης Μαυρίδης                         Τετάρτη, 23 Ιουνίου 2010

Ρώσοι, Κινέζοι, Ινδοί και Σαουδάραβες αυξάνουν συνεχώς τα αποθέματά τους σε χρυσό κι εμείς δεν θέλουμε να θυμηθούμε ότι κάποια σαΐνια πούλησαν ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών αποθεμάτων το 2003 στα 300 τόσα δολάρια η ουγγιά, πανηγυρίζοντας για το «κατόρθωμά» τους. Η άνοδος της τιμής του χρυσού αντανακλά μόνο την αμφισβήτηση στο νομισματικό σύστημα ή προμηνύει αλλαγές; Είναι σίγουρο ότι ο χρυσός οφείλει σ΄ ένα μεγάλο βαθμό την επιστροφή του στα σαλόνια των επενδύσεων στην ανασφάλεια που γέννησε η κρίση. Δεν είναι μόνο ο φόβος των πληθωριστικών πιέσεων, αλλά το γεγονός ότι το νομισματικό σύστημα δεν χαίρει εκτίμησης. Ο κόσμος θέλει να κρατά στα χέρια του αξίες και όχι χαρτιά και «υποσχετικές».

Αυτή είναι η μία διάσταση του θέματος. Έχουμε κρίση και οι επενδυτές σπεύδουν να αναζητήσουν ένα καταφύγιο που το θεωρούν ασφαλές γι΄ αυτή την περίοδο. Μήπως υπάρχει και μία άλλη ανάγνωση;

Το γεγονός ότι η Κίνα αμφισβητεί με κάθε ευκαιρία την παντοδυναμία του δολαρίου και κάνει αναφορές στην ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου αποθεματικού νομίσματος, είναι κάτι που μας πονηρεύει. Σε τι θα μπορούσε να στηρίζεται αυτό το νέο νόμισμα; Που θα είχε σημείο αναφοράς; Μήπως στο χρυσό; Κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτό το σενάριο ως ευσεβή πόθο των οπαδών του κίτρινου μετάλλου, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πρόκειται για ένα ενδεχόμενο που δήθεν στερείται σοβαρότητας. Ακόμη κι αν δεν καταλήξουμε σε αυτό το σενάριο, της επανασύνδεσης του νομισματικού συστήματος με τον χρυσό, η απειλή και μόνο της υλοποίησης ενός τέτοιου σχεδίου από έναν και μόνο μεγάλο παίκτη θα έκανε τους υπόλοιπους να σκεφτούν σοβαρά να υποχωρήσουν στις όποιες άλλες απαιτήσεις του.

Από την άλλη πλευρά, μία τέτοια εξέλιξη, της επαναφοράς του χρυσού κανόνα, θα συνέφερε χώρες που έχουν μεγάλα αποθέματα σε χρυσό, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες! Μπορούμε να φανταστούμε την πιθανότητα της δημιουργίας ενός νέου δολαρίου, του χρυσού δολαρίου, που θα έσβηνε το παλιό παρατυπωμένο νόμισμα και μαζί και ένα σημαντικό μέρος των σημερινών χρεών της υπερδύναμης; Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν ξέρουμε πόσο ακριβώς χρυσό έχουν οι Αμερικανοί στις αποθήκες τους. Νομίζουμε ότι έχουν μεγάλα αποθέματα, αλλά δεν μπορούμε και να είμαστε σίγουροι. Επίσημη καταμέτρηση έχει να γίνει εδώ και δεκαετίες και τα αποθέματα χρυσού είναι ένα από τα κρατικά μυστικά των ΗΠΑ.

Επίσης δεν ξέρουμε ποιος είναι ο πωλητής χρυσού, πέραν του ΔΝΤ, το οποίο ελέγχεται από τους Αμερικανούς. Ξέρουμε ότι η Ρωσία αγόρασε μόνο τον Μάιο 32 τόνους, αυξάνοντας τα αποθέματά της κατά 5%. Ξέρουμε την μεγάλη αγορά που έκανε η Ινδία από το ΔΝΤ, ξέρουμε ότι η Σαουδική Αραβία υπερδιπλασίασε τα αποθέματά της μέσα σε δύο χρόνια και τα έφτασε στους 320 τόνους. Ξέρουμε, επίσης, ότι οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν πουλήσει από πέρυσι τον Σεπτέμβριο μόλις 1,8 τόνους. Ένα καλό ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιος πουλάει για να αγοράζουν όλοι αυτοί...

Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η τιμή ξεκίνησε από τα 300 δολάρια η ουγγιά και βρίσκεται αυτή την στιγμή σε ιστορικά υψηλά. Αν η εμπιστοσύνη στις Οικονομίες επανέλθει με κάποιον τρόπο ή αν αποκλειστεί το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί ένα νέο νόμισμα με σημείο αναφοράς τον χρυσό, τότε οι αγοραστές στα παρόντα επίπεδα τιμών είναι πιθανόν υποστούν μία αληθινή πανωλεθρία. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι περίφημοι αγοραστές; Η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Σαουδική Αραβία είναι εκείνοι που αγοράζουν τις μεγάλες ποσότητες. Πόσες πιθανότητες πιστεύετε ότι έχουν για να χάσουν; Ή πόσο ανόητους τους έχετε για να πετάνε την πολύτιμη, αυτή την εποχή, ρευστότητά τους από το παράθυρο;

Προσέξτε το εξής: Αγοράζουν εκείνοι που έχουν σήμερα την οικονομική δυνατότητα να το πράξουν. Εκείνοι που είναι απαλλαγμένοι από τον πονοκέφαλο των μεγάλων δημοσίων ελλειμμάτων. Είναι χώρες που δεν δείχνουν διατεθειμένες να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν με τα δικά τους χρήματα τα ελλείμματα του... παλαιού κόσμου! Μία επόμενη λογική κίνηση, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα είναι να κάνουν την παρουσία τους περισσότερο αισθητή. Να κεφαλαιοποιήσουν τα κέρδη που έχουν σήμερα οι Οικονομίες τους. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί πατώντας πάνω στις παλιές αξίες, όπως είναι το δολάριο. Αλλά δημιουργώντας νέες αξίες και μάλιστα στα δικά τους μέτρα. Να δημιουργήσουν, δηλαδή, τον δικό τους «χρυσό κανόνα».

thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή: http://www.capital.gr/news.asp?id=996465

Να μη ξεχνάμε...

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ “ΝΑΙ” ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Για να θυμόμαστε τους βολεμένους του Συστήματος γραικύλους, εθνομηδενιστές και νεο-οθωμανιστές, καταχωρούμε για αρχειακούς λόγους κατάλογο υπογραφών υπέρ του αλήστου μνήμης Σχεδίου Ανάν για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που σταμάτησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει...

ΔΕΕ

7 Απριλίου 2004

1. Ειρήνη Αβραμοπούλου (Κοινωνική ανθρωπολόγος, φεμινίστρια, ερευνήτρια των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων)

2. Γιώργος Αγγελόπουλος (ο ηθοποιός ή ο επιχειρηματίας;),

3. Αθηνά Αθανασίου (η φεμινίστρια καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας της Παντείου),

4. Λουκία Αικατερινιάδου (κτηνίατρος, ερευνήτρια Κτηνιατρικού Ινστιτούτου),

5. Στέλλα Αικατερινιάδου (Δημοσ. Υπάλλ.),

6. Ζωή Ακριβούλη (Οικονομολόγος, υποψηφ. βουλευτής ΠΑΣΟΚ Λάρισας),

7. Δέσποινα Αλεξανδράκη (Καθηγήτρια Βιολογίας, Παν/μίου Κρήτης),

8. Νίκος Αλιβιζάτος (ο γνωστός συνταγματολόγος, έγραψε το λαθρονομοσχέδιο),

9. Σία Αναγνωστοπούλου (η γνωστή τουρκολάγνα καθηγήτρια της Παντείου),

10. Φωτεινή Αναγνωστοπούλου (η συμβολαιογράφος;),

11. Γρηγόρης Ανανιάδης (καθηγητής Παντείου, πού αλλού;),

12. Άρης Αναστασάκης (Καρδιολόγος, Α΄ Καρδιολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών),

13. Βασίλης Αναστασιάδης (καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Παν/μίου Αιγαίου),

14. Κωνσταντίνα Ανδριανοπούλου (μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου, στην Κωνσταντινούπολη),

15. Βενετία Αποστολίδου καθηγήτρια Νεοελλην λογοτεχν. ΑΠΘ),

16. Φούλα Αρταβάνη-Τσαπλ (αγνώστων λοιπών στοιχείων!),

17. Μιχάλης Αρτεμάκης Δημοσιογράφος Χανίων),

18. Ζήνα Ασημακοπούλου (Διευθύντρια στο ιδιαίτερο Γραφείο του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή Aidan O'Sullivan),

19. Κατερίνα Αυγέρη (αρχαιολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στην ...Πάντειο!),

20. Σοφία Αυγητίδου (επίκ. καθηγήτρια στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Παν/μίου Δυτ. Μακεδονίας),

