Όταν το Αδιανόητο γίνεται Αυτονόητο

Όταν το Αδιανόητο γίνεται Αυτονόητο

Σωτηρία Κ. Βασιλείου

(Υποψήφια διδάκτωρ Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, αριστούχος πτυχιούχος (2007) και διπλωματούχος (2011) του παραπάνω Τμήματος)

Παπαναστασίου – Κ. Καραμανλή – Εγνατία – Αριστοτέλους – Παραλία – Μαρτίου, λοιπόν: η λατρεμένη θερινή, καθημερινή ποδηλατοδιαδρομή. Μια συνήθεια που ασκεί το σώμα, αλλά και τις αισθήσεις στην πρόσληψη των αλλαγών που συντελούνται στο τοπίο και τους ανθρώπους.

Στο Αριστοτέλειο, το πρωί της εικοστής Ιουλίου ορκωμοσία ξανά, στη σκιά του camping. Το βράδυ το τοπίο αλλάζει, προς το χειρότερο. Ο χώρος θυμίζει κέντρο διερχομένων. Κατά τις έντεκα νεαροί, εμφανώς ανήλικοι, με μια ορφανή λωρίδα μαλλιών στην κεφαλή εισέρχονται στο χώρο με μπουκάλια. Ορισμένοι χώροι είναι φωτισμένοι· τα τζάμια της Νομικής σεντονιασμένα. Στη γωνία, μπροστά στο ταχυδρομείο ένας «πλανόδιος πωλητής» περιμένει κάτι, κάποιον, κάποιους. Δύο πούλμαν σταματούν και ξεφορτώνουν κόσμο…

Ενάμιση χιλιόμετρο δυτικά η Αριστοτέλους εξακολουθεί πάντα να μοιάζει με νησίδα, με οριοθετημένες ζώνες επιρροής. Άνωθεν της Τσιμισκή ο χώρος παραπέμπει σε αυτονομημένο άσυλο. Παρεμπιπτόντως, η εικοστή Ιουλίου βρήκε το άγαλμα του Αριστοτέλη με τα νύχια βαμμένα κόκκινα. Ειπώθηκε πως θα τα καθαρίσουν. Πάντως, νομίζω πως αν δεν συμβεί αυτό, σε λίγες μέρες η θέα των κόκκινων νυχιών θα πάψει να εκπλήσσει· η όραση θα προσαρμοστεί.

Το πρωί της εικοστής πρώτης Ιουλίου δεκάδες No Borders Campers, τρόφιμοι του ασύλου του ΑΠΘ, ρήμαξαν τα γραφεία του Europe Direct, στο Δημαρχείο. Το απόγευμα η έκταση από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ως την Αριστοτέλους μοιάζει να βρίσκεται υπό κατάληψη. Είχε άλλωστε προηγηθεί μεγαλειώδης πορεία εκατοντάδων εξ Εσπερίας φιλειρηνιστών, εξ Εώας προσφύγων και εντόπιων αντιεξουσιαστών και λοιπών περιφερόμενων στους κεντρικούς δρόμους. Μπροστά από το ΑΠΘ οι τρόφιμοι μαζί με τους πρόσφυγες που οι πρώτοι ασύστολα, ανεύθυνα και ματαιόδοξα περισυνέλεξαν. Περνώ ανάμεσά τους με το ποδήλατο. Παραμερίζουν βαριεστημένα. Με πνίγει η μυρωδιά του καπνού και κυρίως η σκέψη της αβίωτης ατμόσφαιρας εντός του κατειλημμένου χώρου. Εύχομαι η βιβλιοθήκη-θησαυρός της Νομικής να έμεινε αμαγάριστη. Μπροστά από την Καμάρα οι παράξενοι τύποι που συνήθως κρύβονται είναι επίσης μαζεμένοι.

«Against borders, war and modern totalitarianism. Anarchist political organization. Federation of collectives», δηλώνουν τα feuille volant που είναι σπαρμένα στην απόσταση ΑΠΘ – Αριστοτέλους – Νίκης – Λευκός Πύργος. «Make molotov not borders», «Free au prisoner», «Burn the borders», «Burn the system», «Revolutonar», «All 4all fuck racism», «Kill cops» προστάζουν οι «πασιφιστικές» μουντζούρες, τους τοίχους και τις βιτρίνες των καταστημάτων της Τσιμισκή κυρίως. Μεταξύ των άλλων «αφιερωμάτων» στο βωμό της παγκόσμιας ειρήνης και η διαλυμένη κάμερα της ΧΑΝΘ. Κατά τα άλλα, σύμφωνα με κυβερνητικά χείλη οι καταστάσεις στο ΑΠΘ και τη Θεσσαλονίκη είναι «απολύτως ελεγχόμενες». Τι θέλει να πει ο άπραγος ποιητής; Τίς πατρονάρει ποίον; Τίς πταίει;

Την ίδια ώρα οι κυβερνώντες, μες στο σύννεφο της αχλής και του αχού που σηκώνει το ποδοβολητό των βαρβάρων, συναθροισμένοι, αθροίζουν ψήφους και φτιάχνουν νέους νόμους ενώ στο προαύλιο της ηρωικής ΕΡΤ στήνονται λαϊκά γλέντια. Κάτι προσπαθούν να αρθρώσουν και οι άξιοι ρήτορες, αλλά η οχλοβοή των βαρβάρων δυσχεραίνει την επικοινωνία και τη διάχυση των ιδεών. Οι δρόμοι αδειάζουν και οι Θεσσαλονικείς επιστρέφουν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι. Διότι τους βανδαλισμούς των βαρβάρων του ΑΠΘ και των άλλων βαρβάρων αυτοί θα τους πληρώσουν. Οι άνθρωποι εκείνοι, οι κυβερνώντες, είναι μια κάποι[άλυσις], κάποια διάλυσις. Εικόνες διάλυσης παντού και αλυσίδες, ακόμα και στην έκφραση.

Μην συνηθίσουμε φοβάμαι, μην γίνει και αυτό το αδιανόητο ευνόητο, αυτονόητο. Γενικά τα τελευταία χρόνια και ειδικά τους τελευταίους είκοσι μήνες η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός, έχει επιδείξει τρομερή ικανότητα προσαρμογής, σε ζητήματα ουσίας αλλά κι αισθητικής. Να… για παράδειγμα πώς γίνεται εδώ και χρόνια στα δεξιά του Μακεδονία Παλλάς να είναι γραμμένη, σε δύο σημεία, με τεράστια μαύρα γράμματα η γνωστή ύβρις προς την Εμμανουέλα Αγγουράκη; Μόνη ερμηνεία η ανάδειξη των τοιχίων σε μνημεία του αδυσώπητου bullying.

Αναλογιζόμενη την προσαρμογή προσπαθώ να προσωποποιήσω το παράλογο. Αλήθεια, η Ελληνική Δημοκρατία θα μπορούσε να παρομοιαστεί με παραμελημένη σύζυγο, θυγατέρα ξεπεσμένου αριστοκράτη, που στα σαράντα της αποφάσισε να πέσει στην αγκαλιά φλύαρου μνηστήρα, αδήλων τεκμηρίων ποιότητας. Αφού ρούφηξε ως τον πάτο το ηδύποτο της αντίδρασης αφέθηκε στα χέρια του νεανία και αφού απόλαυσε τις εφήμερες ηδονές πλέον δοκιμάζει την οδύνη. Διότι ο γοητευτικός νεαρός αφού κατασπατάλησε τα απομεινάρια της προίκας, την άφησε ρακένδυτη και πειναλέα· την προσβάλλει· σε περιόδους μεγίστης ένδειας την εκδίδει. Επιπλέον την προειδοποιεί πως αν φύγει θα πέσει σε χειρότερα χέρια, πως θα της λείψει και η ελάχιστη τροφή, ο ελάχιστος αέρας. Και με το σταυρό ανά χείρας και το όπλο παρά πόδα την εγκαλεί στην τάξη, τονίζοντας το καθήκον της υπάκουης συζύγου ή την απειλεί δείχνοντας τα θεριά ή το άγνωστο. Κάποτε το άγνωστο πρόβαλλε ως ελπιδοφόρα επιλογή· πλέον έχει ταυτιστεί με το χείριστο. Σαφώς και δεν ευθύνεται μόνο ο νεαρός σύζυγος που η κυρία έχει περιπέσει σε αυτό το χάλι. Άλλωστε και η ίδια δεν είχε φροντίσει ούτε για την παίδευση, ούτε για την ανεξαρτησία της. Ένα ελαφρόμυαλο, κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο ήταν με ορφανό προσόν το ένδοξο όνομα. Εξάλλου και ο πρώτος σύζυγος δεν ήταν και ο πρίγκιπας του παραμυθιού. Συμφωνώ. Μόνο που άλλο πράγμα ο όροφος, άλλο το ισόγειο και άλλο το υπόγειο, όπου πλέον χάνεται και η αίσθηση του χώρου ενώ η περαιτέρω κατάβαση παύει να έχει σημασία.

Ο εν λόγω νεαρός θυμίζει όλο και περισσότερο έναν κατά συρροήν άσωτο υιό. Ο τελευταίος εγκαταλείπει νύκτωρ τον οίκο κι επιστρέφει –άλλοτε μετά αριών άλλοτε μετά δακρύων– και κάθε φορά γίνεται δεκτός μετά μόσχων σιτευτών, βαΐων και κλάδων. Κάθε φορά προσφέρονται για την αποκατάστασή του χρήματα, ασημικά και χρυσά. Η ακολουθία επαναλαμβάνεται, ώσπου από την περιουσία μένουν ψιχία και ο πατέρας και ο φρόνιμος γιος οδηγούνται στο δανεισμό για την εκ νέου σωτηρία του ασώτου αλλά και για την ίδια την επιβίωσή τους. Εντέλει, όταν ο άσωτος δραπετεύει οριστικά σε άλλες πολιτείες, ο φρόνιμος, φιλόπονος και νομοταγής γιος μένει υπόλογος απέναντι στα θύματα του ασώτου και υπόχρεος απέναντι στους τοκογλύφους. Τα κατάλοιπα της ακίνητης πατρικής περιουσίας περιέρχονται στους δανειστές. Για τα χρέη που ακόμα υφίστανται ο ίδιος δουλεύει ως εργάτης, με μόνη παρηγοριά το τσιγάρο. Τα πνευμόνια ρυπαίνονται, οι αντοχές μειώνονται αλλά το συνηθίζει, όπως και τη νέα ζωή συνολικά. Είχε τρομάξει στην αρχή, αλλά έπειτα συνήθισε τα μέχρι πρότινος απαράδεκτα.

