ΤΡΑΓΚΑΣ, Ο ΝΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΜΑΣ

ΤΡΑΓΚΑΣ, Ο ΝΤΕΛΑΛΗΣ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΜΑΣ

Ο άνθρωπος που ξυπνάει από τα μαύρα χαράματα για να μας προλάβει νυσταγμένους στο αυτοκίνητο, για να μας αποκαλέσει "υπήκοους του Ράϊχενμπαρχ", "κατοίκους της πρωτόγνωρης μπανανίας" και να μας πληροφορήσει ότι οι κακοί Γερμανοί είναι οι εχθροί μας και ότι η Ελληνική κυβέρνηση "τελεί υπό ένοχη σιωπή".

Ωραίος ο Τράγκας. Ωραίος, και επαναστατικός. Ευτυχώς που έχουμε και τον Τράγκα και μας λέει ότι μας λέει, γιατί αλλιώς θα είχαμε μαύρα μεσάνυχτα. Και επαναστατικός. Δε σταματάει στις απλές διαπιστώσεις. Προτείνει. Προτείνει τρόπους για να αντισταθούμε στην κατοχή, στέλνοντας sms στους φίλους μας, στέλνοντας email στους διεθνείς ηγέτες, στον ΟΗΕ, στο δικαστήριο της Χάγης και όπου αλλού μπορούμε.

Με δυο Τράγκες θα είχαμε απελευθερωθεί. Γι αυτό το σύστημα μας επιτρέπει μόνον έναν.

Για να μας κάνει τούμπανο κάθε πρωί, να μας διαλύσει την ψυχολογία., να μας πει "υπήκους του Ράϊχενμπαρχ" να το εμπεδώσουμε, να πει την Ελλάδα "μπανανία" να το εμπεδώσουμε, και αφού μας κάνει τούρκους με καθημερινές ειδήσεις, πριν κλείσει την εκπομπή του θα ρίξει και την επαναστατική του πρόταση για να ξεφύγουμε από το ζυγό που είναι η αποστολή sms στον ΟΗΕ και στον Γάλλο πρέσβη κ.λ.π. , κ.λ.π. που προκαλούν συναισθήματα αδυναμίας, ανικανότητας, (τυχαία και η διαφήμιση με το κόμπλεξ;) που γεννούν συναισθήματα λύπης, που οδηγούν σε κατάθλιψη, που οδηγεί σε αδράνεια, που οδηγεί σε σκλαβιά.

Τράγκας.

Η καλύτερη πηγή ψυχολογικού πολέμου του συστήματος.

Το ταλέντο της κάλυψης απόκρυψης. Ο δημοσιογράφος που έχει πείσει το κοινό - στόχο ότι είναι ο σούπερ μάγκας - τράγκας - επαναστάτης που κυκλοφορεί στην digea, στα μεσαία και τα βραχέα. Μαγκιά με τη σέσουλα. Το στόμα κάνει εφτά γύρες μέχρι να έρθει στα ίσια του. Ο Σούπερ ήρωας, που "επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά" από τις προβλέψεις του, μιας και αυτός, σε αντίθεση με πολλούς, διαβάζει τα μνημόνια, και ξέρει τι έχουν υπογράψει, και άρα ξέρει τι θα συμβεί.

Τράγκας.

Ο κολυμπήθρας που εξαγνίζει το τραπεζικό καρτέλ, ρίχνοντας τις ευθύνες για όσα συμβαίνουν στους Γερμανούς. Οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί είναι κακοί, και οι Γάλλοι και οι Αγγλοι είναι καλοί. Λες και δεν είναι διεθνείς οι συμμορίτες που καταστρέφουν την Ευρώπη. Λες και δεν έχουν όνομα. Λες και δεν είναι οι αργυραμοιβοί και οι μεγαλοτραπεζίτες. Οχι. Οι Γερμανοί φταίνε.

Και η κυβέρνηση η δική μας; Καλά, οι Γερμανοί κοιτάνε τα συμφέροντα τους. Εμείς τι κάνουμε;

Η Ελληνική κυβέρνηση, τηρεί "ένοχη σιωπή".

Όχι φίλοι μου. Δεν πρόδωσε την Ελλάδα η Ελληνική κυβέρνηση και το Ελληνικό κοινοβούλιο και όλο το σκυλολόι που "εργάζεται" εκεί μέσα. Οχι. Δε γίναν αυτά. Η κυβέρνηση απλώς τηρεί "ένοχη σιωπή".

Ο ρόλος του Τράγκα (και όχι μόνο αυτού), μπορεί να αναλυθεί με βάση το εγχειρίδιο ψυχολογικών επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού. Εκεί γράφει ότι ο Τράγκας είναι διαμορφωτής κοινής γνώμης, που σαν σκοπό έχει να ελέγχει τα συναισθήματα μας και μέσω αυτών, την συμπεριφορά μας.

Τα κυκλάκια στο κάτω μέρος της οθόνης, είμαστε εμείς.

Και φυσικά να μας επαναλαμβάνει ξανά και ξανά, το ένα, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, μήνυμα:

είστε υπήκοοι του Ράϊχενμπαχ, η Ελλάδα είναι μια κομπλεξική μπανανία, (από)χαιρετώ τις ένοπλες δυνάμεις, τα νησιά του αιγαίου μας, την Κύπρο μας, κ.λ.π.

"τα συνθήματα" λέει το εγχειρίδιο. Ποια είναι τα συνθήματα του Τράγκα; Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεστε Τράγκας; ε; υπήκοοι; ε; ε;

Δεν είμαι ειδήμων των ψυχολογικών επιχειρήσεων, όμως μου αρέσει το διάβασμα, και τα παίρνω τα γράμματα, και διαβάζοντας το εγχειρίδιο ψυχολογικών επιχειρήσεων, κατέληξα στα παρακάτω συμπεράσματα:

1. Ο Τράγκας είναι διαμορφωτής κοινής γνώμης, στα πλαίσια του ψυχολογικού πολέμου. που υφίσταται ο Ελληνικός λαός.

2. Επηρεάζει την κοινή γνώμη μιλώντας σε μεγάλα κανάλια και ραδιόφωνα.

3. Επαναλαμβάνει ασταμάτητα το ίδιο και το ίδιο πράγμα κάθε πρωί μέχρι να το χωνέψουμε, ότι δηλαδή είμαστε σκλάβοι - υπήκοοι - της μπανανίας. Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα όλων των εκπομπών του. Αυτό επαναλαμβάνει καθημερινά και ασταμάτητα κάθε πρωί. Ολες τα άλλα μπλα μπλα μπλα και μπλι μπλι μπλι που συνοδεύουν το μήνυμα, είναι η γαρνιτούρα.

3. Ελέγχει τα συναισθήματα του κοινού - στόχου (εμείς) με τις αγριοφωνάρες του και τις πατριωτικές κορώνες του και μας θυμώνει, χωρίς να δίνει διέξοδο στην οργή (πέρα από το να στέλνουμε sms στον ΟΗΕ), και το κάνει το πρωί (που η ψυχολογία μας θα καθορίσει το υπόλοιπο της ημέρας), την ώρα που είμαστε υπνωτισμένοι και δεκτικοί. Ο λαός - στόχος, ξεκινάει τη μέρα του θυμωμένος, στη συνέχεια λυπημένος, μετά καταπτοημένος κ.λ.π.

4. Διαστρεβλώνει την αντίληψη μας ώστε να πιστεύουμε ότι ο εχθρός είναι οι Γερμανοί, και καλύπτει τον πραγματικό εχθρό μας που είναι το τραπεζικό καρτέλ, στοχοποιεί τους Γερμανούς (διαίρει και βασίλευε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο) χωρίς να αναφέρει το γεγονός ότι ο εχθρός είναι υπερεθνικός και ότι και στη χώρα μας έχουμε πολλούς εντόπιους εχθρούς, υπαλλήλους του τραπεζικού καρτέλ. Την Κύπρο την έκλεισαν οι τράπεζες. Δεν την έκλεισαν οι Γερμανοί. Το γεγονός ότι το κλείσιμο το ανακοίνωσε ένα ανθρωπάκι γερμανικής υπηκοότητας, δε σημαίνει ότι ο εχθρός μας είναι οι Γερμανοί. Ομως ο Real παίρνει πολλά λεφτά από τις διαφημίσεις των τραπεζών. Ακόμα και τώρα που δεν δίνουν δάνεια ούτε σε δισεκατομμυριούχο, ακόμα και τώρα βάζουν διαφημίσεις στον Αληθινό σταθμό που μοιράζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ κάθε εβδομάδα. Και διαφημίσεις αρκετές. Και ο Real τα έχει ανάγκη τα χρήματα για να ζήσει. 

