ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !

Καλό καλοκαίρι!

Όπως είναι γνωστό ο Ιούλιος και ο Αύγουστος αποτελούν παραδοσιακά τους κύριους μήνες των καλοκαιρινών διακοπών. Το ιστολόγιο θα ακολουθήσει αυτήν την παράδοση και θα πάει ...διακοπές! Εάν ενδιαφέρεστε για το πού θα κάνουμε τις διακοπές μας η απάντηση είναι απλή: Μα πού αλλού από την Έδεσσα, την πόλη των νερών και της δροσιάς, που δεν υπάρχει αλλού παρόμοια σε άλλο αστικό κέντρο! Οι εικόνες που ακολουθούν θα σας πείσουν!

Ας μη ξεχνάμε ότι προπολεμικά, πριν εμφανισθεί η μόδα της θάλασσας, η Έδεσσα το καλοκαίρι πλημμύριζε από ...τουρίστες που έκαναν τις διακοπές τους οικογενειακώς. Η μισή Θεσσαλονίκη μετακόμιζε στην Έδεσσα! Αυτή είναι και η δικιά μας πρόταση για φέτος: Διακοπές στην Έδεσσα!

ΔΕΕ

Η πανουργία της ιστορίας και τα όριά της

Η πανουργία της ιστορίας και τα όριά της

του Γιώργου Καραμπελιά

Εν τέλει ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε –έστω και πρόσκαιρα– να μεταβληθεί στον κατ’ εξοχήν πόλο του αντιμνημονιακού κινήματος. Έχουμε εξηγήσει δια μακρών πως και γιατί συνέβη αυτό (αποτυχία της Σπίθας, αδιέξοδο των αγανακτισμένων κλπ). Και, όπως συμβαίνει συνήθως στην ιστορία, εκείνη η δύναμη που έχει την οργανωτική δυνατότητα να εκφράσει –όσο στρεβλά και αν το κάνει– το κύμα μιας αγανάκτησης, αυτή εν τέλει αναδεικνύεται σε εκφραστή του. Πράγματι, η πανουργία της ιστορίας ανέθεσε –προνομιακά– σε ένα κόμμα ευρωπαϊστικό και βρυξελλόπληκτο, με τάσεις μάλλον εθνομηδενιστικές, να διαχειριστεί ένα αίτημα και ένα κίνημα εθνικής ανεξαρτησίας, έναντι της ίδιας της Ευρώπης! Και τη δυναμική αυτού του κινήματος δεν πρέπει να την υποτιμάμε. Εξ άλλου, από την άλλη όχθη, σημαντικές διεργασίες πραγματοποιούνται στους «Ανεξαρτήτους Έλληνες», που εκφράζουν τη δυναμική της «λαϊκής δεξιάς». Ο κόσμος, μέσα από ένα καταπληκτικό κίνημα δύο χρόνων, επέβαλε τις κατευθύνσεις του στα κόμματα.

Είναι δυνατός ο μετασχηματισμός;

Δεν αρμόζουν σε μας κλαψουρίσματα του τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ, ή ΚΚΕ, για το πόσο «άσχημα τους φέρθηκε η ιστορία». Τα γεγονότα είναι εδώ, και θα πρέπει να αναμετρηθούμε μαζί τους. Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν και πόσο αυτή η συνάντηση ενός πολιτικού σχήματος –του 3% ή 4% με συγκεκριμένα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά– με ευρύτερες λαϊκές μάζες θα παραγάγει ένα νέο και μόνιμο πολιτικό αποτέλεσμα.

Πολλοί φίλοι υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, δεδομένου του εθνομηδενιστικού και ελιτίστικου πυρήνα του σχήματος. Πως, στον βαθμό που δεν θέτει στην προτεραιότητά του το εθνικό μέλλον της χώρας, και δεν διαθέτει ένα όραμα γι’ αυτήν, δεν θα μπορέσει να εκφράσει τις ανάγκες και τις προσδοκίες του λαού.

Άλλοι, αντίθετα, διατείνονται πως, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ μεταβλήθηκε σε αποδέκτη ενός ευρύτερου λαϊκού κινήματος, και επειδή η συγκυρία στην Ελλάδα εξακολουθεί ακόμα να θέτει ως κεντρικό ζήτημα τη σχέση με το Μνημόνιο και την Ευρώπη, θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ –παρά τα τραγικά κενά του, σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, εθνικά κλπ.– να λειτουργήσει θετικά και, εν τέλει, να μετασχηματιστεί. Υποστηρίζουν πως κάτι ανάλογο συνέβη κατά τη γερμανική κατοχή: Ένα κόμμα που μέχρι τότε υποτιμούσε την εθνική διάσταση των προβλημάτων, προσδεμένο στη Σοβιετική Ένωση, εξαιτίας της συγκυρίας του πολέμου, που ενέπλεξε και την Σ.Ε., μεταβλήθηκε σε ηγέτη ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ο οποίος καθόλου δεν εντάσσονταν πριν στα θεωρητικά του σχήματα και τους προβληματισμούς του. Και υποστηρίζουν πως κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το πλήθος να επιβάλει την γραμμή του στην ηγεσία.

Πολλές φορές μέχρι σήμερα έχουμε αναφερθεί σ’ αυτό το δίλημμα. Και έχουμε αποφύγει να πάρουμε μια a priori θέση. Πιστεύουμε πως πρέπει να μείνει ανοικτή η δυνατότητα τόσο της μιας όσο και της άλλης μετεξέλιξης, διότι όντως το παιγνίδι για την τύχη του αντιμνημονιακού κινήματος και του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Γι’ αυτό εξάλλου και πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου υποστηρίξαμε πως, παρά τα ελλείμματα των αντιμνημονιακών σχημάτων, στα οποία περιλαμβανόταν και ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να υποστηρίξουμε κάποιο αντιμνημονιακό σχήμα, ο καθένας ανάλογα με την ευαισθησία και την προϊστορία του. Μόνο μετά από εκείνες τις εκλογές, και αφού πέρασαν τρεις εβδομάδες, οι οποίες μας έπεισαν για την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να έχει πειστική πρόταση εξουσίας, τοποθετήθηκα προσωπικά σε σχέση με τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, προκρίνοντας την υπερψήφιση άλλων αντιμνημονιακών σχημάτων. Και νομίζω ότι αυτή η θέση ανταποκρινόταν στα μύχια αισθήματα και τη βούληση ενός μεγάλου μέρους της ίδιας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά βάθος γνώριζαν και οι ίδιοι πως δεν μπορούσαν να κυβερνήσουν, διότι μία κυβέρνηση ρήξης απαιτούσε ένα διαφορετικό επίπεδο συνείδησης και οργάνωσης του λαού. Και είτε θα συμβιβάζονταν είτε θα προχωρούσαν, με τραγικές συνέπειες για το κίνημα και στις δύο περιπτώσεις.

Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε προτεραιότητα στον αντιμνημονιακό χώρο και υπάρχουν σημαντικές τάσεις ενίσχυσής του. Ο Τσίπρας, στη συνέντευξη τύπου που έδωσε τη Δευτέρα 9 Ιουλίου, σε σχέση με την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν φιλοδοξεί να εκφράσει μόνο τους αριστερούς και τις αριστερές, αλλά όλους όσοι επαναπροσδιορίζουν την πολιτική τους συνείδηση στη βάση του κοινωνικού συμφέροντος και όχι της κομματικής τους καταγωγής», δείχνοντας έτσι ότι κατανοεί ένα τουλάχιστον σημαντικό διακύβευμα. Μόνο που αυτό δεν πρέπει να εννοείται μόνον ψηφοθηρικά, ως προσέλκυση και ένταξη ψηφοφόρων κατ’ εξοχήν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά ειλικρινώς. Και κυρίως, ότι, για να μπορεί ένα πολιτικό σχήμα να εκφράσει ευρύτερες μάζες, δεν αρκεί να τις αποδεχτεί στο εσωτερικό του, αλλά θα πρέπει να μεταλλαχθεί και το ίδιο. Και αυτό βέβαια, δεν το είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Η κίνηση είναι υποχρεωτικά διττή, και για την ευόδωση του εγχειρήματος απαιτείται κατ’ αρχήν ο πατριωτικός μετασχηματισμός του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μπορεί να συμπεριλάβει οργανικά, και όχι μηχανικά ή πρόσκαιρα, νέες δυνάμεις.

Η ανάγκη ενός αυτόνομου πολιτικού πόλου

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι εμείς, μένοντας πιστοί σε μια θέση αρχών, δεν σπεύδουμε ούτε να καταδικάσουμε εκ προοιμίου, ούτε να …. «προσχωρήσουμε». [Πιστεύουμε εξάλλου, πως δεν πρέπει να γίνονται όχι μόνον ανόσιες αλλά και άκαιρες συγκρίσεις με το ΕΑΜ και το 1942, ενώ θα πρέπει να πάψει να χρησιμοποιείται τόσο εύκολα, και σε επίπεδο καφενοκουβέντας, η σύγκριση με το ΕΑΜ, για ψύλλου πήδημα.] Εν πάση περιπτώσει, σε αντίθεση με το 1942 (όταν δημιουργήθηκε το ΕΑΜ), βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μιας κρίσης, η οποία δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί στη μορφή και τα χαρακτηριστικά που θα προσλάβει. Κατά συνέπεια, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κάποιο άλλο πολιτικό σχήμα αποτελούν σήμερα το ανάλογο ενός εαμικού τύπου κινήματος, το οποίο, αντίθετα, είναι ακόμα στην αρχή της διαμόρφωσής του.

Ένα ακόμα σφάλμα το οποίο διαπράττουν οι φίλοι που μας καλούν να «βιαστούμε», σε μια αρνητική ή θετική αποτίμηση αυτού του πολιτικού σχηματισμού, είναι όταν το συγκρίνουν είτε με την ΕΔΑ του 1958, είτε με το ΠΑΣΟΚ του 1981. Ξεχνούν πως η ΕΔΑ αποτέλεσε το μόρφωμα που συγκέντρωνε το σύνολο της αριστεράς, ενισχυμένο τόσο από τους κοινωνικούς όσο –ή ίσως κυρίως– από τους εθνικούς αγώνες (κυπριακό). Όσο για το ΠΑΣΟΚ του 1981, έφτασε στην εξουσία ως η κατάληξη μιας διαδικασίας πολιτικής ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, σε συνθήκες ευνοϊκής διεθνούς και εσωτερικής συγκυρίας, μετά την κατάρρευση της Χούντας.

Σήμερα, η κρίση μόλις έχει αρχίσει να αποσυνθέτει το οικονομικό και πολιτικό σύστημα της χώρας, χωρίς ακόμα να έχει διαγραφεί πλήρως η κατεύθυνση που πρόκειται να πάρει. Γι’ αυτό και είναι ανοικτή, και θα παραμένει ανοικτή για τα επόμενα χρόνια, η διαδικασία της συγκρότησης ενός νέου πολιτικού υποκειμένου με κοινωνικά, οικολογικά, πατριωτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Θα πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας για τη διαμόρφωση ενός αυτόνομου πολιτικού πόλου που θα συμβάλει στον σχηματισμό ενός ευρύτερου πολιτικού υποκειμένου. Σ’ ένα τέτοιο πολιτικό υποκείμενο, έχουν θέση δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, από τους αγανακτισμένους, και από μικρότερα σχήματα, και από το ΚΚΕ, χωρίς ακόμα να είναι βέβαιο εάν κάποιος από αυτούς θα αποκτήσει την προτεραιότητα για τον σχηματισμό αυτού του πολιτικού πόλου, παρότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ισχυρότερος.