Και η ελληνική κοινωνία, ένα μεγάλο μέρος της, τρόμαξε στην αρχή με την υποχρεωτική αλλαγή ζωής. Οι αλλαγές δεν αφορούν το σύνολο· αφορούν όμως έναν πληθυσμό που ολοένα και αυξάνεται. Έγινε συνήθεια, λοιπόν, η παράκαμψη των «άβατων» οδών και περιοχών και η θέα των μουντζουρωμένων τοίχων και των βεβηλωμένων κτιρίων. Κατέστη κανόνας στο ΑΠΘ η μη μοναχική διέλευση από το campus μετά τη δύση του ηλίου και κατά τις αργίες. Τα παιδιά και οι ενήλικες που ξεφορτώνονται καθημερινή στα κομβικά σημεία της πόλης προς επαιτεία έχουν συνδεθεί με το τοπίο. Ο ουρανίσκος και το στομάχι δεν παραπονιούνται πια για την υποκατάσταση της φέτας από άνοστο λευκό μίγμα, του φρέσκου χυμού από το φρουτοποτό, του ελαιολάδου από το σπορέλαιο, του χωριάτικου κοτόπουλου από το κατεψυγμένο σκεύασμα 90% άμυλο. Συνήθισαν και οι αλλοτινοί θαμώνες των ταξί το στριμωξίδι ή και την λαθρεπιβίβαση στο αστικό, που όλο και περισσότερο εμφανίζεται ρυπαρό και ρυπογόνο. Συνήθισαν οι κυρίες να επισκέπτονται, σχεδόν λάθρα, για τα ψώνια τους τα H&M και τις λοιπές αλυσίδες αντί τις μπουτίκ, και αυτές ακόμα κυρίως σε περιόδους εκπτώσεων.

«Διάλυση τιμών» κράζουν αυτές τις μέρες οι βιτρίνες, κυρίως των άλλοτε ανθηρών μπουτίκ. Κάποιες γράφουν και για διάλυση της ενίοτε ιστορικής επιχείρησης. Με διαλυμένες τις δικές τους επιχειρήσεις αλλοτινά αφεντικά έχουν συνηθίσει να παίρνουν τον καφέ και το κουλούρι στο χέρι αντί να κάθονται στην καφετέρια. Συνήθισαν, γενικά, τα μάτια τα κουφάρια των αλλοτινών, ανθηρών καταστημάτων και τις βωμολοχίες στα τζάμια και τα στόρια. Συνήθισε η όραση και τα ενεχυροδανειστήρια, τα αρωματοπωλεία, τις καφετέριες και τα φαστφουντάδικα που υποκατέστησαν στο χώρο εμβληματικές επιχειρήσεις. Συνήθισαν ορισμένοι και την καθημερινή συνάντηση στο συσσίτιο. Συμβιβάστηκε το αυτί με τα λογικά, ιστορικά και γλωσσικά ολισθήματα, την παραποίηση των γεγονότων και τον αυτοθαυμασμό των δημοσιογράφων και των προσκεκλημένων της ηρωικής ΕΡΤ και των κλάδων της. Δεν εκπλήσσει, πια, και η οργίλη προβολή των πιο παράλογων επιχειρημάτων με στόχο τη μετάθεση των ευθυνών από την παρούσα ηγεσία στις προηγούμενες, στην αντιπολίτευση ή απλά σε φορείς και όργανα που αρνούνται τη σύμπλευση.

Ασύγκριτη παρηγοριά για το αυτί οι εκπομπές του Τρίτου από το «αρχείο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας». Νέος κανόνας κι αυτός: όσο μπορούμε αναπνέουμε με φιάλες οξυγόνου από το παρελθόν: με χρήματα και προϊόντα του παρελθόντος. Συνήθισε, πάντως, το αυτί και να ακούει την τιμή της υπηρεσίας ή του προϊόντος με ή χωρίς ΦΠΑ και το χέρι να επιλέγει τη δεύτερη, λογικά. Εξελίσσεται, εν γένει, σε καθεστώς η παραποίηση του λόγου, η προσωπική στάθμιση των αξιών και η ανάδειξη νέων προτύπων. Εξίσου ανατριχιαστική και η παραπομπή σε φυσιογνωμίες της Αριστεράς, που αν ζούσαν θα τους περιφρονούσαν. Πικρογέλασε η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ σε πρόσφατη συνέντευξή της, όταν ο δημοσιογράφος τη ρώτησε για τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερά. «Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Διανομή πλούτου, Διάλογος», είπε η ίδια, ορίζοντας την ουσία της Αριστεράς και τους στόχους των αγώνων και των ηρώων της.

Σιγά-σιγά, πάντως, στήνονται νέα ηρωοστάσια. Τεκμηριωμένα, βάσει μετρήσιμων επιλογών σε όλους τους τομείς, από την πολιτική ως τη μουσική, η έννοια του ήρωα ταυτίζεται όλο και περισσότερο με την αντίσταση στο παλιό, με το λαϊκό στοιχείο, την αντίδραση, την αψιθυμία, τον τσαμπουκά, την καπατσοσύνη, την αντισυμβατικότητα, την αμετροέπεια, το «χύμα», τη μετριότητα, την απλότητα, την ελαφρότητα και τη δημοτικότητα. Άλλοτε φανερά και άλλοτε λάθρα η αριστεία υποβαθμίζεται· οι εκπρόσωποί της συναριθμούνται στους εκπροσώπους του παλιού καθεστώτος.

Λάθρα και λαθραία «εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται», από το σπίτι ως τα σύνορα. Ένας ολόκληρος κόσμος: εντόπιοι, πρόσφυγες και μέλη Μη[?] Κυβερνητικών Οργανώσεων, από επιλογή αποσυνάγωγοι και αλλοτινοί νοικοκυραίοι εισέρχονται, εξέρχονται, διακινούνται, περιπλανιούνται, παραπλανούνται, παραπλανούν, αποπλανούν, άγουν, άγονται, φέρονται, επιβιώνουν, ζουν, τρέφονται, πολλαπλασιάζονται, πορίζονται, γιατρεύουν και γιατροπορεύονται λαθραία και λάθρα. Γιατροπορεύονται, όπως βρουν, όπως τους προτείνουν και όπως τους επιτρέπουν οι κυβερνώντες κι ένας συρφετός θαυματοποιών, απογόνων του καρκαβίτσειου Ζητιάνου. Μαντζούνια, καταπότια, εικονίσματα, λιτανείες, δεήσεις, λείψανα, παντόφλες και γυαλιά αγίων επιστρατεύονται εις θεραπείαν πάσας νόσου και άγραν των απελπισμένων. Όπισθεν ολοταχώς λοιπόν, στον 19ο αιώνα, τότε που η ληστεία οργίαζε, καπεταναίοι και φτωχοδιάβολοι εκμεταλλεύονταν τον πόνο και την απελπισία και η Ελλάδα διασυρόταν διεθνώς ως «χώρα ημιβαρβάρων», «φωλεά ληστών», «εντροπή για τον πολιτισμό», όπου ληστές συναλλάσσονταν με λαοπρόβλητους πολιτικούς.

Τοιουτοτρόπως, ανεπαισθήτως, ο πολίτης της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας στερείται μία-μία των ιδιοτήτων και των κατακτήσεών του. Και όσοι διακηρύσσουν πως εργάζονται για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας μάλλον για την ουσιαστική υποκατάστασή της απεργάζονται. Ζητείται, λοιπόν, ελπίς· αληθινή ελπίς, έλλογη και τεκμηριωμένη. Υπάρχει τέτοια ελπίς! Διότι πλέον όλο και περισσότεροι γράφουν, μιλούν και πράττουν, κόντρα στο ρεύμα. Το πρόβλημα είναι πως το κάνει ο καθένας από το μετερίζι του. Λέγοντας πως το κλειδί της λύσης βρίσκεται στη συσπείρωση των δυναμικών αυτών συνιστωσών δεν πρωτοτυπώ. Αλλά πιστεύω πως η θεώρηση του καθενός που ζει σε αυτή την χώρα έχει τη σημασία της, έστω και αν είναι νεαρός «ετερόχθων».

Επίμετρο: Πριν 42 ακριβώς χρόνια οι Τούρκοι εισέβαλαν στη δική μου γενέτειρα, την Κύπρο. Η έφηβος Κυπριακή Δημοκρατία εκτελέστηκε, αφού είχε ήδη βιαστεί επανειλημμένα. Την τραγωδία ακολούθησε το «κυπριακό θαύμα», ως αποτέλεσμα φιλοπονίας, πείσματος και κυρίως ενός minimum εθνικής συναίνεσης, στα βασικά ζητήματα. Έτσι απομονώθηκαν οι ακραίοι και το ακρωτηριασμένο κράτος κατάφερε να εξελιχθεί. Καθώς με το πέρασμα του χρόνου η οικονομία αναπτυσσόταν και η ευημερία παγιωνόταν, άνθρωποι και σύνολα άρχισαν να διάγουν βίο δυσανάλογο των αληθινών δυνατοτήτων τους και κυρίως να προσφέρουν το βίο αυτό ως δώρο στα παιδιά τους, άνευ οδηγιών διαχείρισης. Οι ανησυχίες για την κάμψη που παρατηρήθηκε μετά το 2009 επισκιάστηκαν από τον ενθουσιασμό για τις ενδείξεις των ερευνών για το φυσικό αέριο. Ενώ καθόμασταν πάνω από το ρήγμα διόλου ανησυχούσαμε με τις προειδοποιητικές δονήσεις. Οι ευάριθμοι που προσπάθησαν να δείξουν στους κατοίκους του κυπριακού σπηλαίου τι πραγματικά συνέβαινε προοικονομώντας το μεγάλο σεισμό κατηγορήθηκαν ευθαρσώς ως Κασσάνδρες. Ο «σεισμός» του 2013 καταπόντισε χιλιάδες καταθέτες, φυσικά πρόσωπα, εταιρείες και ιδρύματα. Ωστόσο το νησί ανασυντάχθηκε γοργά, καθώς για άλλη μια φορά οι πολιτικοί και οι πολίτες επικεντρώθηκαν στην επισκευή του καραβιού. Τα αποτελέσματα της κοινής προσπάθειας πλέον είναι απτά, τεκμαρτά, εξελισσόμενα και δείκτης για τους αδελφούς ναυαγούς.

http://metarithmisi.gr/post/%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%B7%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%B7%CF%84%CE%BF/

Βομβαρδισμένο τοπίο το Αριστοτέλειο

Βομβαρδισμένο τοπίο 

το Αριστοτέλειο

Οι «αντιεξουσιαστές», έπειτα από δέκα ημέρες παρουσίας τους στο Πανεπιστήμιο, προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές. 

Την ίδια στιγμή ο Νίκος Τόσκας είπε «μπράβο» στην αστυνομία

Αν είχε πέσει… βόμβα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ενδέχεται να εμφάνιζε σήμερα καλύτερη εικόνα. Οι φθορές που προκάλεσαν οι συμμετέχοντες στο «No Border Camp», κατά τη δεκαήμερη παρουσία τους στους χώρους Πανεπιστήμιου, είναι τόσες πολλές που θα χρειαστούν ημέρες για να διορθωθούν.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε η Νομική Σχολή και η Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (ΟΠΕ) του ΑΠΘ, καταγράφηκαν δεκάδες παραβιάσεις θυρών και κλειδαριών διαφόρων γραφείων, καταστροφές (ολοσχερείς και μη) σε πόρτες στις τουαλέτες και αιθουσών διδασκαλίας, αναγραφές συνθημάτων σε «πάρα πολλά σημεία», γκράφιτι με ασφαλτόπισσα, αλλά και κλοπές ρολών ασφαλτόπανου που προορίζονταν για τη στεγανοποίηση της ταράτσας.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, οι «κατασκηνωτές» εκπόνησαν μεθοδικά συγκεκριμένο σχέδιο με τις κινήσεις τους, για κάθε μια από τις οποίες διέθεταν κατάλληλο εξοπλισμό (σκύλες, ψαλίδια, κόφτες, λοστούς και λοιπά εργαλεία διάρρηξης), είχαν στρατιωτικού τύπου οργάνωση και πειθαρχία (πρόβες παρελάσεων, εκπαίδευση σε ομάδες) και εντυπωσιακούς οικονομικούς πόρους (εξέδρες, σκαλωσιές, ντουζιέρες, χημικές τουαλέτες, καθημερινή τροφοδοσία με φορτηγά, ελληνικά και ξένα, καθημερινές μεταφορές με μεγάλο αριθμό λεωφορείων).

