Οι εγκάθετοι του Συστήματος (1)

Έκρινα ότι το εξοργιστικό άρθρο που ακολουθεί και είδε το φως της δημοσιότητας στο κατ' εξοχήν καθεστωτικό όργανο της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας, στο ΒΗΜΑ του ΔΟΛίου Συγκροτήματος, πρέπει να διαβαστεί από όλους, ώστε να γίνει αντιληπτό το παιχνίδι που παίζουν οι μαριονέττες που παριστάνουν τους μεγάλους δημοκράτες και τους υπέρμαχους του λαού!

Όπως μου έγραψε και ο φίλος που μου έστειλε το κείμενο: "Το διάβασα και κόντεψα να ξεράσω με την κ...λοφυλλάδα. Αντί να επαινέσουν που βρέθηκε ένας πολιτικός να υψώσει το ανάστημά του στα διεθνή λαμόγια και τους εκπροσώπους των τοκογλύφων, στήνουν μια γελοία ιστορία περί "απομόνωσης", ότι μπήκε στην "μαύρη λίστα" και διάφορες τέτοιες αηδίες, τις ίδιες που διέδιδαν τα παπαγαλάκια για να δεχθούμε το σχέδιο Ανάν και σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις. Φτάνει πιά! Όσο περισσότερο προσπαθούν να "θάψουν" τον Σαμαρά, τόσο περισσότερο ανεβαίνει στην εκτίμησή μου. Στις προηγούμενες εκλογές ψήφισα ΠΑΣΟΚ λόγω παράδοσης, αλλά και αγανακτισμένος με τους άχρηστους της ΝΔ. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έφτανε η χώρα σε αυτό το σημείο από μια σοσιαλιστική και δημοκρατική, υποτίθεται, κυβέρνηση. Σκόπευα να ρίξω λευκό, αλλά μου φαίνεται ότι τελικά θα ψηφίσω δαγκωτό Σαμαρά".

Νομίζω ότι δεν έχω να προσθέσω τίποτα.

ΔΕΕ

«Τι θα κάνεις αύριο αν γίνεις πρωθυπουργός;»

Εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ

Απομονωμένος στην οικογένεια της ευρωπαϊκής Δεξιάς, με ελάχιστους συμμάχους, βρίσκεται πλέον ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντ.Σαμαράς, ο οποίος επιμένει στις απόψεις του και στη στρατηγική τού «Οχι» που έχει χαράξει. Η θυελλώδης σύνοδος κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος την περασμένη Πέμπτη στις Βρυξέλλες, όπου ο κ. Σαμαράς επί τρεισήμισι ώρες δέχθηκε ιδιαίτερα σκληρή κριτική και έντονες παρατηρήσεις για τη στάση του να μη συναινέσει, επιβεβαίωσε ότι είναι στη «μαύρη λίστα» από το «κατεστημένο» της συντηρητικής παράταξης στην Ευρώπη. Σε αυτό το κλίμα πληθαίνουν και τα αρνητικά δημοσιεύματα για τον πρόεδρο της ΝΔ από τα διεθνή ΜΜΕ, κυρίως από έντυπα χωρών όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Ολλανδία, ενώ είναι ενδεικτική η αναφορά των «Financial Τimes» ότι η στάση του κ. Σαμαρά είναι απειλή για την εθνική σωτηρία. (σημ. ΔΕΕ: Μόνον που δεν διευκρινίζει για ποιά σωτηρία γράφουν. Της Ελλάδος ή των διεθνών τοκογλύφων;)

Οι δημόσιες δηλώσεις αποδοκιμασίας της στάσης του κ. Σαμαρά από επιφανή στελέχη της ευρωπαϊκής Δεξιάς είναι συνεχείς. Προ ημερών, ο πρώην πρόεδρος της Γερμανίας Ρίχαρντ φον Βαϊστσέκερ δήλωσε στη γερμανική εφημερίδα «Βild» ότι «η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα κλείνει τα μάτια στην προσπάθεια που γίνεται».

Για πρώτη φορά η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που «σφράγισε» με τον ιδρυτή της Κωνσταντίνο Καραμανλή την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ, βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση και πολλοί ήδη μιλάνε κυριολεκτικά για... «περίοδο Ψυχρού Πολέμου» με την ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά, αλλά θεωρείται εκτός πραγματικότητας μια αποπομπή του κόμματος από το ΕΛΚ, παρά τη φημολογία που υπήρχε τις προηγούμενες ημέρες. Το βαρύ κλίμα που υπήρχε στη σύνοδο του ΕΛΚ για τον κ. Σαμαρά δεν πρόκειται, όπως λένε στενοί συνεργάτες του, να μεταβάλει ούτε κατ΄ ελάχιστον τη στρατηγική του. Το «Οχι» στο οποίο επιμένει θα είναι ψηλά στην ατζέντα του και ο ίδιος θεωρεί ότι «στάθηκε όρθιος», παρά τις «πιέσεις που ήταν απίστευτες».

Αν και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς επιμένει ότι ο μόνος κριτής του είναι ο ελληνικός λαός, αδιαφορώντας για την εικόνα της ΝΔ στο εξωτερικό, εν τούτοις οι παραδοσιακές δυνάμεις του ΕΛΚ έχουν φθάσει σε οριακό σημείο. Με πρώτη τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, η οποία θεωρεί αδιανόητη τη στάση του κ. Σαμαρά, η πίεση που θα υπάρξει και το επόμενο διάστημα θα είναι πιο έντονη.

(σημ. ΔΕΕ: Αδιανόητη για ποιο λόγο κυρά-Μέρκελ; Επειδή δεν θα πληρωθούν οι γερμανικές τράπεζες που κατάκλεψαν τον ελληνικό λαό;)Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για “Οχι” και για ηρωισμούς» αναφέρει κορυφαίο στέλεχος του ΕΛΚ που τόνιζε τις αυστηρές προειδοποιήσεις που απηύθυναν στον κ. Σαμαρά και άλλοι κορυφαίοι παράγοντες, όπως ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρόεδρος του Εurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ( έχουν επιδεινωθεί οι σχέσεις τους, αν και παλαιότερα υπήρχε συχνή επικοινωνία), οι πρωθυπουργοί της Φινλανδίας Γίρκι Κατάινεν, της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν, της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε κ.ά. Η άρνηση του κ. Σαμαρά να παράσχει συναίνεση στο Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα τον έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση, παρά την προσπάθεια που καταβάλλει το επικοινωνιακό επιτελείο να πείσει ότι πλέον ακούγονται οι απόψεις της ΝΔ στην Ευρώπη. Το σχόλιο τακτικού συνομιλητή του κ. Σαμαρά ότι «ούτε τους έπεισεαλλά ούτε και αυτοί τον έπεισαν» είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί.

(σημ. ΔΕΕ: Αυστηρές προειδοποιήσεις οι κηφήνες και τα λαμόγια της Ε.Ε. με τους μισθούς και τις σπατάλες των εκατομμυρίων! Εμ, βέβαια. Αν καταρρεύσει το σύστημα πού θα ξαναβρούν τέτοιο βάζο με μέλι;)

«Κριτής μου ο ελληνικός λαός»

Ο κ. Σαμαράς επιμένει στις θέσεις του και θεωρεί ότι οι απόψεις της ΝΔ δικαιώνονται από την αποτυχία του μνημονίου και πως η σταθερή γραμμή του αποδίδει πλέον και πολιτικά καθώς παγιώνεται το προβάδισμα της ΝΔ σε όλες τις δημοσκοπήσεις. «Εξήγησε με πολιτικούς όρους γιατί δεν βγαίνει το μνημόνιο. Ηταν η πρώτη φορά που επιτέλους άκουσαν τις απόψεις της ΝΔ και ξέρουν πλέον, χωρίς παραπληροφόρηση, τι προτείνουμε» είπε στο «Βήμα» στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά. Σε αυτό το κλίμα ο πρόεδρος της ΝΔ τονίζει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο, αλλά μόνο μέτρα του εφαρμοστικού νόμου με τα οποία συμφωνεί και θα καταψηφίσει και το δεύτερο μνημόνιο. Ειδικά μετά τα μέτρα που ανακοίνωσε την περασμένη Πέμπτη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλος θεωρεί ότι στο σημείο όπου έχουν φθάσει τα πράγματα η λύση είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.

Το ράπισμα των διεθνών ΜΜΕ

Ιδιαίτερα αρνητικά είναι και τα δημοσιεύματα και οι αναφορές των διεθνών ΜΜΕ για τον κ. Σαμαρά, ο οποίος βλέπει να δέχεται τα περισσότερα αρνητικά σχόλια που έχει δεχθεί έλληνας πολιτικός τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και οι «Financial Τimes» στην ιστοσελίδα τους, όπου και μίλησε ο κ. Σαμαράς, είχαν αρνητικό σχόλιο με την επισήμανση ότι «διέψευσε και τις ελπίδες των ξένων δανειστών ότι τα ελληνικά κόμματα θα ενωθούν για να αποφύγουν τη χρεοκοπία».

(σημ. ΔΕΕ: Αυτό και μόνο τα λέει όλα!)

Προ ημερών η «Suddeutsche Ζeitung» του Μονάχου και η γερμανική έκδοση των «Financial Τimes» αναφέρθηκαν με ιδιαίτερα απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με ολοσέλιδο δημοσίευμά της η «Suddeutsche Ζeitung» έχει τίτλο «Ο κερδοσκόπος της κατάρρευσης» και υπότιτλο: «Ανεύθυνος και εγωπαθής: Ο συντηρητικός αρχηγός της αντιπολίτευσης θέλει την εξουσία πάση θυσία». Κεντρική θέση στο δημοσίευμα έχει η φράση ότι ο κ. Σαμαράς είναι «ο τύπος των πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό και τώρα αρνείται τη δόση». Σε ρεπορτάζ του «Spiegel online» με τίτλο «Ο πεισματάρης αντάρτης των Αθηνών» αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Ο έλληνας ηγέτης της αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς είναι ο μπαμπούλας της Ευρώπηςπου αποκλείει την ελληνική δέσμη μέτρων λιτότητας και απειλεί να οδηγήσει το ευρώ πάνω στον τοίχο...».

Το «κατηγορώ» των ευρωδεξιών

Στη θυελλώδη συνεδρίαση του ΕΛΚ ο κ.Αντ.Σαμαράς, ο οποίος θα κληθεί να «απολογηθεί» είτε αρχές Ιουλίου είτε τον Σεπτέμβριο ενώπιον των 265 ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Στρασβούργο για να εξηγήσει τη στάση της ΝΔ,δέχθηκε σκληρή κριτική.Είναι ενδεικτικοί οι παρακάτω διάλογοι: Ανγκελα Μέρκελ: «Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν συμφωνείς σε μια εθνική υπόθεση για τη χώρα σου. Αλλαξε στάση».

Αντ. Σαμαράς: «Το φάρμακο είναι λάθος.Δεν βγαίνει το μνημόνιο. Υπάρχει και άλλος δρόμος. Αν δεν το κάνετε τώρα, θα ξανάρθουμε την επόμενη φορά και θα λέμε τα ίδια».

Ανγκελα Μέρκελ: «Και τι ζητάς; Πες μας δυο πράγματα που θέλεις».

Αντ. Σαμαράς: «Θέλω αλλαγές στο φορολογικό. Να μειωθούν οι φόροι.Να στηριχθεί η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».

Ζοζέ Μπαρόζο: «Αυτό δεν γίνεται. Αρκετά έχει εκτεθεί σε κίνδυνο η ΕΚΤ με τα ελληνικά ομόλογα» .

Αντ. Σαμαράς: «Δώστε μου το μνημόνιο της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας και τότε θα πω “Ναι”».

 Ζοζέ Μπαρόζο: «Ξέχνα το. Ο μόνος δρόμος είναι το συγκεκριμένο μνημόνιο».

(σημ. ΔΕΕ: Προσέξτε θράσος από το αρχι-λαμόγιο των Βρυξελλών!)Ανγκελα Μέρκελ: «Πρέπει να το καλάβεις. Για το καλό όλων, για το ευρώ, για την Ευρώπη».

(σημ. ΔΕΕ: Για το καλό όλων, για το ευρώ, για την Ευρώπη! Μα σε ποιόν μιλούσαν; Στον αρχι-βλάκα Τζέφρυ, το παιδί για τα θελήματα που τους έχει καλομάθει;) Αντ. Σαμαράς: «Στηρίζω τους δημοσιονομικούς στόχους.Ο κόσμος είναι σε απελπισία γιατί δεν αποδίδουν τα μέτρα».

Ένας εκ των παριστάμενων ηγετών τού λέει: «Αν δεν στηρίξεις το πρόγραμμα,θα έρθει η κατάρρευση της ευρωζώνης». (σημ. ΔΕΕ: Σώπα ρε μεγάλε! Τότε γιατί μας εκβιάζετε και δεν κάθεστε να συζητήσετε λογικά;)

Στη συζήτηση παρεμβαίνουν οι πρωθυπουργοί της Φινλανδίας Γίρκι Κατάινεν και της Σουηδίας Φρέντρικ Ράινφελντ.

Γίρκι Κατάινεν: «Και αν αύριο γίνεις πρωθυπουργός, τι θα κάνεις;».

(σημ. ΔΕΕ: Κορυφαίο επιχείρημα!)
Αντ. Σαμαράς: «Από το plan a θα πάω στο plan b.Θα πάω για επαναδιαπραγμάτευση».

Γίρκι Κατάινεν: «Να είσαι πιο υπεύθυνος». Φρέντρικ Ράινφελντ: «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο Μεσοπρόθεσμο, ούτε παρακαμπτήρια οδός στα μέτρα λιτότητας».

(σημ. ΔΕΕ: Για την στήριξη από τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, που είπε στον Α. Σαμαρά "μη κάνεις πίσω και σε μένα τα ίδια έλεγαν", για την στήριξη από τον Ισπανό αρχηγό της αντιπολίτευσης και σύντομα μελλοντικό Πρωθυπουργό της Ισπανίας, τους Αυστριακούς κλπ τα έκαναν γαργάρα οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι βέβαια!)

http://www.tovima.gr/

Ψηφίστηκε και ο εφαρμοστικός Νόμος...

Ψηφίστηκαν μέτρα 28,5 δισ. για τα επόμενα 4 χρόνια με διαφωνίες επί των άρθρων...

Με 286 ψήφους, 155 «ναι», 136 «όχι» και 5 «παρών» ψηφίστηκε επί της αρχής ο Εφαρμοστικός νόμος του Μεσοπρόθεσμου. «Υπέρ» ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, «κατά» σε όλα ψήφισαν το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς. «Κατά» ψήφισε επί της αρχής η ΝΔ , λέγοντας «όχι» σε 27 άρθρα και υπερψηφίζοντας 22. Οι ανεξάρτητοι βουλευτές της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», ψήφισαν «παρών» επί της αρχής, υπερψήφισαν 23 άρθρα και καταψήφισαν 16. Οι διαγραφέντες χθες από τις κοινοβουλευτικές ομάδες των δύο μεγάλων κομμάτων ψήφισαν , η μεν κ. Έλσα Παπαδημητρίου ψήφισε «όχι» επί της αρχής, όχι σε δύο μόνο άρθρα και ναι σε όλα τα άλλα. Ο κ. Π. Κουρουμπλής ψήφισε «όχι» σε όλα. Ο κ. Κιλτίδης, ψήφισε «παρών» σε όλα. Οι βουλευτές Βασίλης Οικονόμου και Γιώργος Λιάνης έστειλαν «ψήφο», δια της απουσίας τους...

Δέκα άρθρα που αφορούν στις αποκρατικοποιήσεις (από το 1έως το 9 και το άρθρο 14) καταψήφισε, ενάντια στην κομματική γραμμή η βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ Χρύσα Αράπογλου, εκφράζοντας παράλληλα τη διαμαρτυρία της για «διακριτική μεταχείριση» από το προεδρείο της Βουλής, που δεν της έδωσε το λόγο να μιλήσει και υπονοώντας πιθανόν, ότι ήταν γνωστή η διαφωνία της με άρθρα του εφαρμοστικού.

Τη διαμαρτυρία του προς το προεδρείο της Βουλής, για τη διαδικασία του κατεπείγοντος που στέρησε στους βουλευτές τη δυνατότητα να διατυπώσουν τις απόψεις τους, εξέφρασε με σφοδρότητα και ο βουλευτής της Ν.Δ , Παναγ. Καμμένος, ο οποίος σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αποχώρησε λέγοντας «όχι» σε όλα, παραβιάζοντας (αλλά χωρίς επιπτώσεις) την κομματική γραμμή . Με την άποψή του, καταψηφίζοντας όλα, συντάχθηκε για τον ίδιο λόγο και ο βουλευτής της ΝΔ, Σπ. Γαληνός.

Την πρόταση για φανερή, ονομαστική ψηφοφορία είχαν καταθέσει το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο εφαρμοστικός νόμος του Μεσοπρόθεσμου Σχεδίου εξειδικεύει το πακέτο μέτρων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος μέχρι το 2015. Σε αριθμούς, η υπερψήφισή του σημαίνει ότι θα επιβληθούν πρόσθετα μέτρα 7δις. ευρώ μέσα στο 2011 και συνολικά, μέχρι και το 2014, μέτρα 28.500.000.000 ευρώ.

Μεταξύ άλλων στον εφαρμοστικό νόμο περιλαμβάνονται η μείωση του αφορολόγητου ορίου στις 8.000 ευρώ, η έκτακτη εισφορά, τα νέα τεκμήρια διαβίωσης, το τέλος επιτηδεύματος, η μείωση αφορολογήτου ορίου ΦΑΠ στα 200.000 ευρώ, η αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης στα 60 ευρώ ανά χιλιόλιτρο και αύξηση των τελών κυκλοφορίας κατά 10%.

Επίσης με τον εφαρμοστικό νόμο θεσπίζεται η μερική απασχόληση στο Δημόσιο, η αξιολόγηση από το ΑΣΕΠ του πλεονάζοντος προσωπικού από φορείς που συγχωνεύονται ή καταργούνται και ο περιορισμός των προσλήψεων στο Δημόσιο (εφέτος 1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις και από 1/1/12- 1/1/15 μία πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις.)

Συνολικά, ο εφαρμοστικός νόμος περιλαμβάνει:

1. Το νέο Ταμείο για τις ιδιωτικοποιήσεις και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Το Ταμείο θα υπάγεται κατά 100% στο Δημόσιο, θα διοικείται από 5μελές διοικητικό συμβούλιο, που θα ορίζεται με τη σύμφωνη γνώμη της Βουλής και θα υφίσταται συνεχή έλεγχο από τη Βουλή και το Ελεγκτικό Συνέδριο. Σε αυτό θα υπάρχουν δύο παρατηρητές από τα κράτη- μέλη της ευρωζώνης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

2. Την αποσαφήνιση του «χαρακτήρα» των ακινήτων του Δημοσίου.