21. Σωτήρης Βαλντέν (αρθρογράφος στα ΝΕΑ του ΔΟΛίου Συγκροτήματος, "αριστερός"),

22. Μανώλης Βασιλάκης ("δημοσιογράφος" ΑΥΓΗΣ, ο υβριστής του μακαρ. Χριστόδουλου),

23. Λίνα Βεντούρα (καθηγήτρια στο Παν/μιο Πελοποννήσου),

24. Στέλιος Βιρβιδάκης, ο ...φιλόσοφος (καθηγητής Παν/μίου Αθηνών) 

25. Νικόλας Βουλέλης (ο γνωστός δημοσιογράφος Δντής του ΑΠΕ, θερμός υποστηρικτής του Ισραηλινού κράτους),

26. Βασίλης Βουτσάκης (καθηγητής Νομικής Παν/μίου Αθηνών),

27. Έφη Γαζή (καθηγήτρια Ιστορίας στο Παν/μιο Πελοπον),
28. Ρέα Γαλανάκη (η γνωστή λογοτέχνις),
29. Τάκης Γασπαράτος (αγνώστων λοιπών στοιχείων!),
30. Θανάσης Γεωργακόπουλος (καθεστωτικός δημοσιογράφος, ανέλαβε πρόσφατα τα ραδιόφωνα της ΝΕΡΙΤ, ΚΚΕ εσωτ. μέχρι υποστηρικτής του Σημίτη!),
31. Γεράσιμος Γεωργάτος (φιλόλογος, υποψηφ. βουλευτής ΔΗΜΑΡ Β΄ Πειραιά),
32. Βασιλική Γεωργιάδου,
33. Μαρία Γεωργίου,
34. Γιώργος Γιαννακόπουλος,
35. Παναγιώτης Γιαννακόπουλος,
36. Γιάννης Γιαννιτσιώτης,
37. Γιάννης Γιαννουλόπουλος,
38. Γιώργος Γιαννουλόπουλος,
39. Δημήτρης Γιατζόγλου,
40. Μανώλης Γκαζής,
41. Νίκος Γκιώνης,
42. Ελένη Γκόνη,
43. Μελίττα Γκουρτσογιάννη Υποψηφ. Οικολόγων-Πράσινων, αρθρογράφος στο ΒΗΜΑ),
44. Διονύσης Γουσέτης ΚΚΕ εσωτ. αρθρογράφος ΑΥΓΗΣ),
45. Γιώργος Γραμματικάκης (ο πανεπιστημιακός),
Πάνος Γρέδης, Ρέα Δελβερούδη, Κώστας Δέλκος, Βασιλική Δενδρινού, Βαρβάρα Δεσποινιάδου, Σωτήρης Δημητριάδης, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Νίκος Δήμου (γνωστός και μη εξαιρετέος), Χαριτίνη Δίπλα, Θάλεια Δραγώνα (μπορούσε να λείψει;), Αγγελος Ελεφάντης, Παύλος Ελευθεριάδης, Λεωνίδας Εμπειρίκος, Χάρης Εξερτζόγλου, Πάνος Ευαγγελόπουλος, Μιχάλης Ζάβιακας, Κατερίνα Ζαγγελίδου, Κωνσταντίνα Ζάνου, Αιμίλιος Ζαχαρέας, Ελισάβετ Ζαχαριάδου, Ελευθερία Ζέη, Κώστας Ζέπος, Γκρέτα Ζέπου, Ειρήνη Ζορμπαλά, Μυρτώ Ζορμπαλά, Μαρία Ζωγραφάκη, Κώστας Ζώρας, Χρήστος Ηλιάδης, Αλέξης Ηρακλείδης, Κωνσταντίνος Θανασάκης, Παναγιώτης Θανασάς, Νάσος Θεοδωρίδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Νίκος Θεοτοκάς, Χρυσάφης Ιορδάνογλου, Γιώργος Ιωακειμίδης, Σταύρος Ιωαννίδης, Παντελής Καλαϊτζίδης, Ελένη Καλαφάτη, Δώρα Καλλιπολίτου, Ορέστης Καλογήρου, Βασίλης Κάλφας, Μαρκέλλα Κανδυλάκη, Ηλίας Κανέλλης, Παντελής Κάπρος, Σπύρος Καράβας, Λεωνίδας Καρακατσάνης, ‘Aννα Καραμάνου, Μαρία Καραμεσίνη, Φραγκώ Καράογλαν, Ανθή Καρρά, Δήμητρα Κατή, Τάκης Κατσαρός, Ηλίας Κατσούλης, Φεβρωνία Κέντη, Ιωάννης Κεραμετσής, Βαγγέλης Κεχριώτης, Νίκος Κιάος, Φρόσω Κιάου-Δημάκου, Τόνια Κιουσοπούλου, Αλέξανδρος Κιτροέφ, Κώστας Κόμης, Απόστολος Κομνηνάκας, Χάρης Κομπολίτης, Μαρίνα Κοντοειδή, Δήμος Κοντός, Νίκος Κοταρίδης, Ηλίας Κούβελας, Χριστίνα Κουλούρη (η καθηγήτρια και ομοϊδεάτισσα της Ρεπούση), Νίκος Κουλούρης, Πέτρος Κουναλάκης, Αλκης Κούρκουλας, Κώστας Κουτσομιτέλης, Λεωνίδας Κύρκος, Κωνσταντίνος Κωνσταντάκης, Σταύρος Κωνσταντακόπουλος, Μαρία Κωστοπούλου, Βασίλης Λαδάς, Λάμπης Λαζαρίδης, Λόης Λαμπριανίδης, Βασίλης Λαμπρόπουλος, Πωλίνα Λάμψα, Αλέκος Λεβίδης, Αντώνης Λιάκος (λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή;), Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν, Μυρσίνη Λιοναράκη, Νικήτας Λιοναράκης, Θάνος Λίποβατς, Λίνα Λούβη, Δημήτρης Λουκάς, Αλέκος Μαθιέλλης, Δήμητρα Μακρυνιώτη, Θόδωρος Μαλικιώσης, Κυριάκος Μαλλίνης, Αυγή Μαμαλάκη, Αντώνης Μανιτάκης, Νίκος Μανωλόπουλος, Θόδωρος Μαργαρίτης, Σπύρος Μαρκέτος (Ομότιμος Καθηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών), Πέτρος Μαρτινίδης, Αννα Ματθαίου, Δημήτρης Μαρωνίτης, Μάνος Ματσαγγάνης, Λευτέρης Μαυροειδής, Ελένη Μαχαίρα-Οντόνι, Θανάσης Μαχιάς, Ηρακλής Μήλλας, Παρασκευάς Μιμίδης, Γιάννης Μίχας, Χάρης Μοβσεσιάν, Ρένα Μόλχο, Μάκης Μοσχονάς, Νίκος Μουζέλης (ο Σύζυγος της Θάλειας), Νικόλας Μουσσιόπουλος, Στέφανος Μπαγεώργος, Γεράσιμος Μπαλαούρας, Στρατής Μπαλάσκας, Λάμπρος Μπαλτσιώτης, Παντελής Μπασάκος, Λίζα Μπένου, Βασίλης Μπιτσώρης, Ευγενία Μπουρνόβα, Στέλιος Μπουτάρης (ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ποτοποιός), Αλέκα Μπουτζουβή, Νίκος Μυλωνάς, Αριστείδης Μπαλτάς, Δημήτρης Μπίρμπας, Μάρω Μπουρνού, Νικολέτα Νάκου, Γεώργιος Νακρατζάς (ο γνωστός, ουράνιο τόξο, κτλ), Παναγιώτης Νεστορίδης, Ανδρέας Νεφελούδης, Θύμιος Νικολαΐδης, Σοφία Νικολαΐδου, Λιλή Ντίνα, Σάκης Ξανθόπουλος, Μιράντα Ξαφά (η σύμβουλος του Μητσοτάκη, στέλεχος του ΔΝΤ), Αμεντέο Οντόνι, Γιώργος Παγουλάτος, Στρατής Πάλλης, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Τάκης Παναγιωτόπουλος, Αθανάσιος Πανουσιάδης, Ανδρέας Πανταζόπουλος, Παναγιώτης Πάντος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Στέφανος Παπαγεωργίου, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Ελίζα Παπαδάκη, Δέσποινα Παπαδημητρίου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Τέτα Παπαδοπούλου, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Θόδωρος Παπαθεοδώρου, Νίκος Παπαμίχος, Πάρις Μαπαμίχος-Χρονάκης, Σπήλιος Παπασπηλιόπουλος, Ιωάννα Παπαστάμου, Ανδρέας Παππάς, Τάκης Παππάς (ο δημοσιογράφος), Λάκης Παρθενόπουλος, Γρηγόρης Πασχαλίδης, Γιάννης Παυλής, Μίλτος Παύλου, Βασίλης Πεσμαζόγλου, Στέφανος Πεσμαζόγλου, Μίλτος Πεχλιβάνος, Μαρία Πινίου-Καλλή, Ειρήνη Πιτταράκη, Πόπη Πολέμη, Βαγγέλης Πολίτης-Στεργίου, Χρήστος Πολυζωγόπουλος (ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ), Πάνος Ν. Πολυζωίδης, Κώστας Πουλάκης, Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη, Νίκος Ροτζώκος, Μπάμπης Σαββάκης, Βασίλης Σακελλαρίου, Σεραφείμ Σεφεριάδης, Νίκος Σιγάλας, Νίκος Σιμόπουλος, Χρήστος Σίμος, Δημήτρης Σκουρέλλος, Πάνος Σκοτινιώτης, Κώστας Σπυρόπουλος, Μιχάλης Σταθόπουλος (ο υπουργός δικαιοσύνης του Σημίτη), Δημήτρης Σταματόπουλος, Γιώργος Στάμου, Γιώργος Στυλιανίδης, Άρης Στυλιανού, Ριχάρδος Σωμερίτης (όχι που θα έλειπε ο Ριχάρδος!), Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Αμαλία Τανδρία, Θανάσης Τζαβάρας, Αμαλία Τζανάκη, Μαρία Τοπάλη, Μιχάλης Τρεμόπουλος (Οικολ.Πρασ.) , Θανάσης Τσακίρης, Πάνος Τσακλόγλου, Αλέξης Τσαούσης, Λίζυ Τσιριμώκου (καθηγήτρια λογοτεχνίας στο ΑΠΘ), Σόνια Τσιτήλου, Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης (ο γλωσσολόγος), Καίτη Τσίχλη-Αρώνη, Δημήτρης Τσουκαλάς, Γιώργος Φαράκλας, Νίκος Φίλης, Χάγκεν Φλάισερ (ο ιστορικός), Ελένη Φουρναράκη, Αννα Φραγκουδάκη (υπήρχε περίπτωση να λείπει η υπογραφή της;), Έμμυ Φρονίμου, Θεανώ Φωτίου, Ποθητή Χαντζαρούλα, Βύρων Χαρίτσης, Βίλμα Χαστάογλου-Μαρτινίδη, Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Τάκης Χατζόπουλος, Χρήστος Χατζόπουλος, Αντώνης Χελιδώνης, Ελένη Χοντολίδου, Δημήτρης Χριστόπουλος, Ζώγια Χρονάκη, Νίκος Χρυσόγελος-οικολ.πρασ, Σοφιανός Χρυσοστομίδης.

