Περί λογοκρισίας

Παραθέτω το άρθρο ενός ιδεολογικά φιλελεύθερου, του νομικού Τηλέμαχου Χορμοβίτη, για το μεγάλο ζήτημα της λογοκρισίας, με αφορμή μια εκπομπή στο γνωστο βρετανικό κανάλι BBC. Νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μελετηθούν οι προβληματισμοί του. Οι επισημάνσεις στο κείμενο δικές μου.

ΔΕΕ

Ο φασισμός του αντιφασισμού

Τηλέμαχος Χορμοβίτης, Νοε 5th, 2009

Η απόφαση του BBC να καλέσει τον αρχηγό του ακροδεξιού Βρετανικού Εθνικού Κόμματος (BNP) Nick Griffin στην εκπομπή «Question Time», προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από πολιτικούς και διανοούμενους ολόκληρου του ιδεολογικού φάσματος, αλλά κυρίως από την «προοδευτική» αριστερά, τον χώρο εκείνο που θα περίμενες να υπερασπιστεί με περισσότερο πάθος την ελευθερία του λόγου. Ο υπουργός της Εργατικής κυβέρνησης, Peter Hein, δήλωσε πως η απόφαση του BBC παρέχει νομιμοποίηση στο «ρατσιστικό δηλητήριο» του Εθνικού Κόμματος, ενώ ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου, ο «κόκκινος» Ken Livingstone, δήλωσε πως το κανάλι θα έχει την ηθική ευθύνη για τα κρούσματα βίας που ήταν σίγουρος πως θα ξεσπάσουν μετά την εμφάνιση του Griffin στην εκπομπή. Προφανώς κανείς από αυτούς δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά την ρήση του George Orwell πως «Αν η ελευθερία σημαίνει κάτι, σημαίνει το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν».

Οι περισσότερες απόψεις του BNP είναι ανατριχιαστικές. Παρότι τα τελευταία χρόνια, το κόμμα έχει κάνει…στροφή σε πιο μετριοπαθείς θέσεις, αναδύει ακόμη ένα αποκρουστικό… άρωμα ρατσισμού και εθνικοσοσιαλισμού. Έτσι, μόνο λευκοί μπορούν να γίνουν μέλη του ενώ πολλά στελέχη του αρνούνται το Ολοκαύτωμα. Εξίσου απαράδεκτη όμως είναι και η αντιμετώπιση αυτού του κόμματος από τη βρετανική κυβέρνηση. Μέλη του BNP σέρνονται συνεχώς στα δικαστήρια επειδή εκφράζουν ρατσιστικές απόψεις, ενώ πολλοί έχουν χάσει τη δουλειά τους, απλά εξαιτίας του γεγονότος πως είναι μέλη του συγκεκριμένου κόμματος. Ταυτόχρονα, το κράτος βάζει συνεχή εμπόδια στις δραστηριότητες του BNP, από την εκτύπωση των φυλλαδίων του και το άνοιγμα λογαριασμών του σε τράπεζες, μέχρι τη συμμετοχή του σε εκλογές.
Τα γεγονότα αυτά είναι κάθε άλλο παρά μεμονωμένα. Τα τελευταία χρόνια ένα νέο κύμα λογοκρισίας σαρώνει το Δυτικό Κόσμο. Μόνο που αυτή τη φορά, πρόκειται για μια λογοκρισία πιο ύπουλη και επικίνδυνη, γιατί φοράει προοδευτικό μανδύα, έχει σαν πρόσχημα την προστασία των μειονοτήτων και έχει την υποστήριξη μεγάλου μέρους της αριστερής διανόησης και των αριστερών πολιτικών κομμάτων. Το «πολιτικά ορθό» πατερναλιστικό κράτος έχει ψηφίσει νόμους που ποινικοποιούν την άρνηση γενοκτονιών καθώς και τη διατύπωση απόψεων που θίγουν την εθνική ή φυλετική καταγωγή, το φύλο, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό κ.α. Ένα ασφυκτικό πλαίσιο περιορίζει πια τη μεγαλύτερη κατάκτηση του Δυτικού πολιτισμού, την ελευθερία του λόγου. Η λίστα των θεμάτων-ταμπού που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει χωρίς να έχει το φόβο της φυλάκισης ολοένα και διευρύνεται Η ελευθερία όμως έχει νόημα όταν ισχύει για όλους, ακόμη και για τους εχθρούς της, ακόμη και γι αυτούς που επαινούν τις αρετές του εθνικοσοσιαλισμού, όπως το BNP, ή τη… σοφία του Στάλιν, όπως το δικό μας Κ.Κ.Ε.

Αυτή τη φορά όμως , παρά τις αντιδράσεις, και ίσως επειδή το 6,4% που απέσπασε το BNP στις εκλογές ήταν δύσκολο να αγνοηθεί, το BBC (που συχνά έχει κατηγορηθεί πως προωθεί την ατζέντα της «πολιτικής ορθότητας») επέμεινε πως η εκπομπή θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή του Nick Griffin. Μην βιαστείτε όμως να πανηγυρίσετε για τη …μεγάλη νίκη της ελευθερίας του λόγου. Ο τρόπος που στήθηκε η εκπομπή από τους υπεύθυνους του καναλιού ακύρωσε σε μεγάλο βαθμό την αρχική σωστή απόφαση. Την ίδια ώρα που ένα οργισμένο κοινό έξω από το στούντιο, απειλούσε τη φυσική ακεραιότητα του αρχηγού του BNP, μέσα στην αίθουσα τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλύτερα. Το κανάλι είχε επιλέξει ένα κοινό καθαρά εχθρικό προς τον ακροδεξιό πολιτικό, όπου οι μειονότητες υπερεκπροσωπούνταν. Οι διαθέσεις των παριστάμενων φάνηκαν με το ξεκίνημα της εκπομπής, όταν άρχισαν να γιουχάρουν τον Griffin. Στη συνέχεια ακολούθησε ένας βομβαρδισμός ερωτήσεων προς τον Griffin, τον οποίο μάλιστα συχνά διέκοπταν χωρίς να τον αφήνουν να ολοκληρώσει. Ταυτόχρονα, οι ομιλητές των υπόλοιπων κομμάτων επιδείκνυαν τα αντιφασιστικά τους διαπιστευτήρια βγάζοντας φλογέρα λογύδρια και προσπαθώντας να γελοιοποιήσουν, σε κάθε ευκαιρία , τον αρχηγό του BNP. Αυτό το «δημόσιο λυντσάρισμα» αποδείχτηκε η καλύτερη προπαγάνδα για τον Griffin, μιας και τον έκανε συμπαθή σε μεγάλη μερίδα του κοινού. Σύμφωνα με ένα γκάλοπ, την επόμενη μέρα της εκπομπής, το 22% των ερωτηθέντων απάντησε πως θεωρούσε πιθανό να ψηφίσει το BNP.
Αυτό το «δημόσιο λυντσάρισμα» αποδείχτηκε η καλύτερη προπαγάνδα για τον Griffin, μιας και τον έκανε συμπαθή σε μεγάλη μερίδα του κοινού. Σύμφωνα με ένα γκάλοπ, την επόμενη μέρα της εκπομπής, το 22% των ερωτηθέντων απάντησε πως θεωρούσε πιθανό να ψηφίσει το BNP. Ταυτόχρονα. το κανάλι δέχτηκε 243 παράπονα για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε στον ακροδεξιό πολιτικό σε σύγκριση με 114 παράπονα για το γεγονός της παρουσίας του στην εκπομπή. Ευτυχώς, ο Griffin δεν έχει το χάρισμα ενός Lepen ή ενός Haider, ώστε να επενδύσει πολιτικά σε αυτό το γεγονός και να δημιουργήσει ένα πολιτικό ρεύμα υπέρ του. Δυστυχώς όμως αποδεικνύεται πως οι φαινομενικά ανοιχτόμυαλες, αριστερόστροφες, «πολιτικά ορθές» ελίτ, που κυβερνούν την Ευρώπη, δείχνουν την ίδια αλαζονική και αυταρχική συμπεριφορά απέναντι στην αντίθετη άποψη όπως και η Ακροδεξιά.
Παρακολουθώντας το «Question Time» της προηγούμενης εβδομάδας, ήταν δύσκολο να μην επανέλθεις στον Orwell και στην τελευταία σκηνή από τη «Φάρμα των Ζώων» :

“Τα ζώα απ’ έξω κοίταζαν (να μεταμορφώνονται οι μέσα) από γουρούνι σε άνθρωπο, και από άνθρωπο σε γουρούνι, και ξανά από γουρούνι σε άνθρωπο. Aλλά ήταν αδύνατο να αποφανθεί κανείς ποιος ήταν ποιος»...

Πηγή: http://e-rooster.gr/11/2009/1725
Πρωτοδημοσιεύτηκε στην Metropolis Weekend στις 31/10/2009

Βαλκανικά...

Δημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο του κου Κ. Χολέβα, πολιτικού επιστήμονος, το οποίο θα δημοσιευθεί στο τεύχος Μαρτίου του γνωστού περιοδικού ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ.
ΔΕΕ

Η ΑΓΝΩΜΩΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΛΥΟΜΕΝΑ ΣΚΟΠΙΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Όσοι θυμούνται τη γνωστή ιταλική κωμωδία της δεκαετίας του 1970 «Οι εντιμότατοι φίλοι μου», την οποία επαναπροβάλλει συχνά η ελληνική τηλεόραση, μπορούν κάλλιστα να φανταστούν πόσο χρήσιμος θα ήταν ένας καλός σκηνοθέτης για την περίπτωση των δύο βαλκανίων γειτόνων μας: Της Αλβανίας και των Σκοπίων. Θα γύριζε άνετα την ταινία «Οι εντιμότατοι βαλκάνιοι γείτονές μας». Τα πρόσφατα γεγονότα έρχονται να εμπλουτίσουν τη φαντασία του σεναριογράφου. Η Αλβανία μάς ανταποδίδει την οικονομική και πολιτική στήριξη με κουρέλιασμα της συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα και η ΦΥΡΟΜ μάς προκαλεί την ώρα που βαίνει προς διχοτόμηση. Η αγνώμων Αλβανία και τα διαλυόμενα Σκόπια είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές της ταινίας αυτής, της οποίας το σενάριο έχει αρχίσει να γράφεται από το 1990.

Στην Αλβανία το Συνταγματικό Δικαστήριο μετά από προσφυγή της Σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης θεώρησε άκυρη τη συμφωνία μεταξύ Αθηνών και Τιράνων για τα θαλάσσια σύνορα και την υφαλοκρηπίδα στο Ιόνιο. Η συμφωνία σε νομικό επίπεδο είχε τύχει σοβαρής επεξεργασίας από ελληνικής πλευράς. Επιπλέον ήταν ένα καλό νομικό προηγούμενο, το οποίο μπορούσε η Ελλάδα να επικαλεσθεί έναντι της Τουρκίας στο μοναδικό ζήτημα που αναγνωρίζουμε ως εκκρεμότητα, δηλαδή την υφαλοκρηπίδα των νήσων του Αιγαίου. Η αλβανική αντιπολίτευση πιστεύει ότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση Μπερίσα κακώς υπέγραψε, διότι η συμφωνία έβλαπτε τα αλβανικά συμφέροντα και ευνοούσε σκανδαλωδώς την Ελλάδα.
Το δυσάρεστο είναι ότι αυτή η πολιτικοδικαστική συμπαιγνία έρχεται από μία χώρα, η οποία έχει βοηθηθεί και στηριχθεί ηθικά, πολιτικά και οικονομικά από την Ελλάδα κατά τρόπο μονομερή χωρίς ανταλλάγματα. Η χώρα μας συντηρεί και δίνει εργασία σε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανών υπηκόων, οι οποίοι με τη σειρά τους χρηματοδοτούν την αλβανική οικονομία. Έχουμε δώσει ακόμη και στρατιωτική στήριξη στη γείτονα χώρα, όταν κινδύνευε να διαλυθεί σε βόρειο και νότιο τμήμα το 1997. Έχουμε υποστηρίξει την πορεία της Αλβανίας προς την Ευρώπη παρά την κακή διαγωγή των Τιράνων στο θέμα των περιουσιών, της παιδείας και της εθνικής ταυτότητος των Βορειοηπειρωτών. Και βλέπουμε όλα αυτά τα θετικά μας έργα να μην εκτιμώνται και να ανταμείβονται με αγνωμοσύνη. Ας σκεφθούμε καλά το παράδειγμα αυτό για να μην εκπλαγούμε δυσάρεστα και από τα Σκόπια. Όπως η Αλβανία πρώτα λαμβάνει στήριξη από την Ελλάδα και μετά ανταποδίδει με ανατροπή σοβαρών συμφωνιών, έτσι και η ΦΥΡΟΜ θα υποχωρήσει μερικώς για να εξασφαλίσει την στήριξή μας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση και αφού ενταχθεί θα επανέλθει στον ακραίο εθνικισμό και στην υφαρπαγή της ιστορίας και των συμβόλων μας.
Μιλώντας πάντα για την Αλβανία καλό είναι να θυμόμαστε και την προαναγγελθείσα απογραφή, η οποία θα διεξαχθεί το 2011. Μέχρι σήμερα η επίσημη άποψη των Τιράνων είναι ότι υπάρχουν μόνο 60.000 Έλληνες στη Βόρειο Ήπειρο και μάλιστα σε περιοχές αυστηρά καθορισμένες από τη δικτατορία Χότζα και Αλία. Πρέπει να προετοιμασθούν εγκαίρως οι πολλοί Βορειοηπειρώτες που εργάζονται στη χώρα μας να βρίσκονται στην Αλβανία κατά την ημέρα της απογραφής, διότι τα ερωτήματα θα περιλαμβάνουν την εθνική καταγωγή και το θρήσκευμα.
Στη ΦΥΡΟΜ λάδι στη φωτιά έριξε η πρόσφατη συνέντευξη του Μεντούχ Θάτσι, ισχυρού ηγέτη του αλβανικού κόμματος DPA. Ο Θάτσι που δεν μετέχει στην κυβέρνηση Γκρούεφσκι δήλωσε στο σκοπιανό τηλεοπτικό δίκτυο Kanal 5 ότι αν η σλαβική πλειοψηφία δεν σταματήσει να τρομοκρατεί τους Αλβανούς της ΦΥΡΟΜ και δεν αποδεχθεί μία λύση για την ονομασία του κράτους, τότε η χώρα ενδέχεται αν αντιμετωπίσει ένα πόλεμο, ο οποίος αυτή τη φορά θα τελειώσει με ήττα. Προφανώς υπενθυμίζει την ένοπλή εξέγερση της πολυάριθμης αλβανικής κοινότητας το 2001 που έληξε με τη συμφωνία της Αχρίδας. Ο Θάτσι λέει γι’αυτή τη συμφωνία: «Μη χειροκροτείτε την πολιτική του κ. Γκρούεφσκι. Οι Αλβανοί στη "Μακεδονία" είναι ταπεινωμένοι και η συμφωνία-πλαίσιο είναι νεκρή». Και συνέχισε: «Η πολιτική ταπείνωσης των Αλβανών οδηγεί απευθείας σε πόλεμο. Τα σύνορα με το Κόσσοβο και την Αλβανία θα πέσουν μέσα σε μια νύχτα. Οι "Μακεδόνες" δεν μπορούν να κερδίσουν τον πόλεμο.... Αν η χώρα θέλει να υπάρχει, τότε θα πρέπει να είναι χώρα τόσο των "Μακεδόνων" όσο και των Αλβανών», δήλωσε ο Θάτσι, ο οποίος δεν απέκλεισε την πιθανότητα να διαιρεθεί η ΦΥΡΟΜ σε δύο χωριστές γεωγραφικές και εθνικές ζώνες.Σχετικά με το όνομα δήλωσε ότι η λύση είναι πιθανή μόνον αν η ΦΥΡΟΜ αποδεχθεί τις ελληνικές θέσεις. Προφανώς εκφράζει τη γνωστή βιασύνη των Αλβανών να λυθεί η διαμάχη με την Ελλάδα για να ενταχθεί η ΦΥΡΟΜ στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Αυτό και μόνο ενδιαφέρει την πολυπληθή αλβανική κοινότητα των Σκοπίων κι ουδόλως νοιάζονται για το όνομα, με το οποίο η χώρα θα καθιερωθεί διεθνώς. Το άλλο μεγάλο αλβανικό κόμμα της χώρας, το Κόμμα Δημοκρατικής Ένταξης του Αλί Αχμέτι που μετέχει στην κυβέρνηση, δεν σχολίασε τις δηλώσεις Θάτσι, αλλά θυμίζω ότι μόλις προ ενός έτους ο Αχμέτι είχε αποκαλύψει ότι είχε και αυτός συζητήσει με ηγέτες της Σλαβικής πλειοψηφίας την πιθανή διχοτόμηση-διάλυση της χώρας.Απέναντι στην αγνώμονα Αλβανία και στα υπό διάλυσιν Σκόπια η Ελλάς πρέπει να είναι περισσότερο πιεστική και όχι υποχωρητική.Κ.Χ. 18-2-2010

(Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις δικές μου)

Ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο Δημοκρατίας

Από τον αναγνώστη μας κο Β. Δ. Μακρυπούλια λάβαμε μία ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια με την παράκληση να αναρτηθεί στο παρόν ιστολόγιο. Κρίναμε ότι η επιστολή παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, απηχώντας τις σκέψεις ενός μέσου πολίτη και την δημοσιεύουμε ευχαρίστως.

ΔΕΕ

Ανοικτή επιστολή προς τον

Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Κε Πρόεδρε,

Άκουσα με πολύ προσοχή όσα είπατε στον Ελληνικό Λαό από τα Ιωάννινα. Αναφέρατε τον εαυτό σας ως μετανάστη, επίσης υπενθυμίσατε ότι οι Έλληνες –και αυτό το υπενθυμίσατε στον Ελληνικό λαό των τόσων βασάνων και κόπων-υπήρξαν μετανάστες.

Αυτά είναι γεγονότα κ. Πρόεδρε και βέβαια κανείς ποτέ δεν αμφισβητεί τα γεγονότα. Βέβαια θεωρώ ότι θα έπρεπε να υποσημειώσετε ότι οι Έλληνες ουδέποτε υπήρξαν λαθρομετανάστες. Από όσο μπορώ να γνωρίζω το Ελληνικό μεταναστευτικό σώμα –κυρίως του 20ου αι. – υπήκουσε στους κανόνες της νομιμότητας. Της γραφειοκρατικής, υγειονομικής, πολιτειακής.

Επίσης, ταπεινά πιστεύω, ότι είναι αδύνατον να έχουν ξεχάσει οι Έλληνες ότι υπήρξαν μετανάστες. Με την απλοϊκή μου σκέψη θα ήθελα να διατυπώσω ότι τέτοια τραγικά γεγονότα δεν λησμονούνται στο μυαλό των ανθρώπων που τα έζησαν, αλλά και στη μνήμη των κοντινών και μακρινών απογόνων αυτών των ανθρώπων. Αυτό αποτελεί ουσιαστικό συμπέρασμα που βρήκε τη μεγαλειώδη επιβεβαίωσή του στη φροϋδική ψυχανάλυση. Ο άνθρωπος δεν ξεχνά τα σημαντικά γεγονότα της ζωής του και αν το κάνει και πάλι υποφέρει. Πολλοί Έλληνες θυμούνται με καμάρι την προσφυγική τους καταγωγή και είναι υπερήφανοι για αυτό. Πολλοί Έλληνες έχουν μεγαλώσει γενεές Νεοελλήνων με τις ιστορίες της μεταναστευτικής τους εμπειρίας. Με συνεχές επιμύθιο ότι δημιούργησαν το καλό όνομα στα μέρη που πήγαν συμβάλλοντας στην πολύτροπη και ποικιλότροπη πολιτιστική άνοδο των τόπων προορισμού. Άρα όλα αυτά δεν έχουν κάποιο σημασιολογικό αντίκτυπο στους Έλληνες. Σημασιολογικό αντίκτυπο τεράστιο έχει μόνο η αλήθεια, το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το σημερινό φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης, το οποίο διαλύει γρήγορα και σταθερά τον εθνικό και υπαρξιακό ιστό της Ελλάδας.

Πριν προχωρήσω παρακάτω θα ήθελα να ερωτήσω. Είμαστε πράγματι υπερήφανοι με το θέαμα δεκάδων αυτομαστιγομένων μουσουλμάνων σε διάφορες περιοχές της πατρίδος μας; Εγώ γνωρίζω-σε μία εκμετάλλευση της δαρβίνειας θεωρίας –ότι όταν ο άνθρωπος κατακτήσει το αύριο η επιστροφή στο χθές είναι καταστροφική. Η εξέλιξη επέρχεται όταν ο αγώνας για το νέο επιφέρει το νεώτερο, πάντως όχι το παλαιότερο. Άρα είναι δυνατόν η σύσταση του Νεοελληνικού κράτους το 1832 να διαφημίζει τη λογική δημιουργία ενός νέου ιστορικού δρόμου, συνεχώς και λογικά εξελισσομένου, βασισμένου στο πνεύμα της φιλοσοφικής μετεξέλιξης του ελλόγου διαφωτισμού που πλημμύρισε την Ευρώπη και ελευθέρωσε πνευματικά και την πατρίδα μας ,και έπειτα από 200 χρόνια να επανέρχονται όλες εκείνες οι σκηνές που οι αγωνιστές τόσο προσπάθησαν να διώξουν μαζί με την ετικέτα «τουρκοκρατία»; Είναι δυνατόν στη χώρα του Λόγου να είμαστε θεατές σε τέτοια θεάματα; Αναλογικά θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι οι δικοί μας μετανάστες στις διάφορες χώρες που πήγαν, επιδεικτικά σταυρώνονταν και έθετα στον εαυτό τους φραγγέλιο; Δεν νομίζω. Η απάντηση είναι αρνητική.

Βέβαια αυτό το οποίο παραμένει εντυπωσιακό είναι η γενετική μετάλλαξη της αριστεράς. Εάν σωστά ενθυμούμαι η κυβέρνηση του βουνού διεκήρυξε τη δημιουργία ενός Ελληνικού κράτους βασιζομένου στις αρχές του μαρξιστικού λόγου, απούσης της θρησκείας –είναι γνωστός ο μηδενικός ρόλος της θρησκείας στα μαρξιστικά γραπτά. Πώς τώρα ,αυτοί οι θιασώτες της εξέλιξης και του λόγου δεν εξανίστανται με τις σκηνές αυομαστιγώματος, αλλά και με άλλες άλογες πρακτικές κυρίως της μουσουλμανικής θρησκείας-η οποία ουδεμία σχέση έχει με ό,τι ο αιώνιος Ελληνικός Λόγος και οι σύγχρονες Ευρωπαϊκές εκδοχές του,έχουν χαρακτηρίσει ως πρόοδο και ανθρώπινη υπέρβαση.

Ο Αριστοτέλης, μέσα στη "Λογική" του, υπεστήριξε ικανοποιητικά την αρχή της αρμονίας, της ταυτότητας και της λογικής συνέπειας. Η Ακρόπολη θαυμάσθηκε στο πέρασμα των αιώνων διότι αντιστοίχησε το πνεύμα με την πράξη θέτοντας τους κανόνες του ωραίου. Οι Έλληνες μετανάστες αντιστοιχούσαν στο περιβάλλον που πήγαν. Προέρχονταν από ένα τόπο πολιτιστικά ίσο και αντίστοιχο με τον τόπο προορισμού. Άρα –σε καθαρή γενετική και συνθετική βάση-η διαλεκτική μίας νέας δημιουργίας είχε ικανά θεμέλια, μέσα από τη σύνθεση των ντόπιων κατοίκων και των μεταναστών Ελλήνων. Υπήρχε συμβατότητα ανάμεσα στα κοινωνικά μεγέθη που γεννούσε την υπόσχεση ενός καλυτέρου, πιο εξελιγμένου –πολιτιστικά και άλλως –κράτους. Υπήρχε συμβατότητα που υποσχόταν κάτι το καλύτερο για τους πολίτες και την καθημερινότητά τους. Αυτοί οι Έλληνες είχαν όλα τα εφόδια ώστε μετά την απλή μετοίκεια ισοτέλεια να καταστούν εσωτερικά και πολιτιστικά ισότιμοι πολίτες της χώρας όπου μετανάστευσαν. Με λίγα λόγια υπήρχε μία δυνητική πρόοδος. Άραγε τα στίφη των λαθρομεταναστών, που έρχονται από τα βάθη της Ανατολής και όχι μόνο, πληρούν αυτές τις λογικές –και όχι μόνο –προϋποθέσεις ; Αν ναι συγγνώμη. Αν όχι ποιος θα ζητήσει ένα διαχρονικό ιστορικό συγγνώμη από τους Έλληνες για τον αργό φόνο της πατρίδος μας;

Έχουμε πολλές φορές τονίσει ότι η ιστορία δεν υπακούει στους κανόνες της αφελούς αναλογίας. Η ιστορία είναι ένα απίστευτο σύνολο εσωτερικών και εξωτερικών διαστάσεων, σε τέτοιο βαθμό ώστε δύο γεγονότα εξωτερικά ΟΜΟΙΑ εσωτερικά να μη έχουν καμμία σχέση. Με βάση τα αίτια και τα αποτελέσματα που προκάλεσαν. Πράγματι η μετανάστευση των Ελλήνων μέσα στον 20ο αι.δεν έχει καμμία απολύτως ΣΧΕΣΗ με τη λαθρομετανάστευση που καταστρέφει την Ελλάδα μέσα στον 21ο αι.

Η δικαιολόγηση είναι πολύ απλή. Ποιά αίτια προκάλεσαν τη μετανάστευση των Ελλήνων; Ποια αίτια προκαλούν τη λαθρομετανάστευση προς την Ελλάδα; Ποιοι πραγματικά κρύβονται πίσω από το φαινόμενο αυτό; Είναι πράγματι μία ανθρώπινη ανάγκη ή μήπως εξυπηρετούνται άλλα γεωπολιτικά, οικονομικά και πολιτικά μακροπρόθεσμα συμφέροντα; Πώς είναι δυνατό η αυθόρμητη λαθρομετανάστευση να έχει παράπλευρες συνέπειες στην Ελληνική εκπαίδευση ώστε αυθωρεί και παραχρήμα να έχουν αλλάξει προς το δήθεν πολυπολιτισμικό όλα τα σχολικά βιβλία;

Εάν αυτό το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης ήταν ανεπιθύμητο από την εξουσία αυτού του κόσμου θα είχε καταπολεμηθεί. Αλλά αυτή η χωρίς όρια, διάλογο, σχέδιο, υγιή ανταλλαγή κουλτούρας, ανάμιξη των ανθρώπων-η οποία μαζοποιεί τους πάντες και τα πάντα-διαφοροποιεί ως συνέπεια την υγιή μετανάστευση των Ελλήνων σε σχέση με τη νοσηρή κατάσταση που αναδύεται μέσα από το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης σήμερα. Άραγε ίδιο με το Ελληνικό έθνος ήταν και το Αμερικανικό όταν κυριολεκτικά είχε ανάγκη από εποίκους για να ανδρωθεί ιστορικά ,σε μία εποχή όπου οι Έλληνες πολεμούσαν για την ιστορική τους συνέχεια; Οι Έλληνες δεν απείλησαν έθνη, δεν κατέστρεψαν καθημερινότητες, δεν απείλησαν το αύριο κανενός λαού. Αντίθετα η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση υπονομεύει το μέλλον ενός ολοκλήρου Ελληνικού έθνους.

Κάνοντας κατάχρηση, θα μπορούσα να αναφέρω ότι επιβάλλεται να θυμόμαστε τα πάντα. Όταν θυμόμαστε τη σελίδα του Ελληνικού βιβλίου που αναφέρεται στη μετανάστευση, ας θυμηθούμε και τις άλλες σελίδες που αναφέρονται σε εποχές όπου οι Έλληνες ανέπτυξαν τον ουρανό, τη γη και τη θάλασσα που τους έδωσε ο θεός, υπεράσπισαν υγιώς την πατρίδα τους ενάντια σε κάθε κίνδυνο –σύμφωνα με τον Ισοκράτη και τον Ξενοφώντα διαχρονικά, (περί ειρήνης, Οικονομικός) η φύση της Ελλάδας μπορεί να την καταστήσει ένα από τα πιο ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου.

Κε Πρόεδρε. Ζούμε στη χώρα του μέτρου και της αρμονίας. Εύχομαι ολοψύχως την κρίσιμη αυτή ώρα αυτοί οι όροι να πρυτανεύσουν σε σημαντικούς τομείς, εις εκ των οποίων είναι και αυτός της λαθρομετανάστευσης.

Με εξαιρετική εκτίμηση,
Β. Δ. Μακρυπούλιας, Dr. Φιλοσοφίας.

Οικονομικά

Από την ιστοσελίδα http://www.capital.gr/ ένα εξαιρετικό άρθρο του Θανάση Μαυρίδη, που τα λέει "έξω από τα δόντια".

ΔΕΕ

Πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα...

Τι είναι η πράσινη ανάπτυξη; Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι όταν προβάλλουν την πράσινη ανάπτυξη ως φάρμακο για πάσα νόσο σε αυτή τη χώρα. Ξέρουμε, όμως, τι δεν θεωρούν ως πράσινη ανάπτυξη. Φίλοι και φίλες που επενδύσατε στα φωτοβολταϊκά, χάσατε. Η κυρία Μπιρμπίλη δεν σας έχει στα αναπτυξιακά της πλάνα...

Πρώτα βάλανε τους ανθρώπους να αγοράσουν εκτάσεις. Έπειτα τους έστειλαν «πακέτο» στις εταιρείες μελετών και στις τράπεζες. Τους φούσκωσαν τα μυαλά με τις εγγυημένες τιμές πώλησης, με το σίγουρο κέρδος και την οικολογική συνείδηση. Και τώρα τους λένε η αρχική τιμή που τους είχανε υποσχεθεί δεν ισχύει, καθιστώντας την όποια επένδυση προβληματική πριν καλά – καλά αυτή γίνει.

Η υπόθεση με τα φωτοβολταϊκά είναι μία αμαρτωλή ιστορία. Στις 11 Ιουλίου του 2008 γράφαμε: «Η μεγαλύτερη ΄ληστεία΄ σε βάρος των απανταχού επενδυτών (δικηγόρων, γιατρών και λοιπών επαγγελματιών) ήταν η ιστορία με τα φωτοβολταϊκά. Όπως εξελίχτηκε η ιστορία, οι ΄κλέφτες των χρηματιστηρίων΄ μοιάζουν να έχουν βγει από ταινία καρτούν. Σε εποχή ενεργειακής κρίσης και σε μία χώρα που θα μπορούσε να κερδίσει ένα σημαντικό μέρος των ενεργειακών της αναγκών από τον ήλιο, έχουμε καταφέρει το απόλυτο μηδέν. Χιλιάδες άνθρωποι δανείστηκαν, εκατοντάδες μελετητικά γραφεία πλούτισαν και το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους»...

Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι οι απογοητευμένοι επενδυτές πίστεψαν ότι το ΠΑΣΟΚ της πράσινης ανάπτυξης θα τους έβγαζε από τα αδιέξοδα της πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης. Κι αντί αυτού, έρχεται η πλήρης καταστροφή.

Τι εννοεί, άραγε, η κυβέρνηση με τον όρο «πράσινη ανάπτυξη»; Τελευταία το υπουργείο έχει βάλει στόχο να αναπτύξει τις ανεμογεννήτριες στην θάλασσα. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το «παιγνίδι» στα φωτοβολταϊκά έγινε γι΄ αυτό το λόγο. Όσο για το γεγονός ότι η Siemens είναι ένας από τους δύο μεγάλους παίκτες στον κόσμο που πρωταγωνιστούν στην τεχνολογία των off shore αιολικών πάρκων, αυτό είναι κάτι που μπορεί να είναι και τυχαίο. Βεβαίως – βεβαίως...

Κύριε Παπανδρέου. Καταλαβαίνουμε ότι είναι ενδιαφέρον χόμπι να γνωρίζετε ανθρώπους. Γνωρίσατε στο γυμναστήριο την κυρία Μπιρμπίλη και μάθατε τους βαθύτερους προβληματισμούς της. Την κάνατε, μάλιστα, και υπουργό! Θα μπορούσατε να είχατε επιδιώξει να γνωρίσετε και να μιλήσετε και με τους επενδυτές στο χώρο της ενέργειας. Έχετε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να μάθετε και οι ίδιοι δεν νομίζουμε ότι θέλουν να γίνουν υπουργοί. Άρα, δεν κινδυνεύει η κυρία Μπιρμπίλη. Από τις αστοχίες της κυρίας Μπιρμπίλη, όμως, κινδυνεύουν οι επενδυτές και εκτίθεστε εσείς προσωπικά, όταν μιλάτε για πράσινη ανάπτυξη.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

Κρατικές σπατάλες

Από την εκπληκτική και πραγματικά "άπαιχτη" ιστοσελίδα http://manolisvardis.wordpress.com/ 

αντιγράφω την σχετική ανάρτηση, για να καταλάβουν (όσοι ακόμα δεν κατάλαβαν) πώς διαχειρίζονται τα χρήματα των φορολογουμένων οι εκάστοτε κυβερνώντες...

Ψοφάω γιά αριστερές συνειδήσεις και δεξιές τσέπες… Ή το ανάποδο; Θα σας γελάσω τώρα και δεν θα το΄θελα… Posted by J.McManus

“ΣΑΡΩΝΕΙ” (ΣΤΑ ΦΡΑΓΚΑ)!

Αυτό είναι το ποσό που κοστίζει συνολικά η εκπομπή “έχουμε και λέμε” με την Ρίκα Βαγιάννη, η οποία μεταδίδεται κάθε μεσημέρι στην ανύπαρκτη ΕΤ1 με τηλεθέαση μέχρι στιγμής 1,5%!!! Ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και… συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Μια χαρά κονομάει (και αυτό το κορίτσι). Και αυτά τα έγγραφα είναι σημερινά. Τα έστειλε ο Παύλος Γερουλάνος στη Βουλή το μεσημέρι… (30.1.10)

Πηγή: http://fimotro.blogspot.com/2010/01/blog-post_7227.html

ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ (ΚΟΡΟΪΔΑ)

Μια χαρά κονομάει ο Σπυράκος (ο Παπαδόπουλος). Το ποσό που κοστολογείται η εκπομπή του είναι ακόμα μεγαλύτερο από αυτό που έχουμε διαβάσει στο Πρώτο Θέμα και σε άλλες εφημερίδες όταν είχαν γίνει οι αποκαλύψεις. Το έγγραφο που βλέπετε είναι σημερινό και το… έστειλε ο Παύλος Γερουλάνος στη Βουλή, απαντώντας σε ερώτηση που του είχε κάνει ο Γεράσιμος Γιακουμάτος για τους μισθούς στην ΕΡΤ. Το ποσό είναι εξωφρενικό και ανεβαίνει συνεχώς. Τι θα γίνει με αυτό το θέμα κύριε Γερουλάνο;

Πηγή: http://fimotro.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html

Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μας, ένα πολύ σημαντικό και εξ ίσου αποκαλυπτικό άρθρο του κορυφαίου αναλυτή Β. Μαρκεζίνη, το οποίο δημοσιεύθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2010 στην εφημ. «Έθνος». Ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης κατέχει τον τίτλο του "σερ", είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού.

Δ.Ε.Ε.

Η διαστρεβλωτική επιρροή των ΜΜΕ

Ρόλος των ΜΜΕ είναι, πρωτίστως, να πληροφορούν το κοινό για τις εξελίξεις στον δημόσιο και τον κοινωνικό βίο, να δημοσιοποιούν και, εντός συγκεκριμένων νομικών ορίων, να διερευνούν περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας και, μέσα από το έργο των εκπροσώπων τους που έχουν το απαραίτητο διανοητικό υπόβαθρο, να ενθαρρύνουν το ευρύ κοινό να σκέφτεται σε βάθος τα μεγάλα ζητήματα των ημερών.

Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, τα ΜΜΕ αποτελούν για τους ιδιοκτήτες τους ένα μέσο ενίσχυσης της εξουσίας τους και του κοινωνικού γοήτρου τους, έναν έμμεσο τρόπο προώθησης των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους και, με τη βοήθεια μερικών από τους συντάκτες των κειμένων που δημοσιεύονται καθημερινά στις σελίδες τους ή διαβάζονται κατά τη διάρκεια των ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών προγραμμάτων τους, ένα μέσο επηρεασμού της κυβερνητικής πολιτικής ή ακόμη και συμβολής στην ανάδειξη κυβερνήσεων και αρχηγών πολιτικών κομμάτων κατά τρόπο που να συμφωνεί με τις απόψεις και τις πεποιθήσεις τους.

Παρ’ ότι κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι καινοφανές, η σημερινή τους ένταση, κυριολεκτικά, δεν έχει προηγούμενο. Το συγκεκριμένο φαινόμενο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτή η πολιτική πηγή εξουσίας, αντίθετα με τις περισσότερες άλλες, δεν ελέγχεται κατ’ ουσίαν από κανέναν, σημαίνει ότι τα σημερινά ΜΜΕ έχουν μάλλον διαστρεβλωτικό αντίκτυπο στον σύγχρονο πολιτικό βίο. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα. Η (διαστρεφική) εξουσία, φέρ’ ειπείν, που ασκούν διάφορες ομάδες συμφερόντων στην αμερικανική και τη βρετανική κυβέρνηση έχει σχολιαστεί κατ’ επανάληψη. Η πρακτική αυτή είναι εντυπωσιακή και, στον ίδιο βαθμό, επικίνδυνη.

Στη δική μας χώρα, αυτή η «τάση» να μη σχολιάζεις, να μην ασκείς κριτική, να μην ενημερώνεις, αλλά, συγχρόνως, να «καθορίζεις» (α) ποιοι θα είναι οι ηγέτες και (β) ποια θα είναι τα ζητήματα με τα οποία αυτοί θα ασχοληθούν, έχει εκδηλωθεί υπό δύο αξιοσημείωτες και αντιθετικές μορφές: από τη μια πλευρά, υπερδραστηριότητα, από την άλλη, παθητικότητα. Μερικοί σχολιαστές διέκριναν την πρώτη μορφή στην άκρως παραποιημένη προώθηση ενός από τα άτομα που ήταν υποψήφια για τη θέση του αρχηγού της ΝΔ. Περισσότεροι όμως ήταν εκείνοι που επέκριναν δριμύτατα τη δεύτερη μορφή, διακρίνοντάς τη στη γενική σιωπή που επικράτησε ως προς τα εξωτερικά ζητήματα κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο, σιωπή η οποία επικρατεί ακόμη και σήμερα, που τα εκκρεμή εξωτερικά ζητήματα πλησιάζουν σε κρίσιμο σημείο. Η σιωπή αυτή, θα έλεγε κανείς, ενθαρρύνθηκε από τις κοινές αλλά, εν προκειμένω, εσφαλμένες προσδοκίες για τα εκλογικά αποτελέσματα, τα οποία, κατά τη γνώμη ορισμένων, θα διευκόλυναν λύσεις στις οποίες κανένα μεμονωμένο κόμμα δεν θα είχε το θάρρος να προβεί.

Το πώς θα εξηγήσει κανείς την πρώτη στάση εξαρτάται από την πληροφόρηση, τη διαισθητική αντίληψη, τις προσωπικές προκαταλήψεις ή τον κυνισμό. Υπάρχει ενδεχομένως περιθώριο να συνδυαστούν και τα τέσσερα αυτά στοιχεία. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι αυτή η συνήθεια -αυτή η «δίψα» για τη δυνατότητα ανάδειξης μελλοντικών πρωθυπουργών οι οποίοι να ανταποκρίνονται στο προφίλ που προτιμούν αυτοί που τους προωθούν, μοιάζει να εντείνεται παρά το γεγονός ότι ο λαός δεν ξεγελιέται εύκολα πλέον. Ετσι, πρωθυπουργοί που αναμενόταν να ηττηθούν με οριακή διαφορά αποπέμπονται τελικά με τον πιο βάναυσο τρόπο, διάδοχοι που αναμενόταν να αναλάβουν αρχηγική θέση παραμερίζονται αίφνης, παρ’ όλη τη δύναμη των πανίσχυρων οργανισμών υποστήριξής τους.

Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι τακτικές κινήσεις ανάλογες με εκείνες που έγιναν πρόσφατα ώστε να προβληθεί η κ. Μπακογιάννη (εν σχέσει με τον αντίπαλό της) ως υπόδειγμα πολιτικής ηθικής και αποφασιστικότητας στην εξωτερική πολιτική παρατηρήθηκαν και όταν ο κ. Παπανδρέου είδε το κύρος του να αμφισβητείται κατά χονδροειδή τρόπο το 2007. Και στις δύο περιπτώσεις, τα αποτελέσματα που επιθυμούσαν ορισμένοι δημοσιογράφοι δεν επιτεύχθηκαν.

Επισημαίνοντας αυτά τα φαινόμενα εξυπακούεται ότι δεν εστιάζομαι κυρίως στα άτομα. Τονίζω απλώς ότι η μερίδα των ΜΜΕ που επεδίωξε δύο φορές τα τελευταία χρόνια να αποκτήσει την εν λόγω εξουσία, δεν τα κατάφερε. Είναι ανθρώπινο να κάνεις λάθη, είναι όμως ανόητο να τα επαναλαμβάνεις. «Viva el Popolo!», λοιπόν - «Ζήτω ο Λαός!», ο οποίος δεν έπεσε θύμα των παρασκηνιακών δημοσιογραφικών κινήσεων. Και τούτο ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους όσοι πιστεύουν ότι τα κατεστημένα συμφέροντα μπορούν, όσο εύκολα μπορούσαν κάποτε, να επιβάλουν τους κυβερνήτες που τα ίδια προτιμούν: μολονότι αυτή η δύναμη δεν έχει πεθάνει, έχει οπωσδήποτε μειωθεί σημαντικά.

Το δεύτερο μειονέκτημα των ΜΜΕ δεν είναι άσχετο με το πρώτο, εφόσον, για διάφορους και σύνθετους λόγους, μπορούν να επιλέξουν ποια θέματα θα προωθήσουν ή θα αποσιωπήσουν -όχι ανάλογα με την εγγενή τους αξία, αλλά σύμφωνα με την αξιολόγηση των δημοσιογράφων σχετικά με το τι πρέπει ή δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο δημόσιου διαλόγου. Το γεγονός ότι υφίσταται αυτή η δύναμη είναι αδιαμφισβήτητο. Λιγότερο ξεκάθαρα είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων τα ΜΜΕ πραγματοποιούν αυτήν τη θεματική επιλογή.

Οι πιο αμφιλεγόμενοι παράγοντες που ενδεχομένως -και, αν ναι, κακώς- έχουν επηρεάσει αυτές τις αποφάσεις είναι τα συμφέροντα ορισμένων ξένων χωρών, ακόμη μάλιστα και εκείνων που υποτίθεται ότι είναι φίλιες χώρες και λέγεται ότι ευνοούν ορισμένα πρόσωπα ή έναν ορισμένο τρόπο δράσης. Η ολέθρια περίοδος της δεκαετίας του ‘60 και των αρχών της δεκαετίας του ‘70 περιλαμβάνει τρία από τα χειρότερα παραδείγματα εξωτερικού παρεμβατισμού στη διοίκηση της χώρας μας -1965, 1967, 1974- γεγονός για το οποίο κάποια ελληνικά ΜΜΕ δεν είναι καθόλου άμοιρα ευθυνών.

Είναι γεγονός ότι η απουσία ενός ανοικτού και πλήρους διαλόγου για τα εξωτερικά ζητήματα έχει ήδη επισημανθεί από αρκετούς αρθρογράφους, οπότε δεν χρειάζεται εδώ να τη σχολιάσω εκ νέου. Πρόσφατα, επισημάνθηκαν επίσης ορισμένες ενδείξεις -εσφαλμένες, ελπίζω- ότι στη χώρα μας θα επιτραπεί να ακολουθήσει (φαινομενικά ή πραγματικά) σκληρή στάση ως προς ένα ζήτημα (την πΓΔΜ), ώστε, έπειτα, να σταθεί σχετικά πιο «ελαστική» ως προς άλλα, σημαντικότερα ζητήματα: το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας και τις εν γένει σχέσεις μας μαζί της. Δυστυχώς, τόσο ο κ. Λυγερός όσο και άλλοι αρθρογράφοι που προέβλεψαν αυτές τις κινήσεις αποδεικνύονται σήμερα σωστοί.

Εν προκειμένω, οι παραλείψεις είναι δύο. Το ευρύ κοινό πρέπει, για διάφορους λόγους, να ενημερωθεί για τα ζητήματα και τους κινδύνους που δεν έχουν συζητηθεί μέχρι τώρα.

Κατά πρώτο λόγο, η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας δεν αποτελεί ζήτημα -ή μάλλον πρόβλημα- μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, είναι πρόβλημα για την Ευρώπη στο σύνολό της, καθώς και για όλους όσοι θέλουν να δουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να προοδεύει και να ευδοκιμεί. Θεωρώ ότι όσοι δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την προοπτική -η Αμερική, η οποία δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνει καν, αλλά και η Βρετανία, η οποία ποτέ δεν μπορεί να αποφύγει τις παρεμβάσεις στις υποθέσεις της ηπειρωτικής Ευρώπης, της οποίας το πνεύμα κατά τα άλλα δεν ασπάζεται- είναι εντούτοις ιδιαίτερα θετικοί απέναντι στις αλλεπάλληλες διευρύνσεις, καθ΄ότι δυσχεραίνουν την ολοκλήρωση και εμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία της Ευρώπης.

Οχι μόνο δεν είμαι ο μοναδικός που προβάλλει αυτό τον ισχυρισμό, αλλά, ως άνθρωπος που έχει περάσει όλη του τη ζωή εργαζόμενος στην Ευρώπη και για την Ευρώπη, θεωρώ επίσης ότι ξέρω πολύ καλά για τι μιλάω. Η ουσία των απόψεών μου έχει επίσης εμφανιστεί και σε πολλές αμερικανικές επιθεωρήσεις στρατηγικής -ή και στρατιωτικών πληροφοριών. Κατόπιν τούτου, δεν θα έπρεπε άραγε τα ζητήματα αυτά να εμφανίζονται, έστω και για λίγο, σε έναν κοινοβουλευτικό διάλογο και, ασφαλώς, στα ΜΜΕ της χώρας μας;

Για να το θέσω απλά: η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα ακύρωνε για πάντα κάθε πιθανότητα βαθύτερης ολοκλήρωσης. Και η προοπτική αυτή μόνο την Αγγλία και την Αμερική θα ικανοποιούσε.

Κατά δεύτερο λόγο, η επίλυση της χρηματοοικονομικής κρίσης της Ελλάδας δεν εξαρτάται μόνο από την προθυμία της, ή και την ικανότητά της, να προβεί σε εξοικονομήσεις και περικοπές, τις οποίες η προηγούμενη κυβέρνηση καθυστέρησε να υλοποιήσει αποκλειστικά και μόνο για προεκλογικούς λόγους -τις ευρωεκλογές του Ιουνίου και τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Εξαρτάται επίσης από τη δυνατότητα οικονομικής υποστήριξης που θα δρομολογηθεί, ή και θα προέλθει, από τον πυρήνα των αμερικανικών επιχειρηματικών οργανισμών.

Μια τέτοια κίνηση θα επιβεβαίωνε την καλή θέληση της οποίας απολαύει ο Ελληνας πρωθυπουργός στις ΗΠΑ. Και πάλι, όμως, δεν θα έπρεπε άραγε αυτές οι κινήσεις να δημοσιοποιούνται πλήρως και οι πιθανές πολιτικές συνέπειές τους να τίθενται υπό ενδελεχή εξέταση;

Πράγματι, τι θα είχαμε να πούμε για το τίμημα που μπορεί να συνεπάγεται αυτή η εύνοια; Και όταν μιλώ για τίμημα, δεν αναφέρομαι στο κόστος (δηλαδή τον τόκο) της -τελικής- αποπληρωμής αυτής της οικονομικής υποστήριξης. Πιθανολογώ ότι η εν λόγω υποστήριξη θα συνδεθεί με δικές μας παραχωρήσεις σε πολιτικό επίπεδο. Ας ξεκαθαρίσω ότι σκοπίμως έγραψα τη λέξη πιθανολογώ με πλάγια στοιχεία, διότι ελπίζω ότι αυτό το εφιαλτικό ενδεχόμενο είναι απλώς καρπός της δικής μου γόνιμης φαντασίας και δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα, αν και κάποιες πρόσφατες δηλώσεις υψηλά ιστάμενων στελεχών της κυβέρνησης θα μπορούσαν να εκληφθούν ως προμηνύματα μιας τέτοιας υποχώρησης.

Γιατί όμως φοβάμαι τόσο τις ξένες παρεμβάσεις στις υποθέσεις μας;

Πρώτον, επειδή έχω μελετήσει την ιστορία μας και γνωρίζω ότι, κατά τη νεότερη περίοδο, η Ελλάδα έχει υποφέρει περισσότερο από τις παρεμβάσεις των ανταγωνιστικών «φίλων» της παρά από τις πολιτικές των πραγματικών εχθρών της.

Δεύτερον, επειδή, όπως κατ’ επανάληψη έχω τονίσει, δεν έχουμε καταφέρει να προσαρμόσουμε την εξωτερική πολιτική μας στο γεγονός ότι έχει πλέον παρέλθει η εποχή που η Αμερική ήταν η μοναδική ηγεμονική δύναμη στον κόσμο. Το ότι οι προτάσεις μου δεν έχουν ληφθεί σοβαρά υπόψη δεν προξενεί καμία εντύπωση -σε εμένα τουλάχιστον. Αυτό που με φοβίζει όμως είναι η ανησυχητική απουσία εναλλακτικών προτάσεων, μια και το σημερινό διεθνές καθεστώς δεν εγγυάται καμία απολύτως ασφάλεια για τη χώρα μας.

(Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις δικές μου)


Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=15426&subid=2&pubid=10082878

« 2 0 χ ρ ό ν ι α Μ Ε G A »

Ένα εξαιρετικό κείμενο από την μαχητική θρακιώτικη εφημερίδα "Αντιφωνητής", που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 16-1-2010 http://antifonitis.gr/online/wp-content/uploads/2010/02/287.pdf

«20 χρόνια MEGA» πανηγυρίζει τό βοθροκάναλο μέσα στά μοῦτρα μας, καί εἴπαμε νά τοῦ ἀφιερώσουμε λίγες ἀράδες πού ἀφοροῦν, βεβαίως, σύμπασα τήν ἰδιωτική τηλεόραση στήν πατρίδα μας. Τί ἀκριβῶς λοιπόν εἶναι αὐτό πού γιορτάζει τά εἰκοστά γενέθλιά του; Θά προσπαθήσουμε νά εἴμαστε μετριοπαθεῖς καί σαφεῖς, ὅπως πάντα ἄλλωστε. Αὐτό λοιπόν πού κλείνει μιά εἰκοσαετία ζωῆς στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ ἔκπτωση τοῦ ἀνθρώπου στό ἐπίπεδο τοῦ ἀνθρωποει- δοῦς. Ἐκεῖ ἀκριβῶς ὁδηγεῖ ἡ τηλεθέαση τῶν κοπρογραμμάτων τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης καί δυστυχῶς ἡ πλειοψηφία τοῦ κόσμου ὑποκύπτει στίς σειρῆνες τῆς Κυβερνητικῆς, μετατρεπόμενη βαθμηδόν σέ ἐνεργούμενο. Ποιῶν; Τῶν διαφημιστῶν, τῶν σχεδιαστῶν τοῦ μετανθρώπου, τῶν εἰδικῶν τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς. Ἕνα ἄλλο εἶδος γεννιέται χάρη στίς Μεγάλες Ἀντένες τοῦ συστήματος καί ὅλα τ’ ἄλλα (ἐκπόρνευση τῶν πάντων, διάλυση τῶν ταυτοτήτων, πολιτική χειραγώγηση...) εἶναι ἁπλῶς λεπτομέρειες. Ἐμεῖς δέν διαθέτουμε οὔτε τήν ἐπιστημονική έπάρκεια ἀλλά οὔτε καί τήν χωροχρονική εὐχέρεια γιά νά ἀποδείξουμε τήν ἀλήθεια τῶν ἀνωτέρω κρίσεων, ὑπάρχει ὅμως ἡ βιβλιογραφία γιά ὅποιον ἐνδιαφέρεται νά κοιτάξει πίσω ἀπό τό βρακί τῆς κάθε χαρωπῆς Πορνούλας καί τή γραβάτα τοῦ κάθε χαμογελάτου Κουραδάκη. Τό ἄρθρο αὐτό τό ξεκίνησα βασικά γιά νά βρίσω. Νά βρίσω αὐτά τά σιχάματα πού ἅρπαξαν τίς ἐθνικές συχνότητες μέ τό «ἔτσι θέλω» πρίν 20 χρόνια κι ἀπό τότε λειτουργοῦν πειρατικά, ὑπεράνω κάθε νόμου. αὐτά τά μηδενικά πού γίνανε τάχαμου κι «ἐπώνυμοι» - μή χέσω - ἐπειδή ἀφοδεύουν καθημερινά τίς ἀνοησίες τους στά κεφάλια μας. αὐτές τίς φιλιππινέζες τῶν ἀφεντικῶν πού ἔχουν πλημμυρίσει μέ εὐτέλεια τή χώρα ἡ ὁποία κρατᾶ ἀκόμα μέσα της τούς ἥρωες καί τούς ἁγίους μας. Εἶχα σκοπό νά πῶ τήν ἀθυρόστομη ἄποψή μου γιά τή λέπρα αὐτή πού μηδένισε κάθε ἔννοια πολιτισμοῦ, πού πατρονάρησε κάθε ἐθνομηδενιστικό πέλεθο, πού χάιδεψε κάθε κατινιά, πού μετέτρεψε τίς είδήσεις σέ ἐνημερωτικό σώου. Πρίν ὅμως ἀκόμη ξεκινήσω τά μπινελίκια, ἔπεσε στά χέρια μου ἕνα ἄρθρο τῆς ...ἄλλης πλευρᾶς: Ἡ ἄποψη τοῦ κ. Ι. Ἀναστασάκου, προέδρου τῆς AGB, πού γράφοντας στό «Βῆμα» ἐκστασιάζεται ἀπό τίς ἀλλαγές πού ἐπέφερε ἡ ἰδιωτική τηλεόραση. Εἶπα λοιπόν νά ψάξω τό δίκιο τῶν ἐναντιοφρόνων - καί νά τί βρῆκα:

«...Ἀξίες καί συνήθειες, αἰσθητική καί πρότυπα μετασχηματίζονται», γράφει γιά τήν τελευταία 20ετία, πού πολιτικά ὁριοθετεῖται (συμπτωματικά;) ἀπό τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ. Ναί, ἀλλά αὐτοί οἱ μετασχηματισμοί δέν γίνονται ἀπό μόνοι τους. Κάποιοι τούς ἑτοιμάζουν καί τούς μεθοδεύουν, μέ βασικό ἐργαλεῖο τήν ἰδιωτική τηλεόραση. Ὅταν λοιπόν ἀνεβάζεις ἕνα σήριαλ μέ θετικούς πρωταγωνιστές π.χ. ἕνα ἀξιολάτρευτο πρεζόνι ἤ μία εὐφυέστατη λούγκρα, δέν πουλᾶς κάτι πού ἔχει πέραση ἀλλά φτιάχνεις τό ἦθος καί τίς ἀξίες πού ἐπιθυμεῖς. Πόσο μᾶλλον ὅταν δέν ἀνεβάζεις μόνον ἕνα τέτοιο σήριαλ ἀλλά ἀμέτρητα παρόμοια καί οὔτε ἕνα μέ ἀντίθετα μηνύματα!

«Ἔτσι ἁπλᾶ, χωρίς σχέδιο, ἡ τηλεόραση προχώρησε σάν ἕνα παιδί χωρίς θεσμούς κοινωνικοποίησης, χωρίς δηλαδή σχολεῖο καί οἰκογένεια». Ἐδῶ ὁ Ι.Α. ὁμολογεῖ τήν ἀδιαμφισβήτητη ἀπουσία θεσμικοῦ πλαισίου, κι ἄς συμπληρώνει ὅτι «ἡ tv μας μεγάλωσε καί μέ σωστά καί μέ λάθη».

«Οἱ δύο μεγαλύτερες ἀλλαγές πού ἐπέφερε στή ζωή μας εἶναι ὁ μετασχηματισμός καί ὁ ἐμπλουτισμός τοῦ τί εἶναι σημαντικό καί τοῦ τί εἶναι βίωμα». Συμφωνοῦμε στή διαπίστωση ἀλλά τί νά πεῖς γιά τήν ἐκτίμηση πώς «τό lifestyle δέν εἶναι παρά αὐτό, ἡ εἰσαγωγή τῆς ἔννοιας τῆς ἀπόλαυσης, τό δικαίωμα τοῦ νά ἀποδέχεσαι, νά λές τά μικρά σου ὄνειρα καί κυρίως νά τά βλέπεις χωρίς ἐνοχές καί περιστολές»; Μά τό λάιφσταϊλ εἶναι ἀκριβῶς νά περιορίσεις «τά μικρά σου ὄνειρα» στίς ἐπιθυμίες τῆς ἀγορᾶς καί τῶν κυριάρχων της, νά ἀδειάσεις τήν ὕπαρξή σου ἀπό κάθε περιεχόμενο καί τή ζωή σου ἀπό κάθε νόημα! Αὐτή ἡ ἀπενοχοποίηση τῆς ἀερολογίας καί τοῦ «ἐφήμερου», κατ’ ἐξοχήν γνώρισμα τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης, εἶναι πού συνέτριψε κάθε ἀξιολογία καί συγκρότηση στόν καθημερινό μας βίο. Κι οὔτε χρειάζεται νά εἶναι κάποιος μέλος «ἱερατείου» γιά νά ἐναντιώνεται στήν ἀποβλάκωση καί στήν τηλεοπτική ἀπάτη, ἡ κοινή λογική φτάνει καί περισσεύει.

Ἄς σημειώσουμε ὅμως ἐδῶ ὅτι τό μεγαλύτερο πρόβλημα δέν εἶναι ἡ κυριαρχία τοῦ λάιφσταιλ στά πρωινάδικα καί στά μεσημεριανά κουτσομπολάδικα. Ἀπείρως μεγαλύτερη ζημιά κάνει ἡ ἀνομολόγητη ἐπιβολή του στίς δῆθεν σοβαρές ἐκπομπές - καί μέ τήν ἔννοια αὐτή τό STAR εἶναι ἀπείρως προτιμότερο ἀπό τό MEGA.

Ὁ Ι.Α. γράφει γιά τή νομιμοποίηση τῶν «δῆθεν παρακατιανῶν μά χρήσιμων καί ἀπαραίτητων συμεριφορῶν», ἀναφέροντας τό παράδειγμα τῶν «Ἀπαράδεκτων» πού «ἐπέτρεψαν στή γενιά τοῦ Πολυτεχνείου νά φέρεται ἀνθρώπινα κι ὄχι ὡς σύμβολο ἡρωισμοῦ». Ἐδῶ κάτι ἀληθινό ὑποβόσκει, ἡ ἀνάγκη τῆς (ὑπερ)πολιτικοποιημένης γενιᾶς νά βγεῖ ἀπό τή νεύρωση καί τό ζιβάγκο της. Γιά ποῦ ὅμως; Πέρα ἀπό τήν κνίτισσα μέ τό ταγάρι καί τήν ξέκωλη γλάστρα ὑπάρχουν κι ἄλλες ἐπιλογές, πιστεύω...

Τέλος, ὁ πρόεδρος τῆς AGB μιλᾶ γιά τήν «ριζική μεταβολή τῆς ἀντίληψής μας γιά τόν χῶρο καί τόν χρόνο». Ἐδῶ πράγματι ἀγγίζει τίς βαθύτερες ἐπιπτώσεις στόν τηλεθεατή, ὅμως ἀποφεύγει νά τίς ἀναλύσει καί νά ἐκφέρει γνώμη. Λογικόν, γιατί ἀκόμη καί ὁ φανατικότερος χούλιγκαν τοῦ νεοεποχίτικου καταναλωτισμοῦ θά δυσκολευόταν νά δικαιώσει τήν κατάθλιψη τοῦ ἀνέστιου ἀτόμου.

Ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς, ἐρωτηθείς γιά τό ποιά θά ἦταν ἡ πρώτη του ἐνέργεια ἄν εἶχε μιά μέρα τήν ἐξουσία στή χώρα, ἀπάντησε ὅτι θά ἔφτιαχνε ἕνα δρακόντειο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο. Δέν ὑπάρχει, κατά τή γνώμη μας, πιό σοφή προτεραιότητα καί ἡ ἐπέτειος τῆς τηλεοπτικῆς ἰδιωτείας τήν καθιστᾶ ἐξόχως ἐπίκαιρη.

Κώστας Καραΐσκος

ένα συγνώμη, ρέέέέ.......

Εμείς τότε κάναμε γελοιογραφίες ότι η απίθανη εκείνη κυβέρνηση Σημίτη θα ξεπουλήσει
ακόμα και την Ακρόπολη

κι εκείνοι προσπαθούσαν στην πραγματικότητα να κάνουν ακριβώς αυτό! Οταν όμως η πραγματικότης υπερβαίνει τη γελοιογραφία, τότε βάζουν τα γέλια και οι θεοί...

Θλιβερότερος απ' την υπερβολή μιας καρικατούρας, ο κ. Χριστοδουλάκης επιχειρούσε, λένε, την τιτλοποίηση του Παρθενώνα(!) -εκποιούσε δηλαδή έναντι πινακίου δανείων

ο τσιφ αυτός απόγονος του Περικλή (και της Ασπασίας) τις εισπράξεις από τα εισιτήρια για την Ακρόπολη κι άλλους αρχαιολογικούς χώρους!

......................................

Ενδιαφέροντα άρθρα

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Πολιτικού Επιστήμονα Κ. Χολέβα που δημοσιεύθηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ της Κυριακής 14-2-2010

ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων

Μία απογραφή που ανακοινώθηκε και μία που δεν έχει γίνει ακόμη με αντικειμενικό τρόπο αξίζουν την προσοχή μας. Αναφέρομαι στην εξαγγελθείσα απογραφή πληθυσμού στην Αλβανία και στην ανάγκη να γίνει επιτέλους μία σοβαρή καταγραφή των εθνικών μειονοτήτων που κατοικούν στο κράτος των Σκοπίων.

Η Αλβανία ανακοίνωσε ότι θα διοργανώσει απογραφή του πληθυσμού της το 2011. Θα καταγράφεται η εθνική καταγωγή και το θρήσκευμα των υπηκόων της και έτσι θα μάθουμε για πρώτη φορά τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που ανήκουν στην ελληνική εθνική κοινότητα και των μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τους Βορειοηπειρώτες να μεταβούν στην Αλβανία ειδικά για την ημέρα εκείνη ώστε να απογραφούν στην γενέθλια γη, εφ’ όσον διατηρούν την αλβανική υπηκοότητα.

Για την διεξαγωγή της απογραφής με δήλωση εθνότητας και θρησκεύματος η αλβανική κυβέρνηση απευθύνθηκε στην Ευρ. Ένωση των 27 κρατών και στο Συμβούλιο της Ευρώπης των 47 κρατών. Και οι δύο κορυφαίοι ευρωπαϊκοί Οργανισμοί ενέκριναν το αίτημα και τόνισαν ότι θα βοηθήσουν οικονομικά και οργανωτικά την απογραφή. Βλέπουμε ότι η Ευρώπη δεν έχει αντίρρηση στην καταγραφή του θρησκεύματος σε δημόσια έγγραφα σε αντίθεση με τις ελληνικές «Ανεξάρτητες» Αρχές, οι οποίες απαγορεύουν αυστηρά οποιαδήποτε τέτοια καταγραφή έστω κι αν γίνεται με τη θέληση του απογραφομένου (υπόθεση ταυτοτήτων). Μήπως τελικά στην Ελλάδα κάποιοι είναι ευρωπαϊκότεροι της Ευρώπης;

Στα Σκόπια οι μέχρι τώρα απογραφές της μετακομμουνιστικής περιόδου απαγόρευαν σε όσους είναι Έλληνες ή Βούλγαροι να το δηλώσουν. Πρέπει να πιέσουμε για μία σωστή καταγραφή με ευρωπαϊκή επιτήρηση. Η Ελλάς υποχρεούται να αναγνωρίσει και να προστατεύσει την καταπιεσμένη ελληνική μειονότητα .

Το 1992 η τότε Υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού εκτιμούσε ότι 360.000 περίπου υπήκοοι των Σκοπίων έχουν ελληνική καταγωγή. Ο Σκοπιανός Πρόεδρος Κίρο Γκλιγκόροφ δήλωσε ότι στη χώρα του κατοικούν 100.000 Έλληνες και η δήλωση αυτή δημοσιεύθηκε στον ελληνικό Τύπο της 16-6-1993. Σε επίσκεψη συνεργείου της ΕΤ-3 προ ολίγων ετών πολλοί χωρικοί της ΦΥΡΟΜ φώναζαν ότι είναι Βλαχόφωνοι Έλληνες.

Καιρός είναι να μάθουμε πόσοι ακριβώς είναι οι ομοεθνείς μας.
Κ.Χ. 8-2-2010

ΑΝΑΛΥΣΗ Αμορφωσιάς εγκώμιον

Της Μαριάνας Πυργιώτη
makthes.gr

Χθες το πρωί στη ΝΕΤ, η υπεύθυνη των Διεθνών Σχέσεων του Συνασπισμού Ρένα Δούρου, μια νέα κοπέλα με επικοινωνιακή δεινότητα, μιλώντας για το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών που αφορά την απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες, είπε μεταξύ άλλων:

“Η κυβέρνηση έχασε ιστορική ευκαιρία σε ό,τι αφορά τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες στη χώρα μας. Η κυβέρνηση υποχώρησε στο απαράδεκτο μέτωπο παπάδων και τηλεαστέρων, που κυριαρχεί στις τηλεοράσεις, ένα μέτωπο αμορφωσιάς, που μαρτυρά σε ποιο βαθμό ο απαραίτητος διάλογος για ένα τόσο κρίσιμο θέμα δεν έγινε με τη σοβαρότητα με την οποία θα έπρεπε να είχε γίνει”.

Προσωπικά εκλαμβάνω την ιδιότητα της αμόρφωτης σαν τίτλο τιμής. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, ώστε να στηρίξω το... μέτωπο παπάδων και τηλεαστέρων, που αρνούνται να δεχτούν χωρίς ενστάσεις την απόδοση ιθαγένειας σε νομιμοποιηθέντες μετανάστες στη χώρα-μπάχαλο, που λέγεται Ελλάδα. Μια χώρα που δεν γνωρίζει τον αριθμό των νομιμοποιηθέντων -κυμαίνεται μεταξύ των 540.000 και 640.000- ούτε των λαθρομεταναστών, μια χώρα όπου πωλούνται και αγοράζονται πλαστά ή επίσημα έγγραφα από κυκλώματα και συμμετέχουν διεφθαρμένες δημόσιες υπηρεσίες. Μια χώρα η οποία έχει πολλαπλά προβλήματα με γείτονες και διεκδικήσεις, είναι βασική πύλη εισόδου από την Ασία και τη Μ. Ανατολή. Σαν αμόρφωτος άνθρωπος, λοιπόν, απαιτώ να μη με δουλεύουν οι μορφωμένοι που βαφτίζουν την απόδοση ιθαγένειας σε αλλοδαπούς... ”, λες και είναι στη χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι στη χάρτα των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός κράτους, το οποίο αποδίδει ή σε ακραίες περιπτώσεις αφαιρεί(!) την ιθαγένεια από τους πολίτες του. Και απαιτώ πρώτα να καταγραφούν μέχρι τον τελευταίο, να αποκτήσουν άδειες παραμονής και εργασίας, όπως επίσης και να ασφαλιστούν οι μετανάστες και αμέσως μετά να δω πόσους και ποιους θα αγκαλιάσω και θα αποδεχτώ σαν συνέλληνες. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε άλλες χαμηλού μορφωτικού επιπέδου χώρες της Ε.Ε., ειδικά του Βορρά, τις οποίες επικαλούνται οι μορφωμένοι, αποσιωπώντας όλως τυχαίως την εξής...λεπτομέρεια: Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι εκεί μεταναστεύσαντες πήγαν εξαρχής νομίμως με τσεκαρισμένα χαρτιά και σκληρότατους ελέγχους. Δεν μπουκάρισαν από θαλάσσια και χερσαία σύνορα και στη συνέχεια “χάθηκαν” εντός της επικράτειας επειδή τίποτε δεν λειτουργεί σʼ αυτό το κράτος! Και σε αυτούς να προσθέσουμε τους έλληνες μετανάστες, που επίσης επικαλούνται οι μορφωμένοι, εξισώνοντάς τους με τους παρʼ ημίν μετανάστες. Τέλος, αλλά όχι τελευταίο: Ας μην επικαλεστούν ξανά οι έχοντες τη φώτιση τα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για την ίση παραβατικότητα - εγκληματικότητα Ελλήνων και αλλοδαπών. Διότι αυτή είναι ποσοστιαία... Ακόμη και οι αγράμματοι, όπως εμείς, γνωρίζουν ότι αν δύο σύνολα δεν είναι ίσα αριθμητικά -αριθμός ενηλίκων ελλήνων πολιτών 6 εκατ. / αριθμός μεταναστών 600.000 έως 1εκατ.- τότε η παραβατικότητα στο μικρότερο σύνολο είναι στην πραγματικότητα πολλαπλάσια σε ποσοστό. Εν κατακλείδι: Οι Έλληνες δεν είναι ξενόφοβοι αλλά απέχουν πολύ λίγο από το να γίνουν με τις αλλοπρόσαλλες και παντελώς ανερμάτιστες πρακτικές όλων των κυβερνήσεών τους στο μεταναστευτικό και τον υπαρκτό -και όχι φαντασιωτικό- φόβο τους για τη συνέχεια που θα γραφεί τα επόμενα 20 - 30 - 40 χρόνια. Και έχουν κάθε δικαίωμα να ανησυχούν όσο οι κυβερνήσεις τους χαζοπαίζουν τις προοδευτικές ή τις συντηρητικές κουμπάρες.

Όσοι ζωντανοί...

Είναι πλέον γενικά παραδεκτό ότι ο τόπος πάει από το κακό στο χειρότερο. Δυστυχώς όμως, ποτέ δεν ακούμε από κάποιον «αρμόδιο» τι τελικά φταίει. Αντιθέτως, θα ισχυριζόμουν ότι γίνεται μεθοδευμένη, θα έλεγα και συστηματική, προσπάθεια αποχαύνωσης και αποπροσανατολισμού των νεοελλήνων, από τα κατευθυνόμενα Μ. Μ. Ε., τους πολιτικούς, τα ξένα κέντρα λήψεως αποφάσεων, τα οργανωμένα συμφέροντα, ντόπια και ξένα. Το άρθρο που ακολουθεί, πιστεύω ότι κινείται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που περιγράψαμε παραπάνω, επιχειρώντας να θέσει ζητήματα που μας απασχολούν και προβληματίζουν και, το σπουδαιότερο, δίνει απαντήσεις. Θεωρώ ότι η μελέτη του και όχι η επιδερμική ανάγνωσή του, προσφέρει κάποιες ελπίδες ότι δεν έχουν χαθεί όλα…

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

 

“ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ”

Γεώργιος Ι. Σκλαβούνος
Οικονομολόγος-Κοινωνιολόγος

Η κρίση στην οποία βυθίζεται η χώρα, δεν είναι απλά και μονοδιάστατα οικονομική. Η κρίση είναι βαθύτατη και στο σύστημα αξιών και στον πολιτισμό της καθημερινής μας ζωής. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μόνο εισαγόμενη. Οι αναγκαίες παρεμβάσεις για την έξοδο απ’ την κρίση δεν θα είναι αποτελεσματικές αν είναι αποσπασματικές και μονοδιάστατες. Καμιά οικονομία δεν αναπτύσσεται σε κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό, ηθικό κενό.

Η χώρα έχει ανάγκη αναγέννησης και ανασυγκρότησης, σε όλο το πλάτος του κοινωνικού και του πολιτικού φάσματος. Η ζωτική ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι αυτή ενός νέου κυβερνητικού προγράμματος, ενός νέου φορολογικού προγράμματος, μα η διαμόρφωση ενός αναγεννητικού οράματος και προγράμματος που θα διαποτίζει και θα εμπνέει κάθε ατομική και συλλογική πρακτική. Αυτή είναι η αποστολή της πολιτικής ηγεσίας στο σύνολό της και του πολιτικού συστήματος. Αυτό είναι το χρέος της πνευματικής ηγεσίας.

Οι πρόσφατες εκλογές μπορούν να έχουν νόημα, να αποκτήσουν πραγματικό περιεχόμενο και να φέρουν πραγματικό αποτέλεσμα, μόνο ως απαρχή μιας νέας προσπάθειας, καθολικής εθνικής και κοινωνικής αναγέννησης. Το ζητούμενο δεν είναι να μειώσουμε κατά τι, το εξωτερικό χρέος και το επιτόκιο του δανεισμού μας, αλλά να μπει η χώρα και ο λαός μας σε μια πορεία εξόδου από τη σήψη και την παρακμή. Όπως μας θύμισε ο διεθνής Έλληνας Ζωγράφος Γ. Κουνέλης στην τελετή ανακήρυξης του σε επίτιμο διδάκτορα της σχολής Καλών Τεχνών «Δεν χρησιμεύει πλέον να έχουμε ένα δυνατό σχέδιο για την αλλαγή».

Η καθολική ανομία που καθηλώνει τη χώρα, ευνουχίζει, αποπροσανατολίζει και εξαγριώνει τη νέα γενιά, η ανομία που καταλύει κάθε κοινωνική συνοχή και ανατροφοδοτεί ένα κυρίαρχο αντικοινωνικό ατομικισμό, μια καθολική «α-ηθικότητα», δεν ξεριζώνεται με τεχνοκρατικούς τσελεμεντέδες και «οργανωτίστικες» προσεγγίσεις. Η βαθύτατη κρίση αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας των φορέων και των θεσμών της κοινωνίας μας έχει καταλύσει κάθε έννοια συμμετοχικού πολιτισμού και ήθους. Η κρίση αντιπροσώπευσης και αξιοπιστίας στην πολιτική, είναι άρρηκτα δεμένη με την κρίση συμμετοχής, και τις εδραιωμένες πρακτικές στις συμμετοχικές διαδικασίες…

Για την έξοδο απ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, δεν αρκεί απλά και μόνον, ένα τεχνοκρατικό πρόγραμμα, μιας νέας κυβέρνησης, είτε αυτό είναι κεντροδεξιάς, είτε κεντροαριστερής κατεύθυνσης. Η δημιουργική ανατροπή πρέπει να στοχεύει πρωτίστως στο πολιτικό μας σύστημα, στη σχέση του με την κοινωνία, στην κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα και πρακτική, στην αναγέννηση της υπεύθυνης συμμετοχής.

Το τρομακτικό χρέος της χώρας δεν αποτελεί λογιστικό πρόβλημα. Δεν θα λυθεί με ένα καλύτερο λογιστή, ούτε με αποδοτικότερους φοροεισπραχτικούς μηχανισμούς. Εκφράζει την παραγωγική εξειδίκευση της χώρας, την εξειδίκευση της ελληνικής επιχείρησης, του ελληνικού επιστημονικού δυναμικού, του ελληνικού εργατικού δυναμικού, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, τον προσανατολισμό και την αποτελεσματικότητα της έρευνας, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Εκφράζει τη θέση και τη σχέση της χώρας στον παγκόσμιο καταμερισμό γνώσης και οργάνωσης, αποτελεσματικότητας και ισχύος. Κατά συνέπεια, το ζητούμενο δεν ήταν και δεν είναι απλά και μόνο η ανατροπή μιας κυβέρνησης. Είναι η ριζική αλλαγή της καθημερινής μας πράξης και πρακτικής, στο συνδικαλισμό, στη δουλειά, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, το κόμμα, το κάθε κόμμα, την Εκκλησία, στις σχέσεις των κοινωνικών εταίρων, στον αναπτυξιακό διάλογο, στην εθνική στρατηγική έρευνας, στον τοπικό και τον εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό, στον τοπικό και τον εθνικό προγραμματισμό. Σε όλους τους παραδοσιακούς θεσμούς οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας.

Η αδυναμία εμπέδωσης αξιοσέβαστης σχέσης πολίτη-κράτους, πολίτη δημόσιας διοίκησης, η αδυναμία διασφάλισης ενός στοιχειωδώς αποτελεσματικού και ευνομούμενου κράτους, δεν αλλάζουν με τη μετακίνηση δυσαρεστημένων ψηφοφόρων - οπαδών, ούτε με την αλλαγή συσχετισμού κοινοβουλευτικής δύναμης. Αυτές οι μετακινήσεις δεν εκφράζουν διαφοροποίηση πολιτικής συμπεριφοράς και συνείδησης. Δε σηματοδοτούν κάποια αλλαγή, στην ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της κοινωνικής συμμετοχής, στο ήθος και την αποτελεσματικότητα της εργασίας και της συνεργασίας.

Για την έξοδο από την κρίση δεν αρκεί μια ηγεσία, που μπορεί να προτείνει τις καλύτερες δυνατές λύσεις στα προβλήματα. Χρειάζεται η ηγεσία αυτή, να πλαισιώνεται να στηρίζεται από κόμματα και κινήματα «καταλύτες», ικανά να μετουσιώνουν τη σωστή τεχνοκρατική-επιστημονική πρόταση, μέσα από κοινωνική συμμετοχή, σε κατακτημένη κοινωνική γνώση ,κοινωνική θέληση και αφοσιωμένη δράση. Για την έξοδο της χώρας και της κοινωνίας μας από τη βαθύτατη και πολυεπίπεδη κρίση, δεν αρκούν τα παραμύθια και οι ευχές συναίνεσης, σε επίπεδο κομματικών ηγεσιών.

Το χειρότερο ναυάγιο θα ήταν να εναποθέσουμε τις ελπίδες εξόδου από την κρίση, σε μια συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων. Αυτό το πείραμα επιχειρήθηκε στον ευρωπαϊκό χώρο, για πρώτη φορά στην Αυστρία και οδήγησε στην άνοδο του νεοφασισμού.

Ασφαλώς και η «τιμωρία των κομμάτων του ευρω-μονόδρομου», δεν συνιστά λύση. Για την παραδοσιακή αριστερά ισχύει πάντα η κριτική του Χάμπερμας. Από τη στιγμή πού υποκατέστησαν τη σκέψη, με τη μια και μόνη μέθοδο, κατήργησαν τη σκέψη.

Όταν οι έρευνες καταδεικνύουν ότι, το κατεστημένο μοντέλο πολιτικής, οι πολιτικοί, οι λειτουργοί και οι λειτουργίες του κράτους βρίσκονται στην εσχάτη αναξιοπιστία, δεν καταργείς τη πολιτική. Αλλάζεις ριζικά το απαξιωμένο και αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα, το σύστημα κομματικής οργάνωσης και λειτουργίας. Αλλάζεις το πλαίσιο και την κουλτούρα του πολιτικού διαλόγου, τη σχέση ανάμεσα στο κόμμα και την κοινωνία. Όταν το καράβι είναι, λόγω βλάβης αταξίδευτο, δεν ψάχνεις καπετάνιο ευρύτερης αποδοχής. Ψάχνεις «μαστόρους». Οι επικοινωνιολόγοι και οι διαφημιστές δεν αρκούν. Δίχως να μπορούν να αγγίξουν τα θεμέλια του πολιτικού οικοδομήματος, επιδίδονται σε μια διαρκή ωραιοποίηση της όψης του. Για την έξοδο από τη κρίση χρειαζόμαστε ένα ριζικά αναγεννημένο πολιτικό σύστημα, ικανό να επαναθεμελιώσει την πολιτική και τους θεσμούς της στην υπηρεσία της ΠΟΛΗΣ και του ΠΟΛΙΤΗ.

Ο θεσμός του κόμματος, ως υποκατάστατο κοινωνικής ένταξης, ως εταιρία παραγωγής και διαχείρισης οπαδών, ως σύστημα αντιπροσώπευσης δίχως λογοδοσία και ακόμα ως μηχανισμός διεκδίκησης, άσκησης ή και νομής της εξουσίας, δεν αποδίδει πια. Αδυνατεί να διασφαλίσει αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα.

Το πολιτικό μας σύστημα και το παραδοσιακό μοντέλο λειτουργίας του κόμματος, αποξένωσαν τον άνθρωπο από κάθε βιωματική σχέση με την ιδεολογία του. Η εκ μέρους του πολίτη και της κοινωνίας, μετάθεση-ανάθεση της ευθύνης για την πραγμάτωση της ιδεολογίας στο κόμμα [εργολαβικά στην κομματική γραφειοκρατία] και μάλιστα όταν αυτό θα έλθει στην εξουσία, αποξενώνει, πολίτη και κοινωνία από την όποια ηθική προϋποθέτει ή ευαγγελίζεται η ιδεολογία. Αποξενώνει, πολίτη και κοινωνία, από το χρέος, τη χαρά, την εμπειρία ,να κάνει την ιδεολογία πράξη, να προσπαθεί να ζει την ιδεολογία στο εδώ και τώρα, στην οικογένειά, με ομοϊδεάτες φίλους στη δουλειά , τον επαγγελματικό χώρο, στο πνευματικό ίδρυμα που μετέχει. Εθίζεται ο πολίτης εις το να ζει με τρόπους και κανόνες που δεν σέβεται, εθίζεται στον συμβιβασμό, την μοιρολατρία, την υποκρισία. Αποτρέπεται, ο πολίτης, απ’ το να δοκιμάσει και να μάθει, «πως ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ». Μ’ αυτό τον τρόπο ο πολίτης οδηγείται εις το να μη ξέρει, να μη θέλει, να μη μπορεί να μετέχει ουσιαστικά-αποφασιστικά στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική ανάπτυξη, αλλά και την πολιτική αλλαγή. Ο πολίτης που τα εναποθέτει όλα στην ηγεσία, την κομματική γραφειοκρατία, το κράτος, παύει να είναι πολίτης. Είναι καταναλωτής πολιτικών προϊόντων.

Η υποκατάσταση της πολιτικής από το κυβερνητισμό και τη διοίκηση, έχει οδηγήσει στη κατάργηση της πολιτικής, ως ενεργού υπεύθυνης κοινωνικής συμμετοχής. Οι κοινωνικές αλλαγές, οι αλλαγές στο κυρίαρχο ήθος στα συναλλακτικά ήθη, την κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα, δεν γίνονται από Υπουργικά Συμβούλια. Γεννιούνται από τη δράση της οργανωμένης κοινωνίας. Η πραγματική αναγέννηση των επιστημονικών και των επαγγελματικών φορέων, των πνευματικών ιδρυμάτων, του πανεπιστημίου, μπορεί να αποτελέσει απάντηση στην κρίση συμμετοχής, στην κρίση της δημοκρατίας και στην κατάχρηση της εξουσίας. Στην κατάχρηση της αυθαίρετης εξουσίας του κράτους, των Μ.Μ.Ε. των πολυεθνικών της οικονομίας σήμερα και των πολυεθνικών της πολιτικής αύριο...

Τα κόμματα των οπαδών δεν μπορούν να μετατραπούν σε κόμματα πολιτών, σε κόμματα κοινωνικής αλλαγής, κοινωνικής απελευθέρωσης και ανάπτυξης, πολιτισμικής και ηθικής αναγέννησης την ημέρα που κερδίζουν τις εκλογές. Η αλλαγή του πολιτικού συστήματος προϋποθέτει ριζική αλλαγή, όχι μόνο στην οργάνωση, αλλά κυρίως στη κοινωνική λειτουργία των κομμάτων. Στην ψυχή, το ήθος, την κουλτούρα της εσωκομματικής ζωής. Στη σχέση κόμματος κοινωνίας. Τα κινήματα και τα κόμματα που απαιτούν οι καιροί, δεν είναι αυτά των οπαδών. Χρειάζονται κόμματα και κινήματα ικανά να μετατρέπουν τη κοινωνική ανάγκη και το κοινωνικό πρόβλημα, σε κοινωνικά αναπτυξιακή δύναμη και δυναμική. Κόμματα και κινήματα που δε θα καθηλώνουν, δεν θα εκτονώνουν τη κοινωνική δυσαρέσκεια, σε διεκδίκηση και διαμαρτυρία.

Κόμματα και κινήματα, καταλύτες κοινωνικο-οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης έχει ανάγκη ο τόπος, σε ολόκληρη τη γεωγραφική του έκταση και σε ολόκληρο το πολιτικό του φάσμα. Αναπτυξιακές και όχι εξουσιαστικές πρωτοπορίες χρειάζεται η κοινωνία μας για να βγει απ’ την κρίση. Κόμματα που θέλουν, ξέρουν και μπορούν να αφυπνίσουν στους οπαδούς τους, την αξιοπρέπεια το ήθος του πολίτη.

Σήμερα, δεν ζούμε απλά μια κρίση εμπιστοσύνης στις σχέσεις κράτους πολίτη, μια κρίση στη σχέση του πολίτη με την οργανωμένη πολιτική, τα κόμματα. Ζούμε μια βαθύτατη παρακμή στο πυρήνα του συμμετοχικού μας πολιτισμού, στην ίδια την κοινωνικότητα της ανθρώπινης φύσης. Κατά συνέπεια το ΜΕΓΑ ζητούμενο, πέρα απ’ τη διοικητική μεταρρύθμιση και την οικονομική ανασυγκρότηση, είναι η ριζική αναγέννηση της πολιτικής, απ’ τ’ αριστερά και απ’ τα δεξιά. Είναι η αναγέννηση της κουλτούρας, της ατομικής και συλλογικής ευθύνης. Είναι ο θάνατος του οπαδού και η αναγέννηση του, ΠΟΛΙΤΗ, η αναγέννηση της δημιουργικότητας και της κοινωνικότητας του μέσου Έλληνα. Ο Ήλιος αυτής της αλλαγής, θέλει πολύ δουλειά. Απαιτεί ένα βήμα πέρα κι απ’ αυτήν ακόμα την ανιδιοτελή δέσμευση και προσφορά. Απαιτεί να δίνουμε στον ΑΛΛΟ, τον συμπολίτη, τον συνάδελφο τον συναγωνιστή, τον σύντροφο, την ευκαιρία, την ενθάρρυνση, την βοήθεια, να βγάζει, να καλλιεργεί και να προσφέρει, τον καλύτερο εαυτό του……..

Από τα καμένα δάση, τα καμένα ιερά και τα εγκαταλειμμένα χωριά, μέχρι τα αστικά μας κέντρα, από το χώρο της εκπαίδευσης μέχρι τα εργαστήρια της τέχνης, από τα συνδικάτα μέχρι τους επιστημονικούς φορείς, την Εκκλησιά και την Ακαδημία.. Όσοι ακόμα ζωντανοί, όσοι δεν έχουν εθιστεί στον ευτελισμό του καθημερινού συμβιβασμού, όσοι δε συγκινούνται από «σατραπείες και τέτοια», όσοι δεν έχουν παραδοθεί στην ηττοπάθεια, την ιδιώτευση, το βόλεμα της «σταθερότητας» του κοινωνικοπολιτικού μας τέλματος... «Όσοι ζωντανοί» πιστεύουν ότι αυτός ο κόσμος, αυτός ο τόπος, είναι μικρός αλλά και Μέγας, ας μην περιμένουν το «τραγούδι των ηρώων».

Η χρησιμότερη κοινωνική προσφορά είναι η συμβολή μας στην αναγέννηση και τη αριστοποίηση της κοινωνικής συμμετοχής.

Γ.Σ.

Απεργιακά...

Πραγματοποιήθηκε χθές η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων που είχε εξαγγείλει η ΑΔΕΔΥ. Μεταξύ των απεργούντων ήσαν και οι εφοριακοί και τελωνειακοί (!!!), από τους πλέον ακριβοπληρωμένους υπαλλήλους του ελλαδικού κράτους. Βεβαίως, δεν φταίνε για την σημερινή κατάσταση μόνον αυτοί και οι πρώτοι που έπρεπε να "κάτσουν στο σκαμνί" είναι οι κάθε επιπέδου πολιτικοί, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Επειδή λοιπόν το θράσος έχει ξεχειλίσει πια σ' αυτόν τον τόπο, παραθέτω κάποια δημοσιεύματα εφημερίδων από δραστηριότητες μελών αυτών των συντεχνιών, που διαβάζουμε συχνά. Μα θα μου πείτε δεν είναι όλοι το ίδιο. Θα σας απαντήσω ερωτώντας: Έχετε ακουστά ποτέ από τους συναδέλφους τους, τους συνδικαλιστάδες και άλλους αργόσχολους αυτών των κλάδων ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τί συμβαίνει, να κάνουν κάποια αποκάλυψη, να έχει υπάρξει έστω μία (1) καταγγελία; Για το τελευταίο θέμα παρακαλώ τους αναγνώστες να διαβάσουν το άρθρο που δημοσιεύεται στο τέλος. Είναι αν μη τι άλλο εξαιρετικά διδακτικό.

Δ.Ε.Ε.

Διώξεις σε 10 τελωνειακούς για υπόθεση διαφθοράς

NAFTEMPORIKI.GR Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου 2010 16:50
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1774192

Στη δικαιοσύνη παραπέμπονται δέκα τελωνειακοί υπάλληλοι για υπόθεση διαφθοράς. Ήδη σχηματίσθηκε δικογραφία για κακουργηματικές πράξεις σε βάρος πέντε Τελωνειακών Υπάλληλων του Τελωνείου Κακαβιάς, τεσσάρων του Τελωνείου Μέρτζανης Ιωαννίνων και ενός του Κεντρικού Τελωνείου Ιωαννίνων. Σύμφωνα με την αστυνομία, πριν από ένα έτος περίπου, περιήλθαν σε γνώση της πληροφορίες ότι Τελωνειακοί Υπάλληλοι μεθοριακών σταθμών με την Αλβανία, έναντι χρηματικής αμοιβής, επέτρεπαν την έξοδο από τη χώρα μας φορτηγών-οχημάτων, τα οποία μετέφεραν διάφορα προϊόντα, χωρίς να τηρούνται οι νόμιμες διαδικασίες. Μετά από πολύμηνη έρευνα προέκυψε η συμμετοχή στη συγκεκριμένη υπόθεση πέντε Υπαλλήλων του Τελωνείου Κακαβιάς, τεσσάρων Υπαλλήλων του Τελωνείου Μέρτζανης Ιωαννίνων και ενός Υπαλλήλου του Κεντρικού Τελωνείου Ιωαννίνων. Οι προαναφερόμενοι υπάλληλοι ενεργώντας ατομικά ή από κοινού, επέτρεπαν τη διέλευση φορτηγών οχημάτων προς την Αλβανία χωρίς να τηρούν τις προβλεπόμενες διαδικασίες του Τελωνειακού Κώδικα και παρακάμπτοντας, κατά περίπτωση, τις προβλεπόμενες διαδικασίες ελέγχου SCHE Ν GEN .

Η διαδικασία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τον προσπορισμό σημαντικού οικονομικού οφέλους για τους ιδίους και την ιδιαίτερα μεγάλη απώλεια εσόδων (δασμών κ.λ.π.) για το Ελληνικό Δημόσιο. Ειδικότερα, δεν καταχωρούσαν συγκεκριμένες διελεύσεις φορτηγών στα προβλεπόμενα επίσημα βιβλία, εισπράττοντας κάθε φορά χρηματικό αντάλλαγμα, που κυμαινόταν ανάλογα με το είδος και την αξία του φορτίου. Σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούσαν ιδιαίτερα τεχνάσματα, καθώς σε άτυπα βιβλία εισόδου – εξόδου που χρησιμοποιούσαν, κατέγραφαν τις σχετικές διελεύσεις με την ένδειξη κενό ή βάζοντας παύλα (-) ή μη καταχωρώντας οποιαδήποτε επισήμανση στη σχετική στήλη.

Ενδεικτικά από την έρευνα προέκυψε ότι οι εμπλεκόμενοι Τελωνειακοί, με την μεθοδολογία που προαναφέρθηκε, το χρονικό διάστημα από 27-09-2008 έως 13-01-2010 είχαν πραγματοποιήσει (11.814) παράνομες διελεύσεις στο Τελωνείο Μέρτζανης, ενώ το χρονικό διάστημα από 02-01-2006 έως 13-01-2010 είχαν πραγματοποιήσει (4.780) παράνομες διελεύσεις στο Τελωνείο Κακαβιάς. Η σχετική έρευνα έχει επεκταθεί και για τα προηγούμενα έτη.

Επιπλέον, οι προαναφερόμενοι σε κάθε Τελωνείο (Μέρτζανης – Κακαβιάς) είχαν συστήσει κοινό ταμείο προσπορισμού των παράνομων εσόδων, στο οποίο συγκέντρωναν τα χρήματα που εισέπρατταν ως αντίτιμο για να παρέχουν και να εξασφαλίζουν την ελεύθερη, άνευ των προβλεπόμενων διατυπώσεων και ελέγχων, διέλευση των οχημάτων.

Η δικογραφία υποβλήθηκε την 01/02/2010 στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ιωαννίνων, μετά από σχετική παραγγελία του εποπτεύοντος τη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων, Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών. Σε βάρος τους ασκήθηκε ποινική δίωξη, για τις ακόλουθες πράξεις:

α) Απιστία σχετική με την Υπηρεσία (από κοινού και κατ΄εξακολούθηση) από υπαίτιους που μεταχειρίστηκαν ιδιαίτερα τεχνάσματα και η ελάττωση της περιουσίας είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας.

β) Κατάχρηση εξουσίας από κοινού και κατ΄εξακολούθηση.
γ)Νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα κατ΄εξακολούθηση.
Επιπλέον σε βάρος των προαναφερομένων επιβλήθηκε και ο περιοριστικός όρος της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα.

Θεσσαλονίκη: Οικονομικό σκάνδαλο με παράνομη

επιστροφή ΦΠΑ

Eμπλέκονται εφοριακοί και εταιρείες «μαϊμού».
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/01/2010_321031

Εντολή να επιστρέψουν, εντός των 48 ωρών, οι υπεύθυνοι εφοριακοί τριών Δ.Ο.Υ της Θεσσαλονίκης και οι υπεύθυνοι αντίστοιχων εταιρειών «μαϊμού», το ποσό των 8.831.906 ευρώ, διαβίβασε στην αρμόδια διεύθυνση επιθεώρησης της πόλης, ο Γενικός Επίτροπος Επικρατείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, Γ. Σχοινιωτάκης. Το συγκεκριμένο ποσό περιήλθε στην κατοχή των εταιρειών από επιστροφή ΦΠΑ, μετά την προσκόμιση πλαστών βεβαιώσεων και εικονικών τελωνειακών στοιχείων. Οι υπεύθυνοι των τριών εταιρειών είναι έως σήμερα άγνωστοι.

Όπως προκύπτει από την έγγραφη παραγγελία του κ. Σχοινιωτάκη, η απάτη των τριών ανύπαρκτων εταιρειών έγινε στις Γ΄και Δ΄ Δ.Ο.Υ Θεσσαλονίκης, καθώς και στη ΦΑΕ Θεσσαλονίκης. Στο έγγραφο αναφέρεται ότι μόλις έγινε γνωστή η απάτη, οι αρμόδιοι οικονομικοί επιθεωρητές, που επιλήφθηκαν της υπόθεσης, επικαλέστηκαν ευνοϊκό νομοθετικό πλαίσιο για τους υπεύθυνους εφοριακούς υπαλλήλους, προκειμένου, είτε να μην τους επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις, είτε να απαλλαγούν. Ειδικότερα, στους υπευθύνους εφοριακούς καταλογίστηκε απλή αμέλεια και ατελής εκπλήρωση των καθηκόντων τους, ενώ άλλοι έμειναν άθικτοι από την έρευνα, που διεξήχθη.

Ο Γενικός Επίτροπος Επικρατείας αναφέρει ότι οι οικονομικοί επιθεωρητές επικαλέστηκαν τις νομοθετικές διατάξεις που αφορούν τους υπαλλήλους του δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και όχι αυτές των διαχειριστών υπολόγων, που έχουν αυξημένες ευθύνες. Ακόμη, αναφέρει ο κ. Σχοινιωτάκης ότι η παραγραφή των αδικημάτων για τους δημοσίους υπαλλήλους είναι διετής, ενώ για τους διαχειριστές υπολόγους η παραγραφή είναι δεκαετής ή ακόμη και εικοσαετής.

