Το Αδιέξοδο της Αλαζονείας

Το Αδιέξοδο της Αλαζονείας

Όπως όλοι οι Έλληνες είμαι ιδιαιτέρως ανήσυχη, όχι για το μέλλον όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά για το εάν θα έχουμε μέλλον. Με αυτό το άρθρο θέλω να εκφράσω τις σκέψεις μου ως απλή πολίτης και προσδοκώντας ότι κάποιοι διαθέτουμε  την ψυχή ώστε να αναχαιτίζουμε τον ολοκληρωτικό αφανισμό του Έθνους μας.

Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα τα συστημικά κόμματα βρίσκονται σε αδιέξοδο, λόγω της πλήρης αδυναμίας τους να πείσουν πλέον τους Έλληνες πολίτες για τις καλές προθέσεις τους και σε οποιοδήποτε ζήτημα. Είναι το αποτέλεσμα ενός διπόλου  αλαζονείας δεκαετιών ξεκινώντας από την δίχως όρους και όρια δύναμη που εμείς τους  δώσαμε, χωρίς κανέναν έλεγχο και συνέπειες. Τις τελευταίες δεκαετίες όσο τα κόμματα και οι επαγγελματίες πολιτικοί ύφαιναν τον ιστό της διαπλοκή τους, εμείς μετατραπήκαμε σε φούσκες έπαρσης γιατί δήθεν καταφέρναμε να έχουμε «κονέ» με τον έναν ή τον άλλον βουλευτή. Μας εξώθησαν συνειδητά σε εμπόρους των ίδιων των ψυχών μας με αντάλλαγμα ψήφους, υποσχέσεις και κοπανιστό βόλεμα. Τώρα πια έχουν φτάσει στο σωματεμπόριο, ο καθένας από εμάς αγωνιά για την επιβίωση της οικογένειας του και όλο και πιο συχνά σκεφτόμαστε για πόσο ακόμα θα υπάρχουμε ως Έθνος. Συνεχίζουν, τώρα μας απειλούν με μεγαλύτερη φτωχοποίηση, μείωση των συντάξεων, περισσότερη φορολόγηση, ολοένα και αυξανόμενη ανεργία και εάν και ποιο κομμάτι της πατρίδας μας θα ξεπουλήσουν μέσα στις επόμενες μέρες. Μας λένε ξεκάθαρα ότι δεν μας χρειάζονται γιατί τώρα εισάγουν λαθρομετανάστες που με εξπρές ελληνοποιήσεις,  θα τους ψηφίζουν για να συνεχίσουν να είναι ισόβιοι βουλευτές δημοκρατικά εκλεγμένοι, σε μια χώρα που προς το παρόν ονομάζεται Ελλάδα. Από που το ξεκίνησαν και που το έφτασαν.

Από την άλλη μεριά του διπόλου εμείς, οι Έλληνες πολίτες υποφέρουμε το δικό μας αδιέξοδο και την δική μας αλαζονεία. Υπήρξαμε ιδιαιτέρως εύκολοι στο να ψηφίζουμε πότε το ένα και πότε το άλλο κόμμα δίχως καμία προσπάθεια αξιολόγησης τους. Τα τελευταία 45 χρόνια δημιουργήσαμε μία κατ’ επίφαση δημοκρατία που οικοδομήθηκε πάνω στην συστηματική διαφθορά των Ελλήνων, στην μετάλλαξη του χαρακτήρα και ήθους μας, με αντάλλαγμα να εξυπηρετηθεί το λεγόμενο προσωπικό συμφέρον όπως μας υπέδειξαν τα κόμματα με κύριο εργαλείο, τους διορισμούς στον δημόσιο τομέα. Εάν προσέξουμε καλύτερα θα δούμε ότι αυτό που συμβαίνει για δεκαετίες, επί της ουσίας είναι εξαγρίωση των Ελλήνων και μετατρόπη της κοινωνίας μας σε ζούγκλα. Οι Έλληνες πολύ εύκολα πείσθηκαν ότι αυτό είναι το μοντέρνο. Ότι  στο σύγχρονο κόσμο μας είναι χρησιμότερο να είμαστε δίχως αισθήματα αλλά και δίχως λογική, με μηδενική προσπάθεια έλλογης επεξεργασίας όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας. Από τη μια η ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας που επέφερε η τεχνολογία, η φιληδονία της ευκολίας  και από την άλλη η ταχύτητα της μοντέρνας εποχής βοήθησαν ώστε η κριτική σκέψη και η δημιουργική σκέψη & πράξη να καταπολεμηθούν στον υπέρτατο βαθμό ώστε να μας μεταλλάξουν σε κακόψυχα ανθρωποειδή. Έτσι προσαρτηθήκαμε σε κόμματα προσδοκώντας να μας πετάξουν ξεροκόμματα υποσχέσεων και διορισμούς για εύκολη και άνετη ζωή με δανεικά. Αυτό το τελευταίο δεν μας το είπαν εξαρχής, μας το κρατούσαν κρυφό.