Σκοπιανές εκδηλώσεις

Πρόγραμμα Σκοπιανών εκδηλώσεων στην Ελλάδα!

Aegean Macedonia Festivals

Embore (Kajlarsko) : Saturday July 10
Έμπορε-Εμπόριο (Ν. Κοζάνης) : 2ο Σάββατο Ιουλίου

Tiolishta (Kostur) : July 13
Τιόλιστα-Τοιχιό (Ν. Καστοριάς) : 13 Ιουλίου

Crvorinovo (Negushko) : July 14 to 15
Τσαρβορίνοβο-Μαρίνα (Ν. Ημαθίας) : 14-15 Ιουλίου

Bituse (Lerin) : July 14 to 15
Μπίτουσε-Παρόρι (Ν. Φλώρινας) : 14-15 Ιουλίου

Ofcharani (Lerin) : July 19 to 20
Οφτσάρανι-Μελίτη (Ν. Φλώρινας) : 19 και 20 Ιουλίου

Sheshtevo (Kostur): July 19 to 20
Σεστέβο-Σιδηροχώρι (Ν. Καστοριάς) : 19 και 20 Ιουλίου

Aposkep (Kostur) : July 19 to 20
Άποσκεπ-Απόσκεπος (Ν. Καστοριάς) : 19-20 Ιουλίου

Gorna Kotori (Lerin) : July 25 to 26
Γκόρνο Κότορι-Άνω Υδρούσα (Ν. Φλώρινας) : 25-26 Ιουλίου

Patel (Lerin) : July 26 to 27
Πάτελε-Άγιος Παντελεήμωνας (Ν. Φλώρινας) : 26-27 Ιουλίου

Setoma (Kostur) : July 26 to 27
Σέτομα-Κεφαλάρι (Ν. Καστοριάς) : 26-27 Ιουλίου

Spanakopita (Lerin) : 1 to 2 August
Μπάνιτσα-Βεύη (Ν. Φλώρινας) : 1-2 Αυγούστου

Krpeshina (Lerin) : August 5 to 6
Καρπέσινα-Ατραπός (Ν. Φλώρινας) : 5 και 6 Αυγούστου

Pochep (Maglensko) : August 6 (for Mirko Ginova)
Πότσσεπ-Μαργαρίτα-Ν.Πέλλας) : 6 Αυγούστου (για τη Μίρκα Γκίνοβα)

Dolno Kotori (Lerin): 14 to 15 August
Ντόλνο Κότορι-Υδρούσα (Ν. Φλώρινας) : 14-15 Αυγούστου

Brandy (Kajlarsko) : 15 August
Ράκιτα-Ολυμπιάδα (Ν. Κοζάνης) : Περίοδος Δεκαπενταύγουστου

Neret (Lerin) : 15 August
Νέρετ-Πολυπόταμος (Ν. Φλώρινας) : Περίοδος Δεκαπενταύγουστου

C'cgas (Giannitsa): 15 to 16 August
Τσ'τσγκας-Σταυροδρόμι (Ν. Πέλλας) : 15-16 Αυγούστου

Kroncelevo (Voden) : August 23-24-25
Κροντσέλεβο-Κερασιά (Ν. Πέλλας) : 23,24,25 Αυγούστου

Fire (Maglensko): Last weekend of August
Πόζαρ-Λουτράκι (Ν. Πέλλας) : Τελευταίο Σαβ / κύριακο Αυγούστου

Mokren (Lerin) : August 15
Βαρυκό (Φλώρινας) : 15 Αυγούστου

Πηγή: http://www.maknews.com/forum/general-discussions/?sid=65ba95fd7562467883862b0bb6ad0f89
 

Μύθοι και ήθη της πολυπολιτισμικότητας

Με τη συνέντευξή της στην Κυριακάτικη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 30.5.2010 η κ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το Βυζάντιο, είπε, ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο –όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να.... 

Σαν να μην πέρασε μια μέρα!

Σαν να μην πέρασε μια μέρα!

"Το όνομα ημών κατήντησεν αντικείμενον εμπαιγμού και περιφρονήσεως. Απεκαλύψαμεν τας πληγάς μας και τώρα πρέπει, όσον οίον τε ταχύτερον να τας θεραπεύσωμεν. Η δημοσία πίστις εξέλιπεν. Η Ελλάς θεωρείται χρεώκοπος".

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ομιλία στην Εθνοσυνέλευση, 20.7.1864.

"Εις το εξωτερικόν η θύελλα εναντίον της Ελλάδος και του Τρικούπη εμαίνετο κυριολεκτικώς [...]. Τα ελληνικά δάνεια εν Λονδίνω κατρακυλούσαν διαρκώς και είχαν φθάσει εις τον πάτον. Αι ζημίαι των ξένων ομολογιούχων ήσαν τεράστιαι. Αι κυβερνήσεις Γαλλίας και Αγγλίας είχαν οργισθεί καθ ημών. Η Γερμανική κυβέρνησις άφριζεν από θυμόν, ο Γερμανικός Τύπος μας επερνούσε δεκατέσσερες γενεές, ένα σατυρικόν φύλλον του Βερολίνου εδημοσίευσε μιαν γελοιογραφίαν του βασιλέως Γεωργίου, εφίππου, με στολήν αρματωλού, φέσι, πάλαν και φουστανέλαν, είχε δε ως legende από κάτω: "Der Kleine Klepte", ελληνογερμανικό καλαμπούρι, ο μικρός κλέφτης αλλά και ο μικρός λωποδύτης ταυτοχρόνως. Τα περισσότερα των ελληνικών δανείων ευρίσκοντο εις χείρας γερμανικάς"

Στέφανος Στεφάνου, "Αι οικονομικαί και πολιτικαί περιπέτειαι της Ελλάδος από το 1893 εως το 1897", Ελεύθερον Βήμα, 14.3.1929.

