Καλώς ήρθατε στην εποχή των τεράτων...

Καλώς ήρθατε 

στην εποχή των τεράτων

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΣΤΑΝΑΣ

Οι

«λαοί» έχουν το δικαίωμα να αυτοκτονούν. Αρκεί να τους προσφέρεις το όπλο και να τους παροτρύνεις να προχωρήσουν. Και ένα τέτοιο όπλο είναι το δημοψήφισμα επί σοβαρών και σύνθετων ζητημάτων που αφορούν τη ζωή όλων και κυρίως των επόμενων γενιών. Ζητημάτων που δεν επιδέχονται απλουστευτικά διλήμματα του στιλ «ΝΑΙ ή ΟΧΙ», «ΙΝ or OUT».

Γι’ αυτό και οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν επιλέξει ως σύστημα διακυβέρνησης την αντιπροσωπευτική και όχι την άμεση δημοκρατία. Οι πολίτες εκλέγουν τους «τεχνικούς της εξουσίας» και αναθέτουν σ’ αυτούς τις μεγάλες επιλογές. Η μάζα δεν έχει τα αναλυτικά, τεχνικά και πολιτικά εργαλεία ούτε την αναγκαία πληροφόρηση για να πάρει κρίσιμες αποφάσεις, όπως, τη συμμετοχή σε πόλεμο ή την αποχώρηση από μια μεγάλη συμμαχία. Η μάζα είναι ευάλωτη στις σειρήνες του λαϊκισμού και του ψεύδους, που μπορούν να παρασύρουν τη χώρα σε ανεπίστρεπτες καταστροφές. Όχι βέβαια πως δεν είναι οι ελίτ.

Όταν όμως οι εκλεγμένες ηγεσίες είναι ανίκανες και ψοφοδεείς, δεν έχουν σχέδιο και όραμα για το μέλλον, τότε αποποιούνται τη θεσμική τους ευθύνη και ρίχνουν το μπαλάκι στο «λαό». Δηλαδή τον δίνουν βορά στα σκυλιά της δημαγωγίας. Αν αυτός αφεθεί και αποφασίσει συναισθηματικά σε περιβάλλον άκρατου λαϊκισμού, τότε η αυτοκτονία είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο. Η επόμενη μέρα αποκαλύπτει την αλήθεια αλλά είναι πλέον αργά.

Στην Ελλάδα το ζήσαμε πριν ένα χρόνο με το περίφημο δημοψήφισμα του ΝΑΙ ή ΌΧΙ στο προτεινόμενο σχέδιο διάσωσης Γιούνκερ. Η πλειοψηφία, υπό την παρότρυνση των εγχώριων αντιδυτικών πολιτικών δυνάμεων, βρήκε την ευκαιρία να εναντιωθεί στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που δεν δέχονταν να μας χρηματοδοτούν τα ελλείμματα χωρίς μεταρρυθμίσεις. Ευτυχώς η κυβέρνηση δίστασε στο τέλος να πατήσει τη σκανδάλη και σωθήκαμε από την ολοκληρωτική καταστροφή. Προλάβαμε όμως να κλείσουμε τις τράπεζες, να χρεωθούμε σχεδόν 80 δις επιπλέον και να εξασφαλίσουμε, άγνωστο πόσες, νέες χρονιές ύφεσης. Χορέψαμε όμως στο Σύνταγμα, εκτονωθήκαμε «αξιοπρεπώς» και μετά βάλαμε την ουρά στα σκέλια και υπογράψαμε ένα χειρότερο μνημόνιο.

Κάπως ανάλογα το είδαν και οι Βρετανοί. Αφέθηκαν στις κραυγές και τις υποσχέσεις των Τζόνσον, Φάρατζ και άλλων ευρωσκεπτικιστών, ρατσιστών, ακροδεξιών, κατανάλωσαν λαίμαργα τα σκουπίδια του κίτρινου τύπου, ανακάλεσαν στη μνήμη τους περασμένα μεγαλεία και οδήγησαν τη χώρα τους εκτός ενωμένης Ευρώπης. Την επόμενη μέρα όμως δεν πανηγύρισαν καθώς έβλεπαν τη στερλίνα να βυθίζεται. Οι χειραγωγοί άρχισαν να τα γυρίζουν και να παραδέχονται ότι τους είπαν ψέματα. Θρυμμάτισαν το κοινωνικό τους συμβόλαιο, διχάστηκαν χωρίς καμιά αιτία και θα συνεχίσουν να διχάζονται σε κλίμα απομονωτισμού, αποσχιστικών διαθέσεων (Σκωτία, Β. Ιρλανδία) και οικονομικής ανασφάλειας. Το δικαίωμα ενός «λαού» να αυτοκτονεί, το κέρδισαν με το σπαθί τους. Ποιος έχει σειρά;

Η μεταφορά μεγάλου μέρους της παραγωγής στις αναπτυσσόμενες χώρες χτύπησε την άλλοτε κραταιά ευρωπαϊκή εργατική τάξη και σε συνδυασμό με τις ισχυρές μεταναστευτικές ροές προκάλεσαν ρωγμές στην ευημερία και την ασφάλεια. Οι παρίες του τρίτου κόσμου διεκδίκησαν και πήραν κάτι από το δυτικό όνειρο. Μετά τις εποχές της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού, εποχές αυξανόμενης ευημερίας και πολιτικής σταθερότητας, η Ευρώπη εισέρχεται με βήμα γοργό στην εποχή των τεράτων. Απειλείται από ακροδεξιούς εθνικιστές στον Βορρά και αριστερούς(;) τσαρλατάνους στον Νότο, που την προτρέπουν να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στο διχασμό, την ξενοφοβία και την εθνική περιχαράκωση. Λησμονεί ότι η ισχύς είναι και ήταν πάντοτε στην ένωση, το διάλογο και τη συνεργασία.

Πολλοί λένε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται αλλαγές, αλλά δεν βλέπω κάποιον να τις προτείνει συγκεκριμένα. Ομιλούν για ένα νέο όραμα που μπορεί και να μην υπάρχει. Για νέο παραγωγικό μοντέλο που είναι προς το παρόν δυσδιάκριτο. Για έλλειμμα δημοκρατίας, στο πιο δημοκρατικό σύστημα της παγκόσμιας ιστορίας. Οι σημερινές ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ αδυνατούν να υποστηρίξουν τo υπάρχον οικοδόμημα αυτής και όχι μιας άλλης ιδεατής και μελλοντικής ενωμένης Ευρώπης. Το πρόβλημα δεν είναι στο οικοδόμημα μέσω του οποίου η Ευρώπη διανύει την καλύτερη περίοδο της Ιστορίας της. Είναι η έλλειψη ισχυρών πολιτικών ταγών που μας αφήνει έκθετους στην επερχόμενη «νέα εποχή των τεράτων». Πιο πίσω, καραδοκεί ο πόλεμος.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/576/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CF%82-%CE%AE%CF%81%CE%B8%CE%B1%CF%84%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD

Ντροπή! Ομόφωνο όχι στην άρση ασυλίας του Ν. Φίλη για τα περί εθνοκάθαρσης!

Ντροπή! Ομόφωνο όχι στην άρση ασυλίας του Ν. Φίλη 

για τα περί εθνοκάθαρσης!

Δεν αίρεται η ασυλία του Νίκου Φίλη για τις θέσεις του σχετικά με την Γενοκτονία των Ποντίων, σύμφωνα με εισήγηση της Επιτροπής Δεοντολογίας της Βουλής. Αντίθετα η Επιτροπή εισηγείται να αρθεί η ασυλία του γενικού γραμματέα της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου και του βουλευτή του κόμματος Ηλία Κασιδιάρη για συκοφαντική δυσφήμηση.

Ειδικότερα η Επιτροπή αποφάσισε να προτείνει

-άρση ασυλίας των Νίκου Μιχαλολιάκου και Ηλία Κασιδιάρη, οι οποίοι κατηγορούνται για συκοφαντική δυσφήμηση πρώην επιστημονικού συνεργάτη της Χρυσής Αυγής. Η απόφαση είναι κατά πλειοψηφία, καθώς μειοψήφισε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς.

-μη άρση ασυλίας του Νίκου Φίλη για τις απόψεις του σχετικά με την Γενοκτονία των Ποντίων. Η απόφαση είναι ομόφωνη.

-μη άρση ασυλίας του βουλευτή της ΝΔ Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για σχόλιό του αναφορικά με τους μουσουλμάνους ψηφοφόρους στο δημοψήφισμα του 2015. Η απόφαση είναι ομόφωνη.

http://epontos.blogspot.gr/2016/06/Pontos-Filis-Vouli.html

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ Η NASA ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ Η NASA ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ 

ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Η χρονολόγηση των Ομηρικών Επών αποτελεί εδώ και δεκαετίες για τους επιστήμονες άλυτο γρίφο αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα. Ωστόσο μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την αστροφυσική, φέρνει τα αριστουργήματα του Ομήρου πιο κοντά στην ιστορική τους διάσταση.

Όπως αναφέρει η «Καθημερινή», πολλά από τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έργα, φαίνεται πως συνέβησαν στην πραγματικότητα, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι ήρωες του Ομήρου ήταν πραγματικά πρόσωπα, κερδίζουν έδαφος.

Η ερευνητική ομάδα μάλιστα, κάνει λόγο για «ιστορικό πυρήνα στο μύθο», κάτι που φαίνεται πως επιβεβαιώνεται και από τη χρήση των χαρτών της NASA.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Ματθαίου Τσιμιτάκη, πρόκειται για την ακριβέστερη μέχρι στιγμής απόπειρα χρονολόγησης, η οποία συγκρίνει τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έπη με αστρονομικά φαινόμενα, και ελέγχει την ιστορική αλήθεια της αφήγησης.

Αποτέλεσμα, ο εντοπισμός ημερομηνιών για συμβάντα που αποτυπώνονται στα έπη, και μια νέα αντίληψη για την ιστορικότητά τους, η οποία φιλοδοξεί να παρέμβει στο Ομηρικό ζήτημα.