Εξάλλου, εάν δεν υπήρχαν φωνές σαν τη δική μας, που επί δεκαετίες θέτουν με επιμονή και συνέπεια αυτές τις αρχές, είναι βέβαιο πως και οι μετεξελίξεις στους μεγαλύτερους πολιτικούς σχηματισμούς θα ήταν πολύ μικρότερες. Γι’ αυτό, και στο παρελθόν αντιταχθήκαμε στη λογική της προσχώρησής μας στο ένα ή το άλλο πολιτικό σχήμα. Διότι, τότε, η καθαρότητα της ιδεολογικής μας αντίληψης θα θόλωνε και θα είχαμε επιτύχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο. Πόσες φορές δεν είδαμε, μέσα από τη λογική της κομματικής πειθαρχίας, να αλλάζουν «οι θέσεις και οι γραμμές» τόσων φίλων ή πρώην φίλων μας. Δεν είδαμε τον Αλέκο Αλαβάνο να εγκαταλείπει τις πατριωτικές του θέσεις όταν έγινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είδαμε όλους τους βουλευτές της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να υπογράφουν προσωπικά σε ψήφισμα συμπαράστασης υπέρ της κας Ρεπούση; Δεν τους είδαμε να συντάσσονται στην υποστήριξη του σχεδίου Ανάν; Εάν δεν είχαμε έναν ανεξάρτητο ρόλο και μια ανεξάρτητη φωνή, δεν θα είχαμε καταδικαστεί στη σιωπή ή στο στρογγύλεμα των απόψεών μας;

Από αντικείμενα σε υποκείμενα της ιστορίας

Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια πως οι όποιες πολιτικές διαφοροποιήσεις δεν πρέπει και δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για να μην πάρει κανείς θέση, όταν τα πράγματα έχουν φτάσει σ’ ένα κομβικό αποφασιστικό σημείο. Δεν κρίνουμε όμως, όπως προείπαμε, ότι ακόμα τα πράγματα απαιτούν την ενσωμάτωση όλων σε ένα ενιαίο πολιτικό σχήμα.

Και είδαμε, με μεγάλη μας λύπη, πολλούς φίλους, και συντρόφους ακόμα, να έχουν μια λογική «εκλογικού πατριωτισμού» του τύπου «όποιος δεν ψηφίζει μαζί μας είναι ενάντιά μας». Λες και το ερώτημα των εκλογών, π.χ., δηλαδή, ποιο κόμμα θα στηρίξει κανείς, ήταν ανάλογο με το εάν είσαι υπέρ ή κατά της γερμανικής κατοχής, υπέρ ή κατά του αγώνα των Κυπρίων, υπέρ ή κατά της Χούντας, ώστε να διαχωριστούν τα στρατόπεδα. Για μας, τα στρατόπεδα εξακολουθούν να χωρίζουν αυτούς που αγωνίζονται για μια αυτόνομη, κοινωνικά δίκαιη, οικολογικά ισορροπημένη, εθνικά υπερήφανη και δημοκρατική χώρα, από τη μία, και από την άλλη όσους θέλουν την Ελλάδα υποταγμένη, τον λαό της παρία, χωρίς εθνική αξιοπρέπεια και ταυτότητα και χωρίς δημοκρατικούς θεσμούς. Και το πρώτο στρατόπεδο δεν συγκροτείται σε ένα ενιαίο πολιτικό σχήμα, ούτε έχει αποκτήσει κάποια ξεκάθαρη πολιτική υποστασιοποίηση.

Εν κατακλείδι λοιπόν, όσο πιο πολύ ενισχυθεί ένας πολιτικός πόλος που θα θέτει ολοκληρωμένα το αίτημα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, τόσο μεγαλύτερη επίδραση θα έχει και στις εξελίξεις στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στους υπόλοιπους πολιτικούς φορείς και στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας συνολικά. Διότι, βέβαια, η πανουργία της ιστορίας δεν αρκεί ποτέ από μόνη της. Εξάλλου, και στο τόσο χρησιμοποιημένο παράδειγμα της Αντίστασης, δεν πρέπει ξεχνάμε ότι, μετά το τέλος της, το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είχε αναμορφώσει ριζικά την ιδεολογική του μήτρα οδήγησε σε τεράστιες καταστροφές και ήττες το λαϊκό κίνημα – για να μην αναφερθούμε σε τραγικές οπισθοχωρήσεις όπως εκείνη του μακεδονικού, το 1948-49. Και, σήμερα, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, διότι δεν έχουμε κάτι ανάλογο σε επίπεδο αγωνιστικότητας και συνειδητοποίησης. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα κίνημα που να έχει πλήρη συνείδηση των διακυβευμάτων και των στόχων του και δεν σπρώχνεται απλώς από ιστορικές αναγκαιότητες, που το ίδιο κατά βάσιν αγνοεί. Από την πανουργία της ιστορίας, όπου λειτουργούμε ως αντικείμενά της, πρέπει να περάσουμε στην κατανόησή της για να μεταβληθούμε σε ενεργούς διαμορφωτές της.

Και σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούμε, προωθώντας όχι μόνο δικές μας αυτόνομες κινήσεις, αλλά και μορφές συνάντησης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που νιώθουν την ανάγκη να συζητήσουν και να συνδιαμορφώσουν απόψεις, καθώς και να παρέμβουν όσο γίνεται πιο μετωπικά στις νέες συγκρούσεις που έρχονται. Άμεσα, λοιπόν, πρέπει να διαμορφωθεί ένα χώρος συζήτησης από φίλους ενταγμένους σε πολιτικά σχήματα, καθώς και ανένταχτους αγωνιστές, για το μέλλον της χώρας και του κινήματός μας.

10 Ιουλίου 2012


Γιώργος Καραμπελιάς

http://ardin-rixi.gr/archives/6647

Κλείνει η Χαλυβουργική!

Δυό εξαιρετικά πικρόχολα και σαρκαστικά άρθρα για τα κατορθώματα μιας μαρξιστογενούς Αριστεράς που κατέστρεψε τον παραγωγικό ιστό της χώρας υπό το βλέμμα μιας παντελώς ανίκανης Δεξιάς...

ΔΕΕ

Κλείνει η μονάδα Ασπροπύργου

της Χαλυβουργίας Ελλάδος

Του Γιώργου Κράλογλου


Τελικά ο “αγώνας” του ΠΑΜΕ δικαιώθηκε...

Κλείνει η μονάδα Ασπροπύργου του ομίλου Χαλυβουργία Ελλάδος, μετά την περιπέτεια που την οδήγησαν οι αγωνιστές... συνδικαλιστές και την αδυναμία των εργαζομένων που διαφωνούσαν με την απεργία να έχουν το δικαίωμα της εργασίας... Η μονάδα του Βόλου παραμένει φυσικά σε κανονική λειτουργία.

Τα κωμικοτραγικά με τις σοβιετικού καθεστώτος ταυτότητες-άδειες εργασίας και τα άλλα γελοία συστήματα που εφάρμοζαν οι... αγωνιστές σπρώχνουν στον δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους που βεβαίως και δεν πρόκειται να απασχοληθούν καθώς υπάρχει γενικότερο πρόβλημα στον τομέα χαλυβουργίας και στους συναφείς κλάδους.

Μέσα στην εβδομάδα εκπρόσωπος του ομίλου Μάνεση θα καταθέσει στο υπουργείο Εργασίας ομαδικές απολύσεις θα ανακοινώσει την απόφαση του Ομίλου να κλείσει οριστικά τη μονάδα Ασπροπύργου της Χαλυβουργίας Ελλάδος και ότι:

* Θα φροντίσει, παρά την αδυναμία που προκαλεί η κρίση, για την απασχόληση όλων των σήμερα εργαζομένων στο συγκρότημα, προφανώς στη μονάδα του Βόλου, ή σε άλλες δραστηριότητες.

* Δεν πρόκειται να επαναπροσλάβει όσους χρειάσθηκε να χάσουν τις θέσεις εργασίας για την διατήρηση των προϋποθέσεων εξυγίανσης της χαλυβουργικής μονάδος.

Οι εξελίξεις που είναι ήδη γνωστές στους εργαζόμενους και στους καταληψίες του ομίλου καθώς και οι κινήσεις της Διοικήσεως όπως τις περιγράψαμε παραπάνω έχουν προκαλέσει έντονη οργή και έχουν ήδη δημιουργήσει “μέτωπο” αμύνης από τα “επαναστατικά στρατόπεδα” ΠΑΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο χαλυβουργικός όμιλος Μάνεση είχε, πριν από τον επί ένα χρόνο περίπου επιθετικό... αγώνα καταλήψεων των συνδικαλιστών, συγκεκριμένο πρόγραμμα εξυγίανσης του ομίλου και συντήρησης του μέσα στην κρίση με πολύπλευρες δραστηριότητες.

Η εμπλοκή όμως του προγράμματος στην αντίδραση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ ανέτρεψε τόσο την εφαρμογή του όσο και την παρακολούθηση της ευρύτερης στρατηγικής που εφαρμόζουν και οι άλλοι χαλυβουργικοί όμιλοι της χώρας για να αντιμετωπίσουν τις “επιθέσεις” στο κόστος παραγωγής από τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις της τιμής του ρεύματος του κρατικού μονοπωλίου της ΔΕΗ.

 

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές!

Πέμπτη, 12 Ιουλίου 2012 - 07:24

Μην τολμήσει κανείς και πει ότι η αριστερά είναι μέρος του πολιτικού προβλήματος της Ελλάδας, διότι θα βγάλω από το ντουλάπι το βάζο με το κόκκινο πιπέρι και θα το αδειάσω στην γλώσσα του ασεβούς. Διότι τις τελευταίες ημέρες ακούγονται διάφορα περίεργα αντικομουνιστικά: Ότι η Χαλυβουργία κλείνει από το ΠΑΜΕ, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατεβάσει τους διακόπτες της ΔΕΗ. Μόνο για την σφαγή των νηπίων επί εποχής του Ηρώδη δεν κατηγόρησαν ακόμη την ελληνική αριστερά!

Το να κατηγορεί κανείς την αριστερά στην Ελλάδα για οτιδήποτε ισοδυναμεί με το να βρίσκεται στην Ινδία και να απειλεί να ξυλοφορτώσει μία αγελάδα στην μέση του δρόμου. Θα είναι τυχερός αν ζήσει...

Ποιος είπε, λοιπόν, ότι το ΠΑΜΕ καταδίκασε την Ελλάδα με την απώλεια νέων θέσεων εργασίας; Εντάξει! Οι άνθρωποι έκλεισαν με το έτσι θέλω τις πόρτες ενός εργοστασίου και απαγόρευσαν την είσοδο σε όσους ήθελαν να εργαστούν. Δεν έκαναν δα και κανένα έγκλημα. Επίσης, δεν υπάκουσαν σε δικαστικές αποφάσεις. Σιγά τώρα, που θα άκουγαν αυτά τα οποία υπαγορεύει η δήθεν τυφλή Δικαιοσύνη, ένα όργανο του αστικού κράτους. Όχι! Δεν έκλεισαν την Χαλυβουργία οι αγώνες του ΠΑΜΕ. Αλλά η πρωτοφανής απαίτηση του βιομηχάνου να θέλει να λειτουργήσει την επιχείρησή του στην Ελλάδα της κρίσης. Κάτω το Κεφάλαιο, κάτω οι ιμπεριαλιστές, οι φονιάδες των λαών κι ο Γιάννης ο Μιχαλόπουλος ο καθηγητής μου στο Λύκειο που δεν μου έβαλε καλό βαθμό.

Ποιος είπε ότι ένας άρρωστος έχει μέσα στο κατακαλόκαιρο περισσότερα δικαιώματα από έναν εργαζόμενο της ΔΕΗ που θέλει να απεργήσει; Διότι όταν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ απεργούν κατεβάζουν τους διακόπτες. Κακώς είπε ο κ. Τσίπρας ότι το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό. Αν έρθει στην εξουσία θα αναγκαστεί κι αυτός να συγκρουστεί με τα ρετιρέ και τότε θα μάθει ότι το ρεύμα ανήκει στην ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Ας ρωτήσει γι αυτό τους παλιότερους.

Η αριστερά δεν έχει κυβερνήσει, λέει, και γι αυτό δεν έχει ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας. Μάλλον η Pirelli έφυγε για να πιεί το αίμα άλλων λαών, αφού στο μεταξύ στράγγισε τους Έλληνες εργάτες. Για τον ίδιο λόγο ίσως φύγουν στο επόμενο διάστημα μερικές ακόμη εταιρείες. Κι άργησαν! Όπως για παράδειγμα η Χαλυβουργία. Γιατί να διατηρεί το εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο; Για να έχει κάθε μέρα το ΠΑΜΕ να αποδεικνύει ότι νόμος είναι το μπράτσο του επαγγελματικού του στελέχους;

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

2ο Παμμακεδονικό Αντάμωμα στην Σιταριά Φλώρινας

2ο Παμμακεδονικό Αντάμωμα
στην Σιταριά Φλώρινας
Να είμαστε όλοι εκεί!

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟΣ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΣΤΟ 2ο ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ

ΣΤΗΝ ΣΙΤΑΡΙΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Στις 13,14 και 15 Ιουλίου 2012 ο Μακεδονικός Ελληνισμός δίνει το βροντερό παρών του στο 2ο Παμμακεδονικό Αντάμωμα στην Σιταριά Φλώρινας. Έχουν δηλώσει συμμετοχή χορευτικά τμήματα εβδομήντα (70) Μακεδονικών συλλόγων από όλους τους νομούς της Μακεδονίας, από την υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και από το Εξωτερικό. Θα χορέψουν, με αυθεντικό Ελληνικό κέφι, παραδοσιακούς Μακεδονικούς χορούς.

Το Παμμακεδονικό Αντάμωμα είναι πρωτοβουλία του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου Σιταριάς «Νέοι Ορίζοντες», και συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Φλώρινας και την Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας. Στην εκδήλωση συμμετέχουν και οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Αμερικής, Καναδά και Αυστραλίας.

Το Αντάμωμα είναι ενταγμένο στις εορταστικές εκδηλώσεις του Δήμου Φλώρινας και της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Όλοι ανεξαιρέτως είναι προσκαλεσμένοι για να ζήσουν από κοντά ένα παραδοσιακό γλέντι του Μακεδονικού Ελληνισμού.

Καλή αντάμωση και καλή διασκέδαση.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 2ΟΥ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΝΤΑΜΩΜΑΤΟΣ ΣΙΤΑΡΙΑΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

8:30 μμ. Επίσημη έναρξη του 2ου Παμμακεδονικού Ανταμώματος στην κεντρική πλατεία της Σιταριάς Φλώρινας. Χαιρετισμοί του Δημάρχου Φλώρινας κ. Ιωάννη Βοσκόπουλου, του Αντιπεριφεριάρχη Φλώρινας κ. Δημήτρη Ηλιάδη και των προέδρων των Παμμακεδονικών Ενώσεων.

Στην συνέχεια, υπό τους ήχους της ορχήστρας των «Αδελφών Βαλκάνη» θα χορέψουν δέκα χορευτικά συγκροτήματα από την Ελλάδα και το Εξωτερικό.

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

10:00 πμ. Αναχώρηση από την Φλώρινα και ξενάγηση των συμμετεχόντων στις φυσικές ομορφιές και τα ιστορικά μνημεία της περιοχής των Πρεσπών.

8:30 μμ. Στην κεντρική πλατεία της Σιταριάς Φλώρινας, υπό τους ήχους της ορχήστρας «Μακεδονικός Ήχος» θα χορέψουν δέκα χορευτικά συγκροτήματα από την Ελλάδα και το Εξωτερικό.

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

6:00 μμ. Τα εβδομήντα (70) συμμετέχοντα χορευτικά συγκροτήματα, με το λάβαρο του συλλόγου τους και την Ελληνική σημαία, χωρισμένα σε τρείς ομάδες των 20-25 , θα ξεκινήσουν χορεύοντας, από τρία διαφορετικά σημεία του Χωριού, με προορισμό την τεράστια κεντρική πλατεία του χωριού.

Μόλις ανταμώσουν οι τρείς ομάδες χορευτών, υπό τους ήχους της 17μελούς ορχήστρας των «Χάλκινων της Γουμένισσας», θα ξεκινήσει το 2ο Παμμακεδονικό Αντάμωμα με το «Μακεδονία Ξακουστή» και θα συνεχιστεί με τοπικούς χορούς της Φλώρινας και της υπόλοιπης Μακεδονίας.

Μετά το τέλος της παρουσίασης των χορευτικών, θα ανταλλαγούν αναμνηστικά μεταξύ των συμμετεχόντων συλλόγων, και θα γίνει ένας σύντομος χαιρετισμός από τον κ.Ζ.Στογιάννου πρόεδρο του διοργανωτή Πολιτιστικού Συλλόγου Σιταριάς «Νέοι Ορίζοντες», τον Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας κ.Γ.Δακή, τον Αντιπεριφερειάρχη Φλώρινας κ.Δ.Ηλιάδη, τον Δήμαρχο Φλώρινας κ.Ι. Βοσκόπουλο, και την συντονίστρια των Παμμακεδονικών Ενώσεων κ.Ν.Γκατζούλη.

Στην συνέχεια θα ξεκινήσει το γλέντι για όλους μέχρι τις πρωινές ώρες..

Να είμαστε όλοι εκεί!

 

Πώληση 4 Airbus: Ξεπλένοντας μία απάτη με ένα σκάνδαλο...

Πώληση 4 Α340-300 Airbus:

Ξεπλένοντας μία απάτη με ένα σκάνδαλο...

Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, "η πώληση αυτή είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής και συνιστά υποχρέωση της χώρας, αφού είχε αποφασιστεί έπειτα από δημόσιο διαγωνισμό, ο οποίος έληξε με επιτυχία τον περασμένο Αύγουστο, αλλά δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα"!

Στο διαγωνισμό αυτό πλειοδότης ανακηρύχθηκε η εταιρεία Apollo Aviation Group, η οποία και προσέφερε το μεγαλύτερο τίμημα (40,4 εκατ. δολάρια) μεταξύ των εταιρειών που συμμετείχαν στην τελική φάση της διαδικασίας.

Φυσικά δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από ξέπλυμα χρήματος από το σκάνδαλο Λ.Λαυρεντιάδη, μια υπόθεση που σε ότι αφορά το σκέλος των Αirbus την οποία είχε αποκαλύψει το defencenet.gr στις 2 Ιανουαρίου 2012 και τεκμηρίωσε με σειρά δημοσιευμάτων. Από τότε κανείς δεν τόλμησε να βάλει την υπογραφή του για το ξέπλυμα του χρήματος σου σκανδάλου μέχρι χθες που ο Γ.Στουρνάρας αιφνιδιαστικά και επαναλαμβάνουμε πριν λάβει καν ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση στην Βουλή, "ξεφορτώθηκε" τα αεροσκάφη.

Πέντε υπουργοί της κυβέρνησης Λ.Παπαδήμου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος και οι υπουργοί Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδης, Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γ. Παπακωνσταντίνου, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Μ. Βορίδης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Γ. Κουτρουμάνης, είχαν υπογράψει τότε ως μέλη της διϋπουργικής την πώληση-δωρεάν των Airbus.

Ας δούμε από την αρχή την υπόθεση: Κατά την πώληση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, ο νέος ιδιοκτήτης Marfin Group δεν ήθελε να κρατήσει τα τέσσερα αεροσκάφη γιατί σκόπευε να περικόψει, όπως και έκανε τις υπερατλαντικές πτήσεις και έτσι τα τέσσερα αεροσκάφη, σχετικά νεότευκτα (παράδοσης 1999) έμειναν στην ιδιοκτησία του κράτους. Η Π.Α. με αρχηγό τον Β.Κλόκοζα είχε ενδιαφερθεί το 2010 για τα αεροσκάφη, προκειμένου να μετατραπούν σε εναέρια τάνκερ, αλλά η υπόθεση δεν προχώρησε, για άγνωστους λόγους.

Μία εταιρεία, η Cirrus το 2009 προσφέρει 97 εκατ. αλλά η υπόθεση δεν προχωρά για επίσης άγνωστους λόγους. Ο δεύτερος διεθνής ανοικτός διαγωνισμός προκηρύχθηκε από τη ΔΕΑΑ στις αρχές του 2011, πριν την ίδρυση του Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας του Δημοσίου, και το στάδιο των τελικών προσφορών έληξε στις 20 Ιουνίου 2011.

Πλειοδότης ανακηρύχθηκε τον Αύγουστο του 2011 η Apollo Aviation Group, η οποία και προσέφερε το μεγαλύτερο τίμημα (40,4 εκατ. δολάρια) μεταξύ των εταιριών που συμμετείχαν στην τελική φάση της διαδικασίας. Αυτό αναφέρει η σημερινή απάντηση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων. Και εδώ έχουμε μία πρώτη σύγκρουση με την... λογική: Πλειοδότης η Apollo Aviation Group, αλλά σύμφωνα με προγενέστερη ανακοίνωση στην Διαύγεια, της κυβέρνησης η αποτίμηση της αξίας των Airbus, έγινε στις … 23 Δεκεμβρίου από την εταιρεία SL Εngineering & Services!

Το γράφουν στην Διαύγεια: «Την από 23 Δεκεμβρίου 2011 επιτόπια και ενδελεχή αποτίμηση της αξίας των Αεροσκαφών που διενεργήθηκε από τον ανεξάρτητο σύμβουλο αποτίμησης εταιρία SL ENGINEERING SERVICES». Άρα αποτιμήθηκαν και πουλήθηκαν τα αεροσκάφη την ίδια μέρα του Δεκεμβρίου, στον πλειοδότη που είχε αναδειχθεί με πλήρη μυστικότητα από τον … Αύγουστο!

Δηλαδή είχαν ανακηρύξει πλειοδότη τέσσερις μήνες πριν την αποτίμηση (!) την οποία έκανε μία εταιρεία ακόμα πιο μυστηριώδης από την Apollo. Μέχρι εδώ και σε σχέση με την τιμή που πουλήθηκαν τα αεροσκάφη θα ήταν ένα απλό, συνηθισμένο … κρατικό σκάνδαλο.

Αλλά ακριβώς ένα χρόνο πριν στα κεντρικά γραφεία της Proton Bank, στις 24 Δεκεμβρίου (κάποιοι φαίνεται έχουν για γούρι να κάνουν χρυσοφόρες μπίζνες παραμονές Χριστουγέννων) εμφανίζεται στα γραφεία της αμαρτωλής Proton Bank του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο επενδυτικός όμιλος Sciens του επιχειρηµατία Γ.Ρ., και ζητεί δανειοδότηση 35 εκατ. ευρώ. Τυχαίο; Όχι και τόσο.

Όπως γράφει το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος για το σκάνδαλο της Proton Bank, η κυρία Βασιλική Αθανάσογλου, εκτός από σύζυγος του τότε διευθύνοντος συµβούλου της Proton κ. Αντώνη Αθανάσογλου, στενού συνεργάτη, για την ακρίβεια υπαλλήλου αφού ήταν μεγαλομέτοχος της Proton Bank, του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη είναι και συνεργαζόμενη δικηγόρος με τον επενδυτικό όμιλο.

Για την ακρίβεια στις 24 Δεκεμβρίου 2010 εμφανίζεται στην Proton Bank και αιτείται δάνειο 35 εκατ. ευρώ για «κτηματομεσιτικές δραστηριότητες» η θυγατρική της Sciens, η Cyprus Properties & Holdings Ltd, η οποία ιδρύθηκε την … Παρασκευή 24 ∆εκεµβρίου 2010 ως offshore εταιρεία µε έδρα τις νήσους Κέιµαν!

Την ίδια ηµέρα, της ίδρυσής της, παραµονή Χριστουγέννων, η Cyprus Properties & Holdings Ltd, κατέθεσε αίτηση στην Proton Bank για δάνειο 35 εκατ. ευρώ, το οποίο εγκρίθηκε την Τετάρτη 29 ∆εκεµβρίου και ... εκταµιεύθηκε αυθηµερόν!

Ωστόσο, όπως σηµειώνουν οι ελεγκτές της ΤτΕ, το επίσηµο εισηγητικό έγινε δύο µήνες µετά, στις 21 Φεβρουαρίου 2011! Σ’ αυτό, προσθέτουν, αναφέρεται ότι «το δάνειο θα χρησιµοποιηθεί για επενδυτική εξαγορά στον χώρο του real estate, χωρίς ωστόσο να δίνονται περαιτέρω διευκρινίσεις, αν και η εκταµίευση είχε ήδη πραγµατοποιηθεί».

Η πώληση των περιουσιακών στοιχείων με τα οποία θα καλύπτονταν το δάνειο της Sciens προέρχεται από την εκτίμηση της ίδιας της εταιρείας και οι δανειακές ροές του fund στηρίζονται στη γενική ρευστότητα του ήδη υπερδανεισμένου ομίλου Sciens, όπως σημειώνει η ΤτΕ. Τελικός δικαιούχος της Cyprus (δικαιοδοσία Κέιμαν) είναι το Fund Sciens.

Μια άλλη εταιρεία του ίδιου συγκροτήματος, η Ζ ΜΑΝ Cyprus (κυπριακή), δίνει μηδενικά μερίσματα τα δύο τελευταία πριν από την δανειοδότησή της χρόνια και δανειοδοτείται από την Ρroton από το 2007, έχοντας ρυθμίσει δύο φορές το δάνειό της κι έχοντας ένα υπόλοιπο χρηματοδότησης, στο τέλος Μαρτίου του 2011, ύψους 8,2 εκατ. ευρώ.

Η Sciens Διεθνών Συμμετοχών, που δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει την αποπληρωμή των δανείων της (το ύψος του ενός είναι της τάξης των 70 εκατ. ευρώ) προς την Τράπεζα Πειραιώς, παίρνει βραχυπρόθεσμο δανεισμό 25 εκατομμυρίων ευρώ από την Proton, εκτός από τα 35 της θυγατρικής.

Συνολικά ο όμιλος Sciens Διεθνών Συμμετοχών, παρατηρεί η ΤτΕ, αυξάνει κατά 60 εκατ. ευρώ το 2010 τον δανεισμό του από την Proton, ενώ παράλληλα οι δανειακές του υποχρεώσεις, ύψους 22 εκατ. ευρώ, προς την Τράπεζα Πειραιώς που έληγαν το 2010, μετατίθενται για το 2011 και το 2013...

Εν πάση περιπτώσει η σχέση του fund Sciens με την Proton Bank του Λ.Λαυρεντιάδη μπορεί να περιγραφεί ως πατέρα προς γιου: Όποτε ξεμένει ο γιος ζητάει λεφτά και τα παίρνει την ίδια ημέρα. Μόνο που τα λεφτά του πατέρα είναι τα λεφτά των μετόχων της τράπεζας που τελικά πληρώθηκαν από τους Έλληνες φορολογούμενους με τον πρόσφατο νόμο που έγινε ειδικά για την Proton Bank και πρόκειται για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ…

Φαίνεται όμως ότι στα Κέϊμαν, τον παράδεισο των υπεράκτιων εταιρειών η Sciens, έχει ήδη κάνει ενδιαφέρουσες γνωριμίες: Βρίσκει κάποιους ανθρώπους οι οποίοι αγοράζουν αεροσκάφη σε τιμή ευκαιρίας και τα μεταπωλούν είτε ολόκληρα είτε ως ανταλλακτικά. Και αποφασίζει, να μπει στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας αυτής. Ποια είναι η νέα επένδυση του fund Sciens; Ο ... νυν αγοραστής των Airbus 340-300. Η Apollo Aviation!

Όπου το 2010 η Sciens, όπως μας πληροφορεί και το site της Apollo (.http://www.apollo.aero/pr/4) αναζητεί και άλλους επενδυτές για την εταιρεία ΤΟΥΣ. Πληροφορίες μας λένε, ότι στο fund ανήκει το 50% της Apollo, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.

Πόσο πουλήθηκαν-χαρίστηκαν τα τέσσερα Airbus; 40 εκατ. ευρώ. Πόση ήταν η δανειοδότηση-σκάνδαλο της Sciens, που αναφέρεται στο πόρισμα των ελεγκτών της ΤτΕ; 35 εκατ. ευρώ! Είχε άλλο ρευστό η Sciens; «Όχι» λέει η TτΕ. «Υπερδανεισμένη» την χαρακτηρίζει. Ποιος κρύβεται πίσω από την Apollo Aviation; Η Sciens. Eλληνική, ελληνικότατη. Τόσο ελληνική, όσο και ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης…

Στην απάντηση της Διϋπουργικής στις 3/01/2012 διαβάζουμε επι λέξει για την διαδικασία που επιλέχθηκε προκειμένου να δικαιολογηθεί η επιλογή της offshore Apollo Aviatin Group:

«3. Ο δεύτερος διεθνής ανοικτός διαγωνισμός προκηρύχθηκε από τη ΔΕΑΑ στις αρχές του 2011, πριν την ίδρυση του Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας του Δημοσίου, και το στάδιο των τελικών προσφορών έληξε στις 20 Ιουνίου 2011. Πλειοδότης ανακηρύχθηκε τον Αύγουστο του 2011 η Apollo Aviation Group, η οποία και προσέφερε το μεγαλύτερο τίμημα (40,4 εκατ. δολάρια) μεταξύ των εταιριών που συμμετείχαν στην τελική φάση της διαδικασίας. Οι άλλες τρεις εταιρείες που συμμετείχαν στην τελική φάση της διαδικασίας ήταν η AerSale Inc. (35 εκατ. δολάρια), η AAR Corp. (33,6 εκατ. δολάρια) και η Universal Asset Management Inc. (24,04 εκατ. δολάρια). Επισημαίνεται επίσης ότι κάποιες εταιρίες εξέφρασαν ενδιαφέρον για τα αεροσκάφη ατύπως και εκτός του πλαισίου της διαγωνιστικής διαδικασίας, συνεπώς δεν μπορούσαν να ληφθούν υπόψη σύμφωνα με τον νόμο».

Αν ανατρέξει κάποιος όμως στην προκήρυξη διαπιστώνει ότι στις 20 Ιουνίου που υποτίθεται είχε λήξει η προθεσμία κατάθεσης των προσφορών, δεν είχαν καν ζητηθεί οι τελικές προσφορές!

Αυτές, όπως φαίνεται από το έγγραφο που έχουμε στην διάθεσή μας και αναγράφεται στο σχετικό link έγινε στις 23 Ιουνίου! Με καταληκτική ημέρα προσφοράς την 30 Ιουνίου: «Interested parties may submit their applications in writing, together with any other information that may consider necessary or appropriate, either in hard copy at the offices of the State Secretariat for Asset .Restructuring and Privatisation (8 Karageorgi Servias Street, Athens, 6th floor), or via email at the e-mail address ssarp@minfin.gr. Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε until the 30th of June 2011, 14:00 Athens time».

Άρα και η Διϋπουργική είπε ψέματα! Και εδώ πλέον έχουμε μια σειρά ψευδολογιών και "συμπτώσεων" που σαφώς, ας είμαστε μετριοπαθείς, αφού τα πράγματα μιλάνε μόνα τους, προβληματίζουν:

Η αποτίμηση, γίνεται την ημέρα της πώλησης, στις 23 Δεκεμβρίου. Η εταιρεία που κάνει την αποτίμηση μέσα σε μία ημέρα η SL, παντελώς άγνωστη στο χώρο των αξιολογήσεων αεροπορικού υλικού μάλλον έχει δημιουργηθεί για να κάνει ειδικά αυτή την αποτίμηση (το όνομα "SL" μπορεί να το πήρε και από το μοντέλο της Μερσεντές που χρησιμοποιεί κάποιος από τους υπουργούς που έβαλαν την υπογραφή…).

Και στους εκτιμητές κατά σατανική σύμπτωση περιλαμβάνεται και η πανταχού παρούσα (κάτι σαν το Άγιο Πνεύμα - συγχώρα μας Θεέ μου) Lazard η οποία από τότε που εμφανίστηκε δια χειρών Ε.Βενιζέλου και Χ.Παμπούκη στα οικονομικά πράγματα της Ελλάδας, είναι μέσα σε ΟΛΕΣ τις σημαντικές δουλειές του δημοσίου.

Εμείς έχουμε μόνο μία ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών Γ.Στουρνάρα: Τα γνώριζε όλα τα παραπάνω; Γιατί δεν θέλουμε, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ένας υπουργός Οικονομικών θέλει να ξεκινήσει την καριέρα του με ένα τέτοιο "καραμπινάτο" σκάνδαλο.

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=47052&Itemid=139

Παίζει με τους... διακόπτες ο Φωτόπουλος

Το καλοπληρωμένο λαμόγιο

Παίζουν με τους... διακόπτες και τα νεύρα των πολιτών – Ο Φωτόπουλος απειλεί με μπλακ άουτ εν μέσω καύσωνα και λέει «τσάμπα μάγκα» τον πρωθυπουργό

- «Πόλεμος» για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

- Απειλεί πως θα αφήσει τη χώρα στο σκοτάδι η ΓΕΝΟΠ αν πουληθεί η επιχείρηση

- «Η απεργία είναι συνταγματικό μας δικαίωμα – Δε θα φταίμε για ό,τι συμβεί» δηλώνει ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

- Καλεί τον πρωθυπουργό να αποδείξει ότι αν η ΔΕΗ αποκρατικοποιηθεί, οι πολίτες θα πληρώνουν φθηνότερο ρεύμα

Άγρια κόντρα έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές τς ΔΕΗ με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις που ζητά επιτακτικά η τρόικα και τα σχέδια πώλησης της επιχείρησης.

Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ απείλησε ευθέως με δυναμικές κινητοποιήσεις, που δεν αποκλείεται να φτάσουν έως και τις διακοπές ρεύματος μέσα στο καλοκαίρι, σε περίπτωση που η κυβέρνηση κάνει πράξη τις εξαγγελίες για αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ.

Δε δίστασε να χαρακτηρίσει «τσάμπα μάγκα» τον πρωθυπουργό γιατί «επέλεξε τον εύκολο αντίπαλο, δηλαδή τους συνδικαλιστές και όχι τους μεγαλοκαρχαρίες, τους κρατικοδίαιτους απατεώνες». Ήταν η απάντηση του Ν. Φωτόπουλο στα όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς στη Βουλή.

Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ αποτελεί κεντρικό πρόσωπο στην κόντρα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. «Το πάρτυ των ανεύθυνων συντεχνιών τελείωσε. Πείτε κύριε Τσίπρα στον κύριο Φωτόπουλο που επάξια εκπροσωπείτε ''και αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις''», είπε πει ο πρωθυπουργός κατά τη συζήτηση των προγραμματικών.

«Σε έναν αγώνα χρησιμοποιούνται όλα τα νόμιμα όπλα και η απεργία είναι νόμιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο όπλο. Δεν είναι στόχος μας να ταλαιπωρήσουμε το λαό, για ό,τι συμβεί δε θα φταίμε εμείς που είμαστε αμυνόμενοι», δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 989 και κάλεσε τον πρωθυπουργό να αποδείξει ότι η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ θα φέρει φθηνότερο ρεύμα.

«Αν ο κ. Σαμαράς μας αποδείξει ότι οι καταναλωτές μετά την πώληση θα έχουν φθηνότερο ρεύμα ας γίνει η αποκρατικοποίηση σήμερα, αλλά δε μπορούν και ούτε θα μπορούν να μας το αποδείξουν ποτέ».

Ο «πόλεμος» ξεκίνησε μια μέρα μετά τις προγραμματικές δηλώσεις και την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ενώ ο Αλέξης Τσίπρας είχε διαμηνύσει από το βήμα της Βουλής πως «θα μας βρείτε απέναντί σας μέσα κι έξω από το Κοινοβούλιο».

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=150681&catid=3

Συλλήψεις αναρχικών

Με αφορμή τις πρόσφατες συλλήψεις αναρχικών για δολοφονίες βρήκα τυχαία ένα ενδιαφέρον κείμενο στο Διαδίκτυο που νομίζω πρέπει να διαβαστεί και να προβληματίσει.

ΔΕΕ

Κάποιες σκέψεις...

Με αφορμή της συλλήψεις των αναρχικών-μπαχαλάκηδων-δολοφόνων, θέλω να παραθέσω κάποιες σκέψεις.

Εδώ και χρόνια φωνάζω ότι οι κουκουλοφόροι δεν είναι (μόνο) το κράτος-παρακράτος που θέλει να χτυπήσει το "κίνημα", δεν είναι αστυνομικοί με κουκούλες που επίσης θέλουν να χτυπήσουν το "κίνημα", ούτε πράκτορες που έρχονται εισαγωγή απ' έξω ξανά και ξανά για να χτυπήσουν ακόμα μία φορά το "κίνημα".

Οι πράξεις τους σαφώς και εξυπηρετούν την εκάστοτε εξουσία. Βεβαίως προσφέρεται ο χώρος τους ως τόπος δράσης ΚΑΙ πρακτόρων της Πρεσβείας.

Όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης δεν δέχεται το εξόφθαλμα προφανές για την υπαρκτή και αυτόνομη παρουσία τους και την κοινωνιολογική τους σύνθεση.

Οι κουκουλοφόροι αποτελούνται από άτομα του αντιεξουσιαστικού / αναρχικού / μηδενιστικού χώρου. Πρόκειται για έναν, τολμώ να πω στρατό, που αριθμεί μερικές χιλιάδες άτομα και έχει μία πορεία περίπου 4ων δεκαετιών στην Ελλάδα.

Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτών των ατόμων είναι λίγο πολύ γνωστά:

α) Φανατικός ανθελληνισμός, μίσος πραγματικά ιδεοληπτικό για κάθε έννοια έθνους και πατρίδας.

β) Έμπρακτος αντικοινωνισμός εφόσον η πραγματική κοινωνία δεν είναι αυτό που τα ανωτέρω άτομα αναγνωρίζουν ως ιδανικό (χαρακτηρισμοί όπως "νοικοκυραίοι", "αστική τάξη", "αφεντικά", "φασίστες", χρησιμοποιούνται κατά κόρον εναντίον όσων δεν συμφωνούν μαζί τους).

γ) Ιδιαίτερη, παράλληλη με την υπόλοιπη κοινωνία παράδοση τρόπου ζωής με συγκεκριμένες δράσεις και αυτόνομο προσανατολισμό.

δ) Ιδεολογική εμμονή και προσήλωση.

ε) Διαμόρφωση 1) κωδίκων συμπεριφοράς, 2) οργάνωσης και 3) αναζήτηση κατάλληλων μέσων εντόπισης, οριοθέτησης και πραγματοποίησης στόχων (ορθολογικοποίηση της δράσης).

Τώρα ίσως που οι πρώτες ομάδες αρχίζουν να ξεκουκουλώνονται, μπορέσει να καταλάβει ο κάθε πολίτης ότι και κάποια άλλα φίδια που εκκολάφτηκαν στην "φωλιά" της μεταπολίτευσης, ευθύνονται για χιλιάδες καταστροφές, λεηλασίες, για την μπαχαλοποίηση των πανεπιστημίων, για δολοφονίες αθώων, τραμπουκισμούς, εκβιασμούς, για την διάδοση εθνομηδεμιστικών ιδεών κτλ και φυσικά πρόσφεραν τον χώρο τους απλόχερα στο να μπορέσουν να εισχωρήσουν και κάθε είδους πρακτορίσκοι που επιθυμούν την εξαθλίωση της Ελλάδας.

Επίσης θα πρέπει να γνωρίζουμε και ποιοι συνέβαλλαν στο άδοξο και σύντομο τέλος του πολλά υποσχόμενου κινήματος των αγανακτισμένων. Οι κουκουλοφόροι είναι εχθροί του ελληνικού λαού και φασιστοειδή τύπου ταγμάτων εφόδου..

Χ.Χ.
 
 

Μηδενική ανοχή στο έγκλημα!

Με τον Φαΰλο Κρανιδιώτη έχω διαφωνήσει αρκετές φορές και με τις τοποθετήσεις του σε ζητήματα πολιτικής και με ορισμένα από αυτά που γράφει. Το κείμενο όμως που ακολουθεί και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το προσυπογράφω με τα δύο μου χέρια! Ελπίζω ο Πρωθυπουργός αυτήν την φορά να τον ακούσει...

ΔΕΕ

Μηδενική ανοχή στο έγκλημα

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Δεν φτάνει η φτώχεια, η ανεργία, το γυαλιστερό κι ανοξείδωτο Τευτονικό Μνημόνιο. Δεν φτάνει η αγωνία για το μέλλον. Οι απλοί άνθρωποι έχουν κι άλλο βραχνά.

Όσο πιο λαϊκή η γειτονιά τους, όσο πιο μακριά από το «χρυσό τρίγωνο» Συντάγματος, Πλατείας Κολωνακίου, Αμπελοκήπων ή από τα βόρεια προάστια ή την Γλυφάδα και τα λοιπά καλά φυλασσόμενα «κάστρα» των αστών, αληθινών ή δήθεν, τόσο πιο μαύρη η καθημερινή μοίρα τους. Έχουν και τους κοινωνικούς λύκους από πάνω. Η εισβολή ενόπλων συμμοριών σε βίλες και πολυτελείς μεζονέτες, αποτελεί εξαιρετικό «μηντιακό» γεγονός. Στήνονται λινκ και φρικιούν οι ρεπόρτερ με το μαρκούτσι για το φοβερό γεγονός, πχ στην Κηφισιά.

Την ίδια ώρα βέβαια, ποικίλης προελεύσεως κατσαπλιάδες, κάνουν το ίδιο αλλά χωρίς ίχνος γκλαμουριάς σε συνοικίες και χωριά. Εκεί που ζει η πλέμπα, οι άνεργοι, οι αγρότες, οι εργάτες, οι μικροϋπάλληλοι και επαγγελματίες. Τα πλάνα δεν θα δείχνουν πρασιές, πισίνες, αυτόματες γκαραζόπορτες και το παραβιασμένο παράθυρο του play room. Οι χαμοκέλες, τα υπόγεια, τα μικρά διαμερίσματα των πολυκατοικιών της αντιπαροχής και τα αυθαίρετα των συνοικιών που σκαρφαλώνουν στα βουνά του λεκανοπεδίου ή τα χωριατόσπιτα, δεν γράφουν ωραία στην κάμερα. Γιαγιάδες και παππούδες ληστεύονται, βασανίζονται δεμένοι μέχρι θανάτου με καλώδια, για να ομολογήσουν που βρίσκονται τα λεφτά που δεν έχουν. Ο κατσαπλιάς φονιάς δεν ξέρει ότι πριν από αυτόν πέρασε ο Παπακωνσταντίνου, ο ποδηλάτης από τη Μινεσότα και η Τρόικα. Άνθρωποι που έζησαν μια ζωή στενεμένη από την ανέχεια αλλά αξιοπρεπείς, έχουν το πιο τραγικό και αναξιοπρεπές τέλος από τα χέρια λαθρομεταναστών αλητών ή «κοινοτικών» βαλκάνιων, που κάνουν εγκληματικό τουρισμό.

Έρχονται πχ από τη Ρουμανία για μερικές εβδομάδες και μετά φορτώνουν τα πλιάτσικα και γυρίζουν στην πατρίδα τους. Πως λέμε εποχιακή εργασία; Εποχιακή ληστεία, διάρρηξη κλπ. Ο Τσάρος, ξέρετε, έλεγε αστειευόμενος «οι Ρουμάνοι δεν είναι εθνικότητα, είναι επάγγελμα». Άδικη γενίκευση, για μια χώρα, ένα λαό, που κάποτε είχε αξιόλογη αστική τάξη και πνευματική ζωή, όμως σήμερα κάνει εξαγωγή δεινών διαρρηκτών και ληστών. Μερικούς, τους πιο αδίστακτους, τους ηρωοποίησαν τα ημέτερα βοθροκάναλα. Ορδές ρουμανόγυφτων περιφέρονται, όπως και κάθε καρυδιάς καρύδι από την Βουλγαρία, την πρώην ΕΣΣΔ, την Ασία και την Αφρική. Λαθρεμπόριο, μαστροπεία, επαιτεία, κλοπές, διαρρήξεις, φόνοι, ναρκεμπόριο. Πλήρης η γκάμα του Ποινικού Κώδικα και πολυεθνική η σύνθεση των δραστών.

Όπως και ημέτεροι ελληνότατοι, γύφτοι ή «μπαλαμοί», ξηλώνουν σχάρες υπονόμων, καλώδια και άλλο υλικό του ΟΣΕ, για να πουλήσουν το μέταλλο. Μαύροι λαθρέμποροι, πουλάνε λιανική για την Καμόρα μέσα στα Πανεπιστήμια, μπροστά σε νόμιμα μαγαζιά στην Ερμού κι αλλού. Όλη η χώρα γίνεται σιγά – σιγά ένα παζάρι για λαθραία, πόρνες, πρέζα. Βαριά οπλισμένες συμμορίες κάνουν ντου σε σπίτια και μαγαζιά. Πλέον δεν ληστεύονται τράπεζες, που έχουν διπλές ελεγχόμενες πόρτες αλλά κομμωτήρια, ταβέρνες, ψιλικατζίδικα, επαγγελματίες με τις γλίσχρες εισπράξεις τους, που συχνά αφήνουν ορφανά τα παιδιά τους.

Όλοι δικαιούνται προστασίας. Το ίδιο απεχθές το έγκλημα, είτε λαμβάνει χώρα στην Εκάλη, είτε στο Περιστέρι. Η ασφάλεια δεν είναι «δεξιό» ή «αριστερό» πράγμα. Είναι κοινωνικό αγαθό. Είναι το πρώτιστο δικαίωμα των πολιτών, το θεμέλιο, η προϋπόθεση όλων των άλλων δικαιωμάτων τους, είτε ψηφίζουν ΝΔ, είτε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή ή ότι άλλο. Ίσα πρέπει να παρέχεται σε όλους.