Το ξεχαρβάλωμα της εκπαίδευσης

Πενία εκπαιδευτικών

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ
Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Για τους καθηγητές έχει παγιωθεί μια αντίληψη. Πληρώνονται για να κάθονται πέντε μήνες τον χρόνο και για να δουλεύουν τρεις ώρες την ημέρα, τρεις ώρες όχι του ρολογιού, αλλά του κουδουνιού. Τέτοιες αντιλήψεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος εν μέσω κρίσης, τώρα που η μία επαγγελματική τάξη θέλει να βγάλει το μάτι της άλλης. Με την αποχή των βαθμολογητών στις γενικές εξετάσεις τέτοιες αντιλήψεις ενισχύονται: οι καθηγητές απέχουν για να κερδίσουν ένα λεπτό ανά γραπτό- ένα λεπτό όχι του ρολογιού αλλά του ευρώ. Η ταρίφα πέρυσι ήταν 2,1 ευρώ και εφέτος στρογγύλεψε στα 2 ευρώ. Απέχουν διεκδικώντας επίσης την καταβολή των επιδομάτων μια και καλή και όχι σε δόσεις σε βάθος χρόνου, κάπου τα Χριστούγεννα. Για τούτο το τελευταίο υπήρξε ρύθμιση. Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου έπεισε χθες το οικονομικό επιτελείο της χώρας να εγκρίνει τη δαπάνη. Οι αμοιβές για επιτηρήσεις, βαθμολογήσεις και επιτροπές θα καταβληθούν άμεσα και όχι τμηματικά. Για τους καθηγητές οι εξετάσεις ήταν πάντοτε ο σίγουρος τρόπος να ενισχύσουν το εισόδημά τους. Με ανώτατο όριο τα 600 γραπτά, δηλαδή με απίστευτο ξενύχτι και τεράστια ευθύνη, λαμβάνουν το πολύ 1.200 ευρώ. Επίσης υπήρχαν πάντα οι επιτροπές. Για να γίνουν οι εξετάσεις συγκροτούνται και αμείβονται περισσότερες από 1.900 επιτροπές, σε επίπεδο σχολείου, νομαρχίας, επικράτειας. Τα μέλη επιτροπών βαθμολογικών κέντρων λάμβαναν 709 ευρώ που εφέτος μειώθηκαν σε 500. Τα μέλη λυκειακών επιτροπών λάμβαναν 338 ευρώ που έγιναν 270. Υπάρχουν και άλλες ειδικότητες, όπως αυτή του καθηγητή που μαζεύει τα δικαιολογητικά των υποψηφίων. Και αυτοί έπαιρναν το κατιτίς τους, 806 ευρώ, που για εφέτος τσεκουρώθηκαν στα 300. Οι επιτηρητές πληρώνονταν με τη μέρα: έπαιρναν 17 ευρώ που εφέτος έγιναν 14.

Αν ξεπεράσουμε το πυροτέχνημα του ενός λεπτού ανά γραπτό, διαπιστώνουμε ότι δεν γίνεται κανένα ξεσάλωμα με τα επιδόματα. Ενας επιστήμονας που πηγαίνει να επιτηρήσει σε εξετάσεις παίρνει την ώρα λιγότερα απ΄ όσα σε οποιαδήποτε χαμαλοδουλειά.

Το πολιτικό δίλημμα όμως δεν αφορά τα λίγα ή τα πολλά της επιπλέον αμοιβής, αλλά αν πρέπει να καταβάλλονται γενικώς επιδόματα για να κάνουν οι εκπαιδευτικοί τη δουλειά τους. Ο μισθός λογικά τα περιλαμβάνει όλα αυτά, και το μάθημα και το διάλειμμα και τα ενδιάμεσα τεστ και τις καλοκαιρινές εξετάσεις με τα παρελκόμενα. Υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα των συνδικαλιστών επ΄ αυτού, όπως ότι απασχολούνται υπερωριακά, βράδυ και Σαββατοκύριακα. Επίσης ότι ασχολούνται με μαθητές που δεν είναι της αρμοδιότητάς τους.

Η κυρία Διαμαντοπούλου δίνοντας τα επιδόματα συνεχίζει μια πολιτική εικοσιπενταετίας. Το ότι μείωσε το συνολικό κόστος δεν αλλάζει το γενικό καθεστώς της παράδοξης, συγκαιριακής πριμοδότησης των εκπαιδευτικών. Οταν η κυβέρνηση έχει πολλά, δίνει πολλά, όταν έχει λίγα, δίνει λίγα. Η υπουργός Παιδείας με τον τρόπο της παραδέχεται ένα πράγμα. Οι καθηγητές έχουν εξωφρενικά χαμηλούς μισθούς, οι οποίοι με τα νέα μέτρα έχουν γίνει ισχνοί. Είναι προφανές ότι κανένας δάσκαλος δεν θα ζητούσε 14 ευρώ για να γίνει επιτηρητής. Για να έχουν σημασία τα 14 ευρώ ή ακόμη και το ένα λεπτό ανά γραπτό σημαίνει ότι οι καθηγητές δεν μπορούν να ζήσουν. Πώς να ζήσουν με τα 800 ευρώ του πρωτοδιόριστου ή με τα 1.300 του οικογενειάρχη; Αν αντιμετωπιστεί αυτό το πρωτογενές αίτιο της δυσλειτουργίας στην εκπαίδευση, αν δηλαδή αλλάξει το μισθολόγιο, οι εντάσεις θα μειωθούν. Οι καθηγητές αντιδρούν με ακραίο τρόπο, απειλώντας δηλαδή την ομαλή διεξαγωγή της εξέτασης ειδικών μαθημάτων και καθυστερώντας τη βαθμολόγηση για έναν και μόνο λόγο: η εργασία δεν τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση.

Ακόμη και σε αυτή την περίοδο οικονομικής στενότητας λεφτά υπάρχουν ή εν πάση περιπτώσει ευρίσκονται. Αυτό το ποσό που θα εκταμιευθεί για τα επιδόματα θα μπορούσε να είναι ενσωματωμένο στους μισθούς. Ας μην αναγκάζονται κάθε χρόνο οι εκπαιδευτικοί να τείνουν χείρα βοηθείας. Δεν είναι ζήτουλες.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=337669&dt=15/06/2010

Τα πλοκάμια της Νέας Τάξης

Βαλκανική Πολιτική Λέσχη

(Balkan Political Club – B.P.C.)

Του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

 

 

Το ιστορικό

Τον Μάϊο του 2001 στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Σόφια, μετά από συνάντηση και διαβουλεύσεις μεταξύ συγκεκριμένων ατόμων, πολιτικών και μη, γνωστών και παντελώς αγνώστων στο ευρύ κοινό, ιδρύθηκε μια περίεργη οργάνωση με τον τίτλο: Βαλκανική Πολιτική Λέσχη (Balkan Political Club – B.P.C.). Στην Ιδρυτική Διακήρυξη της Λέσχης (Σόφια, 25 Μαΐου 2001), τα ιδρυτικά μέλη (ως άτομα και όχι ως εκπρόσωποι χωρών ή κάποιου φορέα, όπως τονίζουν στο προοίμιο, επιχειρώντας προφανώς να νομιμοποιήσουν την διαδικασία σ.σ.), αφού περιγράφουν την τρέχουσα κατάσταση στα Βαλκάνια και «αναγνωρίζοντας ότι και άλλοι πριν από εμάς είχαν εργασθεί για την ενοποίηση των Βαλκανίων», αναλαμβάνουν να ιδρύσουν μια Βαλκανική Πολιτική Λέσχη, η οποία θα επιδιώξει τους εξής στόχους:

1. Να καταστεί η κινητήρια δύναμη παραγωγής πρακτικών ιδεών για την ομαλοποίηση, την αναζωογόνηση των Βαλκανίων και να επιταχύνει την ενσωμάτωση των Βαλκανικών χωρών στις Ευρωπαϊκές και Ατλαντικές δομές,

2. Να αναδειχθεί στον διαμεσολαβητή των μείζονων προγραμμάτων και πρωτοβουλιών για την ανοικοδόμηση των περιφερειακών υποδομών, της αναζωογόνησης των εθνικών οικονομιών, την εισαγωγή ευρωπαϊκών προτύπων και κανόνων στις διακρατικές σχέσεις σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο,

3. Να υποβοηθά τοπικά, ευρωπαϊκά και διεθνώς τους πολιτικούς, δημόσιους και οικονομικούς θεσμούς/ιδρύματα με την παροχή υποστήριξης διοικητικής μέριμνας (logistics) και χρηματοδοτικής στήριξης στα μείζονα βαλκανικά προγράμματα.

Η Λέσχη θα πραγματοποιεί τις επιδιώξεις της συνεργαζόμενη με αντιπροσώπους Κοινοβουλίων, Κυβερνήσεων και τοπικών διοικητικών αρχών από όλες τις βαλκανικές χώρες.

Η Διακήρυξη καταλήγει με τα εξής φιλόδοξα:

«Φιλοσοφία της Λέσχης είναι “Ενότητα στην δράση εν ονόματι του κοινού ενδιαφέροντος” και το σύνθημά μας “Εξευρωπαϊσμός των Βαλκανίων για την ειρήνη, δικαιοσύνη και πρόοδο”».

Δομή και Οργάνωση

Σύμφωνα με το καταστατικό της Λέσχης υπάρχουν 4 κατηγορίες μελών: Μόνιμα, Επίτιμα, Συνεργαζόμενα και Φίλων της Λέσχης. Τα Μόνιμα μέλη αποτελούνται από τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης, τα οποία είναι από 3 μέχρι 6 ανά χώρα. Ο μέγιστος αριθμός μελών δεν μπορεί να υπερβεί τους 60. Τα μόνιμα μέλη πρέπει να είναι είτε εξέχοντες πολιτικοί, είτε δημόσια πρόσωπα ή διανοούμενοι. Αυτά αποτελούν και την Γενική Συνέλευση της Λέσχης με δικαίωμα ψήφου επί των αποφάσεων. Η Γ.Σ. εκλέγει τον Πρόεδρο της Β.Π.Λ. και την 3ετούς θητείας Διοικούσα Επιτροπή. Συνέρχεται κάθε φορά σε διαφορετική βαλκανική χώρα.