Οι δύο σχολές χαρακτηρίζουν, μάλιστα, «απροσμέτρητη» την ηθική βλάβη και την καίρια προσβολή της υπόστασης του ΑΠΘ από το «No Border Camp», δίχως να ανακοινώσουν το ακριβές οικονομικό κόστος των ζημιών που υπήρξαν.

Πιο αναλυτικά:

Παραβίαση της διπλής βόρειας κεντρικής θύρας εισόδου.

Παραβίαση της εισόδου του θυρωρείου του 1ου ορόφου, από όπου είχαν απομακρυνθεί εγκαίρως τα κλειδιά των χώρων του κτηρίου.

Παραβίαση των κλειδαριών (λουκέτων) των δύο (2) θυρών του διαδρόμου των αιθουσών διδασκαλίας του 3ου ορόφου.

Παραβίαση και καταστροφή των οκτώ (8) θυρών των τεσσάρων (4) αιθουσών διδασκαλίας (1, 2, 3 και 4) του 1ου ορόφου. Στο διάδρομο των αιθουσών διδασκαλίας του 1ου ορόφου βρέθηκε μεγάλο κομμάτι πέτρας, δεμένης με σκοινί. Πολλά μεγάλα κομμάτια σπασμένης πέτρας συνέλεξε το συνεργείο καθαριότητας και από το χώρο μεταξύ Νομικής και Φιλοσοφικής καθώς και από τον χώρο γύρω από τα κτήρια της Σχολής Θετικών Επιστημών. 5. Παραβίαση και καταστροφή της πόρτας του μη λειτουργούντος συγκροτήματος WC του 2ου ορόφου. Παρεμβολή στο σύστημα υδροδότησης των WC του 1ου ορόφου, προκειμένου να διοχετεύεται νερό στο χώρο των μαγειρείων των κατασκηνωτών μπροστά από τη Νομική Σχολή.

Παραβίαση και ολοσχερής καταστροφή της πόρτας ασφαλείας της αίθουσας τελετών και γενικών συνελεύσεων των Σχολών (αρ. 319) του 3ου ορόφου, από όπου ξεκρεμάστηκαν οι προσωπογραφίες εκλιπόντων καθηγητών των Σχολών. Επίσης αποσυνδέθηκαν αρκετές μικροφωνικές εγκαταστάσεις καθώς και το προβολικό μηχάνημα της οροφής.

Παραβίαση της πόρτας του γραφείου του Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών δίπλα στην αίθουσα Πολυμέσων του 4ου ορόφου, χωρίς μέχρι στιγμής να μπορεί να διαπιστωθεί αν λείπουν πράγματα και εξοπλισμός.

Παραβίαση και ολοσχερής καταστροφή της καινούριας πόρτας ασφαλείας του 4ου ορόφου προς την ταράτσα του κτηρίου. Από την ταράτσα του κτηρίου κλάπηκαν 30 περίπου ρολά ασφαλτόπανου της εργολάβου εταιρίας που είχε αναλάβει το έργο στεγανοποίησης της ταράτσας.

Αναγραφή συνθημάτων σε πάρα πολλά σημεία, όπως στα φουαγιέ του 1ου και 3ου ορόφου, στα WC του 1ου ορόφου, στα εσωτερικά κλιμακοστάσια του κτηρίου, στις ξύλινες επενδύσεις και στους υαλοπίνακες, στον διάδρομο των αιθουσών διδασκαλίας του 1ου ορόφου, στις εσωτερικές επενδύσεις των ανελκυστήρων του κεντρικού κλιμακοστασίου, σε χώρους του 4ου ορόφου, μεταξύ των οποίων και μέσα στο παραβιασμένο γραφείο του Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών, στις πόρτες και στους τοίχους της ταράτσας, σε ορισμένους εξωτερικούς τοίχους περιμετρικά της Σχολής καθώς και στη μετώπη του κτηρίου στο ύψος της ταράτσας σε αρκετά σημεία.

Αναγραφή εκτεταμένων γκράφιτι, ορισμένων με ασφαλτόπισσα (που καθιστά ιδιαιτέρως δυσχερή και δαπανηρή τη διαγραφή τους), σε διάφορα μέρη (εξωτερικούς και εσωτερικούς τοίχους, υαλοπίνακες) και σε ολόκληρη τη μεγάλη επιφάνεια του δυτικού εξωτερικού τοίχου των αμφιθεάτρων της σχολής (με ασφαλτόπισσα) καθώς και στο μαρμάρινο πάτωμα μπροστά από την εξωτερική είσοδο των αμφιθεάτρων.

Κατά την αποχώρησή τους, όπως αναφέρει η Νομική Σχολή, οι καταληψίες αποδύθηκαν σε προσπάθεια «εξωραϊσμού» των ενεργειών τους, με σφουγγάρισμα και επιχείρηση απομάκρυνσης των σκουπιδιών. Ωστόσο ακόμη και τώρα υπάρχουν εγκατεστημένα στα πάρκα του ΑΠΘ πάνω από 30 αντίσκηνα με αρκετό κόσμο. «Ανεξάρτητα από το μεγαλύτερο ή μικρότερο περιουσιακό μέγεθος των φθορών και ζημιών που επήλθαν, το βέβαιο είναι ότι η ηθική βλάβη και η καίρια προσβολή της υπόστασης του ΑΠΘ, ως δημόσιου Πανεπιστημίου, και των Σχολών Νομικής και ΟΠΕ ειδικότερα, ως δημόσιων ακαδημαϊκών δομών, είναι απροσμέτρητη», συνεχίζει η ανακοίνωση και σχολιάζει: «Επί δέκα ολόκληρες ημέρες το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας, στο κέντρο της πόλης, είχε μεταβληθεί σε ένα ιδιότυπο γκέτο, με δικούς του νόμους και κανόνες, με δική του αστυνόμευση από τους καταληψίες, με δικές του δομές εξουσίας, με συνεχείς εκβιασμούς του τύπου «άνοιξέ μας, αλλιώς θα τα σπάσουμε», με απειλές του τύπου «φύγετε από εδώ, εμείς ελέγχουμε το κτήριο» και με προκλητικά προσβλητικές συμπεριφορές, όπως η μετατροπή σε υπνωτήρια της αίθουσας τελετών και γενικών συνελεύσεων των σχολών καθώς και αρκετών αιθουσών διδασκαλίας ή η «αποκαθήλωση» των προσωπογραφιών αποβιωσάντων καθηγητών».

http://www.protagon.gr/epikairotita/vomvardismeno-topio-to-aristoteleio-44341193726

O Πάκης είναι Πρόεδρος από τα αζήτητα!

O Πάκης είναι Πρόεδρος 

από τα αζήτητα!

Μιλάμε φυσικά για ανθρωπάκια, αλλά όπως έλεγε κι ο Κωνσταντίνος Τσάτσος για τους παρακρατικούς που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη 

«τέτοιοι κάνουν αυτές τις δουλειές

Ρέστα δίνει ο Πρετεντέρης στη στήλη του στα ΝΕΑ. Το μόνο που δεν γράφει είναι ότι ο Πάκης είναι Πρόεδρος από τα Lidl. Αρκείται να γράψει ότι είναι Πρόεδρος από τα αζήτητα!

Όλο το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη:

Μεταξύ μας, οι Τούρκοι είναι πολύ μπουνταλάδες. Έστησαν μια ολόκληρη φασαρία με τανκς κι ελικόπτερα χωρίς λόγο.

Διότι τα πράγματα δεν γίνονται έτσι σήμερα. Ο Ερντογάν, ας πούμε, έδιωξε με το καλημέρα 2.740 δικαστικούς παρόλο που το πραξικόπημα το έκαναν αξιωματικοί. Σιγά που θα ασχολείται με επιλοχίες!

Ο άνθρωπος ξέρει ότι τα στρατιωτικά πραξικοπήματα είναι ξεπερασμένα. Κι ότι στην εποχή μας αρκεί να ελέγχεις τη Δικαιοσύνη και την ενημέρωση.

Η πατέντα δοκιμάστηκε με επιτυχία στη Λατινική Αμερική κι έχει εφαρμογή εσχάτως και στα μέρη μας.
Ούτε τανκς, λοιπόν, ούτε ελικόπτερα. Το ζήτημα είναι να διώκεις τους ενοχλητικούς και να φιμώνεις τους αντίθετους με επίφαση νομιμότητας.

Πρώτα διαλέγεις έναν Πρόεδρο, κατά προτίμηση από τα αζήτητα για να σου έχει μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη.

Μετά τοποθετείς έναν υπουργό, κατά προτίμηση πρώην δικαστικό και φίλο του Προέδρου, για το bullying και την ίντριγκα.

Υστερα βάζεις χέρι στα ανώτατα δικαστήρια διορίζοντας ανθρώπους εμπιστοσύνης του Προέδρου ή δικούς σου, αδιάφορο…

Μιλάμε φυσικά για ανθρωπάκια, αλλά όπως έλεγε κι ο Κωνσταντίνος Τσάτσος για τους παρακρατικούς που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη «τέτοιοι κάνουν αυτές τις δουλειές. Ποιος θέλετε να τις κάνει; Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών;».

Βάζεις στο χέρι το Συμβούλιο Επικρατείας.

Εξαπολύεις πάσης φύσεως εισαγγελείς εναντίον κάθε λογής αντιφρονούντων – στο όνομα της νομιμότητας και της διαφάνειας…

Ψάχνεις τα πάντα για να τους βάλεις στο χέρι. Δάνεια, φορολογικές δηλώσεις, πόθεν έσχες, ακόμη και παραβάσεις του ΚΟΚ.

Ασκείς διώξεις, βάσιμες ή αβάσιμες. Είναι έξυπνη ιδέα διότι η δίωξη δημιουργεί εντυπώσεις, οι διωκόμενοι τελούν υπό ομηρεία έως τη δίκη κι όλοι ξέρουμε πόσο γρήγορα γίνονται οι δίκες στην Ελλάδα.

Εκεί που δεν πλήρωνες ούτε ΕΝΦΙΑ ούτε διόδια, παθαίνεις υστερία νομιμότητας κι αποφασίζεις να διαλέγεις τα κανάλια που θα λειτουργούν.

Επινοείς δηλαδή μια επίπλαστη νομιμότητα με πολιτικό πρόσημο που υπηρετεί μια αυστηρά κομματική ατζέντα.

Βάζεις τους εισαγγελείς να τρομοκρατούν τις τράπεζες που όλο και κάποιο σκελετό έχουν στο ντουλάπι – άλλωστε οι τραπεζίτες δεν φημίζονται για το νταηλίκι τους…

Οι τρομοκρατημένες τράπεζες με τους εισαγγελείς στο σβέρκο κάνουν τη ζωή δύσκολη στα κανάλια και τις εφημερίδες που δεν γουστάρεις.