5. Διαστρεβλώνει την αντίληψη μας για τον ρόλο των πολιτικών της Ελλάδας, αφού το μόνο που έχει να τους προσάψει είναι ότι "τηρούν ένοχη σιωπή"... (με νόημα πάντα και αποσιωπητικά) και όχι έμμισθοι υπάλληλοι του καρτέλ που εξυπηρετούν ανοιχτά τα συμφέροντα των τραπεζιτών αντί του λαού και άρα είναι προδότες και άρα πρέπει να φύγουν τώρα όλοι.

6. Διαστρεβλώνει την αντίληψη μας για τον τρόπο που μπορούμε να αντιδράσουμε, αφού μετά από το κατεβατό που μας αραδιάζει κάθε πρωί, προτείνει σαν λύση την αποστολή sms και email.

7. Συντηρεί την στερεότυπη αντίληψη για τον κοινοβουλευτισμό και αναπολεί παλιές εποχές με τον Καραμανλή, τον πρώτο, τον δεύτερο, τον τρίτο, τον Μέγα, τον έναν.

8. Με όλα τα παραπάνω, συμμετέχει σε ένα ευρύτερο σχέδιο, του οποίου αυτός είναι πιόνι, που σαν σκοπό έχει την υποδούλωση του λαού μας χωρίς να δώσουμε μάχη. Για να αποφύγετε τον ψυχολογικό πόλεμο του Τράγκα, μπορείτε απλώς να ενημερώσετε και τους υπόλοιπους Ελληνες, και το πιο σημαντικό, να ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Έτσι κι αλλιώς, οι "ειδήσεις" του Τράγκα είναι πάντα μπαγιάτικες και όταν τις μαθαίνουμε δεν έχουν πια καμία αξία. Τις περισσότερες από τις "ειδήσεις" του Τράγκα, θα τις βρείτε στο διαδίκτυο καιρό πριν τις πει αυτός, και αν ασχοληθείτε λίγο θα μπορείτε να προβλέψετε με εκπληκτική ακρίβεια και τις υπόλοιπες "ειδήσεις" που θα σας πει στο μέλλον. Τέλος, οι ειδήσεις έτσι κι αλλιώς έχουν υποβαθμιστεί στο μυαλό μας σε πληροφορίες και πια είτε τις ξέρουμε είτε δεν τις ξέρουμε, κάνει το ίδιο.

Ο ψυχολογικός πόλεμος, είναι πάρα - πάρα πολύ αποτελεσματικό όπλο.

Όμως έχει ένα πολύ δυνατό αντίδοτο.

Την ενημέρωση. 

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

http://thalamofilakas.blogspot.gr/2013/03/blog-post_29.html?showComment=1364656709390#c7645750059650366442

Χυδαίες βρισιές από τον Μπέπε Γκρίλο για τους πολιτικούς

Χυδαίες βρισιές από τον Μπέπε Γκρίλο 

για τους πολιτικούς

«Padri puttanieri»...

Ρώμη, Ιταλία

Ο Μπέπε Γκρίλο... ανυψώνει το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης στην Ιταλία που αναζητά αγωνιωδώς κυβέρνηση σε ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον. «Πουτανιάρηδες πατέρες της πολιτικής» αποκαλεί τους Μπερσάνι, Ντ'Αλέμα, Μπερλουσκόνι και Μόντι μέσω του μπλογκ που έγινε το όχημα για την «επέλασή» τους στις κάλπες. 

«Κλαίγονται και μας γαμ... με τις καθημερινές τους εκκλήσεις για κυβερνησιμότητα» έγραψε ο Μπέμπε Γκρίλο, λίγη ώρα μετά την άκαρπη συνάντηση του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι με τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του Κινήματος 5 Αστέρων, οι οποίοι επανέλαβαν πως το κίνημα δεν πρόκειται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε καμία κυβέρνηση. 

«Ευχές στους σωτήρες της πατρίδας» δήλωσε σαρκαστικά ο ηγέτης της ιταλικής Κεντροαριστεράς, απαντώντας στους δημοσιογράφους που του ζήτησαν να σχολιάσει το υβρεολόγιο του κωμικού από τη Γένοβα που προβάλλεται ως αντισυστημικός και αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο με γλώσσα του πεζοδρομίου και προσβολές.

Ο Μπέπε Γκρίλο χαρακτηρίζει τους Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Μάριο Μόντι και Μάσιμο Ντ'Αλέμα «πουτανιάρηδες πατέρες» που κυβέρνησαν επί 20 σε βάρος σε βάρος γιων αγνώστου πατρός ['nn' γράφει ο Γκρίλο, από το λατινικό 'Nomen nescio' - 'αγνώστου ονόματος'], οι οποίοι όμως θα τους στείλουν τώρα στο σπίτι τους».

Μέσα από το μπλογκ του, ο Γκρίλο «ουρλιάζει» ότι «πουτανιάρηδες πατέρες κλαίγονται και μας γαμ..., μας παίρνουν από τον κ... κάθε ημέρα με τις εκκλήσεις τους για κυβερνησιμότητα».

Τους κατηγορεί ότι «κυβέρνησαν εναλλάξ για 20 χρόνια, εξυπηρέτησαν τα συμφέροντά τους, κατέστρεψαν τον βιομηχανικό ιστό, ακρωτηρίασαν το κοινωνικό κράτος, κατέστρεψαν την καινοτομία και την έρευνα». 

Και «έχουν στους ώμους τους τη μεγάλη ληστεία με θύματα τις νέες γενιές», τις νέες γενιές αγνώστου πατρός σύμφωνα με τον Μπέπε Γκρίλο.

Μπερσάνι: «Μόνο για ψυχικά ασθενή η πρωθυπουργία»...

Πριν το κρεσέντο προσβολών του Μπέπε Γκρίλο, ο Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι είχε εισπράξει το οριστικό «όχι» από τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του Κινήματος 5 Αστέρων, Βίτο Κρίμι και Ρομπέρτα Λομπάρντι, για στήριξη του κινήματος στις προσπάθειές του να συγκροτήσει κυβέρνηση.

Ο εκπρόσωπος του M5S στην Γερουσία, Βίτο Κρίμι, τόνισε πως το κίνημα δεν πρόκειται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε καμία κυβέρνηση και ότι η πάγια θέση του παραμένει η υπερψήφιση ή καταψήφιση του κάθε προτεινόμενου μέτρου, ανάλογα με το περιεχόμενό του.

Κατά τη συνάντηση, ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος (Pd) δήλωσε ότι «μόνο ένας ψυχικά ασθενής θα είχε διακαή πόθο να κυβερνήσει αυτή τη στιγμή». Και συνέχισε: «Θέλω να είμαι σαφής. είμαι έτοιμος να αναλάβω μία τεράστια ευθύνη, αλλά ζητώ από όλους τους άλλους να αναλάβουν λίγη και οι ίδιοι».

Ο Μπερσάνι βρίσκεται σε αδιέξοδο καθώς δεν έχει τη στήριξη των Πέντε Αστέρων, όπου και στράφηκε εξ αρχής μετά το σοκ της κάλπης, και η μπερλουσκονική δεξιά απαιτεί να μετάσχει στην κυβέρνηση προκειμένου να δώσει στήριξη -γεγονός που δεν επιθυμεί η ίδια η Κεντροαριστερά.

Την Πέμπτη ο Μπερσάνι αναμένεται να μεταβεί στο Κυρηνάλιο Μέγαρο προκειμένου να ενημερώσει τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο επί της έκβασης των προσπαθειών του.

Ο Ναπολιτάνο θα κληθεί να αποφασίσει εάν ο εντολοδόχος πρωθυπουργός μπορεί να παρουσιαστεί ενώπιον του Κοινοβουλίου για να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, ή σε περίπτωση που κρίνει ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις, θα επιλέξει πιθανώς ένα νέο πρόσωπο, ίσως ξανά έναν τεχνοκράτη, που θα κληθεί να συγκροτήσει μεταβατική κυβέρνηση.

http://news.in.gr/world/article/?aid=1231241272

Οι 5 λόγοι που επανέφεραν την Τουρκία στην αγκαλιά του Ισραήλ

Οι 5 λόγοι που επανέφεραν την Τουρκία 

στην αγκαλιά του Ισραήλ

Συρία, Ιράν, οικονομία και οι προεδρικές φιλοδοξίες Ερντογάν, οδήγησαν στην αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ, υποστηρίζουν οι ισραηλινοί.

Στο κεντρικό της άρθρο η εφημερίδα Times of Israel (που μεταφέρει το onalert), αναφέρει τους λόγους που οδήγησαν στην τηλεφωνική συνομιλία Νετανιάχου-Ερντογάν παρουσία του Ομπάμα. Σύμφωνα με το άρθρο οι λόγοι της επανσύνδεσης είναι:

-Συρία. Το πλέον επείγον θέμα είναι η διαφαινόμενη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Το Ισραήλ δεν θέλει να έχει απέναντι την Τουρκία σ’ αυτή την περίπτωση και προφανώς το κατάφερε. Και η Τουρκία βέβαια δεν θα επιθυμούσε σε περίπτωση χάους στη Συρία να έχει ανοιχτό το μέτωπο με το Ισραήλ.

-Ερντογάν και Προεδρία. Ο Ταγίπ Ερντογάν θέλει να διεκδικήσει την προεδρία της Τουρκίας, αφού πρώτα αλλάξει το Σύνταγμα και δώσει σημαντικές εξουσίες στον Πρόεδρο. Όπως εκτιμά ο ο Δρ Ely Karmon, ανώτερος ερευνητής στο Διεθνές Ινστιτούτο Herzliya για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, «ο Ερντογάν θέλει να γίνει Τσάβες». Και για να το πετύχει θέλει να εξασφαλίσει ηρεμία. Σε μία εβδομάδα κατόρθωσε να πετύχει εκεχειρία με το PKK και να δεχτεί τη συγνώμη του Ισραήλ.

- Νταβούτογλου και «μηδενικά προβλήματα». Η πολιτική Νταβούτογλου έχει παταγωδώς αποτύχει και αυτό ο Ερντογάν το έχει καταλάβει. Η πρωτοκαθεδρία που επιχείρησε στον αραβικό κόσμο δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα κυρίως λόγω των αντιδράσεων της Αιγύπτου. Οι σκληρές του δηλώσεις κατά του Σιωνισμού τον οποίο εξομοίωσε με τον ναζισμό είχαν μόνο αποτέλεσμα τις επιπλήξεις των Αμερικανών και ο Ερντογάν κατάλαβε ότι έπρεπε να αναδιπλωθεί.

-Οικονομία. Από οικονομική άποψη, επίσης, η Τουρκία έχει κάθε λόγο να διορθώσει τους δεσμούς της με το Ισραήλ. Το διμερές εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών έφτασε τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2011, με σαφή εξαγωγικό πλεόνασμα για την Τουρκία. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις κυρώσεις κατά του Ιράν,σημαίνει ότι η Τουρκία δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να γυρίσει την πλάτη της στο Ισραήλ - μία από τις λίγες οικονομίες που αναπτύσσονται στην περιοχή και η μόνη σε σταθερή κατάσταση .

- Ιράν. Είναι αναμφισβήτητο, το γεγονός ότι η Τουρκία διαδραματίζει έναν κεντρικό ρόλο στην εναέρια άμυνα του Ισραήλ κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Μια βάση ραντάρ του ΝΑΤΟ στην ανατολική Τουρκία, που δημιουργήθηκε το 2011 και είναι επανδρωμένη με Aμερικανούς στρατιώτες , μπορεί να αναμεταδώσει κρίσιμες πληροφορίες στο Ισραήλ.

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=129866

Οι Σκοπιανοί έχουν ανεγείρει μνημείο με τον Αριστοτέλη να διδάσκει τον Μ. Αλέξανδρο… Σλαβικά!

Οι Σκοπιανοί έχουν ανεγείρει μνημείο με τον Αριστοτέλη 

να διδάσκει τον Μ. Αλέξανδρο… Σλαβικά!

Συνεχίζεται ο τραγέλαφος στα Σκόπια. Στην βάση μνημείου υπάρχει ανάγλυφη παράσταση με τον Αριστοτέλη να διδάσκει τον Μ. Αλέξανδρο  κρατώντας πάπυρο γραμμένο σε.. Σλαβικά.

Στα πλαίσια του σχεδίου «Σκόπια 2014», είχαμε την ανέγερση 4 μνημείων με λιοντάρια πάνω σε μια γέφυρα των Σκοπίων στις όχθες του ποταμού Βαρδάρη.

Στην βάση του ενός λιονταριού, προσέξαμε μια ανάγλυφη παράσταση όπου απεικονίζεται ο φιλόσοφος Αριστοτέλης να διδάσκει, τον νεαρό τότε, Αλέξανδρο.

Οι Σκοπιανοί παριστάνουν τον Αριστοτέλη  να κρατάει έναν πάπυρο, γραμμένο στα… Σλαβικά. Πάνω του είναι χαραγμένη η φράση, “ΔEMOКРАТИYАТА Е ОСНОVA НА СΛОBOΔATA” (σσ. “Η δημοκρατία είναι το θεμέλιο της ελευθερίας“) 

Ακόμα και η μετάφραση της επιγραφής, προκαλεί άφθονο γέλιο. Ειδικά αν αναλογιστούμε το προφανές. Ο Αριστοτέλης υποστήριζε οι βάρβαροι είναι «φύσει» δούλοι και συμβούλευε τον Αλέξανδρο «να συμπεριφέρεται στους Έλληνες σαν ηγεμόνας, ενώ στους βάρβαρους σαν αφέντης”. Παράλληλα είναι γνωστό ότι για τον Αριστοτέλη («Πολιτικά» Γ, 14, 32) το Ελληνικό Γένος ενωμένο έχει τη δύναμη να εξουσιάσει τους πάντες.

Όπως φαίνεται στην φωτογραφία, η  παράσταση περιλαμβάνει και το οκτάκτινο σύμβολο του ήλιου της Βεργίνας ανάμεσα σε 2 κίονες.

Η ύπαρξη του εξοργιστικού αυτού μνημείου γεννάει για μιά ακόμα φορά ερωτήματα. Το Ελληνικό ΥΠΕΞ τόσα χρόνια μπήκε καν στον κόπο να ελέγξει μέσω του Γραφείου Συνδέσμου του στα Σκόπια, όλα τα μνημεία που ανεγέρθηκαν στα Σκόπια στο πλαίσιο του “Σκόπια 2014″;

H ερώτηση φυσικά είναι ρητορική, καθότι όλοι γνωρίζουμε την απάντηση.

Read more http://history-of-macedonia.com/2013/03/25/skopje-2014-alexandros-slavika/

Νισάφι πια, ξερόλες δημοσιογράφοι

Ένα ενδιαφέρον κείμενο αυτοκριτικής από έναν δημοσιογράφο για τον οποίο δεν τρέφω μεν μεγάλη εκτίμηση, αλλά αναγνωρίζω το θάρρος του να πάει κόντρα στην συντεχνία του.

ΔΕΕ

Νισάφι πια, ξερόλες δημοσιογράφοι

Του Κωνσταντίνου Ζούλα 

Σάββατο, 23 Mαρτίου 2013

Όποιος προσπαθεί να παρακολουθήσει ψύχραιμα τον τρόπο που περιγράφεται στα ελληνικά ΜΜΕ η κυπριακή κρίση, μάλλον θα συμφωνήσει: Η τελευταία εβδομάδα είναι case study της συλλογικής μας παράνοιας και εξηγούμαι: Η πρώτη αντίδραση μετά το Eurogroup του προηγούμενου Σαββάτου ήταν η κατακραυγή των Ευρωπαίων, και κυρίως της Γερμανίας. Το «εκδικητική συμπεριφορά» ήταν η ηπιότερη κριτική, καθώς οι «αναλύσεις» της Κυριακής ανέδειξαν τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε σε στυγνούς σαδιστές, που καταστρέφουν την Κύπρο. Η πληροφορία της Καθαράς Δευτέρας, ότι δηλαδή η κυπριακή ηγεσία και όχι το... ευρωιερατείο επέμεινε να φορολογηθούν και οι «μικροκαταθέτες», αποδόθηκε αρχικώς σε διεθνή προπαγάνδα. Ακόμη δε και όταν επιβεβαιώθηκε η «λεπτομέρεια» αυτή, οι εγχώριοι αναλυτές εξακολούθησαν να χαρακτηρίζουν την απόφαση «καταστροφική». 

Την Τρίτη το δράμα κορυφώθηκε. Εμπλεοι θαυμασμού, οι αναλυτές εξήραν το γενναίο «όχι» των Κυπρίων καταγγέλλοντας επιπλέον τις ελληνικές κυβερνήσεις ως δωσίλογες. Την περίσκεψη που επακολούθησε την Τετάρτη κατάπιαν τα γεγονότα της Πέμπτης. Μετά τη φημολογία για πιθανή κατάρρευση της Λαϊκής Τράπεζας, παρακολουθήσαμε πια το ανήκουστο: Τους ίδιους αναλυτές που καθίβρυζαν ως σαδιστές τους Ευρωπαίους, να ειρωνεύονται τους Κύπριους επειδή δεν είχαν εναλλακτικό σχέδιο. «Μα, αν ήταν να χαθούν όλες οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, γιατί δεν δέχθηκαν το ευρωπαϊκό σχέδιο;» ρωτούσαν ακόμη και όσοι λίγες ώρες νωρίτερα το χαρακτήριζαν καταστροφικό. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται οβιδιακές μεταπτώσεις στον τρόπο που ενημερώνεται η κοινή γνώμη. Αλλά, καθώς τα πράγματα έχουν πλέον φτάσει σε οριακό σημείο, όσοι εξ επαγγέλματος έχουμε δημόσιο λόγο, οφείλουμε πια να το συνειδητοποιήσουμε. Συνάδελφοι και συναδέλφισσες –και ζητώ την κατανόηση των αναγνωστών για τη συντεχνιακή παρένθεση–, η ευθύνη μας για τη συλλογική παράκρουση της χώρας είναι τεράστια. Ουδείς μας ζήτησε να έχουμε άποψη επί παντός του επιστητού, πόσω μάλλον, να δραματοποιούμε τα γεγονότα με συναισθηματικές κορώνες. Πουθενά στον κόσμο δεν συμβαίνει αυτό που καθημερινά παρακολουθούμε όχι μόνο στις περισσότερες εκπομπές, αλλά ακόμη και στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση. Δηλαδή την παρουσιάστρια να προαναγγέλλει ως αυτονόητο ότι όλες τις εξελίξεις θα τις αναλύσει μόνο με δημοσιογράφους! 

Θα το πω ακόμη πιο απλά: Στις τόσο δυσπρόβλεπτες συνθήκες που δοκιμάζουν όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, είναι τουλάχιστον τραγελαφικό το σινάφι μας να διατείνεται κάθε μέρα πως έχει άποψη και μάλιστα τεκμηριωμένη και αλάθητη για όσα συμβαίνουν. Σε όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης οι συνάδελφοί μας απευθύνονται στους ειδικότερους. Τις δικές τους απόψεις αναδεικνύουν, τις δικές τους προβλέψεις αντιπαραβάλλουν, ζητώντας διευκρινίσεις και υποβάλλοντας ερωτήσεις που εκτιμούν ότι έχουν οι πολίτες – αυτή είναι η δουλειά μας. 

Προφανώς και υποχρέωση των δημοσιογράφων είναι να εκφράζουν και τη δική τους γνώμη – αυτό συμβαίνει και σε τούτες τις γραμμές. Αλλά το να πρωταγωνιστούμε στον δημόσιο λόγο ως ειδήμονες ακόμη και για ζητήματα που είναι εξόφθαλμο ότι αγνοούμε εις βάθος, είναι άλλη μια εγχώρια ιδιομορφία. Μόνο στην Ελλάδα δημοσιογράφοι συνεντευξιάζουν δημοσιογράφους όχι για να μεταφέρουν ειδήσεις, αλλά για να διατυπώνουν τις προσωπικές τους απόψεις! Είμαστε αναπόσπαστο μέρος της κρίσης ήδη από τη στιγμή που εμείς πρώτοι δεν την προβλέψαμε, όπως οφείλαμε. Η δε ευθύνη μας είναι κορυφαία και για τον καθ’ όλα υπερβολικό τρόπο που αντιμετωπίζεται έκτοτε κάθε εξέλιξη. Διότι, ενώ πια είναι πασίδηλο πόσο δύσκολα θα είναι τα επόμενα χρόνια, εμείς αντί δημοσιογραφικά να αναδεικνύουμε τις όποιες κοινές οπτικές των κυβερνώντων για να συνδιαμορφωθεί, επιτέλους, ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, τροφοδοτούμε την εθνική διχόνοια με τις αφοριστικές κρίσεις μας. Ας συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, την ανάγκη σύνεσης και ψυχραιμίας που το ίδιο το επάγγελμά μας επιτάσσει. Και κυρίως ότι σε περίπτωση που, ο μη γένοιτο, έρθουν τα ακόμη χειρότερα στην Ελλάδα, την ίδια κοινή και μοιραία τύχη θα έχουμε. Και οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί που κηρύττουμε καθημερινά ως αλάνθαστες τις αντίθετες αλήθειες μας...

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/03/2013_489536

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως εκτροφείο διαφθοράς

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση 

ως εκτροφείο διαφθοράς

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση την τελευταία τριακονταετία λειτούργησε σαν εκτροφείο διαφθοράς. Ιπποφορβείο δρομώνων για διαγωνισμό σε στίβο ρεμούλας. Εκεί νεόκοποι δημοτικοί σύμβουλοι μαθήτευαν στις μεθόδους υπεξαίρεσης. Όσοι επεδείκνυαν προσόντα προωθούνταν στη δημαρχία. Οι δε πιο ικανοί «ανέβαιναν κατηγορία» ή αν θέλετε «άλλαζαν πίστα» σε βουλευτικές και υπουργικές θέσεις. Από κει και από τις κομματικές νεολαίες αντλούσε όλο το πολιτικό σύστημα στελέχη και υποτακτικούς.

Εκτροφείο διαφθοράς

Υπήρξαν δήμαρχοι που αποχώρησαν από την Αυτοδιοίκηση φτωχότεροι από ό,τι εισήλθαν. Έφταναν στο σημείο να εισφέρουν από την τσέπη τους για να καλύψουν ανάγκες του δήμου ή για να συνδράμουν δοκιμαζόμενους δημότες. Αλλά είναι πλέον υπερήλικες ή αποβιώσαντες, είχαν εκλεγεί πριν το 1982. 

Η πολιτεία εκείνων των παλιών προσιδίαζε στο δημαρχιακό αρχέτυπο, τους Γράκχους. Των συγχρόνων προσιδιάζει μάλλον στους Σαράντα Κλέφτες του παραμυθιού «Αλη Μπαμπα».

Δεν ωραιοποιούμε το παρελθόν, πάντοτε υπήρχαν « Γκρούεζες ». Αλλά υπήρχαν τρεις διαφορετικές παράμετροι που συνδυαστικά προσέδιδαν συστημική ισορροπία στην τοπική διακυβέρνηση.

Πρώτον, σε ικανό ποσοστό το κίνητρο εκλογής πήγαζε από μια νοοτροπία ευπατρίδη, που θέλει να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο και να αποκομίσει δόξα.

Δεύτερον, χωρίς να είναι ακομμάτιστες ή ανεξαρτητοπημένες από τις εθνικές, οι αυτοδιοικητικές εκλογές λειτουργούσαν σαν πηγαία δημοκρατία για τις τοπικές κοινωνίες, παρέχοντάς τους μια ευκαιρία να αμείψουν με αξίωμα τα διακρινόμενα μέλη τους και να ωφεληθούν από τις ικανότητές τους.

Τρίτον, ο δήμαρχος/κοινοτάρχης διέθετε μικρό προϋπολογισμό για να ικανοποιεί περιορισμένες, σε σύγκριση με σήμερα, αρμοδιότητες : καθαριότητα, ύδρευση, αποχέτευση, οδοποιία, ληξιαρχείο. Και βρισκόταν υπό τον έλεγχο κεντρικά διορισμένου Νομάρχη.

Στην ιστορική πορεία οι τρεις παράμετροι εξαλείφτηκαν από το συνονθύλευμα που βαφτίζει ξεδιάντροπα την αποψιλωμένη σύναξη του εθνικό γεγονός .

Το ΠΑΣΟΚ με την έλευσή του στην εξουσία υλοποίησε τον σχεδιασμό του για  «Πολίτευμα με Τρεις Πυλώνες» : Κοινοβούλιο, Συνδικαλισμός, Τοπική Αυτοδιοίκηση. 

