Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη:
Ή από τον Βαρουφάκη στον Τσακαλώτο
Του Γιώργου Καραμπελιά
Την πιο ολοκληρωμένη αποτύπωση της θανατερής γελοιότητας που συνιστά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., αποτελούν οι διαδοχικοί κάτοχοι του υπουργείου Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης και Ευκλείδης Τσακαλώτος. Καθόλου τυχαία, συμμερίζονται το ίδιο “λουκ” του αντισυμβατικού νεοφιλελεύθερου αστού με μαρξιστικό επίχρισμα. Το σακίδιο στον ώμο, τα τσαλακωμένα ρούχα και μια ακατάσχετη φλυαρία, όταν βρίσκονται στην ελληνική Βουλή ή μπροστά σε κάποιο μικρόφωνο. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο, σημειολογικά, για την τύχη της χώρας, ότι το σημαντικότερο υπουργείο –μια και το σχεδόν αποκλειστικό ζήτημα της χώρας, τα προηγούμενα χρόνια, ήταν το μνημόνιο, το χρέος και οι σχετικές διαπραγματεύσεις– κατέχεται από δύο υπουργούς αγγλοσαξωνικής κοπής εκ των οποίων ο δεύτερος δεν γνωρίζει καλά-καλά ελληνικά, και οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα στα πιο καταστροφικά αποτελέσματα, συναγωνιζόμενοι ακόμα και τον μοιραίο προκάτοχό τους, Παπακωνσταντίνου, επί κυβέρνησης ΓΑΠ.
Ο Βαρουφάκης, που προηγήθηκε, κατόρθωσε, εφαρμόζοντας με το παραπάνω τη στρατηγική του Τσίπρα, να διαλύσει μέσα σε 6 μήνες ό,τι είχε απομείνει από την οικονομία της χώρας –με ένα κόστος που, κατά τον Regling, φτάνει τα 100 δισ. εκατομμύρια ευρώ–, να οδηγήσει σε διαρροή 40 δισ. ευρώ από τις τράπεζες και εν τέλει να τις κλείσει, προκαλώντας υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση και εκχώρηση στα ξένα funds («αγάπη μου, σήμερα έκλεισα τις τράπεζες») και, εν τέλει, να επιβάλει ένα μόνιμο καθεστώς κεφαλαιακών ελέγχων που αποτελείωσαν τις εξαγωγές και τις επενδύσεις της χώρας. Βέβαια, όλα αυτά διανθισμένα με γελοίους λεονταρισμούς στα Γιούρογκρουπ και στα διεθνή φόρα· αυτός, ένας άνθρωπος του Σόρος, οικονομικός σύμβουλος του ΓΑΠ, ένας διεθνής γυρολόγος της κακιάς ώρας, που βρήκε ένα λαό κυριολεκτικά σε τετανία και παραζάλη, ώστε να τον αναδείξει, μαζί με τον αρχηγό του, στην κορυφή της χώρας, στην πιο δύσκολη στιγμή της.
Έχουν ειπωθεί τόσα και τόσα γι’ αυτόν, που θα αποτελούσε έναν άσεμνο πλεονασμό το να συνεχίσω να αναφέρομαι στην «προσωπικότητά» του Gianis (sic). Και όμως, σε μία εποχή όπου οι φελλοί επιπλέουν διεθνώς, μεταβλήθηκε, προς στιγμήν, ακόμα και σε διεθνή μιντιακή φιγούρα μιας Δύσης σε παρακμή, ενώ επιχείρησε ακόμα και να δημιουργήσει «ευρωπαϊκό κόμμα», επιστρατεύοντας διάφορες ξεπεσμένες δόξες της ευρωπαϊκής αριστεράς, των περασμένων δεκαετιών, όπως τον Τόνι Νέγκρι και τον Σλαβόι Ζίζεκ. Αλλά επειδή από ένα σημείο και μετά άρχισαν να τον παίρνουν χαμπάρι στην Ευρώπη, επανήλθε πλησίστιος στους γνωστός «χαχόλους», τους Έλληνες, όπου αντί να κυκλοφορεί από γωνία σε γωνία, κρυπτόμενος διά τον φόβο των ζαρζαβατικών και του εισαγγελέα, πραγματοποιεί και συγκεντρώσεις στο Βελλίδειο.
Και σήμερα βγαίνει και πάλι στην επιφάνεια το μεγάλο σχέδιο –το οποίο είχε εξυφάνει μαζί με τον αδίστακτο γιάπη– για να οδηγήσουν την Ελλάδα σ’ ένα καθεστώς που θα τους διασφάλιζε για πολλά χρόνια την εξουσία – αλλά ας όψεται ο Πούτιν που δεν συναίνεσε. Και έτσι, «απλώς», κατέστρεψαν ολοκληρωτικά την οικονομία της χώρας για να την παραδώσουν στα χέρια του Schaeuble, που ήταν ο δήθεν αντίπαλός τους.
