Χάσαμε την Περιστέρα!

Μια χαρούμενη ατμόσφαιρα!

Μπέτυ που είσαι; 

Που χάθηκε η σύντροφος του πρωθυπουργού; Δεν θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή όσων βοηθούν τους πληγέντες;

Δημήτρης Γαλάνης  30 Ιουλίου 2018

Μπέτυ που είσαι;

(Συγγνώμη για τον ενικό, αλλά εδώ που φτάσαμε …)

Πάμε ξανά …  Μπέτυ που είσαι;

Δεν θα έπρεπε σαν πρώτη κυρία αυτής της χώρας σε αυτή την εφιαλτική εβδομάδα που ζούμε να βγεις και να πεις μια κουβέντα συμπάθειας για τους ανθρώπους που τόσο άδικα και με τόσο εφιαλτικό τρόπο έχασαν τη ζωή τους;

Δεν θα έπρεπε σαν πρώτη κυρία, σύντροφος, σύζυγος πες το όπως θέλεις του πρωθυπουργού να έχεις πρωτοστατήσει στις προσπάθειες βοήθειας και αλληλεγγύης υπέρ αυτών των ανθρώπων που θρηνούν για τις ζωές των αγαπημένων τους και για τις περιουσίες τους;

Δεν θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να δείξεις σε αυτούς τους πολίτες ότι σαν συμπολίτισσα και σαν μητέρα θρηνείς για τις απώλειες αυτών των ανθρώπων;

Ή ξαφνικά θυμήθηκες ότι δεν ανήκεις στον δημόσιο, αλλά στον ιδιωτικό βίο και τομέα;

Και αν ανήκεις στον ιδιωτικό τομέα ως τι συνοδεύεις τον σύντροφό σου, σύζυγό σου, άνθρωπό σου, πες τον όπως θέλεις,  στα ταξίδια στο εξωτερικό όπου επιδεικνύεις τους αλαβάστρινος ώμους σου στους δρόμους του μεταξιού;

Καρακιτσαριό στην Κίνα

Ή ως τι ξεναγείς την Μπριζίτ Μακρόν στους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Αθήνας;

Ή εκεί είσαι πρώτη κυρία κι όταν έρχεται η καταστροφή είσαι πρώτη απούσα;

Λοιπόν Μπετυ, θα ήθελα να σου πω ότι εκτός από κάθε 5η Ιουλίου θα κλαις και κάθε 23η.

Πάντως σου αναγνωρίζω ένα πράγμα: ότι δεν υποκρίθηκες ότι νοιάζεσαι.

Αλλά και πάλι οι επικοινωνιολόγοι σου σε πρόδωσαν

Θα μπορούσες να το είχες κάνει όπως η Μελάνια ….

Να πας στο Μάτι φορώντας ένα ωραίο μαύρο μπουφάν που να γράφει: «Άσε με κουκλίτσα μου!!!»

http://www.in.gr/2018/07/30/apopsi/mpety-pou-eisai/

Για την Περιστέρα a.k.a. Betty...

Από δασκάλα σε Δημοτικό Καθηγήτρια 

οσονούπω στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο

[...]

Ως το καλοκαίρι του 2016, η οργανική θέση της Μπέτυς Μπαζιάνα στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν δασκάλα πληροφορικής σε Δημοτικό Σχολείο. 

Έως τότε ίσχυε μόνο η πολυσυζητημένη απόσπασή της στο Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, που είχε δρομολογηθεί τον Σεπτέμβριο του 2015, τον μήνα επανεκλογής του συντρόφου της στην πρωθυπουργία –«η κυρία Μπαζιάνα έχει κάνει αίτηση να διδάξει στο Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών και, πλέον, της κάνουμε εμείς την προσφορά να διδάξει, καθώς, πράγματι, διαθέτει όλα τα απαραίτητα προσόντα» διαβεβαίωνε, τότε, ο πρύτανης Αντώνης Τουρλιδάκης. (Σημ. ΔΕΕ: Θα τον έχουμε στα υπόψιν).

Όσο η πρωθυπουργική σύντροφος δίδασκε στην Κοζάνη, το υπουργείο Παιδείας (επί Νίκου Φίλη) προωθούσε ειδική ρύθμιση, η οποία άνοιγε τον δρόμο σε μόνιμους εκπαιδευτικούς «ιδιαίτερα αυξημένων ακαδημαϊκών προσόντων» να μεταταγούν σε θέση κατηγορίας Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (ΕΔΙΠ) στα ΑΕΙ. Τότε κάποιοι μιλούσαν για «φωτογραφική» ρύθμιση. 

Η κυρία Μπαζιάνα είχε τα τυπικά ακαδημαϊκά προσόντα, όμως τα ίδια είχαν και πολλοί άλλοι συνάδελφοί της που δεν βρέθηκαν στα εργαστήρια του ΕΜΠ. Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, μάλλον. 

Η κυρία Μπαζιάνα δεν έμεινε σε αυτό. Αποσπασμένη ούσα στο ΕΜΠ, το επόμενο καλοκαίρι, τον Ιούνιο του 2017, έκανε αίτηση να διοριστεί στο μόνιμο διοικητικό προσωπικό του Ιδρύματος. Και με το ΦΕΚ 496/30-5-2017 όντως διορίστηκε μόνιμη. Και τώρα, μόλις 10 μήνες μετά, με νέο ΦΕΚ επισημοποιείται η μετατροπή της θέσης, η οποία έχει υπογραφεί από τον πρύτανη του ΕΜΠ Ιωάννη Γκόλια, (Σημ. ΔΕΕ: Και αυτόν βεβαίως) από τον περασμένο Δεκέμβριο: από μόνιμη διοικητική υπάλληλος του ΕΜΠ, η κυρία Μπαζιάνα γίνεται μέλος του Ε.ΔΙ.Π. στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς και Μηχανικούς Υπολογιστών του Πολυτεχνείου. 

Γράφει πιο συγκεκριμένα το ΦΕΚ 1225/02.04.2018: «Ενταξη μονίμου υπαλλήλου, σε θέση της κατηγορίας Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.ΔΙ.Π.)»:

Η μόνιμη υπάλληλος του Ιδρύματος, Μπαζιάνα Περιστέρα του Αχιλλέα, σε οργανική θέση της κατηγορίας Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.ΔΙ.Π) και σε μόνιμη θέση της Α’ βαθμίδας, ΠΕ Κατηγορίας, του Τομέα «Επικοινωνιών, Ηλεκτρονικής και Συστημάτων Πληροφορικής» της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου. 

»Η ως άνω οργανική θέση ένταξης συνιστάται με μετατροπή της οργανικής θέσης που κατέχει. (Αριθμ. βεβ. Γ.Δ.Ο.Υ. / Υπουργείου Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων: 61/3.1.2018)». 

Το ενδιαφέρον είναι ότι τον Ιούνιο του 2017, δηλαδή έναν μόλις μήνα μετά τον διορισμό της στη θέση του διοικητικού προσωπικού του ΕΜΠ, η κυρία Μπαζιάνα φρόντισε να υποβάλει αίτηση για να γίνει Ε.ΔΙ.Π. 

Τον Οκτώβριο του 2017, τριμελής επιτροπή ενέκρινε τη μετατροπή της οργανικής θέσης της. Τον Δεκέμβριο του 2017 υπέγραψε τη σχετική απόφαση ο πρύτανης κ. Γκόλιας. Και τη Μεγάλη Δευτέρα, 2 Απριλίου 2018, επισημοποιήθηκε η νέα θέση της κυρίας Μπαζιάνα. 

Κάποιοι τώρα βάζουν στοίχημα για το πότε η θέση Ε.ΔΙ.Π. θα μετατραπεί σε Δ.Ε.Π (Διδακτικό-Ερευνητικό Προσωπικό)…  

Πηγή: https://www.protagon.gr/epikairotita/44341604106-44341604106

Το "Ανθρωπάκι"

"Ανθρωπάκι"  

του Elias Kanellis
ΤΑ ΝΕΑ 28.07.2018

Η στολή του το τελευταίο διάστημα ήταν ένα κατακάθαρο άσπρο πουκάμισο. Κι ήταν αυτό το πουκάμισο που έκανε αντίθεση με το μαυρισμένο του από την έκθεση στον ήλιο πρόσωπο - κι έκανε ακόμα περισσότερη αντίθεση στο καρβουνιασμένο τοπίο της πολύνεκρης πυρκαγιάς στο Μάτι.

Ομολογώ ότι αυτή η στολή με είχε εντυπωσιάσει από τα διαφημιστικά μηνύματα της κυβέρνησης, όταν Εκείνος υποδυόταν τον τέλειο, ατσαλάκωτο εαυτό του σε κιτς παραγωγές τύπου Τζαίημς Πάρις όπου «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη». Το άσπρο, αστραφτερό, ατσαλάκωτο πουκάμισό του, η προσωπική του κατάκτηση, είναι το αντίστοιχο της στολής του Φιντέλ, του Στάλιν ή του Μάο σε συνθήκες Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Και οι άλλοι πουκάμισο φοράνε, αλλά δεν είναι το ίδιο αστραφτερό: του Σκουρλέτη έχει μια κιτρινωπή απόχρωση, του Παππά δεν είναι ατσαλάκωτο, ορισμένοι όπως ο Τόσκας το έχουν ξεκούμπωτο, άλλοι όπως το Τζανακόπουλος το συνδυάζουν με σακάκι/ή και γραβάτα. 

Ο ηγέτης, όμως, πρέπει να ξεχωρίζει, ο ηγέτης χρειάζεται τη δική του στολή. Εν προκειμένω, μάλιστα, η στολή πρέπει να δείχνει ότι ο Επαναστάτης δεν υπέκυψε στον κομφορμισμό της γραβάτας (ω, τι συνέπεια!), αλλά επιπλέον πρέπει να του προσδίδει κύρος στις επαφές του με Ευρωπαίους αξιωματούχους, ηγέτες χωρών, ή έστω στις τηλεοπτικά αναμεταδιδόμενες συσκέψεις με τα όργανα του κράτους Του (του αριστερού κράτους της δικής του νομενκλατούρας, αυτοφυούς ή εκ μετεγγραφής), στις οποίες πρέπει να φαίνεται από μακριά ποιος είναι ο αρχηγός.

Αυτός ο αρχηγός, με την ατσαλάκωτη στολή, ισοδύναμη με τη δική του προσωπική γραβάτα, δεν μπορεί να κάνει λάθος. Ουδείς κομμουνιστογενής αριστερός κάνει λάθος. Η κόλαση είναι πάντα οι άλλοι - όπως δίδασκε και ο Σαρτρ, ο γάλλος απολογητής με το αζημίωτο των κομμουνιστικών καθεστώτων. Κι αν τα στοιχεία είναι απέναντι στο «αφήγημά» μας ή στην εικόνα μας, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία και αυτούς που τα μεταφέρουν.