Ήταν το μόνο υπεσχημένο που υλοποίησε πλήρως, διότι υπηρετούσε τον στρατηγικό στόχο της εγκαθίδρυσης σε όλη την Επικράτεια ελεγχόμενου καθεστώτος. Αναμφίβολα ο στόχος επιτεύχθηκε, τουλάχιστον για την παρελθούσα τριακονταετία. Το πού οδήγησε συνολικά το βιώνουμε σήμερα. Ειδικά όμως σε ό,τι αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεδομένου ότι ο κοινωνικός  βίος οργανώνεται με πυρήνα τις τοπικές κοινότητες, οι συνέπειες διαπέρασαν και εν τέλει μεταμόρφωσαν δυστυχώς επί τα χείρω ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Αυτό που υποκινούσε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κοινωνιολογικό δεδομένο και δυο πολιτικές στοχεύσεις, όλα αλληλένδετα. Το κοινωνιολογικό δεδομένο ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ στην πρώιμη περίοδο δεν διέθετε κοινωνικά στελέχη – και δεν θα μπορούσε. Εκτός από κομματικά στελέχη προερχόμενα από φοιτητές, παλαιοκεντρώους και αριστερούς κάθε απόχρωσης, ελάχιστοι αξιόλογοι και ικανοί άνθρωποι, επιτυχημένοι επαγγελματικά και με αποδοχή στις τοπικές κοινωνίες, πλησίαζαν τον Ανδρέα, που είχε πάντα μηδαμινή απήχηση στους σοβαρούς ανθρώπους.

Οι στοχεύσεις ήταν πρώτον, η πλήρης κομματικοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κατά το πρότυπο της Αριστεράς η οποία εξουσιάζει πάντα ολοκληρωτικά, ώστε αφενός μεν να ελέγχει τις τοπικές κοινωνίες, αφετέρου δε να λειτουργεί σαν συγκοινωνούν δοχείο με την κεντρική εξουσία, την οποία θα τροφοδοτούσε με ψηφοφόρους στις εθνικές εκλογές. Και δεύτερον, η ανάδειξη και άντληση πολιτικών στελεχών, μελλοντικών κομματικών «ταλιμπάν».

Εργαλείο για την επίτευξη των στόχων : η διαχείριση από τους δημοτικούς άρχοντες πρωτοφανών κονδυλίων.

Με το ισχυρό ρεύμα που το έφερε αρχικά στην κυβέρνηση, από τις πρώτες μετέπειτα δημοτικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ προώθησε λυσσαλέα στις δημοτικές  αρχές άγνωστους, άκαπνους και ανίκανους με μοναδικό προσόν τον κομματικό φανατισμό, όπως και ορισμένους ημιαναγνωρίσιμους τυχοδιώκτες που έσπευσαν να ανέβουν στο τραίνο.

Όλοι αυτοί με την εκλογή τους άρχισαν μαζικούς διορισμούς, προμήθειες πάσης φύσεως, φαραωνικά έργα με αντίστοιχο κόστος – και αντίστοιχο ίδιον «όφελος».

Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται για δυο πρακτικές. Τις ιδρύσεις δημοτικών επιχειρήσεων παντός σκοπού με εντελώς αδιαφανή οικονομικά, μετέπειτα «κουφάρια» που έκλεισαν εκκαθαριζόμενες άρον-άρον, όπου εκτός άλλων «πάρκαραν» για αργομισθίες επίλεκτοι ευνοούμενοι.
Και τις ελεγχόμενες όσον αφορά την ακριβή σκοπιμότητα επεκτάσεις σχεδίων πόλεων, που έφεραν τεράστια προσωπικά κέρδη σε δημοτικούς παράγοντες και στον περίγυρό τους, από υπεραξίες γης, ανάθεση μελετών, έργα υποδομής στις επεκτάσεις.

Υπάρχει ο τετριμμένος αντίλογος για όσα γράφονται μέχρι εδώ και όσα θα ακολουθήσουν. Ότι η μισή κοινωνία ήταν αποκλεισμένη από το «Κράτος της Δεξιάς», ότι μια συντηρητική «μούχλα» εμπόδιζε νέες, ζωτικές κοινωνικές δυνάμεις να βγουν στην επιφάνεια, ότι το ΠΑΣΟΚ είχε την ιστορική νομιμοποίηση. 

Με εξαίρεση την ανάγκη κοινωνικής ανανέωσης, που όμως οφείλει να γίνεται με τους άριστους και όχι με τους χείριστους, εκ του ιστορικού αποτελέσματος ο αντίλογος αποδείχθηκε αβάσιμος. 
Υπήρχε λόγος που κάποιοι ήταν στο κοινωνικό περιθώριο ή στα χαμηλά στρώματα. Κι αυτός ήταν η ηθική, πνευματική και φυσική τους μειονεξία. 

Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ βαρύνεται αμετάκλητα με το ότι κατήργησε την αντιστοίχιση αξίας με κατάληψη αξιώματος, ότι εκτίναξε το Δημόσιο Χρέος με αφειδή παροχή στους δήμους εθνικών πιστώσεων ή εγγυήσεων δανείων που κατέπεσαν, ότι θέσπισε την ατιμωρησία για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος.

Υπήρξαν επίσης δυσμενείς εξελίξεις στην εξουσία, ανθρωπολογικά. Ελάχιστοι, και σίγουρα όχι οι μετριότητες, επιθυμούν ως υφιστάμενο κάποιον υπέρτερό τους σε αξία ή ανεξαρτησία, επειδή θα τούς επισκιάζει ή θα τούς φέρνει αντιρρήσεις. Έτσι όταν για κορυφή μιας κοινωνίας, δήμαρχος, επιλεγόταν μια μετριότητα, μοιραία αυτός επέλεγε ηλιθιότερους και πειθήνιους αντιδημάρχους και δημοτικούς συμβούλους. Και εκείνοι με τη σειρά τους ηλιθιότερους των ιδίων δημοτικά στελέχη.
Θεμελιώθηκε έτσι μια πυραμιδική βλακοκρατία που εκδίωξε τους έντιμους και ικανούς από τα κοινά. 

Η ποιότητα του ανθρωπίνου παράγοντα που ασχολείτο με τα δημοτικά πράγματα υποβαθμίστηκε περαιτέρω από παράλληλες, άδηλες και μηδέποτε αναφερόμενες κοινωνικές διεργασίες. Σε μια κοινωνία όπου η αναγνώριση αξίας υπόκειται σε μετρήσιμη και αποδεκτή μέθοδο, παράδειγμα η κτήση πτυχίου μετά από εξετάσεις ή η οικονομική επιφάνεια μετά από έντιμη και κοπιώδη εργασία, καθένας γνωρίζει τη θέση του και δεν διεκδικεί όσα η κοινωνία τού αποδεικνύει ότι δεν δικαιούται. Όμως επειδή ο μιμητισμός αποτελεί κινητήρια δύναμη, όταν οι χαμηλού επιπέδου έβλεπαν τους ομοίους τους να ανελίσσονται ευνοιοκρατικά και όχι αξιοκρατικά άρχισαν να διακατέχονται από αίσθημα φθόνου : ένα γιγάντιο «γιατί όχι κι εγώ;» κυρίευσε χιλιάδες ανάξιους και τους οδήγησε στην τοπική πολιτική, μερικούς δε και παραπέρα.

 Εξάλλου, παλαιότερα, τα δημοτικά/κοινοτικά συμβούλια αποτελούντο κυρίως από ελευθεροεπαγγελματίες και επιστήμονες. Με την ανάδειξη από το ΠΑΣΟΚ της δημοσιοϋπαλληλίας σε προνομιούχο τάξη, πλημμύρισαν τα δημοτικά ψηφοδέλτια από δημοσίους υπαλλήλους, πολλοί από τους οποίους έμμεσα εκβίαζαν την ψήφισή τους με την εξουσία που λόγω θέσης διέθεταν. Ποιος δημότης θα αρνούταν ψήφο π.χ. στον εφοριακό που τον ήλεγχε ή στον καθηγητή του παιδιού του;



Οι εκ προθέσεως στρεβλώσεις οδήγησαν στο να δημιουργηθούν μέσα στους δημοτικούς οργανισμούς μηχανισμοί που λίγο διέφεραν από την μαφία, ήταν παντός κομματικού καιρού και πλούτιζαν από πόρους και έργα υποτίθεται υπέρ της Αυτοδιοίκησης. Οι μηχανισμοί αυτοί, με βάση την διαρκή εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, προωθούσαν νέους υποψηφίους όταν κάποιοι εκλεκτοί τους αιρετοί αποχωρούσαν από την Αυτοδιοίκηση ή αναβαθμίζονταν πολιτικά, ενώ στις βουλευτικές εκλογές γίνονταν αντικείμενο αντιπαροχής με τους φιλόδοξους πολιτευτές της εκλογικής περιφέρειας. Οι μηχανισμοί πριμοδοτούσαν με ψήφους βουλευτές και ύστερα τροφοδοτούνταν από τους εκλεγέντες με προνόμια και δημόσια έργα, δηλαδή εισόδημα για την κάστα τοπικής εξουσίας.

