Το "Ανθρωπάκι"

"Ανθρωπάκι"  

του Elias Kanellis
ΤΑ ΝΕΑ 28.07.2018

Η στολή του το τελευταίο διάστημα ήταν ένα κατακάθαρο άσπρο πουκάμισο. Κι ήταν αυτό το πουκάμισο που έκανε αντίθεση με το μαυρισμένο του από την έκθεση στον ήλιο πρόσωπο - κι έκανε ακόμα περισσότερη αντίθεση στο καρβουνιασμένο τοπίο της πολύνεκρης πυρκαγιάς στο Μάτι.

Ομολογώ ότι αυτή η στολή με είχε εντυπωσιάσει από τα διαφημιστικά μηνύματα της κυβέρνησης, όταν Εκείνος υποδυόταν τον τέλειο, ατσαλάκωτο εαυτό του σε κιτς παραγωγές τύπου Τζαίημς Πάρις όπου «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη». Το άσπρο, αστραφτερό, ατσαλάκωτο πουκάμισό του, η προσωπική του κατάκτηση, είναι το αντίστοιχο της στολής του Φιντέλ, του Στάλιν ή του Μάο σε συνθήκες Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Και οι άλλοι πουκάμισο φοράνε, αλλά δεν είναι το ίδιο αστραφτερό: του Σκουρλέτη έχει μια κιτρινωπή απόχρωση, του Παππά δεν είναι ατσαλάκωτο, ορισμένοι όπως ο Τόσκας το έχουν ξεκούμπωτο, άλλοι όπως το Τζανακόπουλος το συνδυάζουν με σακάκι/ή και γραβάτα. 

Ο ηγέτης, όμως, πρέπει να ξεχωρίζει, ο ηγέτης χρειάζεται τη δική του στολή. Εν προκειμένω, μάλιστα, η στολή πρέπει να δείχνει ότι ο Επαναστάτης δεν υπέκυψε στον κομφορμισμό της γραβάτας (ω, τι συνέπεια!), αλλά επιπλέον πρέπει να του προσδίδει κύρος στις επαφές του με Ευρωπαίους αξιωματούχους, ηγέτες χωρών, ή έστω στις τηλεοπτικά αναμεταδιδόμενες συσκέψεις με τα όργανα του κράτους Του (του αριστερού κράτους της δικής του νομενκλατούρας, αυτοφυούς ή εκ μετεγγραφής), στις οποίες πρέπει να φαίνεται από μακριά ποιος είναι ο αρχηγός.

Αυτός ο αρχηγός, με την ατσαλάκωτη στολή, ισοδύναμη με τη δική του προσωπική γραβάτα, δεν μπορεί να κάνει λάθος. Ουδείς κομμουνιστογενής αριστερός κάνει λάθος. Η κόλαση είναι πάντα οι άλλοι - όπως δίδασκε και ο Σαρτρ, ο γάλλος απολογητής με το αζημίωτο των κομμουνιστικών καθεστώτων. Κι αν τα στοιχεία είναι απέναντι στο «αφήγημά» μας ή στην εικόνα μας, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία και αυτούς που τα μεταφέρουν.

Τι λέει η Πυροσβεστική; Ότι η φονική φωτιά είχε σβήσει οκτώ παρά τέταρτο. Τι έκανε ο ασπροπουκαμισάς Αρχηγός; Σύσκεψη πριν από τα μεσάνυχτα, όπου έδωσε εντολή την επομένη να πετάξουν τα Καναντέρ. Αν η σκηνοθεσία της πραγματικότητας είναι πετυχημένη, τύφλα να 'χει η πραγματικότητα - καρβουνιασμένη, ούτως ή άλλως, και ρυπαρή.

Ο ασπροπουκαμισάς Αρχηγός δεν έχει πέσει από τον ουρανό. Είναι γνώριμο πρόσωπο στους αριστερούς. Τον περιγράφει με αδρές γραμμές ο Στρατής Τσίρκας το 1956 στη «Νυχτερίδα», τρίτο βιβλίο των «Ακυβέρνητων Πολιτειών», ο οποίος του χαρίζει και το ψευδώνυμο Ανθρωπάκι.

Το Ανθρωπάκι είναι το στερεότυπο του κομματικού μαντρόσκυλου. 

«Η φιλοδοξία να διαπρέψει οπωσδήποτε είναι ο σατραπισμός και ο εγωκεντρισμός του. Μέσα βαθιά στην ψυχή του, πιστεύει πως εκείνος είναι που θα σώσει τον κόσμο [...]. Οι αποφάσεις, η πειθαρχία, η δημοκρατία είναι καλές, θαυμάσιες, μα για τους άλλους. Ο παραγοντισμός, η μπλόφα, ο φραξιονισμός είναι καρκινώματα και θέλουν ξεπάτωμα μα όχι για την αφεντιά του. Για κείνον επιτρέπονται μα να γίνονται στα κρυφά για να μη δίνει πιάσιμο. Πιστεύει πως τα κάνει όλα για το καλό του λαού, οι παραβιάσεις της κομματικής ηθικής είναι ψιλοπράγματα που θα δικαιωθούν [...]».

Η χώρα παραδόθηκε στο Ανθρωπάκι. Θα γλιτώσει - αλλά με θυσίες και βαθιά, δυσεπούλωτα τραύματα…