Πώς καταστράφηκε η χώρα μας...

NAMCO PONY:

Μια διδακτική ιστορία, για το γιατί η Ελλάδα

δεν αξίζει να σωθεί !

Η περιπέτεια της NAMCO στην ελληνική αγορά αυτοκινήτου είναι χαρακτηριστική για την σύγκρουση των μεγάλων συμφερόντων που «έπνιξαν» όλες τις προσπάθειες για την ανάπτυξη της αυτοκινητοβιομηχανίας (και όχι μόνο!) στην Ελλάδα.

Οι ιδρυτές της εταιρείας, βίωσαν την απόλυτη επιτυχία έχοντας καταφέρει να παράγουν στο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη 8 - 10 αυτοκίνητα ημερησίως, γεγονός πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα και με προστιθέμενη ελληνική αξία 67%, οι πωλήσεις ξεπερνούσαν τις 18.000, ενώ ο Ελληνικός Στρατός, η αεροπορία και το Ναυτικό έδειχναν την προτίμησή τους στα... άλογα των Pony, αφού το κόστος λειτουργίας και συντήρησης πέντε εξ αυτών ήταν μικρότερο από ένα τζιπ μεγάλου κυβισμού. Ξεκίνησαν πριν από τριάντα χρόνια την κατασκευή αυτοκινήτων σε μια ρομαντική εποχή, όπου οι πολυεθνικοί κολοσσοί δεν είχαν αλώσει τον κλάδο και που η ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία φαινόταν ικανή να διατηρήσει την αυτοχθονία της, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην οικονομική ανάπτυξη.

Μάλλον όμως, οι επικεφαλής της λογάριαζαν χωρίς... τον ξενοδόχο, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν τα πολιτικά προσκόμματα που έβαζαν κυβερνητικά στελέχη της εποχής κατόπιν πιεστικών αιτημάτων ανταγωνιστών εμπόρων και εισαγωγέων που εποφθαλμιούσαν την εμπορική επιτυχία του θρυλικού Pony το οποίο είχε κατακλύσει τους ελληνικούς δρόμους και προμήθευε τα Σώματα Ασφαλείας. Οι πιέσεις ακόμη και υπουργών έγιναν αφόρητες, οι απεργίες στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης όλο και συχνότερες, οι μηχανές έμειναν σβησμένες για πάνω από 120 ημέρες και το αποτέλεσμα ήταν μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα η μονάδα ελληνικής παραγωγής να μην είναι βιώσιμη και να κλείσει, βάζοντας μια ακόμη «ταφόπλακα» στο ελληνικό επενδυτικό όνειρο για τη δημιουργία μιας κραταιής εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας.

Ίσως ούτε και οι ίδιοι οι πολιτικοί να μην πίστευαν πως η «εθνικά υπερήφανη» κατά τ' άλλα Ελλάδα θα μπορούσε να φτιάξει τα δικά της αυτοκίνητα. Διαφορετικά δεν εξηγείται, όταν κατασκευάστηκε στην τελική του μορφή το πρώτο Pony και η οικογένεια Κοντογούρη κάλεσε τον τότε υπουργό Βιομηχανίας Κωνοφάγο για να το δει, εκείνος δεν μπήκε καν στον κόπο, διαμηνύοντας πως η Ελλάδα δε θα φτιάξει ποτέ δικό της αυτοκίνητο. Στη συνέχεια όμως, αφού ο ίδιος είχε εμπλακεί στο εργοστάσιο μπαταριών ΠΑΚ, πούλαγε στην μονάδα τα προϊόντα του.

Η κυβέρνηση της "επαράτου δεξιάς" χρηματοδότησε το εργοστάσιο, αλλά βρήκε δυναμική αντίσταση της "προοδευτικής αριστεράς" που κατήγγειλε τις ΕΟΚικές χρηματοδοτήσεις, ως "δωρεές σε μονοπώλια". Έτσι το "μονοπώλιο" έκλεισε.....λίγο αργότερα, το 1983.

Οι συνδικαλιστές

Μια από τις αιτίες της κατάρρευσης της NAMCO ήταν και ο κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός. Εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης έκαναν απεργία- κατάληψη, η οποία κράτησε 4 μήνες, ζητώντας αύξηση ημερομισθίων κατά 35%.

Οι ιδιοκτήτες της εταιρείας δεν την αρνήθηκαν, αλλά τους πρότειναν να δουν τι αύξηση θα τους έδινε ο κλάδος του μετάλλου. Όμως, εκείνοι επέμεναν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους «εδώ και τώρα», υποκινούμενοι και από ένα μετέπειτα σημαίνον πολιτικό πρόσωπο της Μακεδονίας, του οποίου ο ρόλος στην περίπτωση αυτή μάλλον ήταν «σκοτεινός», κάνοντας πολλούς να μιλήσουν για «το ότι παρακινείτο από ανταγωνιστικά της οικογένειας Κοντογούρη συμφέροντα».

Δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση γιατί οι υπάλληλοι δεν άφηναν να μπει κανείς στο εργοστάσιο, ακόμη και στους ιδιοκτήτες απαγόρευαν την είσοδο. Δεν επέτρεπαν ούτε καν να σταλούν τα ετοιμοπαράδοτα οχήματα στους πελάτες της εταιρείας και άλλα 600 στον ελληνικό Δημόσιο τομέα. Έδειραν μάλιστα, πολύ άσχημα τον διευθυντή πωλήσεων Γιώργο Ζωγράφο. Τότε ανέλαβε δράση ο Πέτρος Κοντογούρης, ερχόμενος από τη Γερμανία, ο οποίος διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ότι η εταιρεία θα τους αποζημίωνε από πάνω, αρκεί να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Πράγμα που έγινε, αλλά μόνο για πέντε μέρες, καθώς μετά ζήτησαν να... πάνε διακοπές. Απίστευτο; Κι όμως αληθινό! Πράγματι πήγαν τις διακοπές τους και μετά πέρασαν από την οδό Αγίας Σοφίας 26 για να λάβουν τις αποζημιώσεις τους. Το εργοστάσιο είχε κλείσει.

Ήταν καλοκαίρι του 1983 και η Ελλάδα ζούσε στιγμές σοσιαλιστικού παροξυσμικού συνδικαλισμού, τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε σήμερα και θα πληρώνουμε για 50 τουλάχιστον χρόνια ακόμη...

Τους δυναμικούς "μουσάτους" συνδικαλιστές της δεκαετίας του ΄80, που κατήγγειλαν την "ΕΟΚ των μονοπωλίων" και ζητούσαν να αποδοθεί στην κοινωνικοποίηση, ο παράνομος πλούτος που συσωρεύει το ληστρικό μεγάλο κεφάλαιο...

Έτσι, οι "καπιταλιστές" έκλεισαν τα εργοστάσιά τους, αλλά όλως περιέργως ο "συσωρευμένος πλούτος" άλλαξε χέρια. Πέρασε σε αυτά των "μαχητικών συνδικαλιστών"...

Πηγή: http://taxalia.blogspot.com/2011/07/namco-pony.html

Το ολλανδικό μονοπώλιο μπύρας στην Ελλάδα

ΤΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΜΠΥΡΑΣ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ!

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού στην Ελλάδα είναι ΥΠΗΡΕΤΗΣ των συμφερόντων της ΟΛΛΑΝΔΙΚΗΣ -ΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΖΥΘΟΠΟΙΪΑΣ. Καταγγελίες επώνυμες υπάρχουν. Δημοσιεύσεις στις εφημερίδες υπάρχουν. Δεν υπάρχει όμως διάθεση από το κράτος να λυθεί το θέμα. Περιμένουμε μόνο την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουν το 85% της Ελληνικής αγοράς μπύρας. Την τελευταία 10ετια έχουν ΚΕΡΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 9 ΔΙΣ ΕΥΡΩ.

Οι Ολλανδοί με τα λεφτά του μέσου Έλληνα που κερδίζουν, εξαγοράζουν άλλα εργοστάσια μπύρας στην Ευρώπη. Μόνο ψίχουλα από αυτά τα κέρδη επανα-επενδύονται στην Ελλάδα. Η Ηeineken πουλιέται στα Ελληνικά Σούπερ Μάρκετς 60% υπερτιμημένη από τα αντίστοιχα Oλλανδικά ! Και όλα αυτά με τις ΕΥΛΟΓΙΕΣ και την ΑΝΟΧΗ του Ελληνικού Κράτους.

Το ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ μπύρας είναι ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ. Εκβιάζει, πιέζει, υποβάλλει κανόνες, μπλοκάρει τον ανταγωνισμό. Στα Σουπερ μάρκετς, πρατήρια, κάβες, χονδρεμπόρους, εστιατόρια, ταβέρνες, σουβλατζίδικα. καφενεία, μπαρ, ψιλικατζίδικα, φαστ φουντάδικα, πιτσαρίες κτλ

δεν βρίσκει άλλες μπύρες παρά μόνο της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας. Κάνουν ΠΑΡΑΝΟΜΑ ιδιωτικά συμβόλαια για την αποκλειστική διάθεση των προϊόντων τους. Γέμισαν την αγορά με ΔΩΡΕΑΝ ψυγεία, όπου υπάρχει χώρος ΜΟΝΟ για τα προϊόντα τους. Μας εκμεταλλεύονται, εξάγουν τα κέρδη τους οι "φιλέλληνες" Ολλανδοί και το μεγάλο ευχαριστώ τους βρίσκεται στην ιστοσελίδα της Heineken http://www.heineken.com/ όπου παρουσιάζουν το FYROM σαν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ.

ΠΕΣ OXI ΣΤΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΤΣΙΦΛΙΚΙ. ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΜΠΥΡΑΣ .

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΖΟΥΜΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΛΛΑΝΔΟΥΣ!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΚΗ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙΪΑ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ "FIX", "ΜΥΘΟΣ" ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ "ΒΕΡΓΙΝΑ" ΚΑΙ "EDELSTEINER" ΤΗΣ ΖΥΘΟΠΟΙΪΑΣ ΘΡΑΚΗΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΧΕΙ ΔΕΧΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΜΠΥΡΑΣ.

ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΤΕΣ. ΑΝ ΣΟΥ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΟΛΛΑΝΔΙΚΕΣ, ΖΗΤΑ ΝΕΡΑΚΙ Ή ΑΛΛΑΞΕ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ!

Πηγή: http://forza-grecia.pblogs.gr/2011/09/to-ollandiko-monopwlio-mpyras-sthn-ellada-kai-mas-miloyn-gia-ant.html

Μεγαλοπασόκοι...

Η υφυπουργός (!) κα Νταλάρα, σύζυγος του πάμπλουτου

τραγουδιστή Γιώργου και ξαδέρφη του Ραγκούση

Χτίζει και τρίτη βίλα στην Αντίπαρο,
όταν η Ελλάδα γκρεμίζεται

Εφημερίδα "δημοκρατία"

Ο προκλητικός τρόπος που πολιτεύεται, οι σπατάλες που καταγράφηκαν φωτογραφικά πριν από μήνες με την ανακαίνιση του γραφείου της στην οδό Σταδίου, τα 22.000.000 ευρώ που δημοσιοποιήθηκε ότι δόθηκαν υπό μορφή επιδομάτων και «δώρων» στους συνδικαλιστές του υπουργείου της, για να σιωπήσουν στην επέλαση της τρόικας, και η φράση «δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες παρά μόνο λαθραία τσιγάρα» έχουν κάνει ιδιαίτερα αντιπαθή την κυρία Αννα Νταλάρα στην κοινή γνώμη. Οι αποδοκιμασίες, τα γιαούρτια, τα... παπούτσια και η φυγάδευσή της από το Πνευματικό Κέντρο του Ζωγράφου, για να μην τη λιντσάρουν οι «Αγανακτισμένοι» πολίτες, αποδεικνύουν ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού την έχει ταυτίσει με το καθεστώς νεοπλουτισμού και νεποτισμού στην κυβέρνηση Παπανδρέου (πρωτοξαδέλφη, άλλωστε, του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση).

Η σύζυγος του διάσημου ερμηνευτή Γιώργου Νταλάρα έχει συνήθως το απορημένο ύφος της Μαρίας Αντουανέτας (αφού δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι οι φτωχοί;), όταν καλείται να αντιμετωπίσει σύνθετα κοινωνικά προβλήματα.

Η κυρία υφυπουργός, με το «γεμάτο» «πόθεν έσχες» της, θα μπορούσε να πολιτεύεται αμισθί (προσφέροντας στην πατρίδα), αφού οι οικονομικές δυνατότητές της της το επιτρέπουν. Και όχι να εισπράττει την παχυλή βουλευτική αποζημίωση και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται! Εχει δηλώσει 27 ακίνητα, τα τρία εκ των οποίων είναι πολυτελείς εξοχικές κατοικίες σε κοσμοπολίτικα νησιά του Αιγαίου. Σύμφωνα με το φωτογραφικό ρεπορτάζ, αυτή την εποχή που ο λαός καλείται σε αιματηρές θυσίες και έχει βγει στους δρόμους διαδηλώνοντας, η κυρία Νταλάρα-Ραγκούση αποπερατώνει δύο παραθαλάσσιες επαύλεις που ανήκουν στην πλούσια συλλογή της.