Όπως τονίζει στην εφημερίδα η κ. Παναγιώτα Πρέκα-Παπαδήμα, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, «Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα».

Η ίδια μαζί με διεπιστημονική ομάδα, η οποία και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, πιστεύουν ότι μερικά από τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν στ’ αλήθεια και αποδεικνύουν ότι τα φυσικά φαινόμενα που αναφέρονται συμπίπτουν με τον χρόνο της αφήγησής τους.

«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε μέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο Πέλαγος και τότε συνέβη και η μνηστηροφονία», λέει η κ. Παπαδήμα, διευκρινίζοντας ότι η πεποίθηση για την αλήθεια του συμβάντος είναι προσωπική.

Η έκλειψη ηλίου όπως και μερικά από τα γεγονότα που αναφέρονται αποδείχθηκαν με χάρτες της NASA, οι οποίοι περιγράφουν τα προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα από το 4500 π.Χ. έως το 10.000 μ.Χ., αναφέρει ακόμα το ρεπορτάζ.

«Από το 1300 π.Χ. ώς το 1130, που είναι τα χρόνια στα οποία τοποθετούνται τα δύο έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε και δύο από αυτές είχαν ποσοστό απόκρυψης του ηλίου 2%, επομένως δεν έγιναν αντιληπτές. Αλλη μία έγινε με τη Δύση του ηλίου, επομένως μας αφορούν μόνο δύο» εξηγεί η κ. Παπαδήμα.

Μια ολική έκλειψη ηλίου έγινε το 1143, δηλαδή πολύ κοντά στην παρακμή των Μυκηναϊκών κέντρων και γι’ αυτό αποκλείσθηκε από τους επιστήμονες. Η δεύτερη όμως έγινε στις 30 Οκτωβρίου του 1207, από τις δυόμισι το μεσημέρι ώς τις πέντε και μισή το απόγευμα και αυτή θεωρούν ότι αποτυπώνεται στην Οδύσσεια.

Στη ραψωδία Υ, λίγο πριν από το φονικό, ο Ομηρος βάζει τον Θεοκλύμενο τον «θεοδιωματάρη», όπως τον αποκαλεί ο Καζαντζάκης στη μετάφραση, να λέει στους μνηστήρες: «Σαν τι κακό σας δέρνει, δύστυχοι, κι έχουν ζωστεί με νύχτα και οι κεφαλές σας και τα πρόσωπα και χαμηλά τα γόνα; Κι άναψε σύθρηνο, και γέμισαν τα μάγουλά σας δάκρυα, και ραντισμένοι οι τοίχοι μ’ αίματα και τα ώρια μεσοδόκια· ίσκιους πλημμύρισε κι η αυλόπορτα, κι η αυλή πλημμύρισε ίσκιους, που ξεκινούν στα μαύρα Τρίσκοτα να κατεβούν, κι ο γήλιος από τα ουράνια εχάθη, κι άπλωσε βαριά καταχνιά ολούθε!».

«Πρόκειται για μια περιγραφή της έκλειψης η οποία έκρυβε τα 3/4 του ηλιακού δίσκου» λέει η κ. Παπαδήμα. «Η ημερομηνία της έκλειψης, 30 Οκτωβρίου 1207 π.Χ., είναι σε απόλυτη συμφωνία με τις ομηρικές περιγραφές για τις καιρικές συνθήκες, τη φθινοπωρινή αγροτική ζωή και τη μεσημεριανή ώρα δολοφονίας των μνηστήρων», σύμφωνα με την κ. Παπαδήμα.

Η διεπιστημονική ομάδα που ερευνά τα έπη αποτελείται από τους καθηγητές Σ. Παπαμαρινόπουλο, Π. Πρέκα-Παπαδήμα, επίκουρη καθηγήτρια Αστροφυσικής στο ΕΚΠΑ και τους ερευνητές Π. Αντωνόπουλο, Φυσικό και ερασιτέχνη αστρονόμο, Π. Μητροπέτρο, φιλόλογο και εκπαιδευτικό, Ε. Μητροπέτρου, φιλόλογο και αρχαιολόγο, Α. Τσιρώνη, επίσης φιλόλογο-αρχαιολόγο και Γ. Σαραντίτη, συγγραφέα, ηλεκτρ. μηχανικό.

«Υπάρχει ιστορικός πυρήνας στον μύθο»

Όσον αφορά στο ερώτημα σχετικά με το αν όλα όσα περιγράφονται στα έπη είναι μεταφορικά ή κυριολεκτικά, η κ. Πρέκα-Παπαδήμα, τονίζει πως την απάντηση, τη δίνει ο Πλούταρχος, ο οποίος εξηγεί ότι Φυσική Επιστήμη, Θεολογία και Μυθολογία ταυτίζονται στην Αρχαία Ελλάδα.

«Το φαινόμενο στην Οδύσσεια το δημιουργεί η Αθηνά και στην Ιλιάδα ο Απόλλωνας. Πιστεύουμε ότι υπάρχει ιστορικός πυρήνας στον μύθο», λέει η ίδια.

Προς επίρρωσιν, αναφέρει την εμφάνιση μιας βροχής πεφταστεριών που περιγράφεται ως εξής: «Ως άρα οι ειπόντι επέπτατο δεξιός όρνις, κίρκος, Απόλλωνος ταχύς άγγελος· εν δε πόδεσσι τίλλε πέλειαν έχων, κατά δε πτερά χεύεν έραζε μεσσηγύς νηός τε και αυτού Τηλεμάχοιο».

«Το γεράκι που περιγράφει ο Όμηρος, το οποίο είναι αδύνατον να είδε με λεπτομέρεια μέσα στο σκοτάδι, και μάλιστα από μακριά, τοποθετείται στη θέση που βρίσκεται ο αστερισμός Κόρακας. Βρίσκεται ανατολικά (δεξιά το βλέπει) και είναι αγγελιοφόρος του Απόλλωνα, σύμφωνα με τον Ερατοσθένη. Στα πόδια του –δηλαδή αντιδιαμετρικά από τον Κόρακα– βρίσκεται το σμήνος των πλειάδων (πελειάδες στα αρχαιοελληνικά, που σημαίνει αγριοπεριστέρες), που βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου. Από εκεί λέει ότι πέφτουν πούπουλα, δηλαδή αστέρια, μια ποιητική περιγραφή του ουρανού και της πορείας του ταξιδιού», εξηγεί η ίδια.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι επιστήμονες, χρησιμοποιώντας τους χάρτες της NASA, διαπίστωσαν ότι πράγματι υπήρξε βροχή διαττόντων αστέρων στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα της επιστροφής του Τηλέμαχου από το ταξίδι στην Πύλο και τη Σπάρτη.

Ο Κόρακας, όμως, είναι απεσταλμένος του Απόλλωνα και καλός οιωνός για τον Τηλέμαχο, που αναζητάει τον πατέρα του. Η 30ή Οκτωβρίου ήταν ημέρα της γιορτής του Απόλλωνα, κατά την οποία μάλιστα λάμβανε χώρα εκατόμβη (θυσία εκατό βοδιών), πράγμα που σημαίνει ότι όλο το νησί είχε πάει να την παρακολουθήσει.

Οι μνηστήρες βρέθηκαν στην τέλεια παγίδα και φονεύθηκαν με τη βοήθεια των δύο θεών, της Αθηνάς και του Απόλλωνα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, δύο τόσο σημαντικές ειδήσεις, όπως η δολοφονία όλων των διαδόχων στην Ιθάκη και η έκλειψη, δεν μπορεί παρά να διαδόθηκαν ταχύτατα σε όλη την Ελλάδα ως ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Αριστερή εξομολόγηση...

Το μανιφέστο του μαλάκα

ΣΤΑΘΗΣ

Μήπως είμαι μαλάκας; (μη σπεύδετε να απαντήσετε καταφατικά ορισμένοι – σας βλέπω, ρητορικό είναι το ερώτημα). Πλην όμως δεν μπορώ να αισθανθώ αλλιώς, όταν βλέπω όλην αυτήν την ορδή να αγορεύει επί των ερειπίων που δημιουργεί, λες και δημιουργεί Παρθενώνες. 

Πουλάει ο κ. Τσίπρας το Ελληνικό και πανηγυρίζει, λες και θα πάει ο κ. Φλαμπουράρης να πιάσει δουλειά κρουπιέρης στο Καζίνο. Που θα χτίσει ο κ. Σπίρτζης με τα χεράκια του. Και τα δάκρυά του.

Ετοιμάζουν ομαδικούς τάφους για ομαδικές απολύσεις από Σεπτέμβριο και η κυβέρνηση μας διαβεβαιώνει ότι θα υπερασπισθεί ό,τι έχει απομείνει από την εργασία, «ακριβώς όπως υπερασπίσθηκε τις συντάξεις και τα σπίτια από τα κόκκινα δάνεια» - δεν εξηγείται αλλιώς, με έχουν για μαλάκα.

Ήδη μιλούν για μικροεργασία, - οι νάνοι – αλλά παινεύουν ο ένας τον άλλον, όπως ο Ρονάλντο τον εαυτόν του. Έχουν κρύψει τα χίλια δόντια του Δράκου μέσα σε κάθε δόντι του Κόφτη, αλλά θα μας αλείψουν τις δαγκωματιές με ζιπέλαιο να γιάνουν – σαλεύουν οι φρένες μου όταν τους ακούω να μιλάνε για την αναθεώρηση του Συντάγματος (που έχουν παραδώσει λάφυρο στα χέρια των Γερμανών) μόνον και μόνον για αποπροσανατολισμό, μόνον και μόνον για να «αλλάξουν την ατζέντα» - ποια ατζέντα; σημειωματάριο εκτέλεσης εντολών για αλλεπάλληλους φόνους είναι. 

Λένε μπαρούφες για δημοψηφίσματα κι ύστερα τις ανακαλούν, λες και δεν τρέχει τίποτα. Έχουν τους Έλληνες για μαλάκες – δεν εξηγείται αλλιώς. Αμολάνε κοτσάνες για την ανοχή του Συντάγματος (του ποιου;) στις διαδηλώσεις (έστω) κατσαρόλας κι ύστερα χωρίζονται στα δύο: σ’ αυτούς που υποστηρίζουν τη μαλακία που ελέχθη και σε εκείνους που διακηρύσσουν ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει μαλακίες – μας έχουν για ζωντόβολα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Το 50% των νέων είναι άνεργοι, σε όλο και πιο πολλά σπίτια δεν έχουν να φάνε και ο κ. Τσίπρας έχει αναστήσει την οικονομία από το Πάσχα, ενώ από Σεπτέμβρη πάμε για την ανάληψη (του Μήτσου στους ουρανούς). Μαλάκας κι ο Μήτσος. Αλλά όχι Cosco Δρίτσας.

Έχουνε βρει παπά (ότι είναι Αριστεροί) και θάβουνε πέντε – έξι εκατομμύρια Ελληνες. Από πέντε – έξι φορές τον καθένα. Τριάμισι μέτρα κάτω απ’ τη γη. Αν αυτό είναι Αριστερά, να της κάνουμε ευχέλαιο να συνέλθει! Πλην Πολάκη. Αυτός χρειάζεται εξορκισμό! Μπας και καταλάβει ότι όταν το ΚΑΤ δεν έχει ούτε ναρθηκάκια για σπασμένα δάκτυλα, δεν φταίνε όσοι δεν καταλαβαίνουν πόσο λεβεντιάς είναι ο παλικαράς απ’ τα Σφακιά, αλλά ο ίδιος που νομίζει ότι είναι λεβεντιάς. Μας έχουν για μαλάκηδες – τι το θέλει το ούζο, τον καφέ και τα τσιγάρα ο μαλάκας; Να τα μετριάσει! Να τα κόψει! Γιατί διαμαρτύρεται για την αύξηση του ΦΠΑ και την καθιέρωση του ΕΝΦΙΑ; ο Μητσοτάκης θα ήταν καλύτερος; - νιώθω μαλάκας…

Εγώ (ο μαλάκας) που δεν καταδέχθηκα σαράντα χρόνια τώρα να διαλέξω ανάμεσα σε δύο κακά, ακούω όσους πίστευα ότι σκέφτονται το ίδιο, να μου βάζουν το δίλημμα της Σκύλλας ή της Χάρυβδης. Ή έχουν σαλέψει ή με έχουν για μαλάκα με περικεφαλαία (διότι μάλλον με έχουν και για εθνικιστή μαλάκα, επειδή δεν μάσηξα να θεωρώ αυτοπροσδιορισμό των εθνικισμό των Σκοπιανών και πολυπολιτισμό την Οθωμανική βαρβαρότητα).

Όμως χάνω τα λόγια μου, όταν ακούω τον σύντροφο Γκρέγκορ Γκίζι να μιλά στη Γερμανική Βουλή για Γενοκτονία των Ποντίων (εθνικιστής κι αυτός;), ενώ εδώ οι Φίλης, Λιάκος και το κακό συναπάντημα δεν βάζουν καν στη διδακτέα ύλη της ελληνικής (αλλά και της παγκόσμιας) ιστορίας τέτοια ακανθώδη θέματα. Και γιατί να βάλουν; εδώ οι άνθρωποι εξαίρεσαν από τη σχολική ύλη τον Επιτάφιο του Περικλέους, μαλάκες είναι να μην κάνουν ό,τι γουστάρουν; Έντρομοι είναι, σου λέει, οι Έλληνες, γονατισμένοι είναι, σιγά που θα ασχοληθούν οι κακομοίριδες με τις δολοφονίες που κάνουμε. 

Αλλά, αν μας θεωρούν μαλάκηδες, το μέγα ερώτημα είναι μήπως είμαστε. Δεν θα μιλήσω για τους άλλους (ουδένα θεωρώ μαλάκα), αλλά θα μιλήσω για τον εαυτόν μου – που μάλλον είμαι η χαρά του Καρανίκα. Δουλεύω σαν σταχανοβίτης από 18 χρονώ, ποτέ δεν θεώρησα τη δουλειά καριέρα, άρα στα ματάκια αυτού του σημαιοφόρου της Αριστεράς είμαι το ισοδύναμο της χολέρας. 

Καλά να πάθω κι ας μη σείονται τώρα οι φρένες μου, όταν οι Αμερικανοί επαινούν τον κ. Τσίπρα, όταν το ΔΝΤ σχεδιάζει να μετατρέψει τον δημόσιο τομέα σε έναν «παράδεισο» που θα δουλεύει με ιδιωτικά οικονομικά κριτήρια (εις όσα αφορούν την εργασία) διότι, κατά τα άλλα, η διοίκηση του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα δούλευε πάντα προς χάριν των κρατικοδίαιτων του ιδιωτικού τομέα.

Ελπίζω, όσο διαβάζετε αυτό το κείμενο να μη νιώθετε μαλάκες – αν είσθε Συριζάκηδες βεβαίως και όχι, αν όμως είσθε Συριζαίοι, κάποιο φιδάκι θα σας ζώνει.

Το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, η μάχη κατά της διαπλοκής (να σκοτώνεσαι με έναν και να σε υποστηρίζουν τέσσερις), οι offshore Ιμαλαΐων, η κυρία Τζάκρη να κάνει δύο βήματα πίσω κι ένα μπρος (όταν χορεύει φοξ τροτ), τα γεμιστά της κυρίας Φωτίου με τα οποία ο Ιησούς τάισε τους πεινώντες στο παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, η έξοδος του κ. Καμμένου απ’ τα μνημόνια (η …απομνημονιοποίηση – μνημειώδης έκφραση!), το ταξικό κωθώνι που θέλει να βάλει ταξικό πρόστιμο στην άποψη, τα γαρίφαλα του κ. Τσίπρα στον Ερντογάν, το αμίμητο τιρμπουσόν Τρύφων, η ρουφιάνα η θάλασσα που δεν έχει σύνορα, όλα αυτά και άλλα τόσα, η αναίδεια, η αλαζονεία, η μεγαληγορία, η δημαγωγία, η εξαπάτηση, η μετάλλαξη, ο παχυδερμισμός, ο αμοραλισμός, όλα αυτά και άλλα τέτοια με κάνουν να νιώθω μαλάκας, διότι με νομίζουν μαλάκα. Μάλιστα με κρυφοτρώει η θλίψη εκείνου που υποψιάζεται ότι, εν τέλει, μπορεί να είναι και μαλάκας…

http://resaltomag.blogspot.gr/2016/06/blog-post_62.html

ΕΞΙ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΕΞΙ...

Έξι κυπαρίσσια κι άλλα έξι...

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Αυτά που συμβαίνουν δεν είναι ατυχήματα, αποτέλεσμα αγραμματοσύνης κι ανικανότητας. Τα ‘χουν αυτά τα «προσόντα» οι αριστεροί του φρεντοτσίνο αλλά αυτό που συμβαίνει είναι επιλογή τους. Το ταξίδι στην Σμύρνη ήταν αποκαλυπτικό. Αυτό το ανθρωπάκι πήγε στην πόλη που ο Κεμάλ έπνιξε στο αίμα των Ελλήνων κατοίκων της, όπου ο Ορθόδοξος ποιμένας της μαρτύρησε σαν το Χριστό κι η θάλασσα της πλημμύρισε πτώματα αμάχων. Ομαδικοί βιασμοί, φόνοι, εξανδραποδισμοί και φωτιά αφάνισαν την «άπιστη Σμύρνη».

Η σημερινή πόλη είναι αποτέλεσμα Γενοκτονίας, μνημείο του τουρκικού φονικού ολοκληρωτισμού, της αρπαγής και του αφανισμού ενός ολόκληρου λαού από τις εστίες του.

Το ανθρωπάκι που πήγε εκεί, μίλησε για πόλη πολυπολιτισμού κι αδερφοσύνης που μας ενώνει. Ο Κοτζιάς απεδείχθη ολίγιστος, ας δάγκωνα καλύτερα την γλώσσα μου όταν ανέλαβε, για τον έπαινο των υποτιθέμενων προσόντων του, που «συχωρέθηκαν» στην πράξη αλλά Ιστορία ξέρει. Δεν μπορεί αυτός ή κάποιος άλλος από τους ανακυκλωμένους ψιλομπολσεβίκους της αντιπροσωπείας να μην ξέρει πως η Σμύρνη μας «ενώνει» με τους Τούρκους, όσο κι όπως το Άουσβιτς «ενώνει» τους Εβραίους με τους Γερμανούς και το Κατύν τους Πολωνούς με τους Ρώσους.

Δεν είναι λοιπόν ζήτημα αγραμματοσύνης κι επιπολαιότητας, δεν θα απαλλαγούν, διότι τάχα προέβησαν σε ανήκεστο βλάβη των εθνικών συμφερόντων εξ ευηθείας. Όταν κάτσουν στον πάγκο, δεν μπορεί να έχουν τέτοια υπεράσπιση.Ό,τι κάνουν είναι ιδεολογική επιλογή, προσπαθούν πάση δυνάμει να ξεσκίσουν το Έθνος, να υλοποιήσουν όλη την βλαμμένη ατζέντα τους σε σχέση με τα «ανοικτά σύνορα», την δημιουργία «πολυπολιτισμικής Ελλάδας», τα ελληνοτουρκικά, το ψευδομακεδονικό, την μετατροπή της Παιδείας σε τουβλοποιείο «προοδευτικών πολιτών του κόσμου», τον ευνουχισμό της Εκκλησίας, την προώθηση όλης της νεοταξίτικης γελοίας και πολιτικά «ορθής» ατζέντας κι ό,τι κατεβάζει η μειοψηφική εξαρχειώτικη και κολωνακιώτικη κούτρα τους.