3. Την εισαγωγή του θεσμού της επιφάνειας.

4. Τα φορολογικά μέτρα.

5. Τις ρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο Εργασίας.

6. Διοικητικού χαρακτήρα ρυθμίσεις.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος ανακοίνωσε ότι νέοι επιτηδευματίες που με λιγότερα από 5 χρόνια στο επάγγελμα θα εξαιρεθούν από την καταβολή του τέλους επιτηδεύματος, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο να προστεθεί στον εφαρμοστικό νόμο και μία ακόμη εξαίρεση από το ετήσιο τέλος επιτηδεύματος, για όσους φορολογούμενους αποκτούν μεν εισοδήματα από ελευθέρια επαγγέλματα αλλά είναι κατά κύριο επάγγελμα μισθωτοί (υπερβαίνει το 50% του συνολικού ετήσιου καθαρού φορολογητέου εισοδήματός του).

http://www.eklogika.gr/news/5285

Ψηφίστηκε η μεσοπρόθεσμη ταφόπλακα...

Με 155 ψήφους ψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. «Όχι» ψήφισε από το κυβερνητικό στρατόπεδο ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, «ναι» ψήφισε η ανεξάρτητη πλέον Έλσα Παπαδημητρίου χειροκροτούμενη από την κυβερνητική πτέρυγα, όπως και ο Αλέκος Αθανασιάδης, όταν είπε το «ναι». Καταψήφισαν ΝΔ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ. «Παρών» ψήφισαν οι βουλευτές της Δημοκρατικής Συμμαχίας.

ΔΕΕ

Κωλοτούμπα Αθανασιάδη με πραξικόπημα Πετσάλνικου

Εφημ. "Ελευθεροτυπία" Ηλεκτρονική Έκδοση
enet.gr, 15:58 Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

«Ναι» στο Μεσοπρόθεσμο είπε τελικά ο βουλευτής Κοζάνης του ΠΑΣΟΚ, Αλέκος Αθανασιάδης, ο οποίος δήλωνε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα το καταψηφίσει επειδή διαφωνεί με την προοπτική περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος, επέτρεψε στον βουλευτή να πάρει το λόγο και να αιτιολογήσει την απόφασή του κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, ενέργεια που αντίκειται στον κανονισμό της Βουλής. (Σημ. ΔΕΕ: Το ίδιο επαναλήφθηκε και με τον βουλευτή Πέλλας Βασίλη Γιουματζίδη)

Ο βουλευτής δήλωσε ότι αίρει τις ενστάσεις του για την κυβερνητική πολιτική μετά την ομιλία του πρωθυπουργού και τις δεσμεύσεις του υπουργού Οικονομικών. Σημείωσε, επίσης, ότι αναγνωρίζει την κρισιμότητα της ψηφοφορίας.

 

Ο φαιδρός πολιτικάντης

Αποκτήσαμε και θηλυκό ...Εφιάλτη! Η βουλευτίνα Αργολίδας της ΝΔ Έλσα Παπαδημητρίου, κολλητή της Ντόρας, ψήφισε ΝΑΙ... 

Έλσα Παπαδημητρίου

Εκλέχτηκε τελικώς η Κριστίν Λαγκάρντ στην ηγεσία του ΔΝΤ

 Η Κριστίν Λαγκάρντ εκλέχτηκε

στην ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

Ουάσινγκτον

Η νέα γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ (Christine Madeleine Odette Lagarde), αμέσως μετά την εκλογή της, απηύθυνε έκκληση υπέρ της «εθνικής πολιτικής συνεννόησης» στην Ελλάδα, ώστε να υπερψηφιστούν τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση.

«Αν αυτό το βράδυ έχω να στείλω ένα μήνυμα, όσον αφορά την Ελλάδα, αυτό είναι μία έκκληση στα κόμματα της ελληνικής αντιπολίτευσης, να ξανασυναντηθούν με πνεύμα εθνικής πολιτικής συνεννόησης με το κυβερνών κόμμα. Από αυτό εξαρτάται το μέλλον μιας χώρας», επισήμανε η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ.

Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη και ιδίως στην Ελλάδα θα είναι από τα πρώτα ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει από τις πρώτες ημέρες της θητείας της.

Η συνεδρίαση για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης για την Ελλάδα που προγραμματίζεται για τις αρχές Ιουλίου φαίνεται ότι θα είναι η πρώτη δοκιμασία για τη Λαγκάρντ, η οποία αναλαμβάνει καθήκοντα στις 5 Ιουλίου.

Στις πρώτες δηλώσεις της δεσμεύτηκε ότι θα εργαστεί κατά τρόπο ώστε ο οργανισμός να υπηρετεί τις χώρες-μέλη του «με την ίδια αποφασιστικότητα όπως και στο παρελθόν».

«Το ΔΝΤ ήταν στην υπηρεσία των 187 χωρών μελών κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, γεγονός που το οδήγησε να εξελιχθεί βαθιά», αναφέρει σε ανακοίνωσή της.

Προσθέτει ότι «βασική μου προτεραιότητα θα είναι να συνεχίσει το ΔΝΤ στον ίδιο δρόμο, με την ίδια αποφασιστικότητα. Όπως είπα στο διοικητικό συμβούλιο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της εκλογής, η δράση του ΔΝΤ θα πρέπει να είναι η αρμόζουσα, αποτελεσματική και θεμιτή για να διασφαλίσουμε την πιο ισχυρή και στέρεη ανάπτυξη, τη μακροοικονομική σταθερότητα και ένα καλύτερο μέλλον για όλους».

Η μέχρι σήμερα υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας δήλωσε εξάλλου ότι «την τιμά βαθιά η εμπιστοσύνη» που έδειξαν στο πρόσωπό της οι χώρες μέλη του ΔΝΤ. «Ευχαριστώ θερμά το σύνολο των χωρών μελών του ΔΝΤ για την ευρεία υποστήριξή που μου προσέφεραν και εκφράζω το σεβασμό και την εκτίμησή μου για το συνάδελφο και φίλο Αγκουστίν Κάρστενς», το διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας του Μεξικού που ήταν ο μοναδικός αντίπαλός της για τη θέση του γενικού διευθυντή του ΔΝΤ.

Σε άλλο μήνυμά της, στο Twitter, η Λαγκάρντ ανακοίνωσε την εκλογή της λέγοντας ότι αισθάνεται «τιμή και χαρά» για την απόφαση.

Μιλώντας από το βήμα της Βουλής, ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος συγχάρηκε την Κριστίν Λαγκάρντ για την εκλογή της και της ευχήθηκε καλή επιτυχία.

Βιογραφικό
Γεννήθηκε στο Παρίσι την 1η Ιανουαρίου 1956
(πατρικό επίθετο Lallouette)

Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή στο παρίσι (Paris X) και πήρε Μάστερ στις Πολιτικές Επιστήμες από το Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών της Αιξ-αν-Προβάνσε (Institut d'études politiques d'Aix-en-Provence, Université Paul Cézanne Aix-Marseille III).

Εργάσθηκε στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ ως συνεργάτης του βουλευτή  και μετέπειτα γερουσιαστή William Cohen, ο οποίος κατέλαβε την θέση του Υπουργού Αμύνης (1997- 2000) επί Προεδρίας Μπιλ Κλίντον.

Η Κριστίν Λαγκάρντ επέστρεψε στην Γαλλία όπου αναμείχθηκε στην πολιτική. Στην Κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Ντομινίκ ντε Βιλπέν διετέλεσε Υπουργός Εμπορίου (2005-2007) και τον Μάϊο του 2007 ανέλαβε το Υπουργείο Γεωργίας στην νέα Κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν (François Charles Armand Fillon), μετά την ανάληψη της Προεδρίας από τον Νικολά Σαρκοζί. Τον επόμενο μήνα ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών Υποθέσεων, Βιομηχανίας και Απασχόλησης, η πρώτη γυναίκα στην Γαλλία που κατέλαβε αυτήν την θέση. 

Είναι Ρωμαιοκαθολική στο θρήσκευμα, μητέρα δύο αγοριών και διαζευγμένη. Είναι χορτοφάγος και απέχει πλήρως από οινοπνευματώδη ποτά.

Το περιοδικό Forbes την κατέταξε (19-8-2009) ως την 17η ισχυρότερη γυναίκα στον πλανήτη και σίγουρα θα ανέβει αρκετές θέσεις στην κλίμακα μετά την νέα της επιτυχία.

Πηγές: http://www.answers.com/topic/christine-lagarde#cite_note-1 και ΑΠΕ.

 

Η κόρη του Μ. Λοίζου απαγόρευσε να χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ το «Καλημέρα Ήλιε»

Η κόρη του Μ. Λοίζου απαγόρευσε στον Παπανδρέου

να χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ το «Καλημέρα Ήλιε»

Ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έστειλε η κόρη του αείμνηστου συνθέτη Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνη, με την οποία τους απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιούν έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, και ειδικότερα το τραγούδι «Καλημέρα Ήλιε» σε οποιαδήποτε κομματική εκδήλωση ή δραστηριότητα.

Ολόκληρη η επιστολή της Μ. Λοϊζου προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση:

«Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό, και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

» Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.

» Τα δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

» Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το 'Καλημέρα Ήλιε' στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.

» Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.

» Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».

Μυρσίνη Λοΐζου

ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΔΡΑΧΜΗ Ή ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ;

ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΔΡΑΧΜΗ Ή ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ;

Δεν φαίνεται να αποφεύγουμε το μοιραίο με το καινούργιο πρόγραμμα – αντίθετα, θα εξουδετερωθεί η βόμβα της ελληνικής χρεοκοπίας, η οποία απειλεί όχι μόνο την Ευρωζώνη, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη

“Εάν η παραμονή μας στην Ευρωζώνη θα είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια την υποταγή μας στο ΔΝΤ ή στη Γερμανία, την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, την κατάλυση της Δημοκρατίας, τις προσβολές στην υπερηφάνεια και στην αξιοπρέπεια μας, τη λεηλασία των δημοσίων επιχειρήσεων, την καταστροφή των μικρομεσαίων ελληνικών εταιρειών, τη συνέχιση της νόμιμης φοροδιαφυγής των ξένων πολυεθνικών, τη φορολογική «υφαρπαγή» της περιουσίας μας, το συνεχή περιορισμό του κοινωνικού κράτους και τη διαρκή μείωση των αμοιβών, μέχρι τo σημείο που η πιο κουραστική και εξοντωτική εργασία να μην μπορεί, με βεβαιότητα, να μας εξασφαλίσει καν τα απολύτως απαραίτητα – εάν οι εναλλακτικές λύσεις ήταν είτε αυτή η κατάσταση, είτε η εγκατάλειψη της Ευρωζώνης, όλες οι δυσκολίες, μεγάλες ή μικρές, της υιοθέτησης ενός εθνικού νομίσματος, θα έμοιαζαν να είναι σταγόνα στον ωκεανό”.

Δανειζόμενοι, με δικές μας συμπληρώσεις και παραλληλισμούς, κάποιες σκέψεις του Βρετανού οικονομολόγου J.S.Mill, καθώς επίσης πιστεύοντας ότι, τίποτα στην Οικονομία δεν είναι άσπρο ή μαύρο, ενώ δεν πρέπει ποτέ να είναι κανείς απόλυτος ή δογματικός, έχουμε την άποψη πως ήλθε η στιγμή να επανεξετάσουμε το «ευρωπαϊκό θέμα» - τονίζοντας ότι θεωρούσαμε ανέκαθεν πως, αφενός μεν δεν ήταν τελικά ωφέλιμη η είσοδος μας στη ζώνη του ευρώ, αφετέρου ότι η ενδεχόμενη έξοδος μας θα ήταν το λιγότερο καταστροφική.

Αν και παραμένουμε ακόμη στις παραπάνω απόψεις μας για την Ευρωζώνη και την Ελλάδα, θεωρούμε πως εάν τελικά επιβληθεί στη χώρα μας το νέο, πολύ πιο «υφεσιακό» πρόγραμμα του ΔΝΤ, εάν τελικά ψηφισθεί δηλαδή από την κυβέρνηση, χωρίς να σταματήσει ο δανεισμός από την Τρόικα (κάτι που δεν είναι σίγουρο, αν και δεν πιστεύουμε ότι διακινδυνεύει η επόμενη δόση), η χώρα μας θα δυσκολευθεί να αποφύγει τη χρεοκοπία - ενώ προηγουμένως θα έχει λεηλατηθεί τόσο η δημόσια, όσο και η ιδιωτική περιουσία της.

Ειδικότερα, είναι πολύ πιθανόν η Ελλάδα να παραμείνει για πολλά χρόνια σε αρνητικούς ή σε ελάχιστα θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, «εκτός αγορών» - ενώ τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, κυρίως λόγω των υπέρογκων τόκων, θα περιοριστούν ελάχιστα, το δημόσιο χρέος θα αυξάνεται, η σχέση του προς το ΑΕΠ θα ακολουθήσει ανοδική πορεία, η ανεργία θα κορυφωθεί και οι Έλληνες θα εξαθλιωθούν.

Ο αισιόδοξος Πίνακας Ι, ο οποίος συνοδεύει το «μεσοπρόθεσμο» προϋπολογισμό που κατατέθηκε από την κυβέρνηση και στον οποίο συνεχίζει να μην αναφέρεται τίποτα για ανάπτυξη, είναι βοηθητικός στα συμπεράσματα μας:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι:
Προϋπολογισμός με παρεμβάσεις και αποκρατικοποιήσεις

Δείκτες       2011   2012      2013      2014       2015

ΑΕΠ        225.400 228.400 235.500 242.900 251.900

Τόκοι*     15.800    17.900   20.900   21.300  21.700

Τόκοι / ΑΕΠ 7,0%   7,8%       8,9%      8,8%   8,6%

Έσοδα    58.900     60.959   62.454   63.192  64.924

Τόκοι / Έσοδα 26,82% 29,36% 33,46% 33,71% 33,42%

Έλλειμμα ΓΚ -17.065 -14.916 -11.399 -6.385 -2.991

Έλλειμμα / ΑΕΠ -7,6% -6,5% -4,8% -2,6% -1,2%

Δημοσιονομικό κενό 6.487 12.584 19.510 27.210 33.583

Δημόσιο Χρέος** 352.436 364.886 371.436 364.503 351.356

Χρέος / ΑΕΠ 155,5% 159,8% 157,7% 150,1% 139,5%

* Τόκοι σε δεδουλευμένη βάση

** Γενικής κυβέρνησης

Πηγή: Μεσοπρόθεσμος προϋπολογισμός

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Ακόμη και από αυτόν τον «αισιόδοξο» πίνακα, ο οποίος συμπεριλαμβάνει τόσο τις απαιτούμενες «παρεμβάσεις» (νέα μέτρα), όσο και μία εκτεταμένη «εκποίηση» της δημόσιας περιουσίας, διαπιστώνουμε ότι η ανάπτυξη της οικονομίας μας (ΑΕΠ) θα είναι ελάχιστη. Το σημαντικότερο στοιχείο βέβαια είναι το ότι, το σύνολο των νέων εσόδων που θέλει να εξασφαλίσει η κυβέρνηση με την αύξηση των φόρων ή με τις μειώσεις των δαπανών (δημοσιονομικό κενό!), είναι ύψους 99,3 δις € για την πενταετία – όσο δηλαδή το σύνολο των υπέρογκων τόκων, τους οποίους οφείλουμε να πληρώνουμε στους δανειστές μας (100,3 δις €).

Μία επόμενη διαπίστωση είναι το ποσοστό των τόκων, στο σύνολο των εσόδων του δημοσίου, το οποίο από 25,82% το 2011, διαμορφώνεται στο 33,42% το 2015. Δηλαδή, από τις συνολικές εισπράξεις της χώρας μας (θεωρητικά βέβαια, αφού η πρόβλεψη δεν σημαίνει ότι θα επαληθευθεί), το 34% περίπου θα διατίθεται για τόκους – ένα ποσοστό που πολύ δύσκολα δεν οδηγεί στη χρεοκοπία. Παράλληλα βέβαια τα χρεολύσια, οι δόσεις των δανείων, δεν φαίνεται να καλύπτονται ούτε τα επόμενα πέντε χρόνια – οπότε θα εξοφλούνται είτε από νέο δανεισμό (η έξοδος στις αγορές μάλλον δεν θα είναι εφικτή το 2015, με δημόσιο χρέος στην καλύτερη περίπτωση 139,5% του ΑΕΠ), είτε από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Εάν τώρα το παραπάνω πρόγραμμα «εξυγίανσης» της οικονομίας μας αποτύχει εντελώς, κάτι που μάλλον «εγγυάται» η συνέχιση της υφεσιακής πολιτικής του ΔΝΤ, είναι πολύ πιθανόν να σταματήσει η περαιτέρω χρηματοδότηση του κράτους μας. Σε μία τέτοια περίπτωση, τα χρήματα της κυβέρνησης θα τελείωναν μέσα σε λίγες εβδομάδες - αφού η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να «εκτυπώνει», σαν χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Κατ’ επέκταση, δεν θα μπορούσε να πληρωθεί κανείς – γεγονός που θα οδηγούσε σε χάος τις χρηματαγορές, σε απόγνωση τους Πολίτες, αλλά και σε σοβαρές κοινωνικές αναταραχές. Μεταξύ άλλων, οι Έλληνες θα έπρεπε τότε να προμηθεύονται τα είδη άμεσης ανάγκης με τη βοήθεια της ανταλλαγής προϊόντων, όπως στο μεσαίωνα – χωρίς δηλαδή χαρτονομίσματα, αφού δεν θα υπήρχαν.

Συμπερασματικά λοιπόν, δεν φαίνεται να αποφεύγουμε τελικά το μοιραίο με το καινούργιο πρόγραμμα – απλούστατα θα εξουδετερωθεί, αργά και μεθοδικά, η βόμβα της χρεοκοπίας, η οποία απειλεί όχι μόνο την Ευρωζώνη, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Θεωρώντας επομένως ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να χάνουμε χρόνο, στηριζόμενοι απλά και μόνο σε κενές ελπίδες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν, έχουμε την άποψη ότι οφείλουμε να αναλύσουμε τη σημερινή μας κατάσταση, από μία άλλη «οπτική γωνία».