Η διοίκηση της Β.Π.Λ. ασκείται από την Γ.Σ., τον Πρόεδρο της Λέσχης και την 9μελή Διοικούσα Επιτροπή (Δ.Ε.) / Managing Board. Τα μέλη της Δ.Ε. εκλέγονται για την προσωπικότητά τους και τις ικανότητές τους και όχι ως εκπρόσωποι χωρών. Η Δ.Ε. συνέρχεται 2 φορές τον χρόνο και οφείλει να εργάζεται για την εφαρμογή των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης.

Η Λέσχη διαθέτει ένα Εκτελεστικό Γραφείο (Executive Bureau) για την υποστήριξη των οργανωτικών και διοικητικών δραστηριοτήτων της, το οποίο αποτελείται από έναν Εκτελεστικό Διευθυντή (Executive Director), έναν Ταμία, Συντονιστές και Γραμματέα. Επί πλέον υπάρχουν ανά ένας Εθνικός Συντονιστής και ένας Γραμματέας για κάθε χώρα της περιοχής.

Η Λέσχη συγκεντρώνει τους οικονομικούς της πόρους από τις συνδρομές των μονίμων μελών της, οι οποίες καθορίζονται από την Γ.Σ. Η Λέσχη δέχεται δωρεές από Οργανώσεις, Ιδρύματα, Εταιρείες και φυσικά πρόσωπα. Η διαχείριση των δωρεών πραγματοποιείται με ευθύνη της Διοικούσας Επιτροπής και τους εταίρους από άλλες χώρες (σ.σ. ποιούς;).

Αξίζει να σημειωθεί ότι από την ίδρυση της Λέσχης μέχρι σήμερα, Πρόεδρος είναι ο διαβόητος Ζέλιου Ζέλιεβ (Zhelyu Zhelev), πρώτος Πρόεδρος της Βουλγαρίας (1990-1997) μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, δημιούργημα των αμερικάνικων Υπηρεσιών και αυτός που προσκόλλησε την χώρα του στα δυτικά συμφέροντα και αναβάθμισε την Τουρκία σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων της Βουλγαρίας.

Μέλη της Λέσχης
Περνάμε τώρα στο πλέον ενδιαφέρον (πιστεύουμε) σημείο της παρουσίασής μας, αναφέροντας τα μέλη της Β.Π.Λ. κατά χώρα:

1. Αλβανία
Sali Berisha, πρ. Πρόεδρος Δημοκρατίας (1992-1997), Πρωθυπουργός (2005-σήμερα) Αρχηγός Δημοκρατικού Κόμματος
Aleksander Meksi, πρ. Πρωθυπουργός (1992-1997)
Besnik Mustafaj, πρ. ΥΠΕΞ (2005-Απρίλιος 2007)
Fatos Nano, πρ. Πρωθυπουργός (1991, 1997-98, 2002-05) Σοσιαλιστής

2. Βουλγαρία
Ahmed Dogan, Βουλευτής, Αρχηγός του τουρκικού μειονοτικού κόμματος της Βουλγαρίας (Movement for Rights and Freedoms)
Zhelyu Zhelev, πρ. Πρόεδρος της Βουλγαρίας και της Β. Π. Λέσχης
Evgenya Popescu, Επίτιμη Πρόξενος της Ρουμανίας στην Βουλγαρία
Georgi Parvanov, σημερινός Πρόεδρος της Βουλγαρίας, επανεκλεγμένος (Ιανουάριος 2002-σήμερα)
Ivan Stancioff, πρ. ΥΠΕΞ Βουλγαρίας (1994-95), Επιχειρηματίας
Simeon Saxe-Coburg-Gotha, πρ. Πρωθυπουργός (2001-2005), διάδοχος του βουλγαρικού θρόνου
Solomon Isaac Passy, πρ. ΥΠΕΞ (2001-2005), Ειδικός Σύμβουλος της κυβέρνησης των Σκοπίων (Ιούνιος 2007-σήμερα) για την εισδοχή στο ΝΑΤΟ

3. Τουρκία
Suleyman Demirel, 9ος Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας (1993-2000)
Akkan Suver, Πρόεδρος του Ιδρύματος «Στρατηγικών και Κοινωνικών Ερευνών», Κωνσταντινούπολη
Ali Serdengecti, Βουλευτής
Hayati Korkmaz, Επίτιμος Πρόξενος της Βουλγαρίας στην Προύσα
Hikmet Cetin, πρ. ΥΠΕΞ (1991-1994)
Murat Karayalcin, πρ. Δήμαρχος Άγκυρας (1989-1993), πρ. Αν.ΥΠΕΞ (1993-1995)
Yahya Sezai Tezel, Καθηγητής Οικονομικών στο Παν/μιο Άγκυρας

4. Σκόπια (ως Μακεδονία!)
Antonio Milososki, ΥΠΕΞ
Arben Xhaferi, Αρχηγός του Κόμματος των Αλβανών των Σκοπίων
Dimiter Dimitrov, πρ. Υπουργός Πολιτισμού (1998-2000)
Kiro Gligorov, Πρώτος Πρόεδρος (1991-94 και 1994-1999)
Ljubcho Georgievski, πρ. Πρωθυπουργός (1998-2002), σήμερα Βούλγαρος υπήκοος
Ljubisha Georgievski, πρ. Πρέσβυς στην Σερβία, πρ. Πρόεδρος της Βουλής (2006-2008)
Nikola Gruevski, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πρωθυπουργός των Σκοπίων

5. Ελλάς
Αγνή Βλαβιανού-Αρβανίτη, Πρόεδρος και Ιδρυτής του Διεθνούς Οργανισμού Βιοπολιτικής (;)
Δημήτριος Κ. Κατσούδας, πρ. Γεν. Γραμματεύς Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ
Δημήτρης Τσάτσος, Συνταγματολόγος, Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου - “Ίδρυμα Θεμιστοκλής και Δημήτρης Τσάτσος”
Ντόρα Μπακογιάννη, άνευ σχολίων
Γεώργιος Παπανδρέου, τότε Υπουργός Εξωτερικών (1999-2004)
Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, ο πρ. ΥΠΕΞ (1992-93) επί γέρου Καραμανλή, θείος του σημερινού Υπ. Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου
Θεόδωρος Κουλουμπής, ο γνωστός Νεο-Οθωμανιστής Γενικός Δντής του ΕΛΙΑΜΕΠ

6. Βοσνία και Ερζεγοβίνη
7. Κροατία
8. Μολδαβία
9. Μαυροβούνιο
10. Ρουμανία
11. Σερβία
12. Σλοβενία

Κλείνοντας, αξίζει να σημειώσουμε ότι το 1ο Διεθνές Συνέδριο, στην σειρά των Συνεδρίων / Συναντήσεων των μελών της που οργανώνει η Β.Π.Λ. με τον γενικό τίτλο Changing Balkans [«Αλλάζοντας τα Βαλκάνια»], πραγματοποιήθηκε στα Σκόπια στις 29-31 Μαρτίου 2002 με θέμα «Περιφερειακή Ασφάλεια και ο Ρόλος της Βαλκανικής Πολιτικής Λέσχης». Από ελληνικής πλευράς ομιλητής ήταν ο Δρ. Αλέξανδρος Γιάννης του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Στην πρόσφατη Συνάντηση (11ο Διεθνές Συνέδριο) στις 20 και 21 Φεβρουαρίου 2009 στην Αχρίδα, ομιλήτρια (και μοναδική εκπρόσωπος) από ελληνικής πλευράς ήταν η κα Αγνή Βλαβιανού – Αρβανίτη με θέμα «Βιοπολιτική – Οικοδομώντας μια πράσινη κοινωνία Οράματος και Ελπίδας».

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Πηγή: http://ethnologic.blogspot.com/2010/06/blog-post_15.html

Νέες δραχμές!

Καλό, ε!

Που πήγαν τα λεφτά

Ας θυμηθούμε τι έγινε τον Αύγουστο του 2003 σύμφωνα με την "Ελευθεροτυπία" της 27-8-2003

(Κάντε κλικ στο κείμενο για μεγέθυνση)

Απαξίωση...

Δύσκολοι καιροί για τον πολιτικό κόσμο

Της Μαριλής Mαργωμένου
 http://news.kathimerini.gr/ 

Το «JK» εγκαταλείφθηκε. Η «Βιβλιοθήκη» ερήμωσε. Το τελευταίο κάστρο του κοινοβουλευτισμού, το «Da Capo», αδειάζει. Στις ρούγες του Κολωνακίου μόνο ο Αλέκος Παπαδόπουλος απέμεινε. Τα μεσημέρια επιμένει να τρώει στο «Κεντρικόν», κι αν κανείς του πει για τα ιπτάμενα μπουκάλια που παραμονεύουν εκεί έξω, απαντά λακωνικά: «Ο κρυπτόμενος πολιτικός δεν είναι πολιτικός».

