Ἡ Ἀριστερά ὡς λάιφ στάυλ
Ὑπάρχει ἡ Ἀριστερὰ ὡς κοσμοαντίληψη καὶ ἡ Ἀριστερὰ ὡς τρόπος ζωῆς. Ὡς κοσμοαντίληψη εἶναι τὸ γνωστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως (ἐπανάσταση, ἡ οὐτοπία ὡς
χειροπιαστὴ δυνατότητα, ὁ οἰκονομισμός, ὁ δικαιωματισμός, ἡ οἰκολογία-ψευτοεπιστροφὴ στὴν ψευτοΦύση).
Ὡς τρόπος ζωῆς Ἀριστερὰ σημαίνει: ἀτεκνία-φυγοτεκνία, δηλαδὴ ἀνάληψη πρακτικῶν,
πραγματικῶν ὑποχρεώσεων μόνο γιὰ τὸ σαρκίο σου, ἢ τὴν ἀπόσυρση στὴν ἱδανικὴ γωνιὰ ἐκείνη στὴν ὁποία ἐκ τῶν πραγμάτων δὲν ἀνήκεις στοὺς πολλούς κ.ο.κ.
Ἡ ἰδεοληψία δὲν ταυτίζεται πάντα μὲ τὸν τρόπο ζωῆς. Ἀριστερὸ τρόπο ζωῆς μπορεῖ νὰ ἔχει λ.χ. κι ἕνας Δεξιός (ἀκριβῶς ἐπειδὴ ζοῦμε τὸν ἡδονισμὸ τῆς μαζικῆς δημοκρατίας). Ἀριστερὸ τρόπο ζωῆς μπορεῖ νὰ ἔχει κι ἕνας ποὺ ἀπαρνεῖται τὸ Ἀριστερὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ τὴν ἀριστερὴ ταυτότητά του.
Ἐμένα δὲν μὲ πειράζει πιὰ τὸ νὰ ἔχει κάποιος τὸν α ἢ β τρόπο ζωῆς. Ἂς διάγει καὶ τοῦ στιρνερικοῦ μηδενιστῆ τὴ ζωή, κανένα πρόβλημα -ἐδῶ ποὺ φτάσαμε πλέον. Μὲ πειράζει ὅταν δὲν βλέπει ὅτι ὁ τρόπος ζωῆς του δὲν ταιριάζει μὲ τὶς ἰδέες του, καὶ ὅτι δὲν θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ ταιριάξει, οὔτε στὴ δική του ζωὴ οὔτε -κυρίως- στῶν ἄλλων. Δὲν εἶναι κακὸ ὅτι δὲν θὰ μπορέσει νὰ ταιριάξει ποτέ, γιατὶ κάποιες φορὲς εἶναι ἀδύνατο. Δὲν εἶναι θέμα ὑποκρισίας οὔτε (αὐτ)εξαπάτησης. Τότε, ἡ λύση εἶναι νὰ μὴν προωθεῖται ὡς ὅραμα κάτι ποὺ δὲν υἱοθετεῖται ἀπὸ τὸ ἄτομο αὐτό.
Ἔτσι, εἶναι ἀριστερὰ ὡς λάιφ στάιλ τὸ ὅτι ὁ μ.ὅ. γεννητικότητάς σου καὶ τῶν στενῶν ὁμοϊδεατῶν σου εἶναι βέρος ἀριστερός, δηλαδὴ ἴσος (ἂς ποῦμε) μὲ τὸ
1/2 τοῦ ἑλληνικοῦ μ.ὅ.
Εἶναι ἀριστερὰ ὡς λάιφ στάιλ ὅταν δὲν μένεις στὸ σπίτι τῶν γονιῶν σου, ἀλλὰ μὲ γκόμενες ἢ συντρόφους παρ’ ὅλο ποὺ δὲν ἔχεις δικά σου λεφτά, καὶ συνεχίζεις ἕνα εἶδος ἀριστερῆς φοιτητικῆς αὐτοπραγμάτωσης.
Εἶναι ἀριστερὸ λάιφ στάιλ τὸ νὰ κάνεις μεταπτυχιακὰ καὶ διδακτορικὰ ὣς τὰ 40 καὶ 45 χωρὶς νὰ ἔχεις κάνει π.χ. μιὰ οἰκογένεια (ἡ αἰωνία νεότης), διότι ἡ κοινωνικὴ κινητικότητά σου ἀποκλείει κάθε τὶ ἄλλο ἀπὸ τὸν νομαδισμό.