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ

Είναι προφανές ότι η «βοήθεια» εκ μέρους της Ευρώπης, στην οποία συμμετέχει μετά από την ακατανόητη πρόσκληση της Γερμανίας το ΔΝΤ, όχι μόνο δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αλλά, αντίθετα, έχει οδηγήσει τη χώρα μας σε μία καταστροφική ύφεση, η οποία μέρα με την ημέρα επιδεινώνεται. Αν και τα λάθη της κυβέρνησης δεν είναι ασήμαντα, αφού κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονικής περιόδου δεν έχει επιτύχει απολύτως τίποτα (όσον αφορά τουλάχιστον την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, τον εξορθολογισμό του δημοσίου τομέα, την αστάθεια του «επιχειρησιακού-φορολογικού» περιβάλλοντος, την εγκατάσταση ενός Κράτους Δικαίου κλπ.), το υπερτιμημένο «ελληνικό ευρώ» είναι σε μεγάλο βαθμό συνυπεύθυνο για την μειωμένη ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς επίσης για την αδυναμία ανάπτυξης της οικονομίας μας.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι, η υιοθέτηση ενός εθνικού νομίσματος θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση, μέσα από την υποτίμηση που θα ακολουθούσε – όπως ακριβώς έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες. Αρκετοί αναλυτές δε, συγκρίνοντας τη χώρα μας με την Αργεντινή, όπου η σύνδεση του νομίσματος της με το δολάριο είχε σαν αποτέλεσμα τη χρεοκοπία της (αν και εμείς θεωρούμε ότι η πολιτική του ΔΝΤ ήταν η κύρια αιτία), είναι σχεδόν πεπεισμένοι ότι αποτελεί τη μοναδική μας δυνατότητα. Εν τούτοις, σύσσωμη η ηγεσία της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ δεν φαίνεται να συμμερίζεται τις απόψεις αυτές, κυρίως για δύο λόγους:

(α) Η υιοθέτηση και η υποτίμηση της δραχμής αμέσως μετά, η οποία υπολογίζεται στο -50%, θα είχε σαν αποτέλεσμα την ανάλογη αύξηση του δημοσίου χρέους μας, αφού τα ομόλογα του δημοσίου έχουν εκδοθεί σε ευρώ (αντίστοιχη θα ήταν και η αύξηση του ιδιωτικού εξωτερικού χρέους, εφόσον είναι σε ευρώ η σε άλλο «συνάλλαγμα»). Κατ’ επέκταση, το δημόσιο χρέος μας θα ξεπερνούσε κατά πολύ το 250% του ΑΕΠ μας, δεν θα ήταν πλέον σε καμία περίπτωση διαχειρίσιμο και η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να χρεοκοπήσει.

(β) Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, εκτός από τα προβλήματα που έχουμε ήδη αναλύσει (άρθρο μας), θα δημιουργούσε μία αλυσιδωτή αντίδραση, παρασέρνοντας τις υπόλοιπες ελλειμματικές ή υπερχρεωμένες χώρες της ζώνης του Ευρώ (Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία κλπ.) - οι οποίες θα υποχρεώνονταν επίσης να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα. Σε τελική ανάλυση λοιπόν θα διαλυόταν ολόκληρη η Ευρωζώνη – με τον πλανήτη ακόμη μία φορά στις φλόγες, ειδικά λόγω των τεράστιων αδυναμιών των Η.Π.Α.

Αναλύοντας τώρα την πρώτη περίπτωση, κατά την οποία η επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή θα είχε τις συνέπειες που αναφέραμε, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ περισσότερα «όπλα» – χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τα χρησιμοποιήσει. Η Ελλάδα λοιπόν, σε σύγκριση με προηγούμενα υπερχρεωμένα κράτη, έχει μία μεγάλη διαφορά, ένα σημαντικότατο πλεονέκτημα καλύτερα: Το 95% των ομολόγων του δημοσίου έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το ελληνικό Δίκαιο - γεγονός που σημαίνει ότι, το ελληνικό κοινοβούλιο έχει τη δυνατότητα να αλλάξει, με την ψήφιση ενός νόμου, τη «συναλλαγματική μορφή» των ομολόγων, εφόσον φυσικά ισχύει πράγματι κάτι τέτοιο (πηγή: zeit).

Ειδικότερα, εάν η Ελλάδα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη υιοθετώντας τη δραχμή, θα είχε την απόλυτα νόμιμη δυνατότητα, πριν ακόμη απελευθερώσει την ισοτιμία του νομίσματος της, να μετατρέψει τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου σε δραχμές - με την ισοτιμία των 340 δρχ. ανά €, η οποία ίσχυε την περίοδο της εισόδου της στη νομισματική ένωση (ΟΝΕ). Στη συνέχεια, θα μπορούσε να «απελευθερώσει» τη συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής, η οποία πιθανότατα θα υποτιμούταν αμέσως – εις βάρος όμως των δανειστών της και χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά το δημόσιο χρέος.

Δηλαδή, εάν το νέο νόμισμα της Ελλάδας υποτιμούταν κατά 50% (η υποτίμηση στη χρεοκοπημένη τότε Τουρκία ξεπέρασε το 90%), οι δανειστές της χώρας θα εισέπρατταν ουσιαστικά μόλις το 50% των απαιτήσεων τους – αναγκαζόμενοι να διαγράψουν το υπόλοιπο 50% («συναλλαγματικές διαφορές»). Επομένως, θα προέκυπτε χωρίς καμία προσπάθεια και εντός των πλαισίων του νόμου, χωρίς καν να χρειαστεί να διαπραγματευθούμε με κανέναν, μία αυτόματη «πληθωριστική διαγραφή» (haircut) των οφειλών του ελληνικού δημοσίου, της τάξης του 50% - οπότε το πραγματικό δημόσιο χρέος μας θα περιοριζόταν στα 180 δις € ή στο 78% του ΑΕΠ μας, εξασφαλίζοντας την έξοδο μας στις αγορές και τον περαιτέρω δανεισμό μας, καθώς επίσης την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Φυσικά η εξόφληση των ομολόγων, των τόκων και των χρεολυσίων δηλαδή που οφείλουμε, θα ήταν εξασφαλισμένη, αφού θα ήταν σε δραχμές – ένα νόμισμα που θα μπορούσαμε να εκτυπώσουμε στις αναγκαίες ποσότητες (φυσικά πληθωριστικές), χωρίς να υποχρεωθούμε σε στάση πληρωμών (χρεοκοπία).

Όσον αφορά το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι αυτό των εμπορικών τραπεζών η χώρα μας, εάν επέστρεφε στη δραχμή, θα «επέτρεπε» σε κάποιες, σε αυτές δηλαδή που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν, να πτωχεύσουν - αντί να χρεοκοπήσει η ίδια. Στη συνέχεια θα τις εθνικοποιούσε, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι αποταμιεύσεις ή τα ομόλογα των Πολιτών της, κατά το παράδειγμα της Ισλανδίας.

Φυσικά θα χρεοκοπούσαν επίσης οι εκτεθειμένες σε μεγάλο εξωτερικό δανεισμό επιχειρήσεις και κάποια νοικοκυριά, αφού δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις οφειλές τους σε ευρώ. Σε τελική ανάλυση λοιπόν θα «διαγραφόταν» ένα μεγάλο μέρος του συνολικού, του δημοσίου δηλαδή και του ιδιωτικού εξωτερικού χρέους μας – κάτι εξαιρετικά επώδυνο, αλλά με μάλλον ευεργετικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας μας.

Συνεχίζοντας, τα γεγονότα αυτά μάλλον θα οδηγούσαν πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης ή των Η.Π.Α. (της ΕΚΤ συμπεριλαμβανομένης) σε τεράστια προβλήματα - εάν όχι σε αρκετές χρεοκοπίες. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε «πιστωτικό γεγονός» (credit event), όσον αφορά το κράτος, οπότε δεν θα είχε αντίκτυπο στην αγορά των CDS.

Παρά το ότι λοιπόν θεωρούμε ότι δεν πρέπει να εκβιάζουμε κανέναν, ενώ είναι προτιμότερη η έντιμη αποπληρωμή των υποχρεώσεων μας (αρκεί φυσικά να μην είναι εις βάρος της βιωσιμότητας του κράτους μας, καθώς επίσης υπό την προϋπόθεση να μην εκποιηθούν οι κοινωφελείς/στρατηγικές δημόσιες επιχειρήσεις μας και να μην επιβαρυνόμαστε με τοκογλυφικά επιτόκια), έχουμε την άποψη πως οι αγορές αντιμετωπίζονται μόνο με τα δικά τους όπλα – πόσο μάλλον όταν οι ίδιες πιστεύουν ακράδαντα ότι, σημασία έχει το κέρδος ανεξαρτήτως κόστους, ηθικής και θυμάτων.

Όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση, την αλυσιδωτή αντίδραση δηλαδή που θα προκαλούσε η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ή η άτακτη χρεοκοπία της, αρκεί ίσως να αναφέρουμε ότι, μόνο οι τράπεζες, οι ασφάλειες και τα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Γερμανίας έχουν απαιτήσεις (σε ομόλογα δημοσίου) απέναντι στις υπερχρεωμένες χώρες-μέλη του ευρώ, περισσότερες από 500 δις € - ενώ οι απαιτήσεις αφενός μεν των γαλλικών, αφετέρου των βρετανικών ιδρυμάτων, ξεπερνούν συνολικά τα 800 δις € (πηγή: H.Schmidt).

Τόσο ο χρηματοπιστωτικός κλάδος λοιπόν, όσο και η ΕΚΤ θα υποχρεώνονταν σε τεράστιες ζημίες, οι οποίες θα οδηγούσαν ενδεχομένως σε ανυπολόγιστες χρεοκοπίες, στη διάλυση της Ευρωζώνης και στην κατάρρευση του Ευρώ - στο οποίο είναι σήμερα τοποθετημένο το 30% των συναλλαγματικών αποθεμάτων του πλανήτη, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω «πολεμικά όπλα» μας, τα οποία αξίζει μόνο να χρησιμοποιηθούν (άμεσα βέβαια, αφού ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας), εάν η Γερμανία συνεχίσει στον ίδιο «ολισθηρό» και μοναχικό, «μερκαντιλιστικό» δρόμο, εάν αρνηθεί να εξοφλήσει τα τεράστια χρέη της απέναντι μας, καθώς επίσης εάν εγκαταλειφθεί το όνειρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, οφείλουμε ακόμη μία φορά να τονίσουμε επιγραμματικά τα προβλήματα μας, παράλληλα με τις λύσεις τους.

Καταρχήν λοιπόν, απλά και μόνο με έναν νέο δανεισμό δεν λύνεται το πρόβλημα μας. Αντίθετα, μεταφέρεται επαυξημένο στο μέλλον, με τον ταυτόχρονο περιορισμό των δυνατοτήτων επίλυσης του. Στη συνέχεια τα εξής:

Τα κύρια προβλήματα της Ελλάδας

(α) Πρωτογενές έλλειμμα προϋπολογισμού/ΠΔΕ - περί τα 10 δις €

Οι λύσεις του συγκεκριμένου προβλήματος είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών, καθώς επίσης η αύξηση των εσόδων - κυρίως από την άνοδο του ΑΕΠ και λιγότερο από τη φορολογία. Αναλυτικότερα, με την ίδια φορολόγηση (24% επί του ΑΕΠ), κάθε αύξηση του ΑΕΠ (ανάπτυξη) κατά 10 δις €, συνεισφέρει 2,4 δις € στα έσοδα του δημοσίου.

(β) Έλλειμμα τακτικού προϋπολογισμού λόγω υψηλών τόκων (επιτόκια), οι οποίοι υπολογίζοντα περί τα 16 δις € (2011)

Η λύση είναι η μείωση των επιτοκίων στο βασικό της ΕΚΤ. Θα εξοικονομούσαμε περί τα 11 δις € ετησίως, οπότε θα έμεναν 5 δις € - ένα ποσόν που θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε.

(γ) Χρεολύσια

Ο μακροπρόθεσμος διακανονισμός της αποπληρωμής τους, με τη βοήθεια του μηχανισμού στήριξης (EFSF) ή της ΕΚΤ, θα ήταν η ιδανική λύση. Δηλαδή, να μας δανείζουν κάθε φορά που θα χρειάζεται να πληρώνουμε τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα, για τη χρονική περίοδο που απαιτείται για την αναδιοργάνωση της οικονομίας μας, χωρίς να χρειασθούν άλλες ενέργειες (αναδιάρθρωση κλπ.) και χωρίς να προκληθεί «πιστωτικό γεγονός», το οποίο θα ενεργοποιούσε τα καταστροφικά CDS.

(δ) Έλλειμμα ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών περί τα 30 δις €

Εδώ οφείλουμε να αυξήσουμε τις τουριστικές εισροές και τις εξαγωγές, μειώνοντας τις εισαγωγές («στροφή» στα ελληνικά προϊόντα) – επίσης, να καταναλώνουμε λιγότερα, από όσα παράγουμε.

(ε) Υψηλό δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ περί το 150%

Η προφανής λύση είναι η αύξηση του ΑΕΠ, κυρίως από τον τουρισμό, τη γεωργία, τις υπηρεσίες και τη ναυτιλία – όχι από την κατανάλωση.

Οι «απαιτήσεις» της Ελλάδας από την ΕΕ

(α) Χρηματοδότηση, με επιτόκιο ΕΚΤ (1,25%). Μακροπρόθεσμο διακανονισμό δόσεων αποπληρωμής χρέους (χρεολύσια) και εκδίωξη (εξόφληση) του ΔΝΤ. Εδώ οφείλουμε να τονίσουμε ότι τα νέα δάνεια, τα οποία χρησιμοποιούνται για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων ομολόγων μας, μάλλον δεν θα μεταφράζονται σε «δραχμές», όπως τα προηγούμενα. Επομένως, πρέπει να σταματήσουμε να δανειζόμαστε, λαμβάνοντας τις όποιες αποφάσεις μας αμέσως.

(β) Παραγωγικές (όχι εμπορικές) επενδύσεις, στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες, από χώρες της Ευρωζώνης (σχέδιο Μάρσαλ) - οπότε θα αυξηθούν οι εξαγωγές μας, παράλληλα με τη μείωση των εισαγωγών, λόγω μεγαλύτερης παραγωγής.

(γ) Ανταγωνιστικό φορολογικό περιβάλλον, με κριτήριο τις γείτονες χώρες. Δεν είναι δυνατόν να απαιτείται φόρος εισοδήματος στην Ελλάδα της τάξης του 45%, όταν στα γειτονικά κράτη είναι 10-20%. Εάν δεν αλλάξει αμέσως η τακτική που μας έχει επιβληθεί, όχι μόνο δεν θα προσελκύσουμε επενδύσεις αλλά, αντίθετα, θα εγκαταλείψουν τη χώρα μας όλες οι εναπομείναντες παραγωγικές επιχειρήσεις.

(δ) Συμμετοχή στα εξοπλιστικά προγράμματα μας, καθώς επίσης σε αυτά της προστασίας των συνόρων μας από τη λαθρομετανάστευση - με την παράλληλη συμβολή της Ευρωζώνης στη διαχείριση του προβλήματος των λαθρομεταναστών που ευρίσκονται ήδη στην Ελλάδα.

(ε) Αξιοποίηση του εξαιρετικά εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού της χώρας μας σε νέες επενδύσεις. Αρκεί να επισημάνει κανείς την πληθώρα των μηχανικών και άλλων αποφοίτων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα, οι οποίοι αναζητούν απασχόληση με ελάχιστες αμοιβές (περί τα 1.000 €, όταν οι αντίστοιχες στη Γερμανία είναι τουλάχιστον τετραπλάσιες), για να κατανοήσει τις δυνατότητες μας (στην Ισπανία, οι γερμανικές βιομηχανίες έχουν τεράστια προβλήματα εύρεσης εξειδικευμένου προσωπικού, με αποτέλεσμα να σταματούν την παραγωγή). Οι πλεονασματικές χώρες της ΕΕ πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι, οφείλουν να επενδύουν στο ζωτικό χώρο τους - στην Ευρώπη δηλαδή και όχι στην Κίνα, στις Η.Π.Α., στη Βραζιλία ή αλλού.

Οι απαιτήσεις μας από την κυβέρνηση

(α) Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός – δηλαδή, τα έξοδα μας να μην υπερβαίνουν τα έσοδα. Μείωση λοιπόν των περιττών δαπανών του δημοσίου, ει δυνατόν χωρίς απολύσεις και με επιλεκτικές μειώσεις μισθών, παράλληλα με την αύξηση της παραγωγικότητας των ΔΥ, μέχρι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Διατήρηση τόσο των στρατηγικών, όσο και των κοινωφελών δημοσίων επιχειρήσεων, με την παράλληλη αναδιοργάνωση τους.

(β) Αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας (διευκόλυνση στο άνοιγμα και κλείσιμο των επιχειρήσεων, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, σταθερό οικονομικό πλαίσιο κλπ.), καθώς επίσης τον εξορθολογισμό του φορολογικού μηχανισμού.

(γ) Καθοδήγηση και κίνητρα ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, για να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (γεωργία, τουρισμός, ναυτιλία, διαδίκτυο, λοιπές υπηρεσίες)

(δ) Περιορισμός των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, το οποίο είναι περί το -14% του ΑΕΠ (με -8% χρεοκόπησε το Μεξικό)

(ε) Καταπολέμηση της φοροαποφυγής των πολυεθνικών (με ειδικό φόρο επί του τζίρου) - παράλληλα με την εγκατάσταση ενός λειτουργικού Κράτους Δικαίου, καθώς επίσης με τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων από τη Γερμανία (περί τα 160 δις €).

Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα μίας χώρας είναι η ανεργία η οποία, εκτός του ότι κοστίζει στο κράτος περί τα 400 εκ. ανά 1%, εξαθλιώνει ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Έχουμε την άποψη λοιπόν ότι δεν είναι εύλογη η ανακοίνωση μέτρων από μία κυβέρνηση, τα οποία «εξακοντίζουν» την ανεργία σε ποσοστά άνω του 20% - πόσο μάλλον αφού ο προϋπολογισμός επιβαρύνεται με τα ποσά που αναφέραμε (συνολικά πάνω από 4 δις €). Σε κάθε περίπτωση, δεν θα ήταν σκόπιμο να επικρατήσει και στην Ελλάδα η νεοφιλελεύθερη αντιμετώπιση, με βάση την οποία (άρθρο μας) “οι νέοι καπετάνιοι του υπερωκεανίου ρίχνουν έναν μεγάλο αριθμό ταξιδιωτών στη θάλασσα, για να μπορέσει το καράβι να συνεχίσει το δρόμο του με τους υπόλοιπους”.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές, αλλά και σύμφωνα με τον αρχισυντάκτη της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt κ. Gabor Steingart, σε μία πρόσφατη συνέντευξή του στον ΚτΕ, ελαφρά διαμορφωμένη από εμάς, η Ελλάδα πρέπει αμέσως να αλλάξει δρόμο:

“Οι δυτικές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ αγοράζουν χρόνο, κάτι που δεν σας βοηθάει καθόλου. Η Ελλάδα χρειάζεται μία πραγματική λύση, αφού δεν είναι συνετό να καταπολεμάς μία κρίση χρέους με τεράστια, νέα χρέη…
Τα παιδιά του Σικάγου πήγαν στη Μόσχα, με σκοπό να «συνεφέρουν» την οικονομία με αυστηρή λιτότητα. Η χώρα διαλύθηκε. Οι Γερμανοί αποφασίσαμε στην ενοποίηση ότι, δεν έχει νόημα να μειώνεις συνεχώς τις δαπάνες και να αυξάνεις τους φόρους. Επενδύσαμε πολύ, αυξήσαμε τις εργατικές αμοιβές στην ανατολική Γερμανία. Είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα. Το πρόγραμμά μας δούλεψε γιατί ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από όσα κάνετε στην Ελλάδα…
Δόθηκε πίστωση 110 δις € στην Ελλάδα. Στην Αν. Γερμανία, για την αναδιοργάνωση της οικονομίας της, δίναμε 160 δις € κάθε χρόνο, πάνω από δέκα χρόνια. Το ελληνικό πρόβλημα δεν πρέπει να γίνει πρόβλημα του Ευρώ και της ΕΕ. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόνο το 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, δεν είναι πρόβλημα.

Χρειαζόσαστε περισσότερη αυτοπεποίθηση, αφού χωρίς αυτοπεποίθηση δεν θα βρείτε τη σωστή λύση - η οποία δεν είναι «τεχνικό ζήτημα». Πρέπει οι άνθρωποι να επιστρέψουν στην παραγωγική δουλειά και στην ανάπτυξη… Η κυβέρνησή σας, ο πρωθυπουργός σας, πρέπει να αλλάξουν κατεύθυνση.

Είμαι σίγουρος ότι τελικά όλοι θα αλλάξουμε κατεύθυνση. Μεταπολεμικά, οι ΗΠΑ εφάρμοσαν το σχέδιο «Morgenthau» για να διαλύσουν τη γερμανική κοινωνία, καταστρέφοντας την τεχνολογία και τη βιομηχανία μας - αυτό κάνουμε στην Ελλάδα τώρα…
Προσπαθούμε να τιμωρήσουμε τους Έλληνες. Θα καταστρέψουμε την ικανότητα της Ελλάδας να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Οι ΗΠΑ πήγαν από το σχέδιο «Morgenthau» στο σχέδιο «Marshall» (European Recovery Program). Η Ελλάδα πρέπει να πάει από τη λιτότητα στην ανάκαμψη και ανάπτυξη. Ελπίζω να μη γίνει πολύ αργά”.(G.Steingart)

Ολοκληρώνοντας, για να μπορέσει να απαιτήσει η Ελλάδα ένα νέο πρόγραμμα για την ανάπτυξη της Οικονομίας της, οφείλει να χρησιμοποιήσει όλα της τα όπλα. Παράλληλα, οφείλει να υπενθυμίζει στον μερκαντιλιστή εταίρο της ότι, τουλάχιστον η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη στο παρελθόν, αλλά δεν σκότωσε κανέναν. Απλούστερα, δεν οδήγησε τον κόσμο σε δύο παγκόσμιους πολέμους όπως η Γερμανία, για τους οποίους, αντί να τιμωρηθεί, βοηθήθηκε από τις Η.Π.Α. για να ανακάμψει - ταυτόχρονα με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των οφειλών της.

Επομένως, η Ελλάδα οφείλει να βοηθηθεί από τους εταίρους της, παράλληλα με την εκδίωξη του ΔΝΤ από την επικράτεια της, το γρηγορότερο δυνατόν. Στην αντίθετη περίπτωση, δεν πρέπει ούτε στιγμή να διστάσει - παίρνοντας τις οδυνηρές μεν, αλλά απόλυτα υποχρεωτικές αποφάσεις που χρειάζονται, για την εξασφάλιση της ευημερίας των Πολιτών της. Ας μην ξεχνάμε ότι, η πατρίδα μας είναι μία πλούσια, πολλαπλά προικισμένη χώρα, η οποία μπορεί να συντηρηθεί μόνη της – αρκεί να δραστηριοποιηθούν οι Πολίτες της, διακρίνοντας προοπτικές και χωρίς βέβαια να επιδιώκει την απομόνωση της.

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 19. Ιουνίου 2011

Παραίτηση Καραμπελιά από την "Σπίθα"

Παραίτηση Γ. Καραμπελιά από την

Συμβουλευτική Επιτροπή της Σπίθας

«Σύντροφοι γρηγορείτε, ο παλιός κόσμος είναι ήδη πίσω σας»*…
* Σύνθημα από τους τοίχους του Μάη του ’68

Τα τελευταία γεγονότα στο εσωτερικό της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών έχουν τροχοδρομήσει αρνητικότατες εξελίξεις για το εγχείρημά μας. Η έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας, που παρατηρήθηκε στη συνδιάσκεψη, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά συνέχεια μιας τακτικής μηνών, με διαρκείς αντεγκλήσεις και συγκρούσεις χωρίς αρχές· αυτές, δυστυχώς, δεν αντανακλούν μόνο προσωπικές στρατηγικές, ή απειρία σε επίπεδο Σπιθών, αλλά εκπορεύονται κατ’ εξοχήν από λανθασμένες επιλογές και τακτικές της ίδιας της ηγεσίας της κίνησης: Η αλλαγή τριών (ή μήπως τεσσάρων;) οργανωτικών υπευθύνων, η προώθηση πέντε ή έξι νέων «οργανωτικών» σχημάτων και η έλλειψη παραγωγής πολιτικής –δεν υπάρχει ούτε μία επιτροπή επεξεργασίας θεμάτων– καταδεικνύουν μια μονόπλευρη εμμονή σε ένα μοντέλο οργάνωσης, σύμφωνα με το οποίο οι Σπίθες λειτουργούν μόνο ως μηχανισμοί προετοιμασίας μαζικών εκδηλώσεων της ηγεσίας της κίνησης, με πενιχρή αν όχι ανύπαρκτη παρέμβαση σε μαζικά κινήματα.

Παρ’ όλα αυτά, μέχρι τη συνδιάσκεψη, έθετα σε δεύτερη μοίρα αυτές τις διαπιστώσεις μου, κρίνοντας πως η «εξωτερική» δυναμική της Κίνησης υπερκάλυπτε τις εσωτερικές αδυναμίες –κάποτε και φαιδρότητες– στη λειτουργία μας. Εξ άλλου, είχα αποδεχτεί τη συμμετοχή μου στην Προσωρινή Συμβουλευτική Επιτροπή της Κίνησης, παρά τους ενδοιασμούς μου, διότι η κρίση που περνάει η χώρα υποχρεώνει σε συστράτευση όλους όσους συμφωνούν γύρω από το τετράπτυχο, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογική ισορροπία, άμεση δημοκρατία.

Η Συνδιάσκεψη αποτέλεσε όντως ένα σημείο καμπής, όπως έγραφα σε πρόσφατο κείμενό μου. Κατ’ αρχάς θετικά, διότι με μεγάλη προσπάθεια κατορθώσαμε να μη βγούμε διασπασμένοι από αυτήν, παρά τις αντίθετες και συντονισμένες προσπάθειες, γεγονός που δείχνει τη δύναμη ενός συλλογικού σώματος. Επειδή όμως, για κάποιους, ο κίνδυνος είναι ακριβώς η συγκρότηση ενός συλλογικού υποκειμένου που διασκέπτεται, συνεδριάζει και αποφασίζει, αμέσως μετά, επικράτησαν τα αρνητικά στοιχεία και άρχισε μια μεθοδευμένη συκοφαντική εκστρατεία, με στόχο την αποχώρηση ενός μέρους της Κίνησης. Και δεν μπορώ να ερμηνεύσω διαφορετικά την αθρόα δημοσίευση ψευδολόγων κειμένων, τη στιγμή που, επί μήνες, κείμενά μου –που συχνά είχα γράψει με προτροπή του ίδιου του Μ. Θεοδωράκη (για παράδειγμα, κείμενό μου για τις Θέσεις της Σπίθας ή για τα γεγονότα της Κερατέας, κ.λπ.)– έμειναν αδημοσίευτα σε αυτή την, ξαφνικά, τόσο «δημοκρατική» ιστοσελίδα.

Αυτά θα πρέπει να συνδυαστούν με τις πρόσφατες συμμαχίες με ένα κομμάτι του συστήματος, το οποίο γυρεύει σήμερα να επιπλεύσει πάνω σε ένα αντιμνημονιακό σωσίβιο, οπότε ο ρόλος της Σπίθας γίνεται πολύ πιο διακοσμητικός, ενώ ενισχύεται η παρουσία και ο ρόλος παραγόντων που επιζητούν εκλογική επιβεβαίωση και βουλευτικούς θώκους. Δυστυχώς, κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά σε «μια από τα ίδια», τη στιγμή που ο ελληνικός λαός, μέσα στη δίνη της κρίσης, δεν έχει ανάγκη από ένα πολιτικό σχήμα συναρμολογημένο από τα ερείπια του υπό κατεδάφιση παλιού κόσμου.

Ο ελληνικός λαός, μέσα από τον υπό εξέλιξη ελληνικό «Μάη», χρειάζεται νέα πολιτικά εργαλεία, τα οποία, μέσα στο κλίμα της πραγματικής δημοκρατίας, θα απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις του. Η ανάπτυξη ενός νέου μαζικού κινήματος, στο οποίο η Κίνηση και ο Μίκης Θεοδωράκης συνέβαλαν, αποτέλεσε το πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, σήμερα όμως χρειάζονται νέα βήματα και αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε, και σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσω να στρατεύομαι.

Οι σχεδόν πέντε δεκαετίες μιας αδιάλειπτης πολιτικής δραστηριότητας, δίχως συστημικές παρεκβάσεις, δεν μου επιτρέπουν να ανεχτώ άλλο την επανάληψη πρακτικών που οδήγησαν τον ελληνικό λαό στη σκληρότερη ματαίωση της πρόσφατης ιστορίας του και θέτουν σε κίνδυνο το νέο που γεννιέται. Και αυτή τη διαδρομή μου δεν θα την αμαυρώσουν αστεία ανταλλάγματα, όπως μια περίοπτη θέση σε ένα πολιτικό σχήμα, ή μια κοινοβουλευτική έδρα.

Το δικό μου όραμα είναι φτιαγμένο από άλλα υλικά. Γι’ αυτό και σας κοινοποιώ την παραίτησή μου από την Προσωρινή Συμβουλευτική Επιτροπή της ΚΑΠ, η οποία υπήρξε όντως και κατ’ εξοχήν «συμβουλευτική»! Για περισσότερες εξηγήσεις και λεπτομέρειες θα επανέλθω αν και όταν χρειαστεί.

Υ.Γ. Κάποιοι, ανενδοίαστα, αναφέρονται υβριστικά στο Άρδην και τη Ρήξη. Μπορώ να πληροφορήσω τους καλόπιστους –όχι βέβαια τους υβριστές–, ότι το Άρδην από το 1996 και η Ρήξη σε δύο περιόδους μετά το… 1980, αποτελούν συλλογικά εγχειρήματα μιας αναγνωρισμένης ποιότητας με εκατοντάδες συνεργάτες και συμβολή όσο κανένα άλλο έντυπο στην Ελλάδα στη διαμόρφωση του ιδεολογικού χώρου στον οποίο κινείται και η ΚΑΠ. Μερικοί από αυτούς συμμετέχουν στη Σπίθα, όχι όλοι βεβαίως, ούτε καν ολόκληρη η συντακτική επιτροπή των εντύπων μας. Και αν επαίρομαι για κάτι δεν είναι για τα δεκάδες βιβλία που έχω γράψει, ούτε για τους προσωπικούς μου αγώνες, όσο για το ότι μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες έχω συμβάλει στη διαμόρφωση συλλογικών υποκειμένων που διαμορφώνουν ανθρώπους με υψηλό πνευματικό επίπεδο, γενναίο φρόνημα και υψηλό ήθος. Αυτό το ήθος που λείπει από τους υβριστές και όσους δεν πάσχισαν ποτέ ειλικρινά για τίποτε το συλλογικό στη ζωή τους.

Γιώργος Καραμπελιάς

http://ardin-rixi.gr/

Τα "δικά μας" παιδιά...

Υπάλληλοι ενός ανώτερου θεού

Μπορεί χιλιάδες υπάλληλοι μπορεί να περιμένουν μέχρι και τρία χρόνια για να πάρουν σύνταξη, ωστόσο αυτό δεν ισχύει στη Βουλή. Συντάξεις εξπρές μέσα σε λίγες εβδομάδες και εφάπαξ που αγγίζει τα 400.000 ευρώ!

Ενώ ο λαός στενάζει και η κυβέρνηση λαμβάνει σκληρά μέτρα λιτότητας, κόβοντας μισθούς και συντάξεις και καθυστερώντας την καταβολή του εφάπαξ σε χιλιάδες πολίτες, κάποιοι υπάλληλοι φαίνεται ότι είναι πιο "ίσοι από τους άλλους".

Φυσικά πρόκειται για τους υπαλλήλους της Βουλής, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους Βουλευτές της χώρας και άρα "δικαιούνται" προνόμια και πιο ευνοϊκή μεταχείριση.

Σύμφωνα με το "Πρώτο Θέμα", την ώρα που ο χρόνος αναμονής για την απονομή συντάξεων στα υπόλοιπα Ταμεία φτάνει τα τρία χρόνια, οι νέοι συνταξιούχοι της Βουλής λαμβάνουν τα χρήματά τους άμεσα (μέσα σε 2-3 εβδομάδες) μαζί με το εφάπαξ που μπορεί να φτάσει και τα 400.000 ευρώ!

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, υπάλληλος της Βουλής, με διευθυντικό βαθμό, που συνταξιοδοτήθηκε πριν δύο μήνες, έλαβε αμέσως και το διπλό εφάπαξ που δικαιούνται οι υπάλληλοι του Κοινοβουλίου.

Η συγκεκριμένη υπάλληλος, λαμβάνει συνολικά και από τα δύο ταμεία (Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων της Βουλής και Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων), ποσό που αγγίζει τα 400.000 ευρώ.

Η εφημερίδα κάνει σύγκριση με υπάλληλο του δημοσίου, η οποία βγήκε στη σύνταξη και προσπάθησε να μάθει πότε θα πάρει το εφάπαξ (58.000 ευρώ). Η απάντηση ήταν ότι δεν μπορεί να το περιμένει πριν το 2014, αν καταφέρει να το πάρει.

Η άμεση καταβολή του εφάπαξ και η παράκαμψη της λίστας προτεραιότητας μπορεί να γίνει αν ο δικαιούχος πιστοποιήσει με έγγραφα κρατικού νοσοκομείου, ότι ο ίδιος ή συγγενής του πρώτου βαθμού, πάσχει από σοβαρή ασθένεια.

Ωστόσο η αντικειμενικότητα στην εφαρμογή της εξαίρεσης αμφισβητείται και θεωρείται ως παραθυράκι για να ευνοούνται συγκεκριμένοι υπάλληλοι.

http://filologos10.wordpress.com/2011/06/12/

Σκάνδαλο Δαμανάκη!

Τα... «μόνιμα και σταθερά» εισοδήματα

της κας Μαρίας Δαμανάκη!

(Αφιερωμένο στην γενιά του Πολυτεχνείου...)

Ο βασικός μισθός ενός Επιτρόπου στην ΕΕ είναι για το 2009 ήταν €230.000 ετησίως (προ φόρων), ενώ οι περισσότεροι κερδίζουν αρκετά περισσότερα από το ποσό αυτό αναλόγως του τομέα που εποπτεύουν. Ενδεικτικά, οι περισσότεροι λαμβάνουν περί τα €7.000 ετησίως για «έξοδα περιποίησης πελατείας» και €35.000 για "έξοδα στέγασης" – δεύτερο σπίτι στην έδρα της ΕΕ. Η (αριστερή) κα Δαμανάκη όμως, δεν αρκείται στα ανωτέρω. Λαμβάνει επίσης €3.391 (καθαρά) μηνιαίως ως…βουλευτική της σύνταξη, και ακόμη €5.166 (καθαρά) κάθε 3 μήνες από…τον ΟΤΕ!

Σύνολο, δηλαδή, πάνω από €280.000 (ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΟΓΔΟΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ) καθαρά ετησίως!!! Και βέβαια δεν υπολογίζουμε τυχόν….έσοδα από τη…θητεία της στην Ηλέκτωρ (Όμιλος Ελληνικής Τεχνοδομικής – Άκτορα), τα ακίνητα σε Κρήτη, Διόνυσο Αττικής κλπ.

Και ερωτώ:

1. Στους καιρούς που ζούμε, δε θα ‘πρεπε η «αριστερή» κα Δαμανάκη, να παραιτηθεί τουλάχιστον της βουλευτικής της σύνταξης; Τα λεφτά από τον ΟΤΕ, της τα χαρίζουμε, αφού τώρα θα την πληρώνουν… οι Γερμανοί (αλήθεια, αυτοί το ξέρουν ότι έχουν επίτροπο της ΕΕ στη μισθοδοσία τους;)

2. Πότε λήγει, κα Δαμανάκη, το χρέος του Έλληνα που μοχθεί για να πληρώνονται τα μισθά σας, για τις υπηρεσίες που «προσφέρατε» ως «επαναστάτρια του Πολυτεχνείου»; Στεγαστικό να ‘χαμε πάρει για να σας τα χρωστάγαμε από το ’73, θα το ‘χαμε ξοφλήσει σήμερα, εσάς όμως και το γνωστό παρεάκι από λοιπά πολιτικά παράσιτα, συνεχίζουμε να σας πληρώνουμε!!

Προκαλώ την Κα Δαμανάκη να διαψεύσει τα ανωτέρω, και θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες.

Έλλην (βαναύσως) φορολογούμενος - ούτε ψηφοφόρος, ούτε κατευθυνόμενος, ούτε βλαξ

Πηγή: http://www.trelokouneli.gr/2011/06/blog-post_2540.html#ixzz1Q1nWUNAD

Για το νέο κυβερνητικό σχήμα

Το στοίχημα του νέου σχήματος

Του Σταύρου Λυγερού

Ήταν εδώ και καιρό ορατό διά γυμνού οφθαλμού πως το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα είχε βαλτώσει, πολιτικά απαξιωθεί και κοινωνικά απομονωθεί. Από τη μια πλευρά, δεχόταν τη συνεχή και κλιμακούμενη πίεση των «Αγανακτισμένων», η οποία ενεργοποίησε και τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της «πράσινης» Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Από την άλλη, δεχόταν βολές από το «κόμμα του Μνημονίου», το οποίο κατηγορούσε τον πρωθυπουργό για μεταρρυθμιστική ολιγωρία και ανικανότητα. Ο αποκλεισμός της Βουλής την περασμένη Τετάρτη, τα ρήγματα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία και οι ασφυκτικές πιέσεις της τρόικας υποχρέωσαν τον Παπανδρέου να φέρει στο τραπέζι πρόταση για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ήταν μία έμμεση πλην σαφής ομολογία της αδυναμίας του να χειρισθεί την κρίση. Ομολογία που προσέλαβε και συγκεκριμένο χαρακτήρα, όταν αποδέχθηκε να παραδώσει την πρωθυπουργία σε πρόσωπο κοινής αποδοχής.

