Μία παράξενη ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης

Προβληματισμός και απορίες...

Κριτές, 19ο κεφάλαιο

19 Εκείνες τις ημέρες δεν υπήρχε βασιλιάς στον Ισραήλ.+Και ένας Λευίτης κατοικούσε κάποιο διάστημα στα πιο απομακρυσμένα μέρη της ορεινής περιοχής του Εφραΐμ.+Κάποτε πήρε για σύζυγό του μια παλλακίδα+ από τη Βηθλεέμ+του Ιούδα. 2  Και η παλλακίδα του άρχισε να πορνεύει+εναντίον του. Τελικά έφυγε από αυτόν και πήγε στο σπίτι του πατέρα της στη Βηθλεέμ του Ιούδα και έμεινε εκεί τέσσερις ολόκληρους μήνες. 3  Κατόπιν ο σύζυγός της σηκώθηκε και πήγε να τη βρει για να της μιλήσει παρηγορητικά ώστε να τη φέρει πίσω· και είχε μαζί του τον υπηρέτη+ του και δύο αρσενικά γαϊδούρια. Εκείνη, λοιπόν, τον έβαλε στο σπίτι του πατέρα της. Όταν τον είδε ο πατέρας της κοπέλας, αμέσως χάρηκε που τον συνάντησε. 4  Ο πεθερός του, λοιπόν, ο πατέρας της κοπέλας, τον κράτησε, και έτσι αυτός έμεινε μαζί του τρεις ημέρες· και έτρωγαν και έπιναν, και διανυκτέρευε εκεί.+5  Και την τέταρτη ημέρα, όταν ξύπνησαν νωρίς το πρωί όπως συνήθως, σηκώθηκε αυτός να φύγει, αλλά ο πατέρας της κοπέλας είπε στο γαμπρό του: «Στήριξε την καρδιά σου με λίγο ψωμί+ και έπειτα μπορείτε να φύγετε». 6  Κάθησαν, λοιπόν, και έτρωγαν και έπιναν και οι δύο μαζί· και μετά ο πατέρας της κοπέλας είπε στον άνθρωπο: «Έλα, σε παρακαλώ, μείνε τη νύχτα,+ και ας ευθυμήσει η καρδιά σου».+ 7  Όταν ο άνθρωπος σηκώθηκε να φύγει, ο πεθερός του εξακολούθησε να τον παρακαλεί, ώστε και πάλι έμεινε τη νύχτα εκεί.+8  Όταν σηκώθηκε νωρίς το πρωί την πέμπτη ημέρα για να φύγει, ο πατέρας της κοπέλας είπε: «Σε παρακαλώ, πάρε τροφή για την καρδιά σου».+ Και καθυστέρησαν μέχρι που η ημέρα έσβησε. Και έτρωγαν και οι δύο. 9  Κατόπιν ο άνθρωπος+σηκώθηκε να φύγει, αυτός και η παλλακίδα+ του και ο υπηρέτης+ του· ο πεθερός του, όμως, ο πατέρας της κοπέλας τού είπε: «Δες τώρα! Η ημέρα έχει γείρει και κοντεύει να βραδιάσει. Σε παρακαλώ, μείνετε τη νύχτα.+ Η ημέρα τελειώνει. Μείνε εδώ τη νύχτα, και ας ευθυμήσει η καρδιά σου.+ Και αύριο θα σηκωθείτε νωρίς για το ταξίδι σας και θα πας στη σκηνή σου».10  Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν δέχτηκε να μείνει τη νύχτα, αλλά σηκώθηκε και έφυγε και έφτασε μπροστά στην Ιεβούς,+ δηλαδή την Ιερουσαλήμ·+ και είχε μαζί του τα δύο γαϊδούρια σαμαρωμένα και την παλλακίδα του και τον υπηρέτη του.11  Ενώ βρίσκονταν κοντά στην Ιεβούς, και καθώς το φως της ημέρας είχε λιγοστέψει αρκετά,+ ο υπηρέτης είπε στον κύριό του: «Έλα, τώρα, να στραφούμε προς αυτή την πόλη των Ιεβουσαίων+ και να μείνουμε τη νύχτα σε αυτήν». 12  Ο κύριός του, όμως, του είπε: «Ας μη στραφούμε σε πόλη αλλοεθνών+ οι οποίοι δεν είναι μέρος των γιων του Ισραήλ· θα προχωρήσουμε ως τη Γαβαά».+ 13  Και είπε στον υπηρέτη του: «Έλα να πλησιάσουμε σε έναν από αυτούς τους τόπους, και θα μείνουμε τη νύχτα είτε στη Γαβαά είτε στη Ραμά».+ 14  Προχώρησαν, λοιπόν, και συνέχισαν το δρόμο τους, και ο ήλιος έδυε πάνω τους όταν πλησίαζαν στη Γαβαά, η οποία είναι του Βενιαμίν.15  Στράφηκαν, λοιπόν, εκεί για να μπουν και να μείνουν τη νύχτα στη Γαβαά. Και μπήκαν και κάθησαν στην πλατεία της πόλης, και κανείς δεν τους έπαιρνε στο σπίτι για να μείνουν τη νύχτα.