ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΤΕΣ

ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΤΕ 

ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΤΕΣ

Μετά το ’74, μια λέξη κυριάρχησε στην Ελλάδα, προκαλώντας υπόγειο ρεύμα δέους, ένα ρίγος στη ραχοκοκαλιά: Απομυθοποίηση. Το άκουσμά της συγκινούσε και συγκλόνιζε.

Καλώς, κάθε ψέμα πρέπει να ανατραπεί και να εκμηδενιστεί, στο σημείο, λοιπόν, που η απομυθοποίηση αποκάλυπτε ψέματα και κατασκευές η δουλειά της ήταν ευεργετική και πρόσφορη. Όμως, αυτή η λεγόμενη απομυθοποίηση κάλυπτε άλλους μύθους, κατεδάφιζε ψεύτικους, δημιουργούσε τη μυθολογία και ιδεολογία της μεταπολίτευσης. Αναδείχθηκαν οι επιστήμονες του ελάσσονος, οι ειδικοί της λεπτομέρειας, που επιμένουν στο δέντρο και χάνουν το δάσος. Έτσι, επειδή έπρεπε να περάσει η ισοπεδωτική ιδεολογία του αφηρωισμού, που θα μετέτρεπε σε πιο εύκαμπτη την ελληνική κοινωνία απέναντι στα αμερικανικά και τουρκικά σχέδια, αποκαλύπτονταν έγγραφα τοκογλυφίας του 1810, όμως αποκρυβόταν ότι στο καμίνι της επανάστασης ο άνθρωπος αυτός τα έδωσε όλα όσα είχε, ύστερα από 11 χρόνια.

Έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε η ιδεολογία και οι μυθολογία της μεταπολίτευσης, έτσι εκατόν οικογένειες μάζεψαν τον πλούτο της Ελλάδας στέλλοντας αυτή την γενιά στα σκλαβοπάζαρα του εξωτερικού.

Ας δούμε μερικούς μύθους που έθρεψε η διανόηση της μεταπολίτευσης:

Α. Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΡΙΞΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Κάθε χρόνο, επετειακά, αλλά και με κάθε άλλη ευκαιρία, απομυθοποιητές και άλλοι θα μιλήσουν με δέος και θαυμασμό για το «έπος του Πολυτεχνείου» που έριξε τη Χούντα. Πρόκειται για μια απίστευτου θράσους ανοησία και ψευτιά. Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη χούντα, έδωσε την ευκαιρία για να γίνει εναλλαγή με χειρότερη μορφή δικτατορικής εξουσίας (χούντα Ιωαννίδη), που τόλμησε να προχωρήσει στο έγκλημα της Κύπρου, υπακούοντας στις εντολές της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης. Η Χούντα έπεσε λόγω της προδοσίας της Κύπρου – την τουρκική εισβολή, την καταστροφή και τον σφαγιασμό του Κυπριακού Ελληνισμού. Οι απομυθοποιητές σιωπούν και καλλιεργούν τον μύθο του Πολυτεχνείου.

Β. Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

Λένε «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» και παθαίνουν συγκινησιακό κλονισμό, από θαυμασμό και πίστη. Ποτέ δεν απομυθοποίησαν αυτόν τον σύγχρονο μύθο. Κι όμως, η πλειονότητα των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» είναι εσμός μισθοφόρων, πληρωμένα όργανα για τη γρήγορη επίτευξη των στόχων της αμερικανικής πολιτικής, και των άλλων μεγάλων δυνάμεων.

Γ. Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Προτάσσουν τα στήθη για πράγματα που έλυσε η Ιστορία ή που η ζωή τα θέτει σε νέες διαστάσεις. Πολεμούν εναντίον της καθαρεύουσας, εναντίον των αρχαιόπληκτων (;)[= η Ελλάδα έπρεπε να ήταν η χώρα με την πιο εντατική μελέτη των αρχαίων κειμένων κι όμως διάχυτη είναι η απαξίωση γι’ αυτά], εναντίον του σοβινισμού, του εθνικισμού και του μιλιταρισμού λες και στέλλουμε τα παιδιά μας να πολεμούν στο μακρινό Βιετνάμ κ.λπ.

Υποβάθμισαν τη δημόσια παιδεία, η οποία θα ενδυνάμωνε την κοινωνία των πολιτών. Ταυτόχρονα ανάδειξη της ταξικής ανωτερότητας των κυρίαρχων στρωμάτων, αυτοί σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία και σε πανεπιστήμια της Αγγλίας και Αμερικής και η πλέμπα στα υποβαθμισμένα δημόσια σχολεία και δημόσια πανεπιστήμια.

Πως έγινε αυτό το κακό;

Μια ομάδα από εκατόν οικογένειες μάζεψε τον πλούτο της χώρας μοιράζοντας μπόνους και εξαγοράζοντας πολιτικούς, συνδικαλιστές και δημοσιογράφους και αξιωματούχους σε καίρια κυβερνητικά πόστα. Αυτό το απλό.

http://savvaspavlou.wordpress.com/2014/11/14/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83/

Μειώνονται οι ποινές για τους καταχραστές του δημοσίου!

Ο αμφιλεγόμενος Υπουργός Δικαιοσύνης

Μειώνονται οι ποινές για τους καταχραστές του δημοσίου

Αθήνα

Ευνοϊκότερη αντιμετώπιση για τους καταχραστές του Δημοσίου προβλέπει νομοσχέδιο που παρουσίασε την Παρασκευή ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου. 

Στόχος είναι να εισρέουν χρήματα στα ταμεία του Δημοσίου από τις δεσμεύσεις χρημάτων, πριν την χρονοβόρα ολοκλήρωση όλων των σταδίων της ποινικής δίκης, αλλά και να δοθούν κίνητρα στους εμπλεκόμενους να φέρουν πίσω τα κλεμμένα. 

Τα «κλεμμένα» - όπως υπολογίζονται σε κατηγορητήρια και βουλεύματα - μπορεί να φτάσουν και τα 2 δις ευρώ. Χαρακτηριστικά όπως ανέφερε ο υπουργός, τα δεσμευμένα και άρα άμεσα αξιοποιήσιμα χρήματα είναι περίπου 500 εκατομμύρια, από τις μεγάλες εκκρεμείς υποθέσεις. 

Στη ρύθμιση σύμφωνα με τις μεταβατικές διατάξεις θα μπορούν να υπαχθούν και ήδη κατηγορούμενοι που έχουν καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό και εκκρεμεί ή διενεργείται η δίκη τους σε δεύτερο βαθμό οι οποίοι θα τύχουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης εφόσον επιστρέψουν τη συνολική ζημία του δημοσίου. 

Οι κατηγορούμενοι που θα υπαχθούν σε αυτή, θα έχουν δραστική ελάφρυνση της ποινής τους αφού ουσιαστικά όχι απλώς «σπάει» η ισόβια κάθειρξη, αλλά είτε θα τιμωρούνται με πολύ μειωμένες ποινές είτε θα παραμένουν ουσιαστικά ατιμώρητοι. 

Βέβαια εφόσον αθωωθούν οι κατηγορούμενοι τότε τα χρήματα επιστρέφονται εντόκως εκτός κι αν υπάρχει άλλη παράλληλη αξίωση του Δημοσίου σε βάρος τους. 

Στις ευνοϊκές ρυθμίσεις υπάγονται τα εξής αδικήματα :

-Φορολογικά, τελωνειακά, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, πόθεν έσχες, καθώς και αδικήματα διαφθοράς αξιωματούχων.

-Αδικήματα ποινικά που στρέφονται κατά της ιδιοκτησίας και των περιουσιακών δικαιωμάτων (όχι οι ληστείες) και τελέστηκαν σε βάρος του δημοσίου, της ΕΕ, ή οποιουδήποτε άλλου φορέα της γενικής κυβέρνησης και οποιαδήποτε άλλης κρατικής αρχής.

Οι ποινές

1. Από απειλή ισόβιας κάθειρξης

-μέχρι 10 έτη αν η ικανοποίηση των προσώπων γίνει μέχρι την απολογία του κατηγορούμενου στον ανακριτή .

-Μέχρι 15 έτη αν τα χρήματα επιστραφούν μέχρι την έναρξη της πρωτοβάθμιας δίκης

2. Από απειλή ποινής 10-20 χρόνια

-μέχρι φυλάκιση (έως 5 χρόνια) αν τα χρήματα δοθούν μέχρι την απολογία κατηγορούμενου στον ανακριτή.

-μέχρι φυλάκιση 3 - 5 ετών αν τα χρήματα δοθούν μέχρι την έναρξη της πρωτοβάθμιας δίκης.

3. Από απειλή ποινής 5-10 χρόνια

-φυλάκιση μέχρι 2 έτη αν καταβληθούν τα χρήματα μέχρι την απολογία του κατηγορούμενου στον ανακριτή

-φυλάκιση μέχρι 3 έτη αν η ικανοποίηση λάβει χώρα μέχρι την πρωτοβάθμια δίκη.

Εξαιρούνται οι πολιτικοί 

Από τη ρύθμιση εξαιρούνται πρόσωπα τα οποία κατά την τέλεση της πράξης ήταν πρωθυπουργοί, υπουργοί, αναπληρωτές, υφυπουργοί, βουλευτές, ευρωβουλευτές, γενικοί και ειδικοί γραμματείς, περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες, δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι: 

«Μη μας κατηγορήσουν ότι πάμε να αθωώσουμε τα λαμόγια. Κάποιοι έπρεπε να εξαιρεθούν και κινδυνεύαμε να κατηγορηθούμε ότι καλύπτουμε τους πολιτικούς. Εγώ δεν μπορώ να εισηγηθώ τέτοια εξαίρεση», είπε ο κ.Αθανασίου.

Newsroom ΔΟΛ

«Μιζώθηκε» ή όχι o Καρατζαφέρης;

«Μιζώθηκε» ή όχι o Καρατζαφέρης;

Γιατί... χτυπάνε τον μεγάλο πολιτικό Γιώργο Καρατζαφέρη; Ποιος θέλει να τον κλείσει φυλακή;

Είναι το ερώτημα που πλανάται στο παρασκήνιο της πολιτικής έπειτα από την αποκάλυψη της εμπλοκής του σε μίζα- μαμούθ 1,6 εκατ. ευρώ για την προμήθεια Super Puma επί εποχής Άκη Τσοχατζόπουλου.

Το ίδιο αναρωτιέται και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ο οποίος σε εκπομπές του αφήνει υπονοούμενα ότι τον «κόντυναν» επειδή είχε αρχίσει να δυναμώνει και επειδή είχε πει «όχι» στη Νέα Δημοκρατία για να επιστρέψει. Την ίδια στιγμή όμως δεν μπορεί να δικαιολογήσει ούτε τις υπεράκτιες εταιρείες στο όνομά του και στου γιου του, ούτε το 1,6 εκατ. ευρώ που έχει βρεθεί εκεί. Το ακόμη πιο σοβαρό της υπόθεσης είναι στις δηλώσεις του δεν βγαίνει επιτιθέμενος, δε λέει ότι πρόκειται για ψέματα, ουσιαστικά αποδέχεται ότι «κάτι υπάρχει».

Το επίσημο πόρισμα της επιτροπής της Βουλής που ελέγχει το πόθεν έσχες του θα βγει την επόμενη εβδομάδα ωστόσο οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν είχε δηλώσει χρόνια τώρα τις off shore που διέθετε.

Κι ενώ μέχρι πρότινος ο κ. Καρατζαφέρης άφηνε να εννοηθεί ότι θα παραιτηθεί από το κόμμα γιατί είναι μια οικογενειακή υπόθεση την Τρίτη βγήκε επιτιθέμενος λέγοντας ότι δεν συμβιβάζεται, δεν υποχωρεί, δεν υποτάσσεται και δεν παραιτείται.

Μπράβο του κι εμείς μαζί του. Δεν μας απάντησε όμως. «Μιζώθηκε» ή όχι; Τα πήρε τα... μπικικίνια; Τα τσέπωσε τα «τούβλα»; Τα άρπαξε τα φράγκα για τα εξοπλιστικά; Είναι ο νέος... Ακης εν ολίγοις;

Όπως και ο Τσοχατζόπουλος δηλαδή ρίχνει σε άλλους το φταίξιμο. Ότι τον χτυπάνε πολιτικά επειδή ήταν, λέει, πιο δυνατός και διεκδικούσε ρόλο στην πολιτική σκηνή. Ε και; Αυτό έχει σημασία ή ότι φούσκωσαν τα παντελόνια; Τι υπεκφυγή είναι αυτή δηλαδή; Στο κάτω – κάτω η δικαιοσύνη ερευνά και αυτή αποφασίζει ποιους θα διώξει και ποιους όχι. Γιατί όλοι όσοι τα παίρνουν βλέπουν αόρατους εχθρούς;

Αλλά ας υιοθετήσουμε το δικό του σενάριο, ότι δηλαδή είπε όχι στη ΝΔ και τον έβγαλαν στη... σέντρα. Αν και οι πληροφορίες μας λένε ότι ικέτευε να επιστρέψει ζητώντας μάλιστα και υψηλά πόστα, ας πούμε ότι πράγματι αυτός αρνήθηκε τη μεγάλη επιστροφή. Γιατί δηλαδή έχει η ΝΔ ανάγκη ένα κόμμα του οποίου ο αρχηγός εμφανίζεται να έχει οφ σορ με μίζες; Αν ο Σαμαράς τον δεχόταν πίσω και «έσκαγε» το σκάνδαλο δεν θα ήταν αυτός υπόλογος και συνένοχος;

Να πάρει πίσω κάποιον που ενδεχομένως (αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου) έκανε πάρτι με τις μίζες; Έλεος δηλαδή. Στο κάτω – κάτω ο κόσμος που ψήφισε ΛΑΟΣ δεν μπορεί να συνδέεται με τον αρχηγό του. Αν θέλει θα ψηφίσει ξανά ΛΑΟΣ ή ΝΔ ή Χρυσή Αυγή ή ακόμη και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί να ταυτίζουμε τον υποστηρικτή του κάθε κόμματος με το κάθε λαμόγιο που τυγχάνει να έχει υψηλές θέσεις.