Τα ανοικτά σύνορα, το κλείσιμο των κέντρων κράτησης, ήτοι η ουρανομήκης κραυγή «ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ», ήταν πολιτική τους θέση και τώρα πράξη. Από τον διαρκή «Ξένιο Δία» και τους κλιματιζόμενους οικίσκους του κακού Σαμαρά στην Αμυγδαλέζα, στην λάσπη και στην εξαθλίωση στην Ειδομένη του Μουζάλα. Απόβλητοι της Ευρώπης, χρήσιμοι ηλίθιοι του ισλαμοφασισμού και των δουλεμπόρων, αυτοκτονούμε από …ανθρωπισμό.

Ο Αλέξης κι η υπουργός του ευθύνονται για τους πνιγμένους, για τα παιδιά που σέρνονται στις λάσπες και στους δρόμους, για τους φανατικούς ισλαμιστές ανάμεσα τους, αυτοί εξέπεμψαν το μήνυμα του ΜΗ ΚΡΑΤΟΥΣ, της ανομίας και της αφασίας. Αυτοί ευθύνονται για το γελοίο να τους πηγαίνουν στην Ειδομένη ή στο Σχιστό κι ύστερα αυτοί να ροβολάνε ξανά για την Πλατεία Βικτωρίας και την Ομόνοια, γιατί εκεί είναι οι διακινητές κι ύστερα ξανά πίσω και τούμπαλιν, διότι η σχιζοφρενική κυβέρνηση μας είναι κατά των κλειστών κέντρων κι ενός σοβαρού ελέγχου για την ασφάλεια της χώρας.

Η κυρά Τασία θα έπρεπε ήδη να έχει σιδερένια μπάλα στα πόδια και ριγωτή στολή και το αφεντικό της να προαυλίζεται κι αυτό στο ακτινωτό ευαγές ίδρυμα της γειτονιάς μου. Αντ’ αυτού την συνεχάρη προσφάτως ο Φλαμπουράρης για τα έργα και τις ημέρες της.

Η βαρύτατη προσβολή του Τσίπρα στην μνήμη των νεκρών μας στην Σμύρνη, η σιωπή αυτού και του υπουργού του στις απανωτές προκλήσεις και προσβολές των τούρκων υπουργών, δεν είναι γκάφες. Είναι συνειδητές πολιτικές πράξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο αστείος αλλά μοιραίος ψευτοδεξιός κολαούζος του, μας φτιάχνουν μια μεγάλη σουνίτικη μειονότητα, τον τελικό αριθμό της οποίας θα αποφασίσει ο τρομοκράτης και αρχιδουλέμπορος Ερντογάν. Διότι μπορεί, αν του κάνει κέφι, να μας τους κάνει τρακόσιες, τετρακόσιες, πεντακόσιες χιλιάδες. Κι αν εξεργερθούν από σχέδιο ή απλά πείνα κι απόγνωση, θα μπορεί να επέμβει για να «σώσει» τα ομόθρησκα αδέρφια του.

Ο δε Μάρδας, ο «σοβαρός» και δυο τρομάρες, είπε για τα θέματα με την Τουρκία πως «ή τα επιλύουμε διπλωματικά ή πάμε σε πόλεμο». Πέσατε μερικοί να τον φάτε για γεράκι. Μα δεν έχει καλσόν για σκίσιμο ο σύντροφος υπουργός. Σιγά μην θέλει πόλεμο. Μέχρι μαξιλαροπόλεμο μπορεί κι αν… Απλά επανέλαβε την ηλίθια θέση της αριστεράς κι ενίων χαζοδεξιών: «ή συμβιβασμός ή πόλεμος». Το «ξεβράκωμα» σας προαναγγέλει, που θα βαφτιστεί συμβιβασμός. Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν άλλα χρώματα ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο, δεν υπάρχει η έννοια της αποτροπής, που σου επιτρέπει την διεκδίκηση και προστασία των συμφερόντων σου και χωρίς πόλεμο. Απλά πρέπει να δείχνεις πως δεν τον φοβάσαι και πως έχεις κάκαλα. Έχει κάποιες προϋποθέσεις η αποτροπή: δημιουργία πολυποίκιλης ισχύος και να εκπέμπεις το μήνυμα πως αν περάσει ο εχθρός τις κόκκινες γραμμές σου, θα την χρησιμοποιήσεις. Πως ας πούμε, θα στείλεις τον Κορωνάκη και τον Καρανίκα. Φονικά όπλα. Αυτοί εδώ τι μήνυμα αποτροπής να εκπέμψουν; Αφού ο καταληψίας του Λυκείου του ΔΕΝ θεωρεί εχθρό την Τουρκία. Εδώ δεν ξέρει πως το casus belli χρονολογείται από το 1995 κι όχι 60 χρόνια πριν. Για τον Αλέξη το Αιγαίο πρέπει να ανήκει στα ψάρια του, να κάνουμε τα κανόνια αλέτρια και τις φρεγάτες κρουαζιερόπλοια, όλοι αδερφωμένοι κλπ.

Η μακρά παράδοση και η εξαιρετικά επιθετική θεωρητική και υλική συγκρότηση του τουρκικού επεκτατισμού, η γενοκτόνα φύση του, τα θύματά του από την Αμμόχωστο ως την Θράκη, κι από τα Ίμια και την Κύναρο ως το Σίρνακ και το Ντιγιάρμπακιρ, είναι ψιλά γράμματα, αφού η «θεωρία» της αριστεράς του φραπόγαλου λέει άλλα, πως φταίμε κι οι δυο, ο εκατέρωθεν «εθνικισμός», κυρίως ο δικός μας κλπ. Είπαμε, ο ιδανικός άνθρωπος για τον Αλέξη και την λαθρολάγνα κομπανία του, είναι gay πακιστανός λαθρομετανάστης, που εκτρέφει καρέτα – καρέτα, πήρε μέρος στα μπάχαλα του 2008, θέλει να κάνει σύμφωνο συμβίωσης με σκοπιανό και να υιοθετήσει Τσάμη και να διαβάζουν τα βράδια Αύγουστο Κορτώ και ποίηση Κουράκη στο hot spot, όπου θα σερβίρει χαλάλ κοτόπουλο ο Πανάρας με πλάκα όλες του τις μαϊμού πουλάδες. Οι σκέτοι Έλληνες και τα συμφέροντα τους είναι μπανάλ.

Και μην έχετε ψευδαίσθηση πως αυτός ο καταστροφικός έμπρακτος διεθνισμός δεν έχει καθοδήγηση. Υπάρχουν οι λιακοφίληδες και οι αναμαλλιασμένες θείτσες, κάτι βοηθοί πιστολάκια στο κομμωτήριο μιας επιστημοσύνης επιπέδου Ζιμπάμπουε. Αυτοί που ανέλαβαν να «αναμορφώσουν» την Παιδεία, ήτοι να την απονευρώσουν από κάθε τι εθνικό και έντονα ελληνικό, απ’ οτιδήποτε θυμίζει το ηρωϊκό πρότυπο, την φλόγα του ελληνικού εθνισμού και τα συμφέροντά του.

Προσπέρασαν τον Κονδύλη και πήγαν αμέσως στις αμπελοφιλοσοφίες της «Αυγής» και των καμμένων εθνοαποδομητών, που ανδρώθηκαν ως βδέλλες στο σώμα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που έχτισαν οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες. Εν ολίγοις, ο λαός πλήρωνε χρόνια τους εχθρούς του, μισθοδοτούσε γενίτσαρους για να διδάσκουν τα παιδιά του να μισούν τη γη που πατάνε και να αποδομούν τις ιδέες, τους ήρωες και τα σύμβολα του Έθνους, να το αρνούνται ως ύπαρξη και ιστορική συνέχεια. Αυτοί που κυβερνούν σήμερα είναι οι καλύτεροι μαθητές του εσμού των ολοκληρωτικών μηδενιστών, που αυτοκτονικά εργοδότησε ο λαός και ανέχτηκε ή και σιγόνταρε η κεντροδεξιά. Ας προσέχαμε και να γίνει μάθημα για το μέλλον. Δεν ανατρέφεις φίδια στον κόρφο του λαού. Τους λειώνεις το κεφάλι.

Αφού στην οικονομία έγιναν πρωταθλητές της αποτυχίας, περίγελος του πλανήτη, και απλά παίζουν με τον φθόνο και το ταξικό μίσος, θέλουν λοιπόν, πριν πέσουν, να προλάβουν να ξεχαρβαλώσουν όλα όσα μισούν: τα σύνορα της Πατρίδας, την εθνική της ομοιογένεια, την οικογένεια, την Παιδεία, τις αξίες της κοινωνίας, να ανοίξουν διάπλατο δρόμο σε παραχωρήσεις στην Τουρκία στο Αιγαίο, να κλείσουν το Σκοπιανό ενδίδοντας στις απαιτήσεις του VMRO, των επιγόνων των συνεργατών των SS και σίγουρα δεν θα αντισταθούν ιδιαίτερα σε ένα νέο σχέδιο Απαρτχάϊντ – Ανάν για την Κύπρο. Παράλληλα θέλουν να υλοποιήσουν και τον κοινωνικό μετασχηματισμό, ήτοι την προλεταριοποίηση των πάντων, τον αφανισμό της μεσαίας τάξης. Αυτοί, ως κρατική νομενκλατούρα κι από κάτω το εξαθλιωμένο πόπολο, 500 ευρώ το μήνα έκαστος και πολλά θα μας είναι. Και θα κάνουμε πορείες κάθε μέρα, για να είμαστε fit, όπως χαριτωμένα υπονόησε ο Κουρουμπλής χλευάζοντας το σύνολο της επιστημονικής τάξης της χώρας που απεργεί δυο μήνες τώρα. Από τη μνημονιάρα που εφαρμόζει, απέκτησε και χιούμορ ο ανακυκλωμένος τάχα αντιμνημονιακός πασόκος.

Οι επιλογές τους λοιπόν είναι σκληρά ιδεολογικές, αδίστακτες και τις προωθούν με φόρα.

Η απάντηση της Δεξιάς, Κεντροδεξιάς, πείτε την όπως θέλετε, πρέπει να είναι εξίσου ιδεολογική αλλά και ορθολογική, σε αντίθεση με τον ανορθολογισμό της ανιστόρητης και καταστροφικής πολιτικής του ψιλοηγεμόνα της Βλαχίας, που πήγε σκυφτός στην Σμύρνη της Γενοκτονίας, της αρπαγής και του αίματος για να λουστράρει τα σκαρπίνια του Νταβούτογλου. Η απάντηση μας πρέπει να είναι ιδεολογική κι η στάση μας δυο φορές πιο σκληρή από την δική τους. Η καρδιά κι η Ιστορία των Ελλήνων θα είναι μαζί μας, αν κάνουμε το καθήκον μας.

Εάν θα χορεύουμε καντρίλιες στο παράφωνο βιολί της πολιτικής «ορθότητας», αν ο αστικός χώρος δεν κάνει τα αυτονόητα απέναντι στο Έθνος και την Πατρίδα, τότε το κενό θα το καλύψουν άλλοι κι από την πολυδιάσπαση του χώρου των εθνικών αστικών αξιών θα βγει πάλι ωφελημένη η τυχοδιωκτική αριστερά, που ήδη προδίδει τα εθνικά συμφέροντα.

Η Πατρίδα είναι το κοινό μας σπίτι. Δεν μπορούμε αδρανείς να παρακολουθούμε την αριστερά των φρικιών και το κράτος συμμορία του Ερντογάν να το διαλύουν.

Δεν υπάρχει πλέον χώρος για δισταγμούς και αστικές ευγένειες.

Όποιοι υπονομεύουν με αυτό τον τρόπο την εθνική ασφάλεια και συνοχή πρέπει να πληρώσουν. Δεν χωράνε κολλητηλίκια με αυτούς, ούτε αβρότητες. Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα με ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο Έθνος, το μισούν και διαλύουν την χώρα.

Ανεβαίνοντας την Μεσογείων δεξιά έξι κυπαρίσσια φυτεύτηκαν μετά το 1922, εις μνήμην. Ε, να τους τάξουμε κι άλλα έξι. Είναι καλό ν’ αυξάνεται το πράσινο, δεν είναι;

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/eksi-kuparissia-ki-alla-eksi/10.105527#.VuLoEQd-AUI.facebook

Μια κριτική για την χθεσινή συγκέντρωση

Εντόπισα στο διαδίκτυο την παρακάτω ανώνυμη κριτική για την χθεσινή συγκέντρωση στην Αθήνα. Την βρήκα ενδιαφέρουσα.

ΔΕΕ 

Τα μυστικά μιας προδιαγεγραμμένης αποτυχίας

Για όσους είχαν προσπαθήσει να δουν ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα τα γεγονότα, η αποτυχία της σημερινής συγκέντρωσης ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη. Λίγες ώρες άλλωστε πριν την είχαμε προβλέψει.

Το εκτός κοινής λογικής μήνυμα ικανοποιούσε μόνο το θυμικό, στερούμενο όμως ουσίας και πρότασης.

10.000 άνθρωποι (και αν...) επουδενί δύναται να θεωρηθεί ότι εκφράζουν την κοινωνία. Και φυσικά η αποτυχία αυτή θα αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, που ευλόγως θα ισχυριστεί ότι η κοινωνία γύρισε την πλάτη σε όσους ζητούν την παραίτησή της.

Οι λόγοι της αποτυχίας της σημερινής συγκέντρωσης πολλοί:

1. Τα social media δεν παράγουν πολιτική, επικοινωνούν την ήδη παραγόμενη πολιτική (αν υπάρχει). Αποτελούν το μέσο διάχυσης του μηνύματος, όχι όμως τον φορέα παραγωγής του μηνύματος.

2. Η επιρροή των social media περιορίζεται σε ένα μικρόκοσμο, ο οποίος έχει πολύ συχνά την ψευδαίσθηση ότι αποτελεί πλειοψηφούν ρεύμα, επειδή ακριβώς όλοι συμφωνούν μεταξύ τους. Οι προσδοκίες αυτές διαψεύδονται συχνότατα οικτρά (βλ. Δημοψήφισμα, εκλογές Σεπτεμβρίου).

3. Οι εκλογές δεν κερδίζονται μέσω των social media. Επηρεάζουν το αποτέλεσμα, αλλά δεν το κρίνουν.

4. Η δημοσκοπική και εν τέλει εκλογική αποτύπωση της οργής χρειάζεται χρόνο, δουλειά και κυρίως προτάσεις που να πείθουν. Εξ ου και η αδυναμία ακόμη της ΝΔ να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση.

5. Ένα κόμμα εξουσίας ή στηρίζει μια εκδήλωση ανοιχτά και καλεί τον κόσμο να συμμετάσχει ή εκδίδει απαγορευτικό στα στελέχη της να ασχοληθούν. Ή κατεβάζεις τον κόσμο στο δρόμο, ή δεν μιλάς καθόλου. Τα μεσοβέζικα έχουν πάντα την αυτή αποτυχημένη κατάληξη.

6. Οι συνθήκες δεν είναι ακόμη ώριμες για την εκπαραθύρωση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ακόμη τον στηρίζει, έστω και σιωπηρώς. Η σημερινή συγκέντρωση ήταν πρόωρη και συνεπώς καταδικασμένη σε αποτυχία.

7. Εν τέλει, παρά τα αντιθέτως λεχθέντα, είχε πολύ μεγάλη σημασία το ποιόν εκείνων που διοργάνωσαν τη συγκέντρωση. Απεδείχθη σήμερα περίτρανα.

8. Οι προερχόμενοι από το ΛΑΟΣ δεν μπορεί να εκφράζουν το όλο της Παράταξης. Άλλωστε ψήφους δεν φέρνουν, τουναντίον μάλιστα. Κρείττον του λαλείν το σιγάν.

9. Το θυμικό μόνο αποτελεί κακό σύμβουλο.

10. Οι πολιτικοί "εγκέφαλοι" επικοινωνίας και παραγωγής πολιτικής είναι εκτός κοινωνίας.

Τα Σέβη μου

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

http://ed-mysterious.blogspot.gr/2016/06/blog-post_88.html#more

Περί ξανθού γένους...

Τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει στο προσκήνιο με ιδιαίτερη ένταση η παραφιλολογία περί "ξανθού γένους" που θα σώσει τους ραγιάδες νεοέλληνες από όλα τα δεινά, πραγματικά ή φανταστικά, που ανοήτως και με την γνωστή επιπολαιότητα που μας διακρίνει ως λαό διαχρονικά, συσσωρεύσαμε οι ίδιοι στην χώρα: Τις εξωτερικές απειλές, την ισλαμική εισβολή, τους διεθνείς ...τοκογλύφους, το ...ΔΝΤ, την οικονομική, πολιτική και κοινωνική καχεξία, την παρακμή και διάλυση κάθε τομέα, την πολιτισμική υστέρηση, τον αφανισμό των ηθικών αξιών που μας συγκροτούσαν και συγκρατούσαν ως κοινωνία. Αντί της αναγκαίας αυτοκριτικής και της συλλογικής προσπάθειας ανασυγκρότησης, επιλέξαμε την εύκολη λύση της αναμονής του "από μηχανής θεού". Αποτυχημένοι πολιτικάντηδες, θρησκόληπτοι προφητειολόγοι, ημιμαθείς τσαρλατάνοι κάθε κατηγορίας και προέλευσης αναλώνονται καθημερινά να μας πείσουν ότι δεν φταίμε εμείς για την κατάντια μας, αλλά πάντα οι "άλλοι" που μας επιβουλεύονται μονίμως. Βεβαίως ουδείς μας εξηγεί γιατί δεν αντιδρούμε συνολικά, αλλά αντιθέτως κάνουμε ο,τι περνάει από το χέρι μας για να τους διευκολύνουμε, ψηφίζοντας συστηματικά τους πλέον άχρηστους, ακατάλληλους και επικίνδυνους πολιτικούς, να αδιαφορούμε και να μη αντιδρούμε για όσα εγκληματικά συμβαίνουν γύρω μας, να συνεχίζουμε την πορεία προς την τελική καταστροφή έχοντας πείσει τους εαυτούς μας ότι δεν συμβαίνει και κάτι σοβαρό, ότι το αύριο θα είναι ίδιο με το σήμερα, ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι το φοβερό και τρομερό. Ας βολευτούμε στους καναπέδες μας και ας αφοσιωθούμε στα παιχνίδια του Γιούρο 2016.

Το πρώτο άρθρο που ακολουθεί, του επίκουρου καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Άγγελου Μ. Συρίγου, αποτελεί μια εξαιρετική και κυρίως ισορροπημένη αποτίμηση της πρόσφατης επίσκεψης του Προέδρου Πούτιν στην Ελλάδα που θέτει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις με απόλυτο ρεαλισμό, μακριά από φρούδες ελπίδες ότι "ο Μόσκοβος" θα μας λύσει τα προβλήματα, αλλά και τις εξ ίσου φαιδρές αντιρωσσικές υστερίες ορισμένων κύκλων που πιστεύουν ότι τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται με την προβολή χυδαίου φιλοαμερικανισμού και γλοιώδους φιλοευρωπαϊσμού. 

Το δεύτερο κείμενο είναι ένα παλαιότερο άρθρο του γνωστού και μη εξαιρετέου πρώην υπουργού Θ. Πάγκαλου, που αξίζει να διαβαστεί.

ΔΕΕ

Μέχρι να ’ρθει ο Μόσκοβος...