+ 16  Τελικά, φάνηκε ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που ερχόταν από την εργασία του στον αγρό το βράδυ·+ και ο άνθρωπος ήταν από την ορεινή περιοχή του Εφραΐμ+ και κατοικούσε κάποιο διάστημα στη Γαβαά· οι άντρες, όμως, του τόπου ήταν Βενιαμίτες.+ 17  Όταν σήκωσε τα μάτια του, είδε τον άνθρωπο, τον ταξιδιώτη, στην πλατεία της πόλης. Ο ηλικιωμένος άνθρωπος, λοιπόν, είπε: «Πού πηγαίνεις και από πού έρχεσαι;»+ 18  Και αυτός του είπε: «Πηγαίνουμε από τη Βηθλεέμ του Ιούδα στα πιο απομακρυσμένα μέρη της ορεινής περιοχής του Εφραΐμ.+ Από εκεί είμαι, αλλά πήγα στη Βηθλεέμ του Ιούδα·+ και τώρα πηγαίνω στο σπίτι μου, αλλά κανείς δεν με παίρνει στο σπίτι του.+ 19  Υπάρχει μάλιστα και άχυρο και ζωοτροφή+ για τα γαϊδούρια μας και υπάρχει και ψωμί+ και κρασί για εμένα και τη δούλη σου+ και για τον υπηρέτη+ που είναι μαζί με το δούλο σου. Δεν έχουμε έλλειψη ούτε ενός πράγματος». 20  Ωστόσο, ο ηλικιωμένος άνθρωπος είπε: «Είθε να έχεις ειρήνη!+ Και άφησε οποιαδήποτε έλλειψή σου πάνω μου.+ Μόνο μη μείνεις τη νύχτα στην πλατεία». 21  Τότε τον έφερε στο σπίτι του+ και έριξε αλεσμένη τροφή στα γαϊδούρια.+ Κατόπιν έπλυναν τα πόδια τους+ και άρχισαν να τρώνε και να πίνουν.22  Ενώ έκαναν την καρδιά τους να ευθυμεί,+ οι άντρες της πόλης, άχρηστοι άντρες,+ περικύκλωσαν το σπίτι,+σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον πάνω στην πόρτα· και έλεγαν στον ηλικιωμένο άνθρωπο, τον ιδιοκτήτη του σπιτιού: «Βγάλε έξω τον άνθρωπο που μπήκε στο σπίτι σου για να έχουμε σχέσεις μαζί του».+ 23  Τότε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού βγήκε έξω σε αυτούς και τους είπε:+ «Όχι, αδελφοί μου,+ μην κάνετε τίποτα κακό, σας παρακαλώ, εφόσον αυτός ο άνθρωπος μπήκε στο σπίτι μου. Μη διαπράξετε αυτή την επαίσχυντη ανοησία.+24  Ορίστε η παρθένα κόρη μου και η παλλακίδα του. Ας τις φέρω έξω, σας παρακαλώ, και εσείς βιάστε τες+ και κάντε τους ό,τι φαίνεται καλό στα μάτια σας. Σε αυτόν τον άνθρωπο, όμως, δεν πρέπει να κάνετε αυτό το επαίσχυντο, ανόητο πράγμα».25  Και οι άντρες δεν ήθελαν να τον ακούσουν. Γι’ αυτό, ο άνθρωπος έπιασε την παλλακίδα+ του και τους την έφερε έξω· και εκείνοι άρχισαν να έχουν σχέσεις μαζί της+ και συνέχισαν να την κακοποιούν+ όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί και μετά την άφησαν να φύγει, καθώς χάραζε η αυγή. 26  Τότε η γυναίκα ήρθε, καθώς ξημέρωνε, και έπεσε στην είσοδο του σπιτιού του ανθρώπου, όπου βρισκόταν ο κύριός της+—ώσπου έφεξε. 27  Αργότερα ο κύριός της σηκώθηκε το πρωί και άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού και βγήκε έξω για να συνεχίσει το δρόμο του, και τι να δει! η γυναίκα, η παλλακίδα+ του, ήταν πεσμένη στην είσοδο του σπιτιού με τα χέρια της πάνω στο κατώφλι! 28  Της είπε λοιπόν: «Σήκω να φύγουμε». Αλλά δεν πήρε απάντηση.+Τότε ο άνθρωπος την πήρε πάνω στο γαϊδούρι και σηκώθηκε και πήγε στον τόπο του.+29  Κατόπιν μπήκε στο σπίτι του και πήρε το μαχαίρι της σφαγής και έπιασε την παλλακίδα του και την έκοψε σε δώδεκα κομμάτια,+ σύμφωνα με τα κόκαλά της, και την έστειλε σε κάθε περιοχή του Ισραήλ.+ 30  Και όποιος το έβλεπε έλεγε: «Τέτοιο πράγμα ποτέ δεν έχει γίνει ούτε έχει φανεί από την ημέρα που οι γιοι του Ισραήλ ανέβηκαν από τη γη της Αιγύπτου μέχρι αυτή την ημέρα. Προσηλώστε την καρδιά σας σε αυτό, κάντε συμβούλιο+ και μιλήστε».