Τι λέει η Πυροσβεστική; Ότι η φονική φωτιά είχε σβήσει οκτώ παρά τέταρτο. Τι έκανε ο ασπροπουκαμισάς Αρχηγός; Σύσκεψη πριν από τα μεσάνυχτα, όπου έδωσε εντολή την επομένη να πετάξουν τα Καναντέρ. Αν η σκηνοθεσία της πραγματικότητας είναι πετυχημένη, τύφλα να 'χει η πραγματικότητα - καρβουνιασμένη, ούτως ή άλλως, και ρυπαρή.

Ο ασπροπουκαμισάς Αρχηγός δεν έχει πέσει από τον ουρανό. Είναι γνώριμο πρόσωπο στους αριστερούς. Τον περιγράφει με αδρές γραμμές ο Στρατής Τσίρκας το 1956 στη «Νυχτερίδα», τρίτο βιβλίο των «Ακυβέρνητων Πολιτειών», ο οποίος του χαρίζει και το ψευδώνυμο Ανθρωπάκι.

Το Ανθρωπάκι είναι το στερεότυπο του κομματικού μαντρόσκυλου. 

«Η φιλοδοξία να διαπρέψει οπωσδήποτε είναι ο σατραπισμός και ο εγωκεντρισμός του. Μέσα βαθιά στην ψυχή του, πιστεύει πως εκείνος είναι που θα σώσει τον κόσμο [...]. Οι αποφάσεις, η πειθαρχία, η δημοκρατία είναι καλές, θαυμάσιες, μα για τους άλλους. Ο παραγοντισμός, η μπλόφα, ο φραξιονισμός είναι καρκινώματα και θέλουν ξεπάτωμα μα όχι για την αφεντιά του. Για κείνον επιτρέπονται μα να γίνονται στα κρυφά για να μη δίνει πιάσιμο. Πιστεύει πως τα κάνει όλα για το καλό του λαού, οι παραβιάσεις της κομματικής ηθικής είναι ψιλοπράγματα που θα δικαιωθούν [...]».

Η χώρα παραδόθηκε στο Ανθρωπάκι. Θα γλιτώσει - αλλά με θυσίες και βαθιά, δυσεπούλωτα τραύματα…

«Φονικά» ερωτήματα μιας ανύπαρκτης κυβέρνησης

«Φονικά» ερωτήματα 

μιας ανύπαρκτης κυβέρνησης

Μιλώντας σήμερα ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι ζούμε «ώρες μάχης, ενότητας, θάρρους και πάνω από όλα αλληλεγγύης». Δεν παρέλειψε, όμως, να υπογραμμίσει ότι «τίποτα δε θα μείνει χωρίς απαντήσεις».

Μόνο που απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να αρχίσουν να δίνονται από τώρα, όπως και κάποιοι να αναλαμβάνουν την ευθύνη.

Γιατί όσο σημαντικό είναι όντως αυτή τη στιγμή με αλληλεγγύη και ενότητα να σταθούμε στο πλάι όσων έχουν ανάγκη, άλλο τόσο σημαντικό είναι να δούμε πώς ακριβώς φτάσαμε στην τραγωδία. Για να μην επαναληφθεί.

Υπάρχουν σχέδια πολιτικής προστασίας;

Πριν από λίγους μήνες είχαμε 23 νεκρούς από την πλημμύρα στη Μάνδρα. Και τότε ο συνδυασμός ήταν ανάμεσα σε ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο και συσσωρευμένα προβλήματα δεκαετιών που είχαν να κάνουν με την άναρχη δόμηση, το μπάζωμα ρεμάτων, τις πολεοδομικές παραβάσεις, την καθυστέρηση στην υλοποίηση υπερεπειγόντων σχεδίων αντιπλημμυρικής προστασίας.

Όμως και τότε αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για το πώς θα μπορούσε μια καταστροφή να εξελιχθεί σε μια τραγωδία.

Φέτος, είχαμε μια ανείπωτη τραγωδία τις πρώτες πραγματικά επικίνδυνες μέρες για την εκδήλωση πυρκαγιάς. Προφανώς και ισχύει και εδώ ότι πίσω από την τραγωδία υπάρχουν προβλήματα και ελλείμματα σχεδιασμού με βάθος δεκαετιών που οδήγησαν στο να έχουμε μια δασική περιοχή, ευάλωτη στις πυρκαγιές που ήταν ταυτόχρονα και πυκνοκατοικημένη.

Προφανώς και κανείς δεν περίμενε ως δια μαγείας όλα αυτά να άλλαζαν. Ούτε τα σπίτια μπορούσαν να μετακινηθούν από εκεί που χτίστηκαν, ακόμη και εάν κακώς χτίστηκαν, ούτε δρόμοι να ανοιχτούν καλύτεροι, γιατί πια η περιοχή είναι δομημένη, ούτε να ανοιχτούν ζώνες αντιπυρικής προστασίας εκεί όπου υπήρχαν πλέον οικόπεδα και σπίτια.

Όμως, σε μια περιοχή που έχει δει πολλές φορές πυρκαγιές σε κοντινή περιοχή, το να μην υπάρχει ένας στοιχειώδης σχεδιασμός για το πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μια όντως δύσκολη περίπτωση και τουλάχιστον να μειωθούν οι απώλειες ζωών, είναι πρόβλημα.