Και ενώ ο κομμουνισμός αρνήθηκε το εαυτό του σε κατεξοχήν κομμουνιστικές χώρες, εμείς αναβαθμίσαμε στην αλαζονεία μας και σαν καλά κορόιδα, πιστέψαμε ότι θα φέρει την ευημερία. Μία ευημερία που την καταλαβαίνουμε μόνο μέσα από το πρίσμα του προσωπικού συμφέροντος και του βολέματος. Δίχως ποτέ να παίρνουμε σοβαρά τις επιπτώσεις του εθισμού μας για βόλεμα πάνω στην κοινωνία μας και στους συνανθρώπους μας όπως η μακροχρόνια ανεργία,  η αποξένωση και η κοινωνική απομόνωση, οι ψυχοσωματικές ασθένειες, η αδικία.  Η εμμονή μας σε αυτές τις βάρβαρες αναχρονιστικές πρακτικές είναι μία από τις αιτίες που σταδιακά αποδόμησαν τον ιστό της Ελληνικής κοινωνίας στο σύνολο της, ενώ η ζωή και τα παραδείγματα πολλών χωρών μαρτυρούν το αντίθετο. Εύχομαι ολόψυχα οι Έλληνες να πήραμε το μάθημα μας και να κατανοήσουμε ότι η ευημερία, η ειρήνη, η καλή διεθνής φήμη, και οι επενδύσεις συμβαίνουν μόνο όταν οι άνθρωποι συνεργάζονται καλοπροαίρετα και θετικά σε όλα τα επίπεδα και μήκη της καθημερινότητας, στην γειτονιά και στο χωριό μας, στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο μέχρι την Βουλή και τα υπουργεία. Από το πως μιλάμε στους γείτονες μας, την βοήθεια που θα προσφέρουμε σε έναν συνάδελφο, την ευγένεια και επαγγελματισμό των δημοσίων υπαλλήλων, την εθελοντική συνεισφορά μας σε κοινωνικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές ή άλλες δράσεις. Η σταθερότητα, η καλή οργάνωση, η συνεργασία και οι αποτελεσματικές υπηρεσίες δημόσιες και ιδιωτικές, είναι οι πόλοι έλξεις για τον κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο επενδυτή και επιχειρηματία, γιατί μαρτυρούνε τον χαρακτήρα των κατοίκων και της χώρας στο σύνολο της.

Όλα αυτά δεν αποτελούν καμία καινοτομία. Είναι όλα όσα είναι καθιερωμένα σε πολλές χώρες. Άλλωστε, έτσι ζούσαμε με συνεργασία και αλληλοβοήθεια αλλά τα απαρνηθήκαμε όταν μπήκαν ανάμεσα μας τα περιττά υλικά αγαθά και ο ανταγωνισμός φούντωσε για το ποιος φοράει την πιο ακριβή μάρκα και πόσο ακριβό είναι το αυτοκίνητο μας. Για αρκετές δεκαετίες σπαταλήσαμε τον πολύτιμο χρόνο μας, το χρήμα μας και την ενέργεια μας.

Αποπροσανατολιστήκαμε και θαμπωθήκαμε από τα άψυχα και ασήμαντα, ενώ επιτρέψαμε την γελοιοποίηση των παραδόσεων και της Ιστορίας μας, λες και μόνο η Ελλάδα έχει. Παλαιότερα ήτανε η αριστερά που μιλούσε για τον αποπροσανατολισμό του καπιταλισμού, με την κατανάλωση, την πορνεία, τις βιομηχανίες θεαμάτων, τα ναρκωτικά, την ισοπέδωση.  Η σημερινή ριζοσπαστική αριστερά οργανώνει ημίγυμνες παρελάσεις, φοράει τζηνς και ροζ φρου-φρου, πίνει ουίσκι, και δίνει άδειες για τοποθέτηση αυτόματων μηχανών πώλησης χασίς, πρωτοπορώντας σε ένα νέο σωματεμπόριο. Η λογική με οδηγεί στην εύλογη ερώτηση: Ποια είναι η διαφορά;

Ένα παράδοξο της αλαζονείας μας είναι ότι εμείς οι Έλληνες αποκόψαμε τους εαυτούς μας από τον υπόλοιπο κόσμο. Ενώ η τεχνολογία υπάρχει και μας δίνει αμέτρητες δυνατότητες, δεν φροντίσαμε να μάθουμε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες και πως. Για παράδειγμα ακούγεται κατά καιρούς το γελοίο επιχείρημα να σταματήσουν οι Εθνικές γιορτές και παρελάσεις. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν και ας μάθουμε σε ποια άλλη χώρα του κόσμου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο; Φυσικά η απάντηση είναι εύκολη, και μάλιστα όσο πιο αριστερά και όσο πιο κομμουνιστική είναι η χώρα τόσο πιο μεγάλες παρέλασες γίνονται και ο εθνικισμός χτυπάει κόκκινο. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει επιτέλους να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τον δόλο, να επεξεργαζόμαστε και να αξιολογούμε ότι συμβαίνει γύρω μας, και εάν δεν είμαστε σίγουροι ας κοιτάξουμε τι κάνουν οι υπόλοιπες χώρες, κάνοντας συγκρίσεις και μαθαίνοντας από τα επιτυχημένα ή αποτυχημένα παραδείγματα τους.