Ρίχνει μπετά στην Αντίπαρο και καλλωπίζει το νέο ανάκτορο στη Σύρο

Το ζεύγος Γιώργου και Αννας Νταλάρα, με κοινή ρίζα την πρωτεύουσα των Κυκλάδων, έχει πολλούς φίλους στο νησί. Αλλά και πολλούς ακόμα που τους αντιμετωπίζουν με ιδιότυπο νησιώτικο «χιούμορ». Οι Συριανοί έδειξαν, στις 21 Μαρτίου και στα μέσα Απριλίου, πόσο εκτιμούν το πολιτικό ταμπεραμέντο της κυρίας Νταλάρα, αλλά και του φίλου του ζεύγους, Γιώργου Παπανδρέου, πρωθυπουργού αυτήν τη στιγμή της Ελλάδας. Ο κ. Παπανδρέου έφυγε τρέχοντας από την πίσω πόρτα του δημαρχείου μέσα στους καπνούς των δακρυγόνων και το ζεύγος, όταν κάθισε να φάει σε γνωστή ταβέρνα (τη Μεγάλη Παρασκευή), άκουσε τα εξ αμάξης, με αποτέλεσμα να εκνευριστεί ο τραγουδιστής σύζυγος και «να παραφερθεί», όπως γράφτηκε. Αυτό, βέβαια, δεν τους εμποδίζει να ξεκουράζονται στο πολυτελέστατο αρχοντικό, στο χωριό Φοίνικας, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε.

Πρόκειται για μια τριώροφη σομόν μεζονέτα, με υπόγειο, πολύ μεγάλο και φροντισμένο κήπο με φοίνικες, ψηλό πέτρινο μαντρότοιχο, για να προστατεύονται οι ιδιοκτήτες του από τα βλέμματα των αδιακρίτων, και πλακόστρωτη ράμπα, για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα των επισκεπτών ακριβώς δίπλα από την πόρτα του πρώτου ορόφου. Επειδή το συγκεκριμένο ακίνητο, ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, περιτριγυρίζεται και από άλλα σπίτια, η κυρία Νταλάρα αποφάσισε ότι πραγματική ηρεμία και γαλήνη θα έβρισκε, ειδικά κατά τη θερινή περίοδο, στο δεύτερο παραθαλάσσιο εξοχικό, που είναι υπό κατασκευή στη θέση Ακρωτήρι, στο χωριό Μέγας Γιαλός. Το σπίτι, πάντα κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, που απλώνεται σε τεράστιο οικόπεδο κυριολεκτικά δομημένο πάνω σε ακρωτήρι που μπαίνει στη θάλασσα, είναι διώροφο. Κάτω, χτισμένο με πέτρα και καμάρες και, πάνω, λευκό για να κρατά την αιγαιοπελαγίτικη ισορροπία. Κατά σατανική σύμπτωση, βρίσκεται πολύ κοντά στην υπερπολυτελή κατοικία 224 τ.μ. του (πρώην υπουργού των κυβερνήσεων Σημίτη) Γιάννου Παπαντωνίου, η οποία διαθέτει μεγάλη πισίνα, βοηθητικούς χώρους, ακόμη και σκαλάκια για άμεση πρόσβαση από το σπίτι στη θάλασσα και η εμπορική της αξία υπολογίζεται στα 2.000.000 ευρώ.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης αυτή την εποχή αναγείρει και τρίτη πολυτελή εξοχική κατοικία στην Αντίπαρο, κοντά στο σπίτι του σταρ του Χόλιγουντ Τομ Χανκς και της Ελληνίδας συζύγου του. Το οικόπεδο βρίσκεται στην περιοχή Παναγιά, λίγο έξω από το λιμάνι της Αντιπάρου, εκτείνεται σε 576,94 τ.μ. και έχει χτιστεί σε οικόπεδο 8.095,00 τ.μ. Το κόστος ανέγερσης της χλιδάτης κατοικίας υπολογίζεται στα 2.000 ευρώ το τ.μ. Δηλαδή, υπολογιστικά (χωρίς να είμαστε μεσίτες ή εργολάβοι), η αξία του οικοπέδου μπορεί και να ξεπερνά τα 800.000 ευρώ, ενώ το κόστος κατασκευής της βίλας προσεγγίζει τα 1.200.000 ευρώ. Λεφτά υπάρχουν...

Στέφανος Χίος

http://www.dimokratianews.gr/content/423/%CF%87%CF%84%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B2%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%8D%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9

Βάφτισαν την πισίνα του Παπακωνσταντίνου στη Σέριφο ΥΔΑΤΟΣΥΛΛΕΚΤΗ γιατί απαγορεύονταν

Ρε Παπακωνσταντίνου αν ισχύουν όλα αυτά με πιο ηθικό ανάστημα θα κυνηγήσεις τα αυθαίρετα; Πες μας ρε φίλε γιατί θα σκάσουμε; Οχι τίποτα άλλο αλλά θυμόμαστε και τις δηλώσεις της συζύγου σου ότι περνάτε άσχημα στην Ελλάδα και δεν σας φτάνουν και τα χρήματα!

Προχτές γράφαμε για τη βίλα του Παπακωνσταντίνου στη Σέριφο:"Καταραμένη φτώχεια! ο κύριος Παπακωνσταντίνου έβαλε ενοικιαστήριο στην βίλα του στη Σέριφο".

Διαβάστε τα νεώτερα από το Fimotro:

ΕΙΧΕ ΔΗΛΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΤΟΥ ΩΣ "ΥΔΑΤΟΣΥΛΛΕΚΤΗ"!

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΣΕΡΙΦΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΦΟΡΟΥΣ!

Ξεφτιλίστηκε από το Αποκαλυπτικό δελτίο του Extra 3. Πολύ άγρια μάλιστα. Για πρώτη φορά βγαίνει στο φως της δημοσιότητας έγγραφο που να επιβεβαιώνει ότι στο εξοχικό του στην Σέριφο η πισίνα στο εξοχικό του έχει δηλωθεί ως... υδατοσυλλέκτης(!). Ο Παπακωνσταντίνου που ξεσπάθωνε κατά της φοροδιαφυγής και υποσχόταν ότι θα βρει όλες τις πισίνες και θα τις φορολογήσει, "ξέχασε" τη δική του. Το θέμα θα έχει συνέχεια. Και πολύ δύσκολα ο Παπακωνσταντίνου θα την γλυτώσει αυτή την φορά...

http://zeidoron.blogspot.com/2011/07/blog-post_20.html

Επέτειος δολοφονίας Ιωάννου Καποδίστρια

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 –ακριβώς πριν από 180 χρόνια- δολοφονήθηκε από ελληνικό χέρι ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος. Ήταν ξημέρωμα, την ώρα που ο ευλαβής πολιτικός πήγαινε από Όρθρου βαθέος στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο. Ως ένα σύντομο πολιτικό μνημόσυνο στον δημιουργό και ανορθωτή της Νεωτέρας Ελλάδος ας θυμηθούμε ορισμένα στοιχεία από τη ζωή και την προσφορά του.

Ο Κερκυραίος κόμης Καποδίστριας πίστευε ότι ο Ελληνισμός θα αναγεννηθεί μόνον αν παραμείνει ριζωμένος στις διαχρονικές ελληνορθόδοξες αξίες. Διάβαζε κάθε μέρα την Αγία Γραφή και αρχαίους συγγραφείς, όπως ο Πλούταρχος. Είχε πάντα μαζί του την εικόνα της Παναγίας της Πλατυτέρας και μετά τη δολοφονία του ετάφη στη Μονή της Πλατυτέρας στην Κέρκυρα. Τόνιζε την ανάγκη να γαλουχηθούν τα ελληνόπουλα με την Ορθόδοξη Πίστη και τη ακατάλυτη συνέχεια του Ελληνισμού. Όταν έγραφε προς τους ξένους διπλωμάτες υπογράμμιζε τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του Έθνους μας: «Το Ελληνικόν Έθνος σύγκειται από των ανθρώπων, οίτινες από της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν ομολογούντες την Ορθόδοξον Πίστιν και την γλώσσαν των Πατέρων αυτών λαλούντες».

Όταν εκλήθη να αναλάβει την δημιουργία της Ελλάδος εκ του μηδενός οι Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ λεηλατούσαν ακόμη την Πελοπόννησο και οι Τούρκοι κατείχαν πολλά σημεία της Στερεάς. Πίστευε ακράδαντα ότι για να πας στο διπλωματικό τραπέζι έπρεπε πρώτα να έχεις ισχυρό στρατό και να έχεις κερδίσει στο πεδίο των μαχών. Από το 1828 έως το 1831 έδινε τις διπλωματικές του μάχες για την ανεξαρτησία της μικρής Ελλάδος, η οποία εξήρχετο από 400 χρόνια δουλείας, και παράλληλα οργάνωσε τακτικό στρατό, ο οποίος κατεδίωξε τους Τούρκους. Η λαμπρή διπλωματική του δράση σε διεθνές επίπεδο τον είχε κάνει φίλο της Γαλλίας και έτσι το γαλλικό ιππικό με τον Στρατηγό Μαιζόν ανέλαβε την εκδίωξη του Ιμπραήμ από τον Μωριά.

Ο Καποδίστριας είχε μάθει από την εμπειρία του ως συνυπουργός Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας –μαζί με τον Νέσσελροντ- ότι χρειάζεται συνεχώς να πιέζεις για το εθνικό συμφέρον, να διεκδικείς περισσότερα ώστε να κερδίσεις τελικά έστω και τα μισά. Γνώριζε ότι μία μικρή χώρα πρέπει διαρκώς να επαναδιαπραγματεύεται. Αν άφηνε τα πράγματα όπως αρχικώς τα ήθελαν οι Μεγάλες Δυνάμεις και ο Σουλτάνος, η Ελλάδα που απελευθερώθηκε θα είχε χάσει τη μισή Στερεά και θα ήταν φόρου υποτελής στους Οθωμανούς Τούρκους. Με συνεχή επαναδιαπραγμάτευση επέτυχε την απελευθέρωση όλης της Στερεάς και την κατάργηση της εξάρτησης από τον Σουλτάνο. Χρήσιμο μάθημα και για σήμερα, όταν η επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης καθίσταται αδήριτη ανάγκη.

Η διπλωματική του δράση δεν περιορίσθηκε μόνο στο πλευρό του Ρώσου Τσάρου, τον οποίο πίεζε συνεχώς για τα δίκια των υποδούλων Ελλήνων. Επεκτάθηκε και στη διοργάνωση εκ βάθρων της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, γεγονός που αναγνωρίζουν και σήμερα οι Ελβετοί.. Αυτό μάλιστα το πρότυπο θεωρούν ορισμένοι μελετητές ως το πρόπλασμα της Ενωμένης Ευρώπης, γι’ αυτό και χαρακτηρίζουν τον Καποδίστρια ως έναν οραματιστή της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως. Ο Καποδίστριας είχε κατανοήσει την ανάγκη για ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των ισχυρών της εποχής για τη διατήρηση της εύθραυστης ειρήνης. Όταν ηττήθηκε οριστικά ο Ναπολέων, οι Άγγλοι κι οι Αυστριακοί πρότειναν τον κατακερματισμό της Γαλλίας. Ο Κερκυραίος σύμβουλος του Τσάρου πρότεινε στη ρωσική διπλωματία να μην υποστηρίξει αυτή την πρόταση, διότι η πλήρης αποδυνάμωση της Γαλλίας θα οδηγούσε σε κηδεμονία της Ευρώπης από τους Άγγλους ή από άλλη δύναμη. Με την επιμονή του η Γαλλία απέφυγε τη διάλυση και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης οι Γάλλοι έστειλαν τον Μαιζόν κατά του Ιμπραήμ , όπως προαναφέραμε.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας παρά την παραμονή και την επιτυχή δράση του στους θαλάμους και τους διαδρόμους της αδίστακτης διπλωματίας των Μεγάλων Δυνάμεων, προσπάθησε να εισαγάγει το ήθος στη διπλωματία. Αντιτάχθηκε στα σχέδια της Ιεράς Συμμαχίας για την κατάπνιξη των απελευθερωτικών κινημάτων διαφόρων λαών. Έχοντας τον πόνο για τη ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ελλάδα, διαφώνησε με ισχυρούς άνδρες της εποχής όπως ο Αυστριακός Καγκελλάριος Μέττερνιχ. Ο Χένρι Κίσσιγκερ, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, στη διδακτορική του διατριβή για τον 19ο αιώνα διαπιστώνει: Δύο ειδών διπλωμάτες υπάρχουν στην παγκόσμια ιστορία. Οι Μέττερνιχ και οι Καποδίστριες! Εννοεί, δηλαδή, ότι ο πρώτος εκφράζει τον κυνισμό και την αδικία εις βάρος των αδυνάτων και ο δεύτερος την ανάγκη να υπάρχουν ορισμένες αρχές και αξίες στις διεθνείς σχέσεις.