Πηγή: https://manolisgvardis.wordpress.com/2017/02/23/%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/

Το λόμπι της δραχμής και οι «ελλείποντες κρίκοι»

Το λόμπι της δραχμής 

και οι «ελλείποντες κρίκοι»

Γιώργος Καραμπελιάς     

Ο αρθρογράφος του Βήματος, Παύλος Παπαδόπουλος, με ένα μακροσκελές πόνημα για την κυβέρνηση Τσίπρα και τα σχέδια περί δραχμής (βλ. Η σκευωρία του εθνικού νομίσματος και το σαμποτάζ στη Δημοκρατία), επισημαίνει ένα σύνολο από γεγονότα και παράγοντες που επιβεβαιώνουν όλα όσα –τουλάχιστον εμείς– τονίζουμε από τον Μάρτιο του 2015. Από τότε υποστηρίζαμε πως η κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ, και στις δύο παραμέτρους της, κινούνταν εξαρχής με δύο εναλλακτικά σχέδια, είτε ρήξη και έξοδο από την Ευρωζώνη, εάν εξασφάλιζε τις απαραίτητες διεθνείς συμμαχίες και στηρίξεις, είτε υποταγή στις απαιτήσεις των εταίρων και υπογραφή νέου μνημονίου (βλέπε σχετικά τα βιβλία μου, 6 μήνες που συγκλόνισαν την Ελλάδα, Αύγουστος 2015, και Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς, Η υπέρβαση, Οκτώβριος 2016).

Το γεγονός ότι ο Τσίπρας και ο Καμμένος έπαιζαν από την αρχή και συστηματικά σε δύο ταμπλό, μπορεί εκείνη την εποχή να μην ήταν τόσο εμφανές, σήμερα όμως αποτελεί μυστήριο μόνο για ολιγοφρενείς ή ιδεοληπτικούς. Διαφορετικά, εκ των υστέρων, δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε ο Βαρουφάκης και η διαρκής υπονόμευση των διαπραγματεύσεων, ούτε η Ζωή Κωνσταντοπούλου και το «επονείδιστο χρέος», ούτε ο Λαφαζάνης και το «σχέδιο Νομισματοκοπείο». Όλα αυτά ήταν ενταγμένα στο υπ’ αριθμόν ένα σενάριο του Τσίπρα και του Καμμένου με την προϋπόθεση ότι θα έβρισκαν στήριξη είτε στις ΗΠΑ είτε/και στη Ρωσία ώστε να μπορούν να υλοποιηθούν. Και μόνον η έλλειψη αυτής της στήριξης απέτρεψε την εφαρμογή του. Σε ό,τι αφορά στη Ρωσία, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Πούτιν στον Ολάντ, το ζήτημα «παιζόταν» μέχρι το βράδυ του δημοψηφίσματος – η Μόσχα όχι μόνον αρνήθηκε να στηρίξει με δάνειο τον Τσίπρα αλλά αρνήθηκε ακόμα και να τυπώσει δραχμές για λογαριασμό της Ελλάδας. Παράλληλα, οι Αμερικανοί, αφού πρώτα είχαν αποδυναμώσει την ευρωζώνη μέσω της ελληνικής κρίσης, επιθυμούσαν πλέον την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.

Έτσι απετράπη η εφαρμογή του πρώτου σχεδίου, εξήλθαν από το τραίνο οι απροκάλυπτα δραχμικοί και οδηγηθήκαμε στο δεύτερο σενάριο με την υπογραφή ενός τερατώδους νέου μνημονίου, την εκχώρηση της δημόσια περιουσίας κ.λπ κ.λπ.