Από την τραγική εμπειρία της Ηλείας αλλά και από διεθνή παραδείγματα, όπως αυτό της Πορτογαλίας, ξέρουμε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να εγκλωβιστούν άνθρωποι από πυρκαγιές που κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι πεζών ανθρώπων και κατακαίνε τα πάντα στο πέρασμα τους. Έχουν υπάρξει σχέδια για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τέτοιες πυρκαγιές, όταν απειλούν να μπουν σε κατοικημένες περιοχές και δη σε περιοχές που έχουν ταυτόχρονα πυκνή δόμηση, στενούς δρόμους και δασική βλάστηση με ιδιαίτερα εύφλεκτα χαρακτηριστικά;

Πρόσφατες εξελίξεις όπως η εκ νέου αλλαγή του αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος και γενικά η «βουτιά» στην ιεραρχία, εκτιμήθηκε εάν θα είχε επιπτώσεις ως προς τον επιχειρησιακό σχεδιασμό μπροστά στην καλοκαιρινή μάχη; Τα ζητήματα εξοπλισμού και ελλείψεων που καταγγέλλονταν σταθερά από τους ίδιους τους ανθρώπους του ΠΣ που έδωσαν με αυταπάρνηση τον καλύτερό τους εαυτό, σε ποιο βαθμό εισακούστηκαν.

Για την Αττική υπήρξε ένα σχέδιο για το τι θα συνέβαινε εάν μια πυρκαγιά περνούσε το όριο της Λεωφόρου Μαραθώνος, είτε ως προς την πυρόσβεση, είτε ως προς την αποφυγή απωλειών, με δεδομένου ότι πια εκεί δεν μιλάμε για δάσος αλλά για κατοικημένη περιοχή;

Έπειτα υπάρχουν τα συνολικότερα ζητήματα ως προς την προετοιμασία των κατοίκων. Για παράδειγμα, ζώντας με τους σεισμούς μαθαίνουμε στα παιδιά από μικρά στα σχολεία τις πρώτες αντιδράσεις σε μια περίπτωση σεισμού. Για περιοχές τέτοιας επικινδυνότητας αλλά και συνολικά για τον ελλαδικό χώρο, ποια εκπαίδευση υπάρχει του πληθυσμού στην αντιμετώπιση ενός τέτοιου ενδεχόμενου;

Είναι αλήθεια ότι η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας δίνει συγκεκριμένες οδηγίες που στηρίζονται στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών, στα μέτρα ώστε να περιοριστεί η επίπτωση της φωτιάς και στην αποφυγή της προσπάθειας αποχώρησης με αυτοκίνητο, που όντως κρύβει περισσότερους κινδύνους από την παραμονή σε κτιστό σπίτι. Σε ποιο βαθμό ελέγχεται ότι αυτές οι οδηγίες αποτελούν κτήμα κατοίκων και παραθεριστών;

Εξετάστηκε το ενδεχόμενο μαζικής απομάκρυνσης;

Το ερώτημα της απομάκρυνσης των κατοίκων όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν σε ποιο βαθμό είχε εξεταστεί; Ενώ η εκκένωση χώρων που έχουν πάντα ενεργά τέτοια σχέδια, όπως οι κατασκηνώσεις, έγινε γρήγορα έγκαιρα και με ασφάλεια, ποιες ήταν οι οδηγίες γι για τους κατοίκους ώστε να μην εγκλωβιστούν; Ξέρουμε ότι η πάγια αρχή είναι ότι άναρχη φυγή από μια περιοχή εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους από την παραμονή εντός κτιστών οικιών, αλλά για το οριακό ενδεχόμενο υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες;

Το φετινό «Σχέδιο δράσεων Πολιτικής Προστασίας για την αντιμετώπιση κινδύνων λόγω δασικών πυρκαγιών» δίνει μεγαλύτερη έμφαση και είναι πιο αναλυτικό ως το πώς θα μπορούσε να γίνει οργανωμένη απομάκρυνση κατοίκων.

Υπήρξαν συγκεκριμένα σχέδια σε όλα τα επίπεδα από την κεντρική κυβέρνηση, στην Περιφέρεια, στους δήμους και σε ποιο βαθμό εφαρμόστηκαν;

Εκτιμήθηκε η κλιμάκωση της επικινδυνότητας;

Κατά τη διάρκεια της χτεσινής ημέρας εξετάστηκε το ενδεχόμενο να ανέβει ακόμη περισσότερο ο συναγερμός ως προς τον κίνδυνο πυρκαγιάς. Στις 22 Ιουλίου, μία μέρα πριν, όντως δόθηκε ανακοίνωση για πολύ υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς (Επίπεδο 4).

Μέσα στη διάρκεια της ημέρα και με την πυρκαγιά στην Κινέττα σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες γιατί δεν εξετάστηκε το ενδεχόμενο να ανέβει το επίπεδο συναγερμός στο ανώτατο επίπεδο (επίπεδο 5); Η περιγραφή που δίνεται για το ανώτατο επίπεδο συναγερμού είναι η ακόλουθη:

«Ο αριθμός των πυρκαγιών που αναμένεται να εκδηλωθούν, πιθανόν να είναι πολύ μεγάλος. Όλες οι πυρκαγιές που ενδέχεται να εκδηλωθούν, μπορεί να λάβουν γρήγορα μεγάλες διαστάσεις και να αναπτύξουν ακραία συμπεριφορά αμέσως μετά την εκδήλωσή τους. Η δυσκολία ελέγχου αναμένεται να είναι πολύ μεγάλη μέχρι να μεταβληθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύσσονται οι πυρκαγιές».