Η υπαναχώρηση του Παπανδρέου ήταν ένα πολιτικό αυτογκόλ, που κατέστησε τον ανασχηματισμό μονόδρομο. Η αρχική σκέψη να δώσει κρίσιμα χαρτοφυλάκια σε τεχνοκράτες ναυάγησε για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή εισέπραξε αρνητικές απαντήσεις. Δεύτερον και σημαντικότερο, επειδή η αναταραχή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και ο φόβος μιας ανεξέλεγκτης εσωκομματικής δυναμικής υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό να διαπραγματευθεί σε κατ' ιδίαν συναντήσεις με τους προεστούς του κόμματός του.

Το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε στο νέο σχήμα, που είναι περισσότερο κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και λιγότερο κυβέρνηση «αυλικών». Ο Παπανδρέου υποχρεώθηκε να παραδώσει τον κρίσιμο τομέα της οικονομίας στα χέρια του Βενιζέλου, αναγορεύοντάς τον ουσιαστικά σε αναμφισβήτητο Νο 2. Επίσης, υποχρεώθηκε να συγκροτήσει ως συντονιστικό όργανο Κυβερνητική Επιτροπή, η σύνθεση της οποίας διαμορφώθηκε με βάση όχι τη σημασία των υπουργείων, αλλά το ειδικό πολιτικό βάρος των υπουργών. Στην πραγματικότητα, για να μοιραστεί το κόστος, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να μοιραστεί την εξουσία του.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν ο ανασχηματισμός μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα και να αμβλύνει την οξεία κρίση πολιτικής απονομιμοποίησης και αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός ελπίζει ότι η κυβέρνησή του θα αναβαπτισθεί και θα αποκτήσει νέα δυναμική. Η ελπίδα του μάλλον θα διαψευσθεί. Είναι αλήθεια ότι ο ανασχηματισμός αναπτερώνει το καταρρακωμένο ηθικό των «πρασίνων», εξασφαλίζει την υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και προσφέρει πολιτικό χρόνο στον πρωθυπουργό και στους υπουργούς του. Δεν αλλάζει, όμως, κανέναν από τους παράγοντες που δημιουργούν το οικονομικό, κοινωνικό και κατ' επέκταση και πολιτικό αδιέξοδο.

Πριν από την κρίση, τέτοιου είδους διευθετήσεις στα ηγετικά κλιμάκια ενός κυβερνώντος κόμματος είχαν πολιτικό αντίκρισμα στο εκλογικό σώμα. Σήμερα, αυτό ισχύει ελάχιστα. Οι πολίτες έχουν στρέψει την πλάτη τους στο κυβερνών κόμμα και ευρύτερα στο πολιτικό σύστημα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα χειροκροτήματα που εισέπραξε ο πρωθυπουργός στη σύνοδο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας την Πέμπτη δεν έχουν πολιτικό αντίκρισμα στην κοινωνία. Γι' αυτό και δεν πρόκειται να τον βγάλουν από το αδιέξοδο. Το πιθανότερο είναι ότι η εκ νέου ταύτιση του θεσμικού ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου τελικώς θα συμπαρασύρει και το ίδιο ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα της πολιτικής και εκλογικής απαξίωσης. Τις επόμενες ημέρες, όμως, είναι λογικό να υπάρξει μία χαλάρωση των κοινωνικών αντιδράσεων. Αυτή η χαλάρωση δεν αναμένεται να κρατήσει πολύ. Το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι από τα πράγματα υποχρεωμένο να καταναλώσει την όποια πολιτική αξιοπιστία του για να υπερασπισθεί ένα εξαιρετικά αντιδημοφιλές, αλλά και αντικοινωνικό και αντιπαραγωγικό πρόγραμμα.

Ένα δεύτερο καταλυτικό μειονέκτημα είναι ότι το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα σπατάλησε το πολύτιμο κεφάλαιο της κοινωνικής ανοχής. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα και αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις θα προσκρούουν σε κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες δεν θα είχαν εκδηλωθεί εάν αυτές οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις είχαν δρομολογηθεί πριν από ένα χρόνο ή και πριν από οκτώ μήνες. Το μόνο πλεονέκτημα για το οικονομικό επιτελείο είναι ότι η επικείμενη θερινή ραστώνη μπορεί να του εξασφαλίσει έναν ικανό χρόνο για να δώσει άλλα δείγματα γραφής τον Σεπτέμβριο. Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι το κίνημα των «Αγανακτισμένων» δεν θα προσλάβει τον επόμενο μήνα νέα δυναμική.

Το πολιτικό στοίχημα του νέου κυβερνητικού σχήματος είναι να θέσει την οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης. Εάν η οικονομία συνεχίσει να βυθίζεται στην ύφεση και τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια συνεχίσουν να πολλαπλασιάζονται, ο ανασχηματισμός θα μετατραπεί σε μία ασήμαντη πολιτική παρένθεση. Τότε θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση προς τις κάλπες.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_21/06/2011_1295556

Για να μη μας δουλεύουν...

Υπάρχουν λεφτά!

Δημήτρη Καζάκη

Όλοι θυμόμαστε την προεκλογική διαπίστωση του κ. Γ. Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Το έλεγε για να πείσει ότι δεν χρειάζονται μέτρα λιτότητας και περικοπών σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Μετά τις εκλογές και τα απανωτά μνημόνια, υπήρξαν πολλοί που τον κατηγόρησαν ότι έλεγε ψέματα. Όμως η αλήθεια είναι άλλη. Τα λεφτά πράγματι υπάρχουν και βρίσκονται συσσωρευμένα σε τεράστιες κινητές και ακίνητες ιδιωτικές περιουσίες.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Gredit Suisse, Global Wealth Databook, (Οκτώβριος 2010) οι ιδιωτικές περιουσίες των πιο πλούσιων Ελλήνων αυγαταίνουν διαρκώς και περισσότερο. Στο πίνακα 1 παρατηρούμε την εξέλιξη του συνολικού ιδιωτικού πλούτου στην Ελλάδα (κινητού και ακίνητου) από το 2000 έως και το 2010. Αισίως το 2010 ο συνολικός ιδιωτικός πλούτος στην Ελλάδα ήταν 3 φορές μεγαλύτερος από το ΑΕΠ της χώρας.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι τα στοιχεία αυτά προέρχονται από τις εταιρείες διαχείρισης ιδιωτικού πλούτου και αφορούν όσους έχουν διαθέσιμο πλούτο τέτοιον που χρειάζονται επαγγελματίες διαχειριστές για να τον αξιοποιήσουν. Αυτό σημαίνει ότι στον πλούτο αυτό δεν περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι που έχουν κάποια ομόλογα εν είδη αποταμίευσης, ούτε κάποια ακίνητα εν είδη εξασφάλισης. Τα στοιχεία που παραθέτουμε αφορούν περίπου 60 χιλιάδες Έλληνες κατοίκους και μιλάμε για εγχώρια περιουσία (κινητή και ακίνητη) που δεν εμφανίζεται, ούτε καταγράφεται πουθενά.

Ο κινητός πλούτος, που αποτελείται από μετρητά (ρευστά), χρεόγραφα (μετοχές, ομόλογα, κλπ.) και άλλα (χρυσός, κοσμήματα, κλπ.) ανήλθε για το 2010 σχεδόν σε 340 δις δολ., περίπου όσο το ΑΕΠ της χώρας. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ιδιωτικός κινητός πλούτος δεν φορολογείται στην Ελλάδα, ενώ η διάρθρωσή του καταγράφεται στον πίνακα 2. Να σημειώσουμε επίσης ότι πρόκειται για αποθεματικό πλούτο, δηλαδή για αποθησαυρισμό και δεν χρησιμοποιείται στην οικονομία με την μορφή επενδύσεων. Πρόκειται καθαρά για παρασιτική κερδοσκοπία.

Αν επιβαλλόταν ένας ελάχιστος φόρος της τάξης του 20% στον ιδιωτικό κινητό πλούτο, τότε θα μπορούσε να αποφέρει για το 2010 έσοδα της τάξης των 68 δις δολ., ή 49 δις ευρώ. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα τακτικά φορολογικά έσοδα του προϋπολογισμού για το 2010 ήταν της τάξης των 50 δις ευρώ, καταλαβαίνει κανείς ότι μόνο με την φορολογία του ιδιωτικού κινητού πλούτου θα μπορούσαν να είχαν διπλασιαστεί σχεδόν τα τακτικά κρατικά έσοδα. Ή έστω θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί οι απανωτές αυξήσεις στο ΦΠΑ και στην άμεση φορολογία των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ελεύθερων επαγγελματιών. Αντί γι’ αυτό η κυβέρνηση και η τρόικα προτίμησε να προσφέρει ασυλία στον παρασιτικό πλουτισμό και να βαθύνει την ύφεση της οικονομίας με τις φοροεπιδρομές.

Ανάλογη εικόνα διαμορφώνει κανείς και με τον ιδιωτικό ακίνητο πλούτο, ο οποίος αφορά σε ακίνητα και γη. Ο συνολικός ιδιωτικός ακίνητος πλούτος το 2010 ξεπέρασε το ΑΕΠ της χώρας σχεδόν 2,5 φορές και ανήλθε στα 736 δις δολ., ή 526 δις ευρώ. Πόσα από αυτά τα ακίνητα φορολογούνται; Ουσιαστικά κανένα, διότι έχουν περάσει κατά κύριο λόγο στην κυριότητα υπεράκτιων εταιρειών (offshore). Αν υπήρχε η αναγκαία πολιτική βούληση, το καρκίνωμα των υπεράκτιων εταιρειών θα είχε εκλείψει. Οι εταιρείες offshore έχουν μόνο μια χρησιμότητα: να κρύβουν την ταυτότητα των κατόχων του κινητού και ακίνητου πλούτου που βρίσκεται στην κυριότητά τους. Δεν έχουν καμμιά άλλη χρησιμότητα στην οικονομία. Επομένως μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και δεν είναι αιχμάλωτη οικονομικών κυκλωμάτων, θα μπορούσε κάλλιστα να προχωρήσει στα εξής άμεσα μέτρα:

1ο Να απαγορεύσει την λειτουργία των offshore στην Ελληνική επικράτεια.

2ο Να δεσμεύσει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων (κινητών και ακίνητων) που βρίσκονται στην κυριότητα αυτών των εταιρειών.

3ο Να ζητήσει αποδείξεις κυριότητας και πόθεν έσχες αυτών των περιουσιακών στοιχείων από τα φυσικά πρόσωπα που θα τα διεκδικήσουν. Όποιος αποδείξει ότι είναι δικά του νόμιμα, τότε θα του αποδίδονται αφού φορολογηθούν δεόντως.

4ο Να κατασχέσει υπέρ του δημοσίου όλα τα περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν αποκτηθεί νόμιμα, ή οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να τα διεκδικήσουν νόμιμα.

Με βάση το ξέπλυμα χρήματος και περιουσιών στο οποίο επιδίδονται ντόπια και ξένα κυκλώματα της οικονομίας, της πολιτικής και του εγκλήματος, είναι μάλλον σίγουρο ότι μεγάλο μέρος των περιουσιακών στοιχείων που θα δεσμευτούν από τις καταργημένες offshore, θα καταλήξουν τελικά υπέρ του δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό μπορούν άμεσα να βρεθούν τα απαραίτητα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού, χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει το κράτος στον δανεισμό στις διεθνείς αγορές, ή να προχωρήσει σε μέτρα δραστικής λιτότητας και περικοπών σε αναγκαίες δαπάνες.

Πόσο δύσκολο είναι να εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα; Καθόλου δύσκολο, απλά χρειάζεται η κατάλληλη πολιτική εξουσία. Μπορεί να προκύψει μια τέτοια εξουσία από το υπάρχων πολιτικό σύστημα; Ούτε κατά διάνοια. Ούτε καν από την αριστερή αντιπολίτευση, η οποία έχει ξεχάσει και έχει εγκαταλείψει τη σχέση της με τα λαϊκά και εργατικά στρώματα. Με εξαίρεση βέβαια το κυνήγι των ψήφων. Η πολιτική εξουσία που μπορεί να θεμελιώσει μια ριζικά διαφορετική πορεία για τη χώρα είναι μία. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από μια κυβέρνηση που θα εκφράζει την οργανωμένη και ενωμένη σε μέτωπο τύπου ΕΑΜ πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού.

 

http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/05/blog-post_25.html

ΗΛΙΘΙΟΙ θα είμαστε...

ΗΛΙΘΙΟΙ θα είμαστε...

αν πληρώσουμε τα «χρέη» μας στους τοκογλύφους

Θα μας μισήσουν οι μελλοντικές γενιές Ελλήνων αν δεν τους κληροδοτήσουμε πατρίδα!

Θα μας σιχαθούν τα ίδια μας τα παιδιά αν δεν αντισταθούμε στο «δούλεμα» των τοκογλύφων.

Βλέποντας κάποιος τη σημερινή επιτυχία της "χρεοκοπημένης" Ισλανδίας να βγει από την οικονομική "ύφεση" χωρίς τη "βοήθεια" του ΔΝΤ, εύκολα αρχίζει και υποπτεύεται μερικά πράγματα. Εύκολα αρχίζει και καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται ...ή μάλλον όπως μας τα δείχνουν οι τοκογλύφοι ...Αυτοί, οι οποίοι βάζουν τους διάφορους Ρέν, Γιούγκερ, αλλά και τις Δαμανάκισσες και τους Καρατζαφέρηδες να τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό ...Αυτοί, οι οποίοι συνεχώς μας απειλούν με τελεσίγραφα και κάθε φορά που αντιδρούμε, ως εκ θαύματος, μας δίνουν νέες παρατάσεις. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Πιθανότατα να ζούμε έναν "εφιάλτη", που αρκεί να "ξυπνήσουμε", για να τον αποφύγουμε. Ζούμε μια virtual κατάσταση, που, μόνον αν την αποδεχθούμε ως πραγματική, κινδυνεύουμε με πραγματική καταστροφή. Μας πιέζουν με απειλές και με τεχνάσματα, αλλά γνωρίζουν ότι μόνον με τα δικά μας "χέρια" μπορούμε να βγάλουμε τα "μάτια" μας. Πρέπει λοιπόν να "ξυπνήσουμε", για να δούμε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά και όχι όπως μας τα δείχνουν.

Πρέπει να μιμηθούμε τους Ισλανδούς, οι οποίοι είχαν τη γενναιότητα ν' αντισταθούν στην τρομοκρατία των τοκογλύφων και να αρνηθούν να υποταχθούν στις εντολές τους. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ.!!!! Οι Έλληνες καθημερινά δείχνουν ότι θέλουν - και προπάντων ότι τολμούν - να αγωνιστούν, για να σώσουν τόσο την πατρίδα τους όσο και τους εαυτούς τους. Οι χιλιάδες των Ελλήνων, οι οποίοι καθημερινά συγκεντρώνονται στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούν, αυτό ακριβώς αποδεικνύουν. Οι Έλληνες "ξύπνησαν" και το μόνο που απομένει πλέον είναι ν' αποδείξουν ότι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν.

...Την απουσία αιτημάτων δεν διαπίστωσε ο Πάγκαλος στις πρόσφατες μεγαλειώδεις και αυθόρμητες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού; Εφόσον θέλει αίτημα, τέτοιο θα πάρει. ..."ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ"... Ούτε ένα Ευρώ για την εξυπηρέτηση των ομολόγων. Προς το παρόν μόνον η γνώση λείπει από τους Έλληνες, αλλά αυτό είναι κάτι, το οποίο εύκολα διορθώνεται. Σ' αυτήν τη γνώση πρέπει να εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας.

Αυτό, το οποίο σήμερα απειλεί τους Έλληνες με απόλυτη καταστροφή, δεν είναι το χρέος. Αυτό, το οποίο τους απειλεί, είναι η άγνοια. Οι Έλληνες αγνοούν τα πλέον βασικά πράγματα της οικονομίας και σ' αυτήν την άγνοια στηρίζονται τόσο οι ξένοι, που τους λεηλατούν, όσο και οι δικοί τους "Εφιάλτες", που τους προδίδουν. Θα ξεκινήσουμε την ανάλυση με μια απλή ερώτηση και από αυτήν την απλή ερώτηση είμαστε βέβαιοι ότι ο αναγνώστης θα καταλάβει την πραγματική φύση του προβλήματος, που σήμερα απειλεί την Ελλάδα με καταστροφή και το οποίο είναι το χρέος της. Ποια είναι η ερώτηση αυτή; Αν επενδύσει κάποιος στη νίκη ενός αλόγου, φταίει το άλογο αν δεν κερδίσει; Χρωστάει το άλογο αυτά, τα οποία επενδύθηκαν πάνω του;

Έστω ότι κάποιος από εμάς έχει μια "καλή" ιδέα για να βγάλει χρήματα και απλά αυτή η ιδέα απαιτεί χρήμα για να υλοποιηθεί. Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση; Αναζητάς χρηματοδότη, για να σε στηρίξει στο εγχείρημά σου. Βρίσκεις δηλαδή κάποιον και του "υπόσχεσαι" κέρδη. Του λες, για παράδειγμα, δώσε μου 100.000 ευρώ και εγώ σε πέντε χρόνια θα σου δώσω πίσω 1.000.000 ευρώ. Του εξηγείς πώς θα το κάνεις αυτό και εκείνος κρίνει κι αποφασίζει. Γιατί τον συμφέρει να σε χρηματοδοτήσει; Γιατί κανένα δάνειο δεν δίνει τέτοια τεράστια "απόδοση". Τα δάνεια έχουν συγκεκριμένα επιτόκια, ενώ ένας τέτοιος συνεταιρισμός δεν έχει "ταβάνι". Ο χρηματοδότης κρίνει το ρίσκο και ο ίδιος αποφασίζει μόνος του το "επιτόκιο". Μπορεί να ζητήσει τη μερίδα του λέοντος των κερδών, χωρίς να κατηγορηθεί ποτέ για τοκογλυφία.

Η λογική σε μια τέτοια περίπτωση είναι απλή. Όσο πιο μεγάλο το ρίσκο, τόσο πιο μεγάλη η "απαίτηση". Γιατί υπάρχει ρίσκο; Γιατί στηρίζεσαι αποκλειστικά πάνω στις ικανότητες αυτού, στον οποίο "επενδύεις". Αν είναι βλάκας ή ανίκανος ή άτυχος, υπάρχει πιθανότητα να μην πάρεις τίποτε πίσω. Αυτός, στον οποίο ποντάρεις, δεν σου "χρωστάει" τίποτε. Όχι απλά δεν σου χρωστάει αυτά που σου υποσχέθηκε, αλλά δεν σου χρωστάει ούτε καν αυτά που αποδεδειγμένα σου πήρε. ΜΟΝΟΝ ΑΝ κατορθώσει και βγάλει αυτά που σου υποσχέθηκε, μόνον τότε σου "οφείλει". ΑΝ δεν κατορθώσει να τα βγάλει, δεν σου "χρωστά" τίποτε. Σε περίπτωση αποτυχίας του κοινού πρότζεκτ, δεν έχεις κανένα νομικό δικαίωμα πάνω του ή πάνω στην περιουσία του. Μόνον γι' αυτά που έχεις λάβει "υπόσχεση" έχεις δικαίωμα διεκδίκησης και εφόσον βέβαια αυτά υπάρχουν. Τίποτε άλλο. Αν δεν υπάρχουν, απλά το παίρνεις απόφαση ότι έχασες τα χρήματά σου σε κάτι που δεν άξιζε …όπως λανθασμένα νόμιζες.