Όμως, η απίστευτη επανεκλογή της ίδιας κυβέρνησης, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 –έκφραση της παρακμής του πολιτικού συστήματος και της δραματικής υποβάθμισης του πολιτικού κριτηρίου του ελληνικού λαού–, οδήγησε σε μια νέα ατέρμονα και σισύφεια διαπραγμάτευση. Ως συνέπεια, η εκδοχή του Grexit επανεμφανίζεται και πάλι με αξιώσεις σήμερα – και μάλιστα με λιγότερα «ρίσκα» απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Και είναι απόλυτα «φυσιολογικό». Η κυβέρνηση έχει αποτύχει να ελέγξει τα ΜΜΕ, ο έλεγχος της δικαιοσύνης είναι μικρότερος του αναμενομένου (όπως απέδειξε η απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες), ταυτόχρονα βυθίζεται όλο και πιο πολύ δημοσκοπικά – ενώ ενισχύεται συμμετρικά ο αντίπαλος νεοδημοκρατικός πόλος. Βρίσκεται, για άλλη μια φορά, μπροστά σε ένα αδιέξοδο με… τρεις πιθανές επιλογές: Πρώτον, εκείνη της εξόδου από την ευρωζώνη με τη συναίνεση του Σόιμπλε και ίσως πλέον και των Τραμπ, Πούτιν και… Ερντογάν· δεύτερον, της παραμονής στην εξουσία και της υπογραφής των μέτρων με εκλογική συντριβή, εξαιτίας των προς υπογραφή μέτρων. Και η τρίτη λύση είναι η «ηρωική έξοδος» και οι εκλογές εδώ και τώρα, ώστε να διασωθεί ό,τι είναι δυνατόν από το κόμμα-ΣΥΡΙΖΑ και να παραμείνει στο προσκήνιο ως ο δεύτερος πόλος του πολιτικού συστήματος.

Η εξουσιαστική υφή της κυρίαρχης ομάδας των Συριζανέλ, δηλαδή η εμμονή τους για παραμονή στην εξουσία με κάθε τίμημα, οδηγεί αυθόρμητα σε επιλογές που κινούνται μάλλον στις δύο πρώτες εναλλακτικές και μόνο από «ατύχημα», δηλαδή απώλεια της πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο, θα οδηγούνταν στην εκλογική λύση. Η έξοδος από το ευρώ θα διασφάλιζε ίσως την παραμονή στην εξουσία και τη «συντριβή των ταξικών αντιπάλων», αλλά με το ρίσκο απρόβλεπτων εξελίξεων τόσο στο οικονομικό πεδίο (ντόμινο μιας καταστροφικής πορείας με υποτίμηση του νομίσματος) όσο και στα εθνικά θέματα (με την «απελευθέρωση» του τουρκικού επεκτατισμού), που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στο ειδικό δικαστήριο ή τον Κορυδαλλό – και μόνον αυτά φοβίζουν το εξουσιαστικό δίδυμο, που μάλλον τρομάζει μπροστά στις πιθανές συνέπειες ακραίων επιλογών. Η δεύτερη επιλογή θα μπορούσε να εξασφαλίσει την εξουσία για ένα ή δύο χρόνια, στην καλύτερη περίπτωση, πιθανώς και με νέες συμμαχίες (π.χ. ΠΑΣΟΚ), αλλά το μέλλον των δύο εταίρων Τσίπρα-Καμμένου δεν προδιαγράφεται πολιτικά ευοίωνο μετά το τέλος της διακυβέρνησης. Ωστόσο –παρ’ όλα αυτά και παρότι η εκλογική έξοδος θα ήταν μια κάποια λύση– αυτή παραμένει η πιθανότερη επιλογή, εξ αιτίας της ταξική υφής του Σύριζα: εξουσία χωρίς ιδιαίτερα ρίσκα μέχρι το τέλος.

Έτσι, τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Καμμένος παίζουν και πάλι το παιχνίδι της καθυστέρησης, περιμένοντας να δουν προς τα πού θα γείρουν οι διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις, κρατώντας πάντοτε ανοικτές και τις δύο πιθανότητες. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να αναζωπυρώσουν και πάλι τη συζήτηση περί Grexit (η οποία επανέρχεται δειλά-δειλά, ακόμα και σε συστημικά μέσα ενημέρωσης) και προπαντός να διατηρήσουν ως κόρη οφθαλμού τη συμμαχία μεταξύ τους, διότι μόνον αυτοί μοιάζουν «αποφασισμένοι για όλα». Διότι μία αλλαγή κυβερνητικού εταίρου από την πλευρά του Σύριζα, δηλαδή η προσέγγιση με το ευρωπαϊστικό ΠΑΣΟΚ, δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τη στρατηγική του Grexit, αφού οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς είναι ταγμένες εμμονικά στην παραμονή στο ευρώ. Γι’ αυτό εν τέλει η παρέα του Μαξίμου αποκρούει μετά βδελυγμίας, σήμερα, τη συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ –παρά τις άοκνες προσπάθειες του Λαλιώτη– και όχι βέβαια διότι δεν της «αρέσει» η Φώφη. Αντίθετα, οι δυνάμεις που στο εσωτερικό του απορρίπτουν το Grexit προκρίνουν την επιλογή συμμαχίας με το ΠΑΣΟΚ, και την παράλληλη υπογραφή των μέτρων, όπως φάνηκε από την τοποθέτηση του Νίκου Φίλη ή, στην έσχατη περίπτωση, την επιλογή των εκλογών που θα επέτρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ να αποφύγει το δίλημμα.

