Νίκος Δήμου: διαφωτίζοντας σκοταδιστικά

Νίκος Δήμου: διαφωτίζοντας σκοταδιστικά

Μερικές φορές, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Όχι στις θέσεις και στις τοποθετήσεις, αλλά στο ήθος -ή στην έλλειψη αυτού- που κρύβεται πίσω από τον τρόπο έκθεσής τους. Αυτό αποκτά πρόσθετη σημασία όταν τα κείμενα κάποιου ανθρώπου γίνονται «πηγές», στις οποίες παραπέμπει ο κόσμος για του λόγου το αληθές, για να διατρανώσει κάποιο επιχείρημα.

Στο παρόν σημείωμα δεν θα ασχοληθώ με τις θέσεις του κ. Δήμου, είτε γενικά είτε ειδικά σε σχέση με το άρθρο «ο Χρυσούς Μεσαίων». Δεν είναι της παρούσης: αλλού και άλλοτε. Θέλω να επικεντρωθώ σε μία φράση του: σύμφωνα με το άρθρο, ο κ. Δήμου πιστεύει ότι «μόνη η εν Ελλάδι περιουσία του Αγίου Τάφου πρέπει να υπερκαλύπτει όλο μας το χρέος».

Τώρα, οποιοσδήποτε διατηρεί μια στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα γνωρίζει ότι η παραπάνω πρόταση είναι ψευδής – όχι τόσο σκανδαλωδώς ψευδής, όσο ιλαροτραγικά ψευδής. Το να είναι «τρόπος του λέγειν», «ρητορική υπερβολή» ή να κατατίθεται «ποιητική αδεία» το αποκλείω: ο κ. Δήμου δεν την διαφοροποιεί από τις λοιπές φράσεις του άρθρου, και αν είναι έτσι, για κάθε ψευδή πρόταση του οποιουδήποτε δημοσιολογούντος θα πρέπει να λέμε ότι κατετέθη χάριν παιδιάς, ακόμη κι αν τίποτα στο κείμενο δεν προκαταλαμβάνει για κάτι τέτοιο, ενώ δήθεν μόνο οι αληθείς προτάσεις λέγονται… στα σοβαρά. Ούτε βεβαίως επαρκεί η διαφοροποίηση ανάμεσα στο «υπερκαλύπτει» και στο «πρέπει να υπερκαλύπτει». Άρα μένουμε με δύο ενδεχόμενα: ή ο κ. Δήμου δεν γνωρίζει το ψευδές της πρότασής του είτε το γνωρίζει και ψεύδεται συνειδητά. Πάλι το πρώτο αποκλείεται: μια τόσο κραυγαλέα αναντιστοιχία με την πραγματική πραγματικότητα όσο η… ισότητα του δημοσίου χρέους και π.χ. της εν Ελλάδι περιουσίας του Παναγίου Τάφου είναι αδύνατον να διαφεύγει ακόμα και από έναν Νίκο Δήμου. Αποκλείεται, λοιπόν, η προχειρότητα ή η αφέλεια.

Άρα μένουμε με ένα μόνο λογικό ενδεχόμενο: το συνειδητό ψεύδος. Στο όνομα, βεβαίως βεβαίως, του Ορθολογισμού και του Διαφωτισμού. Η κυνική, συνειδητή διασπορά ψευδολογιών με σκοπό το πολιτικό/κοινωνικό αποτέλεσμα.

«Και τί μ’ αυτό; Τί μας νοιάζει αν μια ούτως ή άλλως υπερβολική πρόταση του κάθε Δήμου είναι ψευδής;»

Ο ευρέως αναγιγνωσκόμενος Νίκος Δήμου γνωρίζει πολύ καλά πως ό,τι γράψει στην ευρέως αναγιγνωσκόμενη ιστοσελίδα αποκτά αυτόματα κύρος και αυθεντία: πόσοι και πόσοι θα το επικαλεστούν σε πηγαδάκια, πόσα επιχειρήματα θα βασιστούν στην επίκληση των στοιχείων που παραθέτει ως, δήθεν, πραγματολογικά δεδομένα, πόσες συνειδήσεις θα επηρεαστούν, θα διαμορφωθούν. Ο Δήμου γνωρίζει την επιρροή που έχει ο λόγος του στους μη έχοντες σκέψη και κρίση για επαλήθευση των γραφέντων, επίσης γνωρίζει ότι αυτό που δηλώνει είναι ψεματάρα ολκής -αδύνατον, είπαμε, να είναι τόσο αφελής- και παρ’ όλα ταύτα, με κυνισμό που εκπλήσσει, κάνει την «πολιτική» του ενδύοντας ένα τρελό ψεύδος με τον μανδύα της αυθεντίας («το έγραψε είπε ο Δήμου»), αδιαφορώντας για την αλήθεια – σα μουλάς που λέει συνειδητά ψεύδη για να αφιονίσει τους οπαδούς του και να τους στείλει στον «ιερό πόλεμο» της βίαιας εκκοσμίκευσης. Στο όνομα, βεβαίως βεβαίως, του Ορθολογισμού και του Διαφωτισμού.

Και, αγαπητέ αναγνώστη, κάπως έτσι έχουμε φτάσει να έχουμε γεμίσει συμπολίτες που πιστεύουν ότι η Εκκλησία ΔΕΝ φορολογείται ΚΑΘΟΛΟΥ, ότι η εκκλησιαστική περιουσία είναι μεγαλύτερη από το ΑΕΠ των ΗΠΑ και από τα 600 δις του Σώρρα, ότι δεν μπορείς να δώσεις όνομα στο παιδί σου χωρίς βάφτιση και ότι στις αλλες χώρες δεν υπάρχει καμμία δημόσια ή συνταγματική αναφορά σε συγκεκριμένη θρησκεία. Δηλαδή ψεκασμενολογία, αλλά από την ανάποδη. Όλος αυτός ο οχετός ψεμμάτων, που αποκτούν εγκυρότητα διά της ανακύκλωσής τους, στο όνομα πάντα του… ορθολογισμού.

Το θέμα δηλαδή είναι το συνειδητό ψεύδος, με την επίγνωση ότι η επίκλησή του από έναν επιφανή δημοσιολογούντα του δίνει κύρος. Είναι μια ανηθικότητα ειδικού τύπου. Είναι «Τσοχατζοπουλιά», αλλά στο πνευματικό επίπεδο: διότι ο πολιτικός ενίοτε (ανάλογα με το ήθος) κυνηγά την ψήφο με όλα τα υπόλοιπα να σχετικοποιούνται μπροστά σε αυτόν τον σκοπό, όμως, να είσαι «πνευματικός άνθρωπος» (χμ…), αυτόκλητος επαγγελματίας του «ορθολογισμού» και του «διαφωτισμού» και να διαπρέπεις σε τέτοιες ποταπές μεθόδους, πάει πολύ.

Το συγκεκριμένο άρθρο του Δήμου, όπως και τόσα άλλα, είναι από την πρώτη πρότασή του γεμάτο από τέτοιες «ζυγισμένες ανακρίβειες» (διάβαζε: χονδροειδή ψεύδη, ειδικά ως προς την σύγκριση με άλλες χώρες), είναι σαφώς γραμμένο για να φανατίσει τον οπαδό, για να αφηνιάσει τον αναγνώστη, να του ξυπνήσει ενστικτώδεις αντιδράσεις, να καλύψει την λογική διερεύνηση της πραγματικότητας και να απευθυνθεί κατ’ ευθείαν στα ιδεολογικά αντανακλαστικά. Ο Δήμου, όπως και τόσοι άλλοι*, γνωρίζει καλά ότι οι αναγνώστες του θα τον πιστέψουν χωρίς να ελέγξουν τους ισχυρισμούς του και θεωρεί πως κάνει «κοινωνική μηχανική» από το πληκτρολόγιό του. Έχει κάθε δικαίωμα, και φυσικά ο ιερός σκοπός του Δήμειου Ορθολογισμού και Διαφωτισμού αγιάζει τα μέσα της συνειδητής προπαγάνδας. Όμως, δεν τρώμε και κουτόχορτο…

Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης

(* Επί παραδείγματι, δεν είναι δυνατόν ΟΛΟΙ όσοι επικαλούνται το γερμανικό σύστημα εκκλησιαστικού φόρου για τους πιστούς να αγνοούν ότι το γερμανικό κράτος, πέρα απ’ αυτόν τον εκκλ. φόρο και άσχετα με οποιονδήποτε διαχωρισμό πιστών-μη πιστών, δίδει κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια (sic) Ευρώ στις χριστιανικές εκκλησίες ως έξτρα ενισχύσεις, προφανώς από τα έσοδα της φορολόγησης όλων των πολιτών αδιακρίτως. Κάποιοι από όσους μιλάνε για τον «εκκλησιαστικό φόρο» μπορεί όντως να μην το γνωρίζουν – οι υπόλοιποι όμως, δεν μπορεί, το γνωρίζουν, το αποκρύβουν και μας δουλεύουν κανονικά.)

http://www.antinews.gr/2014/01/30/243788/#more-243788

Ξεπούλησαν τον Πρίνο στην ΒΡ επειδή δεν μπορούν να υπερασπίσουν το Αιγαίο;

Ξεπούλησαν τον Πρίνο στην ΒΡ επειδή 

δεν μπορούν να υπερασπίσουν το Αιγαίο!

Τι σημαίνει η παρουσία της ΒΡ στον Πρίνο

Έμμεση παραδοχή της κυβέρνησης Σαμαρά 

για ανικανότητα υπεράσπισης του Αιγαίου

Τι ακριβώς πούλησε η Ελλάδα στην ΒΡ; 

Τα κοιτάσματα του Πρίνου ή όλα τα κοιτάσματα της Θάσου;

Του Μανώλη Κοττάκη

Μείζων γεωπολιτική εξέλιξη, η οποία πέρασε σε δεύτερη μοίρα εξαιτίας των καταιγιστικών εξελίξεων στην εσωτερική ατζέντα, θεωρείται από καλά πληροφορημένους πολιτικούς και διπλωματικούς κύκλους η επιστροφή των πολυεθνικών στο Αιγαίο και ιδιαίτερα η εγκατάσταση της βρετανικής ΒΡ στο κοίτασμα του Πρίνου.

Είκοσι οκτώ ολόκληρο χρόνια μετά την αιφνίδια απόφαση του τότε πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου, να εθνικοποιήσει το κοίτασμα και να διώξει την καναδική εταιρεία Ντένισον από την περιοχή, λόγω της έντασης που είχε προκληθεί από τη μονομερή απόφασή της να κάνει γεωτρήσεις εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας σε διεθνή ύδατα, υπεγράφη σε πρώτη φάση συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης και της πολυεθνικής «μαμούθ» για την απορρόφηση εκ μέρους της του συνόλου της παραγωγής πετρελαίου της περιοχής.

Η συμφωνία αυτή, που υπεγράφη από τον υπουργό Ενέργειας, Γιάννη Μανιάτη, και τους εκπροσώπους της εταιρείας παρουσία του βρετανού πρεσβευτή στην Αθήνα, Τζον Κίτμερ, συνιστά την πρώτη πράξη αναθεώρησης του νομικού πλαισίου της εποχής εκείνης, που είχε εισηγηθεί στο Κοινοβούλιο ο αείμνηστος υπουργός Αναστάσης Πεπονής. Με τη συμφωνία Μανιάτη αίρεται το ειδικό περιοριστικό πλαίσιο που ίσχυε από το 1987 και απαγόρευε τη διάθεση εκτός ελληνικής αγοράς του πετρελαίου του Πρίνου. Πρόκειται για ρύθμιση που υπήρξε προϊόν της έντασης που προκλήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετά την πρωτοβουλία των Καναδών να ερευνήσουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα στη θέση Μπάμπουρας, ανοιχτά της Θάσου, γι αυτό και μπήκε με την τωρινή απόφαση της κυβέρνησης στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Τότε, το 1987, η εκδίωξη Ντένισον και η αντίδραση της Τουρκίας, η οποία έβγαλε στο Αιγαίο το «Σισμίκ», προκάλεσαν κατακόρυφη αύξηση της έντασης και την έξοδο των δύο στόλων στο Αιγαίο. Οι δύο χώρες έφτασαν στα πρόθυρα πολέμου. Οι Τούρκοι έκαναν πίσω την τελευταία στιγμή, μετά την αποφασιστικότητα Παπανδρέου, ο οποίος έφτασε να στείλει τον τότε υπουργό Εξωτερικών, Κάρολο Παπούλια, στη Σόφια για να συναντήσει τον πρωθυπουργό Τεοντόρ Ζίβκοφ και να υπαινιχθεί τη συνεργασία της Ελλάδας με το σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Αμφισβήτηση

Σήμερα τα δεδομένα είναι παρόμοια, αλλά και διαφορετικά. Παρόμοια, γιατί η Τουρκία, που γνωρίζει καλά ότι υπάρχουν μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα στο Βόρειο Αιγαίο, χρησιμοποιεί τους ψαράδες της για πρόκληση έντασης και αμφισβήτησης μέσα στα χωρικά ύδατα των 6 ναυτικών μιλίων στη βραχονησίδα Ζουράφα, η ύπαρξη της οποίας είναι κρίσιμη για το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ στο Βόρειο Αιγαίο. Το πρόσφατο επεισόδιο μεταξύ της τουρκικής ακτοφυλακής και του ελληνικού Λιμενικού Σώματος που προσπαθούσαν να ασκήσουν κυριαρχία στην περιοχή, ώρες μόνο πριν από την υπογραφή της συμφωνίας, με βάση την οποία οι Βρετανοί θα εγκατασταθούν στην περιοχή, είναι ενδεικτικό της εκρηκτικής συνέχειας που μπορεί να προκύψει.

Τα δεδομένα όμως, είναι και διαφορετικά, γιατί αυτή τη φορά η απόπειρα της ελληνικής κυβέρνησης να αξιοποιήσει τα ενεργειακά κοιτάσματα του Βορείου Αιγαίου και να ασκήσει εθνικό κυριαρχικό δικαίωμα, το οποίο είναι ανενεργό δεκαετίες τώρα, υποστηρίζεται από τη μεγάλη ξένη πολυεθνική που λειτουργεί ως προπομπός και «όχημα» για τα συμφέροντά μας. Και δεν επρόκειτο να συμβεί αυτό αν δεν επέκειντο μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές με αιχμή τα Ελληνοκυπριακά και το Κυπριακό, οι οποίες έδωσαν κίνητρο στη βρετανική κυβέρνηση για να μπει δυναμικά στο παιχνίδι.

Έγκυρη διπλωματική πηγή υποστηρίζει ότι τα Ελληνοτουρκικά ίσως τεθούν σε τροχιά επίλυσης και διευθέτησης πολύ πριν από την επίλυση του Κυπριακού, με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για τα παραδοσιακά δόγματα εξωτερικής πολιτικής.

Η ΒΡ μετέχει και στον αγωγό ΤΑΡ, ο οποίος διέρχεται από την περιοχή της βορείου Ελλάδας και η τυχόν εξόρυξη φυσικού αερίου και πετρελαίου προφανώς και την ενδιαφέρει. Η αγορά της σημερινής παραγωγής του κοιτάσματος του Πρίνου δεν είναι παρά η αφορμή, το προπέτασμα καπνού για την εγκατάστασή της στην περιοχή του Αιγαίου, με στόχο την δημιουργία τετελεσμένων κατά το πρότυπο που δημιούργησε εντός της Κυπριακής ΑΟΖ με την εγκατάσταση ξένων εταιρειών ο Τάσσς Παπαδόπουλος.

Προς άρση κάθε πιθανής αμφιβολίας επισημαίνεται και καταγράφεται η ομιλία του βρετανού πρέσβη, κ. Κίτμερ, κατά την υπογραφή της συμφωνίας του υπουργείου Ενέργειας με την πολυεθνική της χώρας του. Ο κ. Κίτμερ αναφέρθηκε με έμφαση στις «προοπτικές για έρευνα στα κοιτάσματα της περιοχής» και επαίνεσε την ΒΡ τόσο για «την ανάπτυξη των νέων αειφόρων τεχνολογιών» όσο και για τις «ασφαλείς μεθόδους εξόρυξης».

Πιο σαφής δεν θα μπορούσε να είχε γίνει.