Εἶναι ἀριστερὸ λάιφ στάιλ, τῆς Μεταπολίτευσης, νὰ ἀγνοεῖς ἔμπρακτα ὅτι οἱ γονεῖς σου -πρὸ Μεταπολίτευσης ἢ στὶς ἀπαρχές της- ὅταν παντρεύτηκαν ζοῦσαν μὲ τοὺς γονεῖς / πεθερικά τους (ὅπως τόσες δεκάδες παλιότερων νιόπαντρων
γενιῶν), χωρὶς τὴν αὐτοπραγμάτωση τῆς μικρῆς (ἐπίσης,
φοιτητικῆς) ἐρωτικῆς φωλίτσας: Τότε, οἱ ἀνάγκες τῆς πραγματικῆς ζωῆς ὑπερίσχυαν τῆς πεολειχίας σὲ κάθε γωνιὰ τῆς φωλίτσας.
Εἶναι ἀριστερὸ λάιφ στάυλ νὰ περιφέρεσαι σὰν βρυκόλακας ἀπὸ συνέλευση / συζήτηση σὲ συνέλευση / συζήτηση κι ἀπὸ ἀναρχικὴ ταβέρνα σὲ ἀριστερὸ μπάρ, γιατὶ διψᾶς γιὰ
πολιτικοποιημένα ὄντα καὶ γιὰ πρωτοποριακὲς ἰδέες. Εἶναι ὅλα αὐτὰ τὰ μικρούλια ἀδιαπραγμάτευτα δικαιώματα τῆς νεολαίας καὶ τοῦ Ἀνθρώπου, ποὺ ἀντιπροσωπεύουν σὲ καθημερινὸ ἐπίπεδο τὴν ἀριστεροσύνη.
Ἂν κάνεις τὰ παραπάνω καὶ ταυτόχρονα ἐνδιαφέρεσαι γιὰ τὴν αὔξηση τῶν γεννήσεων διότι ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι χωρὶς γεννητικότητα ἡ κοινωνία σβήνει, ἢ ὅταν ὁραματίζεσαι τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν παρασιτισμὸ, ἀλλὰ παράλληλα ἐπιβιώνεις μὲ τρόπους ποὺ εἶναι ἄσχετοι-ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὴν ἀνάγκη ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸν παρασιτισμό (ὁπότε, δὲν σὲ περιλαμβάνει ἡ κριτική σου), τότε ἁπλὰ προτείνεις μία ἀλλαγὴ ποὺ δὲν μπορεῖς (ἀκόμη κι ἂν θές) νὰ «ὑποστηρίξεις» στὴ ζωή σου.
Εἶναι ἀλήθεια, βέβαια, ὅτι κι ὁ Μὰρξ ζοῦσε μὲ δανεικὰ ἀπὸ τὴν καπιταλιστικὴ ἐκμετάλλευση τῶν ἐργατῶν τοῦ φίλου του. Πῶς θὰ ἐμπνεύσεις τὸ «πρῶτο βῆμα» ἢ πῶς θὰ ὑποστηρίξεις
κοινωνικὰ-πολιτικὰ ἄλλους ποὺ ἤδη τὸ ἔκαναν τὴ στιγμὴ ποὺ εἶσαι ἐκτὸς τῆς ἀντίληψης πραγμάτων τὴν ὁποία προϋποθέτει τὸ πρῶτο αὐτὸ βῆμα;
Δὲν ἀπαιτῶ κάποια τελειότητα. Βασικά, δὲν ἀπαιτῶ τίποτα. Εἶναι τὸ ἴδιο μὲ ἐκεῖνον ποὺ διάγει τὴν
μικροαστικὴ ζωή του, μὲ τοὺς κόπους καὶ τὶς χαρές της, ἀλλὰ σίγουρα μὲ τὴν θαλπωρὴ τῆς μονοτονίας της, κι ὀνειρεύεται -ὡς ἀπολίτικος ἢ δεξιός- τὴν παγκόσμια ἐπικράτηση τῆς Ὀρθοδοξίας ἢ τὸ διώξιμο τῶν Τούρκων ἢ τὸ Πνεῦμα καὶ Ἠθικὴ ἢ ἕνα τραπέζι σὲ ρεμπετάδικο κάθε Σάββατο ἢ μιὰ ξερὴ συνουσία καὶ ξέρω ‘γὼ τί ἄλλο.
Δὲν γίνεται νὰ ὑπάρξει κανένα ξεπέρασμα τῆς διάκρισης Ἀριστερὰ-Δεξιὰ ὅταν ὅσοι τὸ εὔχονται
συνεχίζουν τὸν τρόπο ζωῆς τους, ἀριστερὸ ἢ δεξιό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου