Προσπάθεια σπίλωσης της Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας

Κάποια αμετανόητα σταλινοτραφή κατακάθια επιχείρησαν να σπιλώσουν και να υποβαθμίσουν την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού με μια προκλητική και εξ ίσου γελοία ανακοίνωση, επικαλούμενοι αρρωστημένα προπαγανδιστικά εφευρήματα με μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέμματα. Αυτά τα θλιβερά απολιθώματα αδυνατούν να αντιληφθούν ότι οι λαοί τους πέταξαν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας οριστικά και αμετάκλητα και οι κρωγμοί τους μόνον οργή προκαλούν.

ΔΕΕ

Μια απάντηση

Με έκπληξη, αγανάκτηση και θλίψη διαβάσαμε την ανακοίνωση που εξέδωσε η «Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών» Νάουσας στοχοποιώντας τις εκδηλώσεις Μνήμης για την γενοκτονία των Ποντίων και επιδιώκοντας να τις παρουσιάσει ως «λογίδρια μίσους και ψηφοθηρίας».

Στην μακραίωνη ελληνική ιστορία πέρα από τους ήρωες και τις ηρωίδες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες εμφανίζονταν στον αντίποδα, κατά καιρούς, σκοτεινές μορφές, προβληματικά άτομα, ψυχικά ερείπια: Εφιάλτες, Πηλιογούσηδες και κάθε είδους ηθικά και κοινωνικά απόβλητα, που με διάφορα προσχήματα και δικαιολογίες έσπευδαν να προδώσουν την χώρα τους και τους συντοπίτες τους.

Η έκπληξή μας προήλθε από το γεγονός ότι αυτήν την περίοδο που ο λαός και η χώρα υποφέρει πολλαπλά, υπάρχουν ακόμα άτομα που με τις ξεπερασμένες ιδεολογίες τους, που έχουν καταντήσει πλέον ιδεοληψίες και ιδεοπληξίες, συντάσσονται με τον εχθρό.

Η αγανάκτησή μας προήλθε από το γεγονός ότι επιχείρησαν με άσκοπα και άτοπα επιχειρήματα να υποβαθμίσουν τα τουρκικά εγκλήματα, να τα αποσιωπήσουν και να στρέψουν σε άλλες κατευθύνσεις την αγανάκτηση ολόκληρου του ελληνικού λαού για την γενοκτονία του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού, ισχυριζόμενοι ότι «…το αίμα τους χρησιμοποιείται από τον εθνικισμό, φασισμό, αντικομμουνισμό της πολιτείας και ποντιακών σωματείων σε τελετές γενοκτονίας…».

Η θλίψη μας προέρχεται από το γεγονός ότι υπάρχουν κινήματα και οργανώσεις που δεν σέβονται τα ιερά και τα όσια αυτού του λαού, εξ ονόματος του οποίου έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι ομιλούν.

Αυτοί, οι σύμμαχοι του αρχιδολοφόνου Κεμάλ Ατατούρκ, που ξεδιάντροπα περηφανεύονταν ότι «δεν λυπήθηκαν» για την καταστροφή του 1922 και ότι την επεδίωξαν, καλύτερα να κρύβονται και να σιωπούν.

Τους υπενθυμίζουμε απλώς ότι μετά την Ύβριν και την Άτη επέρχεται αργά ή γρήγορα η Νέμεσις και η Τίσις...

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Το κατάπτυστο κείμενο

της πρωτοβουλίας "πολιτών" Νάουσας

Γενοκτονία

   "Για άλλη μια φορά, οι Δυτικές δυνάμεις προκάλεσαν ακόμη μια θηριωδία: Ιταλικά και γαλλικά πολεμικά πλοία είχαν καταλάβει τον έλεγχο δυο λιμανιών της δυτικής Τουρκίας ενώ οι Βρετανοί κρατούσαν τα Δαρδανέλια και είχαν θωρηκτά στο Βόσπορο και Σμύρνη. Απ' την Αμερική το μόνο που έγινε ήταν να σταλούν κάνα δυο πολεμικά πλοία στον κόλπο της Σμύρνης, όπου μια ολόκληρη ευρωπαϊκή δύναμη στεκόταν με δεμένες άγκυρες. Είχαν πει στους Τούρκους ότι οι ευρωπαϊκές δυνάμεις δεν θα τους εμπόδιζαν από το να δείξουν το χειρότερο εαυτό τους. Όσο μεγάλωνε η ισχύς του Κεμάλ Ατατούρκ τόσο η Ελλάδα καταλάβαινε ότι είχε εγκαταληφθεί από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που τώρα προσπαθούσαν να κερδίσουν την εύνοια του Ατατούρκ, ο οποίος υπέγραψε και γαλλοτουρκική συμφωνία για την εκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων" (Από το "ανατομία του τρόμου"). Αντίστοιχη ήταν η συμπεριφορά του ελληνικού κράτους, που δεν επέτρεπε τα καράβια να παραλάβουν τους Ρωμιούς, αφού προτιμούσε αυτοί να σφαχτούν από τον Ατατούρκ παρά να έρθουν στην Ελλάδα. Οι παππούδες μας ξεσηκώθηκαν και σκοτώθηκαν με εθνικοαπελευθερωτικό όραμα, ενθαρύνθηκαν, προδόθηκαν και εγκαταλήφθηκαν από "συμμάχους". Ακόμη και από το ελληνικό κράτος, που τους άφησε να πεθαίνουν σωρηδόν από ασθένειες στο Καραμπουρνού και (πρώτοι) εξόριστοι στη Μακρόνησο. Το αίμα τους χρησιμοποιείται από τον εθνικισμό, φασισμό, αντικομμουνισμό της πολιτείας και ποντιακών σωματείων σε τελετές γενοκτονίας. "Ξεχνώντας" τη ΘΗΡΙΩΔΙΑ των δυτικών (όπως την χαρακτηρίζει ο συγγραφέας Άντριου Σινκλέρ) και βάζοντας την Ελλάδα να συμμετέχει, διαχρονικά, σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση σε άλλα κράτη και γενοκτονίες άλλων λαών.

Υ.Γ. Όχι! τίποτε απ'αυτά δεν θα ακούσετε στα λογίδρια μίσους και ψηφοθηρίας. Ούτε καν για τους τωρινούς πρόσφυγες, που δημιουργεί και πάλι ο ιμπεριαλισμός. 

Λ. Παπαχρυσοστομίδης

Πρώτη καταδίκη στην Ελλάδα για παραπλανητική είδηση

Το «κίνημα» κατά των εμβολιασμών ξεκίνησε 

από μελέτη του 1998 που αποδείχθηκε απάτη

Επί τέλους! Καιρός ήταν!

Πρώτη καταδίκη στην Ελλάδα 

για παραπλανητική είδηση (hoax)

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δημοσιογράφος καταδικάστηκε για αναμετάδοση παραπλανητικού ρεπορτάζ στο Διαδίκτυο. Πρόκειται για έναν ιδιοκτήτη δικτυακού τόπου που δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «ΣΟΚ: Δείτε πώς οι εταιρείες εξαπλώνουν τον καρκίνο μέσω εμβολίων».

Όπως αναφέρει η Καθημερινή, το Μονομελές Πρωτοδικείο Βέροιας επέβαλε στον δημοσιογράφο ποινή τριετούς φυλάκισης με αναστολή και πρόστιμο 500 ευρώ.

Η υπόθεση παραπέμφθηκε σε δίκη με εντολή εισαγγελέα, στον οποίο είχε απευθυνθεί αστυνομικός που διάβασε την «είδηση». Η δημοσιοποίηση της υπόθεσης προκαλεί τώρα και αντιδράσεις από αρμόδιους φορείς.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, το κείμενο για τα καρκινογόνα εμβόλια πρωτοεμφανίστηκε το 2009 και έκτοτε αναδημοσιεύεται με μικροαλλαγές.

Βασίζεται στην ιστορία της «μικρής Μαιρούλας», η οποία φέρεται να πέθανε από όγκο που εμφάνισε στον εγκέφαλο μετά τη χορήγηση του εμβολίου MMR (ιλαράς, ερυθράς, παρωτίτιδας). Το κείμενο περιλαμβάνει και δηλώσεις ανύπαρκτων ειδικών, σύμφωνα με τους οποίους «τα εμβόλια εξαπλώνουν το AIDS, τη λευχαιμία και άλλες φρικιαστικές πληγές σε όλο τον κόσμο».

Αντιδρώντας στην υπόθεση, η Ένωση Ελευθερο-επαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής προχώρησε σε καταγγελία στο υπουργείο Υγείας και τον ΕΟΦ.

Σε Ευρώπη και ΗΠΑ έχει πάντως εμφανιστεί ένα ολόκληρο «κίνημα» κατά των εμβολιασμών, για το οποίο κύρια αιτία ήταν μια μελέτη του 1998 που συνέδεε το εμβόλιο MMR με τον αυτισμό. Η μελέτη αποσύρθηκε και τελικά αποδείχθηκε απάτη, το κακό όμως είχε ήδη γίνει.

Λόγω της απροθυμίας πολλών γονιών να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, ο ΟΗΕ έχει προειδοποιήσει για επικίνδυνες επιδημίες ιλαράς στην Ευρώπη, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκφράσει την ανησυχία της για επιστροφή της πολιομυελίτιδας και της ερυθράς.

Newsroom ΔΟΛ

Από το ΚΚΕ εσωτερικού προς τον Σύριζα

Από το ΚΚΕ εσωτερικού προς τον Σύριζα

Βασίλειος Μακρυπούλιας

Aς ξεκινήσουμε την παρούσα ερευνά μας υπενθυμίζοντας ότι ο Σύριζα που σήμερα για διαφόρους «ιστορικούς» λόγους «κυβερνά» τη χώρα που ονομάζεται «Ελλάδα» είναι μετεξέλιξη του κομμουνιστικού κόμματος Ελλάδος εσωτερικού, που υπήρξε κόμμα της αριστεράς  προερχόμενο από τη διάσπαση του ενιαίου ΚΚΕ το Φεβρουάριο του 1968. Η ιδεολογική του ταυτότητα υπήρξε η ελληνική άποψη του ευρωκομμουνισμού, η ανανέωση κατά κάποιον τρόπο  της αριστεράς, η «επαγγελία» ενός σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο(μάλλον υπονοείται σε αντίθεση με το απάνθρωπο πρόσωπο του σοβιετικού υπαρκτού σοσιαλισμού ο οποίος είχε βυθίσει το ρωσικό λαό στη φτώχεια,στο φόβο  και στην εξαθλίωση.

Πρίν προχωρήσουμε στην ανάλυση της φύσης του  Σύριζα ας σημειώσουμε κάποιες πρώτες παρατηρήσεις για τον ευρωκομμουνισμό και τους εκπροσώπους του (όπως ήδη σημειώσαμε ο Σύριζα είναι θιασώτης του ευρωκομμουνισμού). Ο Αντόνιο Γκράμσι θεωρείται ως ο πρόδρομος του ευρωκομμουνισμού (άρα σε κάθε περίπτωση είναι ο ιδεολογικός καθοδηγητής του μορφώματος του Σύριζα). Ο Αντόνιο Γκράμσι λοιπόν είναι ένας από τους σημαντικοτέρους μαρξιστές στοχαστές του 20^ου αιώνος. Υπήρξε πρωτοπόρος για το λεγόμενο κίνημα του ευρωκομμουνισμού και τα γραπτά του κυρίως αναλώνονται σε θέματα πολιτικής ηγεσίας.  Ο Γκράμσι επιχειρεί μία καθαρά θα λέγαμε αφαιρετική κίνηση την οποία παρατηρούμε ως συνέπεια στις πράξεις του Σύριζα,του αριστερού αυτού μορφώματος που κυβερνά την Ελλάδα(το ένδοξο Έθνος  των ιδεών και της σοφίας). Μεταφέρει το αριστερό κίνημα από το χώρο της ύλης στο χώρο των ιδεών ,άρα προσπαθεί να διατυπώσει την άποψη ότι οι άνθρωποι με την ανάλογη μόρφωση μπορούν να επιβάλλουν μία αριστερή κοινωνία. Άρα –παραφράζοντας χυδαία τον Πλάτωνα-ο Ιταλός φιλόσοφος μεταφέρει την αριστερά στο επίπεδο της παιδευτικής αναπαραγωγής της μέσα από κρατικές δομές. Σε κάθε περίπτωση ο Γκράμσι πιστεύει ότι η αριστερά μπορεί ως ιδέα να κυριαρχήσει στις μάζες –πέρα από το στενό εργασιακό προσανατολισμό-άρα μεταφέρει την κυριαρχία της αριστεράς σε κρατικό επίπεδο. Εάν το κράτος κυριαρχηθεί από αριστερούς τότε μέσα από την παιδεία τα σχολεία μπορούν να παράξουν αριστερούς διαμορφώνοντας ανάλογα τον κόσμο. Η αριστερά λοιπόν του Γκράμσι μεταφέρεται από τα μαρξικά εργοστάσια στα κρατικά ελεγχόμενα σχολεία προκειμένου οι πολίτες να «γίνουν»αριστεροί.

Αυτή η κουλτούρα σε μεγάλο βαθμό επεξηγεί την άνοδο του  Σύριζα στην εξουσία. Υπάρχει το ανάλογο θεωρητικό υπόβαθρο. Ο μαρξισμός περιορίζεται πολύ σε συγκεκριμένες εργασιακές ομάδες.  Η κοινωνία όμως  αποτελείται από πολλές περισσότερες τάξεις,ομάδες και συνασπισμούς. Ο ευρωκομμουνισμός αποσκοπεί στο να κυβερνήσει τη δύση ελέγχοντας τις κρατικές δομές και ειδικά την κρατική δομή της παιδείας,διαμορφώνοντας τη λεγομένη αριστερή συνείδηση.Τη συνείδηση που χωρίς κανένα εθνικό ή άλλο ιστορικό ή πνευματικό προσανατολισμό σημαίνει την απαρχή της πλήρους υλοποίησης και μαζοποίησης των  ανθρώπων. Μέσα από την μη ενδελεχή και μη οντολογική συμμετοχή στον κόσμο της ψευδοευδαιμονίας της επιστήμης και της βιομηχανίας και της τεχνολογίας. Πράγματι ο  Σύριζα –σε αντίθεση με το σοβιετικό ΚΚΕ το οποίο παρέμεινε στην θεωρία της επανάστασης –διά των εκλογών ευρέθη στην εξουσία με σκοπό να δημιουργήσει το  ανάλογο αριστερό κράτος  ώστε διά της αριστερής αναπαραγωμένης  παιδείας  να αλώσει (διά της αριστεράς μετάδοσης των αριστερών ιδεών) το Ελληνικό οικοδόμημα υποτάσσοντας την Ελλάδα στο διεθνές εξουσιαστικό συνοθύλευμα. Ο Γκράμσι όμως προχώρησε ακόμη παραπέρα. Θεώρησε ότι η βάση του φασισμού είναι ο μικροαστισμός,γι αυτό το λόγο προέκρινε τη συνεργασία με μη αριστερές δυνάμεις προκειμένου το ευρωκομμουνιστικό σύστημά του να αποκτήσει ευρύ λαϊκό έρεισμα (ίσως η σημερινή συμμαχία ανάμεσα στο Σύριζα και στους Ανεξαρτήτους Έλληνες να στηρίζεται σε αυτές τις ιδεολογικές βάσεις). Αυτές οι θέσεις όμως σε κάθε περίπτωση  φαντάζουν τόσο αντίθετες από τις επίσημες θέσεις του ΚΚΕ. Του σκληροπυρηνικού ΚΚΕ το οποίο βλέπει μόνο προλεταρίους και ταξικές επαναστάσεις. Η επανάσταση όμως του Γκράμσι είναι ιδεολογική-παιδευτική και γίνεται με βιβλία και σχολείο. Άυτό σημαίνει ότι η υπόγεια μηχανορραφία του αριστερού μορφώματος  του ευρωκομμουνισμού εισήλθε σε νέα καλούπια(κάτι που διαβλέπουμε και στο  ελληνικό πνευματικό τέκνο του Γκράμσι το Σύριζα ο οποίος ύπουλα και μέσα από εκλογές και διευρυμένες κοινωνικές συμμαχίες (κάτι που και το όνομά του μαρτυρεί ως σύνολο ποικίλων συνιστωσών) προσπαθεί να αλώσει το κράτος και να καθιερωθεί έχοντας και παιδευτικά αλώσει τις Ελληνικές συνειδήσεις  ). Πλέον θα πρέπει να ευρεθεί τρόπος δημιουργίας ενός κράτους το οποίο πλήρως θα εξυπηρετεί τους ευρωκομμουνιστές και το σκοπό τους. Ο Γκράμσι επάνω σε αυτό το σημείο ανέπτυξε τη θεωρία της πολιτιστικής ηγεμονίας μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η διακυβέρνηση με όσο το δυνατόν λιγότερη χρήση ή απειλή χρήσης  βίας και του εξαναγκασμού. Το όλο θέμα δείχνει απλό. Μετά το βίαιο πείραμα στη Σοβιετική Ένωση όπου ο Μπολσεβικισμός επεβλήθη βάναυσα σε ένα λαό με ήθος και παραδόσεις οι αφανείς εξουσιαστές επέλεξαν τον ακριβώς αντίθετο δρόμο προκειμένου να επιβάλλουν τον κομμουνισμό στην  Ευρώπη  των εθνών και των παραδόσεων. Από τη σοβιετική ένωση κράτησαν το ότι μπορεί ο προλεταριασμός να ελέγξει ένα λαό και να τον καταστήσει μάζα και  υλικό εργαλείο στα χέρια των επιτηδείων. Τώρα στη Δύση το ίδιο σύστημα θα επεβάλλετο ειρηνικά ,σε περισσότερα κοινωνικά στρώματα,διά της ύπουλης διάβρωσης της κοινωνίας,μέσα από την παιδεία ακόμα και μέσα από τις εκλογές. Διότι οι αφανείς εξουσιαστές που ευρίσκονται πίσω  από το μπολσεβικισμό γνωρίζουν ότι μπορούν να ξεθεμελιώσουν με αυτό το σύστημα έθνη και παραδόσεις ,να κατευθύνουν και να χαλιναγωγήσουν μυαλά,οδηγώντας τα ακριβώς στο σημείο που θέλουν και επιθυμούν. Η πολιτιστική ηγεμονία του Γκράμσι ακριβώς αυτό δηλώνει-βασικό δόγμα του ευρωκομμουνισμού άρα και του Σύριζα. Εισέλθετε στην παράδοση και στο πολιτιστικό άβατο του κάθε λαού,του κάθε ευρωπαϊκού λαού(εννοείται ότι μετά το πειραματόζωο Ρωσία,έπρεπε να ελεγχθεί η μήτρα του Ελληνορωμαϊκού ποιλιτισμού,η Ευρώπη).Διαβρώστε διά της παιδείας κάθε ρανίδα πνεύματος και πνευματικής προσδιοριστικότητας των ευρωπαίων ανθρώπων προκειμένου να τους κάνετε άβουλα ζώα δούλους της παγκοσμιοποίησης του χρήματος και της ύλης.

Ας δούμε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από άρθρο του Γ.Καραμπελιά που αφορά το ΚΚΕ εσωτερικού,τον ιδεολογικό μέντορα του Τσίπρα και του Σύριζα.Αναφέρεται σχετικά λοιπόν: «Το ΚΚΕ εσωτερικού αποτελεί μία ελληνική  ιδιομορφία δεν μοιάζει με κανένα από τα παραδοσιακά ευρωκομμουνιστικά κόμματα όσο και αν θέλει να τα μιμείται γιατί δεν  διαθέτει τις απαραίτητες προσβάσεις στην εργατική τάξη. Το παιχνίδι της εκπροσώπησης ενός τμήματος της εργατικής τάξης παίχθηκε και κερδήθηκε από το ΚΚΕ. Έτσι το ΚΚΕ εσωτερικού διαθέτει μία μοναδικότητα,είναι το κατ΄εξοχήν κόμμα της διανόησης ή μάλλον ήταν. Το κόμμα των ανωτέρων στρωμάτων της  διανόησης. Και αυτό αντανακλάται και στα εκλογικά του ποσοστά αρκεί να δούμε τι ψήφους έπαιρνε στο  Κολωνάκι ή στις βόρειες συνοικίες».

Το ΚΚΕ εσωτερικού λοιπόν,ο προάγγελος του Σύριζα,ευρίσκεται σε αγαστή ισορροπία σε σχέση με την πολιτιστική και παιδευτική ηγεμονία του Γκράμσι,του πατέρα του ευρωκομμουνισμού.Τώρα πλέον ο κομμουνισμός ενδιαφέρεται για το πώς θα αλώσει ευρύτερα της εργατικής στρώματα της κοινωνίας , όχι διά της επανάστασης,αλλά διά της παιδείας και της ανόδου στην εξουσία. Άρα η άνοδος του σύριζα στην εξουσία ήταν ο επίλογος και όχι η αρχή. Τώρα πλέον η ελληνική  κοινωνία έχει διαβρωθεί από το αντεθνικό κήρυγμα της θολοκουλτουριάρικης αριστεράς, έχει χάσει κάθε εθνικό και ιστορικό προσανατολισμό, γίνεται πλέον βορά στους συγχρόνους εξουσιαστές οι οποίοι την προορίζουν ως μία απλή επαρχία στη μαζοποιημένη και αποχαυνωμένη Ευρώπη της μίξης και της αλογίας. Γι αυτό το λόγο ο Σύριζα κωλλυσιεργεί στις συναντήσεις του με τους «θεσμούς», γι αυτό το λόγο ο Σύριζα δεν προσπαθεί για εθνική ανάπτυξη(εθνικό νόμισμα και εθνική ανάπτυξη). Διότι πλέον ασκεί η αριστερά την πολυπόθητη για αυτή πολιτιστική και παιδευτική κηδεμονία στους εξαλλοιωμένους εθνικά και κοινωνικά Έλληνες , ήρεμα τους οδηγεί στο ευρωπαικό χωνευτήριο λαών εθνών   και συνειδήσεων. Η αποστολή του Σύριζα είναι η εξαφάνιση της Ελλάδος και η απορρόφησή της από την άλογη και υλιστική Ευρώπη. Έχοντας κάνει το παιδί αυτό του ΚΚΕ εσωτερικού όλα όσα περιγράψαμε παραπάνω τα οδηγεί τα πράγματα εκεί όπου μία μέρα θα το καταλάβουμε αλλά θα είναι αργά.

Διότι ο Σύριζα ικανοποιεί ακριβώς αυτή την κληρονομιά. Ως αριστερά ιδεών επιθυμεί διακαώς να κυβερνήσει, να επιβάλει την παιδευτική του και πολιτιστική ηγεμονία σε ευρύτερα στρώματα, να εξαφανίσει κάθε τι το ελληνικό χάριν της Ευρώπης των λαών που προσδιορίζονται μόνο μέσα από υλικούς και μαζοποιητικούς παράγοντες. Ως γνήσιος αριστερός φορέας  ο Σύριζα (και μέσα από τη γκραμσιανή ιδεολογία της ήρεμης επιβολής της αριστεράς παγκοσμιοποίησης η οποία δεν δέχεται ούτε έθνη ούτε παραδόσεις αλλά μόνο υλικά προσδιορίζει τον άνθρωπο και την κοινωνική του θέση)προσπαθεί να ολοκληρώσει όσα «επέτυχε» το αδελφάκι του,η αστική δεξιά.Να προσδέσει πλήρως την Ελλάδα στο διεθνές τραπεζικό σύστημα,κάνοντας όλη τη χώρα και τον πλούτο της απλά μία μετοχή στο διεθνές τραπεζικό status quo.  Όπως ο Θεμιστοκλής  κωλυσιεργούσε στις δήθεν συνομιλίες του με τους Σπαρτιάτες έως τη στιγμή που οι συμπατριώτες του έκτισαν τα μακρά τείχη. Ίδια ιστορική ανάγνωση έχουν και οι περίφημες πλέον κωλυσιεργίες του Σύριζα και των εκπροσώπων του.            

Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ.Τσίπρας   στις περίφημες προγραμματικές του δηλώσεις τον Οκτώβριο του 2015 δεν ανέφερε τίποτε για το πώς θα επιτύχουμε εθνική ανάπτυξη,δεν ανέφερε τίποτε το εθνικό που θα οδηγήσει πραγματικά την Ελλάδα στο δρόμο της εθνικής ευημερίας. Ανέφερε όμως όλα τα βασικά δόγματα της υλικής και πολιτιστικής ηγεμονίας διά της οποίας η αριστερά οδηγεί τη χώρα στο άλογο παγκοσμιοποιημένο σύστημα των αφανών εξουσιαστών. Το θέμα είναι πόσοι έκαναν τις απαραίτητες συνδέσεις; Ανέφερε λοιπόν ο «πρωθυπουργός της Ελλάδος»: «Για να μπορέσουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα πρέπει να διασφαλιστεί η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία. Και εμπιστοσύνη σημαίνει τακτοποιημενα δημόσια οικονομικά αλλά και ισχυρό τραπεζικό σύστημα (Σ.Σ:που ακούσθηκε θα μου πείτε αριστερό κόμμα να ομιλεί για ισχυρό τραπεζικό σύστημα,όμως ο Σύριζα είναι το καλλίτερο παιδί του ευρωκομμουνισμού που πρεσβεύει την με κάθε τρόπο ηγεμονία της αριστεράς σε ευρύτερα στρώματα του λαού αλλά και την αντικατάσταση του υπάρχοντος κράτους με το κράτος της αριστεράς αποχαύνωσης μέσα από τη συνεχή αναπαραγωγή των ευρωκομμουνιστικών ιδεών). Στοχεύουμε (Σ.Σ:εδώ ταιριάζει η θολοκουλτουριάρικη φύση του ΚΚΕ εσωτερικού και του παιδιού του Σύριζα διότι πράγματι προσπαθεί με κάθε κόστος να περάσει την κυριαρχία του μέσα στην κοινωνία με κάθε μέσο.Έχει βέβαια υπ΄όψιν τις ιδιωτικές βοήθειες που έλαβε ο Λένιν,διότι το ΚΚΕ εσωτερικού και ο γόνος του ο Σύριζα δεν  είναι τίποτε άλλο παρά η ευρωπαϊκή εκτέλεση του προγράμματος που επιχειρήθηκε με το ψευδοκομμουνισμό στη σοβιετική ένωση.Σε κάθε περίπτωση πίσω από τις αριστεροεπαναστάσεις σταθερά υποκρύπτονται αφανείς πάμπλουτοι εξουσιαστές του κόσμου αυτού)το πρώτο εξάμηνο του 2016 στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών και στις αναγκαίες  μεταρρυθμίσεις για ιδιωτικές επενδύσεις και ανταγωνιστικότητα».Αν είναι ποτέ δυνατόν Έλληνας πρωθυπουργός να μη συζητεί για εθνική εκ βαθέων ανάπτυξη αλλά για ιδιωτικές επενδύσεις –αν και αριστερός –φράση που θυμίζει ξεπούλημα της Ελλάδος σε πολυεθνικές.

Σε αυτό όμως το σημείο προκειμένου να καταλάβουμε τη βαθύτερη ιστορικά φυσιογνωμία του Συριζα αλλά και τους πραγματικούς του σκοπούς θα πρέπει να ανατρέξουμε στην πρώτη εμφάνιση της αριστεράς στην ευρωπαϊκή ιστορία της ιακωβινικής αριστεράς.Αν προσέξουμε θα διαπιστώσουμε ότι ο Συριζα είναι όχι μόνο συνέχεια των ιακωβίνων πρώτων ευρωπαίων αριστερών αλλά χρησιμοποιεί ακριβώς τις ίδιες μεθόδους με εκείνους,αλλά κυρίως  έχει τους ίδιους  σκοπούς με εκείνους.Διαβάζουμε από το βιβλίο του Brinton για τους Ιακωβίνους(τους πρώτους αριστερούς): «Ο μυθικός μέσος Ιακωβίνος θα δεχόταν ως δήλωση των επιδιώξεών του περίπου τα εξής: ένα ανεξάρτητο εθνικό κράτος,μία μη μοναρχική πολιτική μορφή διακυβέρνησης,μία ανταγωνιστική βιομηχανική και αγροτική κοινωνία,με ατομική ιδιοκτησία αλλά χωρίς μεγάλες περιουσίες και χωρίς την εξαθλίωση της φτώχειας». Ο ευρωπαίος αριστερός μάλλον δεν έχει καμία σχέση με το μαρξικό κομμουνισμό. Για αυτό εξάλλου στην μετεξέλιξη από το ΚΚΕ εσωτερικού προς το Σύριζα εξαφανίσθηκε ο προσδιορισμός του κομμουνιστή και απέμεινε αυτός του αριστερού (υπάρχει η  τάση να κυβερνηθούν ευρύτερες λαϊκές και μη μάζες και  όχι μόνον προλετάριοι προκειμένου να ευρεθεί και μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ανθρώπινο δυναμικό που θα πλαισιώσει το νέο ευρωπαϊκό κράτος που ονειρεύονται οι ευρωκομμουνιστές  ).  Αυτό είναι ένα κομβικό σημείο για την κατανόηση και του Σύριζα και γενικά των ευρωπαίων αριστερών  οι οποίοι λυμαίνονται σήμερα τη γηραιά ήπειρο. Ο ευρωπαίος  αριστερός επιθυμεί την εφαρμογή ,την άλογη εφαρμογή της έννοιας της ισότητας,η οποία στην πορεία χάνει κάθε αξιολογική αναφορά και καταλήγει να σκλαβώνει τον άνθρωπο στην ύλη και στις συνεχείς ανάγκες.Καταλήγει να δουλοποιεί τον άνθρωπο σε νέα αόρατα υλικά αφεντικά που κυριαρχούν στο νέο κράτος που στηρίζεται στην ύλη και στο χρήμα. Ο Σύριζα είναι μία  μετενσάρκωση των Ιακωβίνων. Θέλει μία σκληρή κρατική ευρωπαϊκή οντότητα,κατάργηση κάθε αξιολογικής διαφοροποίησης ανάμεσα σε ανθρώπους, μία Ευρώπη που θα στηρίζεται στη βιομηχανική ανάπτυξη αλλά χωρίς τη δημιουργία μεγάλων περιουσιών,σε κάθε περίπτωση δεν βλέπει ζωή πέρα από την πόλη και την αποχαυνωμένη βιομηχανική κοινωνία. Κυρίως θέλει ένα σκληρό ,πολλές φορές αόρατο κράτος,το οποίο θα φυλακίζει τους βιομηχανοποιημένους ανθρώπους , προκειμένου η εποχή που η Ευρώπη ως κράτος που θα ελέγχει τις ανθρώπινες ζωές των υπηκόων της να ανατείλει και να γίνει μία πραγματικότητα.Η αριστερά διώχνοντας κάθε ανώτερο προσδιορισμό από τη ζωή των ανθρώπων επιθυμεί την καθίδρυση σκληρού κράτους,που  θα ελέγχει τις ανθρώπινες ζωές και θα τις καθοδηγεί όπου τα αφεντικά της επιθυμούν. Αυτά τα αφεντικά της πιο σκληρής νομενκλατούρας που υφαρπάζουν όλο τον πλούτο αλλά επιφανειακά τάσσονται υπέρ της ισότητας. Εάν οι  Ιακωβίνοι δημιούργησαν μία τέτοια Γαλλία ο Σύριζα δημιουργεί μία τέτοια  Ελλάδα που θα κολλήσει σε μία τέτοια Ευρώπη.Η μέθοδος δεν διαφοροποιείται:

Aς θυμηθούμε ένα ελάχιστο απόσπασμα από το λόγο του Ροβεσπιέρου (ηγετικής φυσιογνωμίας των Ιακωβίνων) στη Συμβατική Εθνοσυνέλευση το 1793: «Κάτω  από το επαναστατικό  καθεστώς η ίδια η δημόσια δύναμη είναι υποχρεωμένη να προστατεύει τον εαυτό της από όλες τις φατρίες που της επιτίθενται.Στους καλούς πολίτες η επαναστατική κυβέρνηση οφείλει ολοκληρωμένη προστασία. Στους εχθρούς του λαού δεν οφείλει παρά μόνο το θάνατο».Θα πρέπει στο παραπάνω απόσπασμα να προσέξουμε τις αξιολογικές προσεγγίσεις της εποχής που εγκαινίασαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι αριστεροί,οι ιακωβίνοι. Υπεράνω όλων τίθεται ο λαός(πέρα από τη διακήρυξη της Γαλλικής Επανάστασης για το έθνος και το Νόμο της Γενικής βούλησης). Οδεύουμε προς μία νέα κρατική οντότητα όπου ακριβώς θα κυβερνά ο λαός. Βέβαια σε κάθε περίπτωση υπάρχουν τα «κρυμμένα αφεντικά». Οι αόρατες χείρες που καθοδηγούν όλα  αυτά. Ένα από αυτά ήταν και ο Ροβεσπιέρος (αυτός βγήκε στο φώς της ημέρας  και κάηκε). Προκειμένου να φθάσουμε σε αυτό το κράτος θέλουμε χρόνο,κωλλυσιεργίες,τρομοκρατία,πόνο και αίμα. Μήπως βλέπουμε κάποιες αναλογίες ανάμεσα σε εκείνη την εποχή και την εποχή όπου στη δύσμοιρη Ελλάδα κυβερνά ο Συριζα; Ο απεσταλμένος στα μέρη μας της ευρωπαϊκής αριστεράς;΄

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ο  Σύριζα ευαγγελίζεται και αυτός ως εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής αριστεράς τη νέα κρατική Ευρώπη. Ο Καραμπελιάς αναφέρει για τη φύση του ΚΚΕ εσωτερικού άρα και του  Σύριζα: «εκφράζει θα λέγαμε ενιαία την αντιφατική φύση του Ευρωκομμουνισμού. Από τη μία κριτική του σταλινισμού, αναφορά σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και κινήματα,γι αυτό αποτελεί χώρο διανοουμένων,αλλά δεν δραστηριοποιείται προς την κατεύθυνση μιάς αριστεράς κριτικής προς το σταλινισμό αλλά μιάς δεξιάς σοσιαλδημοκρατίζουσας κριτικής». Πραγματικά ανάγλυφα ζωγραφίζεται ο Σύριζα και η «κυβέρνησή του». Το κράτος που ονειρεύεται είναι η Ενωμένη Ευρώπη διότι έχει μείνει το μόνο πεδίο εφαρμογής των αριστερών ονειρώξεών του. Σημείο αναφοράς είναι ό,τι το ανθρωπίνως εμψυχο κυκλοφορεί χωρίς συγκεκριμένο προσδιορισμό(προλεταριακό ή άλλο). Η μέθοδος είναι τυχοδιωκτική. Αριστερές πολιτικές όπου μας συμφέρει(κοινωνική ισότητα,λαϊκή κυριαρχία)αλλά και δεξιές προκειμένου να επιτύχουμε το σκοπό μας(συνέχιση μνημονίων,φοροεπιδρομή,κυριαρχία τραπεζών κ.λ.π). Το χειρότερο βέβαια σημείο στον ευρωκομμουνισμό του Σύριζα είναι η υπαγωγή της εξαθλιωμένης Ελλάδος στο αυτοκρατορικό βασίλειο της ευρώπης των λαών(των εξαθλιωμένων κατά αριστερό τρόπο λαών). Σε κάθε περίπτωση η τρομοκρατία του Ροβεσπιέρου έχει αντικατασταθεί από την αριστερά του σύριζα με την τρομοκρατία της καθυστέρησης της  συμφωνίας  με τους θεσμούς. Οι τρομοκρατημένοι Έλληνες φοβούνται ότι αύριο δεν θα έχουν να φάνε,φοβούνται ότι θα τα χάσουν όλα. Μέσα από  την τρομοκρατία της χρεωκοπίας ο σύριζα εξαφανίζει ό,τι το εθνικό και υπαγάγει την εξαθλιωμένη Ελλάδα στο ευρωπαϊκό κράτος του ευρωκομμουνισμού. Μέσα από την τρομοκρατική απειλή της εξαθλίωσης ο σύριζα αλλοιώνει την εθνική ταυτότητα της Ελλάδος,αλλοιώνει θεσμούς και παραδόσεις(το θέμα των παρατύπων μεταναστών,η κατάργηση των θρησκευτικών,η υπανάπτυξη κάθε τι του εθνικού,η υποκουλτούρα που κυριαρχεί παντού είναι μόνο μερικά από τα εξαλλοιωτικά σημεία των καιρών του Σύριζα).

Αλλά ας αφήσουμε τον Πουλατζά (θεωρητικό του ευρωκομμουνισμού) να μας ομιλήσει για το κράτος που ονειρεύονται οι ευρωκομμουνιστές: Στο έργο του «κράτος και φασισμός»επιτίθεται στη Β΄και Γ΄Διεθνή διότι προέβαλαν και μόνο οικονομικά κριτήρια στην εξήγηση του κόσμου και στην ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης(αν και θα έπρεπε να εξηγηθεί πιο βαθιά και πνευματικά η πορεία του κοσμου και της κοινωνίας). Στη σελ.18 επεξηγεί  την πορεία που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός προκειμένου να επιβάλει τα κράτη του μέσα από τις μεθόδους της μονοπωλιακής συγκέντρωσης του χρήματος,της συγχώνευσης του τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου,τη μετατροπή του σε χρηματιστηριακό κεφάλαιο,την αναζήτηση οικονομικών αποικιών προκειμένου να κυκλοφορήσει άνομα τοο χρήμα. Χωρίς ίσως να το θέλει περιγράφει το κράτος της ευρώπης που χτίζεται σήμερα στο οποίο βασικός οικοδόμος είναι και ο ευρωκομμουνισμός(άρα και ο Σύριζα). Οι κουλτουριάρηδες ευρωκομμουνιστές πανέξυπνα δεν εξηγούν τον κόσμο και την κίνησή του μόνο με οικονομικά κριτήρια προκειμένου να φυλακίσουν ευρύτερες λαϊκές μάζες. Συμμετέχουν όμως ως κυβερνήσεις στη συσσώρευση του χρήματος και στη συγχώνευση των κεφαλαίων και στη μετατροπή τους  σε χρηματιστηριακά προκειμένου ο κόσμος να φυλακισθεί στα κομπιούτερς των διεθνών τοκογλύφων. Ο ευρωκομμουνισμός είναι η σοβιετοποίηση της Ευρώπης και ο πλήρης έλεγχος ανθρώπων και συνειδησεων από το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Ο Σύριζα εξαφανίζοντας την Ελλάδα(παραγωγικά,εθνικά,συνειδησιακά και πνευματικά) την υπαγάγει  (μέσα από την υποδούλωσή της στο διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο που κινείται μόνο ηλεκτρονικά)στο νέο ευρωπαϊκό κράτος που ετοιμάζεται. Εκεί όπου ηλεκτρονικά θα ελέγχονται όλα. Αφού όλα  θα έχουν συσσωρευθεί στα χέρια των κατεχόντων την ύλη και την επιστήμη και την τεχνολογία. Γι αυτό εξάλλου ο Νίκος Πουλαντζάς δεν αποδέχεται τελικά ότι το  κράτος συνιστά όργανο ταξικής κυριαρχίας και επιβολής.(οι ευρωκομμουνιστές θέλουν μέσα από το κράτος να αναπαράγουν την κουλτούρα τους και να κυριαρχήσουν στις συνειδήσεις προκειμένου να δημιουργήσουν την Ευρώπη που θέλουν.Γι αυτό ο Σύριζα κυβερνά και περνά παντοιοτρόπως την κουλτούρα του(κατάργηση των θρησκευτικών κ.λ.π).Ο Πουλαντζάς θεωρεί το κράτος ως παράγοντα που ηρεμεί τις ταξικές αντιθέσεις(πραγματικά ο  Σύριζα μέσα από την τρομοκρατία της χρεωκοπίας και την άγρια φοροεπιδρομή εξισώνει τους πάντες αλλοιώνοντας κυρίως συνειδήσεις). Τονίζει ότι στόχος του σοσιαλισμού  δεν είναι  δεν είναι η επαναστατική ήττα του κεφαλαιοκρατικού κράτους αλλά η ριζική μεταβολή του(πράγματι ο ευρωκομμουνισμός και ο ντόπιος απεσταλμένος του χρησιμοποιούν πανευρωπαϊκά την τρομοκρατία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου προκειμένου να ελέγχουν τους λαούς,με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν την Ευρώπη που θέλουν. Σε αυτή την ευρώπη μοιράζοντας σαν καλοί πατεράδες τα  ψίχουλα του χρήματος που ηλεκτρονικά ελέγχουν κυριαρχούν πλήρως στις μάζες. Φαντάζεστε ένα κόσμο χωρίς χρήμα,οι ευρωκομμουνιστές δεν θα υπήρχαν σε καμία των περιπτώσεων).

Είναι σε κάθε περίπτωση επείγουσα ανάγκη ο προσδιορισμός του ανθρώπου σύμφωνα με τα οντολογικά κριτήρια που μας θύμισαν άνθρωποι όπως ο Ηράκλειτος που μίλησε για τον ευρύτερο κόσμο που ανήκει ο άνθρωπο,για τον κοινό Λόγο που απελευθερώνει. Αλλοιώς ο άνθρωπος θα είναι διηνεκής δούλος ανθρώπων που απλά ως θερσίτες αναλαμβάνουν πρόσκαιρους ιστορικούς ρόλους πρίν τους εξαφανίσει ο ήλιος της ιστορικής γνώσης.

Βασίλειος Μακρυπούλιας.  

Ποιοι κοροϊδεύουν ποιους;

Ποιοι κοροϊδεύουν ποιους;

Θεόδωρος Ζαρέτος

Ακούγοντας τον Τσίπρα, τον Καμένο και στελέχη της κυβέρνησης να παρουσιάζουν χωρίς ίχνος ντροπής το μαύρο άσπρο, έχουμε κάθε λόγο να ντρεπόμαστε για την κατάντια μας.

Είμαστε ο μοναδικός Ευρωπαϊκός λαός που κάναμε κυβέρνηση το ασύστολο ψέμα, τον ακραίο διχαστικό λόγο και τον άγριο Αντιευρωπαϊσμό.

Είμαστε ο μοναδικός Ευρωπαϊκός λαός που η πλειοψηφία του ζητά την αποχώρηση από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Δεν πρόκειται για failed state, όπως λέγεται.

Πρόκειται για failed society.

Την σημερινή ελληνική ιδιαιτερότητα συνιστά ένα μαφιόζικο μορατόριουμ ασύδοτων συντεχνιών, που έχουν το δικό τους άγραφο μνημόνιο άγριας συνύπαρξης, με σκοπό τη διαιώνιση της οικονομικής αφαίμαξης, όσων δεν ανήκουν σ’ αυτές.

Μεταμοντέρνες «φυλές» που φυλάρχους και μάγους έχουν αντικαταστήσει με κλεφτοκοτάδες-συνδικαλιστές του Δημόσιου τομέα και αγρίως διεφθαρμένους λομπίστες-επιχειρηματίες του Ιδιωτικού τομέα.

Την εικόνα συμπληρώνει ένα πολιτικό-κομματικό σύστημα σε ηθελημένη πλήρη και διαρκή ομηρία αυτών των συμφερόντων, με πολυάριθμους κομματικούς στρατούς σε ρόλο αθόρυβων μεσολαβητών με το αζημίωτο και μια Αριστερά που ξανάβγαλε στην επιφάνεια τα όπλα του εμφυλιοπολεμικού διχασμού που έκρυψε με τη «Βάρκιζα», έχοντας στο μπαλκόνι της ένα απίθανο ημιεγγράμματο εύρημα από τα Προκρούστια ιδεολογικά τραπέζια του ΚΚΕ.

Και για να μην ξεχνιόμαστε:

Και μία Ευρώπη, τόσο εκμανδαρινοποιημένη που δεν μπορούσε να διακρίνει σε τι ταλαιπωρία, σε τι καταστροφή και τι κινδύνους έβαζε τον Ελληνικό λαό, όταν αποφάσιζε να μην δώσει την αξιολόγηση στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου για να διαπραγματευτεί με ποιους λέτε;

Με το Δραγασάκη και τον Κοτζιά κύριε!

Γιατί μόνο βλακεία είναι πια να νομίζει κανείς ότι ο αληθινός πρωθυπουργός, ο αληθινός «συγγραφέας» του έργου «τελειώνουμε με το παλιό» είναι ο μικρός Αλέξης. Ένας ταλαντούχος σαλτιμπάγκος πρωταγωνιστής στο επικοινωνιακό πολιτικό σανίδι είναι, που δεν έχει ίχνος ντροπής μέσα του και τίποτα άλλο.

Κι ανάμεσα σ’ όλους αυτούς, το μεγάλο ανώνυμο πλήθος.

Που προσπαθεί να εισέλθει στη επίγεια «βασιλεία των ουρανών» που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο και in between λέει ότι φοροδιαφεύγει για να σώσει από την κρίση το σπίτι του, το μαγαζί του και τα εγγόνια του, αλλά φοροδιαφεύγει σε όλη του τη ζωή! Πάππου προς πάππου!

Το μεγάλο ανώνυμο πλήθος που απαιτεί από τις κυβερνήσεις ένα δύσμορφο «καλύτερο κράτος» που θα εξασφαλίζει το απαράγραπτο και διαχρονικό δικαίωμα του τσαρουχοευρωπαίου να ζη τη συνεχή έξαψη της Τουρκομπαρόκ κατανάλωσης πουλώντας από το σαράφικο πάγκο του, Πλάτωνα, Αριστοτέλη και Μεγαλέξαντρο!

Το μεγάλο βουβό καραβάνι που όταν σταμάτησε να γεννά η κόττα με τα ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ αποφάσισε να εκδικηθεί το ορνιθοτροφείο ψηφίζοντας ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Δικά μας παιδιά είναι τα κόμματά μας.

Κάνουμε πως τα υποστηρίζουμε για να γίνει καλύτερη η κοινωνία μας και κάνουν πως αγωνίζονται γι αυτό.

Είναι όλα αντιμνημονιακά επειδή είμαστε όλοι αντιμνημονιακοί, το καθένα (κι ο καθένας) με τον τρόπο του, με το στυλ του και τα ακλόνητα επιχειρήματά του.

Τα παιδιά μας μαθαίνουν ό,τι τα μαθαίνουμε:

*Πως, για παράδειγμα, ο προσδιορισμός αδιόριστος μπροστά από τις λέξεις εκπαιδευτικός, μηχανικός, γιατρός, δικηγόρος, καθαρίστρια, σχολικός φύλακας, αστροναύτης κλπ, εκφράζει το αυτονόητο δημοκρατικό τους δικαίωμά να περιληφθούν στο κρατικό payroll και φυσικά το δικαίωμά τους να κλείνουν επ’ αόριστον τα Γυμνάσια τα Λύκεια και τα Πανεπιστήμια όπως εμείς το Σύνταγμα και την εθνική οδό. (Πήρανε γραμμή από τον Τσίπρα και το Βαρουφάκη κι οι φερτοί Ανατολίτες κι έχουνε κλείσει τη σιδηροδρομική γραμμή στην Ειδομένη για να εκβιάσουνε την Ευρώπη να ανοίξει τα σύνορά της και δήλωσε ο Μουζάλας ότι η γραμμή θ’ ανοίξει σιγά-σιγά)!

*Πως οι παππούδες τους πιάσανε τη ζωή από τα κέρατα το ’50 που πήγανε εργάτες στα εργοστάσια και στις σπεντιτσιόνες της Γερμανίας κι έπεσε η μέση τους από το κουβάλημα, αλλά σήμερα που τα ίδια πάνε ως γιατροί και οικονομολόγοι και σύμβουλοι επιχειρήσεων στην Ευρώπη, βρίσκονται σε κακούργα ξενητιά και σε ανθρωπιστική κρίση!

*Κανείς δε λέει στα παιδιά του πως με δανεικά έγινε το εξοχικό, με δανεικά το μεταπτυχιακό, τα ταξίδια, οι άνετες πολυήμερες διακοπές, η σινιέ γκαρνταρόμπα, το αμάξι από τα 18 και οι 150.000 διορισμοί του Προέδρου Πάκη. Με δανεικά που πέσανε στην αγορά από χίλιους-δυο νόμιμους πελατειακούς δρόμους.

*Κανείς δε λέει στα παιδιά του πως ήρθε η ώρα να πληρώσουμε ΕΝΦΙΑ και φόρους γιατί δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε τους τόκους και το κεφάλαιο δίνοντας το σαλόνι του εξοχικού, το πτυχίο και τα ADIDAS και κανείς δε λέει στα παιδιά του ότι ο μόνος τρόπος να μη μας πνίξουνε οι φόροι, είναι να μεγαλώσουμε την πίττα, να κόψουμε τις πρόωρες συντάξεις, να κόψουμε ό,τι δε μας χρειάζεται από το κράτος και ας χάσουν και τη δουλειά τους μερικές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι.