Αυτήν την απλή κατάσταση τη γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Είναι μια κατάσταση, η οποία διαδραματίζεται καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Κάποιοι χρηματοδοτούν κάποιους άλλους και περιμένουν κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν εργοστάσια και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν καφετέριες και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε ανθρώπους, σκυλιά, άλογα, κόκορες και σε οποιονδήποτε άλλο, που με τις πράξεις του "υπόσχεται" κέρδη. Κάποιοι στο τέλος λαμβάνουν κέρδη και κάποιοι άλλοι όχι. Όσο φυσικό είναι το ένα, άλλο τόσο φυσικό είναι και το άλλο. Αυτό είναι το "παιχνίδι" της οικονομίας. Κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Κάποιοι παίρνουν αποδόσεις στις επενδύσεις τους και κάποιοι άλλοι όχι.

Αν το καταλάβει αυτό το παράδειγμα ο αναγνώστης, θα αλλάξει ριζικά την άποψή του για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Θα πάψει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας των τοκογλύφων. Την προπαγάνδα, που θέλει το ελληνικό κράτος να είναι υπερχρεωμένο. Στην πραγματικότητα το ελληνικό δημόσιο χρέος στο μεγαλύτερό του μέρος δεν είναι καν χρέος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ένα ποσοστό της τάξης του 60% είναι ομόλογα. Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι 250 δις ευρώ, τα 150 δις είναι ομόλογα και άρα δεν είναι πραγματικό χρέος. Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Θέλουμε να πούμε ότι με τα ομόλογα το ελληνικό κράτος φαινόταν ότι δανειζόταν χρήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δάνειο. Το δάνειο ήταν εξ’ αρχής πληρωμένο, εφόσον το πλήρωναν οι "επενδυτές". Άρα, δεν ήταν δάνειο του ελληνικού κράτους και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο θέμα των υποχρεώσεων. Η Ελλάδα απλά ζητούσε χρήματα με μια υπόσχεση κέρδους. Μια αφηρημένη υπόσχεση κέρδους.

Έβγαινε στη διεθνή αγορά και ζητούσε χρήματα …"Επενδύστε" πάνω μου 1 δις ευρώ και σε δέκα χρόνια θα σας δώσω 1,5 δις …"Επενδύστε" στην ανάπτυξή μου …"Επενδύστε" στην οικονομία μου …"Επενδύστε" στις ανάγκες μου, που θα με ξαναφέρουν μπροστά σας. Κάποιοι την "άκουγαν" και αφού "πείθονταν", "επένδυαν" πάνω της. "Επένδυαν" όμως και δεν της δάνειζαν. Δεν υπέγραφε δάνειο η Ελλάδα, για να πάρει τα χρήματά τους. Δεν έβαζε υποθήκες, για να πάρει τα χρήματά τους. Η Ελλάδα απλά "τύπωνε" χαρτάκια, τα οποία έγραφαν πάνω …"Οφείλω να σου δώσω —δεν σου χρωστάω— εξαιτίας μιας υπόσχεσης". Αυτό δεν το έκανε από πονηριά. Κοινή συνεννόηση υπήρχε μεταξύ της Ελλάδας και των "επενδυτών". Συνέφερε τους τοκογλύφους να τους "οφείλει" και να μην τους "χρωστάει", γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα πήγαιναν φυλακή για τοκογλυφία. Θα πήγαιναν φυλακή τόσο οι τοκογλύφοι όσο και οι διεφθαρμένοι ηγέτες της Ελλάδας.

Αυτό ήταν το παιχνίδι των κρατικών ομολόγων. Μια ενδιάμεση τράπεζα έδινε στην Ελλάδα τα χρήματα που "ζητούσε" από την αγορά και τα χρήματα που της έδινε τα έπαιρνε η τράπεζα αυτή από τους "επενδυτές". Οι "επενδυτές" αγόραζαν από την τράπεζα ομόλογα και περίμεναν κέρδη. Ήλπιζαν σε κέρδη. Δεν δάνειζαν στην Ελλάδα με τόκο. Περίμεναν αποδόσεις μεγάλων κερδών από τις ανάγκες της Ελλάδας. Άρα, ρίσκαραν, πιστεύοντας στις "υποσχέσεις" της. Τα ομόλογα, δηλαδή, είναι "ευκαιρίες", που έδωσε το ελληνικό κράτος σε "επενδυτές", για να κερδίσουν χρήματα, βασιζόμενοι στις δικές του δανειακές ανάγκες.

Πληρώνουν οι "επενδυτές" τις προηγούμενες δανειακές του ανάγκες, για να ξεπληρωθούν από τις επόμενες. Δίνουν "νερό" σε ένα διψασμένο θηρίο, γιατί γνωρίζουν ότι θα ξαναγυρίσει να ζητήσει. Εκεί στην "πηγή" του χρήματος, δηλαδή, "περιμένουν" οι τοκογλύφοι τα κράτη, για να εξυπηρετήσουν τις προηγούμενες "υποσχέσεις" τους. Δεν έχει νέο "νερό", αν δεν πληρώσεις το προηγούμενο. Για να ξαναπάρουν χρήματα τα κράτη, θα πρέπει να πληρώσουν τις προηγούμενες "υποσχέσεις" τους. Θεωρητικά, για να ξαναπάρουν χρήματα τα κράτη, θα πρέπει να έχουν μια οικονομία-βιομηχανία, που θα παράγει κέρδη και θα τους επιτρέπει να ξαναδανείζονται. Λέμε θεωρητικά, γιατί αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει τους τοκογλύφους. Οι τοκογλύφοι έχουν "κρυφές" σκέψεις, οι οποίες δεν φαίνονται στα χαρτιά. Αυτό είναι το τραπεζικό "προϊόν", που λέγεται "κρατικό ομόλογο". Υπόσχεται μεγάλα κέρδη και άρα δεν μπορεί από τη φύση του να είναι ασφαλές. Τα κράτη δέχονται να παριστάνουν τα "άλογα" και οι επενδυτές "στοιχηματίζουν" πάνω τους. Από εκεί και πέρα τα πάντα λειτουργούν με τη λογική του τζόγου. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο όταν επενδύεις σε αδύναμα "άλογα", όπως είναι τα φτωχά κράτη. Ρίσκο, γιατί, ως επενδυτής, είσαι στον "αέρα". Τα κρατικά ομόλογα μοιάζουν με τις μετοχές μιας εταιρείας, οι οποίες διακινούνται στο χρηματιστήριο μεταξύ των επενδυτών και ερήμην της εταιρείας την οποία αφορούν. Μοιάζουν, γιατί αποδίδουν κέρδη ανάλογα με το ύψος της επένδυσης. Αν πάει καλά η εταιρεία, θα αποδώσει μέρισμα. Αν δεν πάει καλά, δεν θα αποδώσει. Αν πάει καλά η εταιρεία, οι μετοχές είναι χρήμα. Αν δεν πάει καλά, είναι "κομφετί".

Τα κρατικά ομόλογα μάλιστα δεν έχουν καν τις ιδιότητες των συμβατικών μετοχών, γιατί ο επενδυτής δεν έχει κανένα νομικό δικαίωμα απέναντι στο κράτος που τα εξέδωσε. Δεν έχει κάνει την παραμικρή σύμβαση με αυτό και άρα δεν έχει μερίδιο από την περιουσία της. Έχει μερίδιο μόνον από τα κέρδη της, όπως τα αντιλαμβάνεται αυτός που του πούλησε το "προϊόν". Ο επενδυτής έχει νομικό "δικαίωμα" μόνον απέναντι στην τράπεζα που του πούλησε το "προϊόν", αλλά αυτό το δικαίωμα δεν έχει νόημα σε περίπτωση ζημιάς, όπως δεν έχει νόημα να διαμαρτύρεσαι στον "μπουκμέικερ" για το στοίχημα που έχασες. Γνωρίζεις τι πλήρωσες και τι πήρες. Μερίδιο και άρα "δικαίωμα" στην περιουσία του κράτους, που εξέδωσε τα ομόλογα, θεωρητικά έχει μόνον η ενδιάμεση τράπεζα που του έδωσε τα χρήματα, αλλά αυτή έχει πληρωθεί από τους επενδυτές και άρα πρακτικά δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα ένα τέτοιο δικαίωμα.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα ομόλογα μοιάζουν με τα αποκόμματα των γραφείων στοιχημάτων. Το κράτος είναι ένα "άλογο", η ενδιάμεση τράπεζα είναι ο "μπουκμέικερ" και ο "επενδυτής" είναι ο τζογαδόρος, ο οποίος κρατάει το απόκομμα που έχει πληρώσει. Αυτός, ο οποίος έχει το απόκομμα αυτό, διεκδικεί κέρδη, αλλά χωρίς δικαιώματα πέρα από αυτά τα κέρδη. Όταν υπάρχουν κέρδη, τα αποκόμματα είναι νόμιμα και πανίσχυρα έγγραφα. Όταν δεν υπάρχουν τέτοια, είναι άχρηστα χαρτιά. Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά τα οποία λέμε; Όταν ένα κράτος θέλει να πάρει χρήματα από την αγορά με τη διαδικασία των ομολόγων —και άρα ως "άλογο"-επένδυση—, τότε έχουν νόημα τα ομόλογα που κατέχει η αγορά, εφόσον αυτή θα το ξαναχρηματοδοτήσει και για να το κάνει αυτό, θα απαιτήσει τα προηγούμενα που δικαιούται. Αν όμως το κράτος δεν θέλει να ξαναπάρει χρήματα με αυτήν τη λογική, δεν έχουν κανένα νόημα τα ομόλογα που κρατάνε οι αγορές.

Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο κάτοχος του ομολογιακού "αποκόμματος", όπως δεν έχει κανένα δικαίωμα ένας "αλογομούρης", ο οποίος τζογάρισε άπειρα χρήματα σε ένα άλογο, που τσακίστηκε στον ιππόδρομο. Με τα χρήματά του μπορεί το άλογο να έφαγε και να προπονήθηκε, αλλά, όταν έχασε την "κούρσα", αυτά τα χρήματα πήγαν στον "κουβά". Πετάει τα "αποκόμματα" των "χρημάτων" ως σκουπίδια στις κερκίδες και δεν διεκδικεί ούτε τον στάβλο ούτε το τρέιλερ, που κουβαλά το άλογο. Το άλογο έκανε αυτό το οποίο έπρεπε να κάνει και τίποτε παραπάνω. Δεν "γνωρίζει" το άλογο ποιος "έπαιξε" πάνω του. Δεν θα έπαιρνε κέρδη από τα κέρδη του τζογαδόρου και δεν έχει λόγο να καλύψει με την περιουσία του τις ζημιές του. Στον "κουβά" κατευθείαν τα αποκόμματα του τζογαδόρου. Ας πρόσεχε. "Μάτια του παζάρια του" …όπως λέει ο λαός. Έξυπνος, αν έκανε τη σωστή επένδυση και επέλεξε τη σωστή εταιρεία και βλάκας, αν έκανε το αντίθετο. Η εταιρεία όμως δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντί του. Το λέει άλλωστε και ο ίδιος ο ορισμός των ομολόγων. Δεν εγγυούνται μελλοντικά κέρδη, εξαιτίας των κερδών του παρελθόντος. Τα ανάλογα γίνονται με τα κράτη και τα ομόλογά τους. Οι τοκογλύφοι έχουν τέτοια "αποκόμματα" στην αναπτυξιακή "κούρσα" του ελληνικού κράτους και κανένα άλλο δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση έπαιξαν και έχασαν. Αυτοί έπαιξαν και άρα αυτοί κινδυνεύουν να χάσουν. Δεν κινδυνεύει η Ελλάδα, που ήταν το "άλογό" τους. Η Ελλάδα τα έφαγε τα χρήματα, γιατί τα "άλογα", για να τρέχουν, τρώνε "σανό" …είτε νικάνε είτε χάνουν.

Γιατί πήραν αυτό το ρίσκο; Γιατί αυτό τους συνέφερε. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Ρίσκαραν, δίνοντας ομόλογα στο "αέρα", γιατί δεν τους συνέφερε να δίνουν νόμιμα δάνεια με υποθήκες. Δεν τους συνέφερε για δύο πολύ σοβαρούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι το νόμιμο δάνειο έχει περιορισμένο κέρδος. Κέρδος, το οποίο ελέγχεται και φορολογείται ανάλογα. Αυτοί αναζητούν κολοσσιαία κέρδη και γι' αυτό επέλεξαν να "επενδύουν" και να διεκδικούν "αυθαίρετα" ό,τι τους βόλευε. Τα ομόλογα, επειδή ακριβώς είναι "επενδυτικές" προσπάθειες, δεν ελέγχονται στις αποδώσεις τους και επιπλέον φορολογούνται διαφορετικά. Γι' αυτόν τον λόγο οι εμπορικές τράπεζες λειτουργούσαν με κέρδη 2% και 3%, ενώ οι τοκογλύφοι-ψευδοεπενδυτές λειτουργούσαν με κέρδη, τα οποία δεν είχαν "ταβάνι". Μπορούσαν να φτάσουν στο 50% ή και στο 60% μέσα από αλλεπάλληλες αναχρηματοδοτήσεις-επενδύσεις του ιδίου ομολόγου.

Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος λόγος ήταν άλλος. Όλοι αυτοί οι τοκογλύφοι είχαν βάλει στο στόχαστρό τους ολόκληρα κράτη και λαούς. Είχαν βάλει στο στόχαστρό τους μεγάλα "πακέτα". Τα δάνεια δεν τους συνέφεραν, γιατί δεν γινόταν "παιχνίδι". Τα δάνεια πρέπει να ξεπληρώνονται, γιατί φαίνονται ως τέτοια. Τα ομόλογα δεν χρειάζεται καν να ξεπληρωθούν. Τα ομόλογα χρειάζονται νέα ομόλογα για να αναχρηματοδοτηθούν. Από το πρώτο αναίτιο και άστοχο ομόλογο χτίζεται ένα τεράστιο χρέος. Γιατί; Γιατί από εκεί και πέρα όλα γίνονται με "αέρα" και όχι με πραγματικό χρήμα. Πες ότι με ξεπλήρωσες και πες ότι σου ξαναδάνεισα. Χρήματα δεν αλλάζουν χέρια, αλλά καταγράφονται κέρδη, που μοιράζονται στους επενδυτές. Οι τοκογλύφοι αυτά τα κέρδη διεκδικούσαν. Γι' αυτόν τον λόγο δεν τους συνέφεραν τα δάνεια. Δεν μπορούσαν ν' ανταγωνιστούν τις μεγάλες εμπορικές τράπεζες. Δεν μπορούσαν να "ξεπλύνουν" χρήματα. Δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά παράνομα πράγματα.

Όμως, το σημαντικότερο ήταν άλλο. Ο δανεισμός ενός κράτους είναι σοβαρή υπόθεση και οι κυβερνήσεις τον κάνουν με μεγάλη προσοχή και φόβο. Αυτό είναι το πρόβλημα με τα δάνεια και γι' αυτό δεν συμφέρουν τους τοκογλύφους. Ελέγχονται οι κυβερνήσεις που τα συνάπτουν και οι τόκοι τους μπαίνουν στον τρέχοντα προϋπολογισμό, όπως "προσημειώνονται" και οι υποθήκες του κράτους. Μια κυβέρνηση, δηλαδή, δεν μπορεί να δανείζεται σε βαθμό "αυτοκτονικό", γιατί κρίνεται. Φαίνεται τι κάνει από την αρχή. Δεν χρειάζεται να σε φτάσει στον "γκρεμό", για να τη σταματήσεις. Τη σταματάς μόλις κάνει το πρώτο βήμα προς αυτόν. Όπως τρομοκρατείται μια οικογένεια, αν αρχίσει ο πατέρας να βάζει υποθήκες στα σπίτια της οικογένειας, έτσι παθαίνουν και οι λαοί. Η οικογένεια όμως δεν τρομάζει, όταν ο πατέρας βρίσκει "επενδυτές". Ο λαός δεν τρομάζει, όταν η κυβέρνηση βρίσκει "επενδυτές". Αυτό ακριβώς είναι το ομόλογο. Είναι κάτι, το οποίο δεν φαίνεται στα χαρτιά. "Μετακινεί" την υποχρέωση σε ένα μακρινό σημείο του μέλλοντος. Παίρνεις ως κυβέρνηση τα χρήματα των ομολόγων το 2010 και τα ξεπληρώνεις το 2020. Σ' αυτό το διάστημα έχεις χρήματα να κάνεις σπατάλες και δεν φαίνεται τίποτε αρνητικό. Δεν φαίνονται τόκοι στον προϋπολογισμό και ούτε φαίνονται υποθήκες, που απειλούν τον λαό. Δέκα χρόνια είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και όταν φτάσει η ώρα της πληρωμής ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Δεν σε αφορά ως κυβέρνηση, εφόσον το πιο πιθανό είναι να μην είσαι αυτός που θα το "φορτωθεί". Άλλοι θα κληθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Εσύ, αν βρεις έναν μισθοφόρο Καρατζαφέρη, μπορείς να παριστάνεις και το εθνικό "κεφάλαιο".

Αυτό έκανε ο "καταλληλότερος" Σημίτης. Το εθνικό μας "κεφάλαιο" …με βάση τα λόγια του μποντιμπιλντερά του ΛΑΟΣ. Αυτά, τα οποία σήμερα μας σπρώχνουν στη χρεοκοπία, είναι τα αποτελέσματα της δικής του "καταλληλότητας". Αυτός πήρε τα πρώτα χρήματα των ομολόγων πάνω στα οποία χτίστηκε το σημερινό μας χρέος. Τα χρήματα που πήρε ο Σημίτης αναχρηματοδοτούμε διαρκώς με νέα ομόλογα. Αυτός πήρε τα χρήματα χωρίς κανένα σχέδιο και απλά για να τα σπαταλά, γιατί αυτό συνέφερε τους τοκογλύφους. Με αυτά τα χρήματα ο Σημίτης έγινε "όμορφος".