Να πούμε και κάτι άλλο. Η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς είναι καλύτερα να μη βρίσκεται στην εξουσία παρά να πάρει πίσω στο μαντρί τους υβριστές, τους προδότες, τους ξεπουλημένους και προσκυνημένους σε κάθε σημαία ευκαιρίας. Κι αυτό ισχύει για όλα τα πολιτικά παρτάλια που στα χρόνια της βαθιάς κρίσης της χώρας έκαναν την πάπια κι άφησαν τον Σαμαρά να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Να θυμίσουμε την ιστορία με τη μίζα του Καρατζαφέρη. Σύμφωνα με τα στοιχεία, ενημερώθηκαν οι αρχές ότι πρέπει να ψάξουν τα ίχνη μίας μίζας για τη σύμβαση αγοράς των 4 Super Puma που κόστισε στο ελληνικό Δημόσιο 64 εκατ. ευρώ. Μεταξύ των άλλων στοιχείων, ο καταγγέλλων ενημέρωνε και για την ύπαρξη off shore που πρέπει να μπουν στο δικαστικό στόχαστρο.

Από την έρευνα προέκυψε ότι στο πλαίσιο της υλοποίησης της σύμβασης μεταξύ Eurocopter και ελληνικού Δημοσίου, δύο εταιρίες εμφανίζονται ως μεσάζοντες. Πρόκειται για τις Kestrel και Malwern, συμφερόντων δύο επιχειρηματιών που ενεπλάκησαν στη σύμβαση και σήμερα είναι κατηγορούμενοι.

Σύμφωνα πάντα με την έρευνα, ο λογαριασμός που τηρούσε στο νησί Jersey η Malwern (με έδρα τον Παναμά) είχε πιστωθεί από το 2000 έως και το 2008 με εμβάσματα 5,5 εκατ. ευρώ από τις λιβανέζικες εταιρίες Copsi Sal και Medifin Sal οι οποίες ανήκουν στον μεγαλομέτοχο της Eurocopter.

Στη συνέχεια, οι off shore Premium Properties και Malwern εμφανίζονται να βάζουν 1,6 εκατ. ευρώ στην off shore Catalina, που φέρεται ότι ανήκει στον Γιώργο Καρατζαφέρη.

Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως που αφορούν στη σύμβαση του εξοπλιστικού προγράμματος, το μεγαλύτερο μέρος της μίζας μεταφέρθηκε σε τραπεζικούς λογαριασμούς συμφερόντων των δύο ήδη κατηγορουμένων επιχειρηματιών στην Ελλάδα, στο Jersey και στην Ελβετία, ενώ ένα μικρότερο μέρος σε τραπεζικούς λογαριασμούς Ελλήνων πολιτών επίσης στο νησί Gernsey. Ανάμεσα στους αποδέκτες ήταν και τρεις πρώην στρατιωτικοί και άλλα πρόσωπα, τα οποία ωστόσο δεν έχουν ακόμη γίνει γνωστά στην ανάκριση.

http://www.antinews.gr/POLITIKE/mizothike-i-oxi-o-karatzaferis-/

Τι λένε για μας οι ξένοι

Τι λένε για μας: λέξεις και (εκ)φράσεις από ευρωπαϊκές γλώσσες γύρω από την Ελλάδα και τους Έλληνες

Χωρίς να χρονοτριβήσουμε σε φιλοσοφικές σκέψεις γύρω από τη μακραίωνη πορεία και τα πεπρωμένα της φυλής, στο σημείωμα αυτό θα εξετάσουμε ορισμένες, πιθανώς ενδιαφέρουσες, εμφανίσεις του εθνικού ονόματος των Ελλήνων στις ευρωπαϊκές γλώσσες.

Για να ξεκινήσουμε, το όνομα με το οποίο γνωρίζουν τη χώρα μας όλοι οι εταίροι μας είναι το Greece, Grèce, Griechenland ή κάποιο άλλο από τις παραλλαγές του, πάντοτε παρόμοιο και αναγνωρίσιμο -από τις γλώσσες της ΕΕ, τη μεγαλύτερη απόκλιση την έχουμε στα φινλανδικά: εκεί η Ελλάδα λέγεται Kreikka (και ο έλληνας Κreikkalainen), καθότι οι φινλανδοί δεν πολυσυμπαθούν τον φθόγγο g- στην αρχή των λέξεων.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί γύρω από την προέλευση του ονόματος αυτού επειδή δεν είναι αυτό το αντικείμενό μας, ας πούμε μόνο ότι η προέλευση της λέξης Greece, Greek είναι ελληνική. Η λέξη γραικός απαντά, έστω και σπάνια, σε αρχαία κείμενα, πχ. στον Αριστοτέλη, που λέει για την αρχαία (γι' αυτόν) Ελλάδα, την περιοχή μεταξύ Αχελώου και Δωδώνης, την οποία κατοικούσαν οι Σελλοί "και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί νυν δ' Ελληνες" (Μετεωρολογικά 352b).