*Κανείς δεν εξηγεί στα παιδιά του πως ναι κι ο δημόσιος υπάλληλος φόρους πληρώνει, αλλά τους πληρώνει από το μισθό που του εξασφαλίζει ο πλούτος που παράγει ο επιχειρηματίας και ο ιδιωτικός υπάλληλος, τώρα που τα δανεικά πάνε μόνο για την πληρωμή τόκων και κεφαλαίου.

*Κανείς δε λέει στα παιδιά του ότι κανένας «τοκογλύφος» δεν υποχρέωσε τις κυβερνήσεις μας να δανειστούν και τα δανεικά να τα κάνουνε χαρτοπόλεμο κατανάλωσης αντί για επενδύσεις και δουλειές και ασφαλιστικές εισφορές και στέρεα λογική ευημερία

*Κανείς δε λέει στα παιδιά του ότι αν οι Ευρωπαϊκοί λαοί δεν αποφάσιζαν το 2010 να αγοράσουν τα χρέη μας, όχι εξοχικό αλλά ούτε κολυμπηθρόξυλο δεν θα ΄χε μείνει.

Και κατηγορεί η αντιπολίτευση το ΣΥΡΙΖΑ για τί λέτε;

Μήπως τον κατηγορεί ότι δεν εφαρμόζει τα μνημόνια που έφερε; Όχι βέβαια!

Ότι έφερε όπως κι εκείνοι μνημόνια τον κατηγορούν, ότι υπέκυψε στον Σόιμπλε τον κατηγορούν, ότι υπέκυψε στη Λαγκάρντ και στους δανειστές και ότι δεν πέτυχε κούρεμα του χρέους!

Τον κατηγορούν για ό,τι τους κατηγορούσε!

Για δωσιλογισμό τον κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ!

«Εαμοβούλγαροι» και «Γερμανοτσολιάδες» γίναμε μαλλιά κουβάρια.

Ποιος κοροϊδεύει ποιόν τελικά σ’ αυτή τη χώρα;

Μήπως όλοι μαζί κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας καθώς «δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα»;

Τουλάχιστο να ξαναδούμε κανένανε Κουβέλη, κανένανε Ρέππα, Καστανίδη, Τζουμάκα, καμιά Ξενογιαννακοπούλου σε υπουργικές θέσεις για να ευθυμήσουμε και λίγο ρε παιδί μου

Όλο Κουρουμπλή, Κουρουμπλή….δέ λέει!

Νάναι καλά κι εκείνος ο Πάνος που μασκαρεύεται πότε-πότε και γελάει το χειλάκι μας...

http://metarithmisi.gr/post/%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8A%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82/

Η μεγαλόσχημη υποκρισία της «προσφυγής στον λαό»

Η μεγαλόσχημη υποκρισία 

της «προσφυγής στον λαό»

Γιώργος Παγουλάτος

Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας 

στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Κ​​​​ι αν βρεθούμε σε πλήρες αδιέξοδο στη διαπραγμάτευση, τι θα κάνετε;» ήταν η ερώτηση της δημοσιογράφου στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. «Η λύση που έχουμε τότε είναι μια νέα προσφυγή στους πολίτες, με εκλογές ή με δημοψήφισμα». «Δημοψήφισμα; Και να θέσετε ποιο δίλημμα;» «Το δίλημμα θα είναι εάν η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη θα έχει την εικόνα του ισότιμου μέλους, που θα δικαιούται σαν ισότιμο μέλος να συμμετέχει στην προσπάθεια για την εμβάθυνση της Ευρώπης…».

Η συνέχεια της απάντησης δεν βγάζει περισσότερο νόημα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ λεγόταν Παπαδόπουλος, όμως και αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι αυτή η σχολή σκέψης που θα μπορούσε να επιγραφεί ως «στρίβειν διά της λαϊκής ψήφου» (που πέρυσι έριξε τη χώρα στα βράχια με το βοναπαρτικό δημοψήφισμα που η χώρα πληρώνει πανάκριβα), παραμένει κραταιά στην κυβερνώσα παράταξη. Και όχι μόνο, αλλά εξωραϊσμένη ως «προσφυγή στους πολίτες» ιππεύει ακόμα το άσπρο άλογο της τάχα ηθικής και δημοκρατικής ανωτερότητας.

Τι διαφορετικό άραγε θα πει ο λαός εάν η κυβέρνηση τον ρωτήσει εάν επιθυμεί 3,6 δισ. επιπλέον πακέτου λιτότητας; Τίποτε διαφορετικό από πέρυσι το καλοκαίρι, που ο κ. Τσίπρας τον ρώτησε αν «πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας “Reforms for the completion of the Current Program and Beyond” και “Preliminary Debt sustainability analysis”» Διαβεβαιώνοντάς τον ότι, ανεξαρτήτως απάντησης, η παραμονή στο ευρώ είναι διασφαλισμένη. Αποφεύγοντας να συμπληρώσει ότι το αποτέλεσμα του «Οχι» θα ήταν είτε βαρύτερα μέτρα λόγω επιδείνωσης από το δημοψήφισμα ή καταστροφική χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ.

Και τι άραγε ανακάλυψε η κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλιο που δεν το γνωρίζαμε προηγουμένως; Οτι ο λαός θέλει το ευρώ, αλλά δεν θέλει περικοπές συντάξεων και αυξήσεις φόρων. Θέλει χαμηλότερους φόρους και καλύτερο κοινωνικό κράτος. Θέλει υψηλές συντάξεις και βιώσιμο ασφαλιστικό. Θέλει πάταξη της φοροδιαφυγής, αρκεί βέβαια να μην πρόκειται για τη δική του φοροδιαφυγή. Παντού στον κόσμο η κοινή γνώμη είναι γεμάτη ασαφείς και αντιφατικές επιθυμίες. Αυτή ακριβώς είναι η δουλειά των κυβερνήσεων: να φιλτράρουν, να ιεραρχούν, να σταθμίζουν επιπτώσεις, να επιλύουν τις αντιφάσεις της κοινής γνώμης. Και να ενεργούν. Οχι να της επιστρέφουν το πρόβλημα μόλις βρεθούν στα δύσκολα.

Η μυθολογία της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι φτιαγμένη από ηρωικούς πλην μάταιους αγώνες, αγέρωχες συγκρούσεις, υπερφίαλες καταγγελίες, περήφανες ήττες και δωρεάν υποσχέσεις ενός «διαφορετικού» πλην ανέφικτου κόσμου. Όμως, η πραγματικότητα της διακυβέρνησης σε δύσκολους καιρούς συγκροτείται από πλήθος οδυνηρών συμβιβασμών που (στο καλό σενάριο) είναι απλώς λιγότερο βλαπτικοί από τις ακόμα χειρότερες εναλλακτικές τους. Ετσι προχωρούν οι κοινωνίες μέσα από κρίσεις, για να μπορούν το ταχύτερο να αποφοιτήσουν από αυτές. Ο έντιμος συμβιβασμός ελλείψει καλύτερης εναλλακτικής είναι πολύ γενναιότερη στάση από την κλωτσιά της μπάλας στην εξέδρα.

Η δημοκρατία μας δεν είναι δημοψηφισματική, είναι αντιπροσωπευτική. Δεν λειτουργεί για να φωτογραφίζει την εκάστοτε συγκυρία προτιμήσεων του εκλογικού σώματος. Αναδεικνύει εκπροσώπους για να παράγουν λύσεις στο υπέρτερο πρόβλημα της συλλογικής διακυβέρνησης. Η δημοκρατία είναι πρωτίστως εντολή διακυβέρνησης – που συχνά περιλαμβάνει το θάρρος της εναντίωσης στην κοινή γνώμη. Και η προγραμματική εντολή προς τον κ. Τσίπρα ήταν να εξασφαλίσει την αποφυγή της χρεοκοπίας και την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Είμαστε χώρα με κυβέρνηση σε διαρκή διαπραγμάτευση (εσωτερική με τις κομματικές της φράξιες, εξωτερική με τους δανειστές), χώρα σε αέναη αναμονή επιτέλους να κυβερνηθεί. Κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει τίποτα, ο ιδιωτικός τομέας εξαντλεί τα τελευταία αποθέματα αντοχής, η οικονομία βυθίζεται σαν σιδερένια μπάλα. Φυσικά, δεν υπάρχει ίχνος σοβαρών επενδυτών στον ορίζοντα, εκτός από κάποιους που πίστεψαν στην ανάκαμψη και προσπαθούν τώρα να περιορίσουν τις ζημιές τους.

Ένα δημοψήφισμα δεν είναι περισσότερη δημοκρατία. Είναι φυγή από τη δημοκρατική ευθύνη. Το να μιλούν σήμερα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη δημοκρατική λύση του δημοψηφίσματος είναι σαν να εξαίρει το καθεστώς Μαδούρο (700% εκτιμώμενος πληθωρισμός Βενεζουέλας το 2016) την αξία της νομισματικής αυτονομίας: τα είδαμε και τα δύο στην πράξη. Το να μελετά φυγή στις κάλπες ξανά μια κυβέρνηση που θα έχει προκαλέσει τέσσερις εκλογές σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο, καταδεικνύει μια ανικανότητα μνημειώδη ακόμη και για τα δεδομένα του κυβερνώντος συνασπισμού.

Η «προσφυγή στον λαό» από μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε με τη ρητή εντολή να εφαρμόσει το πρόγραμμα που κρατά την Ελλάδα στο ευρώ, είναι κυνική αποποίηση ευθύνης. Αντίστοιχη με λιποταξία του στρατηγού στη μάχη διότι τα δεδομένα είναι άλλα από ό,τι είχαν περιγράψει οι επιτελείς, αντίστοιχη με την απόφαση του καπετάνιου να προσφύγει στους επιβάτες του πλοίου για να αποφασίσουν εάν θα αλλάξουν δρομολόγιο στην καταιγίδα.