Αλλά πώς να εμφανιστεί ο πολιτικός όταν ορδές καμουφλαρισμένων βαρβάρων τον σημαδεύουν; Ο Κ. Καραμανλής προ μηνός έμαθε περισσότερα από όσα θα ήθελε για την ψυχολογία του όχλου: μια κυρία τον εντόπισε να ξεκοκαλίζει τη σφυρίδα του στο «17» και εφόρμησε στο τραπέζι του μ’ ένα «φτου σου! Μόνο να τρως ξέρεις!» που ξεσήκωσε τους χαχανίζοντες θαμώνες. Πριν από δύο εβδομάδες, ο Απ. Κακλαμάνης πέρασε ένα πλήρες μισάωρο στη θαλπωρή ενός W. C. της στοάς Κοραή μέχρι να έρθουν τα ΜΑΤ ως ιππικό και να διώξουν τους ιθαγενείς απ’ έξω. Προ ημερών, η Α. Διαμαντοπούλου ίσα που πρόλαβε να ξεπορτίσει προτού οι μαινόμενοι εκπαιδευτικοί τη μαντρώσουν στο στούντιο της ΕΡΤ για να κάνουν μαζί της «διάλογο». Πλέον η εμφάνιση οποιουδήποτε πολιτευτή ξυπνά τον τραμπούκο που λουφάζει στο πολιτισμένο παρουσιαστικό του μέσου Αθηναίου.

Για τους πολιτικούς δεν διατίθεται όχι χλωρό, αλλά ούτε αποξηραμένο κλαρί, σαν κι αυτό στις ομπρέλες του Αστέρα Βουλιαγμένης. Εκεί εντόπισε τον Π. Δούκα ένας τύπος απ’ αυτούς που εγκαθίστανται στις ξαπλώστρες μόλις το πρώτο χελιδόνι φέρει την άνοιξη: «Σήκω φύγε! Προκαλείς!», του φώναξε. Ο έρμος ο κ. Δούκας δεν ήξερε αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει βλέποντας τον μπρονζέ εξηνταπεντάρη εξεγερμένο. Ψέλλισε κάτι σαν «μάλιστα... Μιλάς κι εσύ που δεν έχεις δουλέψει μια μέρα στη ζωή σου…», και μάζεψε την πετσέτα του, εγκαταλείποντας κάθε σκέψη για ρακέτες.

Στην Κω

Πλέον, πουθενά δεν είναι κανείς ασφαλής. Δεν είναι μόνο οι μαρτυρίες από τη νήσο Κω, που λένε ότι μια αγέλη πιτσιρικάδων κυνηγά ολημερίς τον Αρ. Παυλίδη και μόλις τον εντοπίσει τσιρίζει «Παιδιάαα! Ο Τέεελης!» και χοροπηδά γύρω του ξεδιάντροπα χωρίς καθόλου να φοβάται το παντοδύναμο δάχτυλο. Είναι και οι ιστορίες του Γ. Αλογοσκούφη που ο ίδιος επιμένει ότι δεν συνέβησαν ποτέ. Αλλά πώς να διαψεύσει τα «θα σ’ εκτελέσουμε σαν τον Πρωτοπαπαδάκη!» που άκουσε στο LSE, ή το κράξιμο των φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ που του ετοίμασαν μέχρι και περιοδικό με ποικιλία ύβρεων;

Και οι επιθέσεις συνεχίζονται. Πού να φανταζόταν ο Φ. Σαχινίδης τι τον περίμενε το βράδυ που κατέφυγε στον «Σταυρό του Νότου» να ξεχαστεί; Τα φώτα έσβησαν και μια εξαγριωμένη φωνή τον κατακεραύνωσε απ’ την πίστα. «Οι υπουργοί της Μέρκελ», ούρλιαξε ο τραγουδιστής Μ. Πασχαλίδης, «θα καταστρέψουν την Ελλάδα»! Ο υφυπουργός, λουφαγμένος στο τραπέζι, προφανώς αναρωτιόταν τι ήθελε να βγει απ’ το σπίτι του – αλλά όπως ξέρει και ο Α. Τσοχατζόπουλος ούτε εκεί υπάρχει σωτηρία. Ενα μήνα τώρα η μάντρα γύρω απ’ το σπίτι του έχει μετατραπεί σε τείχος των δακρύων: οι γείτονες βρίσκουν ολόγυρα πεταμένα χαρτάκια με μηνύματα, που η γκάμα τους κινείται ανάμεσα στο παλαιοπασοκικό «προδότη Ακη!» και στο νεοφιλελεύθερο «φέρε πίσω τα λεφτά!». Διόλου παράξενο που ο κ. Τσοχατζόπουλος σπανίως βγαίνει από τη μάντρα. Γιατί προφανώς έχει ακούσει και για τη συνάντηση του Γ. Βουλγαράκη με τους εξεγερμένους καφενόβιους. Ο πρώην υπουργός κατευθυνόταν στο «JK» όταν άκουσε το χιτ των ημερών «Πού είναι τα λεφτά, ρε;». Εν αντιθέσει με τον μέσο άνθρωπο που κάνει μεταβολή μόλις μυρίσει μπαρούτι, ο κ. Βουλγαράκης μάλλον βρήκε ευκαιρία να εφαρμόσει όσα μάθαινε τόσα χρόνια στο τατάμι. Κι έτσι, στράφηκε προς τον κύριο που εν μέσω καπουτσίνο και κρουασάν τον «στόλιζε» σαν μεταχρονολογημένο επιτάφιο. Αλλά σαν να επρόκειτο για ταινία του Μπρους Λι, δέκα ακόμα τύποι συσπειρώθηκαν γύρω απ’ τον επανάστατη του καφέ. Και ο κ. Βουλγαράκης ανέκρουσε πρύμναν προτού τον πάρουν τα σκάγια...

Ατυχώς την ιστορία δεν πρόλαβε να τη μοιραστεί με τον Κ. Κουλούρη πριν εκείνος βγει στη Βαλαωρίτου. Ο παλαιός σοσιαλιστής αρχικά αγνόησε το τσούρμο των νεαρών που τον πήρε στο κατόπι. Αλλά στη συνέχεια ήταν δύσκολο να τους αγνοήσει, κυρίως γιατί ένας τους πλησίασε υπούλως και τον λάκτισε με φόρα στα οπίσθια! Ευτυχώς για τον κ. Κουλούρη, όρμησε ένας παλαιός συνδικαλιστής της ΔΕΗ να τον σώσει. Βλέπετε, ο συνδικαλιστής τον θυμόταν από τότε που μεγαλούργησε ως καταμετρητής της ΔΕΗ. Ενώ οι νεαροί τραμπούκοι γνώριζαν μονάχα την πρόσφατη πορεία του: απ’ το «GB» στο «Jimmy’s» και τούμπαλιν...

Γενικό ξεπούλημα!

Προς συμφωνία για «Μακεδονία του Βαρδάρη»

Κοινά αποδεκτή λύση για την ονομασία

Του Αθανασίου Έλλις

Κοντά σε συμφωνία στο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» βρίσκονται η Ελλάδα και η ΠΓΔΜ, υπό την πιεστική παρέμβαση των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Η συγκεκριμένη ονομασία καλύπτει την ελληνική απαίτηση περί γεωγραφικού προσδιορισμού, ενώ χρησιμοποιείται ευρέως από τους πολίτες της γειτονικής χώρας στο πλαίσιο της διαφοροποίησης από τη Μακεδονία του Αιγαίου (Ελλάδα) και τη Μακεδονία του Πιρίν (Βουλγαρία). Αλλωστε, πριν από έναν ακριβώς χρόνο ο σύμβουλος του προέδρου της ΠΓΔΜ, Ρίστο Νίκοβσκι, είχε δημόσια ταχθεί υπέρ του «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Βαρδάρη)». Υπό αυτό το πρίσμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία και η ακριβής μορφή που θα έχει η αναγραφή της ονομασίας.

Η χρήση γεωγραφικών περιοχών ή ποταμών ως συστατικό της επίσημης ονομασίας βρέθηκε επανειλημμένα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, τόνισε στην «Κ» άριστα ενημερωμένη δυτική διπλωματική πηγή που περιέγραψε ως καθοριστικό παράγοντα της πορείας προς τη λύση την πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου να εγκαινιάσει απ’ ευθείας συναντήσεις με τον Νίκολα Γκρούεφσκι, οι οποίες, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «έσπασαν τον πάγο», και πρόσθεσε: «Οι κινήσεις του κ. Παπανδρέου είχαν μεγάλη συμβολική σημασία. Ξαφνικά, οι γείτονές σας δεν αισθάνονταν ούτε αποκλεισμένοι ούτε ταπεινωμένοι». Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και οι συχνές επαφές των κ. Δρούτσα και Μιλόσοσκι.