Μπαίνοντας επιτέλους στο θέμα, πολύ γνωστή είναι η αγγλική έκφραση That's Greek to me, δηλαδή αυτά είναι ακαταλαβίστικα, αλαμπουρνέζικα, κινέζικα όπως θα λέγαμε εμείς. Τα ελληνικά ήταν μεν ακατάληπτα στους πολλούς, όχι όμως και άγνωστα: ήταν μια γλώσσα που ακόμα διδασκόταν, που ήταν κτήμα των λίγων και εκλεκτών (μην ξεχνάμε ότι η τεράστια πλειοψηφία του κόσμου ήταν αναλφάβητοι). Ο πολύς κόσμος γνώριζε την ύπαρξη της ελληνικής γλώσσας, δηλαδή. Την ίδια εποχή ο Σάμουελ Τζόνσον αποφαίνεται ότι ο άνδρας προτιμά μια γυναίκα που μαγειρεύει καλά παρά μια που να μιλάει ελληνικά, και είναι προφανές ότι αν καμιά αγγλίδα δεν ήξερε ελληνικά, το (πολιτικώς απρεπές σήμερα :-) ευφυολόγημα δεν θα είχε αντικείμενο.

Η έκφραση αυτή υπήρξε και στα ισπανικά. Εκεί, ο ξένος που μιλούσε μια γλώσσα ακατάληπτη ονομαζόταν έλληνας, griego. Ύστερα η λέξη παρεφθάρη και η προέλευσή της ξεχάστηκε. Με τους Κονκισταδόρες, πέρασε στην Αμερική, τώρα πια ως gringo. Ναι, σωστά καταλάβατε. Ο "γκρίνγκο" των μεξικάνων στα γουέστερν, ο ξένος, που μιλάει μια άλλη γλώσσα, έχει την αφετηρία του στα ελληνικά!

Αντίθετα, στα γαλλικά, δεν είναι διαδεδομένη ανάλογη έκφραση. Υπάρχουν όμως πολλές γαλλικές εκφράσεις με το εθνικό μας όνομα, και για να ξεκινήσουμε απ' τις κολακευτικές, ας αναφέρουμε την être grec â ... που σημαίνει "ξέρω από...". Η έκφραση γεννήθηκε τότε που grec σήμαινε "ελληνιστής" και κατά συνέπεια "σοφός, μορφωμένος" και χρησιμοποιείται και αρνητικά: je ne suis pas grand grec en chimie, δηλ. δεν πολυσκαμπάζω από χημεία. Ωστόσο, αυτή η έκφραση έχει πια παλιώσει.

Επίσης παλιωμένη, και όχι κολακευτική, είναι η χρήση της λέξης grec με τη σημασία χαρτοκλέφτης, απατεώνας. Μερικά λεξικά λένε ότι υπαίτιος για την "αντεθνική" αυτή εξέλιξη υπήρξε κάποιος Θεόδωρος Απουλος, ένα είδος Νικ Δε Γκρηκ της εποχής του Λουδοβίκου του 14ου, που είχε μαδήσει στο λανσκενέ, χαρτοπαίγνιο της εποχής, όλους τους αυλικούς του Βασιλιά Ηλιου με μια σημαδεμένη τράπουλα. Αυτή η εξήγηση πιθανότατα φτιάχτηκε εκ των υστέρων. Αλλωστε, με την ίδια σημασία χρησιμοποιούσαν τη λέξη και οι άγγλοι (όπου η χαρτοκλεψία λεγόταν παλιότερα greekery) και οι Ισπανοί δύσκολο να έφτασε ως εκεί η χάρη του Απουλου. Πολλοί ανώνυμοι συμπατριώτες μας θα ευθύνονται, σε συνδυασμό με τη φήμη ελευθεριασμού που είχαν αποκτήσει οι αρχαίοι Ελληνες ήδη από την εποχή των Ρωμαίων. Θυμάμαι πως παλιά είχα διαβάσει σε μετρίως αναξιόπιστη πηγή ότι, κατόπιν διαμαρτυρίας των ελληνικών πνευματικών φορέων, το έγκυρο λεξικό του Ρομπέρ έπαψε να αναφέρει στο λήμμα Grec την "προσβλητική" σημασία που είπαμε. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια, πάντως οι τωρινές εκδόσεις του λεξικού όντως δεν την αναφέρουν, αν και έχουν το λήμμα grigou, που σημαίνει τσιγκούνης, και προέρχεται από παλιά λαγκεντοκιανή λέξη που σήμαινε "έλληνας".