Ο κ. Τσίπρας έριξε μια κυβέρνηση για να ανέλθει στην εξουσία, προκάλεσε ήδη δύο εκλογές, ένα δημοψήφισμα και δύο ακόμη χρόνια ύφεσης για να παραμείνει σ’ αυτήν. Ας αναλάβει, επιτέλους, και τις οδυνηρές ευθύνες της εξουσίας. Ας τερματίσει την παραλυτική εκκρεμότητα, που διαλύει την οικονομία και τη χώρα.

http://metarithmisi.gr/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3/

Ο ανθέλληνας δράκος

Ο ανθέλληνας δράκος

Ο ανθέλληνας είναι γέννημα και θρέμμα μαζί μανιασμένου δράκου, ότι Ελληνικό και να δει μπροστά του θα το κατακάψει, έτσι είναι ο δράκος φίλε μου, ανθέλληνας για πάντα, δεν πτοείται, δεν αλλάζει, απεναντίας, όσο του δείχνεις πόσο βάρβαρος και πόσο εχθρός της χώρας είναι, τόσο μεγαλώνεις την ανθελληνική του επιθυμία.

Ο ανθέλληνας μεγαλώνει με ένα όραμα, με ένα σχέδιο, πως θα ματώσει ανθρώπους και χώματα, απλά περιμένει πότε η πατρίδα θα πέσει καταγής και τότε, με μιας θα πεταχτεί μέσα από τα σκουπίδια όπου ζει, για να μπήξει τα σάπια του δόντια στο ματωμένο και πεσμένο κορμί της, δηλητηριάζοντας με τα βακτηρίδια του στόματος του το αίμα της, μέχρι αυτό να πάθει σηψαιμία, για να τραβήξει κατόπιν με την μυρωδιά της τους γύπες και τα όρνεα, τα οποία εδώ και χρόνια κάνουν κύκλους επάνω από το μισοπεθαμένο της σώμα.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, παράσιτο, το οποίο ζει ανάμεσα στα υγιή κύτταρα και όταν βρει την κατάλληλη στιγμή, μετατρέπεται σε καρκίνωμα, που σιγά αλλά σταθερά, κατατρώει κάθε ελπίδα για ένα όμορφο αύριο.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ο αιώνιος εχθρός του Έλληνα, ο εφιάλτης του, ο πόνος του, ο φόβος του και η σκιά του συνάμα.

Έτσι είναι ο ανθέλληνας, αναζητά με αγωνία το χειρότερο ανθελληνικό κόμμα και τους χειρότερους ανθέλληνες πολιτικούς και κατόπιν, τρέχει με λαχτάρα στο παραβάν για να τους στηρίξει με την νόθο ψήφο του, βιάζοντας το κορμί της πατρίδος όσες φορές μπορεί, προκειμένου, κάποια στιγμή αυτό το πεσμένο και αφύλακτο κορμί, να κυοφορήσει τα μπάσταρδα του βιασμού του.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, χαίρεται όταν η χώρα ματώνει, χαίρεται όταν η χώρα πτωχεύει, χαίρεται όταν η πατρίδα αιμορραγεί και μέσα στην χαρά του, τοποθετεί το μπακιρένιο του κύπελλο κάτω από την πληγή για να γευτεί το αίμα της, αυτό το αίμα, με το οποίο αυτός και η γενιά του μεγάλωσαν και θέριεψαν, για να γίνουν εχθές, σήμερα και αύριο, αυτό που είναι τώρα, ανθέλληνες.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ανήμερο σαρκοβόρο θηρίο, που περιμένει την στιγμή να βγει στην αρένα για να φάει Ελληνικές σάρκες και ψυχές, μήπως και χορτάσει τον αιώνιο πόθο του για αίμα, για Ελληνικό αίμα.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, τρώει ψωμί από την χούφτα του Έλληνα και στο τέλος, δαγκώνει το χέρι που τον τάιζε.

Έτσι έχουν φίλε μου τα πράγματα, οι ανθέλληνες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν, είναι το κυρίαρχο συστατικό της πατρίδος μας, το πλεόνασμα που λέμε.

Έτσι είναι, όσο θα υπάρχουν Θερμοπύλες, άλλο τόσο θα υπάρχουν και ανθέλληνες, όσο θα υπάρχουν Λεωνίδες, άλλο τόσο θα υπάρχουν και εφιάλτες, οι οποίοι, με ζήλο και λαχτάρα θα οδηγούν τους βάρβαρους στα μονοπάτια, τα εδώ και δεκάδες χρόνια, Ελληνικά αφύλαχτα μονοπάτια.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ζει στην πατρίδα σου παριστάνοντας τον πατριώτη, μα όταν οι συνθήκες τον ευνοήσουν, τότε ξεπετάγεται από το πουθενά δημιουργώντας «κομματικούς συνασπισμούς», «ανεξάρτητες σημαίες», «οικολογικά κινήματα», και «ουράνια τόξα», με τα οποία, ζωγραφίζει στον καμβά του τον δικό σου θάνατο.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, νάρκη καλά κρυμμένη στον δρόμο σου, που με την πρώτη ευκαιρία, ενεργοποιείται για να ματώσει ανθρώπους και χώματα.

Έτσι είναι φίλε μου ο ανθέλληνας, ένα τέρας στην σπηλιά που ο ίδιος δημιούργησες.

Κοιμήσου, ο εφιάλτης σου ξεκίνησε.

Θεόδωρος Σωτηρόπουλος

http://kostasxan.blogspot.gr/2016/04/blog-post_936.html

Τα στερνά του Αλέξη!

Τα στερνά του Αλέξη! 

Του Γιώργου Καραμπελιά 

Όταν, ενάμιση χρόνο πριν, επιμέναμε με τέτοιο πάθος στην ανάγκη να αποφύγει ο ελληνικός λαός το «ποτήριον» ΣΥΡΙΖΑ, το κάναμε όχι γιατί γνωρίζαμε προκαταβολικά τους σαλτιμπαγκισμούς του Βαρουφάκη, τους φαμπρισμούς του Μπαλτά και την εγκληματική συμπεριφορά της Χριστοδουλοπούλου, αλλά γιατί είμαστε πεισμένοι πως μια κυβέρνηση ακραίων εθνομηδενιστών δεν μπορούσε παρά να είναι η χειρότερη δυνατή για τη χώρα. Σήμερα, η περιστροφή ολοκληρώνεται. Νέα ερείπια έχουν έρθει να προστεθούν σε αυτά που είχαν επισωρεύσει η ασύγγνωστη ελαφρότητα του Καραμανλή, η εγκληματική συνωμοσία του ΓΑΠ και η εκπληκτική ενίοτε μικρόνοια του Σαμαρά και των περί αυτόν. Αυτοί τους ξεπέρασαν όλους αλλά, πλέον, ο Τσίπρας ετοιμάζεται για την τελευταία του μεγάλη παράσταση. Γνωρίζει πως η εξουσία του μετριέται πια σε μήνες. Στην καλύτερη περίπτωση, το φθινόπωρο θα βαδίσει πάλι σε εκλογές, που αυτή τη φορά θα χάσει. Ο κύκλος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Από τα μεγαλεία του Ιανουαρίου του 2015 στα λακτίσματα από τον Τουσκ τον Απρίλιο του 2016. Και από το 70% της δημοτικότητας, στο 23% και καταϊδρωμένος, μαζί με τον Καμμένο και μόλις πάνω από τον Μιχαλολιάκο.

Ο Τσίπρας δεν θα είχε καμία αντίρρηση να ψηφίσει το «μεγάλο» πακέτο των 9 δισεκατομμυρίων, μια και ήδη έχει δεχθεί τα συγκεκριμένα μέτρα για τις συντάξεις, τη φορολογία, τα κόκκινα δάνεια (δηλαδή τα περιβόητα 5,4 δισ.), και θα μπορούσε να βρει μία φόρμουλα για τα 3,6 δισ. – εξάλλου το σχέδιο του αυτόματου «κόφτη», εάν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι, είναι από πολύ παλιά σχέδιο του… Σόιμπλε και όχι του Τσίπρα.

Μόνο που αυτά τα μέτρα, που δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να υπογράψει προκειμένου να μείνει στην εξουσία αυτός και οι κολλητοί του, θα σηματοδοτήσουν την οριστική αποδόμησή του και την οριστική απώλεια κάθε ελπίδας για προσωπική ή κομματική ανάκαμψη. Η υπογραφή των μέτρων του τρίτου και τέταρτου μνημονίου θα σημάνει την εγκατάλειψή του ακόμα και από ένα μεγάλο μέρος των τελευταίων υποστηρικτών του, δηλαδή των δημοσίων υπαλλήλων και των Πασόκων. Αμέσως μετά την ψήφιση αυτών των μέτρων και την απαρχή της εφαρμογής τους, μια κοινωνική και πολιτική θύελλα θα αρχίσει να φουσκώνει και δεν θα υπάρχει δυνατότητα επιστροφής.