Ο ρόλος του Στάινμπεργκ

Οι εντατικές διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, έχουν αποδώσει καρπούς. Από αμερικανικής πλευράς με το θέμα ασχολήθηκε εκτενώς ο δεύτερος στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζέιμς Στάινμπεργκ, ο οποίος τον τελευταίο χρόνο επισκέφθηκε επανειλημμένα τις δύο χώρες. Στην Ελλάδα βρέθηκε τρεις φορές: τον Μάιο, τον Ιούνιο, και τον Δεκέμβριο του 2009 και συναντήθηκε με τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο κ. Στάινμπεργκ, που τιμήθηκε πριν από τρεις εβδομάδες από την «Ελληνική και Κυπριακή Ηγεσία» στην Ουάσιγκτον, δήλωσε πρόσφατα ότι «επίκειται η λήψη δύσκολων αποφάσεων» από τον κ. Γκρούεφσκι, υπογράμμισε τη σημασία που έχει για τα Σκόπια στη σημερινή περίοδο αβεβαιότητας η ένταξη στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, ενώ χαιρέτισε τη θετική στάση του κ. Παπανδρέου και το όραμά του για πλήρη ενσωμάτωση των δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. έως το 2014. Η ελληνική πλευρά υπογραμμίζει την ανάγκη η νέα, σύνθετη ονομασία να χρησιμοποιείται έναντι όλων, ώστε να αποφευχθεί η σύγχυση των πολλαπλών ονομάτων, θέση στην οποία προσχωρούν σταδιακά και σημαντικές χώρες που επηρεάζουν. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμάται ότι η ονομασία «Μακεδονία του Βαρδάρη» παρουσιάζει τα λιγότερα εμπόδια, και θα μπορούσε να κατοχυρωθεί συνταγματικά αφού αποτελεί οικεία περιγραφή της χώρας για τους ίδιους τους πολίτες της ΠΓΔΜ. Κατά την επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον, τον Μάρτιο, η αμερικανική πλευρά διεμήνυσε την πρόθεσή της να υιοθετήσει τόσο στα διεθνή φόρουμ όσο και στις διμερείς σχέσεις τη συμβιβαστική ονομασία, είτε το «Βόρεια Μακεδονία», που είχε προτείνει πέρυσι ο κ. Νίμιτς, είτε το «Μακεδονία του Βαρδάρη», που φαίνεται να είναι η ονομασία στην οποία πιθανώς να καταλήξουν οι δύο χώρες.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100016_13/06/2010_404417

Η χαμένη τιμή των Ελλήνων

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" Κυριακή 6 Ιουνίου 2010)
Γράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Κωνσταντίνος Ρωμανός

Ο Σημίτης έδωσε και πάλι τη βασική φόρμουλα για την ανθρωπολογική μετάλλαξη των Ελλήνων όταν είπε ότι το κύριο εμπόδιο στην ανάπτυξη ήταν η ιδιαιτερότητα των Ελλήνων. Να παρατηρήσουμε εδώ ότι δεν αναζήτησε την αιτία της "κακοδαιμονίας" μας σε κάποιο επιμέρους συστατικό στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας (π.χ την Ορθοδοξία ή τον κοραϊσμό ή τον ραγιαδισμό, τον ατομικισμό κ.λ.π) το οποίο εξοβελίζοντας θα μπορούσαμε να ελπίσουμε σ΄ένα πιο θετικό μέλλον.

Όχι, ολάκερη η ιδιαιτερότητα των Ελλήνων, δηλαδή ότι συνιστά την ελληνικότητα αυτήν καθαυτήν μπήκε στο στόχαστρο του "εκσυγχρονιστικού" λόγου. Το στοίχημα ήταν οι έλληνες να πάψουν να είναι Έλληνες προκειμένου να... προοδεύσουν. Η πρόοδος, η ανάπτυξη, ο εκσυγχρονισμός ήταν ο προβαλλόμενος στόχος. Η ανθρωπολογική μετάλλαξη των Ελλήνων, το μέσον για την επίτευξη του στόχου αυτού.

Από την αρχή της διακυβέρνησης Σημίτη ως σήμερα η αποελληνοποίηση της Ελλάδος έγινε στην αρχή ψιθυριστά, αργότερα φωναχτά, αλλά πάντα με συνέπεια και αμείωτη ένταση. Το μεσοδιάστημα της κυβέρνησης των συντηρητικών δεν άλλαξε τίποτα στη ροή αυτή των πραγμάτων.Μάλιστα συνέτεινε, μπορεί να πεί κανείς, στην απρόσκοπτη λειτουργία του σχεδιασμού αποδόμησης του έθνους με το να ...

Εξαιρετικό!

(κλικ επάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Μας το έστειλε ένας φίλος και πραγματικά διασκεδάσαμε με την πανέξυπνη σύλληψη και την χιουμοριστική αποτύπωση μιας άθλιας πραγματικότητας που βιώνουμε αυτήν την εποχή.

ΔΕΕ

«H Κίνα ετοιμάζεται να σώσει την Ελλάδα!»

Και όχι δεν θα αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα, ούτε θα αγοράσει ποσοστό της Εθνικής Τράπεζας όπως είχε γραφτεί πριν από αρκετούς μήνες. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Washington Post, τη στιγμή που οι δυτικοί επενδυτές παίρνουν τα… βουνά, η Κίνα αποφασίζει να βάλει πόδι και να μετατρέψει την κρίση στην Ελλάδα, σε μια ευκαιρία για ανάπτυξη.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η κινεζική κυβέρνηση έχει βάλει στόχο την εμβάθυνση των οικονομικών της δεσμών με την Ελλάδα, καθώς και των επενδύσεων. Εκμεταλλευόμενοι τα κίνητρα της κυβέρνησης καθώς και τις τιμές-κελεπούρια της ελληνικής αγοράς, οι Κινέζοι σχεδιάζουν να τονώσουν με εκατοντάδες εκατομμύρια - ίσως δισεκατομμύρια - ευρώ την Ελλάδα, την στιγμή που οι υπόλοιποι επενδυτές τρέχουν να φύγουν μακριά από την αγορά της χώρας.

Ο ακρογωνιαίος λίθος αυτών των σχεδίων είναι η μετατροπή του.... 

ΤΟ ΥΠΕΞ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΕΙ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ICAO ΑΛΛΑ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Το υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε, χωρίς τους συναρμόδιους φορείς ΥΕΘΑ και ΥΠΑ, την πολιτική ευθύνη να αντιδράσει σε δημοσιεύματα της «Ε» και της «Κ.Ε.» περί των ανεξέλεγκτων πτήσεων τουρκικών μαχητικών στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου.

Στην απάντησή του το ΥΠΕΞ υποστηρίζει ότι η διαδικασία στους κόλπους του ICAO που περιγράφεται στα σχετικά δημοσιεύματα «...αφορά μη δεσμευτικό κείμενο του ICAO (FASID). Η σχετική διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί και είναι σε εκκρεμότητα. Η χώρα μας, όπως και η Κύπρος, έχει υποβάλει έγκαιρη και ισχυρή ένσταση».

Το υπουργείο Εξωτερικών δεν δίνει πειστική απάντηση γιατί.....

FREE GAZA.

 Πού είναι οι απίστευτοι μισέλληνες να κάνουν δηλώσεις;

"Μεγάλη μπουκιά φάε …μεγάλη κουβέντα μη λες" …λέει ο ελληνικός λαός …και για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε. Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, εκτέθηκε το γνωστό "τσίρκο" του "ανθρωπισμού" και του "πολιτισμού". Εκτέθηκε το μισελληνικό "κονκλάβιο" της πολιτικής και της "διανόησης" στην Ελλάδα. Μητσοτάκης, Κοέν, Δήμου, Φραγκουδάκη και τα άλλα τα "παιδιά", αναγκάζονται τώρα και κρύβονται. Μαθαίνουν να σφυρίζουν και να μιμούνται το παιδί του Λουντέμη, που μετρούσε τ' άστρα.

Δεν μπορούν να πάρουν τη "σημαία" του ανθρωπισμού και του πολιτισμού και να την μπήξουν στην "καρδιά" των Ελλήνων. Αυτοί, οι οποίοι ψάχνουν ευκαιρίες, για να βγουν και να καταγγείλουν "βαρβαρότητες", τώρα κρύβονται.

Στη θέση του κατηγορούμενου αυτή τη φορά δεν είναι οι Έλληνες και η Ελλάδα, για να βγουν και να τους βρίσουν. Στη θέση του κατηγορούμενου είναι πλέον το κράτος των Εβραίων. Το κράτος των επαγγελματιών θυμάτων. Το κράτος των αφεντικών τους. Το θέμα της εβραϊκής αθλιότητας είναι "πιασάρικο" και εύκολο στον χειρισμό του, αλλά απαγορευμένο. Είναι θέμα, το οποίο ενδείκνυται για πύρινους λόγους και για εκ του ασφαλούς επίδειξη ευαισθησίας, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να το εκμεταλλευτούν. Οι δολοφόνοι σ' αυτήν την περίπτωση είναι τα ίδια τα "αφεντικά" τους. Τώρα είναι δύσκολο να ξεκινήσουν να υπερασπίζονται τον πολιτισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί πρέπει να θίξουν τους Ρότσιλντ, τους Ροκφέλερ, τον Τρισέ, τον Μπερνάνκε, τον Σόρος, τον Κίσινγκερ και πλήθος άλλων "καλών" και προπάντων πολιτισμένων ανθρώπων.