Ενδιαφέρον είναι ότι κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν έχει σχολιάσει μια άλλη έκφραση για τους έλληνες: εννοώ τη γαλλική βρισιά Va te faire voir chez/par les grecs η οποία βεβαίως σημαίνει ότι και το ελληνοτουρκικόν "άει σιχτίρ" και ξεκινάει από τη φήμη για τις παιδεραστικές επιδόσεις των αρχαίων προγόνων μας -ένα θέμα στο οποίο δεν θα υπεισέλθουμε. Είναι άλλωστε γνωστό τι σημαίνουν οι αγγελίες περί 'ελληνικού σεξ' στις ειδικές στήλες ορισμένων ευρωπαϊκών εφημερίδων.

Μια άλλη όχι κολακευτική έκφραση είναι η αγγλική Greek gift, που λέγεται για κάτι που προσφέρεται με οπισθοβουλία και με πονηρό σκοπό. Η αρχή είναι φυσικά το Timeo Danaos et dona ferentes της Αινειάδας, το οποίο εμείς μεταφράσαμε "Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας" (κατά λέξιν είναι "φοβούμαι..."), αλλά στα αγγλικά, π.χ., λέγεται Βeware of Greeks bearing gifts. To προκείμενο δώρο ήταν, εννοείται, ο Δούρειος ίππος.

Βλέπουμε ότι οι περισσότερες από τις εκφράσεις αυτές έχουν την αρχή τους ή αντίστοιχό τους στη ρωμαϊκή εποχή, όπου η αμηχανία των νικητών μπροστά στην πολιτισμική ηγεμονία των ηττημένων, σε συνδυασμό με την τάση της ρωμαϊκής ελίτ να χρησιμοποιεί εξεζητημένες ελληνικές εκφράσεις για επίδειξη -όπως έκανε παλιότερα η δική μας αριστοκρατία με τα γαλλικά- προκάλεσε εχθρότητα απέναντι σε ό,τι το ελληνικό και επέβαλε την εικόνα του γλεντζέ, του ελευθεριάζοντα, του ψεύτη για τους έλληνες. Το λατινικό ρήμα graecari σήμαινε "γλεντοκοπώ", ενώ σε αντίδραση για την ελληνική μόρφωση της ελίτ γεννήθηκε η βρισιά Γραικύλος, που σήμαινε τελικά τους "υποδουλωμένους" στο ελληνικό πνεύμα Ρωμαίους, και η παροιμία Graeca sunt, non leguntur ("ελληνικά είναι, δεν διαβάζονται").

Μια και φτάσαμε στην παροιμιολογία, μπορούμε να αναφέρουμε την ιταλική παροιμία "Τέσσερις έλληνες, πέντε καπεταναίοι" ή την τούρκικη "Η γνώση του έλληνα έρχεται ύστερα", ενώ ο χώρος δεν επαρκεί για πολλές άλλες τουρκικές όχι ιδιαίτερα υμνητικές, εννοείται, όπως δεν είναι επαινετικές και οι δικές μας παροιμίες για τους γείτονές μας -και ίσως κανενός λαού για κανέναν γειτονικό του, θέμα που ανήκει σε άλλο σημείωμα.

Ας κλείσουμε τον κύκλο καταλήγοντας στην ετυμολογία: υπάρχουν μερικές λέξεις ευρωπαϊκών γλωσσών που αφετηρία έχουν την Ελλάδα ή τους Ελληνες. Για παράδειγμα, στα ουγγαρέζικα, το καρπούζι λέγεται görögdinnye ό εστί μεθερμηνευόμενον "ελληνικό πεπόνι", αν λάβουμε υπόψη ότι ο έλληνας λέγεται Görög και το πεπόνι dinnye. Στα ισπανικά, gresca λέγεται ο καυγάς, η φασαρία -αρχή της λέξης είναι το εθνικό μας όνομα και η φήμη καυγατζήδων που είχαμε, ως φαίνεται, αποκτήσει. Πιο γνωστή είναι η αντιδάνεια λέξη γρέγος, ο βορειοανατολικός άνεμος, από το ιταλικό greco, μ'άλλα λόγια, ο "ελληνικός" άνεμος, αυτός που φυσάει από την Ελλάδα. Οι γαλλομαθείς ή η μεταλλειολόγοι, τέλος, θα γνωρίζουν το grisou, το επίφοβο εκρηκτικό αέριο των ορυχείων -λιγότερο γνωστή είναι όμως η ελληνική προέλευσή του: αποτελεί τη βαλλονική μορφή του γαλλικού (feu) grégeois, μ' άλλα λόγια "πυρ ελληνικό". Ηταν η εποχή που το βυζαντινό ναυτικό κυριαρχούσε στη Μεσόγειο, έχοντας σαν μυστικό όπλο του το υγρόν πυρ...

http://www.sarantakos.com/language/ellen.htm

Πασόκ και πάσης Ελλάδος!

Πασόκ και πάσης Ελλάδος!