Κι ό,τι δεν κλείσουν οι τράπεζες κι οι εισαγγελείς το κανονίζεις μόνος σου στοχοποιώντας, εκφοβίζοντας, απειλώντας κι εκβιάζοντας – στο όνομα της διαφάνειας!..

Ετσι γίνονται οι δουλειές. Παστρικά πράγματα. Χωρίς τανκς και αηδίες.

Οσο βεβαίως είσαι στα πράγματα.

Διότι μόλις παραπατήσεις, τότε άπαντες οι προαναφερθέντες βγαίνουν ξεβράκωτοι και παραδίδονται στους επόμενους με τα χέρια ψηλά – ακριβώς όπως έκαναν οι άλλοι στην Τουρκία…

http://kourdistoportocali.com/read-this/o-pakis-den-ine-proedros-apo-ta-lidl-alla-apo-ta-azitita/

Στο μυαλό του Λεβέντη

Στο μυαλό του Λεβέντη

Δεκαετία του 90, και το ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο γεμίζει με μεγάλα και μικρά ιδιωτικά κανάλια, από τα πανίσχυρα και ιδιαίτερα δημοφιλή MEGA και ΑΝΤ1 με εκπομπές και δελτία ειδήσεων που βαρούσαν κόκκινο στα μηχανάκια της AGB, μέχρι την trash tv με φυλές ανθρώπων, περσόνες που ξεμύτησαν από το περιθώριο και έζησαν αυτά τα πολυπόθητα 15 λετπά.

Για κάθε Μαλβίνα υπήρχε ένας μίστερ εθνικά μπούτια, για κάθε “Προφίλ”, ένα “Χρυσό Κουφέτο” και ”Ερωτοδικείο”, για κάθε Νίκο Χατζηνικολάου, ένας Βασίλης Λεβέντης.

Βλέμμα τρελαμμένο, πρόσωπο ιδρωμένο, γυαλιά πατομπούκαλα και αδρεναλίνη στο ταβάνι, ο παραγκωνισμένος από το πολιτικό σύστημα “προφήτης” γλύτωνε κάθε βράδυ που έβγαινε στον αέρα και ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. “Ρεμπεσκέδες!”. “Καρκίνο! Να πεθάνετε!” είναι κάποια από τα greatest hits του ηγέτη της “‘Ενωσης Κεντρώων”, που απευθυνόμενος στο κατεστημένο που εκπροσωπούσαν τα δύο μεγάλα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εξαπέλυε ευφάνταστες και (όχι και τόσο) περίτεχνες κατάρες. Ως ένας πιο πρασινωπός Εμιλ Ζολά (η αλήθεια είναι ότι ο φωτισμός του καναλιού 29 έπασχε στα tungsten) κατηγορούσε τον Παπανδρέου, τον Μητσοτάκη, τον Σημίτη, τους απατεώνες, το δημόσιο, το σύστημα που δεν άφηνε να φανούν οι μεγάλες αλήθειες για το “πόσο σάπιο είναι”, για εκείνους που τον πρόδωσαν. Σίγουρα η λέξη “γραφικός” συνόδευε ουκ ολίγες φορές οποιαδήποτε αναφορά στον όνομά του.

Fast forward 20+ χρόνια μετά. “Ο Βασίλης Λεβέντης είναι σοφός!”. “Ο Βασίλης Λεβέντης τα έλεγε, τα είχε προβλέψει όλα!” “Ο Βασίλης Λεβέντης δεν ενδιαφέρεται για την εξουσία, είναι ο μόνος τίμιος άνθρωπος στη Βουλή και το μόνο που θέλει είναι Οικουμενική”. “Κοίτα πόσο ωραία τους τα λέει ο Βασίλης Λεβέντης!”.

Τι έγινε; Πως εμφανίστηκε ξαφνικά στα “μεγάλα σαλόνια” της mainstream δημοσιογραφίας, καλεσμένος σε μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, αυτός ο αφηνιασμένος τύπος που έστελνε καρκίνους;

Μα, επειδή σε μια χώρα 7 ετών κρίσης και μνημονίων, κατάρρευσης και απαξίωσης του πολιτικού κατεστημένου, ακόμα και κομμάτια του που αντιπροσωπευαν τον ορθολογισμό, παρουσίας της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, ο Βασίλης Λεβέντης φαντάζει πλέον μετριοπαθής και λογικός. Είναι ο παρεξηγημένος αντιήρωας που το “σάπιο σύστημα” τον περιθωριοποίησε επειδή ξέρει αλήθειες. “Πόσο μέσα έχει πέσει ο Λεβέντης τον τελευταίο χρόνο! Βουλωμένο γράμμα διαβάζει!” Για τους γνωστες της μεταπολιτευτικής ιστορίας, οποιονδήποτε ρωτούσες αν ο Αλέξης Τσίπρας θα μας παει σε δημοψήφισμα, αν θα γίνουν πρόωρες εκλογές, αν θα έσπαγε το Σύριζα σε 3 κομμάτια θα σου απαντούσε ό,τι ακριβως και ο Λεβέντης, χωρίς μάλιστα το συνοδευτικό ύφος “εγώ τα ξέρω όλα, όλα τα μυστικά του σύμπαντος”.

Η αλλαγή του Βασίλη Λεβέντη από τη στιγμή της επανεμφάνισής του ήταν ένας γρίφος για πολλούς, μιά ωραιότατη ευκαιρία για άλλους. Ήταν πράος, στοχαστικός, μια παλιά καραβάνα που επειδή ήταν ξεχασμένη σε ένα παρατηρητήριο χωρίς να συμμετέχει έδινε την εντύπωση ενός “Νεστορα” της πολιτικής. Η είσοδός του στη Βουλή του έδωσε αυτό που αγωνιζόταν σχεδόν 40 χρόνια να πετύχει: να είναι ρυθμιστής στο πολιτικό σκηνικό, να τον πάρουν στα σοβαρά. Μόνο αυτά; Όχι. Η είσοδος στη βουλή του έδωσε την ευκαιρία να εκδικηθεί επιτέλους, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τους Μητσοτάκηδες. Αφού δεν μπόρεσε να τους στείλει καρκίνο, θα τους έστελνε σπίτια τους. Με ποιο τρόπο; Μα, με τον εκλογικό νόμο φυσικά.

“Εμεις πάντα αυτό λέγαμε. Αναλογική” ¨Εχει σημασία που η αναλογική έχει σαν αποτελεσμα την ακυβερνησία της χώρας; “Να κάνουμε οικουμενική κυβέρνηση”. Έχει σημασία που όλες οι οικουμενικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα έχουν αποτύχει παταγωδως και μάλιστα σε εποχές πολύ πιο εύκολες, με μείγμα πολιτικών που έιχαν ηθικούς φραγμούς, και τη Χρυσή Αυγή ούτε καν στο προσκήνιο πόσο μάλλον μέσα στη βουλή να διεκδικεί θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης; Μπα.

Στο μυαλό του Βασιλη Λεβέντη, επικρατεί, παρά το τωρινό ήρεμο προσωπίο του, μια σύγχυση.

“Εγώ θέλω το καλό της Ελλάδας, δε με νοιάζει η εξουσία”. Τότε γιατί ψηφιζεις εναν εκλογικό νόμο που ενισχύει το κόμμα σου και δημιουργεί κυβέρνησεις μειοψηφίας εις βάρος της σταθερότητας;

Ο σοφος κύριος Λεβέντης που τόσο πιστευει στο μέσο της τηλεόρασηςκαι που εδώ και μήνες φωνάζει πόσο απαράδεκτο είναι να κλείσουν κανάλια, τώρα είναι πλέον τόσο καταγοητευμένος από τον “θαυμαστή” του, Αλέξη Τσίπρα, που ειλικρινά δε τον πολυκαίει η αντισυναγματικότητα του περιορισμού των τηλεοπτικών αδειών και κατάργηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου ΕΣΡ. “Είναι πολύ καλό παιδί ο Νικος Παππάς” επιβεβαιώνει δημοσιογράφο στον αέρα, και τονίσει πως το μαύρο σε κανάλια και η ακρως ύποπτη διαδικασία του διαγωνισμού που παραβιάζει το Σύνταγμα είναι θέμα “απλού εγωισμού”. Οπότε να υποθέσουμε ότι το κακόμοιρο παιδί πονάει επειδή θα πετάξει κόσμο στο δρόμο την ώρα που θα στήνει δικό του τηλεοπτικό τοπίο εις βάρος πλουραλισμου, και μαζί του πονάει και ο Λεβέντης.

Αλλά τι να κάνεις, αφού ο Αλέξης Τσίπρας σε θαυμάζει και σημειώνει τα σουξε σου στη Βουλή σε ένα φούξια ημερολόγιο με το μικρό μου πόνυ, η πολυφωνία στα μέσα ενημέρωσης μπορεί να πάει περίπατο.

Ο σοφός κύριος Λεβέντης θεωρεί ότι το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και το πογκρόμ που γίνεται αυτή τη στιγμή από τον Ερντογάν είναι μια νίκη της δημοκρατίας και πολύ καλό για την Ελλάδα. “Τώρα ο Ερντογάν θα κάνει μεταρρυθμίσεις και η Τουρκία θα γινει μια μονδέρνα Ευρωπαική χώρα” δήλωσε και παλι σε δημοσιογράφο, ισως την ίδια στιγμή που έσκαγε η είδηση με τον αποκεφαλισμό στρατιώτη απο ισλαμιστές οπαδους του Ερντογάν στη γεφυρα του Βοσπορου.

Ο σοφός κύριος Λεβέντης κατηγορεί τους αρχηγούς των κομμάτων που ένα χρόνο πριν μας κράτησαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι διαπράττουν έγκλημα αν δεν ψηφίσουν το μεγάλο του όραμα που λέγεται “απλη αναλογική” χωρίς να τον ενδιαφέρει ότι πρόκειται για μια ιδιοτελή κίνηση αυτοσυντήρησης της κυβέρνησης σε περίπτωση ήττας που ρισκάρει την πολιτική σταθερότητα της χώρας. Γιατί προφανως για όλα φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Α ναι, καθως και αυτός ο σατανάς ο Βενιζέλος και η εγωίστρια Φώφη Γεννηματά. “Αν δεν ψηφίσετε την απλή αναλογική, θα δώσετε τις 50 έδρες στο Μητσοτάκη!!” δηλώνει πλέον με τόνους εμφανέστατα ανεβασμένους, έχοντας θυμηθεί τον παλιό καλό του εαυτό. Ίσως ένα από τα κανάλια θα έπρεπε να του δώσει πίσω την παλιά του εκπομπή. Καιρός είναι, μιά και έχουν πέσει πλέον οι μάσκες.

marketnews.gr

Το «Κυλώνειον Άγος»

Το «Κυλώνειον Άγος»

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Κρίνοντας από τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου Γεροβασίλη και του Αν. ΥΠΕΘΑ Βίτσα, σχετικά με την τύχη των Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα, φαίνεται ότι κάποιοι ετοιμάζονται να επαναλάβουν το Άγος των Παγκαλοσημίτηδων με την παράδοση του Οτσαλάν. Ας θυμηθούμε λοιπόν λίγη Ιστορία.