Με αυτά τα χρήματα έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της σπατάλης. Με αυτά τα χρήματα έγιναν μεγιστάνες οι Μπόμπολες, που στήριζαν τον Σημίτη. Με αυτά τα χρήματα κονομούσαν οι Γερμανοί της Siemens. Με αυτά τα χρήματα πήραν επιδόματα οι δημόσιοι υπάλληλοι …ακόμα και για το επίτευγμά τους να στέκονται στα δύο τους πόδια. Με αυτά τα χρήματα πήραν αυξήσεις οι δικαστικοί, προκειμένου να μην "βλέπουν" τίποτε. Η απόλυτη ευτυχία των τοκογλύφων. Ένα κράτος έπαιρνε χρήματα από την αγορά των ομολόγων μόνο και μόνο για να σπαταλά και να ξεπληρώνει τα προηγούμενα ομόλογα. Κανένας δεν αντιδρούσε, γιατί, όσοι ήταν αρμόδιοι να το κάνουν αυτό, τα "έπαιρναν".

Όμως, αυτό δεν ήταν αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Παντού στον κόσμο τα ίδια έγιναν. Δεν είχε μόνον η Ελλάδα διεφθαρμένους και χαφιέδες Σημίτηδες. Όλα τα κράτη είχαν. Παντού ήταν απλωμένοι οι άνθρωποι των τοκογλύφων. Παντού έκαναν τα ίδια και η απόδειξη είναι ότι παντού σήμερα ακολουθείται η ίδια "αντί"-πολιτική για να αντιμετωπιστεί η κρίση του χρέους. Δεν υπάρχει κράτος αυτήν τη στιγμή στον κόσμο, που να μην αντιμετωπίζει προβλήματα με το υπερβολικό του δημόσιο χρέος. Δεν υπάρχει κράτος, που να μην έχει πρόβλημα με το δημόσιο έλλειμμά του, το οποίο οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση αυτού του χρέους. Οι πάντες περιορίζουν τη δημόσια σπατάλη, γιατί εκεί βρίσκεται το αίτιο της δημιουργίας του χρέους.

Αυτό το χρέος οφείλεται στους τοκογλύφους και στα ομόλογά τους. Η μεθοδολογία των τοκογλύφων ήταν κοινή σε όλο τον κόσμο. Αυτοί έκαναν το εξής απλό: "Επενδυτές", όπως η Goldman Sachs, διέφθειραν ολόκληρες κυβερνήσεις, προκειμένου να "κρυφοδανείζονται" μέσω ομολόγων. Τις έπειθαν ότι τις συνέφερε πολιτικά να δανείζονται κρυφά, για να "ωραιοποιούν" την εικόνα τους και να εμφανίζονται σαν "πετυχημένες". Τα δάνεια δεν φαίνονται πουθενά και οι κυβερνήσεις φαίνονταν να κάνουν λαμπρό "κοινωνικό" και διαχειριστικό έργο. Πετούσαν οι "δείκτες" της ανάπτυξης, που στηρίζονταν στην κατανάλωση και άρα τους ευνοούσε η σπατάλη. Επειδή όμως οι τοκογλύφοι δεν μπορούσαν να στηριχθούν μόνον στην "πειθώ", συνήθως έκαναν και τους "χουβαρντάδες". Έδιναν και ποσοστά σ' αυτούς που έπαιρναν αποφάσεις.

Αυτές οι αποφάσεις τους ενδιέφεραν. Οι αποφάσεις για άνευ λόγου και αιτίας δανεισμό. Αναίτιο δανεισμό, που συνέφερε μόνον τους τοκογλύφους και τους διεφθαρμένους πολιτικούς, οι οποίοι έπαιρναν ποσοστά ανάλογα με τα ομόλογα που έπαιρναν. Ομόλογα-χρήματα χωρίς καμία επενδυτική προοπτική. Γιατί ενδιέφερε τους τοκογλύφους να πουλάνε αυτά τα δάνεια χωρίς προοπτική και άρα με προδιαγεγραμμένη την αποτυχία τους; Για να "πουλάνε" οι ίδιοι στους πελάτες τους "προϊόντα". Για να εμφανίζουν αποδόσεις. Από ένα τεράστιο πρώτο αναίτιο ομόλογο προέκυπτε μια "αλυσίδα" ομολόγων που το επαναχρηματοδοτούσε, εφόσον ήταν φύση αδύνατον το κράτος να το εξοφλήσει. Τα κράτη την πατούσαν όπως οι αφελείς καταναλωτές με τις πιστωτικές κάρτες. Έπαιρναν το πρώτο ομόλογο έτσι απλά —επειδή μπορούσαν— και χωρίς κάποιον σημαντικό λόγο και στη συνέχεια δεν είχαν τη δυνατότητα να το εξοφλήσουν. Δεν το εξοφλούσαν, αλλά το αναχρηματοδοτούσαν, σπρώχνοντάς το στο μέλλον και γιγαντώνοντάς το.

Εδώ ακριβώς αρχίζουμε και υποπτευόμαστε τι συμβαίνει στο τέλος της διαδρομής. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται έπ’ άπειρον. Γνώριζαν οι κυβερνήσεις ότι δεν θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα να εξοφλήσουν τα ομόλογα, εφόσον γνώριζαν ότι ποτέ τα χρήματα των ομολόγων δεν επενδύθηκαν για να τα βγάλουν τα κέρδη τους, ώστε να πληρώσουν τις "υποσχέσεις" τους. Στη νεοταξική οικονομία δεν υπήρχε χώρος επένδυσης και υπήρχε μόνον σπατάλη χρημάτων. Αυτό όμως δεν το γνώριζαν μόνον οι κυβερνήσεις που τα σπαταλούσαν. Το γνώριζαν και οι τοκογλύφοι, οι οποίοι τους έδιναν τα χρήματα για να τα σπαταλούν. Γνώριζαν δηλαδή οι τοκογλύφοι ότι σε κάποια στιγμή τα χρήματα, τα οποία οι ίδιοι συνεχώς "ανακύκλωναν", θα "σκάσουν" σε κάποια χέρια. Αυτό το γνώριζαν. Πόνταραν όμως ότι θα "σκάσουν" στα χέρια των άλλων και όχι στα δικά τους.

Βγαίνει τώρα η Moοdies και λέει ότι τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Πολύ ωραία. Και ποιον αφορά αυτή η διαπίστωση; Ποιον απειλεί; Την Ελλάδα; Αν τα ελληνικά ομόλογα είναι "σκουπίδια", ποιον αφορά αυτό; Αυτόν που τα εξέδωσε και ξόδεψε τα χρήματα ή αυτόν που τα αγόρασε και τα έχει στα χέρια του; Αφορά δηλαδή την Ελλάδα, που βρήκε κορόιδα για να πουλήσει στα "σκουπίδια" της ή τους τοκογλύφους που τα αγόρασαν και οι οποίοι ανήκουν στην ίδια συμμορία με τη Moodies; Η Moodies στον Μπάφετ δεν ανήκει; Ο Μπάφετ δεν έχει στα χέρια του ελληνικά ομόλογα; Είναι δυνατόν η δική του εταιρεία να υποβαθμίζει την περιουσία του αφεντικού της; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει.

Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Σήμερα οι τοκογλύφοι φοβούνται μήπως τα ομόλογα σκάσουν στα δικά τους χέρια. Φοβούνται μήπως οι λαοί αρνηθούν να τους πληρώσουν με όρους δανείων τον "αέρα" που τους πούλησαν. Ακριβώς, επειδή έχουν αυτόν τον φόβο και γνωρίζουν ότι δεν έχουν νομικά όπλα άμυνας, σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα. Αυτοί σχεδιάζουν όλους τους δήθεν μηχανισμούς "στήριξης", για να μπορέσουν αλυσιδωτά να μετατρέψουν τα "άσφαιρα" ομόλογα των λαών σε επικίνδυνα χρέη. Γνωρίζουν δηλαδή ότι τα κράτη έφτασαν στα όρια τους και πριν αυτά προλάβουν να δηλώσουν αδυναμία πληρωμών, τα βάζουν ένα-ένα στον μηχανισμό "στήριξης". Διατηρούν τους "πεθαμένους" "ζωντανούς", μέχρι να έρθει η σειρά τους. Γι' αυτόν τον λόγο εξακολουθεί να μπορεί να δανείζεται η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία, ενώ το "απαγορεύουν" στην Ελλάδα. Έβαλαν την Ελλάδα πρώτη στη "σειρά" και οι άλλοι θα περιμένουν να έρθει η δική τους.

Ξεκινάνε λοιπόν από την Ελλάδα για πολλούς λόγους. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και μπορεί εύκολα να απειληθεί. Είναι μια μικρή χώρα, η οποία έχει ανοικτά πολλά εθνικά μέτωπα και άρα εύκολα εκβιάζεται. Είναι κατά τη γνώμη τους πολύ αδύναμη, για ν' αντέξει την άμυνα απέναντι στην παγκόσμια συμμορία των τοκογλύφων. Είναι μια μικρή χώρα, για ν' αντέξει το κόστος να στήσει "Θερμοπύλες", οι οποίες θα προστατεύσουν τον υπόλοιπο κόσμο.

Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα τούς ευνοεί στο "ξεκίνημά" τους, γιατί, ακόμα κι αν θελήσει να στήσει "Θερμοπύλες", αυτοί έχουν εκ των προτέρων εξασφαλίσει τον "Εφιάλτη" τους. Εύκολα η Ελλάδα μπορεί να προδοθεί εκ των έσω, εφόσον η εβραϊκή συμμορία έχει τον δικό της Εβραίο Γιωργάκη να την κυβερνά και άρα να παίρνει αποφάσεις για το ελληνικό κράτος.

Δεν είναι τυχαίο, που, ελάχιστες ημέρες μετά τη "νίκη" του Εβραίου Γιωργάκη, ο Εβραίος Μπλάκφεϊν —της εβραϊκής Goldman Sachs— συναντήθηκε μαζί του, προφανώς για να του δώσει οδηγίες. Οδηγίες για τη μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί, ώστε αυτά τα "αέρινα" χρήματα των Εβραίων τοκογλύφων να γίνουν δάνεια με υποθήκες ανυπολόγιστης αξίας για τους Έλληνες.

Όμως, για να τα καταφέρουν όλα αυτά, θα πρέπει να "στριμώξουν" την Ελλάδα. Να την απομονώσουν, ώστε να μην έχει διέξοδο διαφυγής πέρα από τη δική τους "πόρτα". Να εκμεταλλευτούν τις δανειακές της ανάγκες, ώστε να πέφτει μόνον πάνω τους. Να πέφτει πάνω στις "αγορές", όπως εύσχημα παρουσιάζονται οι τοκογλύφοι. Για να το επιτύχουν αυτό, θα πρέπει να μπορέσουν να τρομοκρατήσουν όχι μόνον την ίδια την Ελλάδα, αλλά και όλους τους πιθανούς δανειστές της. Όλους όσους θα μπορούσαν να της δανείσουν και δεν ανήκουν στη συμμορία της "αγοράς".

Κατάλαβε ο αναγνώστης ποιος είναι ο στόχος τους. Προσπαθούν να την απομονώσουν σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Προσπαθούν να "πείσουν" την υπόλοιπη αγορά ότι η Ελλάδα είναι κάτι σαν "εταιρεία", της οποίας η "μετοχή" είναι σκουπίδι και άρα δεν έχει νόημα να χρηματοδοτηθεί με νέα δάνεια. Αυτό είναι ψέμα. Γιατί; Γιατί, αν τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να τα αποπληρώσει και άρα να τα κάνει εκ νέου "χρυσάφι". Δεν τα πληρώνει και βελτιώνει αυτόματα την οικονομική της θέση. Γιατί να αγοράσει ένα σκουπίδι από το κορόιδο, που προηγουμένως κατάφερε να του το πουλήσει; Έχει δίκιο η εταιρεία του Μπάφετ. Τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Ας τα κρατήσουν οι ίδιοι. Γιατί να αγοράσει η Ελλάδα τα ελληνικά σκουπίδια, που βρίσκονται στα χέρια του τοκογλύφου Μπάφετ και σήμερα τα πουλάει;

Αυτός είναι ο απόλυτος εφιάλτης των τοκογλύφων. Να απαλλαγεί η Ελλάδα από το "βαρύδιο" των ομολόγων. Γιατί; Γιατί δεν μπορούν να την απειλούν με ασφυξία. Δεν μπορούν να την απειλούν με τα spreads, όπως τα διαμορφώνουν οι ίδιοι. Η Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα βρεθεί σε αδιέξοδο, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι τοκογλύφοι και τα τσιράκια τους. Η Ελλάδα μπορεί να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες με πραγματικά δάνεια και όχι με ομόλογα. Μπορεί να βγει στην αγορά για δάνεια από τις εμπορικές τράπεζες —και όχι για ομόλογα από τους τοκογλύφους— με το πλεονέκτημα των τρομερών δεικτών οικονομικής "υγείας". Μια χώρα με 240 δις ΑΕΠ και πραγματικό δημόσιο χρέος 100 δις, δανείζεται απ' όποιον θέλει και με τους καλύτερους όρους. Δανείζεται ακόμα και από αυτούς που δεν έχουν. Μπορεί να καταφύγει μέχρι και σε εσωτερικό δανεισμό, εφόσον οι Έλληνες είναι από τους λαούς με τις υψηλότερες τραπεζικές καταθέσεις.

Με δημόσιο χρέος τέτοιο, που να είναι το 41% του ΑΕΠ, αυτήν τη στιγμή ούτε η Γερμανία δεν είναι. Με δημόσιο έλλειμμα —χωρίς τις υποχρεώσεις των ομολόγων— να πέφτει κάτω ακόμα και από το 3%, αυτήν τη στιγμή ούτε το Λουξεμβούργο δεν είναι. Αν σ' αυτό συνυπολογίσει κάποιος ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν από τα μικρότερα ιδιωτικά χρέη και τη μεγαλύτερη δημόσια περιουσία στο κόσμο, τότε εύκολα καταλαβαίνει ότι στην πραγματικότητα είναι μια πραγματική "Ελβετία". Γι' αυτόν τον λόγο η στάση πληρωμών δεν απειλεί την Ελλάδα με ασφυξία. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να δανειστεί από παντού. Αυτό το οποίο κάνει άλλωστε και σήμερα για λάθους λόγους, εφόσον το κάνει όχι για να καλύψει τις πραγματικές της ανάγκες, αλλά για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους. Μπορεί να δανειστεί από τους ίδιους τους Έλληνες, εκδίδοντας λαϊκό ομόλογο. Ακόμα και υποθήκη το δημόσιο κεφάλαιο να βάλει, δεν υπάρχει πρόβλημα, εφόσον σε Έλληνες θα καταλήξει και αυτό δεν είναι και τόσο απειλητικό για τον ελληνικό λαό.

Αυτό είναι που τρομοκρατεί τους τοκογλύφους. Γι' αυτόν τον λόγο απειλούν την Ελλάδα με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα. Τι μέσα; Τι κάνει ένας τοκογλύφος, όταν κινδυνεύει να μην πληρωθεί; Πληρώνει μπράβους να απειλήσουν και να τρομάξουν το θύμα. Το δέρνει εν ανάγκη, για να του αποδείξει ότι δεν αστειεύεται. Αυτό γίνεται και με την Ελλάδα. Την απειλούν οι τοκογλύφοι με "ξυλοδαρμό". Στην εβραϊκή συμμορία των τοκογλύφων πρέπει να αναζητήσει κάποιος τα αίτια, που τα τουρκικά πολεμικά "σουλατσάρουν" στο Αιγαίο. Στην ίδια συμμορία αναζητά κάποιος και τους χρηματοδότες των Σκοπιανών ή των Τσάμηδων. Τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, για να μην τους "πιστολιάσει" …όπως δικαιούται.

Είναι τυχαίο που όλοι όσοι εμπλέκονται στα οικονομικά μας θέματα είναι της ίδιας καταγωγής με όλους όσους εμπλέκονται στα εθνικά μας θέματα —συν τον "Έλληνα" Πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών— και είναι Εβραίοι; Μπενράνκε, Σρος Καν, Τρισέ, Άκερμαν, Μπάφετ, Μπλακφέιν, Σόρος, Κίσινγκερ, Φρίντ, Νίμιτς, Μιλοβάνοβιτς, Giorgo Papandreou …οι πάντες είναι Εβραίοι. Οι πάντες έχουν προοπτικές είσπραξης προσωπικού κέρδους σε περίπτωση που η εβραϊκή συμμορία των τοκογλύφων κάνει εισπράξεις στην Ελλάδα …Οι πάντες κατά "σύμπτωση" είναι μέλη της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Οι κατά τα άλλα "ασυναγώνιστοι" νεοταξίτες. Οι "λάτρεις" της ελεύθερης οικονομίας, την οποία θέλουν να ελέγχουν με σταλινικές μεθόδους. "Ακαταμάχητοι" μόνον όταν τους συμφέρει και με τα "όπλα" που τους συμφέρει. Αυτοί είναι τα σημερινά κτήνη της τοκογλυφίας, που απειλούν την Ελλάδα. Αυτοί θέλουν ελεύθερη αγορά μόνον για όσο διάστημα τους συμφέρει. Τώρα, που δεν τους συμφέρει η —πάντα πιθανή— "ζημιά" στην αγορά, απειλούν και εκβιάζουν. Μέχρι τώρα τους συνέφερε η σπατάλη της Ελλάδας και τη διέφθειραν, για να εκδίδει ομόλογα. Τώρα, που την έφτασαν στα όρια, δεν αναγνωρίζουν την περίπτωση στάσης πληρωμών και άρα "ζημιά". Θέλουν τα χρήματά τους πάση θυσία και γι' αυτό τη βάζουν στη μηχανή του "κιμά". Τη βάζουν στο ΔΝΤ, για να μετατρέψουν τα "αποκόμματα" των στοιχημάτων τους σε "ενυπόθηκα" δάνεια. Μέχρι τώρα έξυπνοι τζογαδόροι και τώρα ένοπλοι "δανειστές". Γι' αυτόν τον λόγο έχουν ανάγκη το ΔΝΤ.

Αυτός είναι ο ρόλος του ΔΝΤ. Ο ρόλος του ΔΝΤ του Εβραίου Στρος Καν, ο οποίος είναι μέλος της συμμορίας των τοκογλύφων. Αυτός ο οργανισμός θα "υποθηκεύσει" ολόκληρη τη χώρα, μετατρέποντας τα άχρηστα ομόλογα των τοκογλύφων σε υπερπολύτιμα ενυπόθηκα δάνεια. Αυτός θα απειλήσει την εθνική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Γιατί; Γιατί το ΔΝΤ είναι ένας "μετατροπέας" χρημάτων και υποχρεώσεων. Το ΔΝΤ μετατρέπει τα χρέη του κράτους απέναντι σε ιδιώτες —και μάλιστα απατεώνες— σε χρέη του κράτους απέναντι σε άλλα κράτη και διεθνείς οργανισμούς.