Επομένως, ανοίγεται και πάλι μία περίοδος απόλυτης αβεβαιότητας και ανασφάλειας, και όπου «κάτσει η μπίλια». Εάν η έξοδος από την ευρωζώνη μπορέσει να χρεωθεί αποκλειστικά στον Σόιμπλε και το ΔΝΤ, με τη συναίνεση του Τραμπ, και η ελληνική κυβέρνηση φανεί πως απλώς «υποτάσσεται στη μοίρα», γιατί όχι, εάν το αντάλλαγμα είναι η διατήρηση στην εξουσία;

Το άρθρο του Παύλου Παπαδόπουλου στο Βήμα περιγράφει αρκετά ικανοποιητικά ένα μεγάλο μέρος των τεκταινομένων, της διγλωσσίας της κυβέρνησης και του ρόλου ενός μέρους των πολιτικών δυνάμεων. Και γι’ αυτό αξίζει να διαβαστεί από όλους – συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί του. Ωστόσο, χαρακτηρίζεται από μερικά πολύ σημαντικά κενά, τα οποία δεν είναι καθόλου τυχαία. Αρχικώς, αποσιωπά τον ρόλο των ΜΜΕ, και κατ’ εξοχήν των συστημικών, στην άνοδο και ενίσχυση του φαινομένου Τσίπρα-Καμμένου και στη δηλητηρίαση του ελληνικού λαού με τα δραχμικά φληναφήματα. Ήταν τα τρία τουλάχιστον από τα πέντε κανάλια πανεθνικής εμβέλειας που ενίσχυσαν και πρόβαλαν το λόμπι της δραχμής και τους υπερασπιστές του, υποβάλλοντας σε κυριολεκτική πλύση εγκεφάλου τους Έλληνες πολίτες –ιδιαίτερα τους πλέον ανυπότακτους και αμφισβητησιακούς–, προτάσσοντας ως αποφασιστική παράμετρο για την αντιμετώπιση της κρίσης όχι την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ενίσχυση της αυτοδυναμίας της χώρας, αλλά τη μαγική λύση της δραχμής. Μια λύση που θα επέτρεπε σε μπατιριμένους επιχειρηματίες με τεράστια χρέη και σε εφοπλιστές-πειρατές να κερδοσκοπήσουν, αγοράζοντας με τα κεφάλαιά τους, από το εξωτερικό, την «υποτιμημένη» ελληνική οικονομία.

Σε ένα άρθρο ποταμό, εννιάμισι χιλιάδων λέξεων, που περιγράφει τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς και της Δεξιάς που στήριξαν ή στηρίζουν αυτά τα σχέδια, ο κ. Παπαδόπουλος, παραδόξως, δεν έχει να πει κουβέντα για όσα προαναφέραμε. Πιθανώς διότι δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Δηλαδή, του συγκροτήματος του ΔΟΛ που, παρ’ ότι δεν συντάχθηκε ποτέ με τη δραχμή, στήριξε και ενίσχυσε με αυτοκτόνικη εμμονή την άνοδο του Τσίπρα στην εξουσία. Και ο ΔΟΛ δεν ήταν μόνος του. Ούτε εκφράζει μόνον τον Ψυχάρη. Αποτέλεσε έναν σημαντικό δίαυλο μέσω του οποίου το μεγαλύτερο κομμάτι της «κεντροαριστεράς» αιμοδότησε με στελέχη και ψηφοφόρους τον Τσίπρα και την παρέα του. Ο κ. Παπαδόπουλος αποδομεί αρκετά συστηματικά τα τμήματα της Άκρας Δεξιάς, της Κεντροδεξιάς και της Εκκλησίας (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Προκόπης Παυλόπουλος, αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος), που εκμεταλλεύονται (η Χρυσή Αυγή) το εγχείρημα των Συριζανέλ ή λειτουργούν ως χρήσιμοι ηλίθιοι για την ευόδωσή του. Αποκρύπτει όμως επιμελώς τις δυνάμεις εκείνες που στήριξαν και πολλοί συνεχίζουν να στηρίζουν, ακόμα και σήμερα, το εγχείρημα Τσίπρα από την πλευρά των επιχειρηματιών και της κεντροαριστεράς (Ψυχάρης, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Λαλιώτης κ.ο.κ.).