Μήπως εάν έστω και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν ξεσπάσει η φωτιά στην Καλλιτεχνούπολη, είχε ανέβει ο συναγερμός, υπήρχε έστω μια μεγαλύτερη ενεργοποίηση και ταχύτερα αντανακλαστικά;

Η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ποτέ το μέγεθος του προβλήματος;

Έπειτα, υπάρχει το θέμα ότι ενώ είχε ξεκινήσει η πιο επικίνδυνη μέρα για την εκδήλωση πυρκαγιών στη φετινή χρονιά, η κυβέρνηση δεν ήταν σε επιφυλακή. Δεν ήταν μόνο η απουσία του πρωθυπουργού, είναι και η διάχυτη αίσθηση ότι για αρκετές ώρες δεν υπήρξε το αντανακλαστικό ενεργοποίησης που αναλογεί σε μια τέτοια μέρα.

Ακόμη χειρότερα, ξεκινώντας από τα tweet του πρωθυπουργού και μέχρι τη σύσκεψη στο Κέντρο Επιχειρήσεων του Πυροσβεστικού Σώματος η κυβέρνηση φάνηκε να θέλει να διαχειριστεί το ζήτημα κυρίως επικοινωνιακά, κατά βάση παρουσιάζοντάς ως μια καταστροφή πέραν των δυνατοτήτων αντιμετώπισης και με υπόνοιες για δολιοφθορά ή τρομοκρατική πρακτική μέσω της αναφοράς σε «ασύμμετρο φαινόμενο».

Το ερώτημα είναι εάν πέραν όλων αυτών, υπήρξε κάποιο πραγματικό σχέδιο για τον καλύτερο συντονισμό, εξετάστηκαν λύσεις, σταθμίστηκαν ενδεχόμενα, ιδίως από όταν είχε πολύ σαφές ότι η ταχύτητα εξάπλωσης και η περιοχή που πληττόταν ανέβαζε το ενδεχόμενο να υπάρχουν θύματα και ήδη υπήρχαν οι άνθρωποι που είχαν κατέβει στις παραλίες για να σωθούν;

Ή μήπως εξαρχής υπήρξε η επίγνωση ότι πάμε για τραγικές καταστάσεις και απλώς ενεργοποιήθηκε ένας μηχανισμός επικοινωνιακής διαχείρισης;

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα πρέπει να δοθούν έγκαιρα και έγκυρα απαντήσεις. Δεν πρόκειται για μικροπολιτική αντιπαράθεση, αλλά για την ανάγκη να μην επαναλαμβάνονται τραγωδίες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

http://www.in.gr/2018/07/24/politics/kyvernisi/fonika-erotimata-mias-anyparktis-kyvernisis/

Κατάσκοποι!

Κατάσκοποι

Γιάννης Κ. Πρετεντέρης

Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω. Με το 75-80% των Ελλήνων αντίθετους στη συμφωνία με τα Σκόπια, γιατί πρέπει να τους πληρώσουν οι Ρώσοι για να διαδηλώσουν;

Διαδηλώνουν κι από μόνοι τους.

Συνεπώς, τι ζόρι τραβάει ο Πούτιν για να στέλνει κατασκόπους μέσα στο Μουντιάλ; Κι αντί να βλέπει μπάλα ασχολιόταν πώς θα εξαγοράσει έναν μητροπολίτη που ούτως ή άλλως διαμαρτύρεται για τη Μακεδονία δωρεάν και σε μόνιμη βάση;

Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι παπάτζες του Κοτζιά, ίσως και της ΕΥΠ. Συμφωνώ.

Θυμίζω, ας πούμε, πως στις 5 Μαΐου ο διοικητής της ΕΥΠ κάλεσε πέντε δημοσιογράφους κυβερνητικών εφημερίδων και τους ανακοίνωσε (!) ότι «αναμένεται να εκδηλωθεί οργανωμένο σχέδιο επίθεσης εναντίον του» από «τρίτη, μη φιλική προς την Ελλάδα, χώρα». Φτάσαμε αισίως τέλη Ιουλίου κι ακόμη περιμένουμε την επίθεση κατά του διοικητή. Αντιθέτως πιάσαμε Ρώσους κατασκόπους αλλά για άλλο λόγο.

Αναρωτιέμαι μάλιστα. Οι Ρώσοι κατάσκοποι που διώξαμε είναι οι ίδιοι Ρώσοι κατάσκοποι που έπιασαν τους Αμερικανούς κατασκόπους που προσπαθούσαν να δολοφονήσουν τον Καραμανλή όπως προέβλεπε το Σχέδιο Πυθία;

Και αν ναι, τότε ποια η σχέση τους με τους Τούρκους κατασκόπους που το 2007 και πάλι επί Καραμανλή είχαν κάψει την Πελοπόννησο; 

Δεν ερωτώ τυχαία. Διότι δεν είναι καθόλου ευγενικό να φέρνουμε εδώ τους Ρώσους κατασκόπους για να σώσουμε τον Καραμανλή αλλά μετά να τους διώχνουμε μήπως σωθεί ο Τσίπρας.