Αν δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν μπορείς να έχεις ανάπτυξη, τουρισμό, υγεία, παιδεία. Τίποτα. Ακούραστα λοιπόν θα το γράφουμε εδώ στη «Δημοκρατία». Η κυβέρνηση πρέπει τάχιστα να κερδίσει την μάχη στους δρόμους των πόλεων μας, στα χωριά και στις γειτονιές. Άλλωστε ήταν και προγραμματική δέσμευση του Πρωθυπουργού. Όποιος απαλλάξει τους πολίτες από αυτό το βραχνά, θα προσφέρει ανυπολόγιστη εθνική υπηρεσία. Κυρίως στους πολλούς και αδύναμους. Αυτούς που δεν μπορούν να έχουν ιδιωτικούς φρουρούς, κάμερες, τρίμετρες μάντρες, ακριβά συστήματα ασφαλείας. Αυτούς που δεν ζουν σε κυριλέ γειτονιές υψηλής φύλαξης.

Βασική προϋπόθεση είναι η κοινή λογική. Δεν χρειάζεται καμιά φοβερή επανάσταση, απλά αυστηρή εφαρμογή των νόμων και πρακτικές πολιτικές. Πρέπει να σαρωθεί όλη η χώρα. Να γίνεται αυστηρός έλεγχος σε μπλόκα, σε δρόμους, πλατείες, στα σύνορα. Αστυνομικές περιπολίες παντού. Η δουλειά της Αστυνομίας είναι κυρίως στους δρόμους, να φυλάνε τους πολίτες και την περιουσία τους, όχι να ξεροσταλιάζουν περιμένοντας επιχειρηματίες, πολιτικούς και δημοσιογράφους να τελειώσουν τα νταραβέρια και τις γκομενοδουλειές τους ή να ακολουθούν τις κυρίες τους στα ψώνια. Για ποιο λόγο πρέπει κάθε βουλευτής και κυβερνητικό στέλεχος να φυλάσσεται; Όλοι στόχοι είναι; Να αφαιρεθούν οι αστυνομικοί που είναι αποσπασμένοι σε επιχειρηματίες και μεγαλοδημοσιογράφους. Όλοι. Να περιοριστούν δραστικά οι φρουρές των πολιτικών.

Αν μάθετε ποιοι φυλάσσονται εξόδοις της Πολιτείας, θα βαράτε το κεφάλι σας στον τοίχο. Κοινοί εκβιαστές του διαδικτύου και των λοιπών ΜΜΕ, κάνουν εχθρούς με την βρώμικη και κερδοφόρα δράση τους και μετά, όταν απειληθούν από θύματα τους ή από τους συνεργούς τους, όταν δεν τα βρουν στη μοιρασιά, το κράτος τους παρέχει και φύλαξη! Έχουν χρήμα, ας πληρώνουν μόνοι τους την ασφάλεια τους. Μπορούν. Να απελευθερωθούν χιλιάδες αστυνομικοί, που θα στελεχώσουν τις μάχιμες υπηρεσίες και τα Τμήματα στις συνοικίες και την επαρχία. Να βγουν στην πρώτη γραμμή, στους δρόμους και στις γειτονιές. Οι φτωχοί και αδύναμοι, που δεν πείραξαν ποτέ κανέναν, δικαιούνται προστασίας πολύ περισσότερο από τις καλοπληρωμένες «φιλιππινέζες» της διαπλοκής και των ΜΜΕ ή τους ίδιους τους «φεουδάρχες» της μεταπολιτευτικής παράγκας. Ας κόψουν την κόκα, ας πουλήσουν το κότερο, ας μην πηγαίνουν κάθε Σαββατοκύριακο στην Μύκονο και θα τους περισσέψουν για ιδιωτική φρουρά. Θα ‘χουν και ρέστα, εκτός από καλύτερη υγεία…

Εφημ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις είναι δικές μου.

Εξομολόγηση Αιγύπτιου ψαρά

Εξομολόγηση Αιγύπτιου ψαρά

Τον ξέρω χρόνια, 18 ολόκληρα χρόνια, καλό παιδί και εργατικό. Πριν δύο μέρες, τη μέρα των εκλογών, είχαμε μία κουβέντα και μου εξομολογήθηκε μερικά φοβερά πράγματα που θα μοιραστώ μαζί σας, μιας και στο προσκήνιο είναι οι "επιθέσεις" "Χρυσαυγιτών" σε Αιγύπτιους ψαράδες και συζητήσαμε το θέμα...

Μην έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν φίλε, μου λέει σε άπταιστα Ελληνικά. Είναι όλοι τους φονιάδες οι συμπατριώτες μου που έχουν έλθει στην Ελλάδα και το έχουν σκάσει από την Αίγυπτο για να γλιτώσουν το Νόμο. Στην Αίγυπτο δεν αστειεύονται. Αν πας φυλακή έχεις τελειώσει ακόμα και αν φας λίγα χρόνια. Ακόμα και εγώ έχω μαχαιρώσει έναν τύπο που είχε προσβάλει την αδερφή μου. Τον άφησα με τα άντερα στα χέρια και το έσκασα μετά από μία ώρα με άλλους Αιγύπτιους για την Ελλάδα. Ευτυχώς δεν πέθανε ο τύπος γιατί θα είχα ένα βάρος. Ήμουν μικρό παιδί τότε και δεν ήξερα τι έκανα, αλλά αν με έπιαναν θα είχα πεθάνει μέσα σε ένα χρόνο στην φυλακή. Με φυγάδευσαν στην Ελλάδα συγγενείς και φίλοι μου και έτσι γίνεται πάντα. Εάν κάνεις το λάθος, δεν έχεις άλλη επιλογή. Φεύγεις ψαράς για την Ελλάδα. Δεν ξέρω ούτε έναν ψαρά Αιγύπτιο στην Ελλάδα που να μην είναι φονιάς ή μπλεγμένος με ναρκωτικά στην Αίγυπτο.

Και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, οι καιροί δυσκόλεψαν για όλους, δουλειά δεν βγαίνει πια. Σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα πρωτοπουλήσει τα ψάρια του. Και μετά τα ρίχνουμε στη Χρυσή Αυγή που είναι ο εύκολος στόχος από το ίδιο το σύστημα. Εάν πούμε πως ο τάδε Αιγύπτιος μας επιτέθηκε, την άλλη μέρα θα μας βρούνε σφαγμένους.... Είδες τι είπε ο Αιγύπτιος που τις έφαγε τις προάλλες στο Πέραμα; Τάχα διάβασε ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σε μία μπλούζα από τους κρανοφόρους που τους έδειραν! Σιγά που θα πήγαιναν εκεί να τους δείρουν φορώντας και μπλούζες της Χρυσής Αυγής... Παπαριές... Ξέρουν ποιοι τους έδειραν, ξέρουν πως είναι άλλοι ανταγωνιστές Αιγύπτιοι ψαράδες, αλλά αν τους καταγγείλουν, τότε δεν θα φάνε απλά ξύλο, αλλά θα βρεθούν το ίδιο βράδυ σφαγμένοι...

Κανείς δεν είναι έντιμος από όλους αυτούς που έρχονται στην Ελλάδα, όχι μόνο από την Αίγυπτο αλλά και από όλες τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Έχεις προσέξει πως όλοι τους έρχονται μόνοι τους χωρίς γυναίκες και παιδιά; Σπάνια έρχονται οικογένειες και είναι ελάχιστες αυτές. Από Βόρεια Αφρική και Ασία έρχονται μόνο άνδρες που είναι εγκληματίες ή ρουφιάνοι των Αμερικάνων. Εάν μείνουν στις χώρες τους, δεν έχουν καμία τύχη. Πάνε στην κρεμάλα ή τον αποκεφαλισμό. Η Ελλάδα έγινε το μεγαλύτερο χωνευτήρι φονιάδων και ρουφιάνων από την Αφρική και την Ασία. Σε δύο με τρία χρόνια που κλείνω 20 χρόνια στην Ελλάδα, θα γυρίσω στην Αίγυπτο, δεν πάει άλλο. Ο δικηγόρος μου με διαβεβαίωσε πως το έγκλημά μου παραγράφεται σε 20 χρόνια οπότε δεν έχω άλλη επιλογή. Η Ελλάδα είναι η χώρα που με έσωσε από το θάνατο, την αγαπώ περισσότερο και από την πατρίδα μου την Αίγυπτο, αλλά εδώ πλέον κινδυνεύω πολύ περισσότερο από τους ίδιους τους συμπατριώτες μου...

http://ygro-pyr.blogspot.gr/2012/06/blog-post_8952.html

Μετά τα πράσινα ΜΜ”Ε” και τα πράσινα λαμόγια, οι πράσινοι εισαγγελείς!

(κλικ επάνω στην εικόνα του κειμένου για μεγέθυνση)

Μετά τα πράσινα ΜΜ”Ε” και τα πράσινα λαμόγια, οι πράσινοι εισαγγελείς συμπληρώνουν το κάδρο της σήψης.

Έτος 2012. Η δίκη της πράσινης συμμορίας της Παντείου. 14 χρόνια μετά το σκάνδαλο. Οι δύο ηρωϊκοί Έλληνες, ο πρύτανης Ηλίας Σιδηρόπουλος και ο αντιπρύτανης οικονομικών Ονούφριος Φαρμακίδης που έχουν αποκαλύψει το σκάνδαλο, δεν ζουν πια. Επί 14 χρόνια έδιναν λυσσαλέα μάχη απέναντι στους “μάρτυρες υπεράσπισης”. Τον κύριο Πάγκαλο, τον κύριο Λοβέρδο, τον κύριο Κουβέλη και άλλους εξαίρετους “προοδευτικούς”. Τις νύχτες όμως έδιναν μία άλλη μάχη. Δολοφονικές επιθέσεις από “προοδευτικές” συμμορίες και μπράβους. Απειλές στα παιδιά και στις γυναίκες τους. Ανηλεείς ξυλοδαρμοί, εμπρησμοί, εκβιασμοί από την συμμορία των “μαζί τα φάγαμε”.

Λύγισαν και οι δύο. Ο ένας χτυπήθηκε επανειλημμένα στο κεφάλι όπου είχε κάνει εγχείρηση, ο άλλος από εγκεφαλικό, χωρίς το παραμικρό ιστορικό με την ιατρική γνωμάτευση – καταπέλτη να καταλογίζει τον θάνατο ως αποτέλεσμα της κολάσεως την οποία έζησε επειδή αγωνίστηκε για το δίκαιο, για να προασπίσει τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Και όμως στην δίκη η φωνή του ακούγεται μέσω της ηρωϊκής συζύγου του, Λίας Σιδηροπούλου. Η κατάθεση της είναι μνημείο ηρωϊσμού, Ελληνικού πάθους για την αλήθεια και το δίκαιο: “Με απειλούσαν ότι αλλού θα βρω τα κεφάλια των παιδιών μου και αλλού τα κορμιά τους. Είμαι πεπεισμένη ότι μεγάλο μέρος από τα κλοπιμαία κατέληξαν σε τσέπες πολιτικών”.

Αυτά είπε η ηρωϊκή Ελληνίδα, τιμώντας τον αγώνα και την μνήμη του συζύγου της, τιμώντας την κληρονομιά της και δίνοντας μαθήματα αξιοπρέπειας, απέναντι στους Παγκάλους, τους Λοβέρδους, τους Κουβέληδες.

Όλο το άθλιο σύστημα Σημίτη παγώνει: “Μα που βρέθηκε αυτή”; Δεν είχε δώσει βλέπετε “δείγματα”. Δεν είχε μιλήσει σε περιοδικά, εφημερίδες, κανάλια. Σφυροκόπησε εκεί που έπρεπε.