ΑΓΓΕΛΟΣ Μ. ΣΥΡΙΓΟΣ

Η επίσκεψη Βλαντιμίρ Πούτιν έφερε για ακόμη μία φορά στην επιφάνεια τα ορμέμφυτα της ελληνικής φυλής για το ξανθό και ομόδοξο γένος. Ο Ρώσος πρόεδρος μάλλον ενδιαφερόταν περισσότερο για το Άγιον Όρος και τους εκεί εγκαταβιούντες Ρώσους μοναχούς. Σημαντικό τμήμα της δημόσιας εικόνας του στο εσωτερικό της Ρωσίας είναι η διασύνδεση με την Ορθοδοξία και το ένδοξο αυτοκρατορικό παρελθόν. Υποχρεωτικό αντίτιμο της επισκέψεως στον Αθω ήταν το σύντομο –και αδιάφορο– πέρασμα από την Αθήνα.

Αυτό όμως δεν εμπόδισε το ανατολικό (και συναισθηματικό) τμήμα της ψυχής μας να φαντασιώνεται μεγάλες οικονομικές συμφωνίες και να βλέπει στο ταξίδι ευκαιρίες να αλλάξουμε συμμαχικό προσανατολισμό και να στραφούμε προς τη Ρωσία. Αλλωστε, ήδη από τον 18ο αιώνα και τη Μεγάλη Αικατερίνη περιμένουμε να έλθει «ο Μόσκοβος» που λέει και το δημοτικό τραγούδι.

Πόσο ρεαλιστικό είναι η Ρωσία να θέλει «να έλθει» σε εμάς; Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στα Ορλωφικά του 1770, στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1878 όταν η Ρωσία επέλεξε να δημιουργήσει μια Μεγάλη Βουλγαρία στον χώρο της Μακεδονίας ή στο Κυπριακό τις δεκαετίες του 1960-70. Κατά το εντελώς πρόσφατο παρελθόν μας, στην οικονομική κρίση και πέρυσι κατά τη μεγάλη αναζήτηση χρηματοδότη που θα μας έδινε δυνατότητα απαλλαγής από τα μνημόνια, η Ρωσία στάθηκε απόμακρη. Εδειξε ότι μας υπολογίζει ως τμήμα της Δύσεως με τα μεγάλα κράτη της οποίας δεν ενδιαφέρεται να χαλάσει τις σχέσεις της.

Είναι ενδιαφέρον ότι η Ρωσία δεν θέλησε να «έλθει» ούτε στην περίπτωση της Κύπρου το 2012. Τα χρηματικά ποσά που απαιτούνταν ήσαν κατά πολύ μικρότερα αυτών που χρειαζόταν η Ελλάδα. Επιπλέον, ένα πολύ μεγάλο τμήμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες αφορούσε ρωσικά κεφάλαια. Τέλος, όλα αυτά συνέβησαν ενώ είχε αρχίσει να φουντώνει η συριακή κρίση και θα ήταν λογικό η Ρωσία να αναζητήσει εναλλακτική τοποθεσία για την απειλούμενη ναυτική της βάση στην Ταρσό της Συρίας.

Πόσο λογικό είναι να θέλουμε εμείς να «έλθει» η Ρωσία εδώ; Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αντιληφθούμε τη διαφορά μεταξύ αφ’ ενός στρατηγικών συμμάχων και αφ’ ετέρου χωρών που λειτουργούν ως αντίβαρα. Ευρώπη και ΗΠΑ είναι στρατηγικοί μας σύμμαχοι. Σε έναν κόσμο που η μόνη μακροχρόνια σταθερά είναι η αστάθεια και οι ανατροπές, η Δύση έχει δημιουργήσει το πιο πλήρες σύστημα στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής ασφαλείας με το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Σε αυτό το σύστημα εμείς μετέχουμε, όχι απαραιτήτως με τον τρόπο που θα θέλαμε, αλλά μετέχουμε. Σε μια γειτονιά με πολλά προβλήματα, τα ζωτικά συμφέροντα της ασφάλειας του ελληνικού λαού, της εδαφικής ακεραιότητας και της μακροπρόθεσμης οικονομικής μας ευημερίας συνδέονται με αυτά των συγκεκριμένων συμμάχων.

Η Ρωσία (όπως και η Κίνα και το Ιράν) λειτουργεί ως χώρα-αντίβαρο. Οι χώρες-αντίβαρα μπορούν να βοηθήσουν σε επιμέρους πολιτικές (π.χ. τροφοδοσία με αέριο). Οι καλές σχέσεις μαζί τους μπορούν να μετριάσουν ακρότητες των στρατηγικών συμμάχων. Ενδεικτική επ’ αυτού ήταν η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ για τις πολλαπλές τουρκικές παραβιάσεις και την απάθεια του ΝΑΤΟ.

Οι χώρες-αντίβαρα προσφέρουν ερείσματα που καθιστούν λιγότερο προβλέψιμες τις αντιδράσεις των μικρών ή μεσαίων χωρών στις πιέσεις των στρατηγικών τους συμμάχων.

Οι χώρες-αντίβαρα, όμως, είναι αυτό που λέει το όνομά τους. Βοηθούν τις ισορροπίες. Δεν είναι στρατηγικοί σύμμαχοι και προφανώς δεν είναι ο «άλλος» πόλος που εναγωνίως αναζητούν κάποιοι στην Ελλάδα έχοντας ξεμείνει στην εποχή του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Αυτές τις ψευδαισθήσεις δεν τις έχουν πρωτίστως οι χώρες-αντίβαρα, όπως αποδεικνύεται και από τη διαχρονική στάση της Ρωσίας.

Με αυτά τα δεδομένα και χωρίς φαντασιώσεις νέων στρατηγικών συμμαχιών, το άνοιγμα προς τη Ρωσία είναι απαραίτητο. Αλλωστε στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, το 1979, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφθηκε Σοβιετική Ενωση και Πεκίνο.

Το άμεσο που μπορούμε να περιμένουμε από τη Ρωσία είναι σημαντική αύξηση των τουριστικών αφίξεων. Τα πράγματα είναι πιο ασαφή στα ενεργειακά. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ανήκουν στο νέο υπερταμείο και θα δοθούν (ευτυχώς) μέσω διεθνούς διαγωνισμού. Μακάρι να το πάρουν οι Ρώσοι για να μην αποκτήσει η κινεζική παρουσία μονοπωλιακά χαρακτηριστικά στη μικρή ελληνική αγορά. Τέλος, μην έχουμε την εντύπωση ότι θα μεσολαβήσει η Ελλάδα απευθείας στη Ρωσία για τις σχέσεις της με τη Δύση. Όταν μιλάνε απευθείας η νύφη και ο γαμπρός, δεν χωρούν προξενητάδες.

http://www.kathimerini.gr/862569/article/epikairothta/politikh/apoyh-mexri-na-r8ei-o-moskovos

Το ξανθό γένος

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ

29.11.2015

Ο​​ι Τούρκοι εμφανίστηκαν νωρίς στον προθάλαμο της ιστορίας. Με τη μια ή την άλλη μορφή εγκατέλειπαν την Κεντρική Ασία μαζί με τα κοπάδια τους. Οι νομάδες ακολουθούν την κατάσταση που δημιουργείται στα βοσκοτόπια από τα δικά τους ζώα ή από τα ζώα γειτονικών πληθυσμών. Πολλές φορές, όμως, ακολουθούν και φήμες, οράματα και ελπίδες, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, που φτάνουν μέχρι τα αυτιά τους. Τα κίνητρα αυτών των μετακινήσεων ήταν βασικά δύο: η βόσκηση και η λεηλασία.

Οταν είχα επισκεφθεί ως υπουργός Εξωτερικών το Ουζμπεκιστάν, μου έκανε την τιμή να με δεχθεί ο πρόεδρος Καρίμοφ. Παλαιό στέλεχος της KGB, παλαιός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης για το Ουζμπεκιστάν, είχε εκλεγεί πανηγυρικά πρόεδρος της χώρας και ασκούσε με χαλύβδινη πυγμή τα καθήκοντά του. Σε μια στιγμή με κοίταξε με μειδίαμα και με ρώτησε: «Κύριε υπουργέ, δεν με θεωρείτε Τούρκο;». Ηξερα, βέβαια, ότι οι Ουζμπέκοι μιλούν, ως ιδιαίτερη γλώσσα, μια τουρανική διάλεκτο, κάποιου είδους τουρκικά δηλαδή. Απάντησα στον Καρίμοφ, ο οποίος εξάλλου σταθερά συνεννοείτο με τους επιτελείς του και μιλούσε και σε εμένα μέσω μεταφραστή στα ρωσικά, «Βεβαίως δεν σας θεωρώ Τούρκο, κ. πρόεδρε. Οι Ουζμπέκοι είναι ιδιαίτερο έθνος. Οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι μιλούν παραπλήσιες γλώσσες. Δεν είναι, όμως, το ίδιο έθνος». Το πρόσωπο του Καρίμοφ έλαμψε. «Ξέρετε», μου είπε, «όταν προ ημερών είχε έρθει εδώ ο πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ντεμιρέλ με αγκάλιασε και με προσφώνησε “αδερφέ μου Τούρκο”. Του απάντησα τότε εγώ: “εσύ είσαι ο αδερφός μου Ουζμπέκος, γιατί οι Ουζμπέκοι στη μυθολογία κατοικούσαν σε 12 γιούρτες. Η μία από αυτές είναι οι Οσμανλίδες, από τους οποίους προέρχεσαι εσύ και οι σύγχρονοι Τούρκοι. Εγώ έχω τις άλλες 11 γιούρτες. Αρα εσύ είσαι αδερφός μου Ουζμπέκος και όχι εγώ αδερφός σου Τούρκος”».