Αλλωστε, αν είναι να ανοίξουμε νταραβέρια με Ρώσους κατασκόπους, προτείνω να προτιμήσουμε τις κυρίες - από όσα μπόρεσα να διακρίνω στις εξέδρες του Μουντιάλ…

Εκτός όμως από την υπόθεση της ταινίας, μου αρέσει κι ο Κοτζιάς. Αφού τα έκανε θάλασσα στο Σκοπιανό, πρώτα μας ανακοίνωσε ότι του στέλνουν σφαίρες για να τον τρομάξουν, μετά ότι τον απειλούν κι ύστερα ότι τον κυνηγούν Ρώσοι κατάσκοποι.

Φυσικά ο Κοτζιάς δεν σκιάζεται από κάτι τέτοια. Άλλωστε (όπως έλεγε κι ο Φλομπέρ), «η βλακεία είναι ακατάβλητη».

Η υπόθεση όμως αρχίζει να έχει πλάκα. Μοιάζει όλο και περισσότερο με ταινία του Φώσκολου - μόνο ο συνταγματάρχης Βαρτάνης λείπει. 

Ευτυχώς ο Πρωθυπουργός ετοιμάζεται ψυχολογικά να κηρύξει το τέλος των Μνημονίων από το Καστελλόριζο (αν τον αφήσουν να πάει οι Τούρκοι) και από τη ΔΕΘ (αν του επιτρέψουν να περάσει καμιά διακοσαριά χιλιάδες διαδηλωτές που περιμένουν να τον αποθεώσουν). 

Για τους Ρώσους κατασκόπους του Κοτζιά, δεν είμαι βέβαιος πώς θα εξελιχθεί η ιστορία και αν θα έχει χάπι εντ. 

Αλλά την ιδέα με τις Ρωσίδες προτείνω να την ξανασκεφτούμε.

http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5592490/kataskopoi/

Τραγελαφικά...

Opera buffa Greca

Γεώργιος Μαλούχος

14/07/2018

Εν προκειμένω, η χρήση του όρου συνιστά βάναυση προσβολή προς ένα είδος τέχνης που έδωσε αιώνια αριστουργήματα όπως ο «Κουρέας της Σεβίλλης» του Ροσίνι, ή «Οι γάμοι του Φίγκαρο» του Μότσαρτ. Όμως πέραν της λυρικής τέχνης ο όρος Opera buffa έχει, σε άλλα πεδία, καταστεί ιστορικά ταυτόσημος με τη χωρίς όρια γελοιότητα. Εν μέρει μέχρι σήμερα. Απόλυτα τώρα: Η κυβέρνηση έφτιαξε την Opera buffa Greca που αγγίζει πλέον νέα διαχρονικά και διεθνώς πρωτοφανή επίπεδα που η λέξη γελοιότητα αδυνατεί να εκφράσει. 

Ο Τσίπρας και ο Καμμένος πήγαν παρέα στο ΝΑΤΟ όπου ανέτρεψαν την πολιτική της Ελλάδας στο Σκοπιανό τα τελευταία δέκα χρόνια από το Βουκουρέστι και τον Καραμανλή - για να μην πει κανείς τι έκαναν σε εκείνη από το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών του 1992, η οποία, να σημειωθεί, ποτέ δεν ανατράπηκε από κάποια άλλη αντίστοιχου επιπέδου. 

Το πόσο βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα υπήρξε η τερατώδης συμφωνία των Πρεσπών, το πόσο προκλητικά αγνόησε και χλεύασε τον ελληνικό λαό, το πόσες «τρύπες» έχει, το πόσο στέρησε ήδη την Ελλάδα από μείζονα διαπραγματευτικά όπλα χωρίς αυτή να πάρει τίποτα, αλλά και το πόση φτηνή μικροκομματική συνεννόηση κρύβει μέσα της με την κυβέρνηση Ζάεφ σε σχέση με τους χρόνους του εκεί δημοψηφίσματος και των εδώ εκλογών, όλα αυτά, έχουν πλέον αναλυθεί επαρκώς και έχουν γίνει απόλυτα κατανοητά στον ελληνικό λαό. Έναν λαό που η κυβέρνηση της «Αριστεράς» δεν τον ρωτά για την ίδια συμφωνία επί της οποίας ο λαός της γείτονος χώρας θα ερωτηθεί. 

Όμως στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ όλα αυτά απέκτησαν και τη νέα διάσταση της χωρίς όρια προκλητικής γελοιοποίησης. Γιατί εκεί, την ώρα που η Ελλάδα έδινε το πράσινο φως διά του Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών της, την ίδια στιγμή, ο υπουργός Αμυνας έστηνε πηγαδάκια για να πει τα ακριβώς ανάποδα! Αυτό, για όποιον έχει στοιχειώδη αίσθηση της διεθνούς ιστορίας, της παγκόσμιας διπλωματικής πρακτικής, των διεθνών σχέσεων, της σημασίας των διεθνών συμφωνιών και της ελάχιστης πολιτικής ηθικής, δεν έχει λόγια να χαρακτηριστεί: είναι αδύνατο να το αποτυπώσεις με λέξεις - μέχρι σήμερα. 
Δεν έχει ξαναγίνει και, πιθανότατα, δεν πρόκειται και να ξαναγίνει ποτέ και πουθενά. 