Ο ευγενής Αθηναίος Κύλων είχε επιτύχει να αναδειχθεί ολυμπιονίκης το 640 π.Χ. Εκμεταλλευόμενος την μεγάλη του δημοφιλία και με προτροπή του Τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη, σχεδίασε να καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα. Ο χρησμός από το Μαντείο των Δελφών που είχε συμβουλευθεί, έλεγε να καταλάβει την ακρόπολη των Αθηνών στην μεγάλη εορτή του Δία «ἐν τοῦ Διὸς τῇ μεγίστῃ ἑορτῇ καταλαβεῖν τὴν Ἀθηναίων ἀκρόπολιν» (Θουκ. Α' 126, 4). Ο Κύλων θεώρησε ότι η μεγαλύτερη γιορτή του Δία ήταν τα Ολύμπια (κατά πάσα πιθανότητα όμως το Μαντείο αναφερόταν στα Διάσια). Κατά την διάρκεια της εορτής των Ολυμπίων επιτρεπόταν στους ολυμπιονίκες στην επέτειο της νίκης τους να πηγαίνουν με συγγενείς και φίλους τους και να κάνουν θυσίες σε διάφορα ιερά της πόλης.

Εκμεταλλευόμενος αυτό το έθιμο, αλλά και την δυσαρέσκεια των Αθηναίων για την κατάσταση της πόλης, μαζί με τον αδελφό του και τους οπαδούς του κατέλαβε την Ακρόπολη το 632 π.Χ. Δεν πέτυχε όμως το σκοπό του γιατί ο τότε επώνυμος άρχων της Αθήνας Μεγακλής, που ανήκε στην ισχυρή οικογένεια των Αλκμαιωνιδών, αντέδρασε δραστήρια και πολιορκώντας την Ακρόπολη ανάγκασε τον μεν Κύλωνα και τον αδελφό του να διαφύγουν στα Μέγαρα, τους δε οπαδούς του να καταφύγουν ικέτες στον βωμό της Πολιάδος (=πολιούχου) Αθηνάς. Όσοι κατέφευγαν στους βωμούς θεωρούνταν ιερά πρόσωπα και κανείς δεν μπορούσε να τους βλάψει. Αν κάποιος αψηφούσε έναν ικέτη αυτό θα κινούσε την οργή των θεών. Αυτή η οργή ονομαζόταν Άγος. Όποιος είχε επιβαρυνθεί με το Άγος επιβάρυνε επίσης τη χώρα που ζούσε και τους απογόνους του.

 Οι οπαδοί όμως του Μεγακλή, ενώ υποσχέθηκαν στους ικέτες πως αν βγουν από το ιερό δεν θα τους έβλαπταν, παραβαίνοντας το πανελλήνιο ιερό έθιμο, τους φόνευσαν προ του ιερού των Ευμενίδων, τη στιγμή που κατέρχονταν από την Ακρόπολη.

 Το έγκλημα αυτό των ικετών προκάλεσε τη φρίκη των Αθηναίων και τη γενική κατακραυγή και εκτός της Αθήνας, οι δε Αλκμαιονίδες θεωρήθηκαν «εναγείς», ενώ αντίθετα οι συμπάθειες στράφηκαν προς τον Κύλωνα.

Ακολούθησε σειρά στάσεων και ταραχών μέχρι το 597 π.Χ. που ανέλαβε ο Σόλων, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, να συμβιβάσει τα αντιμαχόμενα μέρη παρακαλώντας τους εναγείς να υποβληθούν οικειοθελώς στην κρίση τριακοσιομελούς δικαστηρίου που θα αποφασίσει σχετικά. Οι Αλκμαιωνίδες προ αυτής της κατακραυγής δέχτηκαν και το δικαστήριο εκείνο με κατήγορο τον Μύρωνα τον Φλυέα τους καταδίκασε σε εξορία. Αποφάσισε μάλιστα να εκταφούν όσοι εν τω μεταξύ είχαν πεθάνει και να θαφτούν έξω από την πόλη.

Αν και εκτελέστηκε η απόφαση εκείνη το άγος εξακολουθούσε να υφίσταται και ένας φοβερός λοιμός έπληξε την Αθήνα, με πολλούς θανάτους, τον οποίο οι πολίτες θεώρησαν ως θεία δίκη για το έγκλημα. Τότε λέγεται πως πάνω από την πόλη εμφανίσθηκαν να πλανώνται ψυχές νεκρών και ένας μεγάλος φόβος κατέλαβε τους Αθηναίους. Την ίδια περίοδο ο Κύλων ξεσήκωσε τους Μεγαρείς εναντίον των Αθηναίων και κατάφεραν να καταλάβουν την Σαλαμίνα προκαλώντας καταστροφές και στην υπόλοιπη Αττική. Μετά απ΄αυτά ρωτήθηκε το Μαντείο των Δελφών το οποίο και έδωσε εντολή να γίνει πλήρης καθαρμός υπό τις οδηγίες του φιλόσοφου, αλλά και ιερέα, Επιμενίδη που έμενε όμως στην Φαιστό της Κρήτης. Τότε στάλθηκε στην Κρήτη εσπευσμένα ο Αθηναίος Νικίας ο Νικηράτου, με ιερό πλοίο, πιθανώς την Πάραλο, ο οποίος προσκάλεσε τον Επιμενίδη στην Αθήνα. Ο Επιμενίδης φθάνοντας στην αρχαία Αθήνα και βλέποντας τον χώρο έδωσε αμέσως εντολή να συγκεντρώσουν πάνω στον Άρειο Πάγο μαύρα και λευκά πρόβατα τα οποία στη συνέχεια άφησαν ελεύθερα διατάζοντας να τα παρακολουθούν και όπου σταματήσει καθένα εξ αυτών εκεί να ιδρύεται (στήνεται) βωμός και να θυσιάζεται. Μετά την εκτέλεση των οδηγιών αυτών του Επιμενίδη οι θεοί εξευμενίσθηκαν και το άγος εξέλιπε. Οι Αθηναίοι τίμησαν ιδιαίτερα τον Επιμενίδη προσφέροντάς του μεγάλες αμοιβές και δώρα πλην όμως εκείνος αρκέσθηκε μόνο σε ένα κλώνο ελαίας.

ΔΕΕ


Σημερινή (17-7-2016) δήλωση του κ. Λυκουρέζου:  

«Το αίτημα για χορήγηση ασύλου εκ μέρους των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που εισήλθαν στη χώρα μας, τέμνει τη διπλωματία και την τήρηση θεμελιωδών αρχών του νομικού μας πολιτισμού.

Και τούτο, γιατί ενώ από διπλωματικής απόψεως η Ελλάδα δεν επιθυμεί τη διατάραξη των σχέσεών της με την Τουρκία, εντούτοις είναι παράλληλα υποχρεωμένη να τηρήσει εσωτερικούς και διεθνείς κανόνες που δεν οδηγούν εκ των προτέρων σε ικανοποίηση της απαίτησης των τουρκικών αρχών για άμεση παράδοση των οκτώ στρατιωτικών στην Τουρκία.

Η έλλειψη διμερούς σύμβασης περί έκδοσης με την Τουρκία επιβάλλει την τήρηση των κανόνων της ελληνικής ποινικής δικονομίας, η οποία –μεταξύ άλλων– ορίζει ότι η έκδοση απαγορεύεται αν πρόκειται για έγκλημα που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται πολιτικό ή στρατιωτικό ή όταν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι η έκδοση ζητείται για λόγους πολιτικούς, γεγονός που θα κριθεί εκ παραλλήλου και με τη διατύπωση της κατηγορίας που τελικώς αποδοθεί από τις τουρκικές αρχές. Άπαντα δε τα ανωτέρω θέματα πρέπει να τεθούν στην κρίση του Συμβουλίου Εφετών, του Αρείου Πάγου και εν τέλει του Υπουργού Δικαιοσύνης.

Πέραν δε της σαφούς ως άνω ελληνικής νομοθετικής πρόβλεψης, τίθεται μείζον ζήτημα αναφορικώς και με την επιβαλλόμενη χορήγηση ασύλου, ιδίως υπό το πρίσμα της Συνθήκης της Γενεύης του 1951 αλλά και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948. Δεδομένου ότι έχει ήδη προαναγγελθεί η βαρύτατη τιμωρία των υπαιτίων, έχουν ήδη παυθεί χιλιάδες δικαστικοί λειτουργοί και διορίζονται νέοι προκειμένου να εκδικάσουν τις υποθέσεις των φερόμενων ως “πραξικοπηματιών”, ενώ γίνεται λόγος και για επαναφορά της θανατικής ποινής –ειδικώς για τον κολασμό της συγκεκριμένης πράξης, η απόρριψη αιτήματος ασύλου εμφανίζεται κατ’ αρχήν ως ηθικώς και νομικώς ανομιμοποίητη.

Η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει ψυχραιμία και νηφαλιότητα κατά το χειρισμό του πρωτοφανούς αυτού διπλωματικού αδιεξόδου, εξαντλώντας συνάμα όλες τις δυνατότητες που της παρέχουν οι κανόνες για την έκδοση και τη χορήγηση ασύλου, μη λησμονώντας ωστόσο το ρόλο της χώρας ως μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και ως διαχρονικού θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/278595/o-alexandros-lykoyrezos-exigei-ti-prepei-na-ginei-me-toys-8-toyrkoys-praxikopimaties-poy#ixzz4EgNVR9oA

Ψηφίζω τη συμμορία των Αλβανών

Ένα ιδιαίτερα σαρκαστικό άρθρο για την ανικανότητα του ελλαδικού κράτους, που αξίζει να το διαβάσουμε.

ΔΕΕ

Ψηφίζω τη συμμορία των Αλβανών

Όποιος ψάχνει να βρει συνωμοσίες πίσω από τη ντροπή της υπόθεσης SIEMENS ή είναι απατεώνας ή είναι νυχτωμένος. Πίσω απ αυτό το φιάσκο υπάρχει ένας και μόνο υπαίτιος: 

Ο τρόπος που δεν λειτουργεί το δημόσιο. Είτε λέγεται δικαιοσύνη είτε υπουργείο Εξωτερικών είτε οποιοδήποτε γραφείο, οι υπηρεσίες- με ελάχιστες εξαιρέσεις-  λειτουργούν σε ρυθμούς αδιάφορης χελώνας.

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τα αποδεικτικά στοιχεία της αλληλογραφίας μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών για τη SIEMENS, το ελληνικό, κατ ευφημισμό, κράτος περίμενε κοντά 20 χρόνια μετά το σκάνδαλο, το Μάρτιο του 2015 (!) να στείλει η δικαιοσύνη στο υπουργείο Εξωτερικών παραγγελία για μετάφραση 1080 σελίδων της δικογραφίας, ώστε να τις έχει στα χέρια της στα τέλη Οκτωβρίου, δεδομένου ότι η δίκη θα άρχιζε (μετά από 20 χρόνια λέμε) στα τέλη Νοεμβρίου του 2015.

Η μετάφραση χρειάζεται γιατί αρκετοί κατηγορούμενοι είναι Γερμανοί και ένας Γαλλοολανδός.

Να ξέρει ο αναγνώστης:

1. Ότι οι σελίδες της δικογραφίας είναι 2.500

2. Ότι οι κατηγορούμενοι έχουν δικαίωμα να επικαλεστούν ότι δεν έχουν γνώση όλης της δικογραφίας.