Την εποχή εκείνη (δεκαετία του ’90) το μεγάλο σχέδιο της τουρκικής ηγεσίας ήταν η ολοκλήρωση του τουρανικού ονείρου. Η ανάπτυξη δηλαδή μιας ισχυρής επιρροής που θα δημιουργούσε προνομιακές σχέσεις μεταξύ της «μητέρας πατρίδας» και των λαών που είχαν μείνει πίσω στην Κεντρική Ασία (Ουζμπέκοι, Καζάκοι, Τουρκμένοι, Αζέροι και διάφοροι άλλοι που κατοικούσαν στις παρυφές του Καυκάσου). Το σχέδιο αυτό, οιονεί ιμπεριαλιστικής εξάπλωσης της Τουρκίας και αποκοπής των λαών αυτών από το μέχρι πρότινος σοβιετικό παρελθόν τους, ήταν αδύνατο. Ούτε η οικονομική ισχύς της Τουρκίας, όσο κι αν πήγαιναν καλά τα πράγματα, ούτε οι ιδεολογικές και τεχνολογικές της ικανότητες θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση μιας τέτοιας εξάπλωσης.

Η Ρωσία βγαίνει από τον Μεσαίωνα με τις μεγάλες μάχες με τους Τατάρους Τούρκους, οι οποίοι τελικά απωθήθηκαν στα βάθη της Κριμαίας και τιμωρήθηκαν από τους κομμουνιστές με εξορία στα βάθη της Κεντρικής Ασίας. Οι Τάταροι είχαν πραγματοποιήσει σε ευρύτατη κλίματα εγκλήματα εναντίον του Ρώσου χωρικού με δολοφονίες, βιασμούς και κλοπή παιδιών, καθώς και εφαρμόζοντας, αφού αφαιρούσαν ό,τι τους φαινόταν καταναλώσιμο, την πολιτική της καμένης γης σε μεγάλο μέρος της Ουκρανίας και της Νότιας Ρωσίας. Από εκεί και πέρα δημιουργείται μια ιστορική συνάφεια ανάμεσα στη Ρωσία και στην Τουρκία, που δεν διαψεύστηκε ποτέ από την εξέλιξη των γεγονότων.

Σε αυτή τη μακρά περίοδο των τεσσάρων τελευταίων αιώνων κάθε φορά, χωρίς εξαίρεση, που η Τουρκία έρχεται σε σύγκρουση με τη Ρωσία, οι συνέπειες είναι βαρύτατες για τη γείτονα χώρα. Η Ρωσία είχε πελάτες στα Βαλκάνια. Σταθερούς, που είχαν επιλεγεί αρχικά με βάση τον πανσλαβισμό, όπως τους Βουλγάρους και τους Σέρβους. Μονομερώς οι Ελληνες θεωρούσαν ότι υπάρχει μια ιδιαίτερα στενή σχέση που συνδέει τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Το ξανθό γένος ήταν η μεγάλη ελπίδα των υποδουλωμένων Ελλήνων και η αναμονή του πότε επιβραβευόταν και πότε όχι. Είναι γνωστές οι ιστορίες και δεν θα ήθελα να τις επαναλάβω λεπτομερώς εδώ. Οι υπόδουλοι συχνά απογοητεύτηκαν και μερικές φορές αισθάνθηκαν ότι προδόθηκαν από την τσαρική ρωσική ηγεσία. Π.χ. στα Ορλωφικά. Αλλες πάλι φορές η Ρωσία παρείχε έμμεσα χείρα βοηθείας ή αποδοκίμαζε, ανάλογα με τα συμφέροντά της, τις ελπίδες των εξεγερμένων. Οπωσδήποτε να μην ξεχνάμε ότι χωρίς τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας στην Οδησσό, τον Πρίγκιπα, Στρατηγό της Ρωσίας Υψηλάντη και τον πρώτο μας Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, η Ελλάδα δεν θα είχε τη μορφή που έχει σήμερα ή αν είχε ακολουθήσει την ίδια πορεία θα το είχε κάνει με μεγάλη καθυστέρηση.

Από την άλλη πλευρά, αν ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι δεν χαρακτήριζαν «εθνικοαπελευθερωτικό» το κίνημα του Κεμάλ Ατατούρκ και αν δεν τον ενίσχυαν ποικιλοτρόπως, θεωρώντας την παρουσία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία «ιμπεριαλιστική επιδρομή», ίσως ο Κεμάλ να νικούσε κάποτε αλλά όχι στους ρυθμούς και στην έκταση που αυτό συνέβη. Η εγκατάλειψη της Αρμενίας και του Πόντου από τα σοβιετικά στρατεύματα οδήγησε στη γνωστή γενοκτονία τους δύο αυτούς χριστιανικούς πληθυσμούς.

Η ανθρωπότητα είναι κατάπληκτη μπροστά στην πράξη του ηγέτη της Τουρκίας Ερντογάν. Εχω έναν Τούρκο φίλο, που έχει μια εξαιρετική θέση στην τουρκική διανόηση και επιμένει ότι ο Ερντογάν δεν είναι στα καλά του. Θεωρεί μάλιστα ότι αυτό συμβαίνει με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Μεγαλομανής ο αφέντης της Τουρκίας έχει στραφεί προς την έμμονη ιδέα ότι αυτός θα είναι ο νέος Χαλίφης του Ισλάμ, εκπρόσωπος του Αλλάχ επί της γης και συνεχιστής του έργου του Μωάμεθ. Καταλαβαίνετε ότι, αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, η εσωτερική τάξη στην Τουρκία θα υποστεί αλλεπάλληλα πλήγματα. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την οργανωμένη και εσκεμμένη επίθεση «πισώπλατα» εναντίον ενός απαρχαιωμένου ρωσικού αεροπλάνου, που δεν είχε καμιά ελπίδα να αντεπεξέλθει και που δεν είχε διαπράξει καμία παραβίαση, όπως τελικά φαίνεται;

Οι συνέπειες είναι ορατές. Συμμαχικά αεροπλάνα θα ισοπεδώσουν το ISIS και όλα τα εδάφη που κατέχει. Η Τουρκία θα χάσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το φυσικό αέριο που απολάμβανε από τη Ρωσία σε προνομιακές τιμές. Θα υποστεί πλήθος εξευτελισμούς σε όλους τους διεθνείς χώρους που θα τολμά να εμφανίζεται. Το χειρότερο από όλα περίπου 3,5 εκατομμύρια τουρίστες, που κάθε χρόνο διάλεγαν την Τουρκία για να πραγματοποιήσουν εκτός από τις τουριστικές τους δαπάνες και μεγάλες αγορές λαθρεμπορικού χαρακτήρα, δεν πρόκειται να επανέλθουν.

Είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε μέσα σε αυτή τη νέα πραγματικότητα; Θα είναι κρίμα, αν μέσα σ’ αυτή την κοσμογονία, που έχει προκληθεί από τα τελευταία γεγονότα, η Ελλάδα συνέχιζε τον δρόμο της πνευματικής και πολιτικής υπανάπτυξης με μέσα ενημέρωσης που προτείνουν συστηματικά στον κόσμο έναν καθημερινό σε βάρος ενός μηνιαίου ορίζοντα και ως μέθοδο ανταλλαγής απόψεων στις τηλεοράσεις το φωναχτό ξεκατίνιασμα μέσα και έξω από το κόμμα.

http://www.kathimerini.gr/840397/opinion/epikairothta/politikh/to-3an8o-genos

Γιατί χρειάζονται τα αρχαία ελληνικά;

Γιατί χρειάζονται τα αρχαία ελληνικά;

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο​​ι γλωσσαμύντορες παντός καιρού συνδέουν τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών με το γλωσσικό ζήτημα. Οι μεν καθαρευουσιάνοι για να την υπερασπιστούν, οι δε δημοτικιστές για να την καταδικάσουν. Και οι μεν και οι δε τη «γλωσσική καθαρότητα» επιδιώκουν. Οι μεν καθαρευουσιάνοι θεωρούσαν πως η νέα ελληνική είναι απευθείας απόγονος της αρχαίας, άρα η αρετή της θα επετυγχάνετο μόνον με τον εναγκαλισμό της με την αττική διάλεκτο. Οι δε δημοτικιστές, που ήθελαν να καθαρίσουν τη ζωντανή γλώσσα από τα κύτταρα μιας «νεκρής γλώσσας», επεδίωκαν την πλήρη αποκοπή της.

Δεν χρειάζεται να προσθέσω και την πολιτική διάσταση του γλωσσικού – χωρίς το άλας του διχασμού όλα τα προβλήματα μας φαίνονται άνοστα. Οι μεν καθαρευουσιάνοι ήταν οι «συντηρητικοί», οι δε δημοτικιστές οι «προοδευτικοί». Αρα προκειμένου να διοχετεύσουν τις προοδευτικές τους ιδέες στην εκπαίδευση, οι δεύτεροι απαιτούσαν πάντα την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών τα οποία και αντιμετώπιζαν ως ιδεολογική τροχοπέδη.

Αυτά τα μάλλον κοινότοπα τα επισημαίνει ήδη ο Ιωάννης Συκουτρής στον Μεσοπόλεμο. Και είναι μάλλον αστείο, τουλάχιστον απογοητευτικό, ότι το 2016 ο «διάλογος για την παιδεία» διεξάγεται με τους ίδιους όρους. Διότι αν εξαιρέσουμε τα περί παρελάσεων και θρησκευτικών και την ανοησία για τα πριγκιπόπουλα και τις βασίλισσες, η μόνη ουσιαστική αλλαγή που προτείνει η μεταρρύθμιση είναι η μείωση των ωρών διδασκαλίας αρχαίων ελληνικών στο γυμνάσιο. Εν τω μεταξύ, έχει ήδη καταργηθεί η διδασκαλία του «Επιταφίου» του Θουκυδίδη στο Λύκειο –λόγω ελλείψεως χρόνου– και τα ελληνικά γενικής παιδείας στις εισαγωγικές έχουν περιορισθεί στην έκθεση ιδεών.

Δεν είμαι φιλόλογος, δεν είμαι γλωσσολόγος, ούτε ιστορικός της γλώσσας. Είμαι όμως αναγνώστης. Και όπως λέει ο Οργουελ στο εκπληκτικό του δοκίμιο Politics and the English Language (1946), δεν πειράζει αν ένα κείμενο έχει γραμματικά ή συντακτικά λάθη, αρκεί να ακριβολογεί. Βλέπετε ο Οργουελ ήταν διανοητής και συγγραφέας. Και δεν έγραφε ούτε για τους φιλολόγους ούτε για τους γλωσσολόγους.