Οι σώφρονες Έλληνες της μετεπαναστατικής Ελλάδος, όπως ο Θ. Κολοκοτρώνης, κατανοούσαν ότι για να δημιουργηθεί κράτος με νόμο και τάξη έπρεπε να αφεθεί ο Καποδίστριας να κυβερνήσει με κάποια δόση αυταρχισμού. Οι αγγλόφιλοι, που εφοβούντο την κυριαρχία του ελληνικού εμπορικού ναυτικού στη Μεσόγειο, βρήκαν αφορμή να τον κατηγορήσουν για «αντιδημοκρατικές μεθόδους». Το πνεύμα των ξενόδουλων Μαυροκορδάτων οδήγησε το χέρι του Ναυάρχου Μιαούλη να ... κάψει τον ελληνικό στόλο στην Ύδρα ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά του Καποδίστρια. Αν και τον άφησαν να κυβερνήσει μόνο τριάμισυ χρόνια ο Καποδίστριας πρόλαβε να αφήσει τεράστιο αναγεννητικό έργο. Γιατί ήταν έντιμος, ικανός και πατριώτης. Τιμώντας τη μνήμη του ας διδαχθούμε από το έργο του.

Κ.Χ. 27.9.2011

Ανοιχτή συζήτηση νεολαίας

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου στις 19:00

Ανοιχτή συζήτηση νεολαίας

Η παιδεία του μνημονίου, ο νόμος Διαμαντοπούλου

και το φοιτητικό κίνημα

Υπάρχει διέξοδος για την παιδεία;

Το τελευταίο διάστημα σε αναβρασμό βρίσκονται τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλης της χώρας, με εκατοντάδες κατειλημμένες σχολές σε όλη τη χώρα. Το Υπουργείο Παιδείας, προς το τέλος του καλοκαιριού, σε ρυθμούς «fast truck», πέρασε το νέο νομοσχέδιο λειτουργίας των ΑΕΙ, έχοντας εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική συναίνεση και στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.

Ο νόμος αυτός, δεν έρχεται να λύσει στην πραγματικότητα, κανένα από τα πραγματικά προβλήματα του Δημοσίου Πανεπιστήμιου. Απεναντίας, έρχεται να επικυρώσει και να ενισχύσει το πανεπιστήμιο της γενικευμένης αμάθειας και της αδιέξοδης εξειδίκευσης για χάρη της αγοράς.

Η κυβέρνηση των εντολοδόχων της Τρόικας, δε επιτέθηκε μόνο σε βάρος της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά σε βάρος όλων των βαθμιδών της εκπαίδευσης, στερώντας από τους μαθητές τα σχολικά τους βιβλία, συγχωνεύοντας τα δημόσια σχολεία και μειώνοντας το διδακτικό προσωπικό.

Όλα αυτά τα ζητήματα είναι αναγκαίο να συζητηθούν στις τάξεις της ελληνικής νεολαίας. Προσκαλούμε λοιπόν, όλες και όλους τους νέους σε ένα ανοιχτό κύκλο διαλόγου την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου στις 19:00 στο στέκι του Άρδην, στη Θεσσαλονίκη.

Εκεί νέοι άνθρωποι που μετέχουν των κινητοποιήσεων θα παρουσιάσουν τις οπτικές του φοιτητικού κινήματος, τα σημεία του νέου νόμου, ενώ νέοι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί θα παρουσιάσουν τις αδυναμίες στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Στόχος της κουβέντας, είναι η αναζήτηση νέων προτάσεων και ιδεών απέναντι στο σχολείο της γενικευμένης αμάθειας και το πανεπιστήμιο της αγοράς. Σας περιμένουμε λοιπόν, στο στέκι του Άρδην στη Βαλαωρίτου 1 στον 8ο όροφο.

Στο στέκι του Άρδην στη Θεσσαλονίκη
Πληροφορίες 2301 543751

http://www.ardinthess.wordpress.com/

Α, ρε Παπαχελά τι μου ’κανες!

Α, ρε Παπαχελά τι μου ’κανες!

του Άρη Δαβαράκη 25/09/2011

Να σας πω κάτι; Μας βαρέθηκα. Είμαστε αφόρητα πληκτικοί και συγχρόνως κακοήθεις, αρνητικοί, γρουσούζηδες και rien ne va plus. Γυρίζει η μπίλια ωραία-ωραία ακόμα και χοροπηδάει, θα μπορούσε να σταματήσει σε οποιονδήποτε αριθμό, ο γκρουπιέρης όμως έχει πιτυρίδα και χασμουριέται και σου κόβει το κέφι και λες κι εσύ από μέσα σου «ε, δεν θα ποντάρω κι εγώ για να μάθεις μαλακισμένο, ε μαλακισμένο». Πας να μουρμουρίσεις ένα ωραίο τραγούδι, σου την κόβει τη φόρα αυτή η ξερακιανή με τις κόκκινες γόβες, χύνοντας εν ανάγκη το υπόλοιπο του φριχτού κολλώδους της κοκτέιλ επάνω στο πεντακάθαρο blue-jean σου μόνο και μόνο για να σου χαλάσει τη βραδιά. Γουρούνια bro, και δεν εννοώ PIGS, τους άλλους εννοώ που θα τους βρεις όπου κι αν πάς μπροστά σου – φτου σας ρε βρωμιάρηδες αξύριστοι ιδρωμένοι χωρίς αποσμητικό και με βρώμικα νύχια, χτικιάρηδες που θέλετε και να μας γαμήσετε κιόλας. Τι; Τυρί και ψωμί. Ότι ιδέα σας έρθει φτιάχνετε ιστορίες μες’ στις φαλάκρες σας και μετά πάτε και εκβιάζετε καταστάσεις για να βγει ορτανσία στον αγρό του εγκεφάλου σας, υπολογίζοντας στο πολύ σκατό που του ρίχνετε μέσα κάθε μέρα για λίπασμα.

Πάτε και για μπάνιο σιχαμένοι. Μπλιάχ. Κατουράτε (οι καλές γριούλες πρώτες-πρώτες) μόλις βραχεί το απ ’αυτό σας απ’ την Μεσόγειο και μετά εμείς και τα παιδιά μας παίζουμε κουβαδάκια με εκατομμύρια τριχομονάδες να μας κατακλύζουν και να τις καταπίνουμε κιόλας. Ναι, βέβαια. Έχουμε πάθει ανοσία, δεν μας πιάνει τίποτα. Και η κουράδα εκεί, δύο βήματα πιο βαθειά, μόλις το κυματάκι βρέξει το αλεξίσφαιρο σουτιέν σας ή τις πυκνές λευκές τρίχες του στιβαρού σας στέρνου μπαμπόγεροι, αναίσθητοι, που του χρόνου λέει θα πάτε Ψαρού με την κόρη σας τη μεγάλη που πήρε χρηματιστή λαμόγιο Νεοδημοκράτη πολύ μπασμένο και θάχει βγει πια ο Σαμαράς οπότε ούτε ξενοδοχείο δεν θα πληρώσετε απέναντι ακριβώς από το Άκουα Μαρίνα – εκεί θα την ξαμολήσετε του χρόνου την κουράδα. Τ’ ακούς Μαρίνα, τ ’ακούω να λες. Τσάμπα όλα. Γιατί –η Δήμητρα Λιάνη πως νοίκιαζε καμπάνα στο Lagonissi Resort, καλύτερη είναι; Και όλα included – από χαμάμ μέχρι κομμώτρια μέχρι κι αυτός που θα σου πετάξει τα μάτια έξω, Monty python μεταλλαγμένο, παλιόγρια πατσαβούρα που μου θες και μαύρο, άκου μαύρο, που τα ήξερες μωρή γελοία εσύ αυτά με τους μαύρους –αλλά, θα μου πεις, κι αυτός με έξοδα του κράτους θα αποζημιωθεί ο μαύρος, το κράτος στην Ελλάδα βαστάει ακόμα γερά και μην ακούς αυτά που σου λένε, ούτε στη Σοβιετία δεν πρόλαβε να ριζώσει τέτοιο πονόψυχο κοινωνικό κράτος με επανάσταση μιλάμε τώρα και 72 χρόνια γεμάτα στην εξουσία: Εδώ τα σοβιέτ μέσα σε 30 χρόνια πιάσανε ρίζα που τ’ αλμυρίκι θέλει σου λέει πενήντα χρόνια να βρει την άκρη του –αν είναι τυχερό και δεν το πλακώσει το αυθαίρετο.

Είναι πάρα πολύ βαρετά όλα αυτά πια, δεν αντέχεται τόση πλήξη και τόση αδιαλλαξία στο μπλέντερ με άλλη τόση αδιαφορία και κουτοπονηριά και πείσμα και μνησικακία και τόσες αναλύσεις και άρθρα και αφιερώματα, θα τα καταφέρουμε, δεν θα τα καταφέρουμε, η 6η δόση, η 21η Ιουλίου, το άλλο δάνειο του Δεκεμβρίου, ο Σόϊμπλε, οι απολύσεις, δουλειές κλείνουν, μαγαζιά κατεβάζουν ρολά, οι τράπεζες δεν έχουνε λεφτά, εγώ που σας μιλάω πληρώθηκα Παρασκευή απόγευμα για μια δουλειά στιχουργική το εξτραδάκι μου και το καταχώνιασα κάπου (δεν σας λέω πού) παρ’ ότι τις προλάβαινα και την Alpha και την Eurobank του Κολωνακίου που μένουνε ανοιχτές και τ ’απογεύματα. Λέω, άσε καλύτερα, ολόκληρο Σαββατοκύριακο, ξέρω εγώ τι θ’ αποφασίσει αυτή η ταλαίπωρη κυβέρνηση του Βαγγέλη, η άχρηστη, μέσ’ στο Σαββατοκύριακο; Για τον ΓΑΠ δεν λέω κουβέντα, το έχω αποδεχθεί : ή πράκτορας σε εντεταλμένη υπηρεσία είναι ή ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι που είναι ο αγαπημένος μου ήρωας αλλά δεν απέφυγε την τραγωδία και την καταστροφή –απ’ την καλή του την καρδιά και μόνο.

Παραληρώ το ξέρω. Συγχωράτε με, είμαι υπο καταστολήν. Με ξαποστείλανε ευγενικά-ευγενικά και τα παλληκάρια του Καμίνη (και της Lady Dora-Mητσοback μαθαίνω) από τον 98,4 (γιατί διάβαζα, λέει, πολύ Παπαχελά από την «Καθημερινή» και δεν τους πάει η γραμμή του), οπότε ανήκω πιά δικαιωματικά στην γενιά των 700 ευρώ –γιατί τόσα παίρνω τώρα συνολικά το μήνα.

Μην κολλάτε, διασκεδάζω – έχω τραγούδια αυτόν τον καιρό και ανοιχτούς ορίζοντες για δημιουργικά πράγματα – μακριά από δεσμεύσεις οιουδήποτε είδους. Είναι παράξενο, τόσο παράξενο που καταντάει μεταφυσικά μυστηριώδες: Μόλις με «ξεφορτωθούνε» οι «σε διατεταγμένη» γενικώς (τριάντα πέντε χρόνια τώρα), με αρπάζουνε απ’ το σβέρκο τα τραγούδια και τα άλλα projects, της τέχνης και της συνεργασίας με το αόρατο και έρχομαι στα ίσα μου. Γι’ αυτό τώρα που το σκέφτομαι – οφείλω ένα ευχαριστώ στον Παπαχελά που έγινε αιτία να μου δείξουνε την έξοδο από τον 98,4!

Αυτο που θά θελα να ερευνήσω λίγο καλύτερα είναι η καλή σχέση της κ. Μπακογιάννη με το team του Καμίνη. Έχει (ένα κάποιο, αν και όχι σοβαρά μετρήσιμο) ενδιαφέρον! Αν εχετε καμμία πληροφορία σχετικά, please mail me. Έχει γούστο.

Τραγικές επιπτώσεις!

Εθνική Γαλλίας 1959

Οι τραγικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Όπως προκύπτει από την σύγκριση των δύο φωτογραφιών ο πλανήτης υπερθερμαίνεται και οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν!

Εθνική Γαλλίας 2010

Τα δύο ξόανα της μεταπολιτευτικής παράγκας

Τα δύο ξόανα της μεταπολιτευτικής παράγκας

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ο Αντώνης Σαμαράς στη Βουλή των Ελλήνων γκρέμισε δυο λερά ξόανα, στολισμένα με τα ράκη της χιλιοαποζημιωμένης «Ήρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.», προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Πατρίδα.Τα είχε στήσει στο κέντρο της Αγοράς η μεταπολιτευτική χλαπάτσα της «πολιτικής ορθότητας» και της ντεμέκ «προοδευτικότητας»: το πανεπιστημιακό άσυλο και την συνδιοίκηση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, με ικανή συμμετοχή των φοιτητών.