3. Ότι πρέπει να έχουν πλήρη γνώση των κατηγοριών που τους βαραίνουν τουλάχιστον ένα μήνα πριν τη δίκη.

Το υπουργείο Εξωτερικών απάντησε μετά από …ένα μήνα, τον Απρίλιο, ότι δεν μπορεί να μεταφράσει 1080 σελίδες σε 7 (εφτά) μήνες (!!) γιατί έχει μόνο 6 μεταφραστές… Υποσχέθηκε ότι θα μεταφράσει το μισό κείμενο μέχρι τον Νοέμβριο!

Όποιος αναγνώστης δουλεύει πραγματικά σε οποιαδήποτε επιχείρηση, από σουβλατζίδικο μέχρι ναυπηγείο θα τραβάει ήδη τα μαλλιά του και κάθε σενάριο συνωμοσίας θα του είναι περιττό για να καταλάβει τι έχει γίνει.

Θα καταλάβει επίσης πόσο γελοίοι είναι όσοι καταγγέλλουν σενάρια συνωμοσίας, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι απλώς δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους σοβαρά για να ξέρουν τι χρειάζεται για να αξιολογηθεί η σπουδαιότητα μιας δουλειάς και να διεκπεραιωθεί στο χρόνο της.

Αυτό έχει ιδιαίτερη αξία αν είσαι συριζαίος και έχεις για βασική προτεραιότητα στη δικαιοσύνη τη διαλεύκανση της υπόθεσης SIEMENS. Από τον Φεβρουάριο του 2015, που κυβερνάς δεν έχεις και πολλές υποθέσεις τέτοιου μεγέθους να κυνηγήσεις να ολοκληρωθούν. Αυτήν έχεις!

Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, ασχέτως ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έτσι λειτουργεί διαχρονικά με όλες τις κυβερνήσεις, καλλιεργώντας την ανευθυνότητα των υπαλλήλων και τον ωχαδερφισμό των επίσης ανεύθυνων υπηρεσιών, προσδιορίζει δικάσιμο για τα τέλη Νοεμβρίου και η… μισή μετάφραση φτάνει στο δικαστήριο στις αρχές Νοεμβρίου! Δηλαδή εκπρόθεσμα και ατελής.

Αυτά για να κατανοήσει ο αναγνώστης πόσο αναληθείς είναι και οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών για το θέμα.

Η εισαγγελία στέλνει νέο επιτακτικό αίτημα για μετάφραση και των υπολοίπων … 500 σελίδων (!)

Η δίκη αναβάλλεται λόγω της απεργίας των δικηγόρων, αλλά το αυτί του κράτους δεν ιδρώνει. Στα παλιά του τα παπούτσια. Δεν κινητοποιεί κανένα μηχανισμό σε συνεννόηση με τους δικηγόρους, όπως έχει κάνει στο παρελθόν, για να μην παραγραφεί το αδίκημα.

Και, φυσικά δεν κάνει και τίποτε για να βρει τρόπο να μεταφραστεί το κείμενο πιο γρήγορα από όσο χρειάζεται στα τζιμάνια του υπουργείου Εξωτερικών, που μ' αυτές τις διαστημικές ταχύτητες και μεθόδους εργασίας θα είχαν απολυθεί από την πρώτη μέρα από κάθε σοβαρή επιχείρηση.

Να θυμίσω εδώ ότι ξοδεύτηκαν κάτι κατοσταριές χιλιάδες ευρώ σε ταξίδια στο εξωτερικό το χρόνο που πέρασε, με αποκορύφωμα εκείνο στο Εκουαντόρ (!), που είχε κάτι επαναστατικές ιδέες διακυβέρνησης, αλλά λεφτά για εξωτερικούς μεταφραστές δεν είχαμε. Ίσως και γιατί θα ξεσηκώνονταν οι συνδικαλιστές του υπουργείου ότι χαλάει η πιάτσα της …δουλειάς τους. Πιο πιθανό, όμως, γιατί στα παλιά του τα παπούτσια το κράτος.

Και η δίκη προσδιορίζεται για τον Μάιο, οπότε και φθάνει ασθμαίνοντας και πάλι εκπρόθεσμα (είπαμε για τον ένα μήνα πριν), μετά από …7 (εφτά) μήνες η …υπόλοιπη μετάφραση του μισού κειμένου της δικογραφίας των 2.500 σελίδων, το οποίο ζήτησε η εισαγγελία αντί ολόκληρου. Προφανώς ήξερε εξ αρχής τις ταχύτητες του κράτους. Και τώρα, μετά την αναβολή εξ αιτίας του εκπρόθεσμου της μετάφρασης η παραγραφή των αδικημάτων είναι πιθανότατη.

Είναι περιττό να μιλήσει κανείς και για την επιπολαιότητα, με την οποία δεν ορίστηκε αναπληρωτής του προέδρου του δικαστηρίου της άλλης δίκης, του Τάσου Μαντέλη και άλλων 4 κατηγορούμενων, με το αιτιολογικό ότι είναι λίγοι οι κατηγορούμενοι και η δίκη θα τέλειωνε σύντομα! Και μιλάμε για υπόθεση SIEMENS! Πέθανε ο άτυχος πρόεδρος και σύμφωνα με τη δικονομία η δίκη πάει από την αρχή χωρίς να προλαβαίνει την παραγραφή, σύμφωνα με όλους τους νομικούς.

Να μην αναφέρω ότι εκκρεμούν περίπου 950.000 ποινικές δίκες και περίπου 430.000 αστικές στα δικαστήρια! Καλά το βλέπετε. Για τις οποίες δεν φταίει καμιά συνωμοσία, εκτός από εκείνη των Ελλήνων δημόσιων λειτουργών κάθε είδους και των προστατών τους κυβερνήσεων, εναντίον του ελληνικού λαού. Κομμάτι του οποίου είναι και οι δύο! Διαχρονικά.

Και, φυσικά, επειδή και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση είναι κράτος, αυτό το κράτος, αντί να στραφούν εναντίον της διαχρονικής παθογένειας του ωχαδερφισμού και του ανευθυνοϋπεύθυνου, στρέφονται σε σενάρια συνομωσίας. Τους πραιτοριανούς τους θα δυσαρεστήσουν; Έχουν άλλα 9.000.000 κορόιδα που τους ταΐζουν όλους.

Εγώ, λοιπόν, ψηφίζω τη συμμορία των Αλβανών των Εξαρχείων, που εξαρθρώθηκε πριν λίγες μέρες. Είχαν χωρίσει την περιοχή σε τομείς εργασίας. Κάθε τομέας είχε τον υπεύθυνό του, που λογοδοτούσε στον κεντρικό προϊστάμενο. Όλοι δούλευαν για τον κοινό σκοπό ισομερώς. Υπήρχαν βάρδιες με συγκεκριμένο ωράριο και υπεύθυνοι που έλεγχαν να τηρείται το ωράριο. Το ωράριο καθοριζόταν από τις απαιτήσεις της αποδοτικότητας του έργου. Οι εισπράξεις κατέληγαν στον υπεύθυνο, που έκανε λογιστικό έλεγχο και επανέλεγχο κατά τακτά χρονικά διαστήματα για να μην υπάρχουν λαθροχειρίες.

Το κυριότερο: Πιάστηκαν και θα δικαστούν. Ενώ οι ρεμπεσκέδες του ελληνικού κρατικού συστήματος δουλεύουν μόνο για πάρτη τους, ούτε εισπράξεις κάνουν, μας έχουν φεσωμένους και δεν συλλαμβάνονται κι όλας.

Ίσως θα ‘ταν πιο χρήσιμο, αντί να δικαστούν οι Αλβανοί των Εξαρχείων να τους αξιοποιούσε το κράτος για να διδάσκουν οργάνωση και αποτελεσματικότητα. Κι ας μην είχαν plan X για διαφυγή. Σάμπως το κράτος έχει;

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης

http://www.liberal.gr/arthro/64845/apopsi/stili-alatos/psifizo-ti-summoria-ton-albanon.html#pageundefined

Γιατί κανείς δεν θα κλάψει για τη ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Γιατί κανείς δεν θα κλάψει 

για τη ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Του Γιώργου Φιντικάκη

Ένα 24ωρο έχει περάσει από την ανακοίνωση πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ έναντι 45 εκατ. ευρώ και ο αρμόδιος υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης δεν έχει βγει να κλάψει. Ούτε κάποιος άλλος από τη κυβέρνηση.

Πώς να κλάψουν άλλωστε; Ακόμη και προς 1 ευρώ να είχε πουληθεί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, πάλι κερδισμένο θα ήταν το Δημόσιο. Διότι η ουσία της υπόθεσης είναι ότι με την αποκρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ διαγράφονται ποσά 750 εκατ. ευρώ, όσα οι παράνομες κρατικές ενισχύσεις της εταιρείας προς τον ΟΣΕ. Σαν να λέμε, πουλήσαμε προς 45 εκατ. ευρώ, και κερδίσαμε 750 εκατ. ευρώ.

Τα πράγματα είναι απλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ λούζεται από χθες, ένα «μύθο» που δημιούργησε ο Γιώργος Σταθάκης το 2013 για να τον εκμεταλλευτεί πολιτικά, ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ αξίζει 300 εκατ. ευρώ. Η εταιρεία όμως ανέκαθεν αποτιμώνταν στα 40-50 εκατ. ευρώ.

Όπως όμως είναι "φάουλ" ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η ΝΔ δεν μπορεί να βγαίνει και να λαϊκίζει ότι η κυβέρνηση ξεπούλησε αντί για 300 μόνο 45 εκατ. ευρώ τη ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αφού θα έπρεπε να ξέρει πως ουδέποτε υπήρξε τέτοια προσφορά στο τραπέζι. Πόσο μάλλον όταν επί των ημερών της, είχε αποτύχει να πουλήσει την εταιρεία.

Κανονικά θα έπρεπε όλοι να σιωπούν, κατά το παράδειγμα του Χρήστου Σπίρτζη, το πολιτικό ωστόσο σύστημα σκοτώνεται μεταξύ του από χθες για κάτι που είπε σε μια λαϊκίστικη έξαρση ο Γ. Σταθάκης, δημιουργώντας μύθους. Λες και υπήρχαν ποτέ στο τραπέζι 300 εκατ ευρώ, και δεν εισπράχθηκαν.

Χάθηκε με άλλα λόγια πάλι μέσα στην πολιτική παράνοια, η ουσία της υπόθεσης, ότι με τη μεταβίβαση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ τελειώνει μια «αμαρτωλή» ιστορία παράνομων κρατικών ενισχύσεων, και ότι κερδίζει το Δημόσιο 750 εκατ. ευρώ.

Στον αντίποδα, η απόκτηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ των 688 εργαζομένων από έναν ιδιώτη, μπορεί να οδηγήσει την απαξιωμένη σήμερα εταιρεία, στην ανάπτυξη (σσ: πέρυσι είχε μόλις 1,6 εκατ. ευρώ κέρδη, κι αυτά χάρη στην κρατική επιδότηση για τις άγονες γραμμές)

Τι βλέπουν οι Ιταλοί στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Στο δια ταύτα, αυτό που βλέπουν οι Ιταλοί στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, είναι οι ευκαιρίες που διανοίγονται για το διαμετακομιστικό εμπόριο στην ΝΑ Ευρώπη μετά και την απόκτηση του ΟΛΠ από την κινεζική Cosco.