Σαν να λειτουργούν με τους νόμους της ομοιοπαθητικής, ο Τσίπρας και ο Καμμένος έβαλαν ακόμα μεγαλύτερη δόση εξευτελισμού σε κάθε έννοια κράτους, δημοκρατίας και διεθνούς αξιοπρέπειας για να «αντιμετωπίσουν» το ήδη μεγάλο δουλοπρεπές εθνικό κακό που έχουν εν τω μεταξύ κάνει. 'Οχι ότι τους ήταν και δύσκολο: όταν έχεις κάνει όλα αυτά πριν, όταν φτάνεις από το «μάνταμ Μέρκελ γκου χομ» στον εκθειασμό της και παρακαλάς τη βοήθειά της για τους δύο στρατιωτικούς την ώρα που εκείνη πουλάει στην Τουρκία υποβρύχια τα οποία αλλάζουν άρδην την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, όταν κλείνεις κατάπτυστες συμφωνίες επαναπροώθησης μεταναστών για να βοηθήσεις, με κομματικά οφέλη, μια ξένη κυβέρνηση, όταν διενεργείς δημοψηφίσματα που το πρωί καλείς τον λαό στο Όχι, το παίρνεις και το βράδυ το κάνεις Ναι, όταν, όταν, όταν... 

Όταν όλα αυτά, τίποτα δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει πια κανέναν. Στο τέλος, όμως, έρχεται ο λογαριασμός. 

Πάντα έρχεται.

http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5590770/opera-buffa-greca/

Τρωκτικά του Δημοσίου Χρήματος

Πάμπλουτοι αριστεροί με φαρδιές, 

βαθιές δεξιές τσέπες 

Αυτή είναι η τύπισσα με την βίλα στην Γλυφάδα και διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη και εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ και Δολλάρια σε καταθέσεις και υπουργός της αριστερής κυβέρνησης Τσίπρα μαζί με τον άντρα της, επίσης Υπουργό.

Εισέπρατε 1000 Ευρώ τον μήνα ως "επιδότηση ενοικίου" στερώντας αυτά τα χρήματα από δυσπραγούντες συμπολίτες μας καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, παραπληγικούς, ΑΜΕΑ και ανέργους. Την υποχρέωσαν να παραιτηθεί μετα την γενική κατακραυγή. Η αριστερή μαφία όμως δεν την εγκατέλειψε και φρόντισε να την βολέψει στο Παρίσι με μισθό χιλιάδων Ευρώ τον μήνα..

Ο γνωστός δημοσιογράφος Γ. Παπαχρήστου έγραψε στα ΝΕΑ τα εξής ενδιαφέροντα:

Διορισμός εις τους Παρισίους

Σιγά να μην έμενε για πολύ καιρό άνεργη η πρώην υπουργός Ράνια «δώστε μου και μένα επίδομα ενοικίου, το δικαιούμαι» Αντωνοπούλου μετά την αναγκαστική εκπαραθύρωσή της από την κυβέρνηση, τον περασμένο χειμώνα. Ο Τσίπρας να 'ναι καλά, κι από θέσεις (για τους δικούς του…) ναααα. Ένα μάτσο. Την κυρία Ράνια «δώστε μου και μένα επίδομα ενοικίου κ.λπ. κ.λπ.», που, όσο να πεις, και νέα σχετικά είναι και κοκέτα (ακούγεται ότι) είναι, τη βόλεψε μια χαρά - εις Παρισίους! 

Μόνιμο αντιπρόσωπο στον ΟΟΣΑ, που εδρεύει, ως γνωστόν, στο Παρίσι, την Πόλη του Φωτός, «Paris - Paris, του κόσμου η τρέλα», τη διορίζει, και ο διορισμός αυτός είναι, θεωρώ, ένα είδος συγγνώμης που την εξανάγκασε να παραιτηθεί, διότι δεν άντεχε το πολιτικό κόστος, όταν αποκαλύφθηκε ότι η κυρία Ράνια εισέπραττε παρανόμως επίδομα ενοικίου 1.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ διέθετε δικό της σπίτι στη Γλυφάδα. 

Εκείνο που δεν μάθαμε ποτέ είναι αν η κυρία επέστρεψε στο ελληνικό Δημόσιο «ως αχρεωστήτως καταβληθέντα» τα επιδόματα των 24 και πλέον μηνών που είχε εισπράξει. Και ευκαιρίας δοθείσης, παρακαλώ τον υπουργό Τσακαλώτο Ευκλείδη να μας το διευκρινίσει σχετικά. Διότι, αν δεν τα επέστρεψε, πώς είναι δυνατόν να της εγκρίνονται 13,5 χιλιάδες ευρώ έξοδα για τη μεταφορά τής οικοσκευής της στο Παρίσι;

http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5589627/metr-ths-methodeyshs/

"Ένας Κυριάκος δεν φέρνει την άνοιξη"

Ένα απαισιόδοξο, αλλά ενδιαφέρον άρθρο...

ΔΕΕ

Η Λώρη Κέζα εξηγεί γιατί

"ένας Κυριάκος δεν φέρνει την άνοιξη"

Ποια διαφορά θα φέρει η διακυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος κινδυνεύει να εκλεγεί και μάλιστα με αυτοδυναμία; Πρόσφατη μέτρηση τού δίνει προβάδισμα 14%, είναι λοιπόν πολύ πιθανό να αναλάβει πρωθυπουργός. Η Νέα Δημοκρατία θα αντιμετωπίσει κάτι πιο δύσκολο από τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, κάτι πιο δύσκολο από τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων. Θα αντιμετωπίσει το χάος που λέγεται «ελληνικό κράτος». 