Εάν το έκανε, θα μπορούσε όντως να πραγματοποιήσει μια ολοκληρωμένη ακτινογραφία των δυνάμεων που, μέσα από την ιδιοτέλεια, τον καιροσκοπισμό και την ανικανότητά τους, κινδυνεύουν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια μεγάλη εθνική καταστροφή που πλησιάζει καλπάζοντας.

http://ardin-rixi.gr/archives/202803

Η απελευθέρωση της αμοιβάδας

Η απελευθέρωση της αμοιβάδας

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Πώς τον λένε τον υπουργό της Παιδείας; Γαβρόγλου, αν θυμάμαι καλά. Είπε τίποτε για τη σπείρα που έστειλε στο Ασκληπιείο Βούλας τον καθηγητή του Παντείου Αγγελο Συρίγο; Μα ο «πώς τον είπαμε» είναι και υπουργός και αριστερός. Όθεν συνάγεται ότι δεν θα παρέμβει ως εκπρόσωπος της Πολιτείας στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών στον χώρο του Πανεπιστημίου. Διότι και τα μεταλλικά σπρέι και η κλωτσοπατινάδα ιδέες είναι. Εξάλλου, ο κ. «πώς τον είπαμε» προσπαθεί να επινοήσει λύσεις για τα προβλήματα που έχει εντοπίσει στη λειτουργία του Χάρβαρντ. Όταν τις βρει θα ασχοληθεί και με το Πάντειο και την αλητεία που λυμαίνεται τους χώρους του. Και μην μου πείτε ότι είναι άκομψο να προσφωνώ κοτζάμ Γαβρόγλου «κύριο πώς τον είπαμε», διότι όταν ένας υπουργός δεν χαλάει τη ζαχαρένια του για τέτοιες λεπτομέρειες το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ξεχάσεις το όνομά του. Για λόγους ψυχικής υγείας.

Και οι συνάδελφοι του κ. Συρίγου; Ο λαλίστατος πληθυσμός των δημοσίων υπαλλήλων, η πνευματική ελίτ πάσης Ελλάδος που δεν χάνει την ευκαιρία να παρέμβει επί του Μεσανατολικού ή του συνταξιοδοτικού, του Τραμπ ή της Κεντροαριστεράς; Πού είναι αυτά τα κείμενα που τα υπογράφουν 200 τουλάχιστον πανεπιστημιακοί; Πού χειμάζει η ορμή τους; Και γιατί δεν αποφασίζουν να κλείσουν το Πανεπιστήμιο έπειτα από τον ξυλοδαρμό του συναδέλφου τους ώσπου να καθαρίσει από τους ανθρώπινους ρύπους που το κατοικούν; Η συνήθης απάντηση είναι: αν το κάνουμε αυτό, θα μας εντοιχίσουν και θα καεί η Αθήνα όπως το 2008. «Αναρχικοί», «αναρχοαυτόνομοι», «αντιεξουσιαστές », κατά τον δημοσιογραφικό λυρισμό. Σκέτη αλητεία, ανάγωγα φασιστοειδή. Γραμμένο σε τοίχους το σύνθημα με το Αλφα σε κύκλο μάς προτρέπει να απελευθερώσουμε όλα τα «έμβια όντα». Είναι υπαρκτό. Τα παιδιά αγωνίζονται για την απελευθέρωση της αμοιβάδας που κρύβεται στην ψυχή του κάθε ανθρώπου.

Ο κ. Συρίγος έκανε κάτι που στην Ελλάδα θεωρείται αδιανόητο. Εκανε το αυτονόητο. Ζήτησε από όσους ρύπαιναν τον τοίχο του Παντείου να σταματήσουν. Του επετέθησαν, κατάφερε να ακινητοποιήσει έναν από δαύτους με τη συμπαράσταση άλλων φοιτητών και κατέληξε στο νοσοκομείο. Η αστυνομία ήρθε έπειτα από μία ώρα. Η αντίδραση του κ. Συρίγου θα ήταν φυσιολογική πριν από μερικές δεκαετίες. Σήμερα θεωρείται παρά φύσιν. Η αμοιβάδα διασπάται και αναπαράγεται. Είναι βέβαιο ότι οι φοιτητές, όπως και το διδακτικό προσωπικό, στην πλειονότητά τους, υφίστανται το μπάχαλο ως τυραννία που περιφρονεί τους κόπους τους και λεηλατεί τις προσδοκίες τους. Γιατί δεν αντιδρούν; Είναι ο φόβος; Είναι οι ιδεοληψίες; Ή μήπως η συνήθεια;

Πάντως, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η κ. Λεπέν εμφανίζεται να καλπάζει και διατηρεί την πρώτη θέση στον πρώτο γύρο. Το λέω έτσι, για να δούμε πώς είναι ο κόσμος έξω από το Πάντειο.

http://www.kathimerini.gr/896870/opinion/epikairothta/politikh/h-apeley8erwsh-ths-amoivadas