Ο Τσακαλώτος, που ακολούθησε, δεν φτάνει βέβαια στο ύψος του Γιάνη, εξάλλου η επαναστατική περίοδος του ΣΥΡΙΖΑ, με έμβλημα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη, φτάνει μόνο μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Στη συνέχεια, έπρεπε να βρεθεί ένας εξίσου αμοραλιστής τύπος, για να υπογράψει την εκχώρηση στους ξένους του συνόλου της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και ενός μεγάλου μέρους της ιδιωτικής, για να επιβάλει ουσιαστικά δύο νέα επαχθή μνημόνια, για να εκχωρήσει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις τράπεζες, να κατεβάσει το αφορολόγητο στο μισό, να κατακρεουργήσει τις συντάξεις, να δεχθεί πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για πέντε χρόνια και 2% για εξήντα χρόνια, να ξιφουλκεί για το χρέος και να αποδεχθεί μηδενικές μειώσεις, να «σκίζεται» για την ποσοτική χαλάρωση και να καταλήξει, μια και απέτυχε και σε αυτό, ότι είναι ασήμαντη…
Όπως, για την πρώτη περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο κατάλληλος άνθρωπος ήταν ένας καμποτίνος των πλατειών, ονόματι Βαρουφάκης, έτσι, στην δεύτερη περίοδο της προδοσίας και της εκχώρησης, ο κατάλληλος άνθρωπος ήταν ένας αγγλόφωνος «μαρξιστής» που κορδακίζεται ότι ηγείται της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλει τις ευαισθησίες του για το Gay Parade και καθυβρίζει ασύστολα όσους του αντιπαρατίθενται στη Βουλή. Αυτός ο επαναστάτης της ελεεινής μορφής, με τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στην Black Rock, –που δεν είχε καν την στοιχειώδη ευθιξία να τα φέρει στην Ελλάδα– κατά περιόδους, δηλώνει ότι δεν θα κάνει πίσω και «θα παραιτηθεί», αλλά είναι πάντα εκεί για να εισπράττει τα εύγε του Σόιμπλε.
Αποτελεί μία ακόμα απόδειξη όχι μόνο της δεδομένης ανικανότητας και αθλιότητας των κυβερνώντων, αλλά και της έκπτωσης του ίδιου του αισθητήριου του ελληνικού λαού. Αντί να στείλουν τον Τσακαλώτο στο σπίτι του να μάθει ελληνικά, και να υπογράφει τα ξεπουλήματά του τουλάχιστον στην μητρική του γλώσσα, νιώθουν τη βαθιά χαρά του αποικιοκρατούμενου, –«αριστερού» και μη– μια και ο υπουργός τους δεν γνωρίζει ελληνικά, και κατάγεται από οικογένεια πατρικίων εθνικοφρόνων. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι ο Τσακαλώτος τονίζει επίτηδες την αδυναμία του να μιλά σωστά ελληνικά, για να κινητοποιεί στους Έλληνες κάποια βαθιά κρυμμένα σύνδρομα ξενοδουλείας. Βλέπεις, έχουμε υπουργό που εκφράζεται καλύτερα στη γλώσσα των αφεντικών και αγνοεί εκείνην των ιθαγενών, και επιπλέον είναι και εγγονός προβεβλημένου κομμουνιστοφάγου στρατηγού! Ακόμα και οι οξύτεροι επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του, στο «Σκάι» ή στην «Καθημερινή», όπως ο περιβόητος Στέφανος Κασιμάτης (alias «Φαληρεύς»), είναι όλο αγάπες και χαριεντίζονται με τον «Euclides», διότι προφανώς κινητοποιεί κάποια ξενόδουλα κύτταρα –εξάλλου είναι και «δικός τους», εγγονός του στρατηγού.
Καθόλου τυχαία, τέλος, και ο Βαρουφάκης και ο Τσακαλώτος έχουν ως κοινό τους σύμβουλο τον κορεάτη Kim που ανέλαβε, μαζί με τον Galbraith, να ετοιμάσει την επαναστατική έξοδο της χώρας από το ευρώ, γιατί καλά τα επαναστατικά εγχειρήματα, αλλά ας βάζουμε και κανέναν ξένο μπροστά.
Και προφανώς δε, για όλα τα σημεία και τέρατα τα οποία έχουν διαπράξει αυτοί οι κύριοι και οι σύμβουλοί τους, επί δυόμισι χρόνια, δεν υπάρχει ούτε έρευνα της Βουλής ούτε εισαγγελική παρέμβαση, ούτε καν κατακραυγή από τον Τύπο και την ψευδο-διανόηση της χώρας.
Ενορχηστρωτής, ηθικός και φυσικός αυτουργός αυτών των εγκλημάτων και των φαιδροτήτων, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος, μαζί με τον Βαρουφάκη και τους υπολοίπους, οργάνωσε και εκτέλεσε συνειδητά την αποδυνάμωση και την εκχώρηση στους ξένους της οικονομίας της χώρας, αρχικώς με στόχο κάποιο δήθεν επαναστατικό grexit και στη συνέχεια υλοποιώντας τη μεταβολή της Ελλάδας σε απροκάλυπτη αποικία. Γι’ αυτό, καθώς πλησιάζει η ώρα της κρίσης και της εξάντλησης του χρόνου της εξουσίας τους, περνάει ο ίδιος όλο και πιο ανοικτά σε κουτσαβάκικες συμπεριφορές, όπως έκανε με τα ΜΜΕ, ή στην Βουλή, βγάζοντας συχνά-πυκνά, στο προσκήνιο, ως μπαμπούλα, τον Πολάκη. «Κωλώνουν τα παλικάρια»;
http://ardin-rixi.gr/archives/204861