Ακριβώς αυτό το στοίχημα «παίζουν» οι Ιταλοί, καθώς εφόσον αναβαθμισθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο που είναι ευθύνη του ΟΣΕ να το κάνει, τότε ο Πειραιάς θα εξελιχθεί πράγματι σε ελληνική πύλη μεταφοράς προϊόντων και εμπορευμάτων από την Κίνα προς την Ευρώπη.

Χρειάζεται ωστόσο το δίκτυο να γίνει διπλής αντί για μονής κατεύθυνσης που είναι σήμερα, να επιτραπεί η ηλεκτροκίνηση σε όλο του το μήκος, και να γίνουν σημαντικές επενδύσεις αναβάθμισης, διαφορετικά οι επενδύσεις των Κινέζων στο λιμάνι δεν θα έχουν αντίκρισμα.

Όταν παλαιότερα, στελέχη της κινεζικής κατασκευαστικής China State Constraction Engineering, που ενδιαφερόταν να αναβαθμίσει το δίκτυο του ΟΣΕ, το είχαν επιθεωρήσει, είχαν διαπιστώσει περισσότερα από 100 προβλήματα σχεδίασης. Και ακόμη και σήμερα, παρ’ ότι το υπουργείο Υποδομών φέρεται να έχει αποφασίσει ότι η αναβάθμιση θα πρέπει να γίνει με σύμπραξη Δημοσίου-ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), η διοίκηση του ΟΣΕ δεν έχει λάβει τη σχετική απόφαση, το θέμα παραμένει στον αέρα, και ουδείς ξέρει τι θα συμβεί.

Μπορεί να αλλάξει χέρια μέσα στο 2017

Ενα πάντως ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι αν τελικά κλείσει η ιδιωτικοποίηση στους Ιταλούς, δεν αποκλείεται η ΤΡΑΙΝΟΣΕ να αλλάξει ξανά ιδιοκτήτη, καθώς η Ferrovie Dello Stato Italiane βρίσκεται σε φάση ιδιωτικοποίησης από την ιταλική κυβέρνηση.

Όπως η ίδια η ιταλική κυβέρνηση έχει πει, η ακόμη μεγαλύτερη επέκταση εκτός συνόρων της Ferrovie Dello Stato Italiane αποσκοπεί στο να αυξήσει την αξία της, και να την κάνει ακόμη πιο ελκυστική στον αυριανό αγοραστή, ιδιωτικοποίηση που δεν αποκλείεται να λάβει χώρα και το 2017.

Σημειωτόν ότι ο ιταλικός όμιλος έχει παρουσία, εντός και εκτός Ιταλίας, σε ολόκληρο το φάσμα των υπηρεσιών που συνδέονται με τον σιδηρόδρομο, από τις υπηρεσίες μεταφοράς επιβατών και φορτίων μέχρι τη διαχείριση τροχαίου υλικού.

Υπό την ομπρέλα του λειτουργούν θυγατρικές που αναπτύσσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες τόσο στη κατασκευή σιδηροδρομικών υποδομών, όσο και στη μίσθωση ακινήτων.

Οι Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι έχουν ως κύρια πηγή εσόδων την Trenitalia, την αντίστοιχη ΤΡΑΙΝΟΣΕ, και πέρυσι είχε έσοδα 8,6 δισ. ευρώ, παρουσιάζοντας μικρή αύξηση από το 2014. Όσο για τα καθαρά του κέρδη, ανήλθαν σε 464 εκατ. ευρώ, έναντι 303 εκατ. το 2014.

http://www.liberal.gr/arthro/65143/oikonomia/2016/giati-kaneis-den-tha-klapsei-gia-ti-trainose.html

Αλλάζει η Ελλάδα;

Αλλάζει η Ελλάδα;

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ

«Α

λλάζει η Ελλάδα;» διερωτάται ο Δημήτρης Σκάλκος στο πρόσφατο ομώνυμο βιβλίο του. Κάπου, προς το τέλος, γράφει: «…Οι πολίτες, βουβοί και ανήμποροι, παρατηρούν σήμερα παθητικά τη συντριβή των προσδοκιών τους στο τείχος των πολιτικών εξελίξεων που τους ξεπερνούν. Και δυστυχώς, γινόμαστε ξανά μάρτυρες μιας νέας βαρβαρότητας που, με όχημά της έναν επιθετικό λαϊκισμό, απειλεί να βυθίσει τη χώρα μας στα σκοτάδια μιας πολύχρονης παρακμής…»

H αναμενόμενη από πολλούς πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και των κάθε λογής λαϊκιστικών, αντιευρωπαϊκών δυνάμεων δεν είναι απλά μια ήττα πλειοψηφικών πολιτικών σχηματισμών. Είναι ήττα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η οποία, ανεξάρτητα από την εκλογική της προτίμηση, είδε τις φρούδες ελπίδες διατήρησης του υπάρχοντος να συντρίβονται. Σήμερα βιώνει με το χειρότερο τρόπο και με γοργά αυξανόμενο ρυθμό την κατάσταση «στασιμοχρεωκοπίας» στην οποία με δική της θέλησή περιήλθε. Και δυστυχώς, θα αργήσει να βγει. Αλλά δεν βάζει μυαλό.

Οι συντεχνίες συνεχίζουν να καταστρέφουν ό,τι απέμεινε. Παράλογες απεργίες όπως αυτές των δικηγόρων ή των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους εκποιούν με το χειρότερο τρόπο τα ασημικά της χώρας τα οποία υποτίθεται ότι υπερασπίζονται, βυθίζοντας μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στη φτώχεια. Η εμμονή των κυβερνώντων σε ένα παρασιτικό και σπάταλο δημόσιο τομέα τον ξεκληρίζουν. Δείτε την κατάσταση στα νοσοκομεία. Η μακρόχρονη ανάδειξη άλογων μειοψηφιών σε «εκπαιδευτικό κίνημα» στα σχολεία και τα πανεπιστήμια τα μετατρέπει καθημερινά σε κρανίου τόπο. Ήδη τα παιδιά μας χάνουν σταδιακά τη δίψα να σπουδάσουν σε τέτοια ιδρύματα. Ειδικά η δημόσια Μέση Εκπαίδευση είναι πλέον καθολικά προσχηματική.

Η κοινωνία επένδυσε στο λαϊκισμό και είναι συνυπεύθυνη με τις δημαγωγικές πολιτικές δυνάμεις που τη χειραγώγησαν. Σε όλη την προηγούμενη περίοδο δεν στάθηκε ούτε μια στιγμή να διερωτηθεί ποιο είναι το συλλογικό όραμα των δημαγωγών. Δεν άκουσε τις μειοψηφικές φωνές που την καλούσαν να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Δεν αιτήθηκε, αυτή, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό που της τρώει τα σωθικά, στο παραγωγικό μοντέλο που τη φτωχοποιεί, στη δημόσια διοίκηση που την ταλαιπωρεί, στη διαφθορά που την εξοντώνει.

Απεναντίας, ακόμα και σήμερα αναζητά τρόπους να συνταξιοδοτείται στα 50. Ακόμα και σήμερα απεχθάνεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο και την ελεύθερη οικονομία. Ακόμα και σήμερα αναδεικνύει γελοία και ασήμαντα πρόσωπα ως ρυθμιστές της πολιτικής ζωής. Ακόμα και σήμερα δεν διστάζει να υποστηρίζει μεθοδεύσεις που θα οδηγήσουν τη χώρα σε μακρές περιόδους ακυβερνησίας (βλέπε απλή αναλογική). Μια κοινωνία αμετανόητη, μετράει την ανέχειά της και φρικάρει, αλλά δεν αναζητά τη διέξοδο στη λογική. Αφήνεται να την κανοναρχούν απίθανες τηλεπερσόνες που διακρίνονται μόνο για την αμάθεια και την τερατολογία τους.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/578/%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

Η ασύγγνωστη ελαφρότητα του αριστερισμού και της δημοκοπίας

Γ. Καραμπελιάς: Ένα χρόνο μετά

Η ασύγγνωστη ελαφρότητα 

του αριστερισμού και της δημοκοπίας

Του Γιώργου Καραμπελιά

Σήμερα, 5 Ιουλίου, το σύνολο των οργανώσεων του πρώην αντιμνημονιακού χώρου –όσοι  δεν ακολούθησαν τους Τσίπρα-Καμμένο–, από την Ανταρσύα και τους αντιεξουσιαστές  μέχρι  τους κάθε είδους φονταμενταλιστές,  σε όλο το πολιτικό και κοινωνικό  φάσμα, διαδηλώνει εις ανάμνησιν του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Διεκδικώντας μάλιστα την εκπροσώπηση του 62% του ελληνικού λαού, όπως εκφράστηκε αυτό στις 5 Ιουλίου 2015.

Και όμως, σήμερα, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, το 60% ή 65% των Ελλήνων πολιτών θεωρεί λανθασμένη την απόφαση του περυσινού Ιουλίου. Και αυτό διότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με αποκορύφωμα τα capital controls, διέλυσαν την ελληνική οικονομία, αποεθνικοποίησαν τις ελληνικές τράπεζες, οδήγησαν σε κατάρρευση τη βιομηχανία και τις εξαγωγές, ξεπούλησαν συλλήβδην όλη την εθνική περιουσία, εκτίναξαν τον δανεισμό, με μια συνολική ζημιά που μπορεί και να  ξεπερνάει τα 100 δισ. ευρώ, με συνέπεια την παραπέρα φτωχοποίηση του ελληνικού λαού.

Εντούτοις, αυτό που έχει καταλάβει πλέον η πλειοψηφία των πολιτών παραμένει αδιαπέραστο ταμπού για την “πρωτοπορία”. Η «πρωτοπορία» του λαού δεν «κωλώνει»! Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος αποτελεί την αφετηρία για τις νέες…  καταστροφές που υπόσχεται στον ελληνικό λαό, παρά τη βούλησή  του!

Διότι, διαφορετικά, τα διάφορα γκρουπούσκουλα, κάθε απόχρωσης, δεν θα είχαν κυριολεκτικώς λόγο ύπαρξης. Τι λόγο ύπαρξης θα είχε ο Λαφαζάνης ή η Ζωή, που συνήργησαν αποφασιστικά σε αυτή την καταστροφή, αν την αναγνώριζαν ως καταστροφή; Θα έπρεπε να αναθεωρήσουν τον ίδιο τον εαυτό τους.

Είναι απολύτως χαρακτηριστικό ότι –τόσο αυτοί όσο και όλοι οι υπόλοιποι οπαδοί του «ανυποχώρητου» ΟΧΙ, από την άκρα αριστερά μέχρι τη Χρυσή Αυγή και τους ορθόδοξους «φονταμενταλιστές»– δεν θέλουν ποτέ να συζητήσουν για τις καταστροφικές συνέπειες του τυχοδιωκτικού δημοψηφίσματος στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αντίθετα, προτιμούν διαρκώς να αναφέρονται στην «προδοσία» του αντιστασιακού φρονήματος των Ελλήνων. Και όμως, αυτό ακριβώς έκανε και σε μεγαλύτερη κλίμακα ο Τσίπρας, διέστρεψε και εκμεταλλεύτηκε το αντιστασιακό φρόνημα του αντιμνημονιακού κινήματος για να κατακτήσει την εξουσία. Ολοκλήρωσε δε την καταστροφή μέσω του δημοψηφίσματος, που του επέτρεψε και το ΟΧΙ να μεταβάλει σε ΝΑΙ και να ανακαταλάβει την εξουσία.