Το άσυλο, που σκοπό είχε να προστατεύσει την ελευθερία έκφρασης μέσα στους ναούς της γνώσης, καθώς και τους χώρους και τα πρόσωπα της ανώτατης εκπαίδευσης από την αυθαίρετη βία της όποιας εξουσίας, τελικά κατέληξε κακοφορμισμένη πηγή μόλυνσης για την Δημοκρατία και την Πατρίδα. Τα Πανεπιστήμια, δημιουργήματα των μεγάλων ευεργετών και του υστερήματος του Έθνους, κατέληξαν άντρα ανελευθερίας, πνευματικής αγκύλωσης, αληθινού φασισμού με «προοδευτικό» επίχρισμα, αδιαφανής καταβόθρα κονδυλίων και χώρος απροκάλυπτης βίας, σε βάρος όποιου δεν ήταν αρεστός στην μηδενιστική κλίκα, διαφόρων αποχρώσεων, που έκανε επανάσταση του κώλου. Μετά βέβαια τις 11, οπότε, ως γνωστόν, ξυπνούν οι φοιτητές και πεινάνε οι εργάτες.

Σήμερα στα Πανεπιστήμια δεν έχουμε έλλειμμα ελευθερίας,

αλλά περίσσευμα ασυδοσίας

Χώροι του Πανεπιστημίου μετατράπηκαν σε αποθήκες μολότωφ, κοιτώνες μουσουλμάνων κατσαπλιάδων και βέβαια καταφύγιο των παράνομων σε όλα τα επεισόδια μετά από πορείες και συγκεντρώσεις. Στα Προπύλαια οι λιανοπωλητές της ιταλικής μαφίας πουλάνε λαθραίες τσάντες και cd, κι αλλού, όπου η Αστυνομία δεν μπορεί να μπει, συναντιούνται εκ του ασφαλούς ντήλερς και πρεζάκια. Στην Κρήτη κάποτε κάνανε και καλλιέργεια χασισόδεντρων κάτι μερακλήδες. Από κει, εκ του ασφαλούς, εφορμούν οι λεγεώνες της «επανάστασης», για να κάψουν μαγαζιά, τράπεζες, να σπάσουν αυτοκίνητα. Ο κάθε μαλάκας, ατιμώρητος, έσπαζε πόρτες, έκλεβε υπολογιστές, κατέστρεφε έργα τέχνης, κόπριζε τον μηδενισμό και την βλακεία του με σπρέϊ στους τοίχους, σε αγάλματα. Κι όταν η Αστυνομία τους κυνηγούσε από τους γύρω δρόμους, αφού είχαν διαπράξει σωρεία πλημμελημμάτων και κακουργημάτων, μόλις πατούσαν το πόδι τους στα Προπύλαια ή στην είσοδο της Νομικής, οι αστυνομικοί σταματούσαν σε ένα αόρατο θεσμικό τείχος. Μέχρι να κουνηθεί ο Πρύτανης, τα συμβούλια και τα διαβούλια, η λεηλασία και οι καταστροφές είχαν τελειώσει και βέβαια, μην ξεχνάμε, ούτε υλικό από κάμερες μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ούτε στην ίδια την Αστυνομία επιτρέπεται να φωτογραφίζει ή βιντεοσκοπεί τα επεισόδια, ώστε να ταυτοποιούνται πολλοί εκ των εγκληματιών. Αυτό, διότι η μόλυνση της «πολιτικής ορθότητας» μέσω των «ανεξάρτητων αρχών» είχε πλήξει και την κοινή λογική. Κάποτε στην Θεσσαλονίκη από το απέναντι πεζοδρόμιο, κοντά στο άγαλμα-έκτρωμα μπροστά στην Έκθεση, περαστικοί και πάνοπλες ράθυμες διμοιρίες των ΜΑΤ, παρακολουθούσαμε κάτι «Τσε Γκεβάρα» του δίφραγκου με κόπο να σηκώνουν και να πετάνε από τον δεύτερο όροφο της Θεολογικής ένα ογκώδες φωτοτυπικό μηχάνημα, που σκόρπισε σαν ρόδι. Η δημοκρατία θριάμβευε.

Μέσα σε τόσα χρόνια καταστροφών και λεηλασιών, όπου τα Πανεπιστήμια λειτούργησαν ως άντρα παρανομίας, το άσυλο άρθηκε δυο ή τρεις φορές κι αφού είχε γίνει μπάχαλο. Το 1995, όταν κάηκε το Πολυτεχνείο, φίλος μου μεταπτυχιακός είδε έναν «αγωνιστή» να ξεκρεμάει έναν πίνακα ζωγραφικής μεγάλης αξίας, να τον κρατάει κι άλλον «αγωνιστή» να τον τρυπάει με γροθιά. Το δε πλιάτσικο σε υπολογιστές κλπ πήγε σύννεφο, όπως κάποτε και στα ΤΕΙ στο Αιγάλεω. Πρυτάνεις τρώγανε ξύλο, χτίζονταν μέσα στο γραφείο τους, με τους «αγωνιστές» να ποζάρουν με το μυστρί στις κάμερες. Συνεδριάσεις οργάνων, εκδηλώσεις και συνελεύσεις διαλύονταν με λοστούς και κλωτσοπατινάδα, ενώ η αισθητική των χώρων, μετά τις «επαναστατικές» παρεμβάσεις έκφρασης, θυμίζουν την Βηρυτό μετά τον εμφύλιο. Επί χρόνια, το πιο ανελεύθερο μέρος για δημόσια έκφραση είναι τα Πανεπιστήμια. Αν μιλήσεις για Πατρίδα και Έθνος, για την Κύπρο ή την Βόρεια Ήπειρο, για τον τουρκικό επεκτατισμό, για ό,τι δεν κάνουν κέφι οι συμμορίες των «προοδευτικών» φασιστών, ετοιμάσου να πολεμήσεις για την ζωή σου και την σωματική σου ακεραιότητα. Η αγέλη της «προόδου» θα θελήσει το αίμα σου.

Σε ορισμένες σχολές μπορείς να πάρεις φόρα και να κοπανήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, χωρίς να πάθεις τίποτα. Ένα παχύ στρώμα αφισών των παρατάξεων, από την εποχή που ο Παπουτσής κρατούσε την σημαία ως χαμηλοβλεπούσα, ως την καφρίλα στο όνομα κι ερήμην του δύσμοιρου κι αδικοχαμένου Αλέξη, θα σε προστατεύσει.

Όλη αυτή η πυορροούσα πληγή, στηριζόταν στο έτερο ξόανο, που ήταν η συμμετοχή των φοιτητών στην διοίκηση των Πανεπιστημίων.

Θα σας πω πρακτικά τι σήμαινε αυτή η πατέντα

Οι φοιτητοπατέρες είχανε γερό νταραβέρι με τον πρύτανη. Μέσω αυτού είχαν λόγω και στην εκλογή καθηγητών. Οι διδασκόμενοι έκριναν την επιστημονική επάρκεια, το ήθος κλπ του διδάσκοντος. Υποτίθεται. Στην ουσία γίνονται διάφορες τράμπες και χεσμένη την είχαν την επιστημονική επάρκεια και το ήθος. Και ποιος θα τα έκρινε; Ο εικοσάχρονος φοιτητής θα έκρινε τον ταλαίπωρο με τα γκρίζα μαλλιά, που ‘χε βγάλει τα μάτια του στα διδακτορικά και τα μεταπτυχιακά;

Ωραίο, ε; Βαριά προοδευτικό! Το αλισβερίσι ήταν απλό: «Δώσε μας, Πρύτανη, τόσα μεταπτυχιακά, τόσες θέσεις εκεί κι εκεί για δικούς μας κι εμείς θα σε ψηφίσουμε». Κονδύλια που πάνε άπατα, θέσεις, αλληλοπροώθηση. Μια μικρογραφία του ευρύτερου κοινωνικού μπουρδέλου. Μετά λοιπόν κι ο νταραβεριτζής πρύτανης σιγά μην συγκαλέσει Συμβούλιο και σιγά μην άρει το άσυλο. Οι αγωνισταράδες που τον ψήφισαν, ενίοτε ήταν κι οι πρωταγωνιστές του εγκληματικού μπάχαλου. Ακόμη και για εγκλήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου από εξωπανεπιστημιακούς, μέχρι να κουνηθεί η Πρυτανεία η τραγωδία γινόταν κωμωδία.

Στο ΑΠΘ πριν λίγα χρόνια έσφαξε ένας πρεζέμπορας τον άλλο μέσα στην Πανεπιστημιούπολη κι η Σήμανση για ώρες δεν μπορούσε να μπει να κάνει την δουλειά της, μπας και βρεθεί ο φονιάς.

Από χτες λοιπόν αυτά τελειώσανε. Θ’ αντισταθούν κάποιοι στο πεζοδρόμιο κι απλώς θα πρέπει να εφαρμοστεί ο Νόμος. Ότι ισχύει σε οποιοδήποτε δημόσιο κτίριο και χώρο, θα ισχύει και στα Πανεπιστήμια. Η διαπλοκή φοιτητοπατέρων και πανεπιστημιακών κόβεται, τουλάχιστον στην σημερινή θεσμοθετημένη μορφή. Η φάμπρικα που μετέτρεπε εικοσάχρονους σε λαμόγια και παλαιοκομματικές λινάτσες, κόβεται. Τώρα ανοίγει ο δρόμος για την ουσιαστική ανάκτηση των Πανεπιστημίων, για την επιστροφή τους στην Ελληνοκεντρική Παιδεία, ως θεματοφύλακες της ιδιοπροσωπίας μας, και στην σύγχρονη επιστημονική έρευνα. Η ευγενής άμιλλα έχει ξανά κάποιες ελπίδες, όταν ο Αρχηγός της μεγάλης Κεντροδεξιάς θα αναλάβει τα ηνία της Πατρίδας.

Ο Αντώνης Σαμαράς επέβαλε στην κυβέρνηση του Μνημονίου το γκρέμισμα αυτών των δύο ξόανων κι η Πατρίδα θα τον ευγνωμονεί εσαεί. Την επανελλήνιση της Παιδείας, το αληθινό μεγάλο ζητούμενο για την δημιουργία ελεύθερων Ελλήνων, θα την κάνει πλέον ο ίδιος ως Πρωθυπουργός. Γιατί μην ξεγελιέστε για το τι ανθρώπους θέλει να βγάζει η παιδεία της Αννούλας.

Φυσικά, τα φερέφωνα της διαπλοκής και της κυβέρνησης του Μνημονίου θα προσπαθήσουν να εμφανίσουν την καθοριστική παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά, ως δείγμα ευρύτερης συναίνεσης στην αποτυχημένη οικονομική και κοινωνική πολιτική της ιδεοληπτικής παρέας που κυβερνά. Κύριοι, άμα αργήσει, φάτε…

Πηγή: Αντινιούζ

Να απολυθεί το πλεονάζον προσωπικό!

Ο υπουργός ...Ανάπτυξης κ. Χρυσοάχρηστος

Αναζητώντας το πλεονάζον προσωπικό…

Είναι ώρα, όλοι και όλες να συμβάλουμε με ιδέες ώστε οι τεμπέληδες του δημοσίου να πάνε σπίτια τους. Εγώ αμέσως, αμέσως ξετρύπωσα έναν. Τον παραπάν εικονιζόμενο!

Xα! Ξετρύπωσα και έναν ακόμα. Τον “εργασίας” Κουτρουμάνη. Χωρίς θέσεις εργασίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις και χωρίς κοινωνική ασφάλιση, τι δουλεία έχει να κάνει; Πασιέντζες και σαΐτες…

Ο υπουργός ...Εργασίας κ. Κουτρουβάλης

http://antistachef.wordpress.com/2011/09/23/1-173/

Μια πρόταση για την αναγέννηση της ελληνικής παιδείας.

Στην χώρα των πολυπραγμόνων νεοελλήνων όλοι έχουν άποψη και γνώμη, σύμφωνα με μια διαστροφική και διαστρεβλωτική ερμηνεία της έννοιας Δημοκρατία. Οι συντάκτες αυτού του άρθρου, προφανώς μετά από μια συζήτηση στο καφενείο, έκριναν ότι έχουν τις γνώσεις, την πείρα και την εξειδίκευση να διορθώσουν την ελληνική Παιδεία! Ποιοί; Κάποιοι που δεν γνωρίζουν ούτε σωστά ελληνικά! Όσο για την πρόταση να αναλάβει την αναμόρφωση της Παιδείας η "Επιτροπή Παιδείας της Βουλής" είναι μάλλον ανέκδοτο. Θα αναμορφώσουν την Παιδεία αυτοί που κατέστρεψαν, όχι μόνον την Παιδεία, αλλά ολόκληρη την χώρα! Έλεος!

ΔΕΕ

Η Ελλάδα θα πεθάνει, όταν πεθάνει η παιδεία της.

Διαβάστε μια πρόταση για την αναγέννηση της ελληνικής παιδείας.

Γ΄ βάθμια Εκπαίδευση

Του Crusius Popularis

Πηγή: Πολιτικός Οργανισμός ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΔΕΩΝ

Το παρόν άρθρο θα παρουσιάσει μία κεντρική στρατηγική για την ολική μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμό της Γ΄βάθμιας παιδείας στην Ελλάδα.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Η ουσιαστική μεταρρύθμιση και ανασυγκρότηση της παιδείας αφορά και είναι υποχρέωση ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας και κατ’επέκταση των εκφραστών και εκπροσώπων της – τους Έλληνες εκλεγμένους αξιωματούχους. Στα πλαίσια της κεντρικής αυτής στρατηγικής μεταρρύθμισης απαιτείται η ενίσχυση και προσαρμογή της υπάρχουσας «Επιτροπής για την Παιδεία» της Βουλής.

Η αλήθεια είναι πως στην Ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα, όπου η εκτελεστική εξουσία αποτελεί τον πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα δυνάστη της πολιτικής ζωής, η ανάπτυξη, ενίσχυση και αυτοδυναμία των υπόλοιπων εξουσιών (νομοθετική και δικαστική), θα ήταν μια ελπιδοφόρα νίκη και δημοκρατική πρόοδος. Η αρχή θα μπορούσε να γίνει στα πλαίσια της νομοθετικής εξουσίας (μέσω της προτεινόμενης Εκπαιδευτικής Επιτροπής της Βουλής) μιας και οι υπάρχουσες επιτροπές της Βουλής είναι ανήμπορες να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους στην κοινωνία και τους πολίτες, ενώ ταυτόχρονα υποβιβάζουν το κύρος και την αξία αυτών που τις απαρτίζουν.

Επί της ουσίας, η νέα Εκπαιδευτική Επιτροπή της Βουλής θα έχει αυξημένες αρμοδιότητες όσον αφορά θέματα Γ’ βάθμιας εκπαίδευσης. Η νέα της δομή θα πρέπει να απαρτίζεται από έναν εκπρόσωπο κάθε πολιτικού κόμματος το οποίο κατέχει βουλευτική έδρα. Για παράδειγμα, σε περίπτωση συμμετοχής τεσσάρων κομμάτων στη βουλή, η Εκπαιδευτική Επιτροπή θα έχει τέσσερις έδρες (μέλη), ένα δηλαδή μέλος από το κάθε κόμμα. Οι θέσεις αυτές θα πρέπει να είναι ισοδύναμες και ισάξιες (ένα μέλος μία ψήφος) ανεξαρτήτως αριθμού εδρών του κάθε κόμματος στη Βουλή. Η συγκεκριμένη πρόταση στοχεύει στον έλεγχο της επιρροής των κομμάτων στην επιτροπή αυτή (καθοδήγηση, διαφθορά, κτλ.) και δύναται να αναγκάσει τα μέλη της σε συνεργασία. Παρόλα αυτά απαιτείται η ενισχυμένη έκφραση της πλειοψηφίας των πολιτών και αυτή θα εκφράζεται όπως είναι φυσικό μέσω της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, το κυβερνών κόμμα θα έχει την αποκλειστική δυνατότητα και δικαίωμα πρωτοβουλίας για να προτείνει στην Εκπαιδευτική Επιτροπή υποψήφιους πρυτάνεις και μέλη πρυτανικών συμβουλίων για τα Ελληνικά πανεπιστήμια. Η εν λόγω πρόταση αναδεικνύει την νέα νοοτροπία της εκπαιδευτικής στρατηγικής που προτείνεται.

Αντίθετα με την υπάρχουσα κατάσταση, όπου οι διοικητές-διαχειριστές των πανεπιστημίων (πρυτάνεις-πρυτανικά συμβούλια), εκλέγονται είτε από τους φοιτητές (διεφθαρμένα μέσω των καταστροφικών φοιτητικών νεολαιών), είτε από τους υπόλοιπους καθηγητές (πελατειακά και κομματικά), η Εκπαιδευτική Επιτροπή θα είναι το μοναδικό όργανο που θα μπορεί να αποφασίζει για τα ανώτατα αυτά όργανα συνδιοίκησης των σχολών. Στην πράξη, η Κυβέρνηση, έχοντας μοναδικό δικαίωμα πρωτοβουλίας για την επιλογή πρυτάνεων και μελών πρυτανικών συμβουλίων, θα αναλαμβάνει την έρευνα και εντοπισμό πιθανών και άξιων υποψηφίων τους οποίους και θα συστήνει στην Εκπαιδευτική Επιτροπή. Έπειτα, η Εκπαιδευτική Επιτροπή θα ψηφίζει για την έγκριση ή απόρριψη των προτάσεων της Κυβέρνησης, καθώς και θα έχει την δυνατότητα κατά τη διάρκεια της έρευνας πιθανών υποψηφίων να κάνει απλές συστάσεις στην κυβέρνηση για πιθανούς υποψηφίους.

Πέραν της απόφασης και διορισμού πρυτάνεων και πρυτανικών συμβουλίων, η Εκπαιδευτική Επιτροπή θα πρέπει να είναι αυτή που δέχεται και διαχειρίζεται την Αξιολόγηση των μελών Δ.Ε.Π. (διδακτικό – ερευνητικό προσωπικό) από τους φοιτητές. Η Αξιολόγηση αυτή θα είναι εξαμηνιαία (δύο φορές ανά ακαδημαϊκό έτος), υποχρεωτική για όλους τους φοιτητές (θα απαιτείται η υποβολή φόρμας Αξιολόγησης για να κοινοποιηθούν στον φοιτητή οι ακαδημαϊκοί του βαθμοί), και θα κατατίθεται από κάθε τμήμα στην υπεύθυνη πρυτανική αρχή. Στη συνέχεια η πρυτανική αρχή θα προωθεί τις περιπτώσεις που χρήζουν σημασίας στην Εκπαιδευτική Επιτροπή, η οποία και θα αποφασίζει για την επιβράβευση ή την πειθαρχία και πιθανή αποβολή των μελών Δ.Ε.Π.

Τέλος, η Εκπαιδευτική Επιτροπή θα έχει ελεγκτικές αρμοδιότητες στα οικονομικά των σχολών, και θα μπορεί να επιβάλλει ποινές σε περιπτώσεις παρατυπιών. Για λοιπά θέματα λειτουργίας των πανεπιστημίων, υπεύθυνες θα είναι οι πρυτανικές αρχές οι οποίες θα λειτουργούν με ενισχυμένη αυτονομία.

Όσον αφορά την μεταρρύθμιση στις ίδιες τις σχολές, η παρούσα στρατηγική προβλέπει ριζικές αλλαγές της Γ’ βάθμιας εκπαίδευσης πάνω σε δύο άξονες.

1ος ΑΞΟΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η κρατική παιδεία στη χώρα θα πρέπει να παραμείνει μη κερδοσκοπική αλλά όχι δωρεάν. Συγκεκριμένα πρέπει να υπάρχει ένα συγκεκριμένο και σχετικά χαμηλό αντίτιμο για εγγραφή και συμμετοχή στα κρατικά πανεπιστήμια. Το αντίτιμο αυτό θα καταβάλλεται άπαξ κατά την εγγραφή στη σχολή, και στη συνέχεια με την συμμετοχή του φοιτητή σε κάθε εξάμηνο. Ο στόχος εδώ είναι να καλλιεργηθεί σε γονείς και φοιτητές ένα αίσθημα δέσμευσης και εκπαιδευτικής επένδυσης στο Ελληνικό πανεπιστήμιο. Ο φοιτητής θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η διάρκεια φοίτησής του είναι η σημαντικότερη στιγμή στην επαγγελματική του πορεία και το αντίτιμο συμμετοχής συμβάλλει άμεσα σε αυτό. Επιπλέον, μία επένδυση τέτοιου τύπου θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη συμμετοχή στα μαθήματα και σε λιγότερες απουσίες μιας και πλέον το κάθε μάθημα που χάνεται θα συμβολίζει αντίστοιχα χαμένο χρηματικό ποσό.

Φοιτητές με οικονομικές δυσκολίες, θα δικαιούνται κρατικές υποτροφίες για στήριξη του κόστους των διδάκτρων. Επιπλέον, λοιποί φοιτητές που το επιθυμούν θα μπορούν εύκολα να λαμβάνουν αντίστοιχες κρατικές υποτροφίες εφόσον επιλέξουν να συμμετέχουν σε προγράμματα εθελοντισμού και προσφοράς στην κοινωνία.

Στο ίδιο κλίμα, θα υπάρχουν και άλλες αλλαγές που θα σκοπεύουν σε παρόμοια αποτελέσματα. Θεωρείται αυτονόητο πως θα χρειαστεί η αύξηση του ανταγωνισμού κατά τη διάρκεια φοίτησης στη σχολή (βλ. το επερχόμενο άρθρο «Από επιλογή και όχι από τύχη»). Αρχικά, θα υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός επιτρεπόμενων απουσιών σε κάθε εξάμηνο (ενδεικτικά τρεις ανά μάθημα) και περαιτέρω απουσίες θα οδηγούν σε «άμεση αποτυχία» του μαθητή στο εν λόγω μάθημα. Ουσιαστικά η παρακολούθηση μαθημάτων θα είναι υποχρεωτική. Στην περίπτωση που ο φοιτητής αποτύχει σε έναν συγκεκριμένο αριθμό μαθημάτων ανά εξάμηνο (είτε λόγω απουσιών, είτε λόγω αποτελεσμάτων στην εξεταστική περίοδο) θα αποβάλλεται από την σχολή. Επιπλέον, στην περίπτωση που ο φοιτητής διατηρεί έναν χαμηλό μέσο όρο (χαμηλότερο από έναν συγκεκριμένο βαθμό) για ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό έτος, θα αποβάλλεται και σε αυτή την περίπτωση από τη σχολή. Η όλη προσπάθεια θα οδηγήσει και στην πάταξη του τεράστιου προβλήματος των αιωνίων φοιτητών, οι οποίοι πολλοί συχνά είναι κομματικοί υπάλληλοι που παραμένουν στις σχολές για να «προετοιμάζουν» τις επόμενες γενιές των φοιτητικών νεολαίων. Είναι σαφές ότι το οικονομικό κόστος, η υποχρεωτική παρακολούθηση και η διατήρηση ελάχιστου μέσου όρου θα οδηγούσε στην εξάλειψη του εν λόγω φαινομένου.

Το σκεπτικό του όλου εγχειρήματος, όπως θα αναλυθεί και σε επερχόμενο άρθρο, είναι να οδηγήσουμε τους φοιτητές στο να εντείνουν τις προσπάθειές τους κατά τη διάρκεια φοίτησης στη σχολή της επιλογής τους και όχι κατά τη διάρκεια της γενικής Β’ βάθμιας εκπαίδευσης. Τη συγκεκριμένη στιγμή ισχύει το αντίθετο και η εισαγωγή στις σχολές οδηγεί σε σίγουρη μελλοντική αποφοίτηση για όλους ανεξαρτήτως προσπάθειας, γνώσης και κατάρτισης.

Τέλος, τα κρατικά πανεπιστήμια θα διατηρήσουν την αυτονομία και αυτοδιοίκηση τους, η οποία πολλές φορές ουσιαστικά θα ενισχύεται. Παρόλα αυτά, οι σχολές θα πρέπει να κάνουν συνετή χρήση των εσόδων (κρατικές, και ιδιωτικές από τους φοιτητές και λοιπές δωρεές) και θα ελέγχονται γι’ αυτό από την Εκπαιδευτική Επιτροπή της Βουλής. Συγκεκριμένα, η οικονομική συμβολή των φοιτητών αποτελεί ένα τελείως αυτόνομο εισόδημα για τα όργανα διοίκησης των σχολών, το οποίο όμως θα πρέπει να αξιοποιήσουν για την προώθηση και διεξαγωγή ακαδημαϊκών ερευνών – κάτι που είναι τελείως άγνωστο στα σημερινά Ελληνικά πανεπιστήμια.

2ος ΑΞΟΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΙΚΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για «μη κρατική» παιδεία αγνοώντας το παιχνίδι των taboo λέξεων, συμβόλων, εννοιών και προπαγάνδας (παιχνίδια που είχε παίξει το Κ.Κ.Ε., ο Συνασπισμός και το ΠΑ.ΣΟ.Κ το 2006). Επίσης μιλάμε και για παιδεία μικτού τύπου με συνεργασία δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Σκοπός του άξονα αυτού είναι η ρεαλιστική προοπτική της κατάστασης και η δημιουργική συνολική αντιμετώπιση της «υπό διάλυση» παιδείας στην Ελλάδα. Στο ίδιο κλίμα, πρέπει να παραδεχτούμε πως λόγω της ισχύουσας πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στη χώρα (Κακιστοκρατία – κόμματα, Μ.Μ.Ε., διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, κτλ.), κρίνεται προς το παρόν αδύνατη η δημιουργία και λειτουργία παραγωγικών και υγιών ιδιωτικών σχολών στην Ελλάδα (αντίθετα με τις τρομακτικές προτάσεις της Ν.Δ. το 2006 για ιδιωτικές σχολές της Εκκλησίας, κτλ.). Ευελπιστούμε πως σε μελλοντική αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης και πραγματικότητας κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι δυνατό.