Η αλαζονεία που ζούμε στην πατρίδα μας είναι πολύπλευρη και πολυεπίπεδη. Εάν κάποιοι περίμεναν ότι αυτό το άρθρο θα είναι ένα κατηγορώ για τα κόμματα, δεν μπορώ να είμαι άδικη. Τα συστημικά κόμματα και οι επαγγελματίες πολιτικοί είναι οι κύριοι σχεδιαστές, εκφραστές και εγκληματίες κατά συρροή.  Ναι μεν είναι αυτοί που μας κορόιδεψαν αλλά δεν θα μπορούσαν εάν εμείς δεν ανταποκρινόμασταν από την άλλη πλευρά του διπόλου. Εμείς τους το επιτρέψαμε ξανά και ξανά και ξανά... Κατάφεραν να μας διαπλέξουν σε έναν ανταγωνισμό αλαζονείας και ξεπεράσαμε τους εκπαιδευτές μας, για να μας πούνε στο τέλος ότι είμαστε οι φταίχτες. Είναι λάθος, αλλά πασίγνωστο το «Μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Για όσους δεν το καταλάβανε, ποτέ δεν υπήρξαν ηγέτες, ούτε σωτήρες. Όλοι τους  είναι μετριότητες της κακιάς ώρας! Το λάθος είναι δικό μας γιατί δεν θέλουμε να δουλέψουμε σκληρά για την πατρίδα μας, δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε με τόλμη, δεν θέλουμε να πιστέψουμε στους εαυτούς μας. Ακόμα και σήμερα ο αλαζονικός ρόλος μερίδας Ελλήνων όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι, στην εκλογή και διατήρηση στην εξουσία των κατά συνείδηση προδοτών και καταστροφέων της πατρίδας μας, με τρομάζει. Η αλαζονεία τους εκφράζεται κυρίως στο να πιστεύουν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο.  Είναι αυτοί που θέλουν να πιστεύουν ότι τα πάντα μένουν ίδια. Ακούγεται πολύ συχνά και μάλλον προωθείται συστηματικά, η γνωστή φράση «δεν αλλάζει το σύστημα».  Εάν ήτανε έτσι, η ανθρωπότητα δεν θα είχε υπάρξει ποτέ. Προσωπικά, δεν είμαι φίλη με την ηττοπάθεια. Η ανθρωπότητα υπάρχει και μάλιστα σε τεράστια ποικιλία εκφάνσεων. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε Ιστορία, πολιτισμούς, επιστήμες, θρησκείες, γλώσσες, τεχνολογία, φιλοσοφία. Λογικό συμπέρασμα είναι ότι τα πάντα αλλάζουν.

Για μένα η λύση βρίσκεται στην συνειδητοποίηση ότι ο καθένας από εμάς είναι συνυπεύθυνος για την Ελλάδα Μας, από όπου και εάν βρίσκεται, ότι και να κάνει. Εμείς είμαστε οι ηγέτες της Ελλάδας μας. Εμείς είμαστε οι ελίτ του Έθνους μας. Εμείς είμαστε οι πρεσβευτές του πολιτισμού μας. Εμείς είμαστε οι Βουλή των Ελλήνων. Εμείς γράφουμε την Ιστορία μας.

Η αλαζονεία μπορεί και φωλιάζει στις επιλογές μας, στις πράξεις μας, συμπροφορές, σκέψεις, συναισθήματα, χειρονομίες, στον λόγο μας, στο βλέμμα μας. Η αλαζονεία ακυρώνει τα όνειρα μας. 

Δεν έχουμε άλλο περιθώριο. Η λύπη μου είναι ανείπωτη. Και η ψυχρή αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε ήδη στον γκρεμό και πέφτουμε.  Δεν θα είμαι αρκετή για να πετάξω έξω από την Βουλή Μας, τη Βουλή των Ελλήνων, όλο αυτό τον συρφετό. Αυτή η εκλογική αναμέτρηση είναι η τελευταία μας ευκαιρία πριν τον αφανισμό. Και αυτή τη φορά μόνο Εμείς έχουμε την ικανότητα να μας οδηγήσουμε σε Διέξοδο και να εγγυηθούμε το καλύτερο για τον Ελληνισμό και όλους τους Έλληνες. Ήρθε η ώρα.

Βασιλική Φαρμάκη - Λονδίνο