Έντυπη

Ἡ Ἀριστερὰ ὡς λάιφ στάυλ

Ἡ Ἀριστερά ὡς λάιφ στάυλ

Ὑπάρχει ἡ Ἀριστερὰ ὡς κοσμοαντίληψη καὶ ἡ Ἀριστερὰ ὡς τρόπος ζωῆς. Ὡς κοσμοαντίληψη εἶναι τὸ γνωστὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως (ἐπανάσταση, ἡ οὐτοπία ὡς χειροπιαστὴ δυνατότητα, ὁ οἰκονομισμός, ὁ δικαιωματισμός, ἡ οἰκολογία-ψευτοεπιστροφὴ στὴν ψευτοΦύση). 

Ὡς τρόπος ζωῆς Ἀριστερὰ σημαίνει: ἀτεκνία-φυγοτεκνία, δηλαδὴ ἀνάληψη πρακτικῶν, πραγματικῶν ὑποχρεώσεων μόνο γιὰ τὸ σαρκίο σου, ἢ τὴν ἀπόσυρση στὴν ἱδανικὴ γωνιὰ ἐκείνη στὴν ὁποία ἐκ τῶν πραγμάτων δὲν ἀνήκεις στοὺς πολλούς κ.ο.κ. 

Ἡ ἰδεοληψία δὲν ταυτίζεται πάντα μὲ τὸν τρόπο ζωῆς. Ἀριστερὸ τρόπο ζωῆς μπορεῖ νὰ ἔχει λ.χ. κι ἕνας Δεξιός (ἀκριβῶς ἐπειδὴ ζοῦμε τὸν ἡδονισμὸ τῆς μαζικῆς δημοκρατίας). Ἀριστερὸ τρόπο ζωῆς μπορεῖ νὰ ἔχει κι ἕνας ποὺ ἀπαρνεῖται τὸ Ἀριστερὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ τὴν ἀριστερὴ ταυτότητά του.

Ἐμένα δὲν μὲ πειράζει πιὰ τὸ νὰ ἔχει κάποιος τὸν α ἢ β τρόπο ζωῆς. Ἂς διάγει καὶ τοῦ στιρνερικοῦ μηδενιστῆ τὴ ζωή, κανένα πρόβλημα -ἐδῶ ποὺ φτάσαμε πλέον. Μὲ πειράζει ὅταν δὲν βλέπει ὅτι ὁ τρόπος ζωῆς του δὲν ταιριάζει μὲ τὶς ἰδέες του, καὶ ὅτι δὲν θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ ταιριάξει, οὔτε στὴ δική του ζωὴ οὔτε -κυρίως- στῶν ἄλλων. Δὲν εἶναι κακὸ ὅτι δὲν θὰ μπορέσει νὰ ταιριάξει ποτέ, γιατὶ κάποιες φορὲς εἶναι ἀδύνατο. Δὲν εἶναι θέμα ὑποκρισίας οὔτε (αὐτ)εξαπάτησης. Τότε, ἡ λύση εἶναι νὰ μὴν προωθεῖται ὡς ὅραμα κάτι ποὺ δὲν υἱοθετεῖται ἀπὸ τὸ ἄτομο αὐτό.

Ἔτσι, εἶναι ἀριστερὰ ὡς λάιφ στάιλ τὸ ὅτι ὁ μ.ὅ. γεννητικότητάς σου καὶ τῶν στενῶν ὁμοϊδεατῶν σου εἶναι βέρος ἀριστερός, δηλαδὴ ἴσος (ἂς ποῦμε) μὲ τὸ 1/2 τοῦ ἑλληνικοῦ μ.ὅ. 

Εἶναι ἀριστερὰ ὡς λάιφ στάιλ ὅταν δὲν μένεις στὸ σπίτι τῶν γονιῶν σου, ἀλλὰ μὲ γκόμενες ἢ συντρόφους παρ’ ὅλο ποὺ δὲν ἔχεις δικά σου λεφτά, καὶ συνεχίζεις ἕνα εἶδος ἀριστερῆς φοιτητικῆς αὐτοπραγμάτωσης. 

Εἶναι ἀριστερὸ λάιφ στάιλ τὸ νὰ κάνεις μεταπτυχιακὰ καὶ διδακτορικὰ ὣς τὰ 40 καὶ 45 χωρὶς νὰ ἔχεις κάνει π.χ. μιὰ οἰκογένεια (ἡ αἰωνία νεότης), διότι ἡ κοινωνικὴ κινητικότητά σου ἀποκλείει κάθε τὶ ἄλλο ἀπὸ τὸν νομαδισμό. 