Στο εντωμεταξύ (Σημ. ΔΕΕ: sic!), για να μην αγνοούμε το θέμα και το πρόβλημα, προτείνουμε την υποστήριξη και ενίσχυση της ήδη υπάρχουσας ιδιωτικής παιδείας στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, προτείνεται η πλήρης αναγνώριση των ξένων ιδιωτικών σχολών ανωτάτης εκπαίδευσης που υπάρχουν στην χώρα, και η προώθηση πολιτικών που θα οδηγήσουν στην προσέλκυση νέων και περισσοτέρων αντιστοίχων σχολών του εξωτερικού. Με τον όρο πλήρης αναγνώριση εννοείται η αναγνώριση των πτυχίων των σχολών αυτών, ως πτυχίων Γ’ βάθμιας εκπαίδευσης και ίσης ισχύος με τα πτυχία των κρατικών σχολών Γ΄ βάθμιας εκπαίδευσης.

Η συγκεκριμένη πρόταση αποτελεί απόρροια της σύγχρονης εκπαιδευτικής πραγματικότητας και όχι μόνο. Είναι αλήθεια πως όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσει στο εξωτερικό μπορεί πολύ απλά και εύκολα να το κάνει. Αυτή είναι η πραγματικότητα και αντί να κρυβόμαστε πίσω από αυτήν και να εθελοτυφλούμε μπορούμε πραγματικά να την εκμεταλλευτούμε. Είναι σημαντικό επίσης να αναλύσει κανείς την εν λόγω πρόταση υπό το πρίσμα των νέων προτάσεων της Δημοκρατίας Ιδεών για την εισαγωγή στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση (κατάλυση του θεσμού των πανελληνίων εξετάσεων, κτλ.).

Αρχικά, τα πρώτα κέρδη της ιδιωτικής παιδείας (που αναφερθήκαμε παραπάνω) στη χώρα είναι το τέλος των αρνητικών επιπτώσεων της εκπαιδευτικής μετανάστευσης. Συγκεκριμένα, νομιμοποιώντας τα ήδη υπάρχοντα ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα, και δίνοντας την δυνατότητα στον Έλληνα φοιτητή να σπουδάσει σε αυτά στη χώρα του, έχουμε πολλά οφέλη.Από οικονομικής απόψεως, θα σταματήσει με αυτόν τον τρόπο η ογκώδης ετήσια εκροή συναλλάγματος από τη χώρα μας στο εξωτερικό. Από κοινωνική σκοπιά, θα σταματήσει η εκροή ανθρώπινου δυναμικού στο εξωτερικό. Στην περίπτωση αυτή, οι Έλληνες φοιτητές, αποφασίζουν να εργαστούν και τελικά να διαμείνουν μόνιμα μακρυά από την χώρα τους μετά την αποφοίτησή τους από τις σχολές του εξωτερικού. Αξίζει να σημειωθεί, ότι με αυτό τον τρόπο, χάνουμε ανθρώπινο δυναμικό στην πιο θετική, ενεργητική και δημιουργική στιγμή της ζωής και καριέρας του. Η Ελλάδα αιμορραγεί με αυτόν τον τρόπο κάθε χρόνο. Στη συνέχεια, κοιτώντας το θέμα από την ανθρώπινη του σκοπιά, εύκολα συνειδητοποιεί κανείς την ψυχολογική επιβάρυνση των Ελληνικών οικογενειών με παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό, ενώ κάτι τέτοιο θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί με την νομιμοποίηση των ήδη υπαρχόντων σχολών του εξωτερικού στην Ελλάδα. Τέλος, εξετάζοντας την εκπαιδευτική και σημαντικότερη πλευρά του όλου θέματος, η εισαγωγή ιδιωτικής παιδείας στη χώρα θα οδηγούσε σε σίγουρο ανταγωνισμό μεταξύ ιδιωτικών και κρατικών πανεπιστημίων, ο οποίος θα ήταν αναγκαίος για την επιβίωση πολλών κρατικών σχολών, και θα οδηγούσε σε ανάπτυξη και εξυγίανση της λειτουργίας και των δύο. Η ανάγκη βελτίωσης και ανάπτυξης των σημερινών κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα θεωρείται δεδομένη και αδιαμφισβήτητη.

Στη σημερινή πραγματικότητα, π.χ. η Φιλοσοφική σχολή δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο να κρατήσει κάποιο επίπεδο και ποιότητα στον κύκλο σπουδών (γι’ αυτό ακριβώς και δεν έχει), διότι ακόμα και αν κάποιος φοιτητής είχε πρόβλημα με την ανεπάρκεια αυτή, δεν θα είχε άλλη επιλογή στη χώρα μας. Τα όργανα συνδιοίκησης και τα μέλη Δ.Ε.Π. των σχολών γνωρίζουν πολύ καλά πως από τη στιγμή που έχουν το «μονοπώλιο» στη χώρα, έχουν αυτόματα σίγουρους και μόνιμους «πελάτες» και δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι ούτε για να τους κερδίσουν αλλά ούτε και για να τους κρατήσουν. Σε όλη αυτή την πραγματικά άθλια κατάσταση θα μπορούσε να παίξει μεγάλο θετικό ρόλο η εισαγωγή ιδιωτικών και μεικτών πανεπιστημίων και ο ανταγωνισμός που η εισαγωγή αυτή θα προκαλούσε. Με την παραπάνω επιλογή, ο φοιτητής θα μπορέσει να επιλέξει κάτι διαφορετικό. Στην περίπτωση αυτή, και σε περίπτωση που μειωθεί ο αριθμός νεοεισαχθέντων σε μία σχολή (πολύ πιθανόν κρατική σχολή), η Εκπαιδευτική Επιτροπή της Βουλής θα ανάγκαζε την σχολή αυτή είτε να μεταρρυθμιστεί και εξυγιανθεί πλήρως, είτε να κλείσει με αποτέλεσμα οι ανεπαρκείς καθηγητές να χάσουν την εργασία τους όπως ακριβώς τους αξίζει. Αυτό το μέτρο θα μπορούσε να ακουστεί σκληρό σε κάποιους, αλλά θα χανόταν κάθε αμφιβολία αν αναλογιζόταν κανείς τον μοναδικό ρόλο που κατέχουν οι καθηγητές στην Ελληνική κοινωνία. Η διδασκαλία δεν είναι μία απλή δουλειά όπως την αντιμετωπίζουμε σήμερα. Αντιθέτως, αποτελεί ένα ευγενές λειτούργημα. Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο της διάπλασης και ανύψωσης των νέων Ελλήνων ως ανταγωνιστικά, μορφωμένα και εμπνευσμένα στελέχη της χώρας μας, πρέπει να είναι οι ιδανικότεροι ανάμεσα μας για αυτόν τον σκοπό. Απαιτείται επιπλέον, να λατρεύουν το έργο και την ουσία της διδασκαλίας, και να θέτουν οικειοθελώς τον εαυτό τους στην αξιολόγηση των αρμόδιων Εκπαιδευτικών οργάνων για το συνολικό καλό της πατρίδας. Η εκπαίδευση των νέων και δημιουργικών πολιτών της Ελλάδας είναι υψηλό καθήκον και τιμή και γι’ αυτό δεν μπορεί να δεχόμαστε ημίμετρα στην παιδεία.

Στη συνέχεια, θα υπάρξουν επιπλέον οφέλη από την ταυτόχρονη ύπαρξη ιδιωτικών, μεικτών και κρατικών πανεπιστημίων στην χώρα. Αρχικά θα προωθηθεί η ανταλλαγή φοιτητών μεταξύ ιδιωτικής και κρατικής σχολής (ίδιου αντικειμένου) για ορισμένο αριθμό μαθημάτων. Ως αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής, ο φοιτητής θα λαμβάνει μια πιο σαφή και συνοπτική εικόνα του αντικειμένου του από διαφορετικές σχολές, καθηγητές και περιβάλλον. Λογική απόρροια αυτού είναι η παραγωγική σύγκριση ιδεών, καθηγητών, και τμημάτων, ο ανταγωνισμός μεταξύ κρατικών και ιδιωτικών πανεπιστημίων, και τέλος η συνολική βελτίωση της ποιότητας της παιδείας στη χώρα.

Επιπλέον, θα ήταν χρήσιμο και εποικοδομητικό να διεξάγονται από κοινού εκδηλώσεις και σεμινάρια μεταξύ ιδιωτικών και κρατικών σχολών. Γενικότερα, θα προωθηθεί η διαρκής επαφή και η δημιουργική συνεργασία (και πιθανή αντιστοίχιση) μεταξύ ομοούσιων σχολών διαφορετικού τύπου.

Τέλος, είναι αυτονόητο πως η ύπαρξη (αναγνώριση/νομιμοποίηση και προώθηση δημιουργίας νέων) διεθνών ιδιωτικών σχολών στη χώρα θα αναπτύξει το ακαδημαϊκό γόητρο της Ελλάδας. Λόγω των σχολών αυτών, θα είναι ίσως ευκολότερο όσο ποτέ να προσκληθούν διεθνούς φήμης ακαδημαϊκοί, και να εμπλουτίσουν τις αίθουσες σεμιναρίων, εκδηλώσεων και πιθανώς διδασκαλίας. Αντίστοιχα ο αριθμός των ακαδημαϊκών και επιστημονικών διεθνών συνεδρίων στην Ελλάδα θα αυξανόταν ανάλογα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μία τέτοια νοοτροπία θα οδηγούσε στην αναγκαία έξοδο της χώρας μας από την εκπαιδευτική διεθνή απομόνωση και σε πιθανή αύξηση της ανταγωνιστικότητας της όχι μόνο ως χώρα που παρέχει ανώτερη παιδεία στους πολίτες της, αλλά και ως μια χώρα - πόλο έλξης διεθνών φοιτητών.

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Διχοτόμηση κάθε ακαδημαϊκού ιδρύματος σε Εκπαιδευτικό και ένα Ερευνητικό κέντρο της εν λόγω σχολής. Τα πανεπιστήμια δεν αποσκοπούν μόνο στην διάδοση της παιδείας και της γνώσης αλλά και στις ακαδημαϊκές προόδους και εξελίξεις της επιστήμης τους. Ο μονομερής χαρακτήρας των σημερινών πανεπιστήμιων ως εκπαιδευτικά κέντρα, αποτελεί αιτία στασιμότητας, αδράνειας και μετριότητας του συνολικού συστήματος της Γ’ Βάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. (βλ. μελλοντικό αντίστοιχο άρθρο για λεπτομέρειες).

Πλήρη και οριστική πάταξη της μάστιγας που ονομάζεται φοιτητικές νεολαίες/παρατάξεις/κομματικοί στρατοί (βλ. μελλοντικό αντίστοιχο άρθρο για λεπτομέρειες).

Κατάργηση της δικαιολογίας τρόμου και εγκλημάτων που ονομάζεται ακαδημαϊκό άσυλο. Η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας συμφωνεί ήδη με την κατάργηση αυτή. Δεν είναι δυνατόν να πωλούνται κλεμμένοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές από το Ε.Μ.Π. στο Μοναστηράκι, ούτε να παίρνει φωτιά το κτήριο της Νομικής και να απαγορεύεται να εισέλθει σε αυτό η Πυροσβεστική Υπηρεσία επειδή η ίδια θεωρείται «σώμα ασφαλείας».

Κάποιοι πιστεύουν ότι η ιδέα του ασύλου είναι ορθή αλλά έχει απλά στις μέρες μας διαστρεβλωθεί. Μία τέτοια σκέψη είναι απόλυτα ανακριβής. Ναι είναι αλήθεια πως ο ισχύων νόμος περί ασύλου είναι ένα νομικό έκτρωμα. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι δυνατόν να αποτελούν οι Ελληνικές σχολές κέντρα αγοραπωλησίας κλοπιμαίων και ναρκωτικών ακριβώς λόγω της ύπαρξης ασύλου. Ούτε βέβαια είναι δυνατόν να τρομοκρατούνται οι φοιτητές και να φοβούνται να παρακολουθήσουν μαθήματα ή να κινδυνεύει άμεσα η σωματική τους ασφάλεια αν κάποια από τις νεολαίες αποφασίσει να τους επιτεθεί, ή απλά λόγω της μόνιμης κομματικής βίας και επεισοδίων στις σχολές. Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχαμε την ανάγκη της διαστρεβλωμένης ιδέας που ονομάζεται άσυλο. Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη σε μία Δημοκρατία. Ακόμα και αν δεν ήταν, η συμμετοχή μιας χώρας σε διεθνείς οργανισμούς όπως είναι ο Ο.Η.Ε. και η Ε.Ε. βεβαιώνει μέσω του Χάρτη Δικαιωμάτων των οργανισμών αυτών και εξασφαλίζει τις βασικές αυτές ανθρώπινες ελευθερίες. Η αλήθεια είναι πως η ιδέα του ασύλου συλλήφθηκε αρχικά και υποστηρίζεται μέχρι και σήμερα από αυτούς που εξυπηρετούνται πλήρως από αυτήν: κομματικούς οπαδούς/στρατιώτες, κλέφτες ιδιωτικού ή/και δημοσίου, κλεπταποδόχους, τρομοκράτες και λοιπούς εγκληματίες.