Το ΔΝΤ μετατρέπει τα ακίνδυνα χρέη του ελληνικού κράτους απέναντι σε ιδιώτες σε επικίνδυνα χρέη απέναντι σε κράτη και λαούς. Βάζουν την Ελλάδα να "δανείζεται" από τους λαούς, για να ξεπληρώνει τους τοκογλύφους. Όταν θα τους ξεπληρώσει πλήρως, θα έχει μπροστά της ακόμα μεγαλύτερο χρέος, το οποίο όμως —δυστυχώς γι' αυτήν— θα είναι πραγματικό χρέος απέναντι σε λαούς. Θα είναι πραγματικό χρέος με υποθήκες και όχι "αέρας" των "τζογαδόρων". Το "μοιραίο" της χρεοκοπίας δεν θα το αποφύγει, εφόσον εξακολουθεί να δανείζεται, χωρίς να παράγει, αλλά οι συνέπειες θα είναι πολύ χειρότερες, εφόσον απέναντί της θα στέκονται κράτη και λαοί και όχι τα λαμόγια της τοκογλυφίας. Οι τοκογλύφοι θα έχουν πάρει ήδη τα χρήματά τους και θα τα ξεκοκαλίζουν στα διάφορα σημεία του Πλανήτη.

Στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή γίνεται η μεγαλύτερη "μάχη" του Πλανήτη. Οι τοκογλύφοι ξεκινάνε από την Ελλάδα, για να εφαρμόσουν πρακτικές, τις οποίες στη συνέχεια θα εφαρμόσουν και στις υπόλοιπες χώρες. Σε όλες τις χώρες, που τις ξεγέλασαν με τα "ανώδυνα" ομόλογα και στο μέλλον θα τους ζητήσουν να τα εξυπηρετήσουν με τον πιο "επώδυνο" τρόπο, σαν να ήταν πραγματικά δάνεια. Αν κατορθώσουν και μετατρέψουν —μέσω του μηχανισμού "στήριξης"— τα ελληνικά ομόλογα σε ελληνικά δάνεια, θα το κατορθώσουν σε όλες τις χώρες. Γι' αυτόν τον λόγο γίνονται πρωτοφανή πράγματα στην πατρίδα μας. Πρώτη φορά στην ιστορία το ΔΝΤ μπαίνει σε μια χώρα πριν αυτή χρεοκοπήσει …υποτίθεται για να μην χρεοκοπήσει. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα του υποτιθέμενου ανεπτυγμένου και ελεύθερου δυτικού κόσμου, στην οποία μπαίνει το ΔΝΤ με δικαίωμα "συγκυβέρνησης".

Αν καταφέρει το ΔΝΤ και νικήσει την Ελλάδα, θα νικήσει και όλα τα υπόλοιπα κράτη. Αν καταφέρει το ΔΝΤ και "συγκυβερνήσει" την Ελλάδα, θα "συγκυβερνήσει" και όλα τα υπόλοιπα υπερχρεωμένα κράτη. Από την Ελλάδα θα πάει στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία κλπ.. Από την Ελλάδα η εβραϊκή "στρατιά" του ΔΝΤ θα ανοίξει την "πύλη", που θα κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο. Από την Ελλάδα θα επιχειρήσουν οι Εβραίοι να μετατραπούν από λαμόγια τοκογλύφοι σε πραγματικούς κυρίαρχους του Πλανήτη. Αν το καταφέρει αυτό η συμμορία των τραπεζιτών και των τοκογλύφων της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, τότε η παγκόσμια διακυβέρνηση, που ονειρεύεται το μέλος της Γιωργάκης, θα είναι γεγονός.

Στην Ελλάδα λοιπόν για άλλη μια φορά στήνονται "Θερμοπύλες", από την άμυνα των οποίων εξαρτάται η πορεία όλου του κόσμου. Όπου όμως υπάρχουν "Θερμοπύλες" υπάρχουν και "Εφιάλτες". Οι Έλληνες τρομάζουν πολύ τους εχθρούς και ακόμα περισσότερο τους Εβραίους εχθρούς τους. Ποτέ αυτοί οι εχθροί δεν θέλουν να αναμετρώνται απευθείας με τους Έλληνες. Γι' αυτόν τον λόγο χρειάζονται προδότη. Εδώ όμως είναι το δύσκολο. Ποιος θα βάλει έναν τέτοιο μηχανισμό μέσα στη χώρα; Ποιος "ηγέτης" της θα της έδινε αυτήν την "αυτοκτονική" συμπεριφορά; Ποιος ηγέτης θα ξεπουλούσε τη χώρα, για να δώσει τα "κέρδη" στους τοκογλύφους; Ποιος ηγέτης θα λειτουργούσε εις βάρος των συμφερόντων του λαού και υπέρ των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν εννοούν να πιστέψουν ότι …αυτός, ο οποίος παίζει, μπορεί και να χάσει; Ποιος ηγέτης στην πραγματικότητα θα γινόταν "Εφιάλτης" και θα πρόδιδε την Ελλάδα στον υπερπάντων αγώνα της; Ποιος ιδιοκτήτης ή διαχειριστής "ίππου" θα μάζευε τα σκουπίδια των αποκομμάτων των στοιχημάτων των τζογαδόρων του ιππόδρομου, για να τα "αναγνωρίσει" επίσημα σαν δικά του χρέη;

Σκεπτόμενος κάποιος απλά, εύκολα μπορεί να φτάσει σε μια άκρη. Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος πρώτος ανέφερε τον όρο "ΔΝΤ"; Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν αυτός; Αυτός, ο οποίος μέχρι τότε ήταν ο μόνος που "γνώριζε" πού βρίσκονταν τα "λεφτά". Αυτός ήταν ο πρώτος και ο μόνος που ανέφερε τον όρο "ΔΝΤ". Μέχρι τότε αυτός ο όρος δεν υπήρχε καν στην καθημερινή ορολογία του ελληνικού λαού. Το ΔΝΤ —μέχρι τη διακυβέρνηση του Γιώργου— ήταν ένας οργανισμός, ο οποίος αφορούσε τα κράτη της υποσαχάριας Αφρικής, τις Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής, κάτι "πλημμυρισμένους" Ασιάτες και κανέναν άλλο.

Ο Γιώργος λοιπόν ήταν αυτός, ο οποίος πρώτος απ' όλους ανέφερε αυτόν τον όρο. Για ποιον λόγο μπήκαμε αναγκαστικά σ' αυτόν τον μηχανισμό; Εξαιτίας της αδυναμίας δανεισμού μας. Μια αδυναμία, η οποία είναι προφανές ότι ήταν τεχνητή, εφόσον η κατάσταση της Ελλάδας δεν ήταν πολύ χειρότερη από αυτήν πολλών άλλων κρατών. Δεν ήταν η Ελλάδα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από χώρες, οι οποίες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να δανείζονται. Η αδυναμία δανεισμού της Ελλάδας έφερε το ΔΝΤ στην "αυλή" της.

Το πρόβλημα του δανεισμού της Ελλάδας οφειλόταν στην κατάρρευση της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Γιατί όμως έγινε αυτό, μόλις την εξουσία την ανέλαβε ο Γιώργος. Τι σχέση έχει η Τράπεζα της Ελλάδας, που βρίσκεται υπό την εξουσία του Γιώργου; Γιατί άλλαξαν εσωτερικοί κανονισμοί της λειτουργίας της την επομένη της νίκης του Γιώργου στις εκλογές; Ο Γιώργος, λοιπόν, δεν ήταν μόνον αυτός, ο οποίος πρώτος "ονειρεύτηκε" το ΔΝΤ, αλλά εξαιτίας του είδαμε και εμείς το "όνειρό" του να παίρνει σάρκα και οστά. Ο Γιώργος δεν είναι απλά Εβραίος, αλλά έφερε και τους Εβραίους στην πατρίδα μας. Δεν είναι απλά μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, αλλά παρέδωσε τη χώρα στα χέρια της.

Τα πράγματα θα πήγαιναν γι' αυτούς πολύ καλά και η θυσία των Ελλήνων θα ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, αν δεν άλλαζαν άρδην και αιφνιδιαστικά κάποια πράγματα. Οι Εβραίοι επιτίθενται στους στριμωγμένους και χωρίς επιλογές Έλληνες, αλλά από χθες —1η Ιουλίου 2010—δεν έχουν και οι ίδιοι πλέον επιλογές. Κανένας από τους δύο μονομάχους δεν έχει πλέον δεύτερη επιλογή πέρα από τη νίκη. Όποιος νικήσει επιβιώνει και τα κερδίζει όλα και όποιος χάσει τα χάνει όλα. Κανένας δεν μπορεί πλέον να υποχωρήσει. Αυτό είναι το στοιχείο που προστέθηκε και αφορά μόνον τους Εβραίους. Πρέπει να νικήσουν στην Ελλάδα, γιατί, αν δεν το καταφέρουν, δεν θα επιβιώσουν πουθενά.

Χθες ψηφίστηκε ένας νόμος στις ΗΠΑ, ο οποίος αλλάζει τις συνθήκες στη Wall Street. Αλλάζει τις συνθήκες, που επέτρεψαν στις εβραϊκές "επενδυτικές" τράπεζες να γίνουν θηριώδεις. Ένας νόμος, που το σίγουρο είναι ότι θα βάλει τέλος στην εβραϊκή τοκογλυφική συμμορία που λυμαίνεται τον Πλανήτη. Οι τράπεζες αυτές χάνουν τις "πλάτες" του αμερικανικού δημοσίου. Χάνουν την "εγγύηση" του αμερικανικού δημοσίου. Χάνουν τη δυνατότητα, κάθε φορά που κινδυνεύουν, να παραγγέλνουν από την εβραϊκή FED μια "καραβιά" δολάρια. Χάνουν τη δυνατότητα να διατηρούν τον τεράστιο "όγκο" τους χάρη στα χρήματα των Αμερικανών καταθετών.

Αν η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή κηρύξει στάση πληρωμών, θα "κλονίσει" απόλυτα τη συμμορία των Εβραίων. Αν αρνηθεί να τους ξεπληρώσει τα ομόλογα και άρα να ξαναγοράσει η ίδια τα δικά της "σκουπίδια", τότε απλά τελείωσαν. Αν η κουκίδα, που λέγεται Ντουμπάι, όταν απειλήθηκε με χρεοκοπία, "κλόνισε" το σύστημά τους, τότε μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα τους "ανατινάξει" στην κυριολεξία με το μέγεθός της. Θα τους οδηγήσει στη χρεοκοπία, εφόσον τα μεγέθη της είναι πολύ πιο μεγάλα από του Ντουμπάι και ταυτόχρονα δεν προβλέπεται πλέον —εξαιτίας του Ομπάμα— έξωθεν "βοήθεια". Θα καταρρεύσουν οι εβραϊκές επενδυτικές τράπεζες των τοκογλύφων όπως οι "δίδυμοι" την 11η Σεπτεμβρίου.

Ταυτόχρονα η Ελλάδα με μια τέτοια ενέργειά της μπορεί ν' ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για όλες τις εταιρείες των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων. Μπορεί όχι μόνον να τις ρίξει κάτω, αλλά να τους δώσει και τη χαριστική βολή. Γιατί; Γιατί οι εταιρείες αυτές συνδέονται μεταξύ τους στο σύνολό τους, εφόσον λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Έχουν επενδύσει στο "ισχύς εν τη ενώσει" και ο ένας χρηματοδοτεί τον άλλο και συνήθως ο ένας "ποντάρει" στο "στοίχημα" του άλλου. Εταιρίες όπως η Goldman Sachs, η JP Morgan, η Morgan Stanley, η Lazard, που είναι στο σύνολό τους εβραϊκές, συνδέονται με δεκάδες τοκογλυφικά —επίσης εβραϊκά— funds. Αυτό το δίκτυο εταιρειών, όπως στο παρελθόν μοιράζονταν μεταξύ τους τα κέρδη, έτσι μπορούν να μοιραστούν και τις ζημιές. Η Ελλάδα, με μια στάση πληρωμών, αυτήν τη ζημιά αυτή μπορεί να την κάνει τεράστια. Τόσο τεράστια, που να τις πάρει όλες με τη σειρά σαν ντόμινο.

Γιατί μπορεί να υπάρξει αυτό το ντόμινο; Γιατί η Ελλάδα με τη στάση της μπορεί να δώσει απτές αποδείξεις στους πελάτες τους ότι τους εξαπάτησαν. Υπάρχει απάτη, όταν η ίδια εταιρεία, που έβαζε τους πελάτες της να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα, ήταν η ίδια που επένδυε σε CDS σε πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας. Υπάρχει απάτη, όταν βάζεις τους πελάτες σου να αγοράσουν με "χρυσάφι" αυτό, το οποίο στη συνέχεια εσύ ο ίδιος αποκαλείς "σκουπίδι" και "τζογάρεις" εις βάρος του. Για όσο διάστημα οι κερδοσκόποι έπειθαν τους πελάτες τους ότι έχουν τον τρόπο —μέσω ΔΝΤ— να πάρουν τα χρήματά τους από την Ελλάδα, δεν κινδύνευαν με αγωγές και μηνύσεις. Ήταν συνένοχοι μεταξύ τους και όλοι μαζί προσέβλεπαν στην ίδια "λεία". Αν η Ελλάδα αρνηθεί να τους δώσει αυτά τα κέρδη, θα διχάσει αυτήν τη συμμορία. Όλοι αυτοί οι τοκογλύφοι πελάτες τους θα στραφούν εναντίον των τοκογλυφικών εταιρειών για αποζημιώσεις.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Μια "κανονιά" της Ελλάδας θα παρασύρει στην ολοκληρωτική πτώση ολόκληρη την εβραϊκή συμμορία, που νόμισε ότι με χρωματιστές "δολαριοπορδές" μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο। Μια "τόγκα" —σύμφωνα με την αργκό της οικονομικής πιάτσας— της Ελλάδας θα τους κάνει να δακρύσουν μέχρι θανάτου। Μόνον με αυτήν τη γνώση μπορεί να καταλάβει κάποιος γιατί οι μεγιστάνες αυτού του κόσμου ασχολούνται με την Ελλάδα. Μόνον έτσι εξηγείται γιατί το πρόβλημα όλων είναι η Ελλάδα. Γιατί ολόκληρος Πλανητάρχης μιλάει στο τηλέφωνο με την Καγκελάριο της Γερμανίας για την Ελλάδα. Την Ελλάδα τη φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι. Τη φοβούνται, όπως ένας γίγαντας έναν μικροσκοπικό ιό. Τη φοβούνται, γιατί μπορεί να τους καταστρέψει. Αν μέχρι τώρα μιλούσαν συνέχεια για την Ελλάδα, από τώρα και στο εξής θα τη βλέπουν και στον ύπνο τους …

Εξαιτίας της θα πάνε στο διάολο.

Η εβραϊκή Goldman Sachs θα έχει πολύ σύντομα το ακαριαίο και ολοκληρωτικό τέλος τής πρώην ανταγωνίστριάς της Lehman Bros. Η εβραϊκή Citibank δεν θα ξανασωθεί από τα χρήματα των Αμερικανών πολιτών, για να προστατεύει τα κέρδη των τοκογλύφων. Η εβραϊκή FED θα πάψει να τυπώνει χρήματα, για να δανείζει φτηνά στους τοκογλύφους και στους κερδοσκόπους "χρηματοδότες" ομολόγων. Η εβραϊκή Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα θα πάψει να μπορεί ν' αγοράζει τα ευρωπαϊκά ομόλογα, τυπώνοντας χρωματιστά χαρτιά με τον τόνο. Θα πάψει να τα αγοράζει με αφανή στόχο να επιβαρύνει τα ευρωπαϊκά κράτη με νέες οφειλές, για να μπορεί να τα σπρώχνει στη "μέγγενη" του εβραϊκού ΔΝΤ. Στη "μέγγενη" του "μετατροπέα", ο οποίος θα μετατρέψει τις πέτσινες οφειλές σε πραγματικά χρέη.

Η ανθρωπότητα σύντομα θα βγει από τον εφιάλτη. Τον εφιάλτη, που της προκάλεσαν τα κτήνη της κερδοσκοπίας. Τον εφιάλτη, που προκάλεσε στον παγκόσμιο πληθυσμό μια ολιγομελής εβραϊκή συμμορία τοκογλύφων. Τον εφιάλτη με τους γύφτους, που ήθελαν να γίνουν βαρόνοι. Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ —πολύ πιο σύντομα απ' όσο νομίζουν τα μέλη της— ίσως αποκτήσει μόνιμη έδρα σε κάποιο άγνωστο σημείο της Σιβηρίας. Αυτήν τη φορά δεν προβλέπεται καυτή έρημος για τους Εβραίους. Άλλαξε το πρόγραμμα της εκδρομής με "δαπάνη" ...Θεού. Παγωμένες στέπες έχει το πρόγραμμα. Εκεί υπάρχει χώρος άφθονος και θα μπορούν μέρα και νύχτα να "σχεδιάζουν" απρόσκοπτα το μέλλον του κόσμου. Θα τους στείλουμε και μερικούς αυθεντικούς "Ναπολέοντες" και "Χίτλερ" από διάφορα ψυχιατρικά ιδρύματα, για να "δέσει" το γλυκό …Για να πάρουν μια δεύτερη γνώμη από αυθεντικούς "τρελούς". Παπανδρέου, Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου και Διαμαντοπούλου θα έχουν ολόκληρη "πτέρυγα" δική τους.

Λάθος ώρα χτύπησαν τη λάθος πόρτα και θα το πληρώσουν. Ακόμα κι αν προλάβουν να "νικήσουν" την Ελλάδα, από την Ελλάδα θα βγει το "φαρμάκι", που θα τους "δηλητηριάσει". Ακόμα κι αν την πατήσουν στο "κεφάλι", θα τους "δαγκώσει" στη "φτέρνα". Δεν θα προλάβουν να πάνε μακριά. Εξαιτίας της Ελλάδας θα τη "φάνε" την "πιστολιά". Αυτή η πρώτη "πιστολιά", που θα φάνε από τον οποιονδήποτε στον κόσμο, θα είναι και η τελευταία. Η πρώτη "τόγκα" που θα φάνε, θα γονατίσει τη γύφτικη συμμορία. Αν δεν είναι η Ελλάδα, θα είναι η Πορτογαλία ή η Ισπανία και πάντως κάποιος θα είναι. Η γνώση σήμερα κινείται με ταχύτητες του φωτός και οι λαοί ενημερώνονται άμεσα για τα όσα τους ενδιαφέρουν και κυρίως για όσα τους συμφέρουν. Πάλι θα φύγει μήνυμα από τις Θερμοπύλες των Ελλήνων, για να ενημερωθούν οι υπόλοιποι λαοί.

Είναι θέμα χρόνου να μάθουν οι Έλληνες "Λακεδαιμόνιοι", αλλά και όλοι οι υπόλοιποι λαοί του κόσμου ότι …"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ …ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΟΥ". Άλλο το ένα …και άλλο το άλλο. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουν οι λαοί, τόσο το καλύτερο για τους ίδιους.

Σύντομα θα δουν οι Εβραίοι σε ποιους δείχνει το "δάκτυλό" της η Αφροδίτη.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