Εἶναι ἀριστερὸ λάιφ στάιλ, τῆς Μεταπολίτευσης, νὰ ἀγνοεῖς ἔμπρακτα ὅτι οἱ γονεῖς σου -πρὸ Μεταπολίτευσης ἢ στὶς ἀπαρχές της- ὅταν παντρεύτηκαν ζοῦσαν μὲ τοὺς γονεῖς / πεθερικά τους (ὅπως τόσες δεκάδες παλιότερων νιόπαντρων γενιῶν), χωρὶς τὴν αὐτοπραγμάτωση τῆς μικρῆς (ἐπίσης, φοιτητικῆς) ἐρωτικῆς φωλίτσας: Τότε, οἱ ἀνάγκες τῆς πραγματικῆς ζωῆς ὑπερίσχυαν τῆς πεολειχίας σὲ κάθε γωνιὰ τῆς φωλίτσας. 

Εἶναι ἀριστερὸ λάιφ στάυλ νὰ περιφέρεσαι σὰν βρυκόλακας ἀπὸ συνέλευση / συζήτηση σὲ συνέλευση / συζήτηση κι ἀπὸ ἀναρχικὴ ταβέρνα σὲ ἀριστερὸ μπάρ, γιατὶ διψᾶς γιὰ πολιτικοποιημένα ὄντα καὶ γιὰ πρωτοποριακὲς ἰδέες. Εἶναι ὅλα αὐτὰ τὰ μικρούλια ἀδιαπραγμάτευτα δικαιώματα τῆς νεολαίας καὶ τοῦ Ἀνθρώπου, ποὺ ἀντιπροσωπεύουν σὲ καθημερινὸ ἐπίπεδο τὴν ἀριστεροσύνη.

Ἂν κάνεις τὰ παραπάνω καὶ ταυτόχρονα ἐνδιαφέρεσαι γιὰ τὴν αὔξηση τῶν γεννήσεων διότι ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι χωρὶς γεννητικότητα ἡ κοινωνία σβήνει, ἢ ὅταν ὁραματίζεσαι τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν παρασιτισμὸ, ἀλλὰ παράλληλα ἐπιβιώνεις μὲ τρόπους ποὺ εἶναι ἄσχετοι-ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὴν ἀνάγκη ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸν παρασιτισμό (ὁπότε, δὲν σὲ περιλαμβάνει ἡ κριτική σου), τότε ἁπλὰ προτείνεις μία ἀλλαγὴ ποὺ δὲν μπορεῖς (ἀκόμη κι ἂν θές) νὰ «ὑποστηρίξεις» στὴ ζωή σου.

Εἶναι ἀλήθεια, βέβαια, ὅτι κι ὁ Μὰρξ ζοῦσε μὲ δανεικὰ ἀπὸ τὴν καπιταλιστικὴ ἐκμετάλλευση τῶν ἐργατῶν τοῦ φίλου του. Πῶς θὰ ἐμπνεύσεις τὸ «πρῶτο βῆμα» ἢ πῶς θὰ ὑποστηρίξεις κοινωνικὰ-πολιτικὰ ἄλλους ποὺ ἤδη τὸ ἔκαναν τὴ στιγμὴ ποὺ εἶσαι ἐκτὸς τῆς ἀντίληψης πραγμάτων τὴν ὁποία προϋποθέτει τὸ πρῶτο αὐτὸ βῆμα;

Δὲν ἀπαιτῶ κάποια τελειότητα. Βασικά, δὲν ἀπαιτῶ τίποτα. Εἶναι τὸ ἴδιο μὲ ἐκεῖνον ποὺ διάγει τὴν μικροαστικὴ ζωή του, μὲ τοὺς κόπους καὶ τὶς χαρές της, ἀλλὰ σίγουρα μὲ τὴν θαλπωρὴ τῆς μονοτονίας της, κι ὀνειρεύεται -ὡς ἀπολίτικος ἢ δεξιός- τὴν παγκόσμια ἐπικράτηση τῆς Ὀρθοδοξίας ἢ τὸ διώξιμο τῶν Τούρκων ἢ τὸ Πνεῦμα καὶ Ἠθικὴ ἢ ἕνα τραπέζι σὲ ρεμπετάδικο κάθε Σάββατο ἢ μιὰ ξερὴ συνουσία καὶ ξέρω ‘γὼ τί ἄλλο. 

Δὲν γίνεται νὰ ὑπάρξει κανένα ξεπέρασμα τῆς διάκρισης Ἀριστερὰ-Δεξιὰ ὅταν ὅσοι τὸ εὔχονται συνεχίζουν τὸν τρόπο ζωῆς τους, ἀριστερὸ ἢ δεξιό.

https://chronographiae.wordpress.com/2016/12/11/%E1%BC%80%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%E1%BD%B0-%E1%BD%A1%CF%82-%CE%BB%E1%BD%B1%CE%B9%CF%86-%CF%83%CF%84%E1%BD%B1%CF%85%CE%BB/