Αναγκαστικά τώρα εκτίθενται. Αναγκαστικά τώρα εξευτελίζονται. Αυτοί, οι οποίοι ξεσήκωσαν τον κόσμο ολόκληρο για τον προβοκατόρικο εμπρησμό της Συναγωγής των Χανίων, τώρα κάνουν τους αδιάφορους. Αυτοί, οι οποίοι στο όνομα του πολιτισμού προσπάθησαν να "ματώσουν" τον "εγκληματικό" ελληνισμό, τώρα κάνουν τους αδιάφορους μπροστά στα εγκλήματα των Εβραίων δολοφόνων του δολοφονικού Ισραήλ. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για εξευτελισμό. Εξευτελίζεσαι όταν "ξεσηκώνεις" τον κόσμο για μια καμένη ντιβανοκασέλα και ένα καπνισμένο ταβάνι και κλείνεις τα μάτια σε μια μαζική δολοφονία. Σε ένα απίστευτο μακελειό με θύματα ανθρώπους, οι οποίοι απλά ήθελαν να βοηθήσουν συνανθρώπους τους.

Εξευτελίστηκες μία φορά, όταν δεν ζήτησες συγνώμη με την αποκάλυψη της προβοκάτσιας της Κρήτης και εξευτελίζεσαι πολλαπλάσια, που δεν καταγγέλλεις τη δολοφονία αμάχων ανθρώπων από ένα οργανωμένο και οπλισμένο κράτος. Μιλάμε για το απόλυτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού. Ακόμα και το τρομοκρατικό έγκλημα φανατικών —αλλά μεμονωμένων— τρομοκρατών είναι ασήμαντο μπροστά στο έγκλημα ενός επίσημου μηχανισμού …ενός νόμιμου κράτους. Μιλάμε για το απεχθέστερο των εγκλημάτων. Μιλάμε για κρατική τρομοκρατία. Μιλάμε για δολοφόνους, οι οποίοι φορούσαν επίσημες κρατικές στολές ενός κράτους "πειρατή". Ενός κράτους, το οποίο δεν έχει καμία σχέση όχι απλά με τον διεθνή νόμο, αλλά με τη λογική.

Και όμως... Οι γνωστοί "ευαίσθητοι", που μπορούν να εντοπίσουν και να καταγγείλουν ακόμα και ένα ανεπαίσθητο αντισιωνιστικό "βλέμμα", κάνουν τα στραβά μάτια, βλέποντας το σιωνιστικό έγκλημα. Αυτοί, οι οποίοι αντιλαμβάνονται τα "φονικά" βλέμματα, δεν αντιλήφθηκαν τα φονικά όπλα. Εξαφανίστηκαν όλοι τους …Ούτε είδαν …ούτε άκουσαν το παραμικρό. Προφανώς "πείστηκαν" από το επίσημο κράτος των Εβραίων για το "δίκιο" του. Το δίκιο αυτού, ο οποίος αυτοπροστατεύεται από τους "τρομοκράτες". Τους "τρομοκράτες", οι οποίοι μετέφεραν "ύποπτα" αναπηρικά καροτσάκια, "εκρηκτικά" Depon και "φονικές" πατερίτσες.

Αυτό το ανθρωπιστικό "τσίρκο" αναζητούμε σ' αυτό το κείμενο. Τους γνωστούς έμπορους "πολιτισμού" και ανθελληνισμού. Θα ξεκινήσουμε από την απουσία του πιο "αγαπημένου". Από την εκκωφαντική "σιωπή" του ανθρώπου, ο οποίος τοποθετείται σε όλα τα θέματα πριν από όλους. Πού είναι ο συνήθως βιαστικός Μητσοτάκης, να μας πει τις απόψεις του για το ισραηλινό έγκλημα; Αν αυτοί, που έβαλαν φωτιά στην ανενεργή Συναγωγή —και οι οποίοι αποδείχθηκε ότι δεν ήταν Έλληνες— ήταν η "ντροπή της Κρήτης" σε περίπτωση που ήταν Έλληνες, τότε οι Ισραηλινοί φονιάδες τι είναι; Η "ντροπή της ανθρωπότητας"; Γιατί δεν βγαίνει να τους καταγγείλει; Φοβάται να καταγγείλει τους Εβραίους, γιατί τους έχει ανάγκη τώρα που η Ντορούλα έπιασε το "ράφι" και έχει ανάγκη το διεθνές "προφίλ";

Πού είναι εκείνος ο απίστευτος χαφιές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού; Ο Andrew Apostolou, ο οποίος "αρθρογραφεί" στη Wall Street Journal; Αυτός, ο οποίος παραλλήλισε τη σύγχρονη Ελλάδα με την Τουρκία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι Έλληνες —και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι Κρητικοί— είναι κάτι σαν βάρβαροι και αιμοσταγείς "ταλιμπάν-γενίτσαροι". Τους "ταλιμπάν", που καίνε "ντιβανοκασέλες", τους εντόπισε. Τους "ταλιμπάν", που σκοτώνουν αθώους, δεν τους είδε; Μόνον τις "ντροπές" της Ελλάδας βλέπει; Τις "ντροπές" των αφεντικών του δεν τις βλέπει ο "μεροκαματιάρης" των Εβραίων; Αυτός, ο οποίος αισθανόταν ντροπή για τον εαυτό του, επειδή είναι ομοεθνής εμπρηστών, δεν αισθάνεται τώρα ντροπή, που είναι κωλοσφούγκι δολοφόνων;

Πού είναι ο γνωστός "παπατζής" του Λουτρακίου; Η λάσπη του τζόγου. Το κατακάθι της κοινωνίας. Αυτός, ο οποίος απειλούσε θεούς και δαίμονες, επειδή απλά υπέθετε ότι κάποια ελληνικά "κτήνη" έκαψαν στη Συναγωγή των Χανίων μερικά "πατερικά" σωβρακολάστιχα, ένα "ιερό" μπαουλοντίβανο και μια "ευλογημένη" ντιβανοκασέλα. Αν κάποιοι, που καίνε μερικές ντιβανοκασέλες, πρέπει να "ξεκουμπιστούν" από το νησί τους, τι πρέπει να κάνουν οι Εβραίοι του Ισραήλ μετά από τα εγκλήματά τους; Να "ξεκουμπιστούν" αρχικά από τη Μέση Ανατολή και στη συνέχεια από τον Πλανήτη;

Πού είναι η Φραγκουδάκη; Η γνωστή "ιατροδικαστής" μαζικών εγκλημάτων. Αυτή, η οποία ανακάλυψε ότι το κύριο αίτιο του θανάτου στη Μικρασιατική Καταστροφή ήταν ο συνωστισμός. Γιατί δεν επαναλαμβάνει την "επιστημονική" της δράση; Ας βγει κι ας πει στον κόσμο την "αλήθεια" για το μοιραίο συμβάν. Να βγει και με τη γνωστή "επιστημοσύνη" της να διαβεβαιώσει τον κόσμο ότι τους ακτιβιστές δεν τους σκότωσαν οι Ισραηλινοί. Οι ακτιβιστές σκοτώθηκαν, επειδή το πλοίο δεν είχε σκαλοστάσια στις προβλεπόμενες από τον διεθνή νόμο διαστάσεις. Μερικοί από αυτούς σκοτώθηκαν, επειδή, εξαιτίας του ενθουσιασμού τους και των εσφαλμένων εκτιμήσεών τους, έπεσαν με απίστευτη φόρα πάνω σε κάτι σφαίρες, τις οποίες τις είχαν αφήσει οι Ισραηλινοί να "αιωρούνται".

Πού είναι ο "μέγας" διανοούμενος Δήμου με το "ανεπανάληπτο" έργο με τον τίτλο …"Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας"; Ο άτυχος Δήμου. Πραγματικά άτυχος, γιατί δυστυχώς γι' αυτόν οι δολοφόνοι δεν είναι κάποιοι δασύτριχοι Έλληνες, για να βγει —ακόμα και με τις πιτζάμες— και να τους καταγγείλει. Να βγει και να διεκδικήσει τη "δόξα" του εκπολιτιστή "κονκισταδόρα" της βαλκανικής μας γειτονιάς. Ο άνθρωπος ήταν πολύ άτυχος, αλλά πάντα υπάρχουν περιθώρια. Γιατί δεν γράφει την επόμενη επιτυχία του με τον τίτλο …"Η δυστυχία του να είσαι χαφιές"; Να το γράψει και να το αφιερώσει στον εαυτό του, στους δικούς του και σε όλους τους παραπάνω.

Αϊ στο διάολο καραγκιόζηδες !!!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Πηγή: http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/06/free-gaza.html