Εν τούτοις οι ζηλωτές του ΟΧΙ, που συχνά μέχρι χθές βρίσκονταν σε κυβερνητικούς θώκους, θέλουν να μας πείσουν πως δεν υπήρξαν αρκετές οι… συμφορές που μας επισώρευσαν, μαζί με τον Τσίπρα, και θέλουν να τις συνεχίσουν και μετά από αυτόν.

Όσοι, ιδιαίτερα πέρσι το καλοκαίρι και πριν τη μεγάλη «κυβίστηση» της 12ης Ιουλίου 2015, είχαν χαρακτηρίσει, όπως και εμείς, εγκληματικό, ως προς τις συνέπειές του, ένα δημοψήφισμα που στήθηκε σε μία εβδομάδα, αντιμετώπισαν έναν καταιγισμό ύβρεων χωρίς προηγούμενο. «Μνημονιακοί», «ναινέκοι» και άλλα παρόμοια, εκτοξευόμενα συχνά από βολεψάκηδες και άκαπνους, που αιφνιδίως έγιναν αντισυστημικοί – επαναστάτες!

Και όμως, παρά τη μεγάλη «κωλοτούμπα» που επακολούθησε, συνέχιζαν και συνεχίζουν ακόμα να υπερασπίζονται εκείνη την επιλογή τους, καταχωρίζοντας απλώς τον Τσίπρα στους «αποστάτες». Και προφανώς δεν εξηγούν καθόλου πώς ήταν δυνατό αυτή η τόσο υψηλή αντισυστημική «συνειδητοποίηση» των «μαζών» να καταλήξει σε υπερψήφιση, μετά από σαράντα ημέρες, του ίδιου του «αποστάτη Τσίπρα» και στην καταψήφιση  των αντισυστημικών, εκτός μόνον της Χρυσής Αυγής!

Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα εξέφραζε όντως μια πραγματική αντίδραση στους εκβιασμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και  μια απέχθεια προς την πλειοψηφία των εκφραστών του ΝΑΙ. Ωστόσο, δεν εμπεριείχε το υψηλό αντιστασιακό δυναμικό που υποθέτουν οι σημερινοί εμμονικοί εκείνου του ΟΧΙ, διότι τότε άλλα θα ήταν τα αποτελέσματα των εκλογών – και τουλάχιστον ο Λαφαζάνης και η Ζωή θα είχαν εισέλθει στη Βουλή. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, και μάλιστα ενάντια και στη δική μας επιθυμία, διότι η ύπαρξη της ΛΑΕ στη Βουλή, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, θα αποτελούσε όντως ανάχωμα σε όλα τα ξεπουλήματα που ακολούθησαν. (Γι’ αυτό και υποβάλαμε μάλιστα και σε σφοδρή κριτική άλλους «απογοητευμένους» του ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμπαρατάχθηκαν με τη ΛΑΕ, ώστε να εμποδίσουν την ηγεμονία των Τσίπρα-Καμμένου). Το τελικό συμπέρασμα λοιπόν είναι πως το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος αποτελούσε, για ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, μια αρκετά «φτενή» στην πραγματικότητα επιλογή, γι’ αυτό και μπόρεσε  να  μεταβληθεί σχεδόν αστραπιαία σε ΝΑΙ στην κυβέρνηση Τσίπρα.

Εν τέλει, μόνο ένα μικρό ποσοστό –απολύτως μειοψηφικό– από τους υποστηρικτές του ΟΧΙ εξέφραζε μια θεμελιακή αντισυστημική στάση και παγιδεύτηκε από τον Τσίπρα, και αυτό επέλεξε στη συνέχεια είτε την οδό της αποχής ή έστω της ψήφου στη ΛΑΕ, και αυτό ακριβώς το ποσοστό προσπαθούν να χειραγωγήσουν τα κάθε είδους γκρουπούσκουλα.

Η επίκληση του «αντιστασιακού ήθους», της «Αριστεράς», της «τιμής» της και άλλων ανάλογων επιχειρημάτων είναι αναγκαία ώστε να συγκαλυφθεί το θεμελιώδες ερώτημα: Η άνοδος της «Αριστεράς», το αντιστασιακό «δημοψήφισμα», μπορούν άραγε να αντισταθμίσουν όλες τις αθλιότητες και τις καταστροφές ενάμιση χρόνου διακυβέρνησης; Και η άρνηση να τεθεί καν αυτό το ερώτημα, quid pro quo –ποιόν δηλαδή συμφέρει–, οδηγεί αναπόφευκτα όλους του υποστηρικτές της αντιστασιακής υφής του ΟΧΙ, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις, στη συγκάλυψη ή την υποβάθμιση των καταστροφών που επισώρευσε αυτό το μοιραίο δημοψήφισμα. Τί σήμαιναν οι έλεγχοι κεφαλαίου στις τράπεζες, ο νέος δανεισμός, η απαξίωση των τραπεζών, η νέα ανακεφαλαιοποίηση, η εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας, η φορολογική καταιγίδα κ.λπ. κ.λπ.; Και όμως, οι υποστηρικτές του αντιστασιακού ΟΧΙ τα αποσυνδέουν στην πραγματικότητα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να διατηρηθεί αλώβητη η ιδεοληψία τους.

Στην καλύτερη περίπτωση, δε, υποστηρίζουν πως, «έτσι θα συνέβαινε, όποιος και αν ήταν στην κυβέρνηση»! Και αμέσως θέτουν το επόμενο ερώτημα: «Και τι θα γίνει μετά;», αν δηλαδή φύγουν οι άθλιοι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Υπονοώντας, εν τέλει, πως οι Συριζαίοι είναι προτιμότεροι από τον «Κούλη»: «Προδότες ή όχι, είναι δικοί μας»! Γι’ αυτό εξάλλου κάποιος φίλος τους έχει προσφυώς αποκαλέσει «καιμετάδες»! Και όμως, οι ίδιοι υποστηρίζουν συχνά-πυκνά πως ο ΣΥΡΙΖΑ απαξιώνει οριστικά την Αριστερά στην Ελλάδα. Μήπως όμως απαξιώνει και τα δημοψηφίσματα; Τότε η διατήρησή του στην εξουσία δεν βαθαίνει αυτή την απαξίωση της αριστεράς και των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών;

Το ίδιο επιχείρημα –η επίκληση του «αντιστασιακού ήθους» του λαού και η ανάγκη συμπόρευσης με αυτό– είχε χρησιμοποιηθεί ήδη στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ενάντια στους ελάχιστους που, στο «αντιμνημονιακό στρατόπεδο», θεωρούσαμε καταστροφική τη διενέργεια εκλογών και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Τα όσα ακούσαμε δεν περιγράφονται. Σύσσωμη η Αριστερά, ακόμα και αντισυστημικοί της Ορθοδοξίας, «Αριστεροί πατριώτες», οι «δεξιοί πατριώτες» –λόγω Καμμένου–,  τα υποβρύχια των Αμερικανών, και tutti  quanti  μας αντιμετώπιζαν είτε ως αποστάτες του «αντιμνημονιακού αγώνα», είτε, στην καλύτερη περίπτωση, ως «κολλημένους», εξαιτίας του μίσους μας ή ίσως και του «φθόνου» μας για τον «χαρισματικό» Αλέξη!

Μέσα σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο ψυχρανθήκαμε με πάρα πολλούς, ακόμα και φίλους δεκαετιών με καλές προθέσεις, ιδιαίτερα με  αφορμή το δημοψήφισμα. Και σήμερα, οι πιο καλοπροαίρετοι και οι αυθεντικά πατριώτες κατανοούν ή αρχίζουν να κατανοούν την πραγματική υφή του ζητήματος.

Επιμένουμε τόσο σε αυτό το θέμα διότι τα αντιμνημονιακά γκρουπούσκουλα, ακόμα και ένα χρόνο μετά, συνεχίζουν να προβάλλουν μεταχρονολογημένα τη διχαστική λογική του δημοψηφίσματος, όχι μόνο απέναντι στον “αποστάτη Τσίπρα” αλλά και απέναντι στο 38% των Ελλήνων που ψήφισαν ΝΑΙ, τους οποίους χαρακτηρίζουν διαπλεκόμενους. Και όμως, υπήρξαν πάρα πολλοί άνθρωποι που ψήφισαν ΝΑΙ, αναλογιζόμενοι τους κινδύνους για τη χώρα, και είχαν πολλούς λόγους να το κάνουν απέναντι σε έναν Βαρουφάκη και έναν Τσίπρα, και όχι γιατί ήταν διαπλεκόμενοι.  Εξ άλλου, ήδη πέρυσι, υπήρξαμε πάρα πολλοί που απορρίψαμε το δημοψήφισμα και τη διλημματική λογική του, καλώντας σε αποχή ή λευκό. Και σήμερα, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού συμφωνεί μαζί μας, είτε πέρυσι ψήφισε ΟΧΙ είτε ΝΑΙ, είτε απείχε: το δημοψήφισμα αυτό επιδείνωσε τη ζωή μας και στο κάτω κάτω άλλα είναι τα προβλήματά μας σήμερα, είναι οι τελεσίδικες πλέον συνέπειες της διακυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, ενώ η διχαστική τυμβωρυχία είναι χωρίς αντικείμενο. Αλλά όσοι έχουν χτίσει την πολιτική τους καριέρα πάνω στα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα, και από τις δύο πλευρές του οδοφράγματος, λογικό είναι να συνεχίζουν πάνω στην ίδια λογική μέχρι το τέλος. Αυτό έκαναν και πέρυσι, με το δημοψήφισμα, αυτό όμως δεν μπορούν, όσο και να πασχίζουν, να κάνουν φέτος.

Εν κατακλείδι, και αναφέρομαι στους καλοπροαίρετους, όσο οι προερχόμενοι από τον αντιμνημονιακό χώρο αρνούνται να υποβάλουν σε κριτική τη διαλεκτική του μοιραίου αυτού δημοψηφίσματος δεν θα μπορούν να πραγματοποιήσουν τα βήματα που είναι αναγκαία για τη συνέχεια. Αν δεν δεχτείς πως η καταστροφή του τραπεζιτικού συστήματος της χώρας, η συρρίκνωση των συντάξεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και όλα όσα ακολούθησαν βαραίνουν περισσότερο στη ζυγαριά από κάποιες εγωιστικές εμμονές, τότε δεν μπορεί να γίνει κανένα ουσιαστικό βήμα μπροστά.

Προϋπόθεση για κάθε μεγάλο βήμα είναι να αποδεικνύεις έμπρακτα, βαδίζοντας και ενάντια στο παρελθόν σου, όπως κάναμε εμείς άλλοτε, πως υπέρτατος νόμος πρέπει να είναι το συμφέρον της πατρίδας, salus patriae, και όχι εκείνο του κόμματος, της ιδεολογίας, της ιδεοληψίας. Το βάρος της γυμνής αλήθειας και όχι η ασύγγνωστη ελαφρότητα του αριστερισμού και της δημοκοπίας.

http://ardin-rixi.gr/archives/199417