Τα πρόσωπα και τα κόμματα είναι αδύνατον να επιβληθούν, να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις, να εργαστούν με την προοπτική της κανονικότητας. Ισχύει για όλα τα πρόσωπα και όλα τα κόμματα. Το ελληνικό κράτος δεν είναι κανονικό κράτος και κανένα υπουργικό συμβούλιο δεν θα καταφέρει να το συνεφέρει, κανένας μεμονωμένος περιφερειάρχης ή δήμαρχος. Άραγε πώς θα βάλει τάξη στο κράτος ένας Κυριάκος Μητσοτάκης και μια Νέα Δημοκρατία σε μια χώρα όπου τα νομοσχέδια κατατίθενται κυριολεκτικά με το τσουβάλι και ψηφίζονται από το κοινοβούλιο χωρίς ποτέ να γίνει αληθινή κριτική στο περιεχόμενο; 

Η Νέα Δημοκρατία, η όποια επόμενη κυβέρνηση, έχει να παλέψει με το θηρίο της πολυνομίας. Ορισμένα στοιχεία από τον ερευνητικό οργανισμό διαΝΕΟσις: 

Από τη μεταπολίτευση του 1974 μέχρι το 2016 έχουν ψηφιστεί και δημοσιευτεί 4383 νόμοι. Δηλαδή ψηφίζεται περίπου ένας νόμος κάθε 3,5 ημερολογιακές ημέρες. Αυτοί οι νόμοι συνυπάρχουν με νόμους ή διατάγματα από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα που είναι ακόμα σε ισχύ. Στο διάστημα 2001-2015 ψηφίστηκαν 1478 νόμοι που αντιστοιχούν σε 60.000 περίπου σελίδες νομοθεσίας και 22.766 άρθρα. Τα Προεδρικά Διατάγματα για την ίδια χρονική περίοδο είναι 3.452. 

Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους αφορούν το ασφαλιστικό και φορολογικό σύστημα. Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα; Καμία σταθερότητα. Καμία σταθερότητα για τα φυσικά πρόσωπα, που δεν μπορούν να προγραμματίσουν τα βασικά της διαβίωσης, καμία σταθερότητα για τις επιχειρήσεις και τους δυνητικούς επενδυτές. Ποιος θα επενδύσει στη χώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Αλέξη Τσίπρα, της Φώφης Γεννηματά ή όποιου άλλου αναλάβει το τιμόνι; Κανείς εχέφρων δεν επενδύει και η πρόσφατη ιστορία το αποδεικνύει. Μονίμως υπουργικά κλιμάκια ταξιδεύουν σε αραβικές χώρες, ανακοινώνουν το ενδιαφέρον ενός εμίρη και στη συνέχεια τίποτε. Έλληνες του εξωτερικού που προσπάθησαν να βιώσουν το κλισέ «βρες ευκαιρίες μέσα στην κρίση» έφυγαν τρέχοντας με τη δέσμευση να επιστρέψουν στην Ελλάδα για διακοπές, όχι όμως για μπίζνες. 

Όλοι γνωρίζουμε πού προσκρούουν οι επενδυτές. Πέρα από τις συχνές αλλαγές στη νομοθεσία, φοβούνται και την αναδρομική ισχύ των νέων νόμων. Με άλλα δεδομένα ξεκινούν, με άλλα πορεύονται. Φοβούνται επίσης τις οικονομικές υπηρεσίες, οι οποίες δίνουν ασαφείς, ελλιπείς και αντιφατικές οδηγίες. Κανείς δεν ξέρει ποτέ τίποτα και «βάλτε μια σφραγίδα στον επάνω όροφο». Χωρίς υπευθυνότητα, χωρίς γραπτή δέσμευση. Φταίνε οι υπάλληλοι; Φυσικά και δεν φταίνε καθώς αδυνατούν να μάθουν απέξω όλη τη νομοθεσία. Με εκατοντάδες σελίδες νέων αποφάσεων κάθε εβδομάδα, δεν επαρκεί το ωράριο για να καταρτιστούν. Επιπλέον δεν υπάρχει μηχανοργάνωση. Κάθε φορά που συγκρίνουμε τον δημόσιο υπάλληλο της Ελλάδας με της άλλης, της οργανωμένης χώρας, να θυμόμαστε ότι ακόμα και στις ελληνικές υπηρεσίες με ηλεκτρονική υποδομή, δεν υπάρχει σύνδεση με την υποδομή των άλλων υπηρεσιών. 

Και αν κάποιος θελήσει να διαμαρτυρηθεί, να βρει το δίκιο του στα δικαστήρια; Μπορεί να περιμένει μια άλλη ζωή, καθώς η δικάσιμος θα οριστεί σε πέντε, έξι χρόνια και επιπλέον η δικονομία επιτρέπει αναβολές και πάλι αναβολές. Οι δικαστές δεν επαρκούν, τα πάντα γίνονται στο χαρτί με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να εκκρεμούν 600.000 υποθέσεις, από τις οποίες περίπου οι 250.000 στα Διοικητικά Δικαστήρια. Για την ολοκλήρωση μίας δικαστικής υπόθεσης απαιτούνται 1580 ημέρες κατά μέσο όρο. Ποιος θα πάει να δικάσει; Σίγουρα όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και τούτο δεν αποτελεί επίθεση στο πολιτικό πρόσωπο. 

Είναι απλές διαπιστώσεις απελπισίας.

https://thecaller.gr/stigma/kyriakos-deb-fernei-thn-anoiski/