Ως αναγνώστης ενδιαφέρομαι για τα κείμενα. Ας μου συγχωρεθεί η ταυτολογία, όμως φοβούμαι πως και σ’ αυτό το σημείο ο σχολαστικισμός έχει καλύψει τον πραγματικό στόχο. Ο στόχος της εκπαίδευσης είναι να κάνει το παιδί να ενδιαφερθεί για τα κείμενα, να γίνει αναγνώστης δηλαδή. Δεδομένου ότι αναγνώστης γίνεσαι στα 13 σου ή στα 14 το πολύ, αν δεν το καταφέρει αυτό η εκπαίδευση, η βλάβη θα γίνει ανήκεστος. Κι αν όλοι εμείς παραπονιόμαστε ότι οι Ελληνες δεν διαβάζουμε, ας αναρωτηθούμε κάποτε ποιο μερίδιο ευθύνης φέρει το σχολείο.

Είναι «νεκρή γλώσσα» τα αρχαία ελληνικά; Μια γλώσσα που συνεχίζει να παράγει αναγνωστική εμπειρία μέσα από το αποθεματικό κεφάλαιο των κειμένων δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί νεκρή. Κι ας μην τη μιλάει κανείς στον κόσμο τούτο κι ας μην τη γράφει πια κανείς. Ο στόχος της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών λοιπόν δεν είναι να μάθει το παιδί να τα μιλάει αποστηθίζοντας γραμματοσυντακτικούς τύπους και κανόνες, είναι να φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζει τόσο ώστε να μπορεί να έχει αναγνωστική εμπειρία. Δεν είναι να ξέρεις απέξω τον υπερσυντέλικο του τάδε ρήματος. Είναι να μπορείς να τον αναγνωρίσεις όταν τον συναντήσεις σε ένα κείμενο. Οσο για τη σημασία των λέξεων, υπάρχουν και τα λεξικά.

Αξίζει τον κόπο; Κι αν αξίζει τον κόπο, για ποιον λόγο τον αξίζει; Για να μάθουν οι Ελληνες να μιλούν καλύτερα ελληνικά; Και τι θα πει να μιλούν καλύτερα ελληνικά; Ελα ντε. Ο Μιστριώτης μιλούσε καλά ελληνικά; Ή μήπως ο Ψυχάρης έκανε καλή λογοτεχνία με τον δογματισμό του; Και γιατί δεν αναρωτιέται κανείς αν αξίζει τον κόπο να σπας το κεφάλι σου με την άλγεβρα; Μα γιατί τα μαθηματικά είναι σύγχρονη επιστήμη, ενώ τα αρχαία δεν είναι καν επιστήμη. Κι όταν σου λεν οι μαθηματικοί ότι τα παιδιά μαθαίνουν να λύνουν τις εξισώσεις παπαγαλίζοντας τύπους, αλλά δεν μπορούν να τους εξηγήσουν τη μέθοδο που ακολούθησαν, τις πταίει; Φταίνε τα μαθηματικά ή φταίει ο τρόπος που διδάσκονται και τα μαθηματικά και η γλώσσα;

Το ζήτημα με τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών δεν είναι γλωσσικό. Δεν είναι καν εθνικό. Είναι πολιτισμικό. Τα αρχαία ελληνικά –ή σκέτα ελληνικά– και η ανάγνωση των κειμένων του Πλάτωνα ή του Θουκυδίδη αργότερα στο πρωτότυπο υπήρξαν η λυδία λίθος του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ο πολιτισμός, όπως λέει ο Καστοριάδης, είναι εμπειρία, και η επαφή με το πρωτότυπο, το πρωτογενές υλικό, είναι αυτό που εντέλει κρίνει την αξία της εμπειρίας. Από μετάφραση; Πολύ ωραία. Τότε γιατί θέλουμε τα πρωτότυπα γλυπτά του Παρθενώνα και δεν μας αρκεί η μετάφρασή τους σε γύψινα αντίγραφα;

Δυστυχώς, για ακόμη μία φορά, οι αστοιχείωτοι που καθορίζουν τι πρέπει να διδάσκεται και τι όχι στο σχολείο σκέφτονται με όρους ιδεολογικούς και πολιτικούς. Δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι μόνον ελληνικό – απλώς εμείς οι Ελληνες έχουμε αυξημένη ευθύνη απέναντι στα αρχαία. Είναι η λάσπη της μετανεωτερικότητας που απειλεί τους θησαυρούς του πολιτισμού μας όπως η λάσπη του Σηκουάνα απειλεί αυτές τις ημέρες το Λούβρο. Μια μετανεωτερικότητα που αποστρέφεται καθετί κλασικό και προσπαθεί να επιπλεύσει στον ωκεανό του σχετικισμού.

Το πιο αστείο βέβαια είναι ότι όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί», οι οποίοι προσπαθούν να αποψιλώσουν την Ευρώπη από την πολιτισμική της ταυτότητα, ως μη πολιτικώς ορθή, γκρινιάζουν πως το μόνο που έχει απομείνει είναι το ευρώ.

http://www.kathimerini.gr/862522/opinion/epikairothta/politikh/giati-xreiazontai-ta-arxaia-ellhnika

Φέτα ήταν και πάει... ή αλλιώς εκχωρώντας τον πλούτο της ελληνικής γης

Φέτα ήταν και πάει... ή αλλιώς εκχωρώντας 

τον πλούτο της ελληνικής γης

Του Γιάννη Κολλάτου

Ο πλούτος της ελληνικής γης πέρα από τα ορυκτά της ή τους ενεργειακούς πόρους, είναι τα 2500 ενδημικά φυτά της (αρωματικά και θεραπευτικά), αυτή η μοναδική χλωρίδα που δίνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και κάνει τα ελληνικά προϊόντα ιδιαίτερα στην υφήλιο... 

Η γεωγραφική της θέση, της δίνει αυτή τη δυνατότητα σε συνδυασμό με τον άνω των 3000 ετών πολιτισμό της και δεν είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας από τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη αναπτύχθηκε η Ιατρική, αφού τα θεραπευτικά βότανα ήταν η βάση για την ίαση...

Αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα όμως ήρθε η ώρα τα τελευταία χρόνια της παγκοσμιοποίησης και της οικονομικής χρεοκοπίας να εκχωρηθεί, χωρίς μάλιστα να λάβουμε κάποιο τίμημα. Η ελληνική φέτα μετά από μάχη δεκαετιών κατόρθωσε να λάβει γεωγραφική ονομασία προέλευσης κυρίως γιατί το αιγοπρόβειο γάλα με το οποίο παρασκευάζεται προέρχεται από ελληνικές φυλές που έχουν τη δυνατότητα να βόσκουν σε αυτή τη μοναδική χλωρίδα. Τώρα μετά τον Καναδά εκχωρείται και σε αφρικανικές χώρες μετά τη συμφωνία της Ε.Ε. την οποία προχθές υπέγραψε και η χώρα. Ακολουθεί το ελληνικό γιαούρτι , ενώ στη συμφωνία ως πακέτο είναι και οι ελιές Καλαμών.

Σημειωτέον ότι νωρίτερα είχε εκχωρηθεί χωρίς μάχη η μοναδική ποικιλία λαδοελιάς κορωνέϊκη, την οποία εξέλιξαν οι Ισπανοί μετατρέποντάς την σε κοντή ελιά και κατεβάζσοντας δραματικά το κόστος παραγωγής της. Μη έχοντας κατοχυρώσει την πατέντα (royalties) την αφήσαμε να την οικειοποιηθούν οι Ισπανοί, όπως οι Τούρκοι το ελληνικό γιαούρτι και εσχάτως και οι Τσέχοι ή οι Καναδοί, οι Δανοί και οι Γάλλοι τη φέτα. 

Σε ότι αφορά την ελληνική μαύρη ελιά (Καλαμών) είναι η μοναδική στον κόσμο όχι μόνο για τη γεύση, αλλά και για το γεγονός ότι όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές μας Ιταλοί, Ισπανοί, Τούρκοι δεν μπορούν να την παράγουν και αναγκάζονται να τη "μαυρίζουν" με χημική επεξεργασία.

Είχε κι αυτή κατοχυρωθεί ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης, αλλά οι συνθήκες του Εμπορίου, όπως υποδηλώνει και η διατλαντική συμφωνία (ΤΤΙP) Ευρώπης - ΗΠΑ που βρίσκεται στα σκαριά, δείχνουν την τάση. Οι νόμοι του διεθνούς Εμπορίου δεν καταλαβαίνουν από κουλτούρες, ιστορία ή μύθους...

Προς την κατεύθυνση αυτή και η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και οι φόροι σε κρασί, τσίπουρο και μπύρα που τείνουν να διαλύσουν την παραγωγική βάση της χώρας και να την παραδώσουν βορρά μαζί με τα προϊόντα της στις πολυεθνικές..

Επιστρέφοντας στο θέμα της φέτας αρκεί να θυμίσουμε ότι η παρασκευή της πρωτοαναφέρεται στα Ομηρικά έπη, όταν ο Πολύφημος στη σπηλιά του παρασκεύαζε τυρί, το ίδιο και η αλκοολική ζύμωση για την παρασκευή κρασιού που προσφέρθηκε στο μονόφθαλμο γίγαντα από τον Οδυσσέα...

Όλα αυτά εκχωρούνται χωρίς αντιστάσεις, χωρίς άμυνες, σε μία προαπαθεια η χώρα να πάρει την επόμενη δόση της,,,

Γ.Κ.

http://www.thessaliatv.gr/comments/1829/feta-htan-kai-paei-h-alliws-ekxwrwntas-ton-ployto-ths-ellhnikhs-ghs/