Το όνομα της φυσικά δεν το γνωρίζετε, ούτε ακούσατε κάπου για την κατάθεση της. Τα πράσινα ΜΜ”Ε”, πιστά στο πλευρό των πράσινων λαμογιών, νόμιζαν ότι θα την “εξαφανίσουν”.

Και έρχεται η ώρα του εισαγγελέα. Η πρόταση; Να αφεθούν ελεύθεροι οι κατηγορούμενοι.

Οι δικαστές δεν έκαναν δεκτή την εισήγηση και τους έστειλαν στην φυλακή. Με μία απόφαση – ράπισμα που αποδεικνύει ότι η διαφθορά στην Ελλάδα είναι ακριβώς όπως περιγράφηκε στην έκθεση του ΟΟΣΑ: ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΗ.

Προχθές, μετά από άπειρες αναβολές είχαμε την εκδίκαση της απόπειρας εκβίασης κατά του Χρήστου Ζαχόπουλου σε μία υπόθεση που απετέλεσε τον προπομπό της πορτοκαλί επαναστάσεως στην Ελλάδα που έφερε στην εξουσία τον μέγα στοχαστή Γεώργιο Παπανδρέου β’.

Μία υπόθεση για την οποία ακόμα περιμένουμε τις αποκαλύψεις των σκανδάλων Ζαχόπουλου, των ατασθαλιών Ζαχόπουλου, της κατσαρής της τρίχας του Ζαχόπουλου όπως φάνηκε στις φωτογραφίες της εφημερίδας που γκρέμισε τον Καραμανλισμό.

Η αλήθεια είναι ότι η “υπόθεση Ζαχόπουλου” είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της χαώδους διαφοράς ηθικής της κυβέρνησης Καραμανλή από τους σοσιαλφασίστες. Ένας άνθρωπος με τέτοια πολιτική δύναμη, δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να μονιμοποιήσει την ερωμένη του παρά τους εκβιασμούς που δέχεται και οδηγείται στην αυτοκτονία!

Δηλαδή ένας άνθρωπος δίπλα στο περιβάλλον Καραμανλή, δεν είχε την δύναμη να επιβάλλει μία μονιμοποίηση και προτιμά να δώσει τέλος στη ζωή του!

Την ίδια στιγμή που τα πράσινα ασπόνδυλα, από τον υπουργό εως τον τελευταίο διοικητή, διορίζουν, μεταθέτουν, μετατάσσουν ακόμα και τις κουνιάδες τους για να γλιτώσουν την εφεδρεία! ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ!

Τι λέει λοιπόν ο εισαγγελέας; Προτείνει συμβιβασμό! Σε έναν άνθρωπο που οδηγήθηκε στην αυτοκτονία, του προτείνει να συμβιβαστεί με αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την θέση.

Οι δύο υποθέσεις δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Όμως είναι ενδεικτικές του τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτή την χώρα. Ποιά ακριβώς είναι η αιτία της κατάρρευσης.

Γι’ αυτό η έκθεση – γροθιά του ΟΟΣΑ, που όμοια της δεν έχει υπάρξει για κανένα κράτος της Δύσης, αποσιωπήθηκε από όλους. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Όπως και να ‘χει, όπως είπε και ο Αϊνστάιν, ο εντοπισμός του προβλήματος είναι το ήμισυ της λύσης του.

ΥΓ. Μια και πιάσαμε την υπόθεση Ζαχόπουλου, όλοι αυτοί που ούρλιαζαν για “οικονομικά σκάνδαλα”, γιατί δεν ψάχνουν τις φορολογικές δηλώσεις της πρωταγωνίστριας τα τελευταία 2 χρόνια;

Ολυμπία

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/07/blog-post_2353.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.T_bAOZGnqHM

Η Ρένα, η Λιάνα, ο Κασιδιάρης και… ο Σοπεγχάουερ!

Ο Γερμανός φιλόσοφος Αρθούρος Σοπεγχάουερ-Arthur Schopenhauer

(Δάντσιχ 22 Φεβρουαρίου 1788-Φραγκφούρτη 21 Σεπτεμβρίου 1860)

Η Ρένα, η Λιάνα, ο Κασιδιάρης και… ο Σοπενχάουερ!

Γράφει ο Ιωάννης Παρίσης

Προφανώς ο Άρθουρ Σοπενχάουερ δεν φανταζόταν ότι μία άποψη που διατύπωσε πριν από 120 και πλέον χρόνια, θα επιβεβαιωνόταν με εντυπωσιακό τρόπο σε μια ελληνική τηλεοπτική εκπομπή. Φαίνεται ότι όσοι συμπεριφέρθηκαν κατά τρόπο που οδήγησε στην γνωστή έκρηξη Κασιδιάρη δεν είχαν λάβει υπόψη τους τις υποδείξεις του μεγάλου φιλοσόφου του 19ου αιώνα…

Η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό προσκήνιο, σε σημείο ώστε να εισέλθει, και μάλιστα με άνεση στη Βουλή, θορύβησε πολλούς. Όλοι ανέμεναν ότι τα ΜΜΕ θα επετύγχαναν να αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο του κόμματος αυτού και ειδικώς κάποιων μελών του (βουλευτών ήδη) που επιτηδείως παρέμεναν στην αφάνεια κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αντ’ αυτού όλα σχεδόν τα ΜΜΕ έκαναν ότι ήταν δυνατό για να καταστήσουν τους ανθρώπους της Χρυσής Αυγής συμπαθείς στους πολίτες, ακόμα και αν ανήκαν σε άλλους χώρους. Γενικώς επεκράτησε μια επιθετική και εν πολλοίς αντιδημοκρατική συμπεριφορά η οποία έφερε το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Υπάρχει όμως και η υποκρισία που εξοργίζει τους δημοκρατικούς πολίτες και προσβάλλει τη στοιχειώδη λογική: γιατί θεωρούνται ως αντιδημοκρατικές συμπεριφορές μόνο τις πρακτικές των ανθρώπων τις Χρυσής Αυγής και όχι και εκείνες διαφόρων παρατάξεων της Αριστεράς; Όταν το ΠΑΜΕ κατέλυε το Κράτος και κάθε έννοια δημοκρατίας, με την υποστήριξη της ηγεσίας του ΚΚΕ. Όταν η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, χρόνια τώρα διαλύει ακόμα και επίσημες τελετές των Πανεπιστημίων, φθάνοντας μέχρι τον ξυλοδαρμό γηραιού ξένου καθηγητή που επρόκειτο να τιμηθεί στην Πάτρα; Γιατί τόσα χρόνια δεν ενόχλησε η υποστήριξη από σημαίνοντα στελέχη των κομμάτων της Αριστεράς (ειδικώς του ΣΥΡΙΖΑ), των συλλαμβανόμενων ή δικαζόμενων ως τρομοκρατών; Και γιατί δεν είναι απόρριψη της Δημοκρατίας οι δηλώσεις των επικεφαλής των αριστερών κομμάτων, εντός του Κοινοβουλίου, ότι δεν θα συμμορφωθούν σε ψηφισμένους νόμους;

Έτσι φθάσαμε, τρεις μέρες προ των εκλογών της 17ης Ιουνίου, στη εκπομπή του ΑΝΤ1. Γνωστή σε όλους η αντιπαράθεση, με τη απρόκλητη και εκτός θέματος προσωπική επίθεση της Ρένας Δούρου, το σιγοντάρισμα της Λιάνας Κανέλλη και την έκρηξη του Κασιδιάρη με τα γνωστά αποτελέσματα. Ωστόσο, θα ήταν δυνατόν να μη φθάσουν ως εκεί τα πράγματα αν οι δύο κυρίες, αλλά και ο συντονιστής Γιώργος Παπαδάκης, που άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν όπως εξελίχθηκαν, είχαν διαβάσει τον Σοπενχάουερ, ο οποίος στο βιβλίο του «Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» (Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, 2009, σ. 135), γράφει:

«Το τελευταίο τέχνασμα είναι να επιχειρήσετε προσωπική επίθεση, να γίνετε προσβλητικός και αγενής, μόλις αντιληφτείτε πως ο αντίπαλός έχει το πάνω χέρι. Να περάσετε από το θέμα της διαμάχης, όπου έχετε χάσει το παιχνίδι, στον ίδιο τον αντίπαλό σας, και να του επιτεθείτε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε προσωπικό επίπεδο.(…) Πρόκειται για ένα πολύ δημοφιλές τέχνασμα, αφού ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά. Έτσι εφαρμόζεται συχνά. Και τώρα το ερώτημα είναι πώς μπορεί να αμυνθεί η άλλη πλευρά. Διότι, αν καταφύγει στην ίδια πρακτική, η κατάληξη θα είναι είτε γρονθοκοπήματα είτε μονομαχία είτε αγωγή για συκοφαντία.»

Συνεχίζοντας ο Σοπενχάουερ υποδεικνύει τον ορθό (ψύχραιμο) τρόπο απάντησης στις προσωπικές επιθέσεις, καταλήγοντας ωστόσο, στο ότι «δεν έχουν όλοι την ικανότητα να τηρήσουν μια τέτοια στάση». Αυτό δηλαδή που δεν έλαβαν υπόψη τους ούτε η Ρένα ούτε η Λιάνα, ούτε ο Παπαδάκης: ότι ο αντίπαλός τους ήταν πιθανό να μην αντιδράσει ψύχραιμα, όπως υποδεικνύει ο Σοπενχάουερ, αλλά με γρονθοκοπήματα, όπως ο επίσης ίδιος προειδοποιεί!

-Ο κ. Ι. Παρίσης είναι Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης
http://www.elzoni.gr/html/ent/739/ent.23739.asp

Το κράτος, η κρίση και το έθνος

Ένα παλαιότερο (13 Σεπτεμβρίου 2011)  κείμενο - ανάλυση που αξίζει να ξαναδιαβαστεί κάτω από το πρίσμα των εξελίξεων που σημειώθηκαν μέχρι σήμερα.

ΔΕΕ

Το κράτος, η κρίση και το έθνος  

 του Κωνσταντίνου Γεώρμα


Ρήξη τ. 77

Ο Χέγκελ, μας θυμίζει ο Παπαϊωάννου[1], επισημαίνει ότι οι ιδιώτες και η αγορά, δεν διαθέτουν καμία συνείδηση της ολότητας των κοινωνικών αναγκών… Απέναντι στη φυσική τάξη των αγροτών και την σκεπτόμενη τάξη των παραγωγών βιομηχανικών προϊόντων μόνον η κρατική γραφειοκρατία μπορεί να παρουσιαστεί σαν μία οικουμενική τάξη ικανή να ανυψωθεί πάνω από τον αντιφατικό και διασπασμένο οικονομικό κόσμο, να θεωρήσει την ολότητα των αναγκών από μια οικουμενική σκοπιά και να ζητήσει συνειδητά και συστηματικά να επιβάλλει και να συγκρατήσει την ενότητα του συνόλου.

Εάν η γραφειοκρατία αποτελεί την έκφραση του συλλογικού συμφέροντος όλες οι παθογένειες της ελληνικής περίπτωσης οφείλονται ακριβώς στο γεγονός ότι οι πολιτικές ελίτ καλλιεργούσαν ακριβώς το αντίθετο: η τοποθέτηση στο κράτος μέσα από κομματικές σχέσεις, η καλλιέργεια της διαφθοράς του δημόσιου λειτουργού μέσα από τη μίζα, του γιατρού μέσα από το φακελάκι, του πολεοδόμου μέσα από τη μίζα για την άδεια του αυθαιρέτου, του αστυνομικού μέσα από τη μίζα για να παραβλέπει τα δίκτυα πορνείας, διακίνησης ναρκωτικών και της νύχτας, δεν είναι παρά η προσπάθεια «ιδιωτικοποίησης», ή μήπως καλύτερα, «ιδιωτικής οικειοποίησης», της κομματικής οικειοποίησης, ενός θεσμού που θα έπρεπε να εκπροσωπεί το συλλογικό καλό.