Υποχρεωτική διεξαγωγή όλων των μεταπτυχιακών προγραμμάτων των κρατικών πανεπιστημίων στα αγγλικά. Το γεγονός αυτό και το χαμηλό αντίτιμο συμμετοχής στις Ελληνικές κρατικές σχολές μπορεί να οδηγήσει σε ελκυστικότητα και εκπαιδευτική ανταγωνιστικότητα. Είναι σαφώς απαραίτητη στο σημείο αυτό η κατάλληλη πολιτική υποστήριξη του κράτους. Να σημειωθεί ότι η χώρα μας είναι από τις τελευταίες δυτικές (και όχι μόνο) χώρες που δεν έχει προχωρήσει στο εν λόγω μέτρο.

Πλήρης απαγόρευση των καταλήψεων των σχολών.

Οι καταλήψεις είναι μια Ελληνική, πραγματικά καταστροφική εφεύρεση/μόδα η οποία δεν συναντάται σε κανένα πολιτισμένο και δημοκρατικό κράτος. Ο λόγος είναι ένας αλλά απόλυτος. Η κατάληψη πανεπιστημίου είναι 100% αντισυνταγματική και αποτελεί επίθεση και ύβρη εναντίον των βασικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Είναι αντισυνταγματική διότι η πρόσβαση στην παιδεία στην Ελλάδα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη (και αυτή σαφώς διακόπτεται σε περίπτωση κατάληψης). Αποτελεί ύβρη διότι η πρόσβαση στην παιδεία είναι βασικό και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Με άλλα λόγια, δεν έχει δικαίωμα, κανένας άνθρωπος, καμία ομάδα προσώπων, και κανένα δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα το οποίο δρα και ψηφίζει/αποφασίζει δημοκρατικά, να αφαιρέσει σε έναν ή περισσότερους ανθρώπους το δικαίωμα τους στην παιδεία. Η κατάληψη μιας σχολής αποτελεί αντισυνταγματική πράξη και απεχθή παραβίαση του δικαιώματος πρόσβασης στην παιδεία των ανθρώπων που το επιθυμούν. Υπάρχουν τρόποι υγιούς έκφρασης προβλημάτων και αντίρρησης με πολιτικές, καθώς και ειρηνικής οργάνωσης πολιτών αλλά η κατάληψη δεν είναι μία από αυτές. Όσο και αν θεωρείται δεδομένο στην Ελληνική πραγματικότητα, παραμένει λάθος, ανήθικο, και δίνει την δυνατότητα σε κάθε φοιτητική νεολαία (ή αντίστοιχα κομματικό ηγέτη) να κλείνει σχολές με παράνομες/αντικατασταστικές γενικές συνελεύσεις, με τη βία και με την κυριαρχία κλίματος τρόμου. Τέλος, σε μία Ελληνική παιδεία υγιή (χωρίς νεολαίες και φοιτητές – στρατιώτες), και λειτουργική (με ποιότητα και ακαδημαϊκά/επαγγελματικά αποτελέσματα) η κατάληψη μιας ανώτατης εκπαιδευτικής σχολής θα μπορούσε να θεωρηθεί μόνο έγκλημα.

Ουσιαστική λειτουργία των γραμματειών των σχολών, παρέχοντας πλήρη υποστήριξη αλλά και καθοδήγηση στον φοιτητή και απόφοιτο.

Οι γραμματείες οφείλουν να μεταμορφωθούν από τις σημερινές βραδυκίνητες γραφειοκρατίες σε όργανα και εργαλεία στήριξης των φοιτητών. Συγκεκριμένα, οι γραμματείες θα πρέπει να είναι μόνιμα σε θέση να εξηγήσουν στους φοιτητές (υποψήφιους και εγγεγραμμένους) για τις επαγγελματικές τους επιλογές και προοπτικές. Επίσης θα πρέπει να ενημερώνονται και αντίστοιχα να ενημερώνουν τους φοιτητές και αποφοίτους (μέσω απλής email λίστας) για συνέδρια και σεμινάρια σχετικά με το αντικείμενο της σχολής, καθώς και να παίρνουν πρωτοβουλίες για την διεξαγωγή τέτοιων σεμιναρίων. Επιπλέον, θα οφείλουν να ψάχνουν και στην συνέχεια να ενημερώνουν τους φοιτητές εβδομαδιαίως για θέσεις πρακτικής άσκησης ή μερικής απασχόλησης, και τους αποφοίτους για ίδιες ευκαιρίες καθώς και για ευκαιρίες πλήρης απασχόλησης. Η ενημέρωση αυτή θα πρέπει να σταματάει μόνο κατόπιν αιτήματος του φοιτητή να διαγραφεί από τις λίστες επικοινωνίας. Είναι πολύ σημαντικό και απαραιτήτως αναγκαίο να σταματήσει η γραμματεία να βλέπει τους φοιτητές ως πρόβλημα ή απλά ως «φοιτητές», αλλά ως μελλοντικούς (και τωρινούς) επιστήμονες, επαγγελματίες, κτλ. Στο ίδιο πνεύμα, οφείλουν οι γραμματείες να έχουν ως σημαντικότερο σκοπό τους όχι την γραμματειακή υποστήριξη (στόχο σαφώς απλούστερο και υποδεέστερο) αλλά την δημιουργία και ανεύρεση ακαδημαϊκών και επαγγελματικών ευκαιριών για τον φοιτητή του οποίου η επιτυχία θα πρέπει να ορίζει την όλη ύπαρξη των γραμματειών. Τέλος, χρειάζεται να αναλογιστούμε ότι η επιτυχία των φοιτητών, οδηγεί σε διαφήμιση για το ίδιο το τμήμα και σε μεγαλύτερη προσέλευση νέων φοιτητών στο μέλλον.

Κατάλυση του θεσμού των υποχρεωτικών βιβλίων των οποίων συγγραφέας είναι ο καθηγητής - κάτοχος της αντίστοιχης έδρας στη σχολή.

Τα βιβλία αυτά τις περισσότερες φορές είναι ανεπαρκή και πεπαλαιωμένα. Ουσιαστικά, με την τωρινή κατάσταση το Υπουργείο Παιδείας ζητάει από τον καθηγητή – κάτοχο της έδρας να αποφασίσει για το βιβλίο το οποίο θα πρέπει να διδάσκεται με το μάθημά του. Ως αποτέλεσμα, και με διαδικασίες και νοοτροπία πλήρους διαφθοράς και έπαρσης, κάποιοι καθηγητές αποφασίζουν υπέρ των δικών τους βιβλίων για να εξοικονομήσουν την μαζική αγορά αυτών από το Υπουργείο Παιδείας (για διανομή στους φοιτητές). Με άλλα λόγια, το εν λόγω «τρικ» θεωρείται γνωστό «bonus» για κάθε καθηγητή κάτοχο έδρας. Αντ’αυτού θα οφείλει ο καθηγητής να ζητάει ως υποχρεωτικά, βιβλία διεθνούς φήμης, και ευρέως αναγνωρισμένων ακαδημαϊκών, καθώς και κάποια άλλα ως προτεινόμενα για προαιρετική επιπλέον μελέτη των φοιτητών που το επιθυμούν (ισάξιας ποιότητας).

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/09/blog-post_1069.html
 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΣΩ... ΣΙΡΙΑΛ!

Οικογένεια Παλαιστινίων παρακολουθεί το τελευταίο επεισόδιο της σειράς Noor, το οποίο υπολογίζεται ότι είδαν περισσότεροι από 80 εκατ. τηλεθεατές στη Μέση Ανατολή

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΣΩ... ΣΙΡΙΑΛ:

Το δόγμα της... σαπουνόπερας 
Σε άξιο πρεσβευτή στο εξωτερικό αναδεικνύονται οι τουρκικές σειρές, βελτιώνοντας την εικόνα της χώρας και αποφέροντας μεγάλα οικονομικά οφέλη για την τηλεοπτική αλλά και την τουριστική βιομηχανία.

Σε απρόσμενο σύμμαχο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και του δόγματος του κ. Νταβούτογλου για το "Στρατηγικό Βάθος", αναδεικνύεται η τηλεοπτική - κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας, καθώς τα τουρκικά σίριαλ κατακτούν τις αγορές της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ασίας, βελτιώνοντας την εικόνα της Τουρκίας και αποφέροντας σημαντικά οικονομικά οφέλη.

Το 2001, όταν προβλήθηκε η πρώτη τουρκική σειρά "Deli Yurek" ("Αγρια Καρδιά") στο Καζακστάν, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μέσα σε δέκα χρόνια ο τομέας των τηλεοπτικών παραγωγών θα εξελισσόταν σε μια συναλλαγματοφόρο για τη χώρα επιχείρηση αλλά κυρίως σε ένα σημαντικό όχημα της τουρκικής "soft power" για την επέκταση πολιτιστικής και πολιτικής επιρροής, σε χώρες μάλιστα που συνδέονται με την οθωμανική κληρονομιά.

Τουρκικές σειρές ("Ak-i Memnu", "Ihlamurlar Altinda", "Ezel", "Gumu", and "Yaprak Dokumu") έχουν κερδίσει σημαντικό μερίδιο, έως και 60%, της τηλεοπτικής αγοράς στη Μέση Ανατολή και, όπως εκτιμά ο Φιράτ Γκιουλγκέν, πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής της Τουρκίας,της Calinos Holding's, περισσότεροι από 300 σταθμοί προβάλλουν τουρκικές παραγωγές.

Η τηλεοπτική βιομηχανία της Τουρκίας έχει έσοδα 50 εκατ. δολάρια από τις 70 σειρές που παίζονται στο εξωτερικό, ενώ οι τιμές για τα δικαιώματα προβολής έχουν εκτιναχθεί με την "Εζέλ" να είναι η ακριβότερη, σύμφωνα με τον κ. Φ. Γκιουλγκέν, φθάνοντας έως και τα 2.000 δολάρια το επεισόδιο.

Oι πρωταγωνιστές της σειράς «Εζελ»,

που οδηγεί την κούρσα της τηλεθέασης και στην Ελλάδα

Το νέο σχέδιο του κ. Γκιουλγκέν είναι μια μεγάλη συμπαραγωγή με αντικείμενο την Αλωση της Κωνσταντινούπολης. Η καταριανή εταιρεία Alnoor Holdings και η Calinos ανακοίνωσαν στα τέλη του 2010 ότι θα διαθέσουν 75 εκατ. δολάρια για να την παραγωγή ταινίας και τηλεοπτικής σειράς αφιερωμένη στην Αλωση της Πόλης και στον Μωάμεθ Β' τον Πορθητή.

Συμφωνία-μαμούθ

Η συμφωνία προβλέπει ότι τα 50 εκατ. δολάρια θα διατεθούν για την παραγωγή ταινίας, η οποία θα είναι στα αγγλικά και τα 25 εκατ. για την παραγωγή 30 επεισοδίων για την τηλεόραση που θα γυριστούν στα τουρκικά και στα αραβικά. Η παραγωγή θα προβάλλει τις "αξίες του σεβασμού, της ανοχής και της ελευθερίας που αποτελούσαν βασικά στοιχεία της περιόδου του Μωάμεθ Β' όπως καταγράφεται στο Φιρμάνι του".

 

Στις χώρες της Μ. Ανατολής, οι φωτογραφίες των πρωταγω­νι­­στών

της σειράς Noor πωλούνται ακόμα και σε παζάρια

Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου και όπως δήλωσε ο πρόεδρος της καταριανής εταιρείας Αχμέντ Αλ Χασέμι η συνεργασία με την Calinos, πέραν του επιχειρηματικού ενδιαφέροντος, είναι σημαντική γιατί θα κάνει γνωστό σε ένα ευρύ κοινό την προσωπικότητα του Μωάμεθ Β'.

Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς "Gumu" (Noor) καθήλωσε σχεδόν 80 εκατ. τηλεθεατές από το Μαρόκο μέχρι την Παλαιστίνη, προβάλλοντας σε χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, ένα διαφορετικό μοντέλο οικογενειακής και κοινωνικής συμβίωσης όπου ο άντρας σέβεται τη γυναίκα, που δεν απαγορεύονται οι προγαμιαίες σχέσεις, που η θρησκεία δεν απαγορεύει στις γυναίκες να οδηγούν ή να φροντίζουν την εμφάνισή τους.

Εχουν υπάρξει όμως και σαπουνόπερες με πολιτικό μήνυμα. Το σίριαλ "Sarkhet Hajar" ("Το δάκρυ της Πέτρας") προκάλεσε φρενίτιδα στον αραβικό κόσμο, καθώς πραγματεύονταν την καθημερινότητα των Παλαιστινίων υπό την ισραηλινή κατοχή.