Σε περίπτωση που στην περιφέρεια υπήρχε ισχυρός πολιτικός παράγων η ισχύς λειτουργούσε αντίστροφα : ο βουλευτής/υπουργός «έβγαζε» δήμαρχο/δημάρχους κάποιον εκλεκτό του για να αποτελούν οι δήμοι ψηφοσυλλεκτικό μηχανισμό του.
Σύνηθες το φαινόμενο στις περιφέρειες της Αττικής, από όπου προέρχεται η πλειοψηφία της κοινοβουλευτική «ελίτ», και όπου διαπρεπείς υπουργοί διατηρούν κύκλο δημάρχων και δημοτικών συμβούλων – ψηφοπρομηθευτών. Όταν πάλι ένας αυτοδιοικητικός ευρείας απήχησης εμφανιζόταν ως ενδεχόμενος κίνδυνος-ανταγωνιστής, ο βουλευτής/υπουργός τον «πριόνιζε» παντοιοτρόπως στις εκλογές ή στην άσκηση διοίκησης.

Οφείλει να ειπωθεί ότι αν το ΠΑΣΟΚ υπήρξε φυσικός και ηθικός αυτουργός στην φαυλότητα, τόσο η ΝΔ όσο και η λοιπή Αριστερά, όπου είχαν επιρροή, δεν διαφοροποιήθηκαν δραματικά παρά μάλλον υιοθέτησαν την πεπατημένη που χάραξαν οι «πράσινοι», μοιραία γενόμενοι μέτοχοι στην «Δημοτική Διαφθορά ΑΕ». 

Το υπερκομματικό της διαπλοκής υποδηλώνεται σε περιπτώσεις όπου κάποιος τοπικά  δημοφιλής, παρότι εξαιτίας ισχυρού εσωκομματικού ανταγωνισμού δεν έπαιρνε το κομματικό χρίσμα, κατερχόταν σε σύμπραξη με δημοτικές παρατάξεις κομματικά αντίθετες. Περιπτώσεις φαινομενικά απίθανων συνδυασμών που αποκλήθηκαν «αντάρτες», ενώ απλά ήταν τα δομημένα συμφέροντα που οδηγούσαν σε δημοτικές ωσμώσεις υποτίθεται πολιτικά ετερόκλητους.

Εννοείται, δεν ήταν και δεν είναι όλοι οι δημοτικοί άρχοντες διεφθαρμένοι. Αλλά εκείνοι που είναι καταφέρνουν να διαμορφώνουν για την πολιτεία τους μια «άσπιλη» δημόσια εικόνα, με την οργανική συνδρομή ενός επίσης φαύλου και κρατικοδίαιτου Τύπου, υπερτοπικού και τοπικού, καλά ταϊσμένου με καταχωρήσεις προβολής έργων, διακηρύξεις, δημοσιεύσεις και συναφές, υπερτιμολογούμενο αντικείμενο.

Η Γαλλία  των 65 εκατομμυρίων κατοίκων έχει πέντε μεγάλες ημερήσιες εφημερίδες, πέντε μεγάλες εβδομαδιαίες, καμιά τριανταριά επαρχιακές και μερικούς μείζονες τηλεοπτικούς σταθμούς. Κάντε τη σύγκριση με την Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων, που έχει δεκάδες ημερήσιες (πολιτικές, οικονομικές, αθλητικές) εφημερίδες, εκατοντάδες επαρχιακές, πάνω από δέκα κανάλια εθνικής εμβέλειας και 101 κανάλια περιφερειακής-τοπικής εμβέλειας με άδεια από το ΕΣΡ. 
Δεν είναι τυχαίο ότι η «έκρηξη» του Τύπου έπεται χρονικά από την «απογείωση» των διαθεσίμων κονδυλίων των δήμων, πολλοί των οποίων ενεπλάκησαν σε ίδια μέσα ενημέρωσης όπως ραδιοφωνικούς σταθμούς. 

Με βαθμιαία διαμορφωνόμενο ένα υπόβαθρο φαυλότητας στον αυτοδιοικητικό χώρο, ήρθαν δύο σημαντικές παρεμβάσεις.



Πρώτον, η χρηματοδότηση δημοτικών έργων από ευρωπαϊκά κονδύλια.

 

Δεύτερον,  ο Νόμος 2539/1997 («Καποδίστριας») που υπηρετούσε την ανάγκη συνένωσης κοινοτήτων, αλλά με κομματικά κριτήρια, ήτοι με την δημιουργία δημοτικών οργανισμών όπου το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε δυνητικά να λαμβάνει την πλειοψηφία, με την υπογραφή του Αλέκου Παπαδόπουλου, ενός πολιτικού που εκκίνησε από το Δημοτικό Συμβούλιο Αργυρούπολης και διατήρησε προφίλ αδιάφθορου. 
Η ένταξη δημοτικών/κοινοτικών έργων στα χρηματοδοτούμενα από Κοινοτικούς πόρους Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα (ΠΕΠ), η απαλλαγή από τις ισχνές δεσμεύσεις των εθνικών πόρων, υπήρξε το «Άγιο Δισκοπότηρο» της Αυτοδιοίκησης. Δυστυχώς για τους λάθος λόγους. Ενώ σκόπευε στην δημιουργία υποδομών παρέσχε τα χρήματα  για καταναλωτική κραιπάλη στερημένων. 

Η έννοια του δημοσίου έργου αποσυνδέθηκε από το πρωτεύον κριτήριο της κοινωνικής χρησιμότητας και εξελίχθηκε σε μέσο για κλοπή. Μελετητές, υπηρεσιακοί παράγοντες, σύμβουλοι, ιδιοκτήτες απαλλοτριούμενων, εργολάβοι, αυτοδιοικητικοί άρχοντες, αποτέλεσαν νεόκοπο κοινωνικό στρώμα που με φράγκα των «κουτόφραγκων» άλλαξε τα άφιλτρα και το τσίπουρο με πούρα και μωλτ. 

Έργα έγιναν. Αλλά πώς, και με πόσα. Και πόσα έμειναν ημιτελή, καταλείποντας μια ψωραλέα εικόνα περιβαλλοντικής ασχήμιας.

Θυμάμαι έναν κοινοτάρχη, ιδιοκτήτη χωματουργικών μηχανημάτων, που για να κάνει ο ίδιος εργασίες κατέστρεψε την φυσική ομορφιά της δενδρόφυτης παραλίας μιας πανέμορφης κώμης, κατασκευάζοντας δήθεν μια promenade. Χωρίς καν εγκεκριμένες μελέτες. Τον επόμενο χειμώνα οι ισχυροί κυματισμοί που παρατηρούνται στην περιοχή σάρωσαν το «έργο», διεκδικώντας από τους ιδιοτελείς ό,τι ανήκει στη Φύση.

 

Ο «Καποδίστριας» εκκινούσε από μια πραγματικότητα : η ύπαιθρος λόγω της αστυφιλίας ερήμωνε – ή κάποιοι επιθυμούσαν να ερημώσει για να δημιουργηθούν τα ισχυρά αστικά και καταναλωτικά κέντρα, που σήμερα πένονται. Αφού (ο νόμος) κατήργησε την έννοια της μοναδικής καταγωγικής κοινότητας, που σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούσε μόνο με έναν πρόεδρο και έναν γραμματέα, δημιούργησε πολυάνθρωπους δημοτικούς οργανισμούς, με οφίτσια και παχυλούς μισθούς. Παρείχε επίσης κονδύλια για την οργάνωση των συνενώσεων. Άλλο πάρτυ.

Ίσως την πλέον παραστατική εικόνα για τον «Καποδίστρια» την έδωσε ένας επαγγελματίας μιας κωμόπολης στην οποία βρέθηκα χρόνια πριν, προτού εκδηλωθεί η Κρίση : «Προχθές, μια καταιγίδα έσπασε κλαδιά ενός δένδρου δίπλα από το γραφείο μου. Ήρθε ένας εργάτης του Δήμου με αλυσοπρίονο για να τα κόψει ώστε να μην δημιουργούν κίνδυνο και οι τρεις αντιδήμαρχοι για να επιβλέψουν. Το συλλαμβάνεις; Πληρώνουμε τρεις ανθρώπους από 1800 ευρώ το μήνα για να κάθονται με σταυρωμένα στο στήθος χέρια να κοιτάνε έναν εργάτη»!