Το ελληνικό κράτος, όπως τονίζει ο Καραμπελιάς ήταν πάντα δισυπόστατο: από τη μία ήταν παντοδύναμο και από την άλλη παθητικό. «Η εξάρτηση του κράτους από κυρίαρχες τάξεις με διαμεσολαβητικό εμπορικό χαρακτήρα, η ανυπαρξία αυτόνομης γραφειοκρατίας, η εξάρτηση από τη διεθνή οικονομία, η ουσιαστική επίδραση των μικροαστικών δυνάμεων στην ίδια τη διαμόρφωση του κράτους εξηγούν εν μέρει αυτόν τον χαρακτήρα…»[2].

Με το ΠΑΣΟΚ, αυτά τα χαρακτηριστικά φτάνουν στον παροξυσμό. Το κράτος μεταμορφώνεται σε κομματικό κράτος. Η αριστερά στο σύνολό της, με την μεγάλη «έφοδο προς τα ανάκτορα», καταλαμβάνει το κράτος. Εκατοντάδες τα πόστα στους δημόσιους οργανισμούς, αυτούς τους οργανισμούς που πλούτισαν εκατοντάδες ημετέρους και τώρα το ΠΑΣΟΚ τους καταργεί. Εκατοντάδες οι θέσεις σε πανεπιστημιακά πόστα, μελετητικά κέντρα και σε ένα σύνολο από δραστηριότητες που κινούνται γύρω από το κράτος (τηλεόραση, κοινοτικά κονδύλια, δημόσια έργα παντός φύσεως, κατασκευές, τυχερά παιχνίδια, αθλητισμός κ.λπ.). Το ΠΑΣΟΚ «εισάγει» την Ελλάδα σε αυτό που αποκαλέστηκε «κομματικό σύστημα καρτέλ».

Όπως γράψαμε και παλιότερα, τα χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος είναι κατά πρώτον, η απόλυτη διασύνδεση του κόμματος με το κράτος. Το κράτος καθίσταται το εργαλείο της αναπαραγωγής του κομματικού συστήματος καρτέλ. Στην Ελλάδα, το πρώτο που έκανε αυτό το σύστημα ήταν η τοποθέτηση στο κράτος μεγάλου αριθμού οπαδών του. Το δεύτερο ήταν να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση των κομμάτων μέσα από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Το τρίτο ήταν η χρήση των δημόσιων κονδυλίων για την υπόγεια χρηματοδότηση τόσο προσωπικά των πολιτικών, όσο και του κομματικού μηχανισμού (Βλέπε χρηματιστήριο, αγορά του αιώνα, Ζήμενς, φαγοπότι με τα Ευρωπαϊκά κονδύλια κ.λπ., μισθοί σε ΔΕΚΟ κ.λπ).

Η κατάλυση του κράτους στην Ελλάδα έλαβε χώρα ενάντια σε αυτό που αποκαλούμε συλλογικό συμφέρον. Η κομματοκρατία, η τοποθέτηση ημετέρων στο δημόσιο δεν αποτελεί παρά ένδειξη του γεγονότος της κατάλυσης του φορέα της εθνικής συνείδησης που αποτελεί το κράτος.

Γι’ αυτό ακριβώς, σε συνέργεια με τα χαρακτηριστικά της παρασιτικής φύσης του ελληνικού κράτους που έχει αναφέρει ο Καραμπελιάς, οι ελίτ που κατέλαβαν το κράτος αντιτάχθηκαν σθεναρά στον εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Αυτό γιατί, εάν πρότειναν μία πολιτική ανάπτυξης της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους, της εξίσωσης των κοινωνικών αντιθέσεων και καλλιέργειας της επιχειρηματικότητας, της έρευνας και της ανταγωνιστικότητας, θα ήταν υποχρεωμένες να διαμοιράσουν με τις άλλες τάξεις τα οφέλη που απομυζούν μέσα από την εκμετάλλευση του κράτους.

Η επίθεση στο κράτος σήμερα, εμπεριέχει και άλλους στόχους. Ο ένας μετά τον άλλο οι θεσμοί στήριξης του έθνους υπονομεύονται. Ο στρατός υπονομεύτηκε από τη σωρεία μιζών, την μικροκομματική χρήση της μείωσης της θητείας και το μέσο για τον κανακάρη μας. Η εκκλησία δέχτηκε την μεγάλη επίθεση από το σημιτικό κατεστημένο και είχε την ατυχία να χάσει πρόωρα έναν μεγάλο ηγέτη. Τώρα, ήρθε η σειρά του κράτους, ως του τελευταίου καταφύγιου της εθνικής συνείδησης.

Αυτά λαμβάνουν χώρα την στιγμή που η παγκοσμιοποίηση «εισρέει» ραγδαία στην Ελληνική πραγματικότητα μέσα από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και ιδιαίτερα με την υιοθέτηση του ευρώ. Το άνοιγμα στο ευρωπαϊκό και διεθνές εμπόριο αφήνει να διαφανούν οι αδυναμίες του πασοκικού κομματικού κράτους.

Η επίθεση θα είναι σκληρή. Από τη μία, η «γενιά του ‘83» αποχωρεί. Συνεπώς το ΠΑΣΟΚ χάνει σταδιακά την υποστήριξή του στο δημόσιο τομέα. Από την άλλη, τόσο μέσα από τους διορισμούς του ΑΣΕΠ[3], όσο και μέσα από τους αποφοίτους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, στο κράτος αρχίζει να διαμορφώνεται ένα άλλο στρώμα που δεν εξάρτησε την ένταξή του σε αυτό από κομματικά ρουσφέτια.

Αυτούς ακριβώς στοχεύει να χτυπήσει ο νέος νόμος που ετοιμάζει ο Ρέππας. Είναι ενδεικτικό τι λέει ο Μόσιαλος: «Ο δημόσιος υπάλληλος πλέον δεν ανήκει σε μια οργανική θέση… Ανήκει συνολικά στο δημόσιο τομέα. Άρα μπορεί να γίνουν πιο εύκολες οι μετατάξεις εντός του δημόσιου τομέα. Κάνουμε μια επιλογή να πάμε στο δημόσιο τομέα, οπότε πρέπει να είμαστε στη διάθεση του κοινού καλού, του κοινού οφέλους»[4]. Υπενθυμίζουμε ότι αυτός «ο δημόσιος υπάλληλος» που είναι διυπουργικός, υπάρχει ήδη με νόμο …του ΠΑΣΟΚ από το 1983! Αλλά καμία κυβέρνηση δεν τον εφάρμοσε[5]!

Οι πρακτικές που εφαρμόζει ήδη το ΠΑΣΟΚ είναι ενδεικτικές του τι θα ακολουθήσει. Οι λίστες μετακινούμενων υπαλλήλων έπειτα από έγκριση της ΠΑΣΚΕ πάνε κι έρχονται. Ενώ, το ΠΑΣΟΚ, με την γνωστή ευρηματικότητά του σε μεγάλο οργανισμό του δημοσίου χρησιμοποίησε …την κλήρωση για να καλυφθούν οι «ανεπιθύμητες» θέσεις. Μόνο που στην κληρωτίδα μπήκαν μόνο τα ονόματα των πολιτικών αντιπάλων!

Αξιοκρατικοί θεσμοί όπως η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και το ΑΣΕΠ κινδυνεύουν. Η Σχολή κινδυνεύει με κλείσιμο, παρ’ όλο που χρηματοδοτείται με κοινοτικά κονδύλια! Το ΑΣΕΠ απειλείται με …ιδιωτικοποίηση: ο Βενιζέλος, μόλις χθες ανέφερε ότι αυτό θα «βοηθηθεί» από «εταιρείες συμβούλων».

Ακόμα και το αίτημα της άρσης της μονιμότητας, θα χρησιμοποιηθεί για έναν και μόνον σκοπό: την αύξηση του πελατειακού κράτους, αφού πλέον θα είναι ελεύθερη η τοποθέτηση ημετέρων.

Η επίθεση ενάντια στο κράτος έχει πολλαπλές στοχεύσεις:

α) Αντιτίθεται στο τελευταία ισχυρό θεσμό που μπορεί να υπερασπισθεί το εθνικό συμφέρον τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

β) Προωθεί ύπουλα τον κατακερματισμό της κοινωνίας αφού κατακερματίζει τον φορέα που μπορεί να έχει μία συνολική εικόνα για το συλλογικό συμφέρον.

γ) Προετοιμάζει τον πλήρη αφελληνισμό.

δ) Καταστρέφει την οποιαδήποτε δυνατότητα μελλοντικής ανάπτυξης, αφού ιστορικά το κράτος, όχι βέβαια το σημερινό πελατειακό κράτος, ήταν αποφασιστικός μοχλός στην οικονομική ανάπτυξη.

Κράτος και εκκλησία, όσο και να είναι θεσμοί σε παρακμή, δεν παύουν να αποτελούν θεσμούς που ενσωματώνουν, εγκιβωτίζουν και διατηρούν το έθνος. Η κρίση, αποτελεί πρόσχημα για την απογύμνωση του κράτους από το όποιο περιουσιακό του στοιχείο, έτσι ώστε να αποδυναμωθεί πλήρως. Το μνημόνιο δεν είναι παρά μία προσπάθεια να υπονομευθεί το κράτος σε μία σειρά από ζητήματα όπως τα εργασιακά, η κοινωνική προστασία, η υγεία, η αστυνόμευση και άλλες κοινωνικές και οικονομικές λειτουργίες. Είναι σαφής η προσπάθεια πλήρους απονομιμοποίησης του κράτους στα μάτια της κοινωνίας.

Σήμερα, την ίδια στιγμή που το κράτος υπονομεύεται, είναι καίριος ο ρόλος του ως φορέα που θα αναλάβει της οργάνωση της κοινωνίας. Σήμερα, «μία χώρα που είναι ανεπτυγμένη στον οικονομικό, τον κοινωνικό και τον πολιτικό τομέα είναι ένα έθνος που υπηρετείται σωστά από ένα κράτος που μπορεί να ρυθμίζει την ελεύθερη και αποτελεσματική αγορά. Το κράτος και η αγορά είναι θεσμοί της κοινωνίας –εργαλεία συλλογικής δράσης και τα κύρια εργαλεία για να επιτύχει μία κοινωνία τους σκοπούς της. Το κυριότερο όργανο είναι το κράτος…»[6].

________________________________________

[1] Κώστας Παπαϊωάννου, Κράτος και φιλοσοφία. Ο διάλογος Μαρξ-Χέγκελ, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Θεωρία 12, 1990.

[2] Γιώργος Καραμπελιάς, Κράτος και κοινωνία στη μεταπολίτευση (1974-1988), εκδόσεις Εξάντας, 1989.

[3] Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο πρωθυπουργός δεν παρέστη στην κηδεία του κ. Πεπονή, εμπνευστή του συγκεκριμένου θεσμού.

[4] Ηλίας Μόσιαλος, συνέντευξη στην εκπομπή «Αυτήκοος μάρτυς» του ραδιοφώνου της ΝΕΤ FM 105,8, 7-9-2011

[5] Για τους ενδιαφερόμενους είναι ο Ν. 1388/83 (ΦΕΚ 113 Α /29-8-83).

[6] Luiz Carlos Bresser-Pereira, “Assault on the State and on the Market: Neoliberalism and Economic Theory”, Estudos Avancados, 23 (66) 2009.


http://ardin-rixi.gr/archives/1620