Νίκος Ορφανός 

1984, Ιούνιος, ευρωεκλογές. Μητσοτάκης αρχηγός στη Νουδού, ο Αντρέας μετράει εκλογικές απώλειες, στους δρόμους πέφτει ξύλο. Βγαίνουν σούρουπο οι Κνίτες για αφισοκόλληση, καπάκι οι Ονεδίτες, μια νεολαία που φλέρταρε με τους τραμπουκισμούς αενάως, και κολλάγανε πάνω από τις αφίσες του ΚΚΕ, και καπάκι οι Πασόκες. Παραφυλάγανε οι Ονεδίτες, -κόλλησες πάνω από τη δική μου αφίσα, ρε Πασόκι;, -ουστ, ρε τραμπούκε! Και δώσ' του κυνηγητά και σφαλιάρες, ξαναβγαίνανε οι Κνίτες και ξανακολλάγανε, και στα κενά που περισσεύανε κόλλαγε το ΚΚΕ εσωτερικού του Κύρκου.

Ιούνιος 1984, και το Πασόκ τη σκαπουλάρει, ένα χρόνο μετά, το ’85, ξανακερδίζει τις εθνικές εκλογές, με απώλειες βέβαια, και δώσ’ του στις λαϊκές συνοικίες να σουβλίζουν αρνιά οι Σοσιαλισταραίοι, ρεφενέ, κάθε φίλος πρόσφερε κι από ένα, κοψίδια για το λαό βρε, κοψίδια δημοκρατικά, δεκαεφτά αρνιά σουβλίσανε το ’85 μόνο στην πλατεία του Ρέντη, άμα βάζανε και φουστανέλες θα ήτανε σαν την ταινία με τον Παπαφλέσσα.

Δεκαετία του ’80 και παντού τα πράσινα και μπλε καφενεία να κυριαρχούν, οι πράσινες και μπλε εφημερίδες, βρε αυτό το προαιώνιο παράδοξο, αυτός ο άνθρωπος που λέγεται Έλληνας, να έχει τον διχασμό μέσα του, βρε παιδί μου, ακόμα και στη μεγαλύτερη ειρήνη θα ψάξει να βρει διαχωρισμούς, ταμπέλες, χαρακτηρισμούς, χρώματα, η Καζαντζάκεια ρήση, ότι σημασία έχει να είναι ο άνθρωπος καλός δεν τον αφορά, θέλει να είναι «δικός του», σαν κι αυτόν, ίδιος και απαράλλαχτος, δεν αρκεί να είναι έντιμος, ευγενής, και φιλότιμος, όχι.

Το Πασόκ δικαίωσε την ιστορία του, αγαπητοί μου. Ναι, μάλιστα, μη γελάτε εσείς που καλοπεράσατε με την Πασόκα και τώρα γίνατε αντισυστημικοί και συριζούληδες και αριστερόβιοι, μην εξάπτεσθε! Μια χαρά σοσιαλισμό είχαμε, βρε! Και μάλιστα χωρίς τη χώρα φυλακή του παραπετάσματος. Θέλετε και αποδείξεις;

Δεν ήταν ισχυρά τα συνδικάτα; Πότε τα επαγγέλματα έγιναν ιδιοκτησίες των συνδικαλιστών; Επί Πασόκ!

Δεν ήταν το κράτος ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας; Δεν είχε κοινωνικοποιήσει ένα σωρό εργοστάσια; Αν αυτό δεν είναι αριστερό, τότε τι είναι;

Δεν ήταν οι πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας κρατικές; Και ακόμα είναι;

Δεν εισπράττανε οι αγρότες επιδοτήσεις, βάσει ποσότητας παραγωγής και εκταρίων, και όχι με βάση την ποιότητα των προϊόντων τους; Δεν εισπράττανε βρέξει-χιονίσει, χαλαζίσει, πλημμυρίσει;

Δεν είχαν αποκτήσει ένα σωρό απλοί εργαζόμενοι, ο λαός βρεε, τα εξοχικά τους, ως αυθαίρετα κατ’ αρχήν και μετά νομιμότατα; Τόσα εξοχικά σε ποιον ανήκαν; Στνη μπουρζουαζία; Όχι μόνο, και στον εργαζόμενο του ελληνικού σοσιαλισμού ανήκανε.

Δεν επιδοτήθηκε το σύνολο των Ελλήνων καλλιτεχνών, θέατρα, ταινίες, γκαλερί, εκθέσεις, φεστιβάλ, συναυλίες, καθιστώντας την ελληνική τέχνη κατά βάση κρατικοδίαιτη; Δεν είχε γίνει το μεγαλύτερο θέμα συζήτησης στην ελληνική επαρχία ο Μπρεχτ, σύμφωνα με την ιδιοφυή γελοιογραφία του Κυρ;

Δεν αδιαφορούσαμε για την περισυλλογή των φόρων καθώς και για τις εξαγωγές των προϊόντων μας;

Δεν στιγματιζόταν κάθε αντιρρησίας και κάθε αντίθετη φωνή, από τα κατάλληλα έντυπα, ως προδότης, Δεξιός, πουλημένος, πράκτορας, μαύρη αντίδραση, χουντικός και τα παρόμοια;

Δεν ήσαν τα κανάλια μόνο κρατικά;

Δεν ήταν τα όποια μονοπώλια κρατικά και μόνο; Το σύνθημα του ΚΚΕ, κάτω τα μονοπώλια, είναι το πιο αναρχικό σύνθημα της ελληνικής Αριστεράς.

Δεν είχαμε φιλίες με όλους τους κομμουνιστές δικτάτορες, από τον Ζίβκοφ μέχρι τον Καντάφι; Θεός σχωρέστους!

Δεν έκαναν οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι ότι δούλευαν, αλλά το δημόσιο τους πλήρωνε κανονικά;

Δεν πληρωνόταν ο εργαζόμενος στα τρένα περισσότερο από τον διανοούμενο καθηγητή πανεπιστημίου; Ιδού το σφυροδρέπανο που κυριάρχησε του διανοουμενισμού!

Δεν είχαμε αναρχικούς; Με τη δική τους γειτονιά, τα Εξάρχεια; Άρα είχαμε και κράτος, δεν μπορεί να εξεγείρονταν σε κράτος που δεν υπήρχε. Και μάλιστα δε συνομιλούσαν, τα αναρχικά συντρόφια, με τον αείμνηστο Αττικάρχη Αρκουδέα, που ήταν και ιδέα, σύμφωνα με σύνθημα της εποχής;

Δεν υποσχόταν το σύστημα αυτό μονιμότητα και σταθερότητα σε όλους τους τομείς; Δεν παρουσιαζόταν ως ένας σοσιαλισμός μεν, αλλά με όλα τα καλά του καπιταλισμού, ήτοι τις χαρές της κατανάλωσης, τα ανοιχτά σύνορα, της γκλαμουριάς, της ελεύθερης ζωής;

Δεν υπήρχε προσωπολατρεία για τον ηγέτη Αντρέα;

Δεν έγινε η κομματική ιδιότητα επάγγελμα και μέσο πλουτισμού, όπως ακριβώς στα κομμουνιστικά καθεστώτα, πριν και μετά την κατάρρευσή τους;

Γιατί άραγε η κανονική Αριστερά, άναυδη έβλεπε τα συνθήματά της να τα εξαργυρώνει το Πασόκ και εκείνη να μένει στάσιμη; Μα γιατί το Πασόκ ήταν η Αριστερά που θέλαμε. Χωρίς το βίαιο παρελθόν του εμφυλίου (ΚΚΕ), και με μια διακυβέρνηση συγκεκριμένη, που την έβλεπες, σε αντίθεση με το συγκεχυμένο όραμα του Κύρκου και λοιπών.

Και μάλιστα το Πασόκ ήταν και γενναιόδωρο και με τους αντιπάλους του, δεν τιμωρούσε τους διεφθαρμένους της Δεξιάς, οπότε και η Δεξιά δεν τιμωρούσε τους κλέφτες τους Πασόκ, μία σου και μία μου, μούγκα εσύ, μούγκα κι εγώ, έτσι; όλα καλώς καμωμένα, με ευρωπαϊκά λεφτά.

Το 1990 ο Τζίμης Πανούσης, στο σόου που έκανε στο Μετρό, στου Γκύζη, κατεβαίνει και ψάχνει τους θεατές για το ασύρματο μικρόφωνό του. Σκύβει και το βγάζει κάτω από την καρέκλα ενός ανυποψίαστου θεατή. «Κουφάλες Πασοκτζήδες, όλα τα κλέβετε», αναφωνεί, και «πέφτει» η αίθουσα από τα γέλια. Φανταστείτε, από τότε και ακόμα πιο πριν, τα σκάνδαλα και η διαφθορά, πηγαίνανε χέρι-χέρι με τον ήλιο τον πράσινο. 

Ο Χάρρυ Κλυνν, το 1987, σε εμφάνισή του στο Ζουμ στην Πλάκα, σε μια αποστροφή ριμάρει κάπως έτσι: «Είπαμε, δεν είμαι Πασοκτζής, δεν είμαι μαλάκας», (ακούγονται γέλια), «εσείς που γελάτε πρέπει να είστε νεοδημοκράτες, έτσι; Ούτε νουδού είμαι όμως, είπαμε μαλάκας, όχι πολύ μαλάκας!».

Όπως και να έχει, το ταξίδι τελείωσεεε. Πώς; δε σας αρέσει η Ιθάκη; Ε, τι να κάνουμε τώρα, φτιάξτε τη άμα δε σας αρέσει, αλλά οι εποχές περνάνε και τελειώνουν και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, που έλεγε και μια ψυχή…

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=27330