 Για πολλούς ανεπρόκοπους, με τους μισθούς και τα κονδύλια της Αυτοδιοίκησης το παλιό απόφθεγμα «Από δήμαρχος κλητήρας» έχασε την αποτρεπτική ισχύ του. Πλήθος πολιτευτών, ανθυποψηφίων, μικροφιλοδόξων, «διατελεσάντων», πρώην βουλευτών και υπουργών συνωστιζόταν για μια θέση στην αιρετή αυτοδιοίκηση. Οι δήμαρχοι και οι αιρετοί περιφερειάρχες είναι οι μόνοι που διαχειρίζονται χρήμα, πέραν της κεντρική εξουσίας.

 

Συνοπτικά, η Τοπική Αυτοδιοίκηση την τελευταία τριακονταετία λειτούργησε σαν εκτροφείο διαφθοράς. Ιπποφορβείο δρομώνων για διαγωνισμό σε στίβο ρεμούλας. Εκεί νεόκοποι δημοτικοί σύμβουλοι μαθήτευαν στις μεθόδους υπεξαίρεσης. Όσοι επεδείκνυαν προσόντα προωθούνταν στη δημαρχία. Οι δε πιο ικανοί «ανέβαιναν κατηγορία» ή αν θέλετε «άλλαζαν πίστα» σε βουλευτικές και υπουργικές θέσεις. Από κει και από τις κομματικές νεολαίες αντλούσε όλο το πολιτικό σύστημα στελέχη και υποτακτικούς.

Έτσι, ιστορικά, φτάσαμε στην είδηση :  «Ποσά “μαμούθ” οι μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις των δήμων».
Που παρά τις περικοπές και τις ρυθμίσεις, μόνο οι Ληξιπρόθεσμες Οφειλές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τον Σεπτέμβριο 2012, με επίσημα στοιχεία του Υπ. Οικονομικών ήταν περίπου 1 δις ευρώ, ενώ 23 Δήμοι δεν έστειλαν στοιχεία. Και είναι αμφίβολο αν κανείς μπορεί να αθροίσει επακριβώς τις πλήρεις  υποχρεώσεις των Δήμων, πόσο τελικά κόστισε η Τοπική Αυτοδιοίκηση τα τριάντα αυτά χρόνια και επιτέλους τι απέφερε.

Αυτό που σίγουρα κατέλειπε είναι άλλη μια χαμένη ευκαιρία για δημιουργία ουσιαστικών υποδομών και ποιότητας ζωής, άλλο ένα χαμένο Σχέδιο Μάρσαλ.

Κατέλειπε όμως και επιτακτική ανάγκη ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων – αν θέλουμε να υπάρξουμε.

Γι’ αυτό, συνεχίζεται …

 Προφήτης

http://www.antinews.gr/2013/03/06/207133/

Ο Ελληνισμός έχει πια ξοφλήσει;

Ο Ελληνισμός έχει πια ξοφλήσει;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας

Θα θυμούνται οι παλαιότεροι την δεκαετία του πενήντα, τότε που η Κύπρος αγωνίζονταν για να απελευθερωθεί από την βρετανική κατοχή, τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις που γίνονταν σχεδόν κάθε μέρα στην Αθήνα από τους φοιτητές για να υποστηρίξουν την κυπριακή εξέγερση και να καταδικάσουν τον βρετανική αποικιοκρατία. Το ξύλο έπεφτε καθημερινά, αλλά ο κόσμος δεν πτοείτο και οι διαδηλώσεις διακρίνονταν από την έντονη μαχητικότητα και αγωνιστικότητα κατά των Βρετανών και των εντόπιων δοσίλογων τους.

Τι θλιβερή σύγκριση με την σημερινή εποχή, τώρα που η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα γίνονται θύματα της ευρωγερμανικής αποικιοκρατίας, ο κόσμος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Η καταστροφή της Κύπρου, που μπορεί να παρομοιαστεί με την μικρασιατική καταστροφή, θα έχει σοβαρότατες συνέπειες για την γενικότερη επιβίωση του όλου ελληνισμού ο οποίος πλέον μετατρέπεται σε ένα ασήμαντο αποικιοκρατικό κομμάτι της ευρωγερμανικής ολιγαρχίας, της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ένα αδίστακτο πνεύμα χωρίς να λογαριάζει τα όποια θύματα θα συσσωρεύσει στον δρόμο του.

Όσοι γνωρίζουν την γερμανική ψυχολογία αντιλαμβάνονται καλά τι εννοώ. Όταν κάποτε είχα βρεθεί περαστικός στην Γερμανία, είχα τύχει να βρεθώ μάρτυρας σε ένα τροχαίο δυστύχημα σε ένα από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Φρανκφούρτης. Μου έκανε φοβερή δυσάρεστη εντύπωση ότι οι περαστικοί όχι μόνον δεν ενδιαφέρονταν να δώσουν κάποια βοήθεια, αλλά αναρωτιόνταν αν… το θύμα είναι ασφαλισμένο. Άλλωστε η ιστορία έχει καταγράψει με όλες τις λεπτομέρειες την γερμανική μεγαλομανία του εικοστού αιώνα που επέφερε εκατομμύρια θύματα στον βωμό της κυριαρχίας τους, την οποία τελικά πλήρωσαν πολύ ακριβά αλλά φαίνεται πως δεν έβαλαν μυαλό.

Αλλά το θέμα μας δεν είναι οι Γερμανοί. Αυτοί κάνουν ότι κάνουν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους, την ψυχολογία τους και την παιδεία τους. Το θλιβερό στην περίπτωση αυτή είναι η για άλλη μια φορά ελληνική προδοσία που παραδίδει ένα από τα πιο καταπονημένα και ηρωικά κομμάτια του ελληνισμού στην καταστροφή. Η Ελλάδα μετά και από αυτή τη καταστροφή, θα έχει ακόμα ένα προηγούμενο ότι πλέον δεν υπάρχει καμία ελπίδα αντίστασης και ότι μόνο το σκύψιμο της κεφαλής και το «σφάξε με αγά να αγιάσω» θα είναι το εθνικό μας μέλλον. Όσον αφορά την εκκλησία, ενώ κάποτε ήταν πρώτη στις επάλξεις του ελληνισμού σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα δημοσιοσχετιστικό μόρφωμα που τρέμει μην τυχόν και χαλάσει τις σχέσεις του με τους δοσίλογους που έχουν παραδώσει την χώρα έρμαιο στην ευρωγερμανική βουλιμία.

Από εδώ και πέρα το μέλλον θα είναι η σταδιακή εκκένωση της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου, από όσους θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανόρθωση, δηλαδή επιστήμονες, διανοούμενους, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, καθώς δεν θα υπάρχει κανένα φως από πουθενά και η Ελλάδα, ο ελληνισμός, θα καταντήσει μια γραφική ανάμνηση στα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Οι δοσίλογοι θα χαίρονται ενώ και οι κάθε λογής πολιτικοί απατεώνες που θησαύρισαν τόσα χρόνια θα αισθάνονται δικαιωμένοι καθώς δεν έχουν αντιμετωπίσει καμία ουσιαστική αντίσταση στο ξεπούλημα της χώρας.

Αυτή είναι η Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα;

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6904.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/vhzE+(%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!)

Το μακάβριο χιούμορ της ιστορίας…

Δύο ενδιαφέροντα κείμενα σχολιασμού από το πάντα αιρετικό και ανατρεπτικό περιοδικό "Ρεσάλτο".

ΔΕΕ

Το μακάβριο χιούμορ της ιστορίας…

Η ιστορία έχει χιούμορ και συχνά μακάβριο. 

Στην ΑΕΚ, το σύλλογο των οργανωμένων «αναρχο-αυτόνομων χούλιγκαν» (συχνά «πολιτικών» κουκουλοφόρων) ένας ποδοσφαιριστής της ομάδας χαιρέτησε …ναζιστικά! 