Παράλληλα, της υπόθεσης έχει επιληφθεί η Εισαγγελία Θεσσαλονίκης, προκειμένου ασκήσει ποινικές διώξεις σε βάρος των υπευθύνων εφοριακών. Επίσης, η Εισαγγελία θα αναζητήσει και ποιοί είναι πίσω από τις εταιρείες «μαϊμού» για να ασκήσει διώξεις σε βάρος τους και εφόσον αποκαλυφθούν, να εκτελεστεί το δεύτερος σκέλος της εντολής Σχοινιωτάκη, για επιστροφή από την πλευρά τους του ποσού της απάτης.

ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ                Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου 2010 - 00:03

Σπάστε το νόµο της σιωπής

thanasis.mavridis@capital.gr

Οι υπάλληλοι των εφοριών απεργούν, διότι θα τους κοπούν τα παχυλά τους επιδόµατα. Ιερό το δικαίωµα της απεργίας, δεν λέµε, αλλά ας εξετάσουµε λίγο το πώς και το γιατί. Στο πρόσφατο παρελθόν, λοιπόν, αποφασίστηκε να δοθεί ένα κίνητρο στους εργαζόµενους στις εφορίες για να περιοριστεί το φαινόµενο της διαφθοράς και για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, ώστε να έχει έτσι περισσότερα έσοδα το Δηµόσιο. Αντί να στείλουν τους επίορκους στη φυλακή, αντί να διαλύσουν τα shops in the shop που λειτουργούν οι επιτήδειοι στην πλάτη των Ελλήνων φορολογούµενων, αποφάσισαν να αντιµετωπίσουν το φαινόµενο µε ένα γενναίο οικονοµικό επίδοµα.

Ερώτηση: Απέδωσε το µέτρο; Απάντηση: Όχι! Γιατί λοιπόν απεργούν; Διότι το θεωρούν κεκτηµένο τους δικαίωµα κι επειδή νιώθουν ισχυροί (το κράτος τούς χρειάζεται για να µπορέσει να αυξήσει τα έσοδά του), αποφάσισαν να κατεβάσουν τα ρολά στις εφορίες.

Θα περιµέναµε από την ΑΔΕΔΥ και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εργαζοµένων στις εφορίες να ασχοληθούν κάποτε, επιτέλους, µε όλους εκείνους που νιώθουν ότι είναι συνέταιροι στα ταµεία του κράτους. Με εκείνους που έχουν κάνει τη διαφθορά κανόνα και όχι εξαίρεση. Ο επιχειρηµατικός κόσµος γνωρίζει καλά τι λέµε, όπως γνωρίζουν και όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και ελάχιστα µε το θέµα. Θα περιµέναµε λοιπόν από τους υπεύθυνους συµπολίτες µας, σε µια περίοδο βαθιάς οικονοµικής κρίσης, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και όχι να διεκδικούν ένα επίδοµα που έχουν αποδείξει ότι δεν το δικαιούνται.

Μην τολµήσει κανείς να πει ότι τα φαινόµενα διαφθοράς είναι περιορισµένα και ότι υπάρχουν όργανα της πολιτείας που επιλαµβάνονται των παρανοµούντων. Εδώ θα γελάσει και ο κάθε πικραµένος!

Ας µας πουν τι ποινές αντιµετώπισαν οι επίορκοι συνάδελφοί τους και ας µας πουν ποιος είναι ο ρόλος των εκπροσώπων τους στις διαδικασίες ελέγχου που ακολουθούν µετά την αποκάλυψη κάθε σκανδάλου διαφθοράς.

Να το πάρετε, κύριοι, το επίδοµα. Κι αυτό και άλλα τόσα να σας δώσουµε. Σπάστε όµως το νόµο της σιωπής και στείλτε τους εγκληµατίες πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Κι εν πάση περιπτώσει, αν δεν επιθυµούν οι ίδιοι να µπουν σε διαδικασίες ψυχοφθόρες, ας κάνει η κυβέρνηση τα απαραίτητα βήµατα, για να τελειώνουµε µια για πάντα µε εκείνους που πίνουν καθηµερινά το αίµα του επιχειρηµατικού κόσµου...

Θανάσης Μαυρίδης    http://www.capital.gr/Articles.asp?id=906130

Καταγγελία του Προέδρου των μεταναστών Ελλάδος για το "νομοσχέδιο για την Ιθαγένεια"

Πανικό δημιούργησε στην εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου η τοποθέτηση του Προέδρου των μεταναστών Ελλάδος κ. Κολομπανί για το νομοσχέδιο περί απόδοσης ιθαγένειας στους μετανάστες. Ο κ.Κολομπανί κατήγγειλε ότι πίσω από το εγχείρημα αυτό κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες ψηφοθηρίας, οι οποίες μάλιστα δεν θα ωφελήσουν μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ και όσα άλλα κόμματα υπερασπίζονται μετά μανίας την ανεξέλεγκτη απόδοση της ιθαγένειας που σχεδιάζεται.

Ο Πρόεδρος των μεταναστών μίλησε επίσης για ένα μικρό κόμμα (ποιο να είναι άραγε) το οποίο ζήτησε από σωματεία μεταναστών να αλληλοστηριχθούν στο συγκεκριμένο εγχείρημα, "θα σας στηρίξουμε...στηρίξτε μας...". Κανονική αγοραπωλησία δηλαδή...! Επίσης παρακολουθήστε τον πανικό που προκάλεσαν το λόγια του κ. Κολομπανί στους κ. Χατζηνικολάου, κ. Μακρή, κ. Μαργαρίτη και φυσικά κ. Τζάκρη. Δείτε τους να εγκαλούν τον Πρόεδρο των μεταναστών και να προσπαθούν να τον "συνετίσουν" έτσι ώστε να πει αυτά που θα ήθελαν να ακούσουν από έναν εκπρόσωπο μεταναστών και όχι αυτά τα οποία έλεγε! Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε τι παίζεται πίσω από τις πλάτες των Ελλήνων!

Το θεώρημα περί ιθαγένειας και ενσωμάτωσης

Tου Σταυρου Λυγερου

Η χθεσινή εκτός ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε τις διαφωνίες, που είχε ήδη αναδείξει ο διάχυτος δημόσιος διάλογος. Το νομοσχέδιο διαφέρει κάπως από το κείμενο της νομοθετικής πρωτοβουλίας, που είχε τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Είναι αλήθεια ότι ο υπουργός Εσωτερικών έκλεισε ορισμένες επικίνδυνες «τρύπες», αλλά διατήρησε ανέπαφη την αρχική φιλοσοφία.
Το θεώρημα του πρωθυπουργού είναι ότι η παραχώρηση ιθαγένειας επιφέρει την ενσωμάτωση των μεταναστών. Τα γεγονότα το έχουν σε μεγάλο βαθμό διαψεύσει. Αυτό δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να νομοθετεί με στόχο την «πολυπολιτισμική κοινωνία», υπό την επήρεια του ιδεολογήματος ότι το εθνικό κράτος είναι ξεπερασμένο και πρέπει να το ξεφορτωθούμε.

Ο Γ. Παπανδρέου δεν απάντησε σε τρία κρίσιμα ερωτήματα:.....

Διώκτες του λαού

Και αντιλαϊκοί και εθνομηδενιστές

Διάφοροι ψευδοαριστεροί «επαναστάτες» συντάσσονταν με το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη για δύο βασικά λόγους. Ο πρώτος, –ο βασικός και ουσιώδης– ήταν και είναι ο εθνομηδενισμός του, ότι δηλαδή προωθεί τον νεο-οθωμανισμό, την υποταγή της Ελλάδας στους Αγγλοαμερικανούς, στοχεύει στην αποσύνθεση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας [Βλέπε Δραγώνα και νομοσχέδιο για την ιθαγένεια], ώστε να κάνει τους Έλληνες «Δανούς του Νότου», δηλαδή άβουλα Αμερικανάκια. Είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν πως τα «ανθρώπινα δικαιώματα» υπερακοντίζουν τις εθνικές ταυτότητες.
Ο δεύτερος ήταν, δήθεν, ότι ο Γιώργος είναι «φιλολαϊκός» και θα μας επιτρέψει να περάσουμε από την κρίση με λιγότερες αβαρίες για τα φτωχότερα στρώματα.
Κατά συνέπεια, «Εξάρχεια» και «Κολωνάκι» στήριξαν με τον έναν ή άλλο τρόπο τον Γιώργο. Αρκεί κανείς να δει τον λυσσαλέο φιλοπασοκισμό όλων εκείνων που ένα χρόνο πριν, τον Δεκέμβρη του 2008, το έπαιζαν φιλολαϊκοί με το αζημίωτο: τους τηλεοπτικούς και δημοσιογραφικούς αστέρες καθώς και τον «προοδευτικό» Τύπο.
Αυτοί οι επώνυμοι «επαναστάτες» –και όχι βέβαια όσοι αφελείς τους ακολουθούν–  σε μεγάλο ποσοστό ψωμίζονται από το κράτος των Αθηνών, ή των Βρυξελλών. Εργάζονται σε . .  .  

Εφημερίδα "Ρήξη"

Κυκλοφόρησε χθες Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010 το νέο φύλλο της "Ρήξης".
Επισυνάπτουμε το κείμενο του Γιώργου Καραμπελιά, από την πρώτη σελίδα της εφημερίδας.

Δόλιος βλάξ

Πολλοί από μας επέμεναν πως είναι βλάξ και δεν πρόκειται να κυβερνήσει ποτέ. Άλλοι, ανάμεσά τους και μερικοί που τον γνώριζαν, αντέτειναν πως είναι δόλιος και μνησίκακος ως καμήλα. Όταν την έφερε στον άχρηστο παρλαπίπα μέσα στο κόμμα του, εξόντωσε τον Σημίτη, χρίστηκε πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και εν συνεχεία κέρδισε τις εκλογές απέναντι στον παραδομένο, επιβεβαιώθηκαν όσοι επέμεναν στη δεύτερη άποψη, πως είναι όντως δόλιος και σιγανό ποτάμι.

Ωστόσο, τέσσερις μήνες διακυβέρνησης ανέβασαν τις μετοχές εκείνων που πόνταραν στην ευήθεια. Διότι στη διάρκειά τους κατέστρεψε ήδη ό,τι είχε απομείνει από την οικονομία, φουσκώνοντας ο ίδιος τα ελλείμματα και αυτοπροβαλλόμενος σαν το εύκολο θύμα των κερδοσκόπων. Παράλληλα, τα πρώτα του ταξίδια στο εξωτερικό ήταν στην Τουρκία και την Αγγλία, δηλαδή στους ορκισμένους εχθρούς μας, (βλέπε και Φαϊνάνσιαλ Τάιμς) και όχι στη Γαλλία, τη Γερμανία ή τη Ρωσία, απ’ όπου θα μπορούσε ίσως κάτι να κερδίσει η Ελλάδα. Και μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης δραπετεύει για τέσσερις (!) μέρες στην Ινδία για την… αειφόρο ανάπτυξη.

Όμως και πάλι μπερδεύει τους «παρατηρητές». Εξαγγέλλει μια πολιτική λιτότητας που υπερακοντίζει το Πρόγραμμα Σταθερότητας, αφού πρώτα εξαπάτησε τον Σαμαρά, στη συνάντηση που είχαν, ώστε αυτός να τον στηρίξει δημοσίως χωρίς να του αναφέρει τα νέα μέτρα, που εξήγγειλε δύο ώρες μετά! Επρόκειτο για καταπληκτικό δούλεμα. Εξαγγέλλει τα πιο αντιλαϊκά μέτρα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, κερδίζοντας και τη στήριξη του Καρατζαφέρη, και τη στιγμή που τα συνδικάτα, οι συριζαίοι και οι γραφειοκρατίες ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις, προωθεί το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια ώστε να τσουβαλιάσει όλους τους εθνομηδενιστές και «πολυπολιτισμικούς» αριστερούς.

Συμπέρασμα, το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Βλέπε Κόφι Ανάν, Μπαν Γκι Μουν και άλλους υπαλλήλους των Αμερικανών. Και υπάρχει μια παμπάλαια σύνθετη ελληνική λέξη, που το αποδίδει θαυμάσια: κουτοπονηριά.

Ψήφος μεταναστών συνταγματική εκτροπή;

του Πάτροκλου Γεωργιάδη

Είναι επιτρεπτό από το Σύνταγμα να εξομοιώνονται ως προς το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές οι μετανάστες με τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες;

Το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης για τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες που συμπλήρωσαν 5 χρόνια νόμιμης διαμονής στη χώρα και για την αναγνώριση σε αυτούς δικαιώματος ψήφου στις προσέχεις αυτοδιοικητικές εκλογές βρίσκεται πλέον στην τελική ευθεία για την κατάθεσή του στη Βουλή. Η δημόσια διαβούλευση ολοκληρώθηκε και το αρμόδιο υπουργείο αφήνει να διαρρεύσει ότι τελικά δεν θα υπάρξουν αλλαγές στους βασικούς άξονες της νομοθετικής του πρωτοβουλίας. Το θέμα είναι, όμως, ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να κλείνει τα αφτιά της όχι πλέον μόνο στις έντονες αντιδράσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, που καταγράφηκαν τόσο μέσα από τη διαβούλευση όσο και μέσα από τις δημοσκοπήσεις, αλλά και στις παραινέσεις των ίδιων των συμβούλων της, των ανθρώπων στους οποίους εκείνη προσέφυγε για να κάνει σωστά τη δουλειά της, διαφυλάσσοντας πλήρως τους θεσμούς.

Και όταν οι άνθρωποι αυτοί είναι έγκριτοι συνταγματολόγοι, με διεθνώς αναγνωρισμένο έργο και αδιαμφισβήτητη εμπειρία στα θέματα αυτά, όπως ο καθηγητής Δημήτρης Τσάτσος, ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Συνταγματικού Δικαίου, ο οποίος, μάλιστα, ανέλαβε την υποστήριξη των επιστημονικών επιτροπών που θα ασχοληθούν με τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών, τότε ο προβληματισμός που γεννάται είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Πιο συγκεκριμένα, αν ανατρέξουμε στο Συνταγματικό Δίκαιο του κ. Δ. Τσάτσου και ειδικότερα στον τόμο Γ΄, Θεμελιώδη Δικαιώματα, 1988, σελ. 164, βλέπουμε να αναπτύσσεται ......