Πηγή "Επίκαιρα»

Σχόλιο ιστολογίου: Με το άρθρο αυτό καθίσταται σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε δικαιώματα έρευνας και εξόρυξης (και όχι μόνο το υπάρχον κοίτασμα του Πρίνου, αλλά και για άλλα κοιτάσματα όπως αυτό του Μπάμπουρα) στην ΒΡ, με το ευτελές ποσό των 500 εκατομμυρίων ευρώ…

Ο λόγος, που προφασίζεται το άρθρο είναι η αποτροπή της Τουρκίας σε πιθανές διεκδικήσεις, λόγω του βρετανικού κολοσσού, αλλά ταυτόχρονα και τελείως ξεδιάντροπα υπαινίσσεται απόλυτη αδυναμία της Ελλάδας να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της στο Αιγαίο (όπως αυτά ορίζονται με σαφήνεια από το Διεθνές Δίκαιο), αχρηστεύοντας στον απόλυτο βαθμό την ικανότητα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την απόλυτη φοβικότητα της κυβέρνησης Σαμαρά, η οποία –σύμφωνα με τον αρθρογράφο- αναμένεται να συρθεί πολύ σύντομα σε επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών (ποιος και με ποια ατζέντα ακριβώς συζητά κάτι τέτοιο;) και με την παραχώρηση στην βρετανική ΒΡ «εξασφαλίζει» τα κοιτάσματα της περιοχής Θάσου (δεν γίνεται καν αναφορά για τα κοιτάσματα του Θρακικού πελάγους)!!!

Εν κατακλείδι, το άρθρο αποτελεί επί της ουσίας κόλαφο για την κυβερνητική εθνική πολιτική, η οποία εμφανίζεται να ομολογεί έμμεσα την αδυναμία της να υπερασπισθεί την ελληνικότητα του Αιγαίου (εκτός και εάν έχουν ήδη υπάρξει μυστικές συμφωνίες μέσω της μυστικής διπλωματίας και των συναντήσεων των «επιτροπών των σοφών» με την Τουρκία για το Αιγαίο) και φυσικά τα πλουσιότατα ενεργειακά κοιτάσματα που βρίσκονται σε αυτό.

Ακόμη όμως, και στην περίπτωση που θελήσουμε να προσεγγίσουμε θετικά την είσοδο της βρετανικής ΒΡ στο Αιγαίο, το ερώτημα που προκύπτει είναι απολύτως σαφές: Μπορεί η Ελλάδα να στηριχθεί στην «βρετανική σταθερότητα»; Η ιστορία έχει αποδείξει πως η Βρετανία δεν αναγνωρίζει καμία της συμφωνία, εάν τα συμφέροντά της αλλάξουν… Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν πολύ καλή γνώση αυτής της βρετανικής αστάθειας, οπότε, εύλογα αναρωτιόμαστε: Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι της υπογραφής Μανιάτη με την ΒΡ; 

Τέλος, μία "αντισταθμιστική" απορία: Γιατί επιλέχθηκε η ΒΡ ως "διασφάλιση" στο ευρύτερο Αιγαίο και δεν επιλέχθηκε η Gazprom; Μήπως η κυβέρνηση Σαμαρά πιστεύει πως οι ρώσοι δεν μπορούν να εγγυηθούν για την ελληνικότητα του Αιγαίου;

Μήπως τα μελλοντικά σκάνδαλα που θα αναδύονται δεν θα αφορούν τα εξοπλιστικά αλλά θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα ενεργειακά κοιτάσματα της χώρας;

http://kostasxan.blogspot.gr/2014/01/blog-post_8278.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/vhzE+(%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!)

ΣΥΡΙΖΑ: ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΕΣ

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για τις προοπτικές, αλλά και την ανευθυνότητα των στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που εξακολουθούν να διακατέχονται από επικίνδυνες ιδεοληψίες...

ΔΕΕ

ΣΥΡΙΖΑ: ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΓΙΔΕΣ

Ανάγκη σπουδαίας προετοιμασίας πριν τις εκλογές

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η ασκούμενη οικονομική πολιτική στην Ευρώπη είναι αντίθετη προς την κοινή λογική, εξανέστη πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας. Αφού αυτό συμβαίνει επί μακρόν και συστηματικά, δεν είναι δηλαδή κάποιο λάθος ή στιγμιαίο «ατύχημα», η υφέρπουσα «λογική» της ασκούμενης πολιτικής είναι η καταστροφή της κοινωνικής δομής. Προς όφελος όχι κάποιας νέας, ανώτερης τάξης, αλλά της αταξίας των αγορών, «αυτορρύθμισης» στο κατώτερο σημείο οργάνωσης (ατομική δουλεία, κοινωνικός-εθνικός θάνατος). Παράλογη στο υπάρχον «σύστημα συντεταγμένων», η πολιτική γίνεται «λογική», αν σκοπεύει την καταστροφή του προηγούμενου συστήματος. 

Αυτό γίνεται πολύ εύκολα κατανοητό από μαθητές του Χέγγελ ή των φιλοσόφων της υποψίας (Μαρξ, Φρόιντ, Νίτσε), ακόμα και της σκέψης ενός Ηράκλειτου ή της Φυσικής μετά τον Λαπλάς. Αδύνατο να το καταλάβουν μεταμοντέρνοι και γραφειοκράτες – για αυτούς, απλούστατα, δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη, ο κόσμος τους (θέλουν να) είναι αιώνιος. 

Εδώ και καιρό με τρομάζουν ορισμένα που ακούω από αριστερούς φίλους. ‘Ενας με διαβεβαίωνε ότι είμαστε «συστημικός κίνδυνος» για τη Γερμανία και δεν μπορεί να μας διώξει από το ευρώ. Δηλαδή, του λέω, πως το βλέπεις; Βγαίνει ο Τσίπρας στην Ελλάδα, λέει η Μέρκελ «α, έκανα λάθος και τώρα θα το διορθώσω, πάρτε και εκατό δις να πορεύεστε» ; «Δεν έχεις δίκηο», μου απήντησε ενοχλημένος, αλλά εξηγήσεις δεν μούδωσε. 

Ένας άλλος φίλος μούπε ότι θα στηρίξουν την Ελλάδα για γεωπολιτικούς λόγους. «Μάλιστα», του απήντησα, «αν υπήρχε κίνδυνος να πάει η Ελλάδα με τη Ρωσία ή να γίνει κάτι μείζον, ανεπιθύμητο, εξαιτίας του τρόπου που μας συμπεριφέρονται, αυτό θα δημιουργούσε κίνητρο για διόρθωση πολιτικής. Αλλά έχουν φροντίσει να μην υπάρχει τέτοια πιθανότητα».

Ο τρίτος ανακάλυψε ένα άρθρο του φίλου Ζακ Σαπίρ. Τον γνώρισα το 2005 στο γαλλικό ευρωδημοψήφισμα. Φανταιζί οικονομολόγος, με αντισυμβατική και συχνά ενδιαφέρουσα σκέψη. Ισχυρίστηκε, σε ένα άρθρο του 2012, ότι μπορεί, με μια ερμηνεία διατάξεων, ένα μέλος της ευρωζώνης να κόψει δεκάευρα. Συγγνώμη, αλλά αυτά είναι σαχλαμάρες. Ανεξαρτήτως και του τι προβλέπουν οι διατάξεις, δεν θα πληρώσει η Ελλάδα το χρέος της τυπώνοντας χαρτιά και πληθωρίζοντας το ευρωπαϊκό νόμισμα! Κι ανησυχώ ιδιαίτερα ακούγοντας από πρόσωπα σε υπεύθυνα πόστα τέτοιες ανοησίες, γιατί σημαίνουν ότι πηγαίνουμε ντουγρού σε καταστροφή.

Άλλη ελπίδα ορισμένων είναι οι Αμερικανοί, ανέκαθεν κέντρο του «ραγιάδικου φαντασιακού». Την άποψη την έχω σχολιάσει επανειλημμένα για τους αναγνώστες των Επικαίρων και δεν θα ξαναγυρίσω τώρα στο θέμα. Οι Αμερικανοί θέλουν να κοντύνουν τη Γερμανία, ίσως και να διαλύσουν το ευρώ. Μπορεί να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα εναντίον του Βερολίνου. Αλλά οι διακινούμενες «ιδέες» περί χρηματοδότησης της Αθήνας από τηFED είναι αρλούμπες. Μήπως ξεχάσαμε ότι οι «αγορές» μας έβαλαν στα μνημόνια, με την ενθουσιώδη συμβολή της εξαιρετικά φιλοαμερικανικής κυβέρνησης ΓΑΠ. Η πιθανότητα να βοηθήσουν ουσιαστικά οι ΗΠΑ μια ελληνική αριστερή κυβέρνηση είναι μικρότερες από την πιθανότητα προσεδάφισης Αρειανών στο Σύνταγμα. Η προσδοκώμενη αμερικανική «βοήθεια» θα αποδειχθεί εφάμιλλη της βοήθειας του σχοινιού στον κρεμασμένο. Το ΔΝΤ μιλάει μεν για (χρήσιμη) αναδιάρθρωση χρέους, αναδιάρθρωση όμως πολύ μικρή για να το ελαφρύνει ουσιαστικά και συνοδευόμενη από συνέχιση των καταστροφικών «μεταρρυθμίσεων».