Η ιστορία σηματοδοτεί και με το μακάβριο χιούμορ της… 

Δεν σηματοδοτεί μόνο. Χλευάζει και τα υστερικά ουρλιαχτά των «αντιφασιστικά» παραληρούντων: Πώς βρέθηκε ένας παίχτης της ΑΕΚ να είναι ναζί; 

Ουρλιαχτά που απαιτούν τη βίαιη καρατόμηση του ποδοσφαιριστή και με μια φρασεολογία εξίσου φασιστική: Μίσους και αίματος… 

Διαβάστε και την ανακοίνωση της original21 

http://original21.com/headlines/222

Όταν ολόκληρη η ελληνική κοινωνία στενάζει κάτω από τις σύγχρονες ερπύστριες του φασισμού και το σύνολο, σχεδόν, των κομμάτων έχουν μεταβληθεί σε «ερπύστριες» του 4ου Ράιχ, είναι τουλάχιστο αστείο να γαυγίζεις με τέτοια λύσσα για έναν ποδοσφαιριστή ενός ΣΑΠΙΟΥ ποδοσφαίρου των «μαφιών» και «νονών»… 

Αυτές οι «μαφίες» και οι «νονοί», καθώς και όλο το καθεστώς είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ πολύ χειρότερος από ένα χαιρετισμό ενός υπαλλήλου τους. Είναι αυτός που παράγει και τις συμμορίες του από τα κόπρανά του… 

Το να μένουμε επιλεκτικά και αποκλειστικά στο «ναζιστικό» χαιρετισμό και να γαυγίζουμε ΥΣΤΕΡΙΚΑ γι αυτόν, ουσιαστικά συγκαλύπτουμε το νεοταξικό φασισμό που ζούμε, τους «νονούς» και τους «μαφιόζους» του, καθώς και τα εκτελεστικά, δωσίλογα πολιτικά του όργανα. 

Και όχι μόνο συγκαλύπτουμε τα κυρίαρχα όργανα του σύγχρονου φασισμού, αλλά και τα αθωώνουμε. 

Αθωώνουμε αυτούς που όχι μόνο εκτρέφουν τις ακραίες τρομοκρατικές και παρακρατικές συμμορίες, σαν τη Χρυσή Αυγή (το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του), αλλά και καθιστούν γοητευτικά, στη νεολαία, τα σύμβολα και τους χαιρετισμούς του παλιού φασισμού (ναζισμός)… 

Το να παραληρούμε υστερικά εναντίον του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, δίχως να αποκαλύπτουμε τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ και μοναδικούς ΕΝΟΧΟΥΣ, τότε παίζουμε το παιχνίδι των ενόχων και του νέου φασισμού: Διαφημίζουμε το παιχνίδι τους, τους «μπαμπούλες» που χρησιμοποιούν για να μας εξαπατούν «δημοκρατικά»… 

Και οι ένοχοι έχουν όνομα και πολιτική ταυτότητα: ολόκληρο το δωσίλογο καθεστώς με τα κυβερνητικά του ανδρείκελα και την «αριστερά»!!! 

ΟΛΟΙ αυτοί και ιδιαίτερα η «αριστερά» εκτρέφουν τις συμμορίες του κεφαλαίου από τα δικά τους απορρίμματα και τις καθιστούν γοητευτικές στην εξαθλιωμένη και ακρωτηριασμένη (από αυτούς) νεολαία… 

Ο Κατής της ΑΕΚ μέρος αυτής της νεολαίας είναι, ένα σύμπτωμά της…

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7355

Κατίδης: Εξοντώθηκε και αυτό-μαστιγώθηκε…

Η «τάξη» αποκαταστάθηκε!!! 

Το θύμα, ένας 20άχρονος του «μυαλού της κλωτσιάς», καρατομήθηκε, διασύρθηκε και αυτοκτόνησε (αυτό-ξευτιλίστηκε)… 

Ο «αντιφασισμός» του καθεστώτος (ο σύγχρονος μακάβριος ΦΑΣΙΣΜΟΣ) θριάμβευσε… 

Εν χωρώ, ΟΛΕΣ οι ύαινες του «αντιφασιστικού» ΦΑΣΙΣΜΟΥ ρίχτηκαν στο εύκολο και ηλίθιο θύμα: Το κατασπάραξαν και το ανάγκασαν να χειροκροτήσει τον …θάνατό του!!! 

Αυτό επιδιώκουν και για το σύνολο του ελληνικού λαού: Να χειροκροτεί τους δημίους που τον θανατώνουν… 

Ας δούμε κάποιους από αυτούς τους δημίους, «ντούρους» και υστερικούς «αντιφασίστες» και «αντιρατσιστές», στη συγκεκριμένη ποδοσφαιρική περίπτωση: 

α) Η ΕΠΟ: Η «συνωστισμένη» βρώμα και δυσωδία του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Αυτή, λοιπόν, η σφηκοφωλιά της «λέπρας» …πολεμάει(!!!) το φασισμό. Το ποδοσφαιρικό κατακάθι της καθεστωτικής, φασιστικής κοπριάς, παραδίδει μαθήματα «αντιφασισμού»… 

Εδώ γελάνε και οι πέτρες… 

Το ίδιο έργο της αυθάδους κοροϊδίας και γελοιότητας το συναντάμε και στους πλανητικούς «νονούς» του Ποδοσφαίρου: Αυτοί χορηγούν και σπονσάρουν τον «αντιρατσισμό» και «αντιφασισμό». 

Δηλαδή μαζί με τις τράπεζες, τους Σόρους και τα ποικίλα χρηματιστηριακά ιδρύματα, στους χορηγούς και σπόνσορες του «αντιφασισμού» και «αντιρατσισμού», περίοπτη θέση έχουν και οι «μαφίες» του ποδοσφαίρου… 

Αυτά και μόνο αποδεικνύουν περίτρανα τη μακάβρια μοχθηρία και ΑΠΑΤΗ του «αντιρατσισμού» και «αντιφασισμού»: Ο σύγχρονος ΦΑΣΙΣΜΟΣ της Νέας Τάξης με προσωπεία «αντιφασιστικά»… 

β) Μετά την ΕΠΟ το θύμα καρατομήθηκε και από όλους τους οικονομικούς ληστές και παράγοντες («μαφίες») του ποδοσφαίρου: Το κεφάλαιο και οι «νονοί» του, και αυτοί «αντιφασίστες»… 

γ) Το χορό τον «άνοιξε», το πιο ελεεινό γρανάζι του εθνομηδενισμού και της δωσίλογης κακουργίας: Ο Κουβέλης και το κόμμα του… 

Αυτοί οι αχρείοι που στηρίζουν, από «αριστερή» σκοπιά, τη σημερινή κυβέρνηση της τελειωτικής καταστροφής μας και της πτώσης της Ελλάδας σε αποικία του 4ου Ράιχ, «θίχτηκαν» από τον χαιρετισμό ενός βυθοκορήματος της ποδοσφαιρικής «γλίτσας»: Από τον Κατίδη που το μυαλό του είναι καθηλωμένο στην κλωτσιά της μπάλας… 

Το γεγονός, ότι στηρίζουν την κυβέρνηση των ανδρεικέλων της νέας φασιστικής μπότας,το γεγονός ότι στηρίζουν τη ΝΔ που έχει γεμίσει από υμνητές δικτατορικών και φασιστικών καθεστώτων (Βορίδης, άδωνις και CIA), καθώς και «θεωρητικούς» του ναζισμού (ο «ιστορικός» Κωτούλας), όλα αυτά και πολλά άλλα δεν τους «θίγουν». Ο ποδοσφαιρικός «αλητάκος» τους «έθιξε»: Τι βροντώδης και θηριώδης υποκρισία και αχρειότητα… 

δ) Το ίδιο ΟΛΟ το πολιτικό κατεστημένο και τα σάπια κόμματά του, ΟΛΕΣ οι δημοσιογραφικές πόρνες και τα καθεστωτικά ιερατεία (ο επαλαύνων ΦΑΣΙΣΜΟΣ), ούρλιαξαν με υστερικούς αφρούς για το «φασισμό» του «αλητάκου». 

Μόνο εκείνοι που φοράει τις παρωπίδες του καθεστώτος και του ΦΑΣΙΣΜΟΥ της Νέας Τάξης (και οι χρήσιμοι ηλίθιοί τους), δεν μπορούν να διακρίνουν ότι όλοι αυτοί οι «αντιφασιστικοί» βρυχηθμοί αποτελούν τη «λύσσα» του ΦΑΣΙΣΜΟΥ που ζούμε στο όνομα του «αντιφασισμού»… 

ΑΙΔΩΣ αχρείοι του 4ου Ράιχ (ακάλυπτοι και μεταμφιεσμένοι)…

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7355