Είναι γυρισμένο στην Τουρκία, στη Δυτική Οχθη με πλάνα ακόμη και μέσα στο ιερό τέμενος Αλ Ακσα, προκαλώντας όμως αντιδράσεις όχι μόνο από το Ισραήλ αλλά και από την πλευρά των Παλαιστινίων που δεν υποδέχθηκαν ευχάριστα τις αναφορές της σειράς σε εγκλήματα τιμής ή στην ερωτική σχέση ενός αξιωματικού της ισραηλινής αστυνομίας με νεαρή Παλαιστίνια ακτιβίστρια...

Αντιδρούν τα καθεστώτα
"Ιερός πόλεμος" κατά του δυτικού μοντέλου σχέσεων

Η βιαιότητα των αντιδράσεων αποδίδεται στους φόβους για αποδόμηση του κοινωνικού ιστού, που αποτελεί τη βάση για την επιβίωση των καθεστώτων. Η εμφάνιση και η προβολή ενός διαφορετικού, πιο δυτικόστροφου μοντέλου σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων προκαλεί, πάντως, αντιδράσεις και στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλα και σε χώρες με σκληρή ισλαμική παράδοση, στις οποίες προβάλλονται οι σειρές. Στη Σαουδική Αραβία ο μεγάλος μουφτής σεΐχης Αμπντούλ Αζίζ Αλ-Ασεΐχ καταδίκασε το σίριαλ "Νουρ" και εξέδωσε μάλιστα και "φετφά" εναντίον του.

Οι φόβοι

Οσο για τον επικεφαλής του σαουδαραβικου Ανώτατου Δικαστηρίου με αφορμή την προβολή του "Νουρ" δήλωσε ότι "ακόμη και ο φόνος δικαιολογείται εάν ο διάβολος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με άλλον τρόπο...". Η βιαιότητα τέτοιων αντιδράσεων αποδίδεται όχι μονο στον θρησκευτικό συντηρητισμό των ηγεσιών των χωρών της αραβικής χερσονήσου, αλλά και στον φόβο για αποδόμηση του κοινωνικού ιστού που στηρίζεται στο Ισλάμ και αποτελεί τη βάση για την επιβίωση των καθεστώτων που κυβερνούν τις χώρες αυτές.

Η σειρά "Χίλιες και μία νύχτες" (Binbir Gece), παραγωγή της εταιρείας TMC Film, προβλήθηκε αρχικά στο τουρκικό κανάλι Kanal D την περίοδο 2006-2009.

Από τότε έκανε μια λαμπρή καριέρα, καθώς προβλήθηκε από τηλεοπτικούς σταθμούς σε Βουλγαρία, Κροατία, RTL TV, Κουβέιτ, Ρουμανία, ΠΓΔΜ, Σερβία, Ελλάδα, Μαυροβούνιο, Βοσνία, Κοσσοβο και Σλοβενία.

Δεν ήταν τυχαία η θριαμβολογία τουρκικών εφημερίδων ότι το σίριαλ είχε τέτοια επιτυχία στην Ελλάδα (προβλήθηκε από τον ΑΝΤ1) ώστε συγκέντρωσε μεγαλύτερη τηλεθέαση ακόμη και από τον ποδοσφαιρικό αγώνα του Μουντιαλ μεταξύ Ουρουγουάης - Γαλλίας...

Τουρίστες
Συρρέουν σε τόπους γυρισμάτων

Η προβολή των τουρκικών σίριαλ στο εξωτερικό έχει παράπλευρα οικονομικά οφέλη για την Τουρκία. Οι τουρκικές εταιρείες και τα τουρκικά προϊόντα γίνονται πιο οικεία και ανοίγουν έτσι νέες σημαντικές αγορές,ενώ ενισχύεται σημαντικά ο τουρισμός. Κατά 300.000 αυξήθηκαν οι ξένοι επισκέπτες στα Πριγκιποννήσια που είχε γυριστεί μια σειρά δημοφιλής στη Μ. Ανατολή,ενώ κατά χιλιάδες Αραβες επι σκέπτες φωτωγραφίζονται στα μεγάλα εμπορικά κέντρα της Κωνσταντινούπολης στα οποία έχουν γίνει γυρίσματα των δημοφιλών σίριαλ. Τα γυρίσματα εξάλλου και της σειράς "Εζέλ" στην Κερύνεια (που προκάλεσαν και αντιδράσεις εναντίον του ΑΝΤ1 που την προβάλλει στην Ελλάδα) έχουν στόχο την ενίσχυση του τουρισμού στα Κατεχόμενα.

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
nmeletis@pegasus.gr

Εφημ. ΕΘΝΟΣ

Δευτέρα, 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ΥΒΡΙΔΙΟΥ

ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ
ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ΥΒΡΙΔΙΟΥ 

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Στις 8 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν είκοσι χρόνια από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της ψευδεπίγραφης «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», δηλαδή του γειτονικού μας κράτους των Σκοπίων. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να κάνουμε μία σύντομη αναδρομή σ’ αυτή την εικοσαετία και να εξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον.

Από την πρώτη στιγμή της γεννήσεώς του το κράτος αυτό βασίσθηκε στο ψεύδος. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος του 1991 ήταν: «Θέλετε να ανακηρυχθεί η Δημοκρατία της Μακεδονίας μέσα σε μία συνομοσπονδία των γιουγκοσλαβικών λαών;». Δηλαδή οι πολίτες που ψήφισαν ΝΑΙ πιθανότατα να ήθελαν την παραμονή των Σκοπίων στην τότε εν ζωή Γιουγκοσλαβία, αλλά τελικά η ο Γκλιγκόροφ και οι συνεργάτες του υφήρπασαν αυτή την ψήφο και ανακήρυξαν κράτος αποσχιζόμενοι τελείως από το πολυεθνικό κράτος της Γιουγκοσλαβίας. Βεβαίως το ψεύδος ενυπήρχε στην όλη υπόθεση του «μακεδονισμού» από το 1944. Τότε ο κομουνιστής δικτάτωρ Τίτο, αρχηγός των Παρτιζάνων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατασκεύασε το «μακεδονικό ἐθνος» , αναμιγνύοντας Σέρβους, Βουλγάρους, Έλληνες κ. α κατοίκους της περιοχής Βάρνταρσκα, δηλαδή της νοτίου Σερβίας. Ένα τέτοιο έθνος μέχρι τότε δεν είχε καταγραφεί ούτε σε απογραφές Οθωμανών ή Γερμανών κατακτητών των Βαλκανίων, ούτε σε περιγραφές ξένων περιηγητών. Άλλωστε στον Μακεδονικό Αγώνα 1903-1908 η σύγκρουση –εκκλησιαστική, εκπαιδευτική, και κυρίως ένοπλη-έλαβε χώραν μεταξύ Ελλήνων (Πατριαρχικών) και Βουλγαριζόντων (Εξαρχικών). Ουδείς δήλωνε ότι ανήκει σε ξεχωριστή εθνότητα Μακεδόνων. Η χρήση μιας ελληνοβουλγαρικής διαλέκτου από μερικές χιλιάδες εντοπίων δεν ήταν ασφαλές αποδεικτικό εθνοτικής ταυτότητας. Πολλοί αγωνιστές της ελληνικής υποθέσεως μιλούσαν αυτό το τοπικό ιδίωμα. Έτσι και σήμερα κακώς προβάλλεται η χρήση του γλωσσικού ιδιώματος από μικρό αριθμό κατοίκων της Δ. Μακεδονίας ως δήθεν απόδειξη «μακεδονικής» και μη ελληνικής συνειδήσεως.

Τα είκοσι χρόνια που πέρασαν μάς έδωσαν τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τη δύναμη της λαϊκής βούλησης, όταν αυτή κινητοποιείται για ένα υψηλόφρονα σκοπό και όταν εκφράζεται δυναμικά, δημοκρατικά και με σαφή επιχειρήματα. Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της περιόδου 1992-1994 στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στη Λευκωσία, στη Μελβούρνη, στη Νέα Υόρκη και όπου αλλού ζουν Έλληνες, εμπόδισαν κάποιους Έλληνες ενδοτικούς πολιτικούς να παραχωρήσουν το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια με επίσημη ελληνική υπογραφή. Το 1995 ο τότε υπεύθυνος της Ευρ. Ενώσεως για τα Βαλκάνια Ντέϊβιντ Όουεν, πρώην ΥΠΕΞ της Μ. Βρετανίας, βρέθηκε γία μία ομιλία στην Αθήνα. Ήμουν αυτήκοος μάρτυς της απαντήσεώς του ότι δηλαδή τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών με τη συμμετοχή τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου Ελλήνων σε κάθε πόλη, τον έπεισαν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την προκλητικότητα των Σκοπίων. Φωνή λαού, οργή Θεού!

Το σκοπιανό πρόβλημα ανέδειξε την πενία των επιχειρημάτων της υποχωρητικής μερίδας στην κοινωνίας μας και εκείνων που ήθελαν εξ αρχής να «ξεφορτωθούμε» το πρόβλημα, δηλαδή να χαρίσουμε σε ένα πολυεθνικό υβρίδιο την ιστορία και τον πολιτισμό της Μακεδονίας. Πρώτα ανακάλυψαν ότι είχαμε ευκαιρία να λύσουμε τη διένεξη με τον όρο «Σλαβομακεδονία» και με την παρέμβαση του Πορτογάλου ΥΠΕΞ Πινέϊρο. Έχυσαν ποταμούς μελανιού για να καταδικάσουν τους .. εθνικιστές που δεν δέχθηκαν το πακέττο Πινέϊρο, αλλά δεν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τα Απομνημονεύματα του τότε Σκοπιανού Προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ, ο οποίος παραδέχεται ότι ουδέποτε τα Σκόπια δέχθηκαν να συζητήσουν την πρόταση αυτή. Στη συνέχεια επιστρατεύθηκε το επιχείρημα ότι θα ανοίξουμε μερικές επιχειρήσεις στα Σκόπια και θα αλώσουμε την εξωτερική πολιτική τους. Τελικά συνέβη το αντίθετο. Η περίφημη οικονομική διπλωματία μας οδήγησε ελληνικά κεφάλια να εγκλωβισθούν στην σκοπιανή οικονομία και η ανταμοιβή μας ήταν η όλο και περισσότερο εντονότερη σκλήρυνση των σκοπιανών αλυτρωτικών και ανθελληνικών θέσεων.

Οι οπαδοί των υποχωρήσεων δεν κάμφθηκαν και ανακάλυψαν τη διεθνή πίεση, ότι δηλαδή πολλές ξένες χώρες αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αλλά λησμονούν ότι όταν κάποιος σού καταπατήσει το χωράφι, από εσένα, τον νόμιμο ιδιοκτήτη, περιμένει την αναγνώριση της παράνομης κατοχής του και όχι από τους γείτονες. Και νόμιμος κάτοχος των ιστορικών τίτλων επί της Μακεδονίας, αρχαίας και νεώτερης, είμαστε μόνον εμείς οι Έλληνες. Αυτό παραδέχονται δεκάδες αμερικανοί ιστορικοί με επιστολή τους προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, αυτό αποδεικνύουν όλες οι ιστορικές πηγές, αυτό ομολογεί ακόμη και ο αντιπαθής από την υπόθεση της Κύπρου, Χένρι Κίσσιγκερ, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ το 1974. Ένα ακόμη επιχείρημα των υποχωρητικών ήταν ότι κανένα κράτος δεν μπορεί σήμερα να υποχρεωθεί να αλλάξει το συνταγματικό του όνομα. Κι όμως το 2002 η μέχρι τότε ονομαζομένη Νέα Γιουγκοσλαβία αναγκάσθηκε από την Ευρ. Ένωση και τον Επίτροπο Χαβιέ Σολάνα μέσα σε ένα βράδυ να μετονομασθεί σε «Σερβία - Μαυροβούνιο». Χρειάζεται διπλωματική πίεση και εμείς δεν την ασκήσαμε όσο έπρεπε.

Το κράτος της ΦΥΡΟΜ αποτελεί ουσιαστικά ένα υβρίδιο, δηλαδή ένα αποτυχημένο πείραμα κατασκευής νέας εθνότητας. Ήδη άρχισαν να αναφύονται τα προβλήματα που προκαλεί ο βιασμός της ιστορίας και της εθνολογίας από τον Τίτο και τους επιγόνους του. Το 30% του πληθυσμού είναι Αλβανοί με αποσχιστικές τάσεις προς το Κοσσυφοπέδιο. Χιλιάδες ψευδομακεδόνες δηλώνουν πλέον Βούλγαροι, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός της καταπιεσμένης ελληνικής μειονότητας. Μήπως τελικά το πρόβλημα του ονόματος θα λυθεί με τη διάλυση του σκοπιανού υβριδίου;

Κ.Χ. 18.9.2011

Για την διάλυση του σκοπιανού μορφώματος, επιβεβαιώνοντας πλήρως τις θέσεις του παραπάνω άρθρου, είχε τοποθετηθεί από το 2008 η ιστορική εφημερίδα "Δημοκράτης" της Λέσβου, που προφανώς δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως ακροδεξιά, εθνικιστική και διάφορες άλλες τέτοιες αηδίες, αν λάβουμε υπόψη το παρελθόν και τους αγώνες της.

ΔΕΕ

(κλικ επάνω στις εικόνες για μεγέθυνση)