Αυτοκρατορία και Αριστερά

Ελπίζουμε τέτοιες «ιδέες», ευσεβείς πόθοι στην καλύτερη, πιθανώς προβοκάτσιες στη χειρότερη, να μην κατισχύσουν στη στρατηγική της αριστεράς και των λοιπών «αντιμνημονιακών». Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, η τελική καταστροφή του ελληνικού λαού, της Ελλάδας, της αριστεράς, θα έπαιρνε ελάχιστο χρόνο. Μόνο προετοιμαζόμενη πολύπλευρα, σοβαρότατα και έξυπνα, εσωτερικά και διεθνώς, για την αναπόφευκτη μεγάλη σύγκρουση μπορεί η αριστερά να έχει ελπίδα επιβίωσης και επιτυχίας.

Τα καταστροφικά σχέδια της Αυτοκρατορίας του Χρήματος δεν επιβάλλονται με πολέμους ή επαναστάσεις. Επιβάλλονται με οικονομικά και, ακόμα περισσότερο, διανοητικά-ψυχολογικά μέσα, με παραπλάνηση λαών αλλά και ηγεσιών που, πολύ εξειδικευμένα προγράμματα χειραγώγησης εγκλωβίζουν σε αυτοκαταστροφικές τροχιές και εικονικές πραγματικότητες, καθιστώντας τες ασυνείδητα εργαλεία καταστροφής/αυτοκαταστροφής, είδος «έξυπνων πυραύλων» που ανατινάζουν το ίδιο τους το σύστημα, βοηθούντων και ανθρώπων που «φυτεύονται» στο περιβάλλον τους. Ειρήσθω εν παρόδω, η κατασκευή εικονικών πραγματικοτήτων είναι, λέγεται, η σημαντικότερη δουλειά της NSAκαι ενός γαλαξία περιφερειακών της δομών. Αλλά δεν είναι οι ΗΠΑ ούτε ο μόνος, ούτε πάντα ο πιο επίφοβος «παίκτης».

Ιστορική υπενθύμιση: από τον Στάλιν στον Γκορμπατσώφ, από τον Μακάριο στον Χριστόφια

Αυτά άλλωστε δεν είναι καινούρια. Ποιος δεν θυμάται την αμερικανίδα πρέσβειρα στο Κουβέιτ, που έπεισε τον Σαντάμ ότι θα μπορούσε, χωρίς αντίδραση των ΗΠΑ, να εισβάλλει στο εμιράτο, αλλά όταν εκείνος εισέβαλε, οι ΗΠΑ οργάνωσαν τον εναντίον του πόλεμο; Ποιος δεν θυμάται τη «συμπάθεια» των Αμερικανών προς τον Μιλόσεβιτς, μεσούσης της σύγκρουσης με το Βερολίνο, προτού καταλήξουν στον βομβαρδισμό του; Ποιός δεν θυμάται τον Γεωργιανό Πρόεδρο Σαακασβίλι, που μια στρατιά Αμερικανών και Ισραηλινών συμβούλων τον έπεισε να ξεκινήσει πόλεμο με τη Ρωσία; Μεταξύ τους και ο ‘Αλεξ Ρόντος, άνθρωπος πούρθε στην Ελλάδα να «απολυμάνει» το περιβάλλον του μέλλοντος Πρωθυπουργού, με σκοπό να γίνει κύριος «επόπτης», «καθοδηγητής» του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, αρχιτέκτων και του σχεδίου Ανάν της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και του σχεδίου ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας και της ελληνικής μνημονιακής πορείας. Ποιος δεν θυμάται που κατέληξε η γλυκιά απάτη του «Λεφτά υπάρχουν»;

Ποιος δεν θυμάται τον βρετανό Πρέσβη στη Λευκωσία που ενθάρρυνε τον Μακάριο να ζητήσει αναθεώρηση του συντάγματος του 1960, κάνοντας και ιδιόχειρες σημειώσεις στο περιθώριο του σχεδίου - μόλις ανακοίνωσε το σχέδιο ο Αρχιεπίσκοπος, προκάλεσε την πρώτη (light) διχοτόμηση της Κύπρου. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την αμερικανική ενθάρρυνση προς τον Ιωαννίδη «σκότωσε τον Μακάριο και είναι δική σου η Κύπρος». Βραβεία Νόμπελ υποσχέθηκαν στον Χριστόφια για να παίξει το παιχνίδι των Αγγλοαμερικάνων ανατρέποντας τον Παπαδόπουλο, τώρα όμως δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στην Κύπρο, έγινε το πιο μισητό πρόσωπο στο νησί.

Τα μακράν μεγαλύτερα, κυριολεκτικά κοσμοϊστορικά φιάσκα της ιστορίας τάπαθαν αριστεροί ηγέτες. Ο Στάλιν πίστεψε τον Χίτλερ και δεν ετοίμασε την άμυνα της ΕΣΣΔ, που υπέστη τρομακτικές καταστροφές και παρολίγον να ηττηθεί το 1941-42. Ο Γκορμπατσώφ και οι μεταρρυθμιστές του πίστεψαν τη Θάτσερ, τους Αμερικανούς και τον Σόρος, με αποτέλεσμα να διαλύσουν σε έξη χρόνια μια Αυτοκρατορία που διοικούσε τον μισό πλανήτη.

Θυμάμαι τον τελευταίο σοβιετικό ηγέτη – δούλευα τότε ανταποκριτής στη Μόσχα - πούδωσε στους Αμερικανούς και τον καπιταλισμό τη μεγαλύτερη και ευκολότερη νίκη της Ιστορίας, να κυκλοφορεί στο Λονδίνο το 1991, εκλιπαρώντας λίγα λεφτά από τους G7, να πληρώσει μισθούς και συντάξεις κι αυτούς να μη του τα δίνουνε! Τον θυμάμαι ένα βράδυ, δυό χρόνια αργότερα, αφού είχε κιόλας ανατραπεί, στο δείπνο ενός Ιταλού συναδέλφου, να περιγράφει τα σχέδιά του για εκλογική κάθοδο (όπου τελικά πήρε 1%) και τη Ραίσα δίπλα του, να μας κυττάει με μια βουβή ικεσία στο βλέμμα της, «πείτε του να μην το κάνει». Σε αντίθεση με τον Γκορμπατσώφ, που, σαν τον δικό μας Γιωργάκη, κυκλοφορεί πάντα αμέριμνος της καταστροφής που προκάλεσε, διαφημίζοντας πίτσες και τσάντες πολυτελείας, η Ραίσα είχε από τότε νομίζω συνειδητοποιήσει την τεράστια ιστορική τραγωδία στην οποία αυτή κι ο άντρας της πρωταγωνίστησαν. Γι’ αυτό πέθανε λίγα χρόνια αργότερα. (*)

Για να ξαναγυρίσουμε στα δικά μας και στα τωρινά, μόνο μια σοβαρότατη, «πολεμική» προετοιμασία, εσωτερική και διεθνής, μπορεί να επιτρέψει στην ελληνική αριστερά και το σύνολο των αντιμνημονιακών, πατριωτικών δυνάμεων της χώρας να διατηρήσουν ελπίδα και προοπτική, αποφεύγοντας μια πολύ μεγάλη καταστροφή. Ο χρόνος τελειώνει, η τραγωδία οδηγείται στην κορύφωση.

____________________________________

(*) Ελάχιστη είναι η απόσταση από τον θρίαμβο στην τραγωδία, από το «Ωσαννά» στο «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν». Στη διάρκεια του εμφυλίου εκατοντάδες ή χιλιάδες διάλεξαν να πεθάνουν στο απόσπασμα φωνάζοντας «Ζήτω ο Ζαχαριάδης». Γι’ αυτούς, στο όνομά του συμπυκνωνόταν η Ελλάδα, το ΚΚΕ, η Σοβιετική ‘Ενωση, ο σοσιαλισμός. Μια βραδιά ήρθαν στο σπίτι μου στη Μόσχα οι δυό του γιοί, αποφασισμένοι επιτέλους να σπάσουν τη σιωπή τους και μούπαν, μπροστά στο δηοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι, όχι σα συνέντευξη, αλλά με την κατάνυξη μιας deprofundis εξομολόγησης, πως κρεμάστηκε ο πατέρας τους, το είδωλο της ελληνικής αριστεράς, όταν δεν πήρε ικανοποιητική απάντηση στα γράμματα πούστειλε στο Κόμμα και τη γυναίκα του από τη σοβιετική του εξορία στο Σουργκούτ. Ο ελληνικός λαός (και μάλιστα η βάση της αριστεράς) δεν αξίζει σε κάθε περίπτωση να επαναλάβει μια καινούρια τραγική εκδοχή της ιστορίας του.

Επίκαιρα, 24.12.2013

Τα ρετάλια της μεταπολίτευσης…τραγουδούν ακόμη

Τα ρετάλια της μεταπολίτευσης…

τραγουδούν ακόμη

Στον τόπο του εγκλήματος τριγυρίζουν οι παλαιές πολιτικές οικογένειες της Αθήνας που θέλουν και πάλι να πάρουν τα ηνία της χώρας στα χέρια. Ουδέποτε συμβιβάστηκαν με το ρόλο του κομπάρσου και δεν διανοήθηκαν ότι η πολιτική ζωή του τόπου θα πορευθεί χωρίς αυτούς.

«Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουν και ξανά προς τη δόξα (;) τραβούν» μπορεί κάλλιστα να σιγοτραγουδήσει κάποιος. Η ιστορία κάνει κύκλους και επαναφέρει τις πολιτικές οικογένειες στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.

Στο παρασκήνιο κυοφορούνται διάφορα σενάρια, που όμως έχουν στο επίκεντρό τους, τις οικογένειες Καραμανλή, Μητσοτάκη και Παπανδρέου. Οι οικογένειες δηλαδή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άλλη λίγο και άλλη πολύ, έφεραν τη χώρα στη σημερινή τραγική της κατάσταση.

Οι οικογένειες αυτές και όσοι τις υπηρετούν σε όλα τα επίπεδα, δίνουν μάχες οπισθοφυλακής για να διαφυλάξουν το όποιο κύρος τους απέμεινε. Τα κτυπήματα που δέχθηκαν ήταν πολλά την τελευταία περίοδο, ενώ τα δυο κόμματα που κυριάρχησαν στο μεταπολιτευτικό σκηνικό, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ακυρώνονται συνεχώς με όσα αποκαλύπτονται για μίζες, για σκάνδαλα και άλλα πολλά. Δεν είναι τυχαίο ότι από τις εν λόγω οικογένειες διαρρέουν ότι υπάρχει σχέδιο σε εξέλιξη για να τους πλήξουν.

Η φοβία είναι έντονη όπως είναι και η μυρωδιά που βγαίνει και η οποία δύναται να «συναγωνιστεί» μόνο την αιθαλομίχλη! Οι αποκαλύψεις δεν κάμπτουν τις οικογένειες που δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος έχει μπουχτίσει τα τζάκια και τις οικογένειες που διαφεντεύουν εδώ και χρόνια τον τόπο.

Εσχάτως ακούμε και πάλι από αμετανόητους παπανδρεϊκούς να λένε ότι μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου να επανακάμψει και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί με διάφορες υποθέσεις. Οι σκληροί παπανδρεϊκοί προσπαθούν να διαχωρίσουν τον πρώην πρωθυπουργό από την περίοδο Κώστα Σημίτη, όπου γινόταν κυριολεκτικά πάρτι με μίζες σε πολλά πεδία. Και δεν αποκλείεται σύντομα να δούμε στην επιφάνεια και νεώτερο πρόσωπο της δυναστείας Παπανδρέου, ενώ μην ξεχνάμε ότι κεντρικό ρόλο παίζουν οι Αντρίκος και Νίκος.

Από την άλλη πλευρά, η οικογένεια Καραμανλή δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ την άποψη ότι αυτή η ίδια κατέχει το…οικόσημο της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα. Ήδη, μεθοδεύεται, όχι η επάνοδος του Κώστα Καραμανλή, αφού αυτό το σενάριο αποδυναμώνεται σταδιακά και με όσα αποκαλύπτονται για σκάνδαλα την περίοδο της διακυβέρνησής του (σ.σ. εξοπλιστικά αλλά και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο), αλλά η ανάμειξη ενός άλλου Καραμανλή.

Το…ιερατείο του καραμανλισμού, εκεί ψηλά στα…όρη της Φιλοθέης, όπου είναι και η έδρα του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει αποφασίσει να μπει στο παιχνίδι ο μικρός Κώστας Καραμανλής, του Αχιλλέα. Οι κινήσεις που κάνει είναι προσεκτικές και διαμορφώνει σιγά-σιγά την ομάδα του σε πολιτικό και μιντιακό επίπεδο.

Η άλλη οικογένεια που κινείται στο παρασκήνιο είναι αυτή του Κώστα Μητσοτάκη που θεωρεί ότι η επόμενη φάση στη χώρα θα την έχει στον πυρήνα της. Oι σκιές από την υπόθεση Siemens υπάρχουν αλλά η οικογένεια δείχνει να μην καταλαβαίνει τίποτα και σφυρίζει αδιάφορα. Ντόρα Μπακογιάννη και Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν τη δική τους ρότα, αλλά ο παππούς δείχνει να προτιμά την προώθηση του Κώστα Μπακογιάννη που έχει να αντιμετωπίσει και την υπόθεση με το εξώγαμο και την διατροφή στην πολιτεύτρια της ΝΔ και εγγονή του Γιώργου Ράλλη.

Με όλα αυτά, θα διερωτηθούμε καλά γιατί κάναμε τόση φασαρία να διώξουμε τον Γλίξμπουργκ το 1974, αν και ετοιμάζεται να μας έρθει και ο υιός του Νικόλαος, που ψάχνεται να κάνει κόμμα!

Μάρκος Αυρήλιος

http://www.antinews.gr/2014/01/16/242268/

Η "χαβιαροαριστερά" και η γυναίκα του Καίσαρα...

Η "χαβιαροαριστερά" 

και η γυναίκα του Καίσαρα...

του Γιώργου Ρακκά

Σάλο έχουν προκαλέσει οι σχετικές με το πόθεν έσχες αποκαλύψεις πρωτοκλασάτων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Και δικαίως, αφού οι περιουσίες τους και οι επενδύσεις τους σε ‘βαριά’ χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και funds στέκουν εντελώς προκλητικές σε μια εποχή που η ελληνική κοινωνία στενάζει υπό τους δεσμούς των μνημονίων, και της οικονομικής εξαθλίωσης.

Και αν στην περίπτωση του Δημήτρη Τσουκαλά, υπάρχει και μια διάσταση διαστρέβλωσης της πραγματικότητας –καθώς ο ίδιος δεν υπήρξε κρατικοδίαιτος, και άρα δεν πήρε εφάπαξ, αλλά αποζημίωση από έναν μεγάλο ιδιωτικό τραπεζικό οίκο του εξωτερικού στον οποίον ο ίδιος εργαζόταν– το ζήτημα παραμένει. Και είναι ταξικό.

Ό,τι και να λεν τώρα οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιάννης Σταθάκης, ότι τα λεφτά δεν τα έβγαλαν αυτοί, ότι τα κληρονόμησαν, ότι «δεν ασχολούνται», ένα είναι γεγονός. Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν οργανικό μέρος της άρχουσας τάξης.

Και θα ‘πρεπε, αυτοί που υποκρίνονται τους «μαρξιστές» και τους πούρους οπαδούς της «καθαρής ταξικής ανάλυσης», να γνωρίζουν αυτό που έλεγε ο ίδιος ο Μαρξ, ότι το «κοινωνικό είναι καθορίζει την συνείδηση». Και, δυστυχώς, στο μέτρο που δεν το αρνούνται, το δικό τους «κοινωνικό είναι» τους κατατάσσει μεταξύ αυτών που διαφεντεύουν αυτόν τον τόπο.

Πριν από σαράντα χρόνια, μεσούσης της δικτατορίας, είχε ξεσπάσει ένα μεγάλο σκάνδαλο στους κόλπους της αριστερής διανόησης. Το σκάνδαλο των χορηγιών του ιδρύματος Φορντ. Το αποκάλυψε η Λιλή Ζωγράφου, ο Λεωνίδας Χρηστάκης, και άλλοι αδέσμευτοι εκδότες και διανοούμενοι που δεν θέλησαν να μπουν στο πανηγύρι ηθικού εκμαυλισμού των προοδευτικών συνειδήσεων που είχε στήσει η αμερικάνικη πρεσβεία. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των διανοουμένων της αριστεράς συμμετείχε σε αυτό. Κι έτσι διέπραξαν το «προπατορικό αμάρτημα» της μεταπολιτευτικής τους πορείας, να υπάρξουν επιδοτούμενοι και επιχορηγούμενοι της εξουσίας σε καιρούς μάλιστα στυγνής δικτατορίας, να συναλλάσσονται φανερά με ανακτορικούς όπως πολύ εύστοχα διατύπωσε ο Κλείτος Κύρου.

Τότε, και σε απάντηση του σάλου που προκλήθηκε, ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε δηλώσει ευθαρσώς: «Σχεδόν όλοι αντιμετώπισαν τη συνεργασία με τους Αμερικάνους ενός κομμουνιστή, που πριν από λίγο βρισκόταν στη φυλακή για τις ιδέες του, σαν τραγωδία στην ευγενέστερη περίπτωση και σαν κυνισμό στη χειρότερη. Όμως, δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ήταν μια συνεπής εφαρμογή της μαρξιστικής αρχής, σύμφωνα με την οποία το χρήμα από μόνο του, νοούμενο ως αντικείμενο, τοποθετείται πέραν του καλού και του κακού. Γίνεται καλό ή κακό ανάλογα με το ήθος αυτού που το κρατάει στα χέρια του κι όχι αυτού που το δίνει. Η χρήση του χρήματος, που στην κυριολεξία σημαίνει ‘χρήσιμο πράγμα’, είναι αυτή που μεταθέτει στο χώρο της ηθικής τούτο το πέραν της ηθικής τοποθετούμενο αντικείμενο».

Αυτήν ακριβώς την αντίληψη περί «αντικειμενικού χρήματος», που δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά θεωρητική συστηματοποίηση του ηθικού εκμαυλισμού, έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα οι μεγαλοαστοί, πρωτοκλασάτοι του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο διαθέτουν ‘πολύ’ από το αντικειμενικό χρήμα, αλλά το ‘χρησιμοποιούν’ κιόλας με αρπακτικό τρόπο, επενδύοντας στην JP Morgan και στην Black Rock (που έχει επενδύσει και στην Ελ Ντοράντο Γκολντ των Σκουριών, βεβαίως-βεβαίως)! Ξεχνούν αυτό που τραγουδούσε ο Μπομπ Ντύλαν, την ίδια πάνω-κάτω περίοδο που έγραφε αυτά ο Β. Ραφαηλίδης: Ότι «τα λεφτά δεν μιλάνε, βρίζουν» θέλοντας να πει ότι είναι το πιο ανήθικο πράγμα στον κόσμο.

Βεβαίως και δεν πρέπει να διολισθήσουμε στο άλλο άκρο ενός ζηλωτισμού της φτώχειας. Προφανώς, και δεν λέμε ότι οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να πετάξουν τα λεφτά τους από το παράθυρο, ή να σιωπήσουν επειδή τα έχουν. Έχουν την υποχρέωση, όμως, αφού κατέχουν αυτήν την δημόσια θέση και υποστηρίζουν αυτά που υποστηρίζουν, να μην τα επενδύουν τόσο απροκάλυπτα στους μηχανισμούς που οι ίδιοι καταγγέλλουν και να φροντίσουν τουλάχιστον ένα μέρος των χρημάτων τους να το παραχωρήσουν σε δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτό τουλάχιστον κάνουν οι πραγματικά φιλάνθρωποι μεγαλοαστοί. Όχι μόνον γιατί η αντίφαση είναι κραυγαλέα και τους διασύρει, αλλά γιατί μαζί με τους εαυτούς τους διασύρουν και την καταγγελία αυτή καθαυτή και στο τέλος θα δικαιωθεί ο Σημίτης και οι… Γερμανοί που μιλούν συνέχεια για «ζάπλουτους αντιμνημονιακούς».

Και εδώ τίθεται ένα τεράστιο ζήτημα. Το αν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι, και το κόμμα που αντιπροσωπεύουν, να υλοποιήσουν αυτό που τους ζητάει ένα 27%-29% αυτής της κοινωνίας. Αν δηλαδή με αυτήν την ταξική προέλευση, και αυτήν την πορεία εντός του Συστήματος που σήμερα καταρρέει μπορούν να εγγυηθούν οποιαδήποτε «αλλαγή». Ως προς τούτο, περιστατικά σαν κι αυτό που κουβεντιάζουμε απαντούν αρνητικά: Δυστυχώς, ένα σημαντικό μέρος από τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από κύκλους ανθρώπων που είναι ταυτοχρόνως φθαρμένοι από την πολυετή παρουσία μέσα στο Σύστημα, χορτασμένοι, και στην καλύτερη περίπτωση ιδεολογικά μπερδεμένοι (ενώ στην χειρότερη αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία, στα πρότυπα της ευρωπαϊκής κοσμοπολίτικης χαβιαροαριστεράς)

Βέβαια, εκτός από ηθικό και ταξικό υφίσταται και ένα ιδεολογικό ζήτημα. Διόλου τυχαία από το «κοινωνικό τους είναι», αυτοί οι μεσοαστοί παρουσιάζονται ως οι πιο ένθερμοι υπερασπιστές της πούρας «ταξικότητας», της άρνησης του πατριωτισμού ως «δεξιά διολίσθηση» και προδοσία του «προλεταριάτου», και την απόρριψη της θέσης ότι στην Ελλάδα ζούμε μια μεταμοντέρνα κατοχή. Ιδού τι έλεγε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην Ελευθεροτυπία πριν από μερικούς μήνες: «Πρέπει, βέβαια, να γίνει σαφές ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς έχει μόνο να χάσει αν παρουσιάσει αυτή τη σύγκρουση ως εθνική, δηλ. Ελλάδα εναντίον Γερμανίας και χωρών του Βορρά. Αντίθετα, πρέπει να αναδείξει ότι η σύγκρουση αυτή είναι ιδεολογική, κοινωνική και πολιτική. Ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προασπίσει τα συμφέροντα του κοινωνικού μπλοκ που εκπροσωπεί απέναντι στις ελίτ, εγχώριες και ευρωπαϊκές. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα απευθυνθεί και στις αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες σε όλη την Ευρώπη που έχουν συμφέρον για μια ριζική αλλαγή πορείας». Για να συνεχίσει πιο κάτω: «Η ταξική μας ‘μεροληψία’ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και επιβεβαιώθηκε στο πρόσφατο συνέδριό μας. Κεντρώες λύσεις δεν υπάρχουν». [«Λάθος η ‘εθνική σύγκρουση’ με τη Γερμανία», Ελευθεροτυπία, 1 Σεπτεμβρίου 2013]

Άρνηση του πατριωτικού, λοιπόν, και «ταξική μεροληψία». Ποιός; Αυτός που δεν ξέρει τι έχει, και «δεν ασχολείται» με επενδύσεις ύψους 500.000€ σε χαρτοφυλάκια της JP Morgan και της Black Rock.

Η τοποθέτησή του δεν είναι τυχαία. Αυτή η επίκληση σε μια φλού, αόριστη ταξικότητα, γίνεται ακριβώς γιατί είναι ανώδυνη, και άσχετη με την πραγματική κοινωνική διαπάλη που διεξάγεται σήμερα στην χώρα μας. Γι’ αυτό και είναι «ταξικά μεροληπτική» όχι με την έννοια που λέει ο Ε. Τσακαλώτος, αλλά γιατί αποτελεί οργανική ιδεολογία της δικής του τάξης, η οποία προφανώς και δεν έχει να κάνει με τους πληβείους αυτού του τόπου.

Για τους πληβείους, η πραγματικότητα είναι μια και δεν αλλάζει: Το υπαρκτό ταξικό, διαπλέκεται με το πατριωτικό, και συμπυκνώνεται στον αγώνα για την υπεράσπιση και την απελευθέρωση αυτού του τόπου. Γιατί οι αστοί ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους, που έλεγε ο Άρης Βελουχιώτης, «ενώ εμείς έχουμε μόνο τις πεζούλες μας».

Υ.Γ. Τριάντα ακίνητα δήλωσε η Μαρία Ρεπούση. Ένα για κάθε συνωστισμό.

http://ardin-rixi.gr/archives/15534

Τοξική απειλή στα ανοικτά της Κρήτης;

Τοξική απειλή 

στα ανοικτά της Κρήτης;

Έντονο προβληματισμό και ερωτηματικά προκαλεί η είδηση που δημοσίευσε χθες το βρετανικό δίκτυο “BBC” στην ιστοσελίδα του, βάσει της οποίας μέρος του χημικού οπλοστασίου της Συρίας αναμένεται να καταστραφεί σε διεθνή ύδατα, δυτικά του Νομού Χανίων.

Για σοβαρό κίνδυνο μιλά ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Ευάγγελος Γιδαράκος.Σύμφωνα με το έγκυρο βρετανικό δίκτυο, το πρώτο φορτίο απέπλευσε από το λιμάνι “Λατάκια” της Συρίας, χθες, με το πλοίο “Ark Futura”, συνοδευόμενο από Ρωσικά και Κινεζικά πολεμικά πλοία. Σύμφωνα με το σχέδιο, το πλοίο θα φτάσει στην Ιταλία και το τοξικό φορτίο του θα μεταφερθεί σε πλοίο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, το οποίο θα το μεταφέρει στα διεθνή ύδατα μεταξύ Ιταλίας – Ελλάδος όπου και θα καταστραφεί, χωρίς να δίδονται περαιτέρω διευκρινίσεις.Η όλη επιχείρηση είναι υπό τον συντονισμό των Ηνωμένων Εθνών και του Οργανισμού για την Απαγόρευση Χρήσης Χημικών Οπλων.

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ

Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ των Βρετανών, τα χημικά όπλα θα μεταφορτωθούν σε σκάφος του πολεμικού ναυτικού των Η.Π.Α. (το MV CAPE RAY) σε ειδική δεξαμενή από τιτάνιο και θα καταστραφούν με τη μέθοδο της υδρόλυσης στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Μάλτας – Λιβύης – Κρήτης.Το συγκεκριμένο πλοίο ναυπηγήθηκε το 1977 για λογαριασμό Σαουδαραβικής εταιρείας και αγοράστηκε το 1993 από το αμερικανικό ναυτικό, οπότε και μετασκευάστηκε για πολεμική χρήση. Το 2013 εξοπλίστηκε με ειδικό σύστημα για την καταστροφή χημικών όπλων (Field Deployable Hydrolysis System) για να χρησιμοποιηθεί ειδικά στην περίπτωση του συριακού οπλοστασίου.

AΓΝΟΙΑ ΣΤΟ Γ.Ε.ΕΘ.Α.

Σύμφωνα με πληροφορίες των Χανιώτικων Νέων δεν υπάρχει καμία ενημέρωση στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμυνας για την εξέλιξη αυτή, με την υποσημείωση βέβαια ότι για υποθέσεις όπως αυτές περισσότερο αρμόδια είναι τα Υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος.

Έντονη αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας

Την έντονη διαφωνία του για τις πρακτικές που αναφέρεται ότι θα ακολουθηθούν εξέφρασε, μιλώντας χθες στα “Χ.Ν.”, ο καθηγητής Επεξεργασίας και Διάθεσης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ευάγγελος Γιδαράκος.

Στον κ. Γιδαράκο θέσαμε υπ’ όψιν το ρεπορτάζ του “BBC” και απάντησε: «Διαφωνώ κάθετα μ’ αυτήν τη μέθοδο, γιατί τα χημικά αυτά είναι σοβαρά μείγματα επικίνδυνων και τοξικών ουσιών που δεν είναι σε θέση να αδρανοποιηθούν μόνο με τη χρήση αυτής της μεθόδου. Πόσω δε μάλλον να αδρανοποιηθούν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορέσουν να τα ρίξουν στη θάλασσα και να μην καταστρέψουν τους ζώντες οργανισμούς».

Ο καθηγητής επεσήμανε πως απλά με τη μέθοδο της υδρόλυσης -όπως τουλάχιστον σημειώνει το “BBC” ότι θα καταστραφούν τα χημικά- δεν θα μπορέσουν να αδρανοποιήσουν αυτό το μείγμα των τοξικών ουσιών. «Αν δεν ξέρεις βέβαια τι έχουν μέσα τα χημικά αυτά, δεν μπορείς να μιλήσεις με 100% σιγουριά. Ενα όμως είναι σίγουρο ότι πρόκειται για ένα μείγμα υψηλών εκρηκτικών ουσιών που θέλουν αλλεπάλληλες μεθόδους για να μπορέσεις να τα αδρανοποιήσεις και αν το καταφέρεις και αυτό».

Τονίζεται, ότι η περιοχή της Αδριατικής και το τμήμα αυτό της Μεσογείου είχε γίνει “νεκροταφείο χημικών” από την ιταλική μαφία. Οπως είχε αποκαλύψει ο Τύπος πριν από μία διετία, η μαφία βύθισε μέσα σε μία 20ετία περίπου 30 πλοία στην Αδριατική με διαφόρου τύπων απόβλητα χημικών βιομηχανιών!

ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

http://www.newscreta.gr/

Ενδιαφέρουσα είναι και η επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής Χανίων της Ν.Δ. Μανούσος Βολουδάκης, προς τους Υπουργούς Εξωτερικών, Περιβάλλοντος και Άμυνας σχετικά με τις πληροφορίες για την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Λιβύης, Ιταλίας και Κρήτης. Ο Μ.Βολουδάκης ερωτά αν και πώς διασφαλίζεται ότι δε θα υπάρχει επιβάρυνση του θαλασσίου περιβάλλοντος από τη διαδικασία, ενώ παράλληλα τονίζει ότι η καταστροφή θα πρέπει να γίνει σε ανοιχτή θάλασσα και όχι στην ήδη επιβαρυμένη Μεσόγειο.

Ακολουθεί το κείμενο της Επίκαιρης Ερώτησης

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους Υπουργούς Εξωτερικών κ.Ευάγγελο Βενιζέλο, Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ.Ιωάννη Μανιάτη και Εθνικής Άμυνας κ.Δημήτρη Αβραμόπουλο

Θέμα: Ενδεχόμενοι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι για τη Μεσόγειο από την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας του ΒΒC της 7ης Ιανουαρίου, τα χημικά όπλα της Συρίας που αποσύρονται στο πλαίσιο της σχετικής συμφωνίας της Συρίας με τον ΟΗΕ, θα καταστραφούν πάνω σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, εν πλω στα διεθνή ύδατα μεταξύ Ιταλίας, Λιβύης και Κρήτης. Το πρώτο φορτίο των χημικών αυτών όπλων, ήδη κατευθύνεται δια θαλάσσης προς την Ιταλία, με συνοδεία Ρωσικών και Κινεζικών πολεμικών πλοίων.

Σύμφωνα με πρόσθετες πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Χανιώτικα Νέα» στις 8 και 9 Ιανουαρίου, η ακαδημαϊκή κοινότητα εκφράζει ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια της μεθόδου καταστροφής που έχει επιλεγεί, αλλά και σχετικά με την επιλογή της συγκεκριμένης θαλάσσιας περιοχής ως τόπου της καταστροφής των όπλων.

Η Μεσόγειος, ήδη επιβαρυμένη με ρύπους κάθε είδους, δεν πρέπει σε καμμιά περίπτωση να υποστεί περαιτέρω περιβαλλοντική επιβάρυνση.

Με αυτά τα δεδομένα, ερωτώνται οι Υπουργοί :

1. Είναι δυνατόν να διασφαλισθεί ότι η καταστροφή των όπλων θα γίνει χωρίς να αποβληθούν στη θάλασσα επικίνδυνα για την οικολογική ισορροπία κατάλοιπα;

2. Ενημερώνεται η κυβέρνηση για τις σχετικές με το ζήτημα ενέργειες των πολεμικών ναυτικών των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας που εμπλέκονται στην όλη διαδικασία ; Με ποιό τρόπο θα παρακολουθήσει η κυβέρνηση τα επόμενα – και κρίσιμα – στάδια της διαδικασίας ;

3. Προτίθεται η κυβέρνηση να ζητήσει αλλαγή του σχεδίου καταστροφής, ώστε αυτή να γίνει σε ανοιχτή θάλασσα και όχι στη Μεσόγειο ;

Ο Ερωτών Βουλευτής

Μανούσος Γ. Βολουδάκης

Να τελειώνουμε με τους φεουδάρχες της Μεταπολίτευσης

Να τελειώνουμε με τους φεουδάρχες 

της Μεταπολίτευσης

του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Δεν υπάρχουν τέλεια συστήματα, τέλειες κομπίνες. Οι φυλακές είναι γεμάτες από πονηρούς. Άπαξ και το ξέρει πάνω από ένας, μια ωραία ημέρα το εξυπνοπούλι θα βρεθεί στην ουρά για πατάτες μπλουμ, μαζί με τον Μπάμπη τον Σουγιά και τον Αμπντουλχαλήμ τον διακινητή, που θα του κάνει και ματάκια με νόημα. Εκεί, στο γκιζντάνι, που ‘λεγε κι ο φοβερός Βέγγος, όπου διδάσκεται «παπάς» και βροντάνε τα «κόκκαλα», τουτέστιν τα ζάρια, για να περάσει η ώρα, μαζί με ατελείωτες ώρες ενατένισης, κατσαριδοδρομίες κι άλλα ευγενή αθλήματα στο εύκρατο κλίμα της γειτονιάς μου, στον Κορυδαλλό.

Μα που νομίζατε ότι πήγαν τα λεφτά; Ό,τι τα ‘φαγε ο γλεντζές του ΙΚΑ, ο κυρ Μήτσος, στα τίλια και στον καφέ με ζαχαρίνη όταν έπαιρνε την σύνταξη; Ναι, με ένα μέρος των δανεικών έγινε κοινωνική πολιτική, ήτοι μοιράζανε κανά κόκκαλο στην πλέμπα, για να τους χειροκροτάει, να περνάει αξιοπρεπώς και να αποσπούν την πολύτιμη ψήφο της. Πάνω στην υφαρπαγή της στηρίζεται όλο το λαμπρό μεταπολιτευτικό οικοδόμημα της Δημοκρατίας των Κολλητών, της σκυλάδικης τουρκομπαρόκ φεουδαρχίας των μεσαζόντων, μπετατζήδων, εκδοτών και των πολιτικών υπαλλήλων τους. Αυτοί ήταν οι μυημένοι που έφαγαν τα ψαχνά και τα γλυκάδια, πετώντας τον κατιμά στους κομπάρσους, τον λαό, τίποτα συμβασιούχους και ανθυποϋπεργολάβους ή παρατρεχάμενους.

Κι όπως βεβαίως έχετε αντιληφθεί, η κομπίνα κατά βάση έγραφε στην ούγια Made in Germany. Οι Αμερικάνοι, μετά από κάτι περιπέτειες προ ετών με την Λόκχηντ και κάτι αεριωθούμενα σαπάκια, που πούλησαν με λάδωμα σε συμμάχους και που έπεφταν τόσο συχνά, που ονομάστηκαν «ιπτάμενα φέρετρα», θέσπισαν πολύ αυστηρούς κανόνες για την παθητική κι ενεργητική δωροδοκία. Η εταιρεία που θα μπλέξει σε τέτοια νταραβέρια, πέραν των άλλων, αποκλείεται από τους διαγωνισμούς των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, τον μεγαλύτερο πελάτη παγκοσμίως! Έτσι οι Γιάνκηδες χρησιμοποιούν άλλα μέσα, κυρίως την πολιτική πίεση, για να πουλήσουν όπλα. Ακουμπάνε οι πολιτικοί απεσταλμένοι το Colt στο τραπέζι και σου θέτουν το «αίτημα» με διπλωματία τεξανού κυνηγού επικηρυγμένων. Το βρίσκω πιο ντόμπρο.

Οι Γερμαναράδες, για να πουλήσουν, λαδώνουν και τους περαστικούς. Τάξις και Ηθική. Μαθήματα δημοσιονομικής πειθαρχίας κι εργασιακής αρετής. Μας κουνάνε το δάχτυλο σαν Καλβινιστές ιεροκήρυκες αλλά, όταν ντηλάρουν τα προϊόντα της βιομηχανίας τους, είναι με το λαδωτήρι και την off shore στο χέρι. Θυμάστε την «φροντίδα του τοπίου» από τη SIEMENS; Λαδώνανε διάφορους αρμοδίους ακόμη κι όταν δεν υπήρχε έργο ή προμήθεια για ανάληψη! Για να τους κρατάνε ζεστούς για το μέλλον! Αυτό ονόμαζαν «φροντίδα του τοπίου».

Ο Κάντας είναι η πεταλούδα που κουνάει τα φτερά της στην Κίνα και ξεσπάει τυφώνας στα Βαλκάνια ή στη Γη του Πυρός και φωτιά στα μπατζάκια όλου του οικοδομήματος της διαπλοκής. Ο αστάθμητος παράγοντας Άνθρωπος. Δεν ήταν υπουργός, δεν απολαμβάνει της κατάπτυστης παραγραφής, για να έχει στην καμπούρα του μόνο το ξέπλυμα. Είδε τα ισόβια να του γνέφουν και σοφά επέλεξε ως υπεράσπιση την πλήρη ομολογία και την επιστροφή εκατομμυρίων Ευρώ. Σκεφτείτε πως μόνο ο Κάντας επιστρέφει συνολικά 17.000.000 Ευρώ και τα ΕΑΣ εκλιπαρούσαν για μόλις 10.000.000! Οι ζωές εκατοντάδων οικογενειών τίμιων εργαζομένων κρέμονταν από μια τρίχα για μήνες, για πολύ λιγότερα. Αν ο Κάντας, που δεν είναι κι η πρώτη τρύπα του ζουρνά, πήρε από μερικές «δουλειές» τόσα, φανταστείτε τι έγινε παραπάνω, πόσα δάγκωσαν κάτι πολιτικοί προϊστάμενοι του και κυρίως οι αντιπρόσωποι, αυτές οι ευγενείς φυσιογνωμίες του δημοσίου βίου. Κουμπαριές, κολλητηλίκια, συμμαχίες, μπες – βγες σε εκδοτικά συγκροτήματα. Δημιουργούσαν συμμάχους και συνενόχους. Κι είχαν βεβαίως απαράμιλλο στυλ. Μέσα στην πνευματικότητα και την ταπεινοφροσύνη. Γκλαμουροκάγκουρες, με παρέες αμπιγιέζ, κομμωτές, σκυλοτραγουδιάρηδες, ό,τι τους ταιριάζει. Έβγαινε το μέσα έξω τους, ρε αδέρφια. Στους προθαλάμους τους όμως συνωστίζονταν πολιτικοί ταγοί, κάτι σόγια γνωστά και μη εξαιρετέα. Κοινά νιτερέσα και με άλλα αρπακτικά των συγκροτημάτων και βετεράνους της προδοσίας της χώρας.

Είναι λοιπόν λαμπρή ευκαιρία να ξεκινήσει το 2014 με γενική εθνική φασίνα. Να ξεβρωμίσουμε. Μόνο κερδισμένη μπορεί να είναι ο Πρωθυπουργός και η ΝΔ από αυτή την ιστορία. Κι αν στην πορεία βγουν και τίποτα δικοί μας λεβέντες στον βρώμικο αφρό, να μην παίξουμε ούτε βλέφαρο. Να τους σεντράρουμε μεγαλοπρεπώς.

Κι είναι κατεπείγουσα εθνική ανάγκη να γεμίσει ο ειδικός λογαριασμός, να ανακτηθούν όσο περισσότερα γίνεται από τα κλοπιμαία σε βάρος του λαού. Θα απολυθούν λιγότεροι και κάτι θα δώσουμε πίσω. Ζητάμε από τους Έλληνες να επιβιώσουν με συντάξεις – χαρτζηλίκι ή ενώ χάνουν την δουλειά τους, για να βουλώσουν τρύπες του προϋπολογισμού, τις οποίες τις άνοιγαν επί δεκαετίες οι επιτήδειοι. Να τους τα πάρουμε πίσω. Κι αν εκβιάσουν πως θα δώσουν πολιτικούς συνεργούς τους, μακάρι να το κάνουν. Έτσι θα ξεβρωμίσουμε περισσότερο. Άλλωστε έτσι κατά τον προαυλισμό θα μπορούν να παίζουν ομαδικά αθλήματα. Τένις και πιλάτες δεν έχει αλλά μπαλίτσα θα παίζουν. Αντιπρόσωποι εναντίον πολιτικών πορνών. Ή να κάνουν μια Μικτή Διαπλοκής για να παίξουν με τους συναδέλφους τους, τους Ναρκέμπορους ή τους Διαρρήκτες. Αν καταδέχονται βεβαίως οι τελευταίοι…

(Δημοσιεύεται στην Κυριακάτικη Δημοκρατία)