Επειδή όμως η εξουσία είναι το ισχυρότερο αφροδισιακό, ο Τσίπρας και οι περί αυτόν σκέφτονται ακόμα την εκδοχή της υπογραφής των μέτρων και του περιβόητου ανασχηματισμού με… άφθαρτους πολιτικούς, όπως ο Κουβέλης, η Ξενογιαννακοπούλου και άλλοι παλαιοπασόκοι! Και γι’ αυτό στήνουν για άλλη μια φορά σενάρια ψευδορήξης. Σε μια τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ θα βγάλει πέρα το καλοκαίρι, έστω και με το ζόρι, αλλά το φθινόπωρο, με ένα κόμμα που θα πλησιάζει στις δημοσκοπήσεις μονοψήφιους αριθμούς, θα υποχρεωθεί ούτως ή άλλως σε εκλογές, στις οποίες όχι μόνο θα καταποντιστεί αλλά και είναι πιθανόν η Ν.Δ., ακόμα και με τον Μητσοτάκη, να προσεγγίσει τη δυνατότητα αυτόνομης κυβέρνησης. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα ενισχυθούν και οι υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς, ΚΚΕ, σύμπραξη ΛΑΕ – Κωνσταντοπούλου κ.λπ. Ακόμα περισσότερο, θα ενισχυθεί ένα νέο «κεντροαριστερό» σχήμα στο οποίο θα έχει μεταμφιεστεί το ΠΑΣΟΚ, και το οποίο θα διεκδικεί την επανενθρόνισή του στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Διαφορετικά, αν αποτύχει κάπου η θεατρική παράσταση με τους δανειστές και τα σενάρια ρήξης γίνουν πργματικότητα, τότε, με πρόσχημα τα πρόσθετα μέτρα, μπορεί να αρνηθεί να υπογράψει και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Ιούνιο. Διότι εξάλλου πάντα έτσι δουλεύει, και ό,τι “κάτσει” — όπως φάνηκε και πέρισυ με το δημοψήφισμα. Σε αυτή την περίπτωση, θα αποτελειώσει την ελληνική οικονομία, έχοντας εξαντλήσει τα διαθέσιμά της, και θα την οδηγήσει στο χείλος του γκρεμού, διότι καμία κυβέρνηση δεν θα προλαβαίνει τότε να αναδιαπραγματευτεί τα μέτρα του μνημονίου, δεδομένου ότι το καλοκαίρι θα πρέπει να πληρωθούν αρκετές δόσεις. Ωστόσο, θα βρεθεί σε καλύτερη θέση κομματικά. Κατ’ αρχάς, θα διατηρήσει ακόμα ένα σημαντικό ποσοστό του 20-25% των ψήφων· θα δυσκολέψει την «αριστερή αντιπολίτευση» –ΚΚΕ, ΛΑΕ κ.λπ.,– διότι θα εμφανίζεται ανένδοτος και αγωνιστικός· και κυρίως διότι θα φορτώσει την κρίση σε αυτούς που κατά τεκμήριο θα κερδίσουν τις εκλογές, δηλαδή τη Ν.Δ. Πράγματι, ο Μητσοτάκης θα βρεθεί σε δεινή θέση, διότι θα έλθει στην κυβέρνηση με τους χειρότερους δυνατούς όρους. Είναι εντελώς απίθανο να κατακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών και επομένως θα υποχρεωθεί να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι. Αυτοί οι τελευταίοι, σε περίπτωση άμεσων εκλογών, θα πιεστούν και από τη Ν.Δ. και από τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο θα κυμανθούν σε χαμηλά ποσοστά, αλλά θα υποχρεωθούν σε συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη στις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Μητσοτάκης και ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι θα φορτωθούν το βάρος των πιθανών καταστροφών σε συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας, γι’ αυτό και εξάλλου απεύχονται το σενάριο των άμεσων εκλογών.

Η μόνη ελπίδα τους για να τις αποφύγουν είναι το ότι η εξουσιομανία θα τυφλώσει τόσο την παρέα του Μαξίμου –διότι βέβαια αδιαφορούν παντελώς για το εθνικό συμφέρον–, ώστε θα προτιμήσουν να υπογράψουν για να μείνουν στην εξουσία, έστω και κάποιους μήνες ακόμα. Και, παρόλες τις αντενδείξεις, αυτό το σενάριο παραμένει πιθανό, μια και ο παθολογικός τζογαδόρος σπάνια εγκαταλείπει την πράσινη τσόχα, ακόμα και όταν βλέπει πως η τύχη έχει αρχίσει να γυρίζει. Πόσο μάλλον ένας μικροτζογαδόρος της εξουσίας που για μια φορά μπήκε στα «μεγάλα σαλόνια» και γνωρίζει πως, αν φύγει από το παιγνίδι, δεν θα επιστρέψει ποτέ πια. Θα φύγει άραγε με όσα κέρδη έχει σωρεύσει ή θα συνεχίσει να παίζει μέχρι την τελευταία δεκάρα; [Γι αυτό εξ άλλου δεν πρέπει να απορρίπτουμε εντελώς και την πιθανότητα μιας νέας προσφυγής σε δημοψήφισμα ως έσχατο μέσο τζογαρίσματος, ώστε “να γυρίσει το παιγνίδι” – η έστω ως απειλή και φόβητρο για τους “εταίρους”, τη στιγμή που θα διεξάγεται το δημοψήφισμα στη Βρετανία. Αλλά αυτή τη φορά δεν θα αρκέσει ούτε αυτό για να διαφύγει από τα αδιέξοδα – εξάλλου υπάρχουν ειδικά δικαστήρια και φυλακές.]

Δεδομένων αυτών των συνθηκών, και μια και ο Τσίπρας είναι πλέον στυμμένη λεμονόκουπα και έχει πάψει να απολαύει της υποστήριξης των ξένων αφεντικών (το προσφυγικό έχει πλέον κλείσει για τη Μέρκελ, ενώ και οι Αμερικανοί δεν δείχνουν πια να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την τύχη του), η κυβέρνηση είναι ούτως ή άλλως αδύνατο να μακροημερεύσει και οι διαφορές και στα δύο σενάρια είναι μόλις μερικοί μήνες εξουσίας. Έχει φθάσει στο τέλος της. [Και ομολογώ ότι έπεσα έξω ως προς την αντοχή της. Τον Ιανουάριο του 2015, τους έδινα ζωή μέχρι το φθινόπωρο του ίδιου έτους. Δεν μπορούσα να φανταστώ την ελαφρότητα των Ελλήνων που τον ξαναψήφισαν τον Σεπτέμβρη του ’15 και επομένως του έδωσαν ίσως και ένα χρόνο ακόμα για να συνεχίσει να καταστρέφει τη χώρα. Πάντως, πλέον, δεν υπάρχει δυνατότητα αναστροφής.]

Επειδή δε είναι προφανές το κομματικό συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, ένα μέρος του κόμματος επιδιώκει μια ηρωική έξοδο μέσω των εκλογών, και ας πάει και το παλιάμπελο, δηλαδή η χώρα. Εξάλλου, οι συνεπείς «ταξικιστές» αδιαφορούν για την τύχη της εθνικιστικής Ελλάδας!

Μαύρο Πάσχα περνάνε λοιπόν εκεί στου Μαξίμου, έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στο δίλημμα της άμεσης απομάκρυνσης από την εξουσία, με στόχο τη διάσωση του κόμματος και του πιθανού μέλλοντός τους, ή τη διατήρηση για ορισμένους μήνες ακόμη των οφικίων της εξουσίας.

Για να σοβαρευτούμε πάντως, δυσκολεύομαι κι εγώ να επιλέξω τί από ταδύο προτιμώ. Να φύγουν το ταχύτερο δυνατόν, όποιο κι αν είναι το τίμημα, ώστε να πάψουν να πειραματίζονται πάνω στο σώμα της πατρίδας, ή να φύγουν, με μικρότερο ίσως κόστος, μετά από μερικούς μήνες. Ούτως ή άλλως, τη χώρα, την οικονομία της, το διεθνές της κύρος, τη γεωπολιτική της θέση, την έχουν υποβαθμίσει σε βαθμό απερίγραπτο. Η Ελλάδα δεν διαθέτει πια ελληνικές τράπεζες, διότι αυτοί οι σκληροί «μαρξιστές» τις πούλησαν στα ξένα funds (εξάλλου τί τροτσκιστής θα ήταν ο Τσαλακώτος αν δεν πίστευε ότι «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα», και πως δεν έχει καμία σημασία η ιδιοκτησία των τραπεζών). Διέλυσαν την υγεία, την παιδεία, μετέβαλαν την Ελλάδα σε μια περίκλειστη ζώνη ταμπόν μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Έφεραν το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τους Τούρκους αστυνομικούς στα ελληνικά νησιά και τους Σκοπιανούς σε υπερπτήσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο. Ξεκουμπίδια, λοιπόν, αλλά είναι ικανοί με το «πάρθειο βέλος» του πανικόβλητου εξουσιομανή να καταφέρουν κατά την έξοδό τους νέα πλήγματα στη χώρα.

Όντως, μόνο αφού θα έχουν φύγει από την εξουσία θα μπορέσουμε να προσμετρήσουμε στις πραγματικές της διαστάσεις την τεράστια ζημιά που προκάλεσαν στον ελληνικό λαό, αυτοί οι πλέον κραυγαλέοι… θεράποντές του. Κατά τον ίδιο τρόπο που η «εθνικιστική» χούντα, με τον Ιωαννίδη, έπληξε τόσο καίρια το ελληνικό έθνος στην Κύπρο –επέπρωτο να είναι οι «εθνικιστές» που θα καταρράκωναν το ελληνικό έθνος– και κατά συνέπεια τον ελληνικό λαό. Οι τωρινοί, ως αριστεροί και «λαϊκιστές», ήταν αυτοί που ανέλαβαν να απαθλιώσουν τον ελληνικό λαό και να εξουθενώσουν το έθνος.

Άραγε, έχοντας κάνει μέσα σε σαράντα χρόνια αυτό τον μεγάλο ιστορικό κύκλο, θα αποδειχθούμε ικανοί να ξαναενώσουμε τον λαό και το έθνος σε μια αυθεντική Ανάσταση, ή θα συνεχίσουμε να ασχολιόμαστε με τους «κύκλους» του Αλέξη, δηλαδή με το ναδίρ μιας παρακμής;

Πάντως, για να μην περιπέσουμε και σε βαθειά απογοήτευση, είναι μάλλον λυτρωτικό το γεγονός πως ίσως φτάσαμε στον πάτο και ετοιμάζονται να ξεκουμπιστούν, με τον ένα ή άλλο τρόπο. Για να ξεπεραστεί η παρακμή, πρέπει να γίνει συνείδηση η ύπαρξή της. Πρέπει να πραγματοποιηθεί η προδοσία, να βιωθεί η σταύρωση και η ταφή. να αυτοκτονήσει ο Ιούδας, για να ακολουθήσει η Ανάσταση.

 http://ardin-